ตอนนี้ขอเพลาๆความร้อนแรงจากการถ่ายรูปลงหน่อยนะครับ ถ่ายบ่อยเดี๋ยวไม่ลุ้น
ปล. นิสัยใจคอและการกระทำของตัวละครจะเป็นไปในรูปแบบวัยรุ่น วัยเรียน วัยใสตามธรรมชาติๆนะครับ บางทีเด็กในวัยนี้ก็ชอบทำตามอารมณ์ ตามใจตัวเอง ยังไงก็ฝากเอาใจช่วยตัวละครให้ทำตามความฝันของแต่ละคนให้ได้กันต่อ เรื่องนี้จะไม่รีบเร่งรัดความสัมพันธ์นะครับ ค่อยเป็นค่อยไปตามคอนเซ็ปท์ ตัวละครจะค่อยๆมีพัฒนาการเปลี่ยนแปลงไปเองตามวัยและประสบการณ์
______________________________________________
1สัปดาห์ก่อนสอบปลายภาค
ครูองุ่นประกาศคะแนนเก็บของวิชาภาษาอังกฤษว่านักเรียนแต่ละคนมีคะแนนเก็บเท่าไหร่บ้าง ซึ่งเป็นอย่างที่ครีมคิดนนยังมีคะแนนเก็บน้อยมาก จนต้องทำสอบปลายภาคให้ได้เยอะแบบเกือบเต็ม ซึ่งจากที่คำนวณ นนจะต้องทำสอบปลายภาคให้ได้80คะแนนขึ้นไปถึงจะมีสิทธิ์ได้เกรดผ่าน
ส่วนวิชาคณิตศาสตร์และวิชาอื่นๆคะแนนเก็บยังไม่ค่อยน่าเป็นห่วงมากเท่าไหร่ ตลอดสัปดาห์และวันเสาร์ นนตั้งใจเรียนกับครีมมากเป็นพิเศษ และยังกลับมาทบทวนต่อที่บ้านอีกด้วย นนถึงขนาดเก็บกล้องไว้ไม่หยิบออกมาเล่นเลยเพราะมุ่งมั่นกับการสอบมาก
วันสอบ
นนตั้งใจทำสอบทุกวิชาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษ นนพยายามอ่านโจทย์และตอบคำถามอย่างรอบคอบ นนมั่นใจว่าสอบคราวนี้ตัวเองได้คะแนนเกินครึ่งแน่ เมื่อสอบเสร็จครีมก็มาถามนนว่าสอบแต่ละวิชาเป็นยังไงบ้าง
นน: “เราว่าเราทำได้เยอะทุกวิชาอยู่นะ ภาษาอังกฤษเราก็คิดว่าเราตอบได้เยอะนะ แต่ไม่รู้ว่าคะแนนจะเป็นยังไง”
ครีม: “อย่าเพิ่งคิดมากเลยนน ไว้รอดูตอนประกาศผลแล้วกันนะ”
หลังสอบปลายภาคประมาณ1สัปดาห์กว่าๆ ในที่สุดก็ถึงวันประกาศผลเกรดเฉลี่ยประจำเทอม ครีมที่มาถึงโรงเรียนตอนเช้าก็เจอกับครูองุ่นที่ถือของพะรุงพะรังมา ก่อนจะกล่าวสวัสดีครูองุ่น
ครีม: “สวัสดีค่ะครู”
ครูองุ่น: “อ่าวเป็นยังไงบ้าง ปิดเทอมไป อย่ามัวแต่อ่านหนังสือเคร่งเครียดอย่างเดียวล่ะ หาอะไรผ่อนคลายบ้างนะครีม ครูเห็นเธออ่านหนังสือตลอดเลย”
ครีม: หัวเราะ “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะครู ว่าแต่ให้หนูช่วยถือของไหมคะ”
ครูองุ่น: “งั้นฝากครีมเอาของไปวางไว้ที่ห้องพักครูให้ที พอดีครูมีนัดประชุมกับครูคนอื่น ต้องรีบไปเตรียมประชุมที่อาคารเรียนอีกฝั่งนึง ขอบใจครีมมากนะจ้ะ” ครูองุ่นพูดก่อนฝากของไว้ที่ครีมแล้วรีบเดินไป
ครีมเดินถือของไปวางที่ห้องพักครูของครูองุ่น เมื่อจัดแจงวางของบนโต๊ะก็เหลือบไปเห็นแฟ้มที่เก็บกระดาษข้อสอบปลายภาคที่ตรวจแล้วเอาไว้ ครีมเลยแอบเปิดดูคะแนน ซึ่งคะแนนสอบปลายภาคภาษาอังกฤษของครีมได้95/100 เมื่อดูเสร็จกำลังจะเก็บก็นึกอยากดูคะแนนของนนขึ้นมา จึงเปิดหากระดาษสอบของนน ก่อนจะพบว่านนทำได้คะแนน 74/100
ครีมเห็นคะแนนนนก็รู้ทันทีว่า ถ้าเป็นแบบนี้รวมกับคะแนนเก็บที่มีคงไม่พอให้เกรดนนผ่านแน่ๆ ใจนึงก็รู้สึกโล่งใจที่จะได้หลุดพ้นจากคำพูดตัวเองที่หลุดปากไปตอนขาดสติ แต่อีกใจก็สงสารนนที่พยายามเต็มที่จนทำสอบได้คะแนนตั้ง70กว่าคะแนนแล้ว แต่สุดท้ายเกรดก็ยังไม่ผ่านอยู่ดี
เมื่อถึงเวลานัดหมาย ครูองุ่นแจกสมุดพกให้กับนักเรียนแต่ละคนก่อนจะปล่อยให้แยกย้ายกลับบ้าน ครีมเดินไปหานน “นนไม่ต้องเสียใจไปนะ ช่วงปิดเทอมเธอก็มาเรียนซ่อมให้เกรดผ่านได้ ไม่ต้องคิดมากหรอก”
นน: “เรียนซ่อมอะไรของเธอ”
ครีม: “ก็วิชาภาษาอังกฤษไง เรารู้แล้วว่าเธอไม่...” ครีมยังพูดไม่ทันจบ นนก็ยื่นสมุดพกมาให้ดู ภาษาไทย: 2.5 สังคม: 3 พละศึกษา: 4 ศิลปะ: 4, คณิตศาสตร์: 1.5 ...... ไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงภาษาอังกฤษ: 1
ครีม: “หะ นน เกรดภาษาอังกฤษเทอมนี้เธอผ่านได้ยังไงน่ะ ก็คะแนนสอบปลายภาคกับคะแนนเก็บเธอ...”
ครีมถึงกับงงว่าเป็นไปได้ยังไง เพราะว่าตัวครีมเห็นคะแนนสอบนนทำได้ไม่ถึง80
นนจึงเล่าย้อนไปภายในสัปดาห์ก่อนสอบ หลังวันที่ประกาศคะแนนเก็บ
ครูองุ่นเรียกนักเรียนที่มีคะแนนเก็บน้อยที่สุด5คนของห้องไปพบ
ครูองุ่น: “อย่างที่แจ้งคะแนนเก็บไปแล้ว คะแนนของพวกเธอถือว่าน่าเป็นห่วงมาก โดยเฉพาะเธอ นน คะแนนเก็บเธอแทบไม่มีเลยนะ นี่เท่ากับปลายภาคเธอต้องได้เกือบเต็มเลยนะ เกรดรวมถึงจะออกมาผ่านได้” “ครูจะให้โอกาสพวกเธอ ไปทำรายงานชิ้นนี้มาส่ง ถือว่าช่วยเพิ่มคะแนนเก็บอีก10คะแนน ส่งก่อนถึงวันสอบปลายภาค ใครส่งช้ากว่านั้น ครูไม่รับส่ง”
นักเรียนทั้ง5คนต่างพูดขอบคุณครูองุ่นที่ให้โอกาสเพิ่มคะแนนเก็บ
นนเล่าให้ครีมฟังถึงเหตุผลที่ทำให้เกรดรวมออกมาผ่าน
ครีม: “ทำไมเราไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลยล่ะ เธอเก็บเงียบไม่บอกเราเลยนะ เราก็อุตส่าห์เป็นห่วง นึกว่าเธอจะสอบตกซะแล้ว”
นน: “ก็เราอยากเซอไพรส์เธอไง อีกอย่างเราอยากพยายามทำสอบให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ถ้าบอกไปก่อนเดี๋ยวเธอจะไม่ติวเราเข้มข้นแบบนี้”
ครีม: “เธอนี่จริงๆเลย”
นน: “ว่าแต่เธอกลัวว่าเราจะสอบตกด้วยเหรอ หรือว่าเธออยากทำตามในสิ่งที่พ...”
ครีมรีบตัดบท “นน เราขอตัวกลับบ้านก่อนนะ พอดีวันนี้นัดไปธุระกับแม่ต่อน่ะ ยินดีด้วยที่สอบผ่านนะ”
ครีมรีบวิ่งออกมาจากโรงเรียนแล้วขึ้นรถกลับบ้าน “โอ้ยจะทำยังไงดีนะเรา ดันไปพูดแบบนั้นแล้วนนดันทำได้จริงอีก จะกลับคำตอนนี้ก็ไม่ได้ด้วย”
ช่วงปิดเทอม ครีมพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอนน แม้นนจะพยายามส่งข้อความหรือโทรมานัดไปกินข้าวหรือนัดไปเที่ยวก็ตาม เพราะรู้ดีว่านนจะต้องทวงสัญญาแน่ (ถึงแม้จริงๆในใจเธอก็อยากไปกินข้าวข้างนอกกับนนอยู่) โดยครีมอ้างว่าไปอยู่ที่บ้านญาติในต่างจังหวัดช่วงปิดเทอม จะกลับมาอีกทีก่อนเปิดเทอม2อาทิตย์ ซึ่งจริงๆแล้วเธอไปเยี่ยมบ้านยายกับแม่จริง แต่ไปแค่3-4วัน
หลังผ่านปิดเทอมมา3สัปดาห์ นนก็ส่งข้อข้อความมาหาครีมว่ากำลังจะไปเที่ยวญี่ปุ่นกับที่บ้านประมาณ6วัน เพื่อฉลองที่สอบผ่าน พร้อมบอกว่าจะซื้อของฝากมาให้แม้ครีมจะออกตัวว่าไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากก็ตาม
นนพิมพ์มาในไลน์: “เราจะกลับมาไทยก่อนเปิดเทอม2อาทิตย์พอดี ตอนนั้นเธอน่าจะกลับมาจากบ้านญาติแล้ว ไว้เรานัดมาเอาของฝากที่เรานะ”
ครีมอ่านแล้วก็ไม่รู้จะพิมพ์ตอบอะไรไปดี เพราะยังนึกข้ออ้างไม่ออก
ก่อนที่นนจะพิมพ์ตามมา “โอเคงั้นถือว่าตามนี้นะ แล้วเจอกันตอนเรากลับมานะครีม”’
หลังผ่านไปเกือบสัปดาห์ นนก็โทรมาหาครีม
นน: “เรากลับมาถึงไทยแล้วนะ พรุ่งนี้เธอมาเจอเราที่หน้าโรงเรียนหน่อยนะ เราจะเอาของฝากมาให้” “ตามนี้นะ แล้วเจอกัน”
ครีมที่ไม่ได้คิดอะไร “แค่เอาของฝากแปบเดียว เสร็จแล้วก็กลับบ้านเลย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
เวลาสายๆของวันถัดมา
ระหว่างที่ครีมยืนรอนนอยู่ก็มีรถเก๋งแบรนด์ยุโรปคันนึงมาจอดอยู่หน้าโรงเรียน ครีมที่มองไปไม่เห็นคนในรถเพราะฟิล์มค่อนข้างมืดก็ไม่ได้สนใจอะไร ก่อนที่กระจกจะเลื่อนลงมาแล้วครีมก็พบว่าคนขับคือนนนั่นเอง
นน: “ครีมขึ้นมาก่อนสิ เร็วๆ ตรงนี้จอดนานไม่ได้”
ครีม: “เอ่อ เธอขับรถเป็นด้วยเหรอ”
นน: “อ่อ แม่เราให้ลองหัดขับรถดูน่ะ บอกว่าถ้าเราเข้ามหาวิทยาลัยได้จะให้คันนี้มาขับ”
ครีม: “อ่อ รถสวยดีนะนน ว่าแต่ของที่เธอนัดเราให้มาเอา เดี๋ยวเราเอาแล้วกลับบ้านเลยก็ได้นะ”
นน: “ของฝากอยู่ที่บ้านเราน่ะ พอดีแม่เราเขาอยากเจอครีมมากหลังจากที่เราเล่าให้แม่ฟังว่าที่เราสอบผ่านมาได้เป็นเพราะเธอ เราเลยจะพาเธอไปที่บ้านแปบนึง” นนพูดพลางขับรถไปที่บ้านทันที โดยไม่รอคำตอบจากครีมว่าอยากไปรึป่าว
ครีมที่ได้ยินว่าแม่ของนนอยากเจอก็ไม่กล้าปฏิเสธ เลยยอมนั่งรถไปกับนน
เมื่อมาถึงบ้านนน ครีมก็พบว่าบ้านนนนั้นค่อนข้างใหญ่ ตัวอาณาบริเวณในเขตรั้วก็มีพื้นที่เยอะ ยิ่งถ้าเทียบกับบ้านเธอที่เป็นเพียงบ้านหลังเล็กๆ แทบจะต่างกันหลายเท่า
นน: “นั่นไง แม่เราอยู่ข้างใน”
ครีมเดินเข้าไปข้างในก็เจอแม่นนนั่งอยู่ใส่ชุดเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก ครีมมองตามไปที่นนบอกจึงเห็นแม่นน แม่นนดูเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองดี ไม่ดูแก่เลย รู้จักแต่งหน้าแต่งตา หุ่นก็ยังดีอยู่
แม่นน: “สวัสดีจ้ะ หนูครีม ตัวจริงสวยมากเลย เจ้านนเล่าเรื่องที่หนูติวหนังสือให้ แม่ต้องขอขอบใจหนูครีมมากนะจ้ะ ที่ช่วยติวหนังสือให้เจ้านนจนมันสอบผ่านได้ ไม่งั้นปกติถ้าเป็นเทอมอื่น ป่านนี้คงต้องไปเรียนซ่อมแล้ว”
ครีม: “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นนเขาก็ตั้งใจอ่านด้วย”
แม่นน: “หนูรู้ไหม ปกติแม่แทบจะนับวันที่เจ้านนมันจับหนังสือเรียนได้เลย นี่มีเทอมนี้ที่เห็นมันอ่านหนังสือก่อนสอบอยู่ที่บ้านเนี่ยแหล่ะ ถึงขนาดไม่เอากล้องออกมาถ่ายรูปเล่นเลยนะ ยังไงก็ต้องขอขอบใจหนูมากจริงๆ” ก่อนจะสั่งให้แม่บ้านเอาขนมออกมาให้ครีมกิน
ครีมรีบออกตัวด้วยความเกรงใจ: “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่จริงหนูแค่แวะมาเอาของฝากกับสวัสดีคุณน้าเท่านั้นเอง”
แม่นน: “ไม่ต้องเกรงใจนะ แม่ซื้อขนมกลับมาจากญี่ปุ่น หนูครีมกินขนมกินน้ำก่อนค่อยกลับนะจ้ะ”
ครีมที่ไม่กล้าปฏิเสธจึงขอบคุณแม่ของนนไป
เสียงโทรศัพท์ของแม่นนดังขึ้นมาพอดี จึงออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้องรับแขก ก่อนเดินกลับเข้ามา “แม่มีนัดกับลูกค้าตอนเที่ยงครึ่งเดี๋ยวออกไปก่อนนะ หนูครีมตามสบายเลยนะจ้ะ นนรอหนูครีมกินขนมเสร็จแล้วไปส่งที่บ้านด้วยนะ”
แม่นนออกไป ครีมก็นั่งกินขนมอยู่อีกประมาณ10นาที นนเรียกแม่บ้านให้ไปซื้อของให้ โดยที่นนบอกแม่บ้านว่าอยากกินข้าวมันไก่เจ้าที่อยู่ห่างออกไปเกือบ20นาที ถ้ารวมเวลาไปกลับก็คงเกือบๆ40นาที แม่บ้านเลยเปิดประตูก่อนจะขี่รถมอเตอไซค์ออกไป
ครีมที่กินขนมเสร็จพอดี “นน เราว่าเรากลับดีกว่า เธอไปหยิบของฝากมาเลยก็ได้”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน