หากยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้ แนะนำให้เริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่แรก แล้วค่อยอ่านตามลำดับมาเรื่อยๆ ครับ​
หมวดเดซี่ ตอนที่ 1�

ตอนที่แล้ว


ต่อจากตอนที่แล้ว






9.30น. วันเกิดเหตุ




ณ บ้านพัก VIP ห้องพักชั้น 3



ท่านประธาน "พร้อมหรือยังจ๊ะสาวๆ ได้เวลาออกเดินทางแล้วนะ"



เกรซี่ "เกือบเสร็จแล้วค่ะแม่ ขออีกนาทีนึง"



กาเซียร์ "น้องก็งี้แหล่ะแม่ ช้าตลอด"



ท่านประธาน "ก็น้องเป็นซุปตาร์นี่นา ยิ่งออกมาเป็นดาราอิสระไม่มีต้นสังกัดยิ่งต้องเป๊ะตลอดเวลา ว่าแต่เราเหอะ มาพักร้อนก็ยังใส่รองเท้าคอมแบตอยู่อีก"



เกรซี่ "มาแล้วๆ เอ๊ะ ว่าแต่แอบนินทาหนูอยู่ป่ะเนี่ย"



เสียง "ปึ้ง!!..." เสียงค้างคาวบินชนกระจกหน้าต่าง



ท่านประธาน "กาเซียร์ เสียงอะไรที่หน้าต่างลูก"



กาเซียร์ "เดี๋ยวหนูเดินไปดูเองแม่.... เหมือนจะเป็นค้างคาวบินชนค่ะแม่"



ท่านประธาน "ค้างคาวเนี่ยนะ"



กาเซียร์ "เอ๊ะ ข้างนอกมีฝูงค้างคาวบินเต็มไปหมดเลยค่ะแม่"



ผู้รับใช้ "รถพร้อมแล้วครับท่านประธาน"



ท่านประธาน "ขอบใจมากจ้ะ ว่าแต่คอนายไปโดนอะไรมา แล้วหน้าก็ดูซีดๆ ด้วย"



ผู้รับใช้ "อ๋อ โดนค้างคาวกัดครับ"



ท่านประธาน "ตายจริง รีบไปทำแผลเลยไป"



ผู้รับใช้ "ครับ รถจอดรอด้านล่างแล้วนะครับ"



ท่านประธาน "จ้ะๆ ขอบใจมาก สาวๆ พวกเราไปที่รถกันได้แล้ว"



เกรซี่+กาเซียร์ "ค่ะ คุณแม่" .....



กาเซียร์ "แม่คะ อยู่ในบ้านก็ยังต้องมีบอดี้การ์ดด้วยหรอคะ มีตั้งสี่คนล้อมหน้าล้อมหลัง"



ท่านประธาน "เราไม่รู้ว่าอันตรายจะมาถึงเราตอนไหน ยังไงก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อนสิลูก"



เกรซี่ "แม่ หนูคิดถึงคุณน้าจังเลย ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นก็ไม่ได้เจอน้าอีกเลย"



ท่านประธาน "แม่ก็คิดถึงเหมือนกัน น้าแกก็ใช่ย่อย ทำอะไรไม่ปรึกษากันเลย"



กาเซียร์ "แต่นักวิจัยของแม่ก็เก่งนะคะ วิจัยพัฒนาจนชุบชีวิตน้าขึ้นมาได้"



ท่านประธาน "กว่าจะถึงวันนี้ได้แม่ก็ลงทุนไปมหาศาลเหมือนกัน การวิจัยครั้งนี้อาจมีผลเปลี่ยนแปลงโลกได้เลยนะ"



กาเซียร์ "แล้วทำไมถึงได้วิจัยบนเกาะที่อยู่ห่างไกลขนาดนี้ด้วยล่ะคะ"



ท่านประธาน "หนูกาเซียร์พึ่งมาที่นี่ครั้งแรกก็มีข้อสงสัยเยอะเลยนะ เดี๋ยวแม่จะอธิบายตอนอยู่บนรถล่ะกัน" .....



บอดี้การ์ด 1 "ท่านครับ คนขับรถดูแปลกๆ นะครับ"



ท่านประธาน "ไหน ดูซิ เหมือนเค้าจะไม่สบายนะ ดูหน้าซีดๆ"



เกรซี่ "ว้ายปล่อยฉันนะ"



กาเซียร์ "ปล่อยน้องฉันนะ ไอ้คนสวนวิตรถาร"



คนสวน 1 "บวูวววว........อั๊ก!! (เสียงล้มหงายหลัง)"



กาเซียร์ "เป็นอะไรมั้ย เกรซี่"



เกรซี่ "ไม่เป็นไรค่ะ แค่ตกใจนิดหน่อย"



บอดี้การ์ด 1 "ท่านครับ ออกมาจากรถก่อนเถอะครับ สถานการณ์ไม่น่าไว้ใจแล้วครับ"



บอดี้การ์ด 2 "หัวหน้า ทหารที่ขับรถนำขบวนกับรถปิดท้ายขบวนก็มีอาการคล้ายๆ คนขับรถท่านประธานเลยครับ"



คนสวน 1 "บวูวววว......"



บอดี้การ์ด 3 "ไอ้คนสวน ถอยไปเดี๋ยวนี้... ฉันบอกให้ถอยไปไง"



คนสวน 1 "บวูวววว......"



เสียง "ปัง!!!...." ยิงที่หัวไหล่



บอดี้การ์ด 3 "เฮ้ย ไม่เป็นไรเลยหรอ ถอยไปนะ ไอ้บ้า โอ๊ย!! แกกัดแขนฉันทำไม"



เสียง "ปัง!!!...." ยิงที่หัว



บอดี้การ์ด 1 "ทุกคนระวังตัวด้วย ที่นี่เหมือนจะไม่ปกติ"



เสียง "บวูวววว.. บวูวววว... บวูวววว..." เสียงจากรถทหารนำขบวนและท้ายขบวน และคนสวนอีกสามสี่คนกำลังเดินปรี่มาทางนี้



กาเซียร์ "แม่คะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนพวกนี้ไม่สวมกางเกง"



ท่านประธาน "มะ.. แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"



บอดี้การ์ด 1 "ทุกคนคุ้มกันครอบครัวท่านประธาน ท่านครับผมคิดว่าพวกเรากลับไปบนห้องก่อนดีกว่าครับ"



ท่านประธาน "ได้ๆ สาวๆ กลับห้องก่อนเร็ว"..........



..........................

............

....






นักวิจัย A "ดร.มิกะ เมื่อไหร่จะผลิตวัคซีนเสร็จซะทีเนี่ย ผมจะแย่แล้วนะ บวู"



ดร.มิกะ "ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็น่าจะเสร็จภายในคืนนี้ค่ะ"



นักวิจัย A "จริงๆ นะ บวู ว่าแต่พอจะมีวิธีบรรเทาไหมด็อกเตอร์"



ดร.มิกะ "ก็พอจะมีนะคะ ศาสตราจารย์ต้องกินยาคุมของผู้หญิงค่ะ มันจะช่วยชะลอการทำงานของไวรัสตัวนี้ได้"



นักวิจัย A "ยาคุมหรอ แล้วผมจะไปหาที่ไหนล่ะเนี่ย"



ดร.มิกะ "เดี๋ยวดิฉันจะเข้าแลปในช่วงบ่าย ดิฉันจะแวะไปให้ที่บ้านพักศาสตราจารย์ล่ะกันค่ะ ที่บ้านพักดิฉันมีอยู่สองสามแผง"



นักวิจัย A "บ่ายเลยหรอ งั้นไม่ต้อง ฉันสั่งให้ร้านจ่ายยาส่งยาให้ฉันเลยจะเร็วกว่า"



เสียง "ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูบ้าน



ดร.มิกะ "อ้ะ เพื่อนดิฉันมาพอดี ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"



นักวิจัย A "ได้ๆ อย่าลืมรีบวิจัยวัคซีนให้เสร็จด้วยล่ะ บวู"



ดร.มิกะ "ได้ค่ะ ศาสตราจารย์"

..........................

............

....




ณ บ้านพัก VIP



บอดี้การ์ด 1 "ท่านพาลูกๆ เข้าไปหลบในห้องก่อนนะครับ ทางนี้ผมดูแลเอง"



บอดี้การ์ด 1 "ศูนย์บัญชาการๆ นี่บ้านพัก VIP เหมือนจะมีเหตุการณ์ไม่ปกติที่นี่ เปลี่ยน"



วิทยุสื่อสาร "เหตุการณ์เป็นอย่างไรบ้าง เปลี่ยน"



เสียง "ปึ๊ง!!...." เสียงปิดประตู



เสียง "มีคนเสียสติไม่สวมกางเกงมุ่งทำร้ายพวกเราครับ เปลี่ยน" เสียงจากนอกประตู



เกรซี่ "แม่ พวกเราจะเป็นอะไรมั้ยคะ"



ท่านประธาน "ไม่เป็นไรหรอกลูก นี่คือบอดี้การ์ดฝีมือดีที่สุดที่รัฐบาลหาให้เราแล้ว ไว้ใจฝีมือพวกเค้าได้"



เสียง "ปังๆๆ ปังๆๆ...."



เกรซี่ "แม่คะ หนูกลัว"



กาเซียร์ "ไม่ต้องกลัวน้องรัก นอกจากจะมีบอดี้การ์ดฝีมือดีแล้วก็ยังมีตำรวจหญิงมือหนึ่งอย่างพี่อยู่ด้วย รับรองปลอดภัยแน่นอน"



เสียง "ปังๆๆ ปังๆๆ.... พวกมันโดนยิงจนล้มทุกคนแล้วครับหัวหน้า"



เสียง "ทุกคนตรวจดูให้แน่ใจก่อนว่าพวกมันตายแล้วจริงๆ"



ท่านประธาน "เชื่อหรือยัง ว่าพวกเค้าจัดการได้"




เสียง "พวกมันตายกันหมดแล้วครับหัวหน้า แน่นิ่งกันหมดแล้วครับ"



เกรซี่ "โห!! เก่งสมคำล่ำลือจริงๆ ค่ะแม่"



กาเซียร์ "เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งไว้ใจ พี่รู้สึกว่าสถานการณ์มันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้"



เสียง "พวกมันตายกันหรือยัง"



เสียง "ตายแล้วครับหัวหน้า"



เสียง "งั้นตรวจให้แน่ใจให้ครบทุกตัว"



บอดี้การ์ด1 "แกร็ก!! แอ๊ด... พวกผมคุมสถานการณ์ได้แล้วครับท่าน"



ท่านประธาน "ขอบใจทุกคนมาก เห็นมั้ย ฝีมือหน่วยบอดี้การ์ดที่ดีที่สุดในรัฐบาล"



บอดี้การ์ด1 "ศูนย์บัญชาการๆ จากหน่วยบอดี้การ์ดท่านประธาน ขณะนี้เราควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว เปลี่ยน"



วิทยุสื่อสาร "รับทราบ จบการสนทนา"



บอดี้การ์ด1 "สวารอฟสกี้ นายเป็นอะไรมั้ย ทำไมนายดูหน้าซีดๆ"



บอดี้การ์ด 4 "ผมโดนไอ้คนสวนกัดตอนอยู่ข้างล่างครับ บวู อุ๊ฟ!! แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับ"



บอดี้การ์ด1 "มาโนช พาสวารอฟกี้ไปทำแผลก่อน ส่วนเคนจิ นายกับฉันจัดการศพพวกนี้"



บอดี้การ์ด 2+3+4 "ครับผม"



เกรซี่ "สุดยอด เห็นมั้ยพี่กาเซียร์ คนพวกนี้มืออาชีพสุดๆ ไม่เห็นต้องกังวลเลย"



ท่านประธาน "แต่แม่เริ่มรู้สึกไม่ค่อยน่าไว้ใจเหมือนพี่กาเซียร์แล้วนะ" .....



เสียง "โอ๊ย สวารอฟสกี้ เอ็งกัดข้าทำไมเนี่ย"



บอดี้การ์ด1 "มาโนช เกิดอะไรขึ้น"



บอดี้การ์ด2 "สวารอฟสกี้เป็นบ้าไปแล้วครับ อ๊ากซซซ์ ปล่อยข้านะ"



บอดี้การ์ด 3 "หัวหน้าครับ พวกมันหัวใจกลับมาเต้นเหมือนเดิมแล้วครับ โอ๊ย อิไตๆ ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกบ้า"



บอดี้การ์ด4 "บวูววว บวูวววว......"



บอดี้การ์ด1 "สวารอฟกี้ นายเป็นอะไรของนาย ถอยไป ฉันสั่งให้ถอยไป ปัง!! ปังๆๆ แกร็กๆๆ ตุ๊บ ปึก ปึก ตุ๊บ อั๊ก!!"



กาเซียร์ "แม่!! เกรซี่!! ถอยออกจากประตูก่อนเร็ว"



บอดี้การ์ด1 "ศูยน์บัญชาการๆ นี่หน่วยบอดี้การ์ดท่านประธาน ตอนนี้ท่านประธานตกอยู่ในอันตราย ส่งคนมาที่บ้าน VIP ด่วน โอ๊ย บ้าเอ้ย ไอ้คนสวนบ้า ส่งคนมาคุ้มกันท่านประธานด่วน"



เกรซี่ "แม่!! แย่แล้ว...."



ท่านประธาน "ถอยห่างจากประตูก่อนลูก"



บอดี้การ์ด 1 "มาโนช นายจะทำอะไร อ๊ากซซซ์"



กาเซียร์ "แม่ เดี๋ยวหนูไปปิดประตูก่อนนะคะ"



ท่านประธาน "แม่ว่าไม่น่าทันแล้วล่ะ"



เกรซี่ "แม่!! หนูกลัว"



กาเซียร์ "เกรซี่ แม่คะ หลบอยู่หลังหนูไว้นะคะ"



เกรซี่ "พี่กาเซียร์...ระวังตัวด้วยนะ"



กาเซียร์ "ไม่ต้องห่วงน้องรัก อยู่กับตำรวจมือหนึ่งในกระทรวงอย่างพี่ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น"



วิทยุสื่อสาร "ฉุกเฉินๆ ตอนนี้เชื้อไวรัสกำลังแพร่กระจาย ให้ทุกคนอพยพด่วน....." 10.30 น.



บอดี้การ์ด2 คน+คนสวน 3 คน+คนขับรถ 1 คน+คนรับใช้ 2 คน+ทหาร 4 นาย "บวูววๆ....ๆๆ.. บวูววๆ.. บวูววๆ.........."

.....................

............

.....



ณ ห้องแลปวิจัยลับ 10.00น. (ย้อนไปก่อนประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน)



จ่า "ทหาร!! จับผู้หญิงเข้ากล่อง W-Box"



ทหาร 1 "กล่องไหนครับจ่า มีตั้งหลายกล่อง"



จ่า "กล่องไหนก็ได้ซักกล่องนึง แล้วให้ด็อกเตอร์เธอทำแผลให้"



ทหาร 1+2+3+4+.... "ครับผม"



........



จ่า "ทหารของผมเป็นยังไงมั่งครับ ด็อกเตอร์"



นักวิจัย B "แผลค่อนข้างลึกค่ะ ทั้งโดนข่วนทั้งโดนกัด ต้องรีบเย็บก่อนที่เลือดจะไหลเยอะกว่านี้ ให้ทุกคนช่วยกันเอาสำลีอุดแผลไว้ก่อนนะ"



ทหาร "จ่าครับ ผมรู้สึกมึนหัวอย่างมากเลยครับ"



นักวิจัย B "อย่าดิ้นสิคะ ฉันเย็บแผลให้คุณไม่ได้นะคะ อ้าว สลบไปซะแล้ว"



จ่า "ด๊อกเตอร์ครับ ทหารของผมสลบกันไปหมดแล้วครับ"



นักวิจัย B "คงเพลียจากการเสียน้ำเยอะมั้งคะ นอนพักซักหน่อยคงฟื้นเองค่ะ ระหว่างนี้พวกเราจะช่วยเย็บแผลให้ล่ะกันค่ะ พวกเรา ช่วยกัน"



นักวิจัย C,D,E,F,G "ได้ค่ะ/ครับ"



จ่า "นะ...แน่ใจหรอครับ"



นักวิจัย B "แน่ใจค่ะ แต่ละคนเสียน้ำไปคนละไม่ต่ำกว่าเจ็ดถึงแปดรอบ ร่างกายก็ต้องล้าเป็นธรรมดา แถมยังต้องไล่จับเธอตอนเธอดิ้นหลุดอีก งั้นช่วงนี้ดิฉันจะทยอยเย็บแผลให้ก่อนล่ะกันค่ะ"



จ่า "ฝากด้วยนะครับ"



....... 15 นาทีผ่านไป



ทหาร1 "จับ...ผู้หญิง...เข้า...กล่อง.. W-Box...." เสียงทหารละเมอ



ทหาร2+3+5+... "จับ...ผู้หญิง...เข้า...กล่อง.. W-Box...." เสียงทหารทั้งสิบกว่าคนละเมอ



จ่า "ดอกเตอร์ครับ ทำไมทหารของผมเริ่มละเมอล่ะครับ"



นักวิจัยB "ดิฉันก็ไม่รู้ค่ะ สงสัยเป็นอาการข้างเคียง"



นักวิจัยC "ด็อกเตอร์ครับ ทหารเริ่มขยับตัวได้แล้วครับ ทั้งละเมอทั้งขยับตัวเลยครับ"



นักวิจัย B "พวกเรารีบเย็บแผลให้เสร็จกันก่อนดีกว่า เหลืออีกสองสามคนเอง"



จ่า "ดอกเตอร์ครับ เหมือนทหารที่ยังไม่ได้เย็บแผลจะมีอาการแปลกๆ นะครับ เหมือนตัวเค้าจะใหญ่ขึ้น ทหารของผมจะเป็นอะไรไหมครับด็อกเตอร์"



นักวิจัยB "พวกเรา เร่งมือกันหน่อย"



นักวิจัยC "ผมว่ารูปการณ์เริ่มดูไม่ค่อยจะดีแล้วนะครับ อ๊ะ ทหารที่ผมกำลังทำแผลให้ฟื้นแล้วครับ โอ๊ย กัดผมทำไมครับ อ๊ากซซ์ ปล่อยผมนะครับ อ๊ารรร์กกก"



จ่า "ทหาร หยุดนะ ทำอะไร ปล่อยนักวิจัยเดี๋ยวนี้นะ ด็อกเตอร์ครับทหารของผมเริ่มฟื้นแล้วครับ"



ทหาร 2+3+4+... "บวูวว... กรรซซซ์....(เสียงคำรามในลำคอ) บวูวว..... กรรซซซ์...จับ...ผู้หญิง...เข้า...กล่อง.. W-Box....กรรซซซ์..."



นักวิจัย B "พวกเรา หยุดทำแผลก่อน ท่าจะไม่ดีแล้ว โอ๊ย ปล่อยแขนฉันนะ"



ทหาร 1 "กรรซซซ์...จับ...ผู้หญิง...เข้า...กล่อง.. W-Box....กรรซซซ์..."



จ่า "ทหาร ปล่อยด็อกเตอร์เดี๋ยวนี้ ฉันสั่งให้ปล่อยด็อกเตอร์เดี๋ยวนี้ ปัง!!!"



นักวิจัยB "โอ๊ย คิดว่าจะโดนมันจับซะแล้ว ขอบคุณนะคะจ่า"



ทหาร1 "กรรรซซ์....จับ...ผู้หญิง...เข้า...กล่อง.. W-Box....กรรซซซ์..."



จ่า "ทหาร ถอยไปนะ ฉันสั่งให้ถอยไป ปังๆๆๆๆ ไม่นะ พวกแกไม่เป็นไรเลยหรอ"



นักวิจัย D,E,F,G (นักวิจัยผู้หญิง) "ว้าย ด็อกเตอร์ ช่วยด้วยคะ เราถูกทหารเสียสติพวกนี้จับตัวไว้ค่ะ ปล่อยนะ พวกบ้า"



นักวิจัย B,H (นักวิจัยผู้ชาย) "โอ๊ย กัดผมทำไมครับ ปล่อยนะครับ อ๊ากกซซ์"



จ่า "ทหารทุกคน หยุดคุกคามนักวิจัยเดี๋ยวนี้ บ้าเอ้ย ด็อกเตอร์ครับ พวกนี้ไม่เชื่อฟังคำสั่งผมแล้วครับ"



นักวิจัยB "แย่แล้ว สงสัยพวกเค้าจะติดเชื้อไวรัสไปแล้วล่ะค่ะ แต่ดิฉันไม่รู้รายละเอียดของไวรัสตัวนี้ มีแค่สองคนที่รู้ คือศาสตราจารย์กับดร.มิกะ"



จ่า "ไม่ว่าไวรัสตัวนี้จะเป็นยังไง แต่ตอนนี้ไวรัสตัวนี้กำลังทำให้ทหารของผมเสียสติไปแล้วครับ"



นักวิจัย D,E,F,G (นักวิจัยผู้หญิง) "ว้าย ปล่อยฉันนะ พวกแกจะแบกฉันไปไหน"



เนื้อหาที่ถูกซ่อนได้แสดงแล้ว
นักวิจัย B,H (นักวิจัยผู้ชาย) "เอื้อ!! อั๊กๆๆ คร็อก..."



นักวิจัยB "จ่า นักวิจัยผู้ชายโดนพวกทหารกัดจนเสียชีวิตกันหมดแล้วค่ะ"



จ่า "ทหาร หยุดเดี๋ยวนี้ ปังๆๆๆๆ แกร็กๆๆ บ้าเอ้ย ด็อกเตอร์ครับ ถอยออกมาห่างๆ ก่อนครับ"



ทหาร 2+3+4+... "กรรรซซ์....จับ...ผู้หญิง...เข้า...กล่อง.. W-Box....กรรซซซ์..."



นักวิจัย B "จ่า แย่แล้ว เหมือนพวกมันจะจับนักวิจัยผู้หญิงเข้าไปใส่ในกล่อง W-Box กันหมดแล้วนะคะ"



จ่า "ด็อกเตอร์ครับ ทำไมพวกมันถึงได้จับนักวิจัยผู้หญิงเข้าไปใส่ในกล่อง W-Box ล่ะครับ ปังๆๆๆๆ"



นักวิจัย B "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน น่าจะเป็นคำสั่งสุดท้ายที่จ่าสั่งพวกเค้าล่ะมั้ง พวกเค้าคงจำคำสั่งของจ่าไว้อยู่หน่ะ"



นักวิจัย D,E,F,G (นักวิจัยผู้หญิง) "ไม่นะ อย่าจับพวกเราใส่ในกล่องบ้านี้เลยนะ อ๊ารร์ อู้..อู้ๆๆๆๆ"



จ่า "แย่แล้วครับด็อกเตอร์ นักวิจัยหญิงโดนจับใส่ W-Box จนหมดแล้วครับ แถมพวกมันกำลังตัวใหญ่ขึ้น และกระสุนแทบจะทำอะไรมันไม่ได้เลย"



วิทยุสื่อสาร "ฉุกเฉินๆ ตอนนี้เชื้อไวรัสกำลังแพร่กระจาย ให้ทุกคนอพยพด่วน....." 10.30 น.



จ่า "ด็อกเตอร์หลบที่หลังผมไว้นะครับ เดี๋ยวผมจะคุ้มกันให้เอง ปังๆๆๆ แกร็กๆๆ โธ่เว้ย อ๊ากกกซซซ์ ด็อกเตอร์ระวัง"



นักวิจัยB "กรี๊ด!!!!.........."

ตอนต่อไปนะครับ อิอิ

จับใส่กล่องแล้วตามเข้าไปเยดในกล่องแน่นอน

ถ้าให้เดา ดร.มิกะ กับ ศาสตราจารย์ ต้องอยู่เบื้องหลัง

w-boxไว้ใช้ทำอะไรกัน

W box คือ?

สุดๆเลยเรื่องนี้ โคตรมัน

W-box มันคืออะไรกันแน่หว่า ทำไมต้องจับผู้หญิงใส่กล่อง หนือจะเอากลับไปเยทีหลังนะ

กำลังเผยกำเนิดไวรัสละ

W-boxมันต้องมีความลับอะไรสักอย่างอะ

ค่อยๆเปิดเผยที่มาของไวรัส เนื้อเรื่องลึกลับกว่าที่คิดนะเนี่ย 

กล่องมีอะไร ทำไมต้องเข้ากล่อง

เนื้อหา น่าติดตามครับ

ขอบคุณครับ

มีปริศนากล่องมาอีก

นักวิจัยสาวๆ จะโดนอะไรในกล่อง W BOX บ้าง 

โอ้โห้ถึงไหนถึงกันเลยนะครับสงสัยคงลงหลายรูแน่เลย

นับค้างคาวเป็นตัวละครด้วยเหรอครับ หรืออนาคตจะมีบทเพิ่มเนี่ย

ค้างคาวกินกล้วย  แง่มๆๆ