หมอผีสุขมันทำได้แต่นั่งเข้าสมาธิด้วยความขัดใจ เพราะทำอะไรไม่ได้ ลองนั่งภาวนาคาถาก็ไม่พบอะไรนอกจากความดำมืดเพราะลินดาลงอาคมกันไว้ มันได้แต่รอให้อาคมสลายลง จนตอนเช้าอาคมที่ลินดาลงไว้ได้สลายลงมันเดินเข้าไปสำรวจในห้องพักอีกครั้ง ลินดาทิ้งกุญแจห้องไว้บนโต๊ะ มันมองไปบนเตียงแล้วเห็นเศษใบไม้ผง หมอผีสุขใช้มือแตะขึ้นมาดู มันรู้ทันทีว่าลินดาใช้เวทย์มนต์แบบไหน มันเป็นเวทมนต์ชั้นสูง คนที่ใช้ได้ต้องเก่งกล้ามาก มันตระหนักดีได้ตั้งแต่เมื่อคืน เพราะคนที่เรียกเตโชธาตุขึ้นมาใช้ได้นั้นต้องไม่ธรรมดา แถมหน้าห้องยังมีเศษใบไม้แบบนี้โปรยอยู่เหมือนกัน มันพอจะเดาออกว่าเศษใบไม้ในห้องคือใช้กำราบวิญญาณเกศรา ส่วนที่หน้าห้องคือไว้ป้องกันตัวจากบรรดาภูผีปีศาจที่มันเลี้ยงไว้จะมาทำร้าย ตัวมันเองยังไม่สามารถที่จะใช้เวทมนต์แบบนี้ได้
“สำคัญนักนะมึง มาหยามกูถึงถิ่น เอาผีของกูไปด้วย กูจะเอามึงเป็นเมียให้ได้”
มันคำรามออกมาอย่างแค้นใจ พร้อมทั้งคิดหาวิธีเอาคืนให้ได้ ฝ่ายลินดาเช้าวันต่อมาหลังจากที่เธอใส่บาตรเรียบร้อยเธอขึ้นมาที่ห้อง เธอนำขวดแก้วที่เก็บวิญาณเกศรามาทำพิธีสะกดอีกครั้ง ซึ่งใช้เวลานานกว่าครึ่งวันจนช่วงบ่าย เธอได้ออกจากสมาธิ ลินดาลืมตาพร้อมผ่อนลมหายใจ ด้านข้างของเธอ วิญญาณของแม้นนั่งอยู่ไม่ห่าง ลินดานั้นรู้ว่าตั้งแต่เธอเริ่มพิธีกรรมแม้นจะมาดูแลพร้อมช่วยเหลือถ้าเกิดอะไรขึ้น
“เป็นยังไงบ้างเจ้าคะคุณหนู”
ลินดาถอนหายใจ
“ยังต้องรออีกหน่อยพี่แม้น มันใช้มนต์ดำครอบงำเกศราไว้เยอะมาก ถึงตอนนี้จะสลายไปบ้างแล้วแต่ยังมีร่องรอยอยู่ต้องรอพิธีวันแรม 1ค่ำก่อน ถ้ามันจะตามจริงๆมันจะตามจากร่องรอยนี่ละ”
“แต่คุณหนูอย่าวางใจนะเจ้าคะ บ่าวดูแล้วมันร้ายกาจมาก”
“ใช่แล้ว เกศราบอกฉันถึงความเลวร้ายของไอ้หมอผีสุข มันเป็นทั้งโจรทั้งหมอผีที่ใช้เวทย์มนต์หากินในทางต่ำช้า เกศราก็ตกเป็นทาสของมันด้วยวิธีเลวทราม ศพของเธอมันก็บังตาไว้
“โถนังหนูน่าสงสาร แล้วเราจะทำยังไงต่อเจ้าคะ”
“ต้องใช้เวลาอีกหน่อยพี่แม้น เราทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้ เรายังหาหลักฐานที่เล่นงานมันทางกฎหมายไม่ได้ ต้องให้ได้เบาะแสมากกว่านี้เกศรายังบอกฉันได้ไม่หมดมนต์ของมันยังมีอยู่ในตัวเธอ ทำให้เธอยังเล่าไม่ได้ เราถึงยังเล่นงานมันไม่ได้ ถึงบอกไปมันก็ใช้มนต์ของมันบังตาตำรวจได้ ฉันรู้แล้วละว่าทำไมคนที่ฉันรู้จักถึงได้ขอให้ฉันไปสืบ”
“เพราะอะไรหรือเจ้าคะคุณหนู หรือคนที่คุณหนูรู้จักเวทมนต์แกร่งสู้มันไม่ได้”
“ไม่ใช่หรอก ฉันคิดว่าคงเป็นคนในพื้นที่เดียวกับไอ้หมอผีสุข น่าจะเคยเห็นหน้ากันอยู่เลยไม่กล้าลงมือทำอะไรเอง เลยขอให้ฉันทำแทน”
ลินดาพูดพร้อมถอนหายใจอีกครั้ง สิ่งที่เธอได้รับการบอกกล่าวจากวิญญาณที่น่าสงสาร เกศรากับแฟนหนุ่มถูกหมอผีสุขวางยา หลังจากที่ทั้งคู่มาเปิดห้องพักเพื่อหาความสุขกัน แฟนของเกศราตายทันทีแต่เกศรายังไม่ตาย มันจับเธอข่มขืน 2รอบ ก่อนจะฆ่าเธอแล้วเอาศพไปฝังไว้อีกที แถมมันยังสะกดวิญญาณเกศราเอาไว้เป็นทาส ใช้ทั้งบำเรอกามและหลอกหลอนผู้คน หมอผีสุขนั้นเลี้ยงผีไว้รับใช้จำนวนมากนี่คือสิ่งที่ลินดาต้องกังวลว่าจะต้องหาวิธีรับมือจากพวกมัน โดยเฉพาะไอ้โหงพรายที่เป็นหัวหน้าของพวกผีที่เกศราบอกว่ามันมีฤทธิ์ที่ร้ายกาจมาก แต่ลินดาตระหนักดีว่าเมื่อเธอไปหยามมันถึงถิ่นมันก็ต้องเอาคืนแน่นอน
“ตอนนี้ยังไม่ต้องห่วงเท่าไหร่พี่แม้น แต่เราอย่าประมาทแล้วกัน กว่ามันจะตามเจอคงอีกสักพัก ฉันขอไปสปาก่อนแล้วกัน ฝากด้วยนะพี่แม้น”
“เจ้าคะคุณหนู”
วิญญาณของแม้นรับคำก่อนจะสลายร่าง ลินดาหยิบขวดแก้วนำมาเก็บไว้ที่เดิมก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปสปา เธอทำตัวแบบคนปกติทั่วๆ ทั้งไปฟิตเนส สปา เล่นโยคะ ลินดากลับมาถึงคอนโดช่วงเย็นและคืนนั้นก่อนนอนเธอได้ทำพิธีสะกดและป้องกันวิญญาณเกศราอีกครั้งก่อนจะนอน จนวันต่อมาระหว่างที่เธอกำลังทำงาน เธอได้รับข้อความจากคนที่ขอให้เธอไปสืบเรื่อง เธอตอบกลับไปตามที่จะตอบได้ ทำให้ลินดารู้ทันทีว่ามันต้องเป็นเรื่องที่เร่งด่วนจริงๆ เพราะตามข้อตกลงระหว่างคนในกลุ่มจะใช้จดหมายติดต่อกันเท่านั้นยกเว้นเรื่องจำเป็นหรือเร่งด่วนถึงจะใช้การส่งข้อความหรือโทรศัพท์ติดต่อกันและเธอเข้าใจถูกว่าศิษย์ร่วมอาจารย์ของเธอนั้นเป็นคนในพื้นที่ และสงสัยกับพฤติกรรมของหมอผีสุขมานานแล้วแต่ไม่กล้าที่จะทำอะไรไปมากกว่านั้นเพราะเคยเห็นหน้ากันและเป็นการเปิดเผยตัวด้วยเลยขอร้องให้ลินดามาทำแทน แถมมีพี่ชายเป็นตำรวจในท้องที่นั้นเริ่มจับตาดูพฤติกรรมของ “ตาสุข”ที่ชาวบ้านเรียกกัน เพราะมีการกระทำหลายๆอย่างที่น่าสงสัยแต่หาหลักฐานไม่ได้ พอได้รับคำตอบจากลินดาทำให้ทางนั้นพอใจในระดับหนึ่ง และเรื่องที่หมอผีสุขจ้องจะเอาคืนลินดาก็คาดการณ์ถูก เพราะผ่านไป3วันหลังจากที่เธอนำเกศรามาและเวทย์มนต์ที่ป้องกันการติดตามได้สลายลง หมอผีสุขได้เริ่มตามหาลินดาโดยใช้ ร่องรอยของเวทย์มนต์ที่อยู่ติดอยู่ในวิญญาณของเกศรา แต่มันต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะตามร่องรอยได้ จนมันรู้ว่าลินดาพาเกศราไปไว้ที่ไหน มันจึงสั่งให้ผีที่มันเลี้ยงไว้นำโดยไอ้โหงพรายไปดูลาดเลาก่อน ถ้าบุกเข้าไปได้ก็ให้พาวิญญาณของเกศรามาได้เลย โดยมันนั่งกำกับอยู่ในห้องลับของมัน
“นายพวกข้าเข้าไปไม่ได้”
เสียงของโหงพรายก้องในกระแสจิตของมัน
“ทำไมวะ”
“มันมีกำแพงไฟกั้นอยู่ พวกข้าฝ่าไม่ได้”
“ไอ้พวกนี้ใช้ไม่ได้ งั้นรอก่อนกูจะลองอีกวิธี”
มันลืมตาแล้วเอื้อมมือไปที่พานที่วางอยู่บนโต๊ะบูชา มันหยิบเข็มขึ้นมา 3 เล่ม ก่อนจะร่ายเวทย์หลับตาแล้วแบมือพร้อมกำหนดจิต
“เข็มอาคมเข้าไปในฝังตัวอีหมอผีคนนั้น”
เข็มทั้ง 3 เล่นหายวับไปทันทีแต่ไม่ถึงอึดใจ เข็มทั้ง 3เล่มกลับมาอยู่ตรงหน้ามัน ทำเอามันสะดุ้งด้วยความตกใจ
“เฮ้ย อะไรวะ หนอย อีเวรฤทธิ์เยอะจังนะมึง งั้นต้องเจอของแข็ง”
ทั้งๆที่มันตกใจที่เข็มอาคมของมันที่มันปล่อยเด้งกลับมา มันเอื้อมไปหยิบตุ๊กตาควายธนูในพานอีกอันหนึ่งขึ้นมาแล้วบริกรรมก่อนจะปล่อยควายธนูไป ทันทีนั้นในดวงจิตของมันที่กำลังกำกับควายธนู มันแทบผงะเมื่อเห็นผู้ชายในชุดขาวห่มขาวยืนชี้นิ้วมาที่มัน
“ไอ้สุข กูส่งของมึงกลับไปแบบดีๆมึงยังไม่สำนึกอีกยังส่งควายธนูมาอีก ถ้ามึงยังส่งของมาอีกอย่าหาว่ากูไม่เตือน ที่ตรงนี้กูดูแลอยู่ มึงอย่าได้กำเริบกับกูอีกจำใส่กะโหลกของมึงไว้ไอ้สุข”
มันลืมตาทันทีและพบว่าตุ๊กตาควายธนูมานอนอยู่ตรงหน้ามันพร้อมเขาหักไปข้างหนึ่ง ใบหน้าของมันชุ่มใบด้วยเหงื่อและมันพบกับบรรดาดวงวิญญาณที่มันส่งไปอยู่ตรงหน้ามัน
“นายพระภูมิเจ้าที่ท่านมีฤทธิ์มาก นายอย่าส่งอะไรออกไปอีกเลย ไม่งั้นมันดีไม่ดีมันจะย้อนเข้าตัวนายพวกข้าช่วยอะไรไม่ได้”
โหงพรายนั้นรายงานเจ้านายทันที
“เออข้ารู้แล้ว งั้นไว้เท่านี้ก่อนไว้หาโอกาสเล่นงานมันอีกที อีตัวดีนั่นมันไม่รอดมือกูแน่นอน”
ปากมันพูดไปแบบนั้นแต่ในใจมันขยาดและกลัวไม่หาย เมื่อเจอฤทธิ์ของพระภูมิเจ้าที่ โชคมันยังดีที่เป็นพระภูมิที่เป็นกึ่งเทพถ้าเป็นพระภูมิที่เป็นพวกผีที่มีฤทธิ์มันอาจตายได้ ฝ่ายลินดาที่นั่งบริกรรมบูชาครูอยู่ จนเสร็จเรียบร้อย ในดวงจิตเธอเห็นวิญญาณของแม้นที่ดูสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“มีอะไรหรือพี่แม้นหรือหมอผีสุขมันมาแล้ว”
“เจ้าคะคุณหนูแต่มันไม่ได้มาเอง มันส่งของมาทำร้ายคุณหนูแต่พระภูมิท่านสกัดไว้ได้เจ้าคะ”
เธอนิ่งไปชั่วครู่
“แล้วท่านดูโกรธหรือเปล่าพี่แม้น”
“เอ่อ เรื่องนี้บ่าวก็ไม่ทราบเจ้าคะเห็นท่านเฉยๆ”
“ขอบคุณมากพี่แม้น”
เธอส่งกระแสจิตบอกไปก่อนจะลืมตา ลินดาทราบมาตลอดว่าคอนโดแห่งนี้มีพระภูมิเจ้าที่คอยดูแลอยู่ซึ่งเธอไม่เคยเห็น แต่ลินดาเอาดอกไม้หรืออาหารไปถวายที่ศาลเป็นประจำ เธอไม่เคยลบหลู่ให้ความเคารพอยู่ตลอด มีแต่แม้นที่เคยเห็นในบางครั้งแต่ไม่การพูดจากัน ลินดาเข้านอนด้วยความไม่สบายใจนักตอนเช้าหลังจากใส่บาตรเสร็จเธอเดินมาที่ศาลหน้าคอนโดแล้วทรุดกายนั่งพับเพียบพนมมือส่งจิตไปขอสมา
“ลูกขอโทษด้วยเจ้าคะ กับเรื่องที่เกิดขึ้นลูกผิดเอง ลูกจะหาวิธีแก้ไขกับเรื่องเหล่านี้โดยเร็วเจ้าคะ”
ส่งจิตขอโทษไปเรียบร้อยเธอก้มลงกราบก่อนจะเดินขึ้นไปห้อง ตลอดเวลาเธอทำงานด้วยความไม่สบายใจเท่าไหร่นัก จนผ่านไป 3 วัน ด้วยเป็นช่วงงานที่เยอะมีเรื่องให้เธอต้องอนุมัติจำนวนมากแถมการประชุมที่มียาวนานทำให้เธอออกจากจากที่ทำงาน 3 ทุ่มกว่า ลินดาแวะทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งจนออกจากร้านเกือบ 5 ทุ่ม ด้วยถนนที่โล่งทำให้เธอใช้ความเร็วได้ของรถสปอร์ตได้เต็มที่ แต่ก่อนที่คอนโดในช่วงโค้ง เธอเห็นร่างของคนนอนขวางทางอยู่ ทำให้เธอหักหลบทันทีแต่ยังมีสติอยู่ทำให้บังคับรถไม่เหินข้ามไปอีกฝั่ง เธอประคองรถให้จอดข้างทางและรีบลงมาดูทันที แต่เธอกลับเห็นถนนที่ว่างเปล่า มันทำให้เธอรู้ทันทีว่าเธอหลงกลไอ้หมอผีตัวร้ายเข้าให้แล้ว ก่อนที่จะหันไปที่รถ ร่างอันอัปลักษณ์ที่สูงเกือบถึงเสาไฟฟ้าร่างหนึ่ง พร้อมกับร่างขนาดเท่าตัวคนอีกเกือบสิบร่างปรากฏออกมาให้เธอเห็นไม่ห่างออกไปนัก ทุกร่างดูประสงค์ร้ายต่อเธอ ต่างลอยตรงมาหาเธอ ลินดายิ้มออกมาโดยไม่กลัวเธอรู้ทันทีว่าไอ้ร่างที่สูงนั้นคือโหงพรายที่หมอผีสุขเลี้ยงไว้ เธอเริ่มบริกรรมคาถาสั้นๆแล้วก้มลงไปที่ใช้มือกำฝุ่นผงบนถนนขึ้นมาแล้วซัดไปทางร่างเหล่านั้น
“ปฐวีธาตุตรึงพวกมันไว้”
เธอกำหนดคำสั่งใจจิตเมื่อซัดฝุ่นไปยังพวกนั้น มันทำให้ร่างเหล่านั้นขยับไม่ได้ สายตาของลินดานั้นเห็นดินโผล่จากพื้นมายึดบริเวณส่วนล่างจนถึงเอวของอสูรเหล่านั้นไว้ ทำให้พวกมันขยับไม่ได้ แต่มันยังไม่มีที่ท่าหวาดกลัวโดยเฉพาะไอ้ตัวสูงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของเหล่าอสูรพวกนี้
“อีลินดา แค่นี้ทำอะไรพวกกูไม่ได้หรอก”
“อ่อ รู้จักชื่อฉันด้วยหรือนี่ ไอ้หมอผีเจ้านายแกไม่เลวนี่ สืบของเรื่องของฉันจนได้”
“นั่นมันเรื่องของกู”
มันคำรามตอบมาอย่างไม่ลดละพร้อมพยายามขยับตัวแต่ไม่เป็นผล ลินดายิ้มแบบเหยียดๆออกมาก่อนจะบอกไปยังพวกมัน
“พวกแกกลับไปซะอย่างหาว่าฉันไม่เตือน ตั้งแต่วันนั้นแกก็น่าจะรู้ฤทธิ์ของฉันไอ้โหงพราย”
“กูไม่กลับ กูจะมาเอาอีเกศราคืน”
“เกศรานะมันเป็นคนของฉันไปแล้ว กลับไปบอกเจ้านายแกให้เลิกรากับฉันไม่อย่างนั้นไอ้หมอผีสุขนั่นแหละจะลำบาก ฉันไม่อยากทำบาป”
แต่ไอ้โหงพรายกับบริวารยังแสดงท่าทีคุกคามเธอไม่เลิก ลินดาเห็นแบบนั้นเลยสั่งสอนมันไปอีกครั้ง
“วาโยธาตุพัดไปที่พวกมัน”
สิ้นเสียงจากกระแสจิต ลมแรงขนาดพายุพัดไปที่พวกมันอย่างต่อเนื่อง แต่พวกมันที่ยังถูกยึดตรึงจากดินอย่างแน่นหนาอยู่นั้น ทำให้พวกมันได้รับความเจ็บปวดอย่างมากจากกระแสลมที่พัดไปที่พวกมันเหมือนแส้นับร้อยที่หวดไปที่ร่างของมัน เสียงร้องโหยหวนครวญครางนั้นดังไม่หยุด จากแรงลมที่มาจากเวทมนต์ชั้นสูงที่ซัดใส่พวกมัน ก่อนที่ลินดาจะบริกรรมคาถาให้ลมหยุดพัด
“เป็นไงพวกแก นายพวกแกช่วยได้ไหม จะกลับไปดีๆหรือหรือไม่ไอ้โหงพราย”
เธอตวาดบอกไปยังพวกมัน แต่ดูไอ้โหงพรายยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันแสดงท่าทีคุกคามพร้อมดาทอเธออีก เมื่อเห็นว่ามันยังไม่สำนึกลินดาจึงเพิ่มความแรงในการสั่งสอนพวกมัน
“เตโชธาตุ เผามัน”
ไฟที่พุ่งจากพื้นดิน มาเผาบรรดาร่างของโหงพรายและลูกสมุนทันที คราวนี้เสียงร้องอย่างเวทนาดังขึ้นไม่หยุด ลินดามองอย่างไร้ความรู้สึก โดยไม่สนใจกับเสียงร้อง
“นายครับผมกลัวแล้ว อย่าทำผมเลย โอ๊ยร้อน ร้อนเหลือเกิน ช่วยผมด้วยครับนายหญิง”
เสียงพวกมันร้องโหยหวนออกมาไม่หยุดจนลินดาบริกรรมคาถาอีกครั้ง ไฟที่เผาพวกมันและดินที่โผล่มาตรึงนั้นหายไปมีแต่ร่างของพวกมันที่นอนกลิ้งเกลือกร้องครวญครางอย่างน่าเวทนา
“กลับไปหานายของพวกแกซะ นี่แค่สั่งสอนให้รู้ฤทธิ์ ฉันไม่อยากทำให้วิญญาณของพวกแกสูญสลายไปจะกลายเป็นบาปกรรมแก่ฉันเปล่าๆ บอกนายแกด้วยว่าอย่ามายุ่งอีก ไม่อย่างนั้นจะได้เห็นดีกันมากกว่านี้อย่ามาลองดีกับคนอย่างฉัน ไป”
สิ้นเสียงของลินดาพวกร่างของพวกสลายไปทันที แต่ทันใดนั้นกระแสจิตเธอเตือนอะไรบางอย่าง ลินดารีบยกมือขึ้นมาตวัดไปข้างหน้า ทันใดนั้นเธอพบเข็ม 3เล่มตกอยู่ตรงหน้าเธอ ลินดาตาลุกวาวด้วยความโกรธ เธอหยิบเข็มทั้ง3เล่มขึ้นมา แต่ก่อนที่เธอจะตอบโต้อะไร คำสอนจากปู่และอาจารย์นั้นก้องในสติของเธอ ทำให้เธอต้องข่มอารมณ์ที่กำลังร้อน เธอถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะค่อยๆกำมือข้างที่หยิบเข็มขึ้นมาแล้วสะบัดมือออกไปอีกครั้ง
“เอาคืนไปละกันถ้ามันรับของไม่ได้ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมนะ “
เธอพูดออกมาเบาๆก่อนจะสงบสติอารมณ์พร้อมมองไปรอบๆ ที่สภาพแวดล้อมทั้งต้นไม้ที่เหมือนเดิมไม่มีล้มระเรระนาด สายลมที่พัดตามปกติ เหมือนว่าเมื่อสักครู่นี้ไม่มีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติเกิดขึ้นตรงนี้ เธอถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะขับรถกลับคอนโด ฝ่ายหมอผีสุขนั้นต้องตกใจอีกครั้งหลังจากที่มันปล่อยของไปตอนนี้เข็มทั้ง 3เล่ม มาปักตรงหน้าของมัน นับว่าลินดายังปราณีกับมัน เธอนั้นไม่อยากทำบาปถ้าเธอจะสั่งให้เข็มทั้ง 3เล่นคืนเข้าตัวไอ้หมอผีชั่วคนนี้ก็ได้แต่เธอไม่ทำเพราะคำสั่งสอนที่เธอได้รับมาในเรื่องของบาปบุญคุณโทษ มันได้แต่อึ้งแถมตอนนี้ผีลูกสมุนของมันต่างส่งเสียงโอดครวญด้วยความเจ็บปวด แต่มันกลับไม่สำนึกว่าวิชาของมันสู้ลินดาไม่ได้ขนาดส่งโหงพรายที่มีฤทธิ์เดชพอตัวก็ทำอะไรลินดาไม่ได้ มันกลับผูกใจเจ็บมากขึ้น ตอนนี้มันรู้แล้วว่าลินดาเป็นใคร หลังจากที่มันรู้ว่าลินดาพักอยูที่ไหนมันให้คนไปสืบจนรู้ชื่อและที่ทำงาน วันนี้มันส่งโหงพรายกับสมุนไปเล่นงานเธออีก หลังจากที่ครั้งแรกไม่สำเร็จ เมื่อเข้าไปในคอนโดไม่ได้มันจึงดักเล่นงานด้านนอก แต่เมื่อผลออกมาแบบนี้ มันกลับยิ่งแค้นลินดาเพิ่มขึ้น
“กูไม่ปล่อยมึงไปง่ายๆ อีหมอผี”
มันคิดด้วยความแค้น ก่อนที่มันจะคิดหาวิธีอื่นเล่นงานลินดาอีก ฝ่ายลินดาเธอกลับเข้าที่พักด้วยอารมณ์ขุ่นมัวหลังจากอาบน้ำเสร็จเธอมานั่งบริกรรมบูชาครูเหมือนทุกวัน
“คุณหนูเจ้าคะ”
เสียงที่ห่วงใยของแม้นดังมาในกระแสจิต เธอรู้ดีว่าแม้นหมายถึงอะไร
“ไม่ต้องห่วงพี่แม้น ฉันไม่ประมาทหรอก มันคงไม่กล้าไปอีกสักพัก ขอบคุณมากพี่แม้น ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเตือนฉันด้วย”
“เจ้าคะ”
เธอบริกรรมจนจบ พร้อมกับปล่อยให้จิตใจโล่งไม่คิดอะไรอยู่พักใหญ่ก่อนจะเอ่ยชื่อ
“สายทอง,อุษา”
“เจ้าคะนายหญิง”
เสียง 2เสียงดังประสานกันตอบรับเธอ ลินดาลืมตาขึ้น ร่างของหญิงสาว 2 ร่างนั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้า ร่างหนึ่งใส่ผ้า คาดอกนุ่งโจงกระเบนอีกร่างใส่ชุดนอนที่บางเบา ร่างที่ใส่ผ้าคาดอกชื่อสายทอง ซึ่งเคยเป็นนางตานีที่ออกอาละวาดมีฤทธิ์พอสมควรแต่ถูกลินดาปราบและนำมาอยู่ด้วยและครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่เธอมีเซ็กส์กลางแจ้งกับนางตานีในป่ากล้วยคืนวันฝนตกหนักมันได้อารมณ์ไปอีกแบบหนึ่ง ส่วนอุษาเป็นสาวใหญ่ที่ฆ่าตัวตายในโรงแรมเพราะเสียใจที่ถูกผู้ชายปอกลอกเงิน วิญญาณเธอสิงอยู่ในห้องก่อนที่ลินดาจะไปกำราบและนำมาอยู่ด้วย ด้วยความที่เครียดและกังวลทั้งงานกับเรื่องที่เกิดขึ้น ลินดาจึงต้องผ่อนคลายอย่างมากเธอจึงเรียกวิญญาณทั้งสองมาบำเรอ ลินดาลุกขึ้นยืนก่อนจะถอดชุดนอนออกจนร่างเปลือยเปล่าแล้วทอดกายไปบนเตียง แล้วมองไปวิญญาณทั้งสองที่ตอนนี้ร่างเปลือยเช่นเดียวกับเธอ สายทองนั้นรูปร่างเหมือนกับแม้นแต่อุษานั้นจัดอยู่ในประเภทเนื้อนมไข่ ลินดาจ้องหุ่นของทั้งคู่ไม่วางตาก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“มาเถอะ ฉันอยากถูกรุม”
ร่างของวิญญาณทั้งสองต่างเคลื่อนตัวมาที่เตียงแล้วโน้มตัวมาลินดาทันทีเมื่อได้ยินเสียงเชื้อเชิญ สายทองเอาปากประกบกับนายหญิงส่วนอุษาริมฝีปากสัมผัสไปที่หัวนมของลินดา หมอผีสาวขยับร่างให้รองรับการรุมจากผีสาวทั้งคู่ มือของเธอโอบไปที่ร่างทั้งสอง เสียงครางเริ่มดังออกมาเมื่อสายทองไซร้ไปที่ซอกคอ ส่วนนมทั้งสองเต้ากำลังถูกอุษาดูดสลับไปมา ความเสียวของเธอทวียิ่งขึ้นเมื่อสายทองเลื่อนหน้าไปที่นม ทำให้นมทั้งสองเต้าของเธอกำลังถูกดูดจากวิญญาณของสายทองกับอุษาพร้อมๆกัน
“อูยๆๆๆๆดีคะ ซี๊ดดดดดดดดดดดดเสียวโอ้วววว”
ลินดาครางออกมาไม่หยุด จนอุษาเลื่อนหน้าไปที่โคกหีเธอปล่อยให้สายทองสนุกกับเต้าคู่งาม หมอผีสาวแอ่นตัวขึ้นรองรับลิ้นจากอุษา เสียงครางของเธอเงียบลงเมื่อสายทองเลื่อนหน้าขึ้นไปแลกจูบอย่างดูดดื่มกับเธออีกครั้ง ก่อนที่สายทองจะดันตัวขึ้นแล้วเอาเต้าที่ขนาดพอดีกับตัวไปจ่อปากนายหญิง ลินดาสนองตอบด้วยการดูดทันทีแถมกัดไปเบาๆ ที่หัวนมทำเอาผีสาวถึงกับครางบ้าง สายทองขยับตัวไปมาเพื่อให้นายหญิงดูดนมสลับไปมาทั้งสองเต้า จนลินดาใช้มือดันเธอขึ้นไปอีกสายทองรู้ทันว่านายหญิงต้องการอะไร ผีสาวจึงเลื่อนตัวขึ้นไปจนโคกหีที่โหนกนูนพร้อมหมอยที่ดกดำของเธอไปจ่อที่ปากลินดา ร่างของสายทองสะท้านเมื่อลิ้นของลินดากวาดเข้าไปในรูหี สายทองครางออกมาทันที
“อูยยยยยยยยยยยยย นายหญิงขา เสียวคะ”
ผีสาวร้องพลางส่ายตัวไปมาเพื่อรองรับลิ้นของลินดา เช่นเดียวกับที่อุษายังเลียหีให้นายหญิงยังต่อเนื่อง แถมยังใช้นิ้วล้วงเข้าด้วย ทำเอานายหญิงเด้งตัวรองรับไม่หยุด จนลิ้นกับนิ้วของอุษาพาลินดาไปสู่จุดหมายแต่ลินดายังเลียหีของสายทองจนผีสาวเกร็งไปทั่วทั้งร่าง
“อูยยยยยยยยยยยยย นายหญิงขา ถึงแล้วคะ”
สายทองบอกด้วยเสียงสั่นๆก่อนจะเลื่อนตัวลงมาปากของทั้งคู่ประกบกันอีกครั้ง เป็นการจูบที่ดูดดื่มของทั้งคู่ ส่วนอุษาเอาหน้าไปซบที่ท้องน้อยของลินดา จนสายทองพลิกตัวไปนอนข้างๆ ลินดาจึงดึงอุษาขึ้นพร้อมพลิกร่างไปนอนทับ เธอก้มลงจูบวิญญาณที่เธอเลี้ยงไว้ทันที อุษากอดรัดเจ้านายสาวพร้อมรับการจูบด้วยความเสน่ห์หา ก่อนที่จมูกของลินดาจะเลื่อนไปไซร้ที่ซอกคอไล่จนมาถึงหน้าอกที่อวบใหญ่ หัวนมสีน้ำตาลนั้นชูท้าทายลิ้นของลินดาอย่างยิ่ง หญิงสาวไม่รอช้าที่จะดูดดื่มสลับไปมาส่วนนิ้วนั้นเลื่อนลงไปที่หน้าท้องจนต่ำลงไปที่ขนหมอยเธอใช้มือขยำโคกหีของอุษาเบาๆแล้วใช้นิ้ว2นิ้ว ล้วงไปในรูหี แล้วชักเข้าออกไปเรื่อยๆ อุษาเด้งรับไปตามจังหวะนิ้ว จนลินดาทนไม่ไหว เธอหยุดใช้นิ้วกับอุษาแล้วเลื่อนตัวขึ้นเอาโคกหีมาประกบก่อนจะขยับตัวไปมา ส่วนสายทองเห็นแบบนั้นเธอจึงพรมจูบไปที่แผ่นหลังอันขาวโพลนของเจ้านายสาว ไล่จนถึงก้นที่เต่งตึงที่ขยับไปมา สายทองทั้งใช้มือขยำพร้อมจูบก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมานอนทับบนตัวของลินดาที่ยังขยับไปมา โคกหีของสายทองนั้นสีไปมาตรงก้นของลินดา เสียงครางของ 1คน และ2 วิญญาณสาวดังสลับไปมา จนทั้ง 3 ไปถึงจุดหมายไล่ๆกัน หลังจากที่ลงมานอนบนเตียงทั้งสามคน สายทองดึงนายสาวเข้ามากอด
“เพิ่มพลังรอรับศึกหนักจากไอ้หมอผีนั่นหรือคะนายหญิง”
“เปล่าหรอกฉันเครียดนะเลยอยากระบายมากกว่า”
“แต่พลังของดิฉันกับอุษา คงไปเพิ่มให้นายหญิงมาขึ้นนะคะ”
เธอยิ้มๆไม่ตอบสายทองแล้วอุษาได้นอนโอบกอดด้านหลังของเธอพร้อมบอกมาว่า
“นายหญิงหลับเถอะคะ พวกเราจะคอยคุ้มภัยให้เอง”
หลังจากคืนนั้น การรังควาญของไอ้หมอผีสุขนั้นหายไป แต่ลินดาไม่ประมาทระวังตัวอยู่ตลอดจนถึงคืนวันพระใหญ่ก่อนคืนวันที่จะทำพิธีรับน้องให้เกศรา หลังจากออกจากสมาธิ แม้นกับสายทองมานนั่งตรงหน้าเธอ
“มีอะไรด่วนหรือเปล่า”
“เจ้าคะคุณหนู คือบ่าวได้ข่าวมาว่าไอ้หมอผีสุขมันเปลี่ยนแผนที่จะเล่นงานคุณหนูเปลี่ยนไปรังควาญคนรอบข้างคุณหนูแทน”
ลินดาตกใจอย่างยิ่งเมื่อรู้ข่าวที่แม้นบอก
“หมายถึงพ่อกับแม่”
“เจ้าคะ ท่านพระภูมิที่บ้านเตือนแม้นมา คือท่านเห็นบรรดาลูกสมุนของไอ้หมอผีสุขมันไปด้อมๆมองอยู่รอบๆบ้านนะเจ้าคะ แต่พวกมันไม่กล้าบุกเข้าไป คงกลัวท่านพระภูมินะเจ้าคะ ท่านเลยบอกบ่าวมาให้เตือนคุณหนูนะเจ้าคะ”
ลินดาเป็นห่วงทางบ้านทันที จึงบอกไปยังแม้น
“ฉันไปที่บ้านก่อนนะพี่แม้นห่วงพ่อกับแม่”
“คุณหนูเจ้าขา ไปพรุ่งนี้ก็ได้คะ ถึงไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร สมุนของไอ้หมอผีนั่นมันไม่กล้าลองดีกับท่านพระภูมิอยู่อยู่แล้ว แต่ถ้าคุณหนูแล้วมันเห็นอาจได้ลองวิชากันอีก เชื่อบ่าวเถอะเจ้าคะ”
พร้อมกับสายทองที่เสริมขึ้นมา
“เชื่อพี่แม้นเถอะคะนายหญิง ไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้น ดีไม่ดีมันอาจดักรอนายหญิงอยู่ถึงพวกมันจะสู้นายหญิงไม่ได้แต่เราก็ไว้ใจมันไม่ได้นะเจ้าคะ ปลอดภัยไว้ก่อนจะดีที่สุด”
คำทัดทานของแม้นกับสายทองทำให้เธอคิดได้จริงอยู่ไปตอนนี้มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น ลินดารู้ดีว่าพระภูมิที่บ้านนั้นท่านมีฤทธิ์ขนาดไหน เพราะเพื่อนของปู่เธอที่เป็นพราหมณ์เป็นคนทำพิธีอัญเชิญมาเอง เธอจึงเบาใจได้จึงบอกไปที่แม้นกับสายทอง
“เอาละฉันเห็นด้วยขอบใจมากพี่แม้นกับสายทอง”
ร่างของทั้งคู่สลายไป ลินดาออกจากสมาธิแล้วเข้านอน รุ่งเช้าเธอตื่นแต่เช้าหลังจากใส่บาตรเรียบร้อยเธอกำหนดจิตบอกไปที่แม้น
“พี่แม้นช่วยดูแลทางนี้ด้วยนะ ฉันจะไปที่บ้าน คืนนี้ค่อยว่ากันเรื่องเกศรา”
“เจ้าคะ”
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน