ทดลองเขียนเรื่องแรก ชอบไม่ชอบอะไรเม้นกันให้หน่อยนะครับ
_______________________________________
07.50 น.
ภายในรถไฟฟ้าใต้ดินที่แออัดไปด้วยผู้คนในช่วงเวลาเร่งด่วน ทั้งนิสิตนักศึกษาและพนักงานออฟฟิศที่กลัวจะไปทำงานไม่ทันต่างเบียดเสียดหาที่ยืนกันในขบวนรถจนแทบหายใจไม่ออก ทั้งผู้ชายผู้หญิงเบียดกันจนแนบชิดทุกสัดส่วน แต่ทุกคนก็ต้องจำใจเพราะเลี่ยงไม่ได้กับช่วงเวลาเร่งด่วนในตอนเช้าแบบนี้ ผู้ชายหลายๆคนคงรู้สึกฟินสยิวที่ได้แนบชิดตัวสาวๆเอาอวัยวะส่วนต่างๆของตัวเองไม่ถูไถกับสาวแปลกหน้า แต่หนึ่งในนั้นมีชายหนุ่มในชุดนิสิตกำลังยืนจ้องมองนาฬิกาข้อมือสลับกับป้ายสถานีบอกทางอย่างกระวนกระวายใจ
ตื้ดๆ ตื้ดๆ ตื้ดๆ
“ฮัลโหล ปาม อยู่ไหนแล้วเนี่ย” เสียงผู้หญิงจากปลายสายดังออกมาจากโทรศัพท์จนคนรอบข้างหันมามองเล็กน้อย
“จะถึงแล้วๆ อีก 2 สถานี” ชายหนุ่มกระซิบตอบเบาๆเพราะเกรงใจสายตารอบข้าง
“เร็วๆนะ อาจารย์เข้ามาแล้วแต่ยังไม่เช็คชื่อ จะเริ่มเช็ค 8 โมงตรง” น้ำเสียงของปลายทางเบาลงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเพื่อนชายใกล้จะมาถึงแล้ว
“โอเคๆ เดี๋ยวถึงแล้วรีบนั่งวินไปเลย”
ผมชื่อ ปาม ครับ อายุ 20 ปี เป็นนิสิตปี 2 ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ผมเป็นคนต่างจังหวัด เรียนจบมัธยมแล้วก็สอบติดมาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ด้วยความที่ที่บ้านของผมก็พอมีเงินอยู่บ้าง พ่อแม่จึงซื้อคอนโดให้อยู่ในกรุงเทพเลย ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดาครับ ไม่ได้หล่อมาก แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ แต่ผมเป็นคนดูแลตัวเองดี ออกกำลังกายเป็นประจำ ผมสูงเกือบๆ 180 ครับ ทำให้ดูรวมๆแล้วก็ดูเป็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่ง ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว เธอชื่อเจน เป็นเพื่อนร่วมคณะกับผมนี่แหละ เราเริ่มคบกันเป็นแฟนตอนจบปี 1 แต่เราสองคนก็ไม่ได้มาอยู่ด้วยกันนะครับ ด้วยความที่เจนเป็นคนกรุงเทพ เธอเลยอาศัยอยู่กับพ่อแม่ จะมีบ้างบางวันที่เธอโกหกพ่อแม่ว่าไปทำรายงาน แล้วก็แอบมานอนกับผม ภายนอกเจนก็ดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยทั่วไปนะครับ แต่เรื่องบนเตียงนี่ต้องถือว่าไม่ธรรมดาเลย คงจะจริงนะครับที่เค้าบอกกันว่าผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยมักจะเซ็กจัด ผมกับเจนตั้งแต่มีอะไรกันครั้งแรก เราก็ทำกันมาตลอด เวลาว่างเป็นต้องจัด วันนึง 2 รอบ 3 รอบก็มี วันไหนที่เธอมาอยู่ด้วยนี่ก็ทำทั้งวันไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยกันเลยทีเดียว
“ สถานนี สามย่าน สามย่าน โปรด... ” ทันทีที่ประตูเปิด ผมรีบพุ่งตัวออกจากรถไฟทันที
“ 402 402 อยู่ไหนวะๆ...เจอแล้ว!!! ” ผมเปิดประตูพรวดเข้าไปอย่างรีบร้อน
“ ภาดล ”
“ มาครับ ” ผมยกมือขานชื่อ พร้อมกับเดินไปนั่งข้างๆกลุ่มเพื่อนของผม
อาจารย์ที่นั่งเช็คชื่ออยู่หน้าห้องมองผมด้วยสายตาที่ไม่พอใจเล็กน้อยพร้อมกับส่ายหน้า ทำเอาเพื่อนในห้องที่เหลือพากันหัวเราะเฮฮาไปด้วย
“เปิดเทอมวันแรก ก็เกือบสายเลยนะปาม” เจน แฟนสาวของผมทัก
“แหะๆ นอนเพลินไปหน่อยน่ะ” ผมเกาหัวแกรกๆ ยิ้มแหยๆตอบแฟนสาวไป
“ดี...อีนี่ก็ไม่ได้นอนเมื่อคืน เห้อ เพื่อนกูแต่ละคน” หวานเพื่อนสนิทอีกคนที่นั่งถัดจากเจนทักผมพร้อมกับชี้ไปที่ “ไอ้นน” เพื่อนผู้ชายอีกคนที่นอนหลับอยู่ที่โต๊ะข้างๆ
นน เพื่อนชายอีกคนในกลุ่ม นนเป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกับผม มันเป็นคนหน้าตาหล่อ ขาว ตี๋ ตัวสูง 180 กว่า มีสาวๆมาชอบมาตามกรี๊ด มันเลยกลายมาเป็นคนเจ้าชู้ ชอบไปนอนกับสาวคนนู้นคนนี้แล้วก็มาเล่าให้พวกผมฟังเป็นประจำ จนล่าสุดมันมีแฟนเป็นสาวสวยต่างมหาลัยนี่แหละ เรื่องพวกนี้ถึงได้เพลาลง
ผม หวาน นน เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เราพึ่งจะรู้จักกันตอนเข้ามหาลัยนี่แหละ แต่ด้วยความที่พวกเราเป็นคนง่ายๆ พวกเราเลยค่อนข้างสนิทกันเร็ว ส่วนเจนนั้นพึ่งเข้ามาสนิทกับพวกเราหลังจากที่เป็นแฟนกับผม จริงๆแล้วเธอก็มีกลุ่มเพื่อนของเธอ ซึ่งเป็นกลุ่มหญิงล้วนเพราะคณะผมมีผู้ชายน้อยมากเมื่อเทียบกับผู้หญิง แต่พักหลังๆเธอมักจะมาขลุกอยู่กับพวกผมซะมากกว่า
“อ๊อดดดดดด~~~...” เสียงสัญญาณพักเที่ยงดังขึ้น
“อะ วันนี้พอแค่นี้ละกัน ไปพักได้” อาจารย์กล่าวก่อนลุกเดินออกจากห้องไป
เพื่อนๆคนอื่นๆเริ่มพากันลุกเดินออกจากห้อง
“อีนน ตื่น แดกข้าว” หวานหันไปเขย่าตัวนน พร้อมกับเก็บกระเป๋าลุกขึ้นเตรียมตัวไปทานข้าว
บรรยากาศการเรียนกลับมาอีกครั้งหลังจากปิดเทอมไปเกือบ 3 เดือน แต่ผมรู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม
ใช่แล้ว!!! เราขึ้นปีสองแล้วนี่หว่า ถึงว่าทำไมทุกคนแต่งตัวไม่เหมือนเดิม
ด้วยความที่คณะของผมมีกฏว่า น้องปี1ทุกคนจะต้องแต่งกายอย่างเรียบร้อยตลอดระยะเวลา 1 ปี ผู้ชายต้องใส่เสื้อเข้าในกางเกงแสลค ห้ามใส่ยีนส์และเดฟ และต้องผูกไทด์ตลอด ส่วนผู้หญิงต้องใส่เสื้อตัวโคร่งห้ามรัดรูปหรือพอดีตัว และต้องใส่กระโปรงบานยาวครึ่งแข้งเท่านั้น และเมื่อขึ้นปีสอง ทุกคนก็ห้ามแต่งตัวแบบน้องปี 1 เด็ดขาด เพื่อที่ว่าจะได้แยกออกว่าใครเป็นเด็กปี 1 ทำให้วันนี้ทุกคนในห้องใส่ชุดที่ไม่เหมือนตอนปี 1 แล้ว กระโปรงจากเป็นแบบบานๆยาวๆ ก็กลายมาเป็นทรงสอบสั้น เสื้อจากที่ตัวใหญ่ๆโคร่งๆก็กลายเป็นเข้ารูปมากขึ้น
ผมมองดูเพื่อนๆในห้องแต่ละคนด้วยความเพลิดเพลินจะหันมาถึงหวานที่ต้อนนี้สะพายกระเป๋ายืนอยู่ข้างๆ
หวาน เป็นคนกรุงเทพ จบมัธยมมาจากโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง พูดจาโผงผาง เป็นคนตรงๆ หวานเป็นคนผิวเข้ม หน้าตาออกไปทางไทยๆ ไม่ถึงกับคมมาก สูง 165 ซม. รูปร่างไม่อ้วน เอวไม่น่าจะเกิน 26 นิ้ว แต่เมื่อก่อนตอนปี 1 เธอชอบใส่เสื้อตัวใหญ่มาก มากจนมันทำให้เธอดูอ้วนกว่าปกติ จนมาวันนี้ผมพึ่งจะเข้าใจว่าทำไมเธอต้องใส่เสื้อตัวใหญ่ขนาดนั้น วันนี้เธอใส่เสื้อพอดีตัว คือไม่ได้รัดติ้วแบบน่าเกลียด ออกจะไปทางหลวมๆด้วยซ้ำ แต่ไอ้สิ่งที่มันทำให้เสื้อหลวมๆของเธอมันดูไม่หลวมขึ้นมาทันทีก็คือหน้าอกขนาดมหึมาที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อนี่แหละ กะๆดูแล้วผมว่าต้องมีขนาดไม่ตำ่กว่าคัพ E-F แน่ๆ ผมถึงกับตลึงไปชั่วขณะเพราะไม่เคยเห็นเพื่อนอยู่ในสภาพนี้มาก่อน จนมีคนสังเกตได้
“อะแฮ่มมม...จะไปกินข้าวได้ยัง หรือจะกินนม” เจน แฟนสาวของผมแกล้งแซวจนผมเสียอาการ หันหลับมาเจอแฟนตัวเองก็ไม่แพ้กันครับ
เจน เธอยืนท้าวสะเอวจ้องหน้าผมอยู่ นี่เป็นครั้งแรกครับที่ผมเห็นเจนใส่ชุดแบบปีสอง เจนเป็นคนผิวขาวครับ ขาวมากๆเพราะมีเชื้อจีน เจนเป็นคนสวย หน้าตาออกหมวยๆจมูกโด่งคิ้วเข้ม ไว้ผมประบ่า เธอสูง 163 ซม. แขนขาเรียวเล็ก ตัวผอม หนัก 48 กก. เอวบาง 24 นิ้ว สะโพกไม่ได้ใหญ่มาก ประมาณ 35 นิ้ว แต่หน้าอกหน้าใจถือว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ขนาด 35 นิ้ว คัพC ด้วยความที่เป็นคนตัวบางร่างน้อย ทำให้ขนาด 35 นั้น ถือว่าเกินตัวไปเยอะ แม้ปกติผมจะเคยเห็นหน้าอกเจนมาก่อนแล้ว แต่วันนี้มาเห็นมันมันถูกซ่อนอยู่ในเสื้อนิสิตที่ซ่อนแทบไม่มิดก็ทำเอาผมตาค้างอยู่เหมือนกัน
“ปาม!!!...มองอะไรอยู่ได้ ทะลึ่ง!!!” เจนตีแขนผมเบาๆ
“เจน ทำไมใส่เสื้อตัวเล็กจังอะ เราว่ามันเล็กไปป่าวเนี่ย” ผมบอกแฟนด้วยความหวงปนห่วง
“หรอ...ก็ที่คณะเค้าไม่ให้ใส่แบบตอนปี 1 นี่ ปามว่ามันน่าเกลียดมั้ยอะ” เจนตอบสีหน้าเป็นกังวลก้มลงดูเสื้อตัวเอง เธอเขินจนรู้สึกไม่มั่นใจ เพราะปกติเธอก็เป็นคนขี้อายอยู่แล้ว
“โอ้ย...น่าเกลียดอะไร พวกมึงดูกูนี่ รัดจนนมจะแตกอยู่แล้วววว” หวานตะโกนแทรกขึ้นมา ทำเอาพวกเราทุกคนหัวเราะเฮฮากันเป็นเรื่องสนุก
โรงอาหารคณะเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย พวกเรานั่งกินข้าวกัน 4 คน กินไปคุยไป อย่างเฮฮาด้วยความที่ไม่ได้เจอกันมานานช่วงปิดเทอม หลังจากกินข้าวเสร็จยังพอมีเวลาเหลืออยู่นิดหน่อยก่อนจะเริ่มเรียนภาคบ่าย ผมกับเจนเลยไปเดินหาซื้อผลไม้ทานกัน พอผ่านมาหน้าโรงอาหารก็เจอกับลุงขายผลไม้คนหนึ่ง ลุงแกจะชอบขี่มอเตอร์ไซค์ตระเวนไปตามคณะต่างๆเพื่อขายผลไม้ ทุกคนในมหาลัยรู้จักแกดี และนอกจากจะขึ้นชื่อเรื่องผลไม้ที่อร่อยแล้ว ลุงแกยังขึ้นชื่อเรื่องดูดวงแม่นสุดๆอีกด้วย
ผมกับเจนซื้อผลไม้ลุงแก จ่ายเงินเรียบร้อย ผมเห็นว่าไม่มีคนอื่นมาต่อคิวซื้อ นึกครึ้มอะไรไม่รู้เลยก็เลยบอกแกไป
“ลุงครับ ดูดวงให้ผมกับแฟนหน่อยได้มั้ยครับ” ลุงแกหันมองรอบๆ เห็นว่าไม่มีลูกค้ามารอ แกก็ตอบตกลง ผมยื่นมือไปให้แกดูลายมือ ส่วนเจนก็ยื่นมือตามผมแบบงงๆ
“อื้มมม” ลุงจับมือผมกับเจนมาชิดกัน
“เราสองคนน่ะ เป็นคู่กรรมของกันและกันนะ”คุณลุงพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว สีหน้าดูเคร่งเครียด
ผมเองก็กังวลเมื่อเห็นหน้าลุงแบบนั้น แต่ก็ทำใจดีสู้เสือตอบไป “คู่กรรมแบบในหนังอะหรอครับ ฮ่าๆๆ”
“ถ้าเป็นแบบในหนัง ตอนจบพระเอกตายนะ” ลุงตอบมาแบบสีหน้าเรียบเฉย ทำเอาผมก็ถึงซีดพูดไม่ออกเหมือนกัน
“คู่กรรมในที่นี้หมายถึง เธอสองคนมีกรรมที่ผูกกัน การที่พวกเธอคนใดคนหนึ่งไปสร้างกรรมอะไรไว้ กรรมนั้นจะถูกชดใช้โดยอีกคนแทน” พอลุงพูดจบ ผมกับเจนถึงกับขนลุกพร้อมกัน
“แต่ก็คงไม่แย่ใช่มั้ยครับ พวกเราก็ไม่ใช่คนเลวคนชั่วที่ชอบไปสร้างบาปสร้างกรรมที่ไหนอยู่แล้ว อย่างมากก็แค่กินเหล้าสูบบุหรี่” ผมพยายามตอบในทางที่ดีไว้
“ใช่ กรรมของเธอไม่ได้หนักหนาถึงขั้นจะตายหรือมีอันเป็นไปหรอก” ลุงตอบกลับมา
“เห้ออออ~~~” ผมกับเจนถอนหายใจเบาๆพร้อมกันด้วยความโล่งอก
“แต่...พ่อหนุ่ม เธอน่ะ กรรมราคะ เยอะมากนะ ถ้าเธอห้ามจิตใจตัวเองไม่ได้ คนที่ต้องลำบาก ก็คือแม่หนูคนนี้” คุณลุงพูดพร้อมกับจ้องมองนัยน์ตาของผมเขม็ง ผมเหมือนถูกสะกดด้ววยอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้น
“อ๊อดดดดด~~~” เสียงสัญญาณหมดเวลาพักเที่ยง
“เอาล่ะ ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก ไม่ต้องคิดมาก ทำบุญเยอะๆนะทั้งสองคน” อยู่ดีๆลุงก็เปลี่ยนท่าทีเป็นยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมกับสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ขี่ออกไปจากคณะ ทิ้งให้ผมกับเจนยืนมองหน้ากันงงๆ ใบหน้าเจนมีความกังวลเล็กน้อย
“ไม่มีอะไรหรอกน่า หมอดูก็คู่หมอเดา เดี๋ยวไว้เย็นนี้เราพาไปทำบุญละกันเนอะ จะได้สบายใจขึ้น”
ใบหน้าเจนเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“อื้อ” เธอยิ้มให้ผมก่อนที่เราจะพากันเดินกลับไปที่ห้องเรียน