ผู้เขียน : กลับมาเขียนต่ออีกครั้ง หลังจากที่ว่างเว้นไปเกือบหกเดือน อาจเป็นเพราะช่วงนี้ฝนตกหนักมากมั้ง เลยนึกครึ้มอกครึ้มใจมาแต่งต่อ ...
ป.ล. ปีนี้ พายุเข้าบ้านเรา เยอะเกิ้น!
01/11/63
..........................................................................
[ หลายวันต่อมา หลังจากเกิดเหตุการณ์ในคํ่าคืนนั้น ]
▪ปี 2553
▪ที่โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง
▪By ลริสา
▪ห้องพักครู
▪ลริสา ครูสาวฝึกหัด...
หญิงสาวสวยในวัย 22 ปี ผิวพรรณของเธอขาวเนียนผุดผ่องกระจ่างใสใปทั้งตัว เส้นผมตรงสีดำยาวถูกมัดรวบเอาใว้อย่างเรียบร้อยสวยงาม กริยามารยาทอ่อนหวานน่ารัก ไม่ต่างไปจากรูปโฉมภายนอกที่ดูงดงาม...
แต่ก็ยังแฝงเร้นไปด้วยความเซ็กซี่หวาบหวิวของชุดนักศึกษามหาลัย ที่รัดรูปแน่นกระชับ ไปตามสัดส่วนเว้าโค้งโหนกนูนของเรือนร่างกายวัยสาว!
รูปหน้าสวยสดใส ดวงตาคมกลมโตเป็นประกาย นิสัยทะลึ่งทะเล้น! น่ารักอ่อนหวาน ความสวยงามของเธอนั้นโดดเด่นสะดุดตา จนเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มทั่วไป
เปรียบดั่งดอกไม้งามกำลังผลิบานส่งกลิ่นเกสรหอม ดึงดูดเย้ายวนหมู่มวลผีเสื้อหลากหลายนับสายพันธุ์ ให้เข้ามาดูดกลืนกินนํ้าหวานคละเคล้าเกสรดอกไม้ ประดังประดายรายล้อมอยู่รอบตัวเธอ...
[ ไม่เว้นแม้กระทั่ง! ... เหล่าฝูงผึ้งที่มีพิษร้ายรุนแรง ด้วยเช่นกัน! ]
.....................................
▪ครูปรีชา ครูฝึกสอนของริสา
" หนูริสา.. มานั่งอยู่ตรงนี้นี่เอง ปล่อยให้พี่เดินตามหาหนูอยู่ตั้งนาน "
เสียงนุ่มนวลของหนุ่มใหญ่วัยกลางคน อายุน่าจะประมาณซักเกือบ 50 ปี ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบภายในห้องพักครู จนทำเอาหญิงสาวสวยที่นั่งเหม่อลอยอยู่ ถึงกับสะดุ้ง!ตื่นตกใจ
พอเธอรู้สึกตัวอีกที ร่างของชายอ้วนเตี้ยลงพุง ฟันเหลือง มือไม้นัวเนียเป็นปลาหมึก ที่ชอบมาเกาะแกะแทะโลมเธออยู่บ่อยครั้ง ก็มายืนประกบจนแนบชิดอยู่ข้างตัวของเธอ
" พี่ค่ะ! หนูว่า มันใกล้เกินไปแล้วนะคะ " หญิงสาวพูดขึ้นมา พร้อมกับดันตัวเองออกห่างจาก'ครูปรีชา
" อ้อ ! แหมๆ พี่ขอโทษนะ ที่พี่ชอบทำให้หนูตกใจ!อยู่เรื่อย... "
ถึงแม้ว่าปากของเขาจะพูดเอ่ยคำขอโทษออกมา แต่นิ้วมืออวบอ้วนสั้นกุด กลับตรงปรี่เข้าไปคว้าหมับ! ที่หัวใหล่ของหญิงสาว! พร้อมกับออกแรงบีบกดปลายนิ้วเบาๆ ลูบไล้สัมผัสผิวนุ่มเนียนไปมา จนฝ่ามือของเขาเผลอไปโดนเข้ากับทรวงอกนุ่มเด้งของหญิงสาวเข้าอย่างจัง!
อุ้ย!..
เธอรีบปัดมือของเขาออก พร้อมกับเอ่ยปากต่อว่า ! " พี่ค่ะ! อย่าทำแบบซิ หนูบอกไปตั้งกี่ครั้งแล้ว ว่าหนูไม่ชอบ! "
( โฮ่! โฮ่! โฮ่! คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักจริงเชียว ขนาดโมโหแท้ๆยังสวยเลย ) เขาถึงกับยิ้มกรุ่มกริ้มขึ้นมาทันที
" แหม.. หนูริสาละก้ออ.. พี่เองก็แค่อยากให้กำลังใจหนูเท่านั้นละ! ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยจริงๆ "
( ชักอยากเห็นใบหน้าของเธอตอนโดน เย... แล้วซิ ว่าจะยิ่งสวยน่ารักมากขึ้นแค่ไหน )
หนุ่มใหญ่ถึงกับฉีกยิ้มกว้างขึ้นมา แววตาเป็นประกายวาววับ ปลายลิ้นลากเลียตวัดริมฝีปากไปมาเบาๆ
แต่รอยยิ้มแห้ง กลับปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าสวยหวานของหญิงสาว พร้อมกับความรู้สึกสะอิดสะเอียนจนแทบไม่อยากจะเข้าใกล้ " แฮร่.. ค่ะพี่ หนูเองก็จะพยายามเชื่อพี่นะคะ "
การกระทำของเขา มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด จนบอกไม่ถูก ถึงปากของเขาจะพรั่งพรูคำพูดสวยหรู ออกมาแก้ตัวมากมายซักแค่ไหน! แต่สิ่งที่เขาทำกับเธอ มันก็คือการลวนลามอยู่ดี
" ริสา หนูมีเรื่องกลุ้มใจอะไรอยู่หรือป่าว บอกพี่ได้นะ พี่ช่วยหนูได้ทุกเรื่อง ! " สายตาของเขาจับจ้องมองไปที่เธอ คล้ายกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ
" แต่ ... ช่วงนี้หนูเปลี่ยนไปนะ ดูไม่มีสมาธิเอาเสียเลย! ขืนเป็นแบบนี้ พี่เซ็นต์ให้หนูผ่านการเป็นครูฝึกหัดไม่ได้หรอกนะ! "
เสียงนุ่มทุ้มลึกของหนุ่มใหญ่หัวล้าน ที่มีเส้นผมเพียงแค่กระแบะมือเดียวอยู่ข้างสองกกหู พูดขึ้นมาแกมขู่ พร้อมกับแววตาที่ดูมีเลศนัย
" ค่ะ! เรื่องนี้หนูยอมรับ แต่หนูสัญญาค่ะ ว่าจะปรับปรุงตัวเอง พี่อย่าโกรธหนูเลยนะคะ "
หญิงสาวพูดขึ้นมาพร้อมกับยกมือใหว้ขอโทษหนุ่มใหญ่ เพราะสิ่งที่เขาพูดมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นความจริง! หลายวันมานี้ เธอไม่มีสมาธิเอาเสียเลยเพราะมัวแต่กังวลใจที่ติดต่อกับ'ดนัย'แฟนหนุ่มไม่ได้!
" ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะคนดี ไม่ต้องคิดมากไปหรอกนะ หนูมีพี่อยู่ด้วยทั้งคน "
สองมืออวบอ้วนของหนุ่มใหญ่ ตรงเข้าไปประคับประคองปลายนิ้วมือเรียวเล็กนุ่มเนียนของหญิงสาวเอาใว้จนแนบแน่น เขาส่งสายตาหวานเยิ้ม จ้องมองซอกซอนล้วงลึกเข้าไปถึงเนินอกทรงโตขาวผ่อง ที่ถูกซุกซ่อนเอาใว้ภายใต้ชุดนักศึกษารัดรูป พร้อมกับขยับริมฝีปากเอื้อนเอ่ยถ้อยคำออกมา...
" เย็นนี้ไปเที่ยวกับพี่นะ! ไปทานข้าวด้วยกันซักมื้อ หนูคงทะเลาะกับแฟนอยู่ละซิ ! เรื่องแบบนี้นะพี่มองปร๊าดเดียว พี่ก็ดูออกแล้ว! อาการของหนูมันฟ้อง! "
หนุ่มใหญ่ไม่พูดเปล่า ปลายนิ้วมืออวบอ้วนของเขา พลันลูบไล้เส้นผมสีดำมันของเธอมาทัดแนบติดกับใบหู จนแก้มนุ่มนิ่มขาวผ่องแดงระเรื่อขึ้นมา
" พี่ค่ะ! อย่าทำแบบนี้ซิค่ะ "
" โอ้ว! พี่ขอโทษ! พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ " ( ฟู่ ~ เกือบอดใจไม่ไหว ทำไก่ตื่นแล้วไหมละ! )
แต่เย็นนี้อย่าลืมนัดของเรานะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะไปรับ
อ้อ.. แล้วหนูกลับบ้านไปก่อนได้เลยนะ! พี่อนุญาต ขืนหนูสอนต่อด้วยสภาพเหม่อเลยแบบนี้ คงได้มีนักเรียนไปร้องเรียนท่าน ผ.อ แน่ ! แล้วถ้าเป็นแบบนั้นจริงขึ้นมา! ถึงพี่จะเส้นใหญ่แค่ไหน ก็คงจะช่วยให้หนูผ่านการฝึกสอนไม่ได้หรอกนะ! "
" เอ่อ! พี่ค่ะ เรื่องไปเที่ยวหนู....
" จุ๊.. ห้ามปฏิเสธจ้า ไม่ว่ายังงัยเย็นนี้หนูก็ต้องไปกับพี่! กลับบ้านได้แล้วปะ! กลับไปนอนพักผ่อนซ๊ะให้เต็มที่! เย็นนี้แต่งตัวสวยๆนะแล้วเจอกัน "
" เดี๋ยวค่ะ! พี่ค่ะ ... หนูไม่ไปนะ! ...
หนุ่มใหญ่ไม่สนใจคำตอบปฎิเสธของเธอเลยแม้แต่น้อย เขารีบเดินจํ้าอ้าวออกจากไปจากห้องพักครูไปอย่างอารมณ์ดี เพื่อไปสอนนักเรียนในคลาสต่อไป
ปล่อยให้หญิงสาวสวยตัวเล็กผิวขาว ยืนงงสับสนอยู่เพียงลำพังคนเดียวภายในห้องพักครู...
........................................................................
ริสา นั่งแท็กซี่ตรงกลับไปที่ห้องพัก สายตาของเธอทอดมองยาวออกไปผ่านริมกระจกเบาะหลังด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย.. สองวันมาแล้วซินะที่'ดนัย'แฟนหนุ่มของเธอขอลาหยุดแบบกระทันหัน เธอโทรไปหาเขาก็ปิดเครื่องไม่ยอมรับสาย ครั้นเธอจะไปหาเขาที่ห้อง เธอเองก็ไม่กล้า เพราะไม่อยากเจอกับผู้ชายคนที่ชื่อไต้ก๋ง'คนนั้นอีก!
เธอรู้ตัวดี! ว่าสิ่งที่เธอนั้นได้ทำลงไปมันผิดต่อเขามาก
เพราะเธอมั่นใจในตัวเองมากเกินไป ว่าจะไม่ปล่อยตัวไปจนถึงขึ้นเลยเถิด คิดแค่เพียงว่าอยากจะสั่งสอนเขาให้เข็ดหลาบ แต่สุดท้ายเรื่องราวทุกอย่าง ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเอาใว้เลยซักนิด!
แต่ถ้าเขาจะลงโทษเธอด้วยการหายไปแบบนี้ มันจะไม่โหดร้ายเกินหน่อยเหรอ อย่างน้อยๆก็น่าจะให้โอกาสเธอได้ขอโทษ พูดคุยปรับความเข้าใจกันบ้าง!
หรือว่าตัวเธอเอง มันไม่มีค่าอะไรกับเขาซักนิด...
" พี่คงจะรังเกียจฉันมากเลยซินะ! ที่ฉันกลายเป็นผู้หญิงง่ายๆแบบนี้ " หยดนํ้าตาใสๆ รินไหลหลั่งออกมาจนอาบพวงแก้มขาวเนียนทั้งสองข้าง
[ เธอแค่เพียงอยากให้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดของเธอ! เมื่อต้องทนเห็นคนที่ตัวเองรักนอกใจไปมีสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น เหมือนกับที่เธอกำลังรู้สึกอยู่ในตอนนั้น..
แต่มันก็กลับกลายเป็นวิธีที่สุดแสนจะสิ้นคิด และคนที่เจ็บปวดมากที่สุด! ก็กลับกลายมาเป็นตัวของเธอเอง ]
.......................................................................
▪อ. ดนัย แฟนหนุ่มของริสา
▪คอนโดใหม่ ของดนัย
" โอ้ย! เสร็จซ๊ะทีโว้ย! เหนื่อยชิบหาย! " เสียงของชายหนุ่มร่างใหญ่ที่เปียกชุ่มเต็มไปด้วยเหงื่อพูดตะโกนขึ้นมา
" เพราะฉันช่วยนายตะหาก! นายถึงได้เสร็จเร็วแบบนี้ " เสียงใสๆ เต็มไปด้วยลมหายใจหอบเหนื่อยของหญิงสาวผิวแทนชื่อโอ๋ พูดสวนขึ้นมาอย่างทันควัน!
" เออ! มันก็จริงของแกโอ๋ ขอบใจแกมาก แต่แกกลับไปได้แล้ว! ฉันอยากจะนอนพักผ่อน " ดนัย'พูดตัดบทพร้อมกับสบัดมือไล่หญิงสาวให้ออกไปจากห้องใหม่ของเขา
" อะไรอะ! เสร็จแล้วก็ไล่หนี นายนี่มันเป็นผู้ชายเฮงชวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย! "
" อ้าว! .. แล้วใครใช้ให้เธอมาเกาะแกะกับฉันไม่เลิกเองละ ... พูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าชอบผู้ชายแบบกูเนี่ย! "
" เออ! ชอบ กูชอบมึง! ... แต่มันใช่ป่าววะ! ให้ช่วยขนของย้ายห้องเสร็จแล้วก็ไล่กูกลับบ้าน! "
" ไอ้เลว....
" 555+ ....
เสียงประทะฝีปากโต้คารมกันไปมาของชายหนุ่มที่ชื่อ'ดนัย กับหญิงสาวสวยผิวแทนผมยาววัย 25 ปี ซึ่งอายุเท่ากันกับเขา ที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกันแบบไม่ลดละ!
น้องโอ๋ ... เธอเข้ามาพัวพันเกาะติดอยู่กับ'ดนัย'จนเป็นตังเม แบบไม่ยอมปล่อย ทั้งๆที่'ดนัย'บอกปัดเธอไปแล้วตั้งไม่รู้กี่ครั้ง ว่าตัวเขาเองไม่ได้มีใจรักชอบพอตัวเธอเลยซักนิด!
แต่ในเมื่อไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป! ดนัย'ก็เลยไหว้วานเธอให้ช่วยเขาขนของย้ายห้องเสียเลย เผื่อจะได้หายบ้าเลิกตามตื้อเขาเสียที...
เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้น มันส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับไต้ก๋ง'แตกหักกันชนิดที่เรียกว่าต่อกันไม่ติด.. ทั้งๆที่ไต้ก๋งเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าริสา'เธอนั้นเป็นแฟนสาวของเขา ไม่ใช่เด็กร้านขายบริการ แต่ไต้ก๋ง'เองยังไม่คิดที่จะละเว้น ส่วนริสา'ก็ถูกเขาไล่กลับไปเพราะเขาเองในตอนนั้นกำลังโมโหจนขาดสติ!
เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาล้วนแล้วแต่อยู่ในสายตาของสาวโอ๋จนหมด เธอมองริสาแล้วพลันคิดถึงเรื่องราวในอดีตของตัวเอง
รอยยิ้มน้อยๆพลันปรากฏขึ้นมาบนมุมปากของสาวโอ๋ เพราะความคิดอะไรบางอย่าง...
......................................
" อาบนํ้ากันเถอะ! เหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว "
น้องโอ๋ พูดขึ้นมาพร้อมกับดึงถลกเสื้อกล้ามสีขาวของเธอออก สองมือเอื้อมปลดตะขอ,บราสีดำลายลูกไม้รูดลงออกจากหัวไหล่ เผยให้เห็นทรวงอกกลมโตทรงหยดนํ้าทั้งสองเต้า ยอดปทุมทันสีนํ้าตาลเข้มสองเม็ดเล็ก ที่ตั้งแข็งขึ้นมาจนเป็นไต ดึงดูดสายตาให้ชวนหลงใหลจับจ้องมอง...
หญิงสาวสวยผิวแทนหุ่นผอมเพรียวบางปานนาฬิกาทราย เส้นผมสีดำยาวพริ้วสยายจนเต็มทั่วทั้งแผ่นหลัง เธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น อย่างเชื่องช้าและยั่วยวน ต่อหน้าต่อตาของชายหนุ่ม ที่กำลังนั่งจ้องมองเธอราวกับต้องมนต์ จนทำเอาดนัยน้อยถึงกับผงาดดีดเด้งขึ้นมาจนแข็งปั๋ง
กางเกงผ้าขาสั้นกุดของเธอ ถูกรูดลงมากองทิ้งเอาใว้กับพื้นห้อง มองขึ้นไปหนือเรียวขาคู่งามกลับกลายเป็นป่ารกทึบ ที่ผุดขึ้นมาจนหนาแน่นบนโคกเนินอวบอูม ดนัย'ถึงกับเผลอจ้องมองจนกลืนนํ้าลายลงคอไปหลายก้อนใหญ่กับเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่เขาเห็นอยู่ตรงเบื้องหน้า
น้องโอ๋ เดินเข้ามาหาชายหนุ่มร่างกายกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม ที่เปียกชุ่มไปเต็มด้วยเหงื่อจากการขนย้ายข้าวของ เธอนั้นขยับตัวขึ้นไปนั่งคร่อมทับอยู่บนร่างกายของเขา ปลายนิ้วมือเรียวเล็กลูบไล้ไปมาบริเวณแผ่นอกที่หนาแน่น แหวนวงเล็กสีทองที่เธอสวมใส่อยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายส่องประกายวิบวับสะท้อนแสงขึ้นมาจนเด่นสะดุดตา
" โอ๋.. เธอมาทำแบบนี้กับพี่! แฟนของเธอเขาจะไม่โกรธเอาเหรอ? " ดนัย'พูดขึ้นมาพร้อมกับชูมือข้างซ้ายของเธอขึ้นมา เผื่อมันจะเรียกสติของเธอกลับคืนมาได้บ้าง!
" อย่างพี่ท็อป'นะเหรอ! เขาไม่สนใจโอ๋หรอกน่า! ตัวเขานั่นละ ที่ทำให้โอ๋กลายเป็นผู้หญิงแบบนี้ ! "
" มันหมายความว่าไง! เขาบังคับ หรือทำร้าย! อะไรเธอเหรอโอ๋ ... " ดนัย'ถึงกับงุนงง ? ... ไปกับคำพูดของ,โอ๋
" ขอร้อง.. อย่ามาทำตัวเป็นคนใสซื่อไม่รู้ความน่า! นายกับ..พี่ท็อป มันก็เป็นพวกรสนิยมเดียวกันนั่นละ! ที่ชอบเห็นแฟนของตัวเองไปนอนกับผู้ชายอื่น! เหมือนที่นายทำกับริสา'เมื่อวันก่อนนั่นไง ! ...
ทั้งๆที่แฟนของนายนอนอยู่ด้วยทั้งคน! แต่นายก็ยังแอบย่องมานอนกับฉันอีก! นายจงใจทิ้งเธอเอาใว้แค่เพียงลำพังกับผู้ชายพวกนั้น! มันจะหมายถึงอะไรได้...
และถ้านายคิดจะหยุดไต้ก๋ง'กับริสา'นายก็ทำได้ เพียงแต่นายเลือกที่จะไม่ทำ เพราะตัวนายก็ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น! .....
" รู้ตัวบ้างไหม? ... ว่านายนี่มันโครตเลว! "
" อึก!!
ยัยนี่! เล่นว่าผมยับ! แบบไม่เว้นช่องไฟเลย ผมถึงกับอึ้ง! จนเถียงอะไรไม่ออก
" ฉันละนึกสงสารแฟนของนายจริงๆ พอฉันเห็นเธอแล้ว มันทำให้ฉันนึกถึงตัวเองตอนคบกับพี่ท็อปใหม่ๆขึ้นมาเลย "
" ยัยโอ๋.. เธอช่วยพูดอะไรที่มันเข้าใจง่ายๆหน่อยได้มั้ย ! เธอต้องการจะบอกอะไรกับฉันกันแน่! "
" ไม่ว่าฉันจะคิดอะไรอยู่ ? หรือว่าจะทำอะไร มันก็เรื่องของฉันปะ! ทำไมจะต้องบอกนายด้วย! "
โอ๋'พูดตอบกลับมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่นํ้าเสียงที่เปล่งออกมากลับฟังดูเยือกเย็น
" พอ.....
" เลิกดราม่าได้แล้ว! ไปอาบนํ้ากันเถอะ! "
อยู่ดีๆ นางก็ตัดบทลากผมเข้าห้องนํ้าเอาดื้อๆ จนผมเองตามอารมณ์ของนางไม่ทันเลยจริงๆ
ผู้หญิงคนนี้.. ช่างกล้าบ้าบิ่นดีเหลือเกิน ทำอะไรโดยไม่สนโลก ใช้ชีวิตไปตามความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองโดยไม่แคร์ถูกผิดอะไรทั้งสิ้น...
จนผมเอง.. ชักเริ่มจะถูกใจการใช้ชีวิตในรูปแบบของเธอเข้าให้แล้วอย่างจัง!
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน