รักร้ายนายอาทิตย์ EP 1🤗

[DEVIL WORLD]

>>สวัสดีครับ ผู้อ่านทุกท่าน หลายคนคงสงสัยละสิว่าทำไม(มึง)ถึงลงเรื่องใหม่มาเลื่อยๆ ทั้งๆที่เรื่องเก่าๆยังพิมพ์ไม่จบ<<
           >>ก็เพราะว่า เรื่องเก่าๆมันหมดไฟนะสิ ยิ่งพิมพ์ยิ่งไปไกล จนเหนื่อย แต่ก็ขอบอกนะครับว่า เรื่องเก่าอาจจะตัดจบ แบบโครตของโครตระครไทย เพราะดอนป่าไม้ ตอนหน้าคือตอนสุดท้ายแล้วนะครับ ว่างโครงใว้40ละ เหลือแค่ต่อเติมนิดๆหน่อย ก็จะเอาไปลงให้อ่านกัน ส่วน นิทราฝันหวาน อันนี้รอไปก่อน ขอดองจนได้ที่ก่อนหรืออาจจะดองจนเน่าก่อนค่อยเอามาลง<<
     
             >>อืม เรื่องนี้พอดีผมไปอ่านเรื่อง OUT OF AMMO ของ ท่าน CD13579 แล้วรู้สึกชอบ จึงนำแนวทางมาลองพิมพ์ในรูปแบบของตัวเอง แต่อาจจะไม่ปวดตับมากนะครับ เพราะช่วงนี้ตับไม่ดี หลังเจอเรื่องของ ดนัย กับ มายด์ เข้าไปตับยังไม่หายพัง<<

                          <<แนะนำตัวระคร>>
   
       >>อาทิตย์ ชายหนุ่มรูปหล่อ ที่มีระดับปานกนกลางไปหางานดี  ร่างกายสูงกำยำเพราะออกกำลังทุกวัน สูง175 อายุ28 เท่ระเบิด สมเป็น ร้อยเอก  หน้าที่ของเค้าคือปลอมตังแฝงกายเข้าไปสืบข่าววงในของฟามทอแสง ซึ่งมีพ่อเลี้ยงประกรณ์เป็นเจ้าของ และเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในประเทศ มีทรัพย์สินมากกว่าหมื่นล้าน


        >>ริสา หรือ วรรณวิสา หญิงสาวผู้มีเสน่ทุกกิริยา ภายนอกอาจจะดูน่ารักบอบบาง น่าถนุถนอม แต่อย่าให้คุณเธอเอาจริงละ แม่จะเตะให้ล้มลุกไม่ขึ้นเลย เธอมาพร้อมด้วยความสวยระดับดาราคนดัง อย่าง ใบเฟิร์น ญาญ่า และสูงแค่ 168 ส่วนอายุคือ25ปีจ้า และตัวเธอนั้นยังมีร่างกายสวยโค้งเว้าไดรูปเลยจ้า  หน้าอกหน้าใจแม่ให้มาก็ไม่น้อยเลยด้วยขนาด 500 กว่า cc หรือคัพ E รอบอกราว 38-40นั้นเอง ส่วนเอวก็รอบ 26-28 นะจ๊ะ สะโพกนี้กลมได้รูปเลย 35 วัดรอบ  หรือพูดง่ายๆเลยก็ พอๆกับน้องขนม คัพ Eนั้นละจ๊า  ริสานั้นเป็นตำรวจยศ ร้อยตรี

    >>ตัวเสริมก็มี ตัวดีจ้า อย่างแท๊กซี่ใจดี ลุงสี และ ดาบหมูกับจ่าเลิศ และ.....
      >> ส่วนตัวร้ายที่อยู่เรื่องจริงๆก็ พ่อเลี้ยง กับ.....อ่านเอาละกัน
      >>อีกคนที่ก็ นายสิงค์ คนเลี้ยงม้า ชายผู้มีบุคลิคน่ากลัว ใบหน้าเต็มไปด้วยหมวดเครารุงรัง นิสัยดูเป็นคนเงียบขึม ไม่ค่อยอยากจะพูดจา และเป็นคนพูดเสียงดุๆ และอีกอย่าง นายคนมีมีความคล้าย ไครบางคนนะจ๊ะ (สิบอกให้) เอิ๊ก เอิ๊ก

      >>ยังไงก็เม้นกันด้วยนะครับ และช่วยกันรักษากฎของห้องด้วย อย่าแตกแถวละ เดียวระเบิดลงไม่รู้ด้วยนะ<<

              >>เสียเวลาอยู่ทำไม ไปอ่านกันสิ<<


         








            เวลา19:30 ณ ริมถนนหน้าห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง  มีชายคนหนึ่งกำลังถือกล่องของขวัญกล่องใหญ่ ยืนรอรถอยู่ริมถนน เค้ารู้สึกตื่นเต้นและดีใจมากที่วันนี้ได้สละเวลาอันน้อยนิด มาซื้อของขวัญหมายจะเซอร์ไพรส์วันเกิดของคนที่เค้ารัก ถึงแม้จะมัวยุ่งอยู่กับงานตลอดปี แต่เมื่อถึงเวลาเค้าก็ไม่เคยลืมวันสำคัญของคนที่เค้ารัก เช่นเดียวกับวันนี้ที่เค้ามาซื้อของขวัญให้เธอคนนั้น และขณะที่ยืนรอแท๊กซี่ยู่นั้น ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมา!!
             "เวรเอ๊ย  มาตกอะไรตอนนี้วะ ฝนเวร,, เสียงบ่นของชายหนุ่ม ที่กำลังเดินหาที่หลบฝน
     
        ทันทีที่ฝนหยดลงมา ชายหนุ่มก็เดินไปหลบที่ชุ้มป้ายรถเมล์  และในตอนนั้นเองแท๊กซี่ที่เค้าโทรเรียกก็ขับมาจอดรับเค้า  ก่อนที่เค้าจะขึ้นรถไป?
               "สวัสดีครับคุณอาทิตย์ จะให้ผมไปส่งไหนครับ,, เสียงของคนขับแท๊กซี่ที่คุ้นเคยกับชายหนุ่มถามขณะที่เค้าขึ้นไปนั่งในรถ
               "สวัสดีครับลุงสี ไปร้าน  Club Party HBD ครับ,,ชายหนุ่มตอบหลังจากลุงแท๊กซี่ถาม
          หลังจากได้ที่หมายลุงคนขับแท๊กซี่อายุราว50ก็เหยียบคันเร่งบึ่งรถฝ่าสายฝนมุ่งไปยังที่หมาย พรางคุยทักทายกับชายหนุ่มที่นั่งมา?
                 "จะไปเซอร์ไพรส์ไครครับคุณอาทิตย์ ถือมาสะกล่องใหญ่เลย,, ลุงแท๊กซี่ถามด้วยความสงสัยและอยากรู้
                  "ก็คนนั้นแหละครับลุง วันนี้เป็นวันเกิดเธอผมเลยต้องมาเซอร์ไพรส์เธอหน่อย  เพราะตลอดปีผมก็มัวยุ่งอยู่กับงานจนแทบไม่มีเวลามาหาเธอ วันนี้เลยจัดกล่องใหญ่ให้เธอโดยเฉพาะครับ หวังว่าเธอคงจะชอบมันนะ,, ชายหนุ่มกล่าวพรางยิ้มด้วยความอิ่มเอมใจ
                "เธอต้องชอบแน่นอนละครับ เอ๊อ แล้ววันไหนคุณอาทิตย์จะขอเธอแต่งงานสักทีละครับ นี้ผมรอจนแก่ง่อมละนะครับ ห๊า ห๊า ห๊า,, ลุงแทกซี่พูดหยอกชายหนุ่งก่อนจะหัวเราะร่า
                 "หื๊มมมม ลุงสีก็นะ หื๊อ  ผมคิดว่าหลังจากจบงานนี้แหละครับ ถึงจะขอ,, ชายหนุ่มตอบด้วยสีหน้ายิ้มเขินนิดหน่อย!!
       หลักจากทักทายกันนิดหน่อยรถแท็กซี่คันดังกล่าวก็วิ่งฝ่าสายฝนมาจนถึงร้านที่หมาย ก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวเดินลงมาจากรถ?
                  "โชคดีครับคุณอาทิตย์  ผมไปวิ่งรถต่อละครับ,,ลุงแท๊กซี่กล่าวอวยพรก่อนจะขับรถออกไป
           เมื่อแท๊กซี่ที่มาส่งจากไป ชายหนุ่มก็เดินถือกล่องของขวัญเดินเข้าไปในร้าน  หมายจะรอเซอร์ไพรส์คนที่เค้ารัก  เค้าเดินหามุมที่เธอคนนั้นอยู่ แต่ทว่าเพียงแค่ชั่วพริบตาที่เค้าเห็นเธอ หัวใจของเค้าก็แทบสลาย เพราะเธอคนนั้นกำลังยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนหลายคน แต่สิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มเจ็บแปล๊บในใจนั้นคือ เธอคนนั้นกำลังยืนจับมือกับชายคนนึงที่รูปร่างหน้าดี ดูมีฐานะ แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็พยายามจะไม่คิดอะไรที่แย่ เค้าจึงตัดสินใจเดินถือของขวัญไปหาคนที่เค้ารัก!!
                    "สวัสดีครับ ริสา สุขสันวันเกิดครับ,, คำกล่าวทักทายของชายหนุ่มพร้อมสีหน้ายิ้ม
                    "ไครหรอ ริสา เพื่อนหรอ,,เสียงชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างริสา
          ทันทีที่ชายหนุ่มเดินไปทักทายคนที่เค้ารัก และหวังจะมอบของขวัญให้ แต่ว่ากับมีคำจากชายอีกคนที่ทำให้เค้ารู้สึกงง!!
                    "หื๊อออ  อื๊มมม,, เสียงอื๊ออ๊า ลังเลตอบของริสา? !!!!ฯ
                       <<เรื่องราวของริสา>>
            ริสา หรือ วรรณวิสา เธอเป็นตำรวจยศ ร้อยตรี หรือที่หน่วยงานเรียก ว่า ผู้หมวด ริสา เธอจบด้านสืบสวนสอบสวน และรับตำแหน่งเมื่อไม่กี่ปีมานี้  ริสานั้นเป็นผู้หญิงที่ดูภายนอกจะอ่อนโยนและเรียบร้อย  แต่ภายในนั้นเธอสามมารถอดทนผ่านการฝึกสุดโหดหลายอย่างมาได้จนได้รับยศร้อยตรี และด้วยความสามารถนี้เธอจึงถูกมอบหมายให้ทำคดีใหญ่ระดับประเทศ โดยการแฝงตัวเป็นสายรับเข้ามาคลุกคลีกับ ครอบครัวของมหาเศรษฐีชื่อดังของประเทศรายนึง ที่สายข่าวต่างรายงานว่าอาจจะเป็นผู้ค้ายารายใหญ่ที่คอยกระจายยาบ้าออกไปทั้วกรุง ดังนั้นริสาจึงถูกส่งมาให้ทำความรู้จักมักคุ้นกับอานนท์ลูกชายของสมเชษมหาเศรษฐีคนดัง โดยเธอใช้เวลาเป็นปีกว่าจะเข้าอยู่ในตำแหน่งแฟนของอานนท์  และสิ่งนึงที่ริสาไม่ได้บอกไคร คือเธอนั้นคบกับอาทิตย์ และเธอกับเค้านั้นรักกันมาก แท้อาทิตย์จะไม่มีเวลาให้แต่เธอก็เข้าใจ เพราะตัวอาทิตย์เองก็เป็นเหมือนเธอ คือเป็นตำรวจยศ ร้อยเอก หรือที่เรียกว่าผู้กอง แต่ทว่าเธอกับเค้านั้น อยู่คนละพื้นที่แต่อยู่ในสายเดียวกันคือสืบสวน สอบสวน แต่ตัวอาทิตย์นั้นไม่เคยรู้ว่าตัวริสา อยู่สายเดียวกับเค้า อาจจะด้วยความที่ภายนอก ริสานั้นดูอ่อนโยนและเปลาะบาง เหมือนผู้หญิงทั้วไป จึงทำให้อาทิตย์คิดว่าเธอเป็นเพียงผู้หมวดที่ทำหน้าที่อยู่แค่ใน ส.น เท่านั้น และนั่นจึงทำให้อาทิตย์ไม่รู้ว่าริสากำลังแฝงตัวทำคดี  และวันนี้เองที่เป็นวันเกิดของริสา เธอไม่รู้ว่าอาทิตย์จะมาเซอร์ไพรส์ด้วยของขวัญกล่องใหญ่ แต่ทว่า ณ ตอนนี้สถานะการมันชั่งบีบคั้น ให้เธอต้องโกหกอานนท์ เพื่อป้องกันไม่ให้ความจริงของตัวเธอที่จริงๆแล้วนั้นเป็นไคร??ฯ
     
                              <<ปัจจุบัน>>
                  "ไครหรอ ริสา เพื่อนหรอ,,เสียงถามจากชายหนุ่งข้างริสา
                 "หื๊ออ อื๊มม เพื่อนค่ะ,,ริสาตอบอานนท์
        คำพูดที่ริสาพูดมานั้นจริงอยู่ที่มันจำเป็น แต่มันก็ทำให้ชายหนุ่มที่ถือของขวัญยืนยิ้มอยู่ถึงกับชะงัก เพราะสิ่งที่เธอตอบนั้นมันดูไร้ซึ่งความรักหรือความเห็นอกเห็นใจของแก่เค้าเลย  แต่เค้าคิดว่าเธอคงพูดเล่นๆเลยพูดบางอย่างออกไป!!
                 "เพื่อนหรอ ใจร้ายจัง พี่อุส่ามาเซอร์ไพรส์วันเกิดริสาเลยนะ แต่บอกว่าพี่เป็นเพื่อน ทั้งๆที่ริสากับพี่เป็นแฟนกันมาสามปีแล้วเนี้ยนะ,,เสียงชายหนุ่มกล่าวอย่างน้อยใจ
       เมื่อชายหนุ่มกล่าวจบ บันดาผู้คนที่ยืนห้อมล้อมริสากับอานนท์ อยู่เป็นวงกลมต่างก็พากันมองหน้าของชายหนุ่มที่พึ่งพูดกับริสา!!
                  "แฟนเฟิร์น บ้าอะไรวะ ไอ้สัส นี้ริสา แฟนกู,,เสียงพูดด้วยท่าที่โมโหจากอานนท์ที่ยืนอยู่ข้างริสา
           
            เมื่อชายหนุ่มที่พึ่งฟังคำพูดของอานนท์จบเค้าก็รู้สึกราวกับฟ้าผ่าลงมาที่กลางใจ!!
                 "ห๊ะ ว่าไงนะ นี้ริสา หยอกพี่เล่นใช้ไหม ริสารู้ว่าพี่จะมาเลยเตรียมกับเพื่อนใว้ใช่ไหม,, เสียงชายหนุ่มที่พูดด้วยเสียงสั่นๆเค้าคิดว่าริสารวมหัวกับเพื่อนแกล้งเค้า
                 "หยอกเหี้ยไรมึง กูกับริสาเป็นแฟนกัน มึงอะเป็นไครถึงเสนอหน้ามายอกว่าเป็นแฟนริสา,,เสียงพูดอย่างโมโหของอานนท์
          ด้านริสาเองที่อยู่ระหวางคนทั้งสอง เธอเองก็ไม่รู้จะตอบเช่นไร เพราะถึงจะรักอาทิตย์มากเพียงใด แต่ ณ ตอนนี้เธอก็อยู่ในภารกิจแฝงตัว มันจึงเป็นสร้างความลำบากให้เธอไม่น้อย จนเธอต้องตัดสินใจบอกกับอาทิตย์โดยการโกหก ที่หมายว่าหลังจากจบงานนี้เธอจะบอกความจริงให้แก่อาทิตย์รู้!!
                     
                   "ไม่ได้หยอกอะไรทั้งนั้น นายอย่ามาตู่ว่าฉันเป็นแฟนนายสิ  ฉันกำลังคบกับอานนท์อยู่นะ อย่ามาสร้างความวุ่นวายให้ฉันกับอานนท์เทลาะกันสิ,, เสียงตอบเรียบๆของริสา!!😭
         ถึงจะเป็นคำเรียบสีหน้าดูดูนิดแต่กับอาทิตย์นั้น เป็นราวกับภูเขาทั้งลูกกำลังกดทับหัวใจของเค้าให้แหลกสลาย
                   "มะ ไม่จริงใช่ไหมริสา ริสาโกหกพี่ใช่ไหม,,ชายหนุ่มพูดพรางเอื้อมมือไปหมายจะจับมือริสา!!
         แต่ทว่ายังไม่ทันที่มือของเค้าจะได้จับอานนท์ก็ตะโกนดังลั้น!!
                    "ไอ้สัสนี่ มึง พลั๊บ,, เสียงตะโกนของอานนท์ที่พูดออกมาพร้อมถีบเข้าที่ตัวของอาทิตย์
           ร่างของชายหนุ่มเมื่อถูกอานนท์ถีบ ตัวของเค้าก็กระเด็นงายหลังล้มกลิ้ง จนผู้คนในร้านต่างหันมอง ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นและพยายามเดินเข้าไปหาริสา แต่ทว่าในตอนนี้ตัวเค้านั้นเหมือนคนสติหลุดลอย เพราะทันทีที่เค้าเดินไป อานนท์ก็มาขวางและสั่งลูกน้องสี่ห้าคน ลากตัวเค้าออกไปนอกร้าน  แต่ทว่าชายหนุ่มกับไม่ยอมและต่อสู้ขัดขืนโดยการต่อยไปที่ลูกน้องคนนึงของอานนท์ จนล้มกลิ้ง และเมื่อลูกน้องคนที่โดนต่อยล้มลง ทำลูกน้องอีกสี่คนต่างอุทานพร้อมกัน!!
                  "อ่าว!! สงสัยไอ้เหี้ยนี้อยากแดกตีนแทนข้าววะ เฮยพวกเรา จัดการมัน!!,, เสียงลูกน้องของอานนท์
         ทันทีที่ลูกทั้งสี่คนพูดจบก็ต่างเข้ารุมอาทิตย์ แต่ทว่าแต่ละคนก็โดนอาทิตย์ต่อยสวน อาทิตย์ต่อยอย่างแรงไปที่คนชายมือ ก่อนจะถีบคนทางขวา แล้วเอียวตัวหลบคนข้างหลัง และใช้จังวะช่องโหว่ต่อยเสยปลายคาง แล้วหันกลับมาถีบคนที่อยู่ข้างหน้า แต่ถึงจะใวสักแค่ไหนสุดท้ายอาทิตย์ก็พลาดท่า ก่อนจะถูกรุมกระทืบแล้วโดดนลากโยนออกมานอกร้าน แต่ถึงกระนั้นอาทิตย์ก็ยังไม่ยอมแพ้ เค้าลุกเดินตามอานนท์และริสาที่กำลังจะไปขึ้นรถ แต่ทว่าเค้าก็ถูกพวกลูกน้องของอานนท์จับใว้!!
                   "นี้มึงยังกล้า เสนอหน้าอีกหรอ ไอ้สัส เอามันไปกระทืบให้จมตีนไป,,เสียงอานนท์สั่งลูกน้อง ที่กำลังจับตัวอาทิตย์ใว้
                  "เดียวสิอานนท์ อย่าถึงขั้นนั้นเลยนะ ปล่อยเค้าไปเถอะ แล้วเรากลับกัน,,ริสาพูดขอร้องอานนท์
                 "มันจะล้วนลามริสานะ จะให้เค้าเอามันใว้อีกหรอ,, เสียงอานนท์ที่หันไปถามริสา!!
                "ใช่ค่ะ ปล่อยเค้าไปเถอะ เค้าแค่แอบชอบและตามตื้อริสาเท่านั้น ปล่อยเค้าไปนะคะ ริสาขอ นะ,,ริสาพยายามขอร้องอานนท์ เพราะเธออยากจะขอโทษและเจ็บปวดที่เห็นอาทิตย์โดนกระทำ!!
                 "ก็ได้ พี่จะปล่อยมันไป แต่มึงไอ้สัส! อย่าเสือกมาให้ริสาเห็นหน้ามึงอีก ไม่งั้นกูเอามมึงตายแน่ เข้าใจนะไอ้สัส!,, เสียงอานนท์ที่กล่าวกับริสาก่อนหันมาพูดกับอาทิตย์
            อาทิตย์นั้นได้แต่นั่งมองด้วยความเจ็บปวดใจเค้าได้ยินและได้ฟังทุกคำที่อานนท์และริสาพูด เค้าเจ็บปวดใจจนเจียนตาย แต่ก็มิอาจจะทำอะไรได้ และก่อนที่ริสาจะขึ้นรถไปอาทิตย์ก็ถามเป็นครั้งสุดท้าย
                   "ดะ เดียว ก่อนริสา ช่วยบอกพี่หน่อยได้ไหมว่าที่ผ่านมาระหว่างเรามันคืออะไร,, เสียงอาทิตย์ที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แววตาของเค้านั้นแดงก่ำเหมือจะร้องไห้
                  "นายคิดไปเองทั้งนั้น มีแต่นายแหละที่ตามตอแยฉัน ฉันไม่ได้บอกว่ารักหรือชอบนาย ฉะนั้นเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว,, คำตอบเรียบๆแต่บาดลงของริสาที่พูดออกมาด้วยท่าทีนิ่งเฉย แต่ในใจกลับกล่าวแต่เพียงคำว่า (พี่อาทิตย์ริสาขอโทษ ขอโทษ)
                  "หื๊ออออออ งั้นที่ผ่านมาพี่คงคิดไปเองทั้งหมดสินะ ที่คิดว่าริสารักพี่,,เสียงพูดที่สั่นเครือของอาทิตย์แต่ในใจริสาที่ได้ยินกับพูดแต่คำว่า (ไม่ใช่นะคะ ริสารักพี่อาทิตย์นะ รักมากเท่าชีวิตนะคะ ริสาขอโทษ ขอโทษ)
                 "พอแล้ว ริสา ขึ้นรถ กลับบ้านกันเถอะอย่าเสียเวลากับไอ้กระจอกนี้เลย,,เสียงอานนท์ที่พูดตัดบทของริสากับอาทิตย์ ก่อนที่เค้าจะพาริสาขึ้นรถ Lamborghini และขับออกไป ทิ้งให้อาทิตย์นั่งคุกเข่ามองรถของเค้าวิ่งออกห่างไปท่ามกลางสายฝนที่เทลงมา!!
           และก่อนที่อานนท์จะไปพร้อมลูกน้อง เค้าได้ส่งซิกให้ลูกน้องคนนึงจัดการกับอาทิตย์ ที่กำลังก้มหน้ามองกล่องใบเล็กๆสีแดงในมือ เค้าเปิดมันออกดูสิ่งที่อยู่ข้างใน ก่อนจะคิดถึงก่อนหน้านั้น?

                       <<ในหัวของอาทิตย์>>
         อาทิตย์ชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสมาร์ทกำยำ สมเป็นผู้กอง วันนี้เค้ามาเอาแหวนเพรชที่สั้งใว้ ราคาของมันนั้นอาจมูลค่าแค่ 2ล้านกว่าบาท แต่ทว่ามันกลับเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเค้า เพราะเค้าหมายจะไปมอบมันให้ริสาในค่ำวันนี้ และจะขอเธอแต่งงานหลังจบงานที่เค้าทำ แต่ทว่าเมื่อมาถึงเวลานั้นทุกอย่างมันกลับพังทลายลงจนไม่เหลือชิ้นดี ทุกๆอย่างที่สร้างมาตลอด3ปี มันจบลงในเวลาเพียงแค่ไม่ถึงชั่วโมง และความรู้สึกที่มีต่อริสานั้น จากที่เคยรักและห่วงใย บัดนี้มันกลับกลายเป็นความแค้นและเกลียดชัง!!ฯ
                            <<ปัจจุบัน>>
      อาทิตย์นั่งก้มหน้ามองของในมือ น้ำตาของเค้าไหลออกมาผสมกับเม็ดฝนที่ไหลลงมาตามใบหน้าของเค้า เสียงฟ้าร้องดังสนัน จนเกิดแสงวู๊บว๊าบ แต่ทว่าอาทิตย์กลับไร้ความรู้สึกที่จะกลัวหรือรับรู้แม้แต่น้อย เค้านั่งมองสิ่งที่ท่อประกายในมือ มันสวยงามมาก มากเท่าที่เค้าจะหาได้ แต่มันกลับไม่มีแม้ผู้ที่จะสวมมัน และในขณะนั้นเองตรงหน้าของอาทิตย์ก็ปรากฏร่างของชายคนนึง!!
                 "เฮ๊ยย  ไอ้หน้าหล่อ,,เสียงพูดจากชายชุดดำที่เรียกอาทิตย์
         อาทิตย์ที่นั่งก้มหน้าอยู่เค้าไม่มีแม้อารมณ์จะเงยหน้ามามอง แต่ก็มีบางสิ่งที่ชายชุดยื่นมาจ่อที่กลางหัวของอาทิตย์ นั้นจึงทำให้อาทิตย์เงยหน้ามอง แต่ทว่าเพียงแค่ชั่วพริบตาที่สายตาของอาทิตย์จ่องมองชายในชุดดำ สิ่งที่จ่อหัวของอาทิตย์ก็แผดเสียงดังสนั่น!!
                "ปั๊กกกกกกกกกกก,,
       และทันทีที่เสียงดังกล่าวดังลั่น สติของอาทิตย์ก็เริ่มดับวู๊บลง พร้อมกับร่างที่เอียงล้มลงด้านข้างฯ

                        >>หลายวันต่อมา<<
       ณ วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทและเป็นคืนสุดท้ายก่อนจะทำการฌาปนกิจและทั้งหมดต่างใส่ชุดดำร่วมใว้อาลัยอย่างโศกเศร้า ในเย็นวันนี้เป็นวันที่สามของงาน และเป็นคืนสุดท้ายก่อนจะทำการฌาปนกิจ  และแขกที่มาร่วมงานล้วนมีแต่ระดับ ตั่งแต่สิบตรียันนายผล เพราะนี้คืองานศพของ ร้อยตำรวจเอก อาทิตย์ตยะ ลักษณ์นิรันดร์ ซึ่งถูกยิงเสียชีวิต แถวร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง และจากผลชันสูตรพบว่าเค้าถูกยิงระยะเผาขนเข้าที่กลางหัว ซึ้งวันนั้นเองคนที่พบตัวของเค้าก็คือ แท๊กซี่คนนึง ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ไปส่งเค้าที่ร้านนั้น!!
                "สวัสดีครับ คุณริสา,, เสียงจากชายแก่คนหนึ่งที่มาร่วมงานศพของอาทิตย์
        ริสานั้นเธอแอบมาร่วมงานโดยการพรางตัวนิดหน่อย แต่ทว่าตัวเธอนั้นสุดแสนจะเจ็บปวดใจ จิตใจของเธอพังทลายด้วยฝีมือของเธอเอง และมันทำให้คนที่เธอรักนั้นต้องจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เธอนั่งอยู่ท่ามกลางแขกเหรื่อมากมาย แต่ทว่าจิตใจของเธอนั้นได้หลุดลอยไปกับเรื่องราวของอาทิตย์ และตัวเธอนั้นไม่มีแม้จิตใจจะเงยหน้ามองคนที่กล่าวทักทายขณะนั่งลงที่เก้าอี่ข้างๆเธอ แต่ด้วยความที่ชายคนนั้นเองก็รู้ว่าริสานั้นกำลังเสียใจ เค้าจึงไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่นั่งฟังพระเทศน์อยู่ข้างๆริสาจนจบ  และขึ้นวางดอกไม้จันทร์อำลาผู้ตายก่อนที่สัปเหร่อจะดันโลงเข้าไปในเตาเผา และจุดไฟแต่ก็มีปันหานิดหน่อย คือต้องจุดถึงสามครั้งกว่าจะติด และเมื่อเวลามาถึงตอนที่ควันจากปล่องไฟของเมรุพวยพรุ่ง บันดาแขกต่างก็พากันกลับจนเกือบหมดเหลือเพียงแค่ริสากับแม่และน้องสาวของอาทิตย์ ที่นั่งมองปล่องควันของเมรุ และในขณะที่ริสากำลังนั่งร้องไห้เสียใจและคิดถึงอาทิตย์อยู่นั้น  ชายแก่ที่กล่าวทักทายริสาในตอนค่ำก็มานั่งข้างๆริสาอีกครั้ง ซึ้งครั้งนี้เค้าไม่พูดอะไร หากแต่ยื่นกล่องผูกโบว์สีแดงพร้อมกับ กล่องเล็กๆอีกใบให้ริสา??
             
       ทันทีที่ของสองอย่างถูกยื่นมา ริสาก็หันมองไปยังชายคนแก่คนดังกล่าว!!
                  "นี้เป็นของที่คุณอาทิตย์เค้าอยากจะให้หมวดน๊ะครับ,,เสียงพูดจากชายแก่ที่ยื่นของมาให้ริสา
                 "จ่าสี,, เสียงเรียกสั้นๆของริสา
       เมื่อริสาเห็นดังนั้นเธอก็รับของจากลุงมีคนขับแท็กซี่หรือจ่าสี เธอรับมาพร้อมกับมองของสองอย่างด้วยความอาลัย น้ำตาของเธอไหลโรยอาบแก้มเป็นสาย!!
               "คุณอาทิตย์เค้าตั่งใจจะให้หมวดนะครับ แต่ว่าวันนั้นหมวดดันอยู่ในระหว่างทำหน้าที่ ทุกอย่างเลยมาลงเอยแบบนี้ ผมเค้าใจหมวดนะ หมวดไม่ผิดหรอกครับที่ทำอย่างนั้น แต่มันอาจเพราะความที่คุณอาทิตย์ไม่รู้ ฉะนั้นมันไม่ใช้ความผิดของหมวดนะครับ  แต่ที่ผิดก็เป็นไอ้อานนท์ลูกของเสี่ยเชษที่สั่งลูกน้องกำจัดคุณอาทิตย์ แต่ถ้าวันนั้นผมบอกให้คุณอาทิตย์รู้ว่าหมวดอยู่ในระหว่างทำหน้าที่!!! คุณอาทิตย์คงไม่เสียท่าให้ไอ้ชั่วชุดดำนั้นแน่ และท่าวันนั้นผมไปใวกว่านั้น คุณอาทิตย์ก็คงจะ....,,คำพูดของจ่าสีที่ปลอบริสา
               "จ่าไม่ผิดหรอกที่ไปช้า ผิดที่หนูเองที่โกหกจนทำให้พี่อาทิตย์ต้องตาย ฮื๊ออออ หื๊อออ ฮื๊อออ,,ริสาพูดพรางร้องไห้
              "หนูไม่ผิดหรอกจ๊ะ แม่รู้ว่าหนูไม่ได้ตั่งใจที่อาทิตย์ต้องตาย มันอาจจะเป็นกรรมของอาทิตย์ แต่ถึงยังไงหนูริสาก็ยังเป็นคนที่อาทิตย์รักสุดหัวใจนะ ใช่ค่ะ พี่ริสายังเป็นคนที่คอยดูแลหนูกับแม่ตอนพี่อาทิตย์ไม่อยู่ พี่ริสาต้องสู่นะคะ สู้ไปพร้อมหนูกับแม่นะคะ,, เสียงปลอบจากแม่และน้องของอาทิตย์
               "แต่หนูเป็นคนทำให้พี่อาทิตย์ตายนะคะ หนูเป็นต้นเหตุทั้งหมด,, ริสาร้องฟูมฟาย
                "แม่กับน้องไม่โกรธนะที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ และยังรักหนูเหมือนที่รักอาทิตย์นะ หนูก็เป็นเหมือนลูกของแม่อีกคน ทุกวันที่หนูอยู่กับแม่มันเหมือนว่าแม่ได้อยู่กับเจ้าอาทิตย์นะ,,แม่พูดพรางร้องไห้กอดริสา
           ริสาที่ได้แม่และน้องช่วยปลอบใจ เธอก็หันมาค่อยไปกะของที่อาทิตย์จะให้เธอพร้อมๆกับน้ำที่ลั่งไหล ซึ้งพอเปิดออกมา ริสาก็ร้องไห้โฮ!! เธอพบว่าของที่อยู่ในกล่องนั้นเป็นลูกแก้วนับสิบอัน และแต่ละอันล้วนมีแต่ภาพของเธอและอาทิตย์ และริสาก็หันมาหยิบกล่องใบเล็กมาเปิดเธอก็ยิ่งร้องใหญ่!!
                     "นั้นเป็นแหวนที่คุณอาทิตย์อยากจะมอบให้หมวดครับ เค้าอยากจะขอหมวดแต่งงานหลังจบภารกิจที่เค้าทำ ซึ้งคุณอาทิตย์เองก็ทำหน้าที่แบบเดียวกับหมวดละครับ และที่เค้าไม่มีเวลามาหาแม่กับคุณริสา ก็เพราะงานที่เค้าทำละครับ แต่พอมีเวลาถึงจะแค่วันเดียวคุณอาทิตย์ก็ตรงมาหาแม่และหมวดโดยไม่รีรอเลยครับ,,จ่าสีกล่าวบอกแก่ริสาและแม่ของอาทิตย์
             และคำที่จ่าสีบอกแก่ริสานั้นมันคล้ายกับระเบิดที่นับถอยหลังมาจนถึง1วิ ก่อนจะระเบิดตู๊มมใหญ่ ริสานั้นร้องไห้โฮ กอดแม่ของอาทิตย์แน่น เธอพูดแต่เพียงคำว่าขอโทษ ขอโทษ ทั้งสี่คนนั่งอยู่วัดจนเกื่อบสามทุ่ม จ่าสีก็พาแม่และน้องของอาทิตย์พร้อมกับริสา มาส่งที่บ้านของอาทิตย์ก่อนจะแยกจากไป ด้านริสาเธอร้องไห้แทบไม่หยุดและร้องเกือบตลอดคืนที่นอน และละเมอหาอาทิตย์อยู่บ่อยครั้ง แต่แม่และน้องของอาทิตย์ก็คอยปลอบให้ริสาได้นอนหลับพักผ่อน จนรุ่งเช้า ริสาก็ต้องกลับมาทำหน้าที่เดิมโดยที่ร่างกายสุดแสนจะอ่อนแอ แต่ก็ฝืนทำ ทุกครั้งที่เธอหน้าอานนท์ริสานั้น อยากจะเอาปืนยิงเค้าให้ตายๆไปแต่ทว่าก็ทำได้เพียงแค่คิดและข่มมันเอาใว้ เธอยังคงแฝงตัวอย่างแนบเนียน และไม่ส่อพิรุธใดๆ!!ฯ

        จากวันที่อาทิตย์ตาย ริสาก็แฝงตัวทำหน้าอย่างทรมานแต่เธอก็อดทนจนเวลาผ่านมาได้ถึง5เดือน จนสำเร็จดเธอและทีมสายสืบสามารถหาหลักฐานมาจับกุมเสี่ยเชษและอานนท์ได้ โดนดิ้นไม่หลุด ข่าวหน้าหนึ่งต่างตีพิมพ์ข่าวมหาเศรษฐีสมเชษและลูกชายถูกจับ ฐานเป็นผู้นำเข้ายาบ้ารายใหญ่ และยังเป็นผู้ค้ารายใหญ่สุดในภาคกลาง นอกจากนี้ศาลยังสั่งยึดทรัพย์ทั้งหมดของเสี่ยเชษและอานนท์ พร้องฟ้องล้มละลาย และสั่งจำคุกตลอดชีวิต!!

          ด้านริสาหลังจากที่ทุกอย่างจบลง เธอก็ขอลาพาแม่และน้องของอาทิตย์ไปทำบุญที่วัด โดยมีจ่าสีคอยเป็นคนไปรับไปส่ง!
                 "สบายใจได้แล้วนะริสา พี่อาทิตย์เค้าไปดีแล้ว และตอนนี้หนูก็เป็นลูกแม่ต่อจากอาทิตย์แล้วนะ ใช่ๆพี่ริสาเป็นพี่สาวของหนูแล้วนะคะ,, เสียงของแม่และน้องของอาทิตย์
                 "ค่ะแม่ หนูสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงพี่เค้าเหมือนเดิม หนูสัญญานะคะว่าจะดูแลแม่และน้องต่อจากพี่อาทิตย์เองคะ,,เสียงริสาพูดกับแม่และน้องของอาทิตย์ด้วยท่าทีจริงใจ

             ในเย็นวันที่25เดือน มกราคม ปี63 ณ ส.น.ห.ช (สำนักงานตำรวจแห่งชาติ)
         ริสาได้เดินเข้ามาในห้องๆหนึ่ง เธอมาหยุดยืนตรงตรงหน้าของนายตำรวจใหญ่ท่านหนึ่ง วันนี้เธอได้รับยศเป็นร้อยเอก วรรณวิสา จากการทำงานจับกุมเสี่ยเชษและอานนท์ แต่ตัวริสานั้นไม่ได้ร่วมมีส่วนในข่าว เพราะเธอมาขอร้องให้ผู้การ บรรชา หรือ พลตำรวจโท บรรชาชาติ ช่วยปิดบังตำแหน่งและการปฏิบัติงานของเธอ ดังนั้นข่าวที่เปิดเผยให้คนทั้งประเทศได้รู้คือเป็นผลงานของบันดาลูกน้องในทีมของริสา แต่ไม่มีริสาในข่าวแม้แต่นิดเดียว เพราะริสานั้นได้เข้ามาหา ผู้การบรรพชาและขอสานต่องานของอาทิตย์ โดยจะแฝงตัวไปหาหลักฐานเอาผิดให้ได้ และที่ๆ ริสาจะถูกส่งไป คือทางเหนือของประเทศ และที่นั้นมี มหาเศรษฐีรายใหญ่ระดับประเทศอีกคน และมีฐานะรวยกว่าเสี่ยเชษและอานนท์ หลายเท่า เค้าคือพ่อเลี้ยงประกรณ์ ผู้มีที่ดินมากกว่าห้าพันไร่และธุรกิจส่งออกผลผลิตจากไร่ในกรุงเทพหลายแห่ง และแต่ละแห่งสร้างรายได้กว่าร้อยล้านต่อวัน พ่อเลี้ยงประกรณ์นั้นมีลูกสาวและลูกชาย ชื่อดาวรรค์หรือดา และ อภิลักษณ์ หรือ ลักษณ์ ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันคนละแม่ แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็รักกันดี ดังพี่น้องแม่เดียวกัน โดย ลักษณ์เป็นพี่ ส่วนดาเป็นน้อง!!

              หลังจากริสาได้ทราบรายระเอียดของงานที่อาทิตย์ทำ เธอก็อาสาสารต่อให้มันจบและใช้เวลาอีกร่วม2เดือน กว่าจะได้เข้าไปทำงานในไร่ท่อแสง  โดนอาศัยสายข่าวเดิมที่แฝงตัวอยู่ก่อนหน้าหาทางให้แต่ก็ไร้หนทาง และเหมือนจะบังเอิญที่วันหนึ่งขณะที่ริสา ทำทีมาเที่ยว ก็เจอกับพ่อเลี้ยงประกรณ์  และในตอนนั้นก็มีพนักงานทำบัญชีคนหนึ่งทำบัญชีผิด จึงถูกเลี้ยงงไล่ออกและนั้นเองที่ทำให้ริสาได้เข้าทำงาน เพราะเธอฉวยโอกาศเสนอตัวแก้ข้อผิดพลาดในบัญชีดังกล่าวให้พ่อเลี้ยงดู พ่อเลี้ยงจึงเสนอให้เธออเข้ามาทำงานในตำแหน่งทำบัญชีในสาขาหนึ่งของ10สาขางานในไร่  ริสาเห็นว่าเป็นโอกาสจึงตอบรับทันควัน และหลังจากนั้นเธอก็ได้เข้ามาอยู่ในรั้วของไร่ทอแสง อันมีพ่อเลี้ยงประกรณ์เป็นเจ้าของ!!

         และอีกอย่างนึงที่ริสาได้รับคือความสนใจจากเจ้าลักษณ์ลูกชายของพ่อเลี้ยงประกรณ์ ที่ให้ความสนอกสนใจในตัวริสาไม่น้อย เค้ามักจะแวะมาที่ๆริสาทำงานบ่อยๆ แต่ริสาก็ไม่ได้สนใจ ก็มีบ้างที่คุย แต่เธอก็ยังทำหน้าที่โดยนิ่งเฉยกับลักณ์ ซึ่งลักษณ์ก็ไม่ได้ว่าอะไรหากแต่ให้เกียรติริสาเป็นอย่างมาก เค้าไม่มีท่าทีว่าจะบังคับหรืออย่างไร เพราะลักษณ์ก็เหมือนกับผู้ชายอ่อนน้อมถ่อมตนคนหนึ่งที่มักจะพูดครับลงท้ายเสมอ และไม่มีท่าทีที่จะดุด่าว่าลูกน้องเลยแม้แต่น้อย ซึ่งต่างจากน้องสาวที่พูดจาฉะฉาน และมักจะตำนิคนงานบ่อยครั้ง!!

             หลังจากที่อาทิตย์เสียก็เป็นเวลาเกือบจะหนึ่งปีแล้ว แต่ริสาก็ยังไม่ลืมอาทิตย์สักครั้ง และทุกๆวันเธอมักจะคิดถึงอาทิตย์และภาวนาให้เค้าให้อภัยเธอ ริสานั้นทำหน้าที่แฝงตัวอยู่ที่ไร่ทอแสงได้สองเดือน เธอมีสายข่าวคอยช่วยอยู่สองคน คือ ดาบหมูและจ่าเลิศ ที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถขนผลไม้ในส่วนไปโรงคัดเลือก และ จ่าเลิศทำหน้าที่คนเลี้ยงม้า ทั้งสองคนมีอายุต่างกัน ดาบหมู อายุ 30ต้นๆ ส่วนจ่าเลิศ อาย50กว่า   และทั้งสองคนนี้คอยซับหาข่างหาเบาะแสให้ริสาไปถามสืบต่อในสายงานใหญ่ ซึ่งมันก็ยากมากที่จะทำได้ เพราะระดับของการแฝงตัวครั้งนี้ ดูยากกว่าการแฝงตัวจับเสี่ยเชษฐกับอานนท์หลายเท่า เพราะร่องรอยต่างที่จะส่อไปในทางที่ไม่ดี มันแทบไม่โพล่ออกมาเลยสักนิด นั้นจึงทำให้ริสาต้องยกระดับปฏิบัติการขึ้นเป็นระดับ2 โดยเธอยอมเล่นตามเกมส์ ทำทีว่าเห็นอกเห็น ลักษณ์ที่มักจะมาหาเธอและแสดงถึงความแอบชอบในตัวริสา!!

            และหลังจากที่ริสายกระดับปฏิบัติการขึ้น เธอก็มักจะออกไปดูงานรอบส่วนกับลักษณ์เกือบทุกวันซึ้งกินเวลาเป็น3เดือน กว่าที่ลักษณ์จะแสดงออกและกล้าชวนเธอไปด้วย  และเวลาจากวันแรกที่เข้ามาก็กินว่าราวๆ6เดือนเต็มๆ ลักษณ์พาริสาไปดูงานในไร่แต่ละที่ดูส่วนแต่ละจุด และริสานั้นเห็นว่า ที่นี้มีผมไม้ในประเทศเกือบทุกชนิด และทุกๆปีเก็บเกี่ยวผลไม่จะถูกส่งไปโรงคัดแยกและส่งลงกรุงเทพ ก่อนจะส่งออกไปนอกประเทศ และถึงแม้เธอจะรู้ว่าพื้นที่3พันกว่าไร่เป็นส่วนผลไม้และสถานณ์ที่ท่องเที่ยว แต่ในพื้นที่อีก2พันไร่ที่เป็นป่าเกือบทั้งหมด ริสานังไม่รู้ว่ามีอะไรในนั้น แต่ที่เห็นได้คือโกดังใหญ่ อยู่ตรงหน้าทางเข้าป่าซึ่งเป็นเขตห้ามเข้า!!

                "นอกกระจอกเข้าลัง นกกระจอกเข้ารัง,,เสียงจากริสาที่ส่งสัญญาณให้แก่สายข่าว
                 "นกกระจอกเข้าลังแล้ว มีอะไรไหมครับ,,เสียงดาบหมูตอบกลับ
                 "นกกระจอกกินปลาตัวกลางได้แล้ว กำลังควักใส้,,ริสาตอบ
                 "นกกระจอกไม่กระจอกเลย ควักให้หมดพุงเลยนะ,,ดาบหมู่ตอบ
                 "ทราบแล้ว นกกระจอกแตกรัง,,ริสาจบรายงาน
          ริสาได้รายงานผลการแรกซึมให้แก่ลูกน้องฟัง และเตรียมแผนถัดๆไป  เธอค่อยทำความคุ้นเคยกับลักษณ์ และด้านพ่อเลี้ยงที่คอยดู ก็ไม่ได้ว่าหรือไร  หากแต่ยิดดีที่ลักษณ์นั้นแสดงอาการชอบให้ริสารู้ ซึ้งต่างจากดา ที่เธอไม่ค่อยชอบขี้หน้าริสาหนัก เพราะคิดว่าริสานั้นอยากจับพี่ชายของตนเป็นสามีและเกาะพี่ชายกิน แต่ทว่ากับริสานั้นเธอไม่ได้มีความรู้สึกใดๆกับลักษณ์ หากแต่ต้องแกล้วทำเพราะหน้าที่  และมีวันหนึ่งที่เธอขอให้ลักพาเธอไปที่คอกม้า เพื่อที่อยากจะสอบถามจ่าเลิศ!!

         ซึ่งลักษณ์ก็พาไปโดยเข้าใจว่าริสาอยากขี่ม้า และเช้าวันนั้น ลักษณ์ก็ขับรถจิ๊บพาริสามาที่โซนเลี้ยงม้า เมื่อมาถึงริสาก็ทำเป็นอยากรู้อยากเห็นจึงถามโน้นนั้นนี้กับจ่าเลิศ และใช่ชื่อแทนจ่าเลิศตามที่คนที่นี้เรียกคือ ลุงเลิศ
                "สวัสดีครับคุณลักษณ์ วันนี้มาขี่ม้าหรอครับ,,เสียงลุงเลิศกล่าวถาม
                 "อ้อป่าวครับลุง ผมพา เออ คุณริสามารองขี่ตั่งหาก เห็นเธอบอกไม่เคยขี่,, ลักษณ์กล่าวตอบลุงเลิศ
                 "อ้อ  งั้นสวัสดีครับคุณหนูริสา สวยๆแบบคุณหนูไม่นึกว่าจะสนใจอยากขี่ม้า,, ลุงเลิศกล่าวทักทายริสา
                 "สวัสดีคะลุง สวยแบบหนูขี่ไม่ได้หรอ นี่ครั้งแรกนะคะ เห็นมันดูสนุกเลยอยากลองดูสักครั้ง,, ริสากล่าวตอบ

                  "งั้นคุณหนูต้องเลือก เองแล้วครับว่าชอบตัวไหน แต่ระวังนะครับม้าแถวนี้มันกำลังคึก,, ลุงเลิศพูดหยอกริสา
                 "อ๊าา แล้วหนูต้องเลือกยังไงคะ,,ริสาถาม
                 "อื๊มมม ก็ตัวไหนที่มันไม่เตะคุณหนูนั้นะครับ เอิ๊ก เอิ๊ก ห๊า ห๊า,,ลุงเลิศบอกพร้อมกับยิ่มหัวเราะ
                 "ลุงงงง อย่าไปลอกคุณริสาสิ,,ลักษณ์กล่าวดุลุงเลิศ
                 "ผมหยอกเล่นครับ คุณลักษณ์ก็ ผมแค่ไม่อยากให้คุณหนูเค้าเกร็ง เวลาจะขี่ม้าเท่านั้นครับ ห๊า ห๊า,,ลุงเลิศพูดพร้อมกับหัาเราะ
                 "ครับๆ มุกยังแย่เหมือนเดิมเลยลุงเนี้ย,,ลักษณ์พูดพรางยิ้มตามลุงเลิศ
                 "ริสาว่าก็ไม่แย่นะ เล่นเอากลัวไปแว๊บนึงเลยค่ะ"ริสาพูด
         ในขณะที่ลุงเลิศคุยกับลักษณ์และริสา ก็มีคนงานคนหนึ่งเดินมาหาพร้อมกับถามลุงเลิศว่าไครมา
                  "ไครมาหรอลุง,,ชายหนุ่มคนงานถามลุงเลิศขณะเดินออกมาจากโรงคอกม้า
                  "เออ คุณลักษณ์โว๊ย เอ๋งมาหาข้าหน่อยสิ,,ลุงเลิศบอกกับชายหนุ่มคนงาน
             หลังลุงเลิศเรียกคนงานหนุ่มมา ลักษณ์ก็ทักถาม
                      "สวัสดีนายสิงค์ กลับบ้านสะนานเลย แม่เป็นนายเป็นไงมั่ง สบายดีไหม,,ลักษณ์กล่าวถามคนงานหนุ่ม
                    "สวัสดีครับคุณลักษณ์ แม่ผมสบายดีครับ,,คนงานหนุ่มเดินมาพร้อมกับกล่าวตอบ
               
             และเมื่อคนงานหนุ่มเดินมายืนข้างลุงเลิศ ริสาที่ก่อนหน้าแค่หันมองหนุ่มคนงานเพียงผ่านๆ แต่พอหนุ่มคนนั้นเดินมาหยุดข้างลุงเลิศ ริสาก็ต้องชะงักและเพ่งมองไปที่เค้า สายตาของเธอจับจ่องใบหน้าของคนงานหนุ่มอย่างไม่ละสายตา เธอแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น จิตใจของเธอร้อนวู๊บดั่งไฟ  ก่อนจะเผลออุทานออกมาจนลักษณ์และลุงเลิศหันมอง ??
                    "พี่อาทิตย์,,ริสาร้องอุทานทันทีที่เห็นหน้าคนงานหนุ่ม
             พอริสาอุทานออกมาเธอก็นึกได้ว่า อาทิตย์นั้นตายไปแล้วแต่ชายตรงหน้านี้กลับมีลักษณะคล้ายกับอาทิตย์ดั่งเป็นคนๆเดียวกัน ถึงแม้จะมีหนวดเคราหนา แต่แววตาใบหน้าและ รูปร่างกับคล้ายกับอาทิตย์เป็นอย่างมาก??
                      "หือออ อาทิตย์ไหนครับริสา,,ลักษณ์กล่าวถามริสาทันทีที่เห็นเธอเรียกนายสิงค์เป็นชื่ออื่น
                     "เออ คือ ปล่าวคะ แค่นายคนนี้หน้าเหมือนคนรู้จักคะ,,ริสาตองเลี่ยงๆ
                 แต่ริสาก็ยังจ่องมองนายสิงค์ด้วยความสงสัย และจากที่แววตายของนายสิงค์ที่ตอนคุยกับลักษณ์นั้นคล้ายกับอาทิตย์นั้น หลังจากริสาเรียกชื่อเค้าผิด เค้าก็หันมาจ่องริสา จนริสาเห็รว่าตอนแววตานั้นมันไม่คล้ายอาทิตย์แล้ว หากแต่แต่แววตาที่ดูน่ากลัว เพราะนายสิงค์นั้นจ่องริสา ด้วยสายตาที่ดุดันราวกับว่าแค้นเธอมาเป็นชาติ แล้วเมื่อริสาเห็นอย่างนั้นเธอก็หลบสายตาของนายสิงค์ แต่ในใจก็คิดอะไรบางอย่าง??
     (จะไปใช้พี่อาทิตย์ได้ไงละย้ายริสา ก็เธอเป็นคนทำให้เค้า แล้วเค้าจะมาอยู่ตรงนี้ได้ไงละ แต่เค้าก็ดูคล้ายพี่อาทิตย์มากนะ) ความคิดของริสา

                "เออ นายสิงค์ งั้นวันนี้นายช่วยสอนริสาขี่ม้าทีนะ พอดีฉันมีธุระต้องไปดู เดียวสายๆกับมา,,ลักษณ์กล่าวมอบหน้าที่ให้นายสิงค์สอนริสาขี่ม้า
               "จะดีหรอครับคัณลักษณ์,, นายสิงค์ถาม
                "เออ ดีสิ ฉันฝากด้วยนะ อย่าทำให้คุณริสาตกม้าละ ไม่งั้นฉันลงโทษนายแน่ อื๊มม งั้นฝากด้วย ฉันไปละ,,  ลักษณ์ตอบนายสิงค์ ก่อนจะเดินขึ้นรถจิ๊บแล้วขับออกไป
                 "เฮออ งั้นเอ็งก็พาคุณหนู ไปดูละกันนะ ว่าม้าตัวพอที่จะให้คุณหนูเค้าขี่,,ลุงเลิศกล่าว
             ซึ่งพอนายสิงค์ฟังคำที่ลุงเลิศบอก ก็เดินเข้าคอกม้าไป โดยไม่สนใจใยดีริสาเลยแม้แต่น้อย
                    "เออจ่า เอ้ยย ลุง ได้ข่าวอะไรบ้างไหม,,ริสากล่าวถามหลังสิงค์เดินหายไปในคอกม้า
                     "ก็มีนิดหน่อยครับ แต่ไม่มาก เห็นว่ามีคนงานบางคนที่แอบเเข้าไปในเขตโกดังถูกฆ่าครับ,,ลุงเลิศบอกกับริสา
                      "แล้วลุงได้ไปสืบมารึยังว่าที่นั้นมีอะไร,,ริสาถาม
                    "ไอ้หมูมันไปแอบดูมาแล้วครับ เห็นว่าเป็นที่มักปุ๋ยธรรมดาๆ ครับ,,ลุงเลิศตอบ
                    "หรอ งั้นเราคงต้องอยู่ที่นี้อีกยาวเลยสินะ,,ริสาพูดพรางบ่น
                     "เอาจริงๆ ก็มีข่าวดีครับ แต่มันก็หายแล้ว,,ลุงเลิศพูดออกมาให้ริสาฟัง
                     "แล้วหายไปได้ไงลุง,,ริสาถาม
                    "เออ ผมพูดได้ใช่ไหมครับ คงไม่ทำร้ายคุณนะ,,ลุงเลิศตอบ
       ริสาก็งงกับท่าทีของลุงเลิศ แต่ก็บอกว่าไม่เป็นไรบอกมาเถอะ
                  "ก็  ก็ เออ ข่าวดีมันหายไป เออ พร้อมกับคุณอาทิตย์ละครับ,,ลุงเลิศบอกกับริสา และทำให้เธออึ้งไปชั่วครู่
                "ก็วันที่คุณอาทิตย์กลับไปหาคุณริสาและครับ เห็นว่าวันนั้น หลักจากไปหาคุณริสาแล้วถึงจะไปรายงานกับ ท่านบรรชาครับ,,ลุงเลิศกล่างบอกต่ออีก
        และริสาที่ได้ฟังก็ชะงักและมีสีหน้สที่ดูแย่ลง มันทำให้เธอนึกถึงวันนั้น วันที่เธอพูดกับอาทิตย์!!
            (นายคิดไปเองทั้งนั้น มีแต่นายแหละที่ตามตอแยฉัน ฉันไม่ได้บอกว่ารักหรือชอบนาย ฉะนั้นเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว)เสียงในความทรงจำของริสา
     ("หื๊ออออออ งั้นที่ผ่านมาพี่คงคิดไปเองทั้งหมดสินะ ที่คิดว่าริสารักพี่) เสียงอาทิตย์ในความทรงจำของริสา

                    "คุณริสาเป็นอะไรไหมครับ คุณริสา,,ลุงเลิศกล่าวเพราะเห็นริสาดูเหม่อ
                   "อะ อื๊อ  ไม่เป็นอะไร ตะกี้ลุงว่าไงนะ,,ริสาสดุ้งที่ลุงเลิศเรียก ขณะที่เธอกำลังเหม่อ
                   "อ้อ ไม่มีอะไรครับ แค่คิดว่าถ้าคุณอาทิตย์อยู่ที่นี้เราคงได้เรื่องมากกว่านี้,,ลุงเลิศพูกับริสา แต่สายตากลับมองไปที่คอกม้าราวกับจะบอกอะไรเธอ
                    "ใช่คะ ถ้าพี่อาทิตย์อยู่เราคงได้อะไรมากกว่านี้,,ริสาพูดพรางสายตาอ่อนระทวย
            และในตอนนั้นเองทั้งสองคนก็หันหน้าพร้อมกันเมื่อมีเสียงเรียกจากนายสิงค์
               "ได้มาแล้วครับคุณ ไปรอที่สนามได้เลย,,เสียงพูดที่มีครับแต่เหมือนจะไม่เต็มใจของสิงค์ที่พูดกับริสา
        และเมื่อริสาฟังคำที่นายสิงค์พูด เธอก็ไม่ค่อยจะสบอารมณ์มากนักเพราะน้ำเสียงที่ได้ยินมันเหมือนนายสิงค์สั่งเธอมากกว่าบอก!!
                 "พูดดีกับเธอหน่อยก็ได้มังสิงค์ เห็นใจเธอหน่อย,,ลุงเลิศกล่าวกับนายสิงค์หลังเห็นว่าริสาเดินไปรอที่สนามม้า
                 "อย่าเยอะนะลุง คนอย่างเธอผมไม่สนใจหรอกว่าจะพูดดีไม่ดี,,นายสิงค์กล่าวตอบ
               "แล้ว เมื่อไหร่จะปล่อยวางสักทีละ ความโกรธมันไม่ได้ทำให้นายสบายใจขึ้นหรอกนะ มีแต่นายต้องรู้จักให้อภัย และยอมสารภาพทุกอย่างสะ เดียวมันอาจจะสายไปนะ,,ลุงเลิศบอกกับสิงค์ก่อนที่สิงค์จะเดินจูงม้าไปที่สนาม


 
         



เพลงจบep1จ้า

         

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[bronzehead]

อาทิตย์ตายปลอมๆแน่ๆ

[Zephyr2]

นายสิงคืออาทิตย์แน่ๆ อาจจะความจำเสื่อม

[toey0013]

ไม่รู้ความจริง เลยยังแค้นอยู่

[turie]

แผนซ้อนแผน

[Montakan]

 ::HeyHey::ต้องจากพรากจากคนทที่เรารักมันลำบากใจจริงๆ

[sunnies]

หลอกกว่าตายเหรอนี่ยอดจริงๆเลย​ แต่โกรธนี่จริงๆแน่ๆ

[ones26421]

นายสิงห์จะเป็นคนๆเดียวกับนายอาทิตย์ไหม

[surway2532]

น่าจะโกดริสามากอ่ะ เลยแกล้งทำเป็นตายได้เนียนสุดๆเพราะจิตใจเค้าเต็มไปด้วยความแค้น

[montoya2109]

เปิดเรื่องมาก็ดูน่าสนใจละ ติดตามรอนะครับ

[Bonggoch]

เดินเรื่องได้น่าติดตามมากงานนี้พวกจ่าแก่น่าจได้ชิมของดีแน่ สนุก

[D4rthvader]

แผนซ้อนแผนของจริง มีการแกล้งตายด้วยแหะ .

[wut tong]

ฉากแรกโดนยิงกะบาลเลยพระเอกเรา

[Nong5670]

นางเอกเราเศร้าเลย ทำพระเอกตายตั้งแต่ต้นเรื่อง

[mighty]

ร่างที่โดนเผากับจัดงานเป็นร่างของใครกันนะแล้วแม่กับน้องรู้เรื่องนี้ด้วยรึป่าว..ความบาดหมางและเข้าใจผิดจะถูกเปิดเผยเมื่อสายเกินแก้มั๊ยนะ