แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 ตอนวัยแห่งความรัก 3 เจ็บอีก

[Sphking1]

หนีพี่ มาเจอเพื่อน

[Ppprompt]

สุดๆ

[Zephyr PG]

กลับมาอ่านอีกรอบ

[Im k]

ไหนบอกไม่ค่อยคิด

[TopP]

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 ตอนวัยแห่งความรัก 3 เจ็บอีก

แนะนำให้อ่านเรื่องก่อนหน้าก่อนนะคับ
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
------------------------------------------------------------------------------------------

   เจนหยุดเล่า  เธอเอามือเช็ดน้ำตานิดนึง

   "เฮ้ยยย  ไม่ต้องเล่าแล้วก็ได้" ผมไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องแบบนี้ของเจน  แต่ใจผมแอบแค้นอยู่ว่า พี่น้องแม่ง....ยังไม่เว้น 

   เจนส่ายหน้า "พี่เบนแม่งพยายามเอาเข้าเจน แต่มันไม่เข้า พี่เบนพยายามมาก เจนไม่ให้ความร่วมมือดิ้นตลอดเวลา  ไอ้พี่เบนเลยใส่ไม่ได้  เค้าถูไถร่องขาเจน  ก็โดนของเจนมั่งแต่ไม่เข้า  เจนเจ็บมากๆ แต่สักครู่ พี่เบนก็เสร็จ  น้ำไหลบนท้องของเจน  แล้วก็ออกจากห้องของเจนไป..."

   ผมนั่งฟังด้วยความไม่สบายใจที่ไอ้เจนจะโดนพี่ชายมันเปิดซิง  นั่งลุ้นตลอดว่าเพื่อนนอกสายตาของผมจะเป็นไง แปลกนะที่ผมลุ้นไม่ให้ไอ้เจน เสร็จพี่ชายมัน  ไม่รู้สิ  มันรู้สึกหวงๆไอ้เจน ทั้งที่ยังเป็นแค่เพื่อนกัน

"เช้าวันต่อมาพี่แม่งมาอีก จะพยายามทำเจนให้ได้  เจนไม่ยอมเจนร้องเสียงดัง  เสียงดังโครมครามมากมากจนพี่แป้นข้างบ้านเดินออกมาถามว่า น้องเจนเป็นอะไรหรือเปล่า  พี่เบนเลยเลิกล้มที่จะข่มขืนเจน  แต่พี่เค้าบังคับให้เจนใช้ปากกะพี่เค้า"  พูดเสร็จเจนก็ร้องไห้เลย

   ผมนึกไม่ออกว่าจะปลอบเจนยังไงดี  ที่ผมทำได้ดีที่สุดคือดึงเจนเข้ามากอด  การกอดดีที่สุด มันช่วยแยะนะ ไม่เชื่อลองดู   ผมกอดเจนแน่น เธอสะอื้น  เจนผู้เก่งกล้าที่ตบหน้าผมในวันก่อนกลายเป็นเจนผู้อ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ

   "เออ ขอโทษที  เราไม่ได้อยากรื้อฟื้นความเจ็บปวดนะแก"
   เจนพยักหน้า  ผมจูบหน้าผากเจนไปครั้งนึง  ไม่อยากฟังมันเล่าต่อ ไม่อยากฟังผลที่เกิดขึ้น  แต่อยากชกไอ้พี่เหี้ยสักครั้ง 

"เอานี่ไป...แล้วหยุดร้องได้แล้ว" ผมยื่นทิชชูไปให้เพื่อนนอกสายตาของผม "ตอนนี้เจนก็ไม่ได้เสียตัวนะ  พ่อแม่รู้ยัง"

   "ไม่อ่ะ  พอพ่อแม่มา เราบอกเลยว่าจะกลับกรุงเทพแล้ว  แม่แปลกใจมาก  ถ้าเราอยู่ที่บ้านนะ ต้องโดนพี่เบนข่มขืนแน่ๆ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง"
เจนหยุดไปนิดนึงก่อนพูดต่อว่า
"ก่อนกลับ พี่เบนบอกว่า แกอย่าคิดว่าหนีไปกรุงเทพแล้วจะตามไปไม่ได้นะ  ดีด้วย..ไม่มีใคร  เจนบอกตามตรง ทุกวันนี้หวาดกลัวมากเลย  ถ้าพี่เบนโผล่มาที่คอนโด เจนจะทำไง"

   ผมจับมือเจน  นึกสงสารผู้หญิงคนนึงที่หวิดโดนผมเปิดซิงไปแล้ว กลับบ้านไปก็หวิดโดนพี่ชายเปิดซิงอีก  เธอโชคร้ายจัง 

   "เมื่อวานพี่เบนส่งแมสเสจมา บอกว่าพรุ่งนี้จะมากรุงเทพ เจนยังไม่รู้เลยจะทำไง"
   "ทำไมเจนไม่บอกพ่อแม่"
   "เค้าจะเชื่อเจนเหรอ แล้วถ้าเค้าเชื่อ พี่เบนก็โดนพ่อเล่นงานตายแน่เลย"
   "แล้ววันนี้เอาไงล่ะ  นอนที่นี่มั๊ย.."

   ผมลืมไปว่าผมมีอดีตกะเจนอยู่  และที่สำคัญคือที่คอนโดผมด้วย 
   "เอ่อ... เจนนอนห้องอื่นได้ หมายถึง...คนละห้องกับเราอ่ะ"
   เพื่อนนอกสายตาของผมคิดหลายแล้วคิดอีก  เธอย่อมกลัวเหตุการณ์จะซ้ำรอย....เป็นธรรมดา 
   "ไปคอนโดเป็นเพื่อนเจนก่อนนะ ขอเอาของก่อน"  ผมพยักหน้าโอเค  ไหนๆแล้วก็กินข้าวเย็นกันเลยก่อนเข้าไปคอนโดเจน  เป็นคนอื่นคงนึกถึงวางแผนเรื่องอย่างว่าไปแล้ว  แต่กับไอ้เจน....ทำไมผมไม่ตื่นเต้นที่จะมีอะไรกะมันไม่รู้ ทั้งที่ตอนนี้ก็ไม่มีใครเลย แม้กระทั่งเก๋ก็ไม่อยู่

เจนเปิดเข้าไปห้องของเธอ  ห้องของเจนไม่ใหญ่  มี 1 ห้องนอนเท่านั้น  ถ้ามีคนมานอนอีกคนก็ต้องนอนห้องนั่งเล่น  และที่ห้องนั่งเล่นพี่ชายของเจนนั่งอยู่  พี่เบนมาถึงแล้วจริงๆ  ผมยกมือไหว้พี่เบน แต่สายตาที่พี่เบนมองมาที่ผมนั้นไม่เป็นมิตรเลย 

   "เฮ้ย...ไอ้เจน เดี๋ยวนี้พาแฟนมาขึ้นห้องเลยเหรอ"
   "ไม่ใช่พี่เบน  นี่ก้อง เพื่อนเจน มาแวะเอาของเดี๋ยวก้องจะกลับแล้ว"
   "ของเหี้ยไรวะ" คำพูดนี้สำหรับผม "สมุดเรียนครับพี่"  ผมนึกไม่ออกว่ามันควรเป็นอะไร
   "สมุดเรียน.....เหี้ยอะไร    มึงจะมาเอาของหรือจะมาเอาน้องกู  นี่แม่งกี่โมงแล้ว  จะสามทุ่มแล้วมาเอาสมุด  ถ้ากูไม่อยู่น้องกูเสร็จมึงแล้วดิ"

   "เฮ้ย...พี่เบน  ก้องเค้าไม่เป็นอย่างนั้นนะ  พี่พูดไรอ่ะ"

   ผมยืนเงียบๆ  เจนรีบวิ่งเข้าห้องไปเก็บของใส่เป้ 

   "อ้าว....แล้วนี่จะไปไหนไอ้เจน...พี่มาหาแก จะไปไหนล่ะ  จะตามไอ้ห่านี่ไป??"
   "ไม่ใช่พี่เบน    เจนจะไปบ้านเพื่อน  พี่เบนอยู่ห้องไปเหอะ เดี๋ยวเจนไปนอนกะโจ้"
   "มึงจะลากน้องกูไปทำอะไร" พี่เบนไม่พูดเปล่า เดินมาที่ผมผลักอกผมอย่างแรงจนผมเซ
   "ไอ้เจน มึงไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น  ไม่งั้นพี่จะบอกแม่ว่าแกหนีตามผู้ชายไป"

   พี่เบนพูดจบก็ดึงแขนเจนจนตัวปลิวไป 

   "เฮ้ย..พี่  เจนมันจะไปไหนก็เรื่องของมันป่ะ  พี่อย่ารุนแรงกะน้องพี่ดิ"
   "เรื่องของกูกะไอ้เจน พี่น้อง มึงเดือดร้อนเหี้ยไร...อย่าเสือก" จากนั้นพี่เบนพุ่งเข้ามาชกหน้าผมเต็มแรง  ผมได้สติก็เอาคืน  กลายเป็นเราสองคนตะลุมบอนกัน  เจนร้องกรี๊ดๆ  จนจังหวะที่พี่เบนล้มลง  ผมดึงมือเจนวิ่งออกนอกห้องไป  พอดีจังหวะลิฟท์มา เราลงไปก่อนลิฟท์ปิด ผมเห็นเงาของพี่เบนมาถึงหน้าลิฟท์
"อีเจน... มึงกลับมาเดี๋ยวนี้..."

นั่นคือสุดท้ายที่ได้ยินเสียงพี่เบน  เจนร้องไห้น้ำตาไหล  เธอหมดหนทางแล้ว  ยังไม่ทันลิฟท์จะถึงชั้นล่าง  โทรศัพท์เจนดังขึ้น  เจนเอามาเปิดดูแล้วรีบปิดเครื่องทันที  จากนั้นก็เอาแต่ร้องไห้  ผมดึงเจนขึ้นมากอด 

   แท๊กซี่มาส่งเราที่คอนโดผม  วันนี้ผมซวยสุดๆ บ่ายรอบนึง ค่ำอีกรอบนึง   ผมว่ารอบค่ำนี่หนักกว่ารอบบ่าย  เลือดกลบปาก  โดนอีกหลายที่  ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะไปเสือกเรื่องของไอ้เจนมันทำไม  แต่มาถึงตอนนี้แล้ว ผมก็คงต้องช่วยมันไปจนสุดแหละ

   "โห...ก้อง  หน้าตาเธอแย่มากเลยอ่ะ" เจนบอกผมหลังจากเราอยู่ในที่สว่างและตรวจสภาพผมแล้ว  หน้าตาบวมหลายแห่ง  แผลเมื่อเย็นเลือดไหลออกมาอีก 
   "ก้องอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวเราทำแผลให้"
   "เจนด้วย" ผมพาเธอไปห้องนึง เปิดแอร์ให้ ก่อนผมจะอาบน้ำ  ผมปวดไปหมดทั้งตัว  หมดแรงจะทำอะไรทั้งนั้น  ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกจากห้องมา  เจอเจนยืนอยู่หน้าห้อง 
"เอายามา เดี๋ยวเจนทำแผลให้"

   เจนเอายามา แล้วก็ใช้ "ตีนช้าง" ของเธอทายาให้ผม  มือเธอหนักมาก  ไอ้ที่เจ็บอยู่แล้วมันคงจะม่วง  แต่ผมยอม เพราะเจนอยู่ใกล้ผมขนาดที่ได้กลิ่นหอมของเธอ  ที่ยิ่งไปกว่านั้น ผมเห็นว่า เจนไม่ใส่อะไรข้างในชุดนอนเธอเลย   แต่กับไอ้เจน ผมไม่ค่อยตื่นเต้นแฮะ  บางทีเค้าเรียกว่าเคมีไม่เข้ากันมั๊ง  เจนทำแผลให้ผมเสร็จ  สิ่งที่ผมไม่คาดหวังก็เกิดขึ้น  เธอจุ๊บหน้าผากผม และเธอก็ลงมาจุ๊บที่ปากผมด้วย

   "ก้อง  เจนขอบคุณนะ วันนี้ก้องช่วยเจนสองครั้งแล้ว เจนไม่รู้จะขอบคุณยังไง"

   ไม่ต้องพูดไรหรอก  ผมก็ดึงคอเจนมา แล้วจูบเจนแบบที่ควรจูบกัน  เจนตกใจมากเมื่อลิ้นของผมบุกเข้าไปปากของเธอ  เธอพยายามจะถอยหนี  ผมล้อคคอเธอไว้  แล้วจูบเพื่อนนอกสายตาของผมอย่างหนักหน่วง  เจนพยายามเอามือผลักหน้าผมออก

[TopP]

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 ตอนวัยแห่งความรัก 3 เจ็บอีก

แนะนำให้อ่านเรื่องก่อนหน้าก่อนนะคับ
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
------------------------------------------------------------------------------------------

   เจนหยุดเล่า  เธอเอามือเช็ดน้ำตานิดนึง

   "เฮ้ยยย  ไม่ต้องเล่าแล้วก็ได้" ผมไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องแบบนี้ของเจน  แต่ใจผมแอบแค้นอยู่ว่า พี่น้องแม่ง....ยังไม่เว้น 

   เจนส่ายหน้า "พี่เบนแม่งพยายามเอาเข้าเจน แต่มันไม่เข้า พี่เบนพยายามมาก เจนไม่ให้ความร่วมมือดิ้นตลอดเวลา  ไอ้พี่เบนเลยใส่ไม่ได้  เค้าถูไถร่องขาเจน  ก็โดนของเจนมั่งแต่ไม่เข้า  เจนเจ็บมากๆ แต่สักครู่ พี่เบนก็เสร็จ  น้ำไหลบนท้องของเจน  แล้วก็ออกจากห้องของเจนไป..."

   ผมนั่งฟังด้วยความไม่สบายใจที่ไอ้เจนจะโดนพี่ชายมันเปิดซิง  นั่งลุ้นตลอดว่าเพื่อนนอกสายตาของผมจะเป็นไง แปลกนะที่ผมลุ้นไม่ให้ไอ้เจน เสร็จพี่ชายมัน  ไม่รู้สิ  มันรู้สึกหวงๆไอ้เจน ทั้งที่ยังเป็นแค่เพื่อนกัน

"เช้าวันต่อมาพี่แม่งมาอีก จะพยายามทำเจนให้ได้  เจนไม่ยอมเจนร้องเสียงดัง  เสียงดังโครมครามมากมากจนพี่แป้นข้างบ้านเดินออกมาถามว่า น้องเจนเป็นอะไรหรือเปล่า  พี่เบนเลยเลิกล้มที่จะข่มขืนเจน  แต่พี่เค้าบังคับให้เจนใช้ปากกะพี่เค้า"  พูดเสร็จเจนก็ร้องไห้เลย

   ผมนึกไม่ออกว่าจะปลอบเจนยังไงดี  ที่ผมทำได้ดีที่สุดคือดึงเจนเข้ามากอด  การกอดดีที่สุด มันช่วยแยะนะ ไม่เชื่อลองดู   ผมกอดเจนแน่น เธอสะอื้น  เจนผู้เก่งกล้าที่ตบหน้าผมในวันก่อนกลายเป็นเจนผู้อ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ

   "เออ ขอโทษที  เราไม่ได้อยากรื้อฟื้นความเจ็บปวดนะแก"
   เจนพยักหน้า  ผมจูบหน้าผากเจนไปครั้งนึง  ไม่อยากฟังมันเล่าต่อ ไม่อยากฟังผลที่เกิดขึ้น  แต่อยากชกไอ้พี่เหี้ยสักครั้ง 

"เอานี่ไป...แล้วหยุดร้องได้แล้ว" ผมยื่นทิชชูไปให้เพื่อนนอกสายตาของผม "ตอนนี้เจนก็ไม่ได้เสียตัวนะ  พ่อแม่รู้ยัง"

   "ไม่อ่ะ  พอพ่อแม่มา เราบอกเลยว่าจะกลับกรุงเทพแล้ว  แม่แปลกใจมาก  ถ้าเราอยู่ที่บ้านนะ ต้องโดนพี่เบนข่มขืนแน่ๆ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง"
เจนหยุดไปนิดนึงก่อนพูดต่อว่า
"ก่อนกลับ พี่เบนบอกว่า แกอย่าคิดว่าหนีไปกรุงเทพแล้วจะตามไปไม่ได้นะ  ดีด้วย..ไม่มีใคร  เจนบอกตามตรง ทุกวันนี้หวาดกลัวมากเลย  ถ้าพี่เบนโผล่มาที่คอนโด เจนจะทำไง"

   ผมจับมือเจน  นึกสงสารผู้หญิงคนนึงที่หวิดโดนผมเปิดซิงไปแล้ว กลับบ้านไปก็หวิดโดนพี่ชายเปิดซิงอีก  เธอโชคร้ายจัง 

   "เมื่อวานพี่เบนส่งแมสเสจมา บอกว่าพรุ่งนี้จะมากรุงเทพ เจนยังไม่รู้เลยจะทำไง"
   "ทำไมเจนไม่บอกพ่อแม่"
   "เค้าจะเชื่อเจนเหรอ แล้วถ้าเค้าเชื่อ พี่เบนก็โดนพ่อเล่นงานตายแน่เลย"
   "แล้ววันนี้เอาไงล่ะ  นอนที่นี่มั๊ย.."

   ผมลืมไปว่าผมมีอดีตกะเจนอยู่  และที่สำคัญคือที่คอนโดผมด้วย 
   "เอ่อ... เจนนอนห้องอื่นได้ หมายถึง...คนละห้องกับเราอ่ะ"
   เพื่อนนอกสายตาของผมคิดหลายแล้วคิดอีก  เธอย่อมกลัวเหตุการณ์จะซ้ำรอย....เป็นธรรมดา 
   "ไปคอนโดเป็นเพื่อนเจนก่อนนะ ขอเอาของก่อน"  ผมพยักหน้าโอเค  ไหนๆแล้วก็กินข้าวเย็นกันเลยก่อนเข้าไปคอนโดเจน  เป็นคนอื่นคงนึกถึงวางแผนเรื่องอย่างว่าไปแล้ว  แต่กับไอ้เจน....ทำไมผมไม่ตื่นเต้นที่จะมีอะไรกะมันไม่รู้ ทั้งที่ตอนนี้ก็ไม่มีใครเลย แม้กระทั่งเก๋ก็ไม่อยู่

เจนเปิดเข้าไปห้องของเธอ  ห้องของเจนไม่ใหญ่  มี 1 ห้องนอนเท่านั้น  ถ้ามีคนมานอนอีกคนก็ต้องนอนห้องนั่งเล่น  และที่ห้องนั่งเล่นพี่ชายของเจนนั่งอยู่  พี่เบนมาถึงแล้วจริงๆ  ผมยกมือไหว้พี่เบน แต่สายตาที่พี่เบนมองมาที่ผมนั้นไม่เป็นมิตรเลย 

   "เฮ้ย...ไอ้เจน เดี๋ยวนี้พาแฟนมาขึ้นห้องเลยเหรอ"
   "ไม่ใช่พี่เบน  นี่ก้อง เพื่อนเจน มาแวะเอาของเดี๋ยวก้องจะกลับแล้ว"
   "ของเหี้ยไรวะ" คำพูดนี้สำหรับผม "สมุดเรียนครับพี่"  ผมนึกไม่ออกว่ามันควรเป็นอะไร
   "สมุดเรียน.....เหี้ยอะไร    มึงจะมาเอาของหรือจะมาเอาน้องกู  นี่แม่งกี่โมงแล้ว  จะสามทุ่มแล้วมาเอาสมุด  ถ้ากูไม่อยู่น้องกูเสร็จมึงแล้วดิ"

   "เฮ้ย...พี่เบน  ก้องเค้าไม่เป็นอย่างนั้นนะ  พี่พูดไรอ่ะ"

   ผมยืนเงียบๆ  เจนรีบวิ่งเข้าห้องไปเก็บของใส่เป้ 

   "อ้าว....แล้วนี่จะไปไหนไอ้เจน...พี่มาหาแก จะไปไหนล่ะ  จะตามไอ้ห่านี่ไป??"
   "ไม่ใช่พี่เบน    เจนจะไปบ้านเพื่อน  พี่เบนอยู่ห้องไปเหอะ เดี๋ยวเจนไปนอนกะโจ้"
   "มึงจะลากน้องกูไปทำอะไร" พี่เบนไม่พูดเปล่า เดินมาที่ผมผลักอกผมอย่างแรงจนผมเซ
   "ไอ้เจน มึงไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น  ไม่งั้นพี่จะบอกแม่ว่าแกหนีตามผู้ชายไป"

   พี่เบนพูดจบก็ดึงแขนเจนจนตัวปลิวไป 

   "เฮ้ย..พี่  เจนมันจะไปไหนก็เรื่องของมันป่ะ  พี่อย่ารุนแรงกะน้องพี่ดิ"
   "เรื่องของกูกะไอ้เจน พี่น้อง มึงเดือดร้อนเหี้ยไร...อย่าเสือก" จากนั้นพี่เบนพุ่งเข้ามาชกหน้าผมเต็มแรง  ผมได้สติก็เอาคืน  กลายเป็นเราสองคนตะลุมบอนกัน  เจนร้องกรี๊ดๆ  จนจังหวะที่พี่เบนล้มลง  ผมดึงมือเจนวิ่งออกนอกห้องไป  พอดีจังหวะลิฟท์มา เราลงไปก่อนลิฟท์ปิด ผมเห็นเงาของพี่เบนมาถึงหน้าลิฟท์
"อีเจน... มึงกลับมาเดี๋ยวนี้..."

นั่นคือสุดท้ายที่ได้ยินเสียงพี่เบน  เจนร้องไห้น้ำตาไหล  เธอหมดหนทางแล้ว  ยังไม่ทันลิฟท์จะถึงชั้นล่าง  โทรศัพท์เจนดังขึ้น  เจนเอามาเปิดดูแล้วรีบปิดเครื่องทันที  จากนั้นก็เอาแต่ร้องไห้  ผมดึงเจนขึ้นมากอด 

   แท๊กซี่มาส่งเราที่คอนโดผม  วันนี้ผมซวยสุดๆ บ่ายรอบนึง ค่ำอีกรอบนึง   ผมว่ารอบค่ำนี่หนักกว่ารอบบ่าย  เลือดกลบปาก  โดนอีกหลายที่  ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะไปเสือกเรื่องของไอ้เจนมันทำไม  แต่มาถึงตอนนี้แล้ว ผมก็คงต้องช่วยมันไปจนสุดแหละ

   "โห...ก้อง  หน้าตาเธอแย่มากเลยอ่ะ" เจนบอกผมหลังจากเราอยู่ในที่สว่างและตรวจสภาพผมแล้ว  หน้าตาบวมหลายแห่ง  แผลเมื่อเย็นเลือดไหลออกมาอีก 
   "ก้องอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวเราทำแผลให้"
   "เจนด้วย" ผมพาเธอไปห้องนึง เปิดแอร์ให้ ก่อนผมจะอาบน้ำ  ผมปวดไปหมดทั้งตัว  หมดแรงจะทำอะไรทั้งนั้น  ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกจากห้องมา  เจอเจนยืนอยู่หน้าห้อง 
"เอายามา เดี๋ยวเจนทำแผลให้"

   เจนเอายามา แล้วก็ใช้ "ตีนช้าง" ของเธอทายาให้ผม  มือเธอหนักมาก  ไอ้ที่เจ็บอยู่แล้วมันคงจะม่วง  แต่ผมยอม เพราะเจนอยู่ใกล้ผมขนาดที่ได้กลิ่นหอมของเธอ  ที่ยิ่งไปกว่านั้น ผมเห็นว่า เจนไม่ใส่อะไรข้างในชุดนอนเธอเลย   แต่กับไอ้เจน ผมไม่ค่อยตื่นเต้นแฮะ  บางทีเค้าเรียกว่าเคมีไม่เข้ากันมั๊ง  เจนทำแผลให้ผมเสร็จ  สิ่งที่ผมไม่คาดหวังก็เกิดขึ้น  เธอจุ๊บหน้าผากผม และเธอก็ลงมาจุ๊บที่ปากผมด้วย

   "ก้อง  เจนขอบคุณนะ วันนี้ก้องช่วยเจนสองครั้งแล้ว เจนไม่รู้จะขอบคุณยังไง"

   ไม่ต้องพูดไรหรอก  ผมก็ดึงคอเจนมา แล้วจูบเจนแบบที่ควรจูบกัน  เจนตกใจมากเมื่อลิ้นของผมบุกเข้าไปปากของเธอ  เธอพยายามจะถอยหนี  ผมล้อคคอเธอไว้  แล้วจูบเพื่อนนอกสายตาของผมอย่างหนักหน่วง  เจนพยายามเอามือผลักหน้าผมออก

[polocool]

เจ็บแล้ว เจ็บอีก

[akaporn]

 

[olio2525]

หนีเสือ

[pin1307]

ซะที

[thimoty10234]

ชอบ

[Wannasingja9]

 

[kp]

  

[netxonly]

  เยี่ยมๆ

[Banzboatshow]

สุดยอด