เสียงโทรศัพท์ในออฟฟิศดังไม่ขาดสายในช่วงบ่าย
ในห้องทำงานเอกเขาเองกำลังนั่งคิดถึงฟ้า พร้อมกับเซ็นเอกสารไปเรื่อยๆสลับคลิกเมาส์ไปด้วย
.... เสียงคลิกเมาส์สลับลูกกลิ้งเลื่อนขึ้นลงไปมา
การที่วันนี้ฟ้าสาวสวยโทรมานัดตอนเที่ยง มันทำให้เขาอดใจแทบไม่ไหวที่อยากจะพากวางน้อยตัวเมีย ไปลำลึกคืนอันแสนหวานสองต่อสอง
ถึงแม้ว่าครั้งนี้มันจะมีผิดแผนไปบ้าง แต่ก็ถือว่าไม่เหนื่อยเท่าไหร่
ถ้าไม่ได้มึง...กูคงไม่มีของขวัญไปให้ฟ้าหรอก เอกเอ่ยพร้อมมองไปยังบอยที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน
ต่างหูมูลค่า 2 แสนบาทที่เอกให้กับฟ้านั้น ความจริงไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของเอกแต่ มาจากเงินบริษัทส่วนหนึ่ง
หากเอกไม่ได้แบล็คดีคอยคุม เขาคงถูกจับได้และคงถูกฟ้องข้อหาทุจริตเงินบริษัท
แต่ถึงอย่างนั้นกูก็ไม่กลัวหรอก มีเงินซะอย่าง....อะไรๆมันก็ง่ายแค่เอื้อม เอกยิ้มร่าไม่หวั่นเกรงใดๆ พร้อมนั่งพิงพนักเก้าอี้ นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย...
ในหัวเอกไม่ได้มีเรื่องใดนอกจาก จะหาวิธีอะไรที่จะพาสาวสวยสุดเอ็กซ์อย่างน้องฟ้า ไปบำเรอกามทั้งคืนเหมือนตอนทริปเขาใหญ่
(ภาพในหัวเอก)
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มันเป็นภาพที่เขาไม่มีวันลืมลงได้เลย ตั้งแต่เจอสาวสวยคนนี้เข้าไป มันทำให้เสือผู้หิวโหยอย่างเขา..ที่ไม่นิยมกินของเดิม ซ้ำๆ กลับเปลี่ยนใจอยากกลับไปกินเนื้อที่เคยกินอีกครั้ง
ผู้หญิงบ้าอะไรไม่รู้ ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ยิ่งตอนอยู่บนเตียงนะ...หึๆ ใอ่บอยแม่งก็โง่มีของดี ครบเครื่องอยู่ตรงหน้าแท้ๆ เสือกทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอยู่แบบนี้....
กูก็ขอเดินเกมเองเลยละกันนะเอกเย้ยบอยที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงาน โดยหารู้ไม่ว่าต่อจากนี้ความสัมพันธ์ของเขากับแฟนสาวจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
---------------------------------------------------
ตกเย็นในวันนั้นเอกไม่ได้โทรหาฟ้าเพราะต้องการเว้นช่วง ไม่ใช่ว่าเกรงใจฟ้าหรือกลัวความแตก แต่เเค่รอจังหวะดีๆ เหมาะๆ ที่สุดที่จะนำฟ้ากลับมายังโลกกามสีดำอีกครั้ง
ฟ้าหลังจากที่นัดพบกับพี่เอกตอนเที่ยง เย็นวันนั้นเธอก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ แถมหนักใจเข้าไปอีกเมื่อเห็นของขวัญของพี่เอก ต่างหูมูลค่ากว่า 2 แสนบาทในมือเธอ
.... สิ่งที่ฟ้ากำลังคิด ไม่ใช่สิ่งของมูลค่าหลักแสนในมือเธอ แต่มันคือสิ่งที่อยู่ในอกของเธอ
ความรู้สึกที่มีให้พี่เอกมันไม่ใช่ความรักที่ๆเธอมีให้กับบอย แต่มันคือตัณหาราคะที่ร้อนแรงดั่งไฟลามทุ่ง และไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับลงง่ายๆ
(ภาพในหัวฟ้า)
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
กรอด... ฟ้าได้แต่กัดฟัน เกรงจนขาสั่นอ่อนละทวย เธอพยายามฝืนอารมณ์ที่กำลังจะเตลิดไปไหนต่อไหน
ฟ้าต้องทนเก็บซ่อนความรู้สึกตัวเองแบบนี้หลังจากที่จบทริปเขาใหญ่ เธอยอมรับว่าเธอติดใจรสชาติสวาทของพี่เอก
แต่ทุกวันเธอรู้สึกโหยหาความเสียวซ่านที่ได้รับ การเปิดบริสุทธิ์ที่เธอคิดว่ามันน่ากลัวจึงขอให้แฟนหนุ่มที่เธอเคยคบมารอ...แต่ก็ไม่มีใครรอได้จนเธอเจอกับบอย
บอยคือสุภาพบุรุษที่สุดที่เธอเคยคบมา จนเธอรวบรวมความกล้าพร้อมที่จะยกความบริสุทธิ์ให้ แต่ก็อย่างว่า...
ถามว่าฟ้ารู้สึกผิดกับบอยมากแค่ไหนกับเรื่องนี้ เธอรู้สึกผิดมากๆจนไม่กล้าที่จะบอกความจริง เพราะกลัวบอยรับไม่ได้จนทิ้งเธอไป
ทีแรกเธอก็กะจะให้มันเป็นความผิดพลาดในใจและเป็นความลับเดียวที่ปิดบังบอย ฟ้าเป็นคนที่ซื่อตรง ไม่ชอบคนโกหกและไม่โกหกใคร
หากแต่ว่ารสชาติสวาทในคืนนั้นกับพี่เอก มันฝั่งลึกจนเธอไม่อาจจะลืมลงได้เลย เหตุนี้จึงเกิดเป็นหลุมดำอยู่หลางใจ ระหว่างความรักกับความร่านที่เป็นเหมือนเส้นบางๆ
ฟ้ารู้ดีว่าทางเลือกไหนดีที่สุดสำหรับเธอ แต่ว่าทางเลือกอีกทางมันก็แซ่บซ่ายิ่งกว่าไฟที่ลุกโชน....
ตืด...ตืด...ตืด....
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน