เคยมั้ย เคยที่ต้องรู้สึกระแวงอะไรบางอย่างมั้ย เรากับแฟนคบกันมาได้เกือบปีกว่าๆแล้วนะ
แฟนเราเป็นคนน่ารัก เป็นผู้หญิงที่ร่าเริง แฟนเราจีบเราก่อนนะ ตอนแรกเราเองก็ไม่ได้สนใจเท่าไรหรอกนะ
แต่สุดท้ายเราเองก็แพ้ให้กับความเอาใจใส่ของเธอ เราเองก็พึ่งเลิกกับแฟนนะ ไม่รู้อาจจะเพราะความเหงามั้ง
พอถูกเอาใจใส่มากๆ มันก็รู้สึกดีนะ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เราก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเลยว่าถ้าคบกับเธอคนนี้แล้ว ความสัมพันของเราสองคนจะไปได้ไกลแค่ไหน
สุดท้ายเราก็ตอบตกลงคบเธอ บอกตรงๆนะตอนแรกเราแค่คิดว่า ไม่อยากให้เธอเสียใจเราเลยตอบตกลงไปงั้นๆ
แต่พอนานไป นานไป เรารู้สึกว่าใจของเรามันรู้สึกอบอุ่นมากนะเอาตรงๆ เธอทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าการที่มีเธอเข้ามามันเป็นเรื่องดีมากๆ
จากความรู้สึกดีเล็กๆ มาเป็นความสงสารจึงไม่อยากปฏิเสธ สุดท้ายเราก็รักเธอเข้าเต็มๆเลย ถึงใครจะถามว่าดีเหรอ ดีแล้วเหรอ เราก็ไม่สนใจนะ
เวลาเราเจ็บปวด เวลาเราเหงา ก็มีแต่เธอคนนี้แหละที่กบ้าถามกล้าพูด จนเวลาผ่านมา พอความรู้สึกของเราเริ่มกลับมาคงที่และเริ่มรักเธอมากขึ้นๆ
เราก็รู้สึกถึงบางอย่างที่มันไม่เหมือนเดิม คือไม่ใช่ว่าแฟนเราเย็นชาหรือมีอาการนอกใจอะไรนะ แฟนเรายังน่ารักเหมือนเดิม
แต่เรารู้สึกว่ามันเหมือนมีอะไรเคลือบแคลงใจเราน่ะ มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่เริ่มระแวงว่าแฟนคนเก่านอกใจ แต่คงไม่ใช่หรอก
จริงอยู่ว่าเราต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ทำให้บางครั้งก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เธอ แต่เราคิดนะว่าเหตุผลแค่นีัคงไม่ทำให้แฟนเรา นอกใจเราหรอก
แฟนเราก็ดูมีความสุขกับเราดี ไม่มีท่าทีว่าจะเบื่อเราเลยนะ ซึ่งมันทำให้เรามั่นใจเลยล่ะ ว่าเราเข้าใจผิดไปเอง จนกระทั่งวันนึงแฟนของเราเปลี่ยนไป
เธอยังเทคแคร์เราดีเหมือนเดิมนะ แต่เรารู้สึกว่าเธอดูซึมๆ ดูไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเดิม มันเป็นอะไรบางอย่างที่เราไม่เข้าใจ
เธอมีอาการเหมือนซึมๆ แต่เหมือนว่าไม่ได้เป็นกับเรา เราไม่ได้เป็นต้นเหตุ แล้วอะไรล่ะที่มันเกืดขึ้นระหว่างเรา เชื่อเปล่าว่าคำพูดเล่นๆของเพื่อนเรามันย้อนกลับเข้ามาในหัวเลยนะ
เรานั่งกินข้าวแล้ววันนั้นเรารีบมากินโดยที่ไม่ได้เอาจานออกจากถาด เพื่อนในกลุ่มเราก็แซวว่าระวังความรักมันซ้อน เหมือนจานกับถาดที่ซ้อนกันอยู่นะ
เชื่อมั้ยว่ามันเป็นคำพูดเล็กๆที่เรานึกขึ้นได้แล้วบอกเลยว่าเราใจไม่ดีแล้ว แฟนเราซึมๆอยู่หลานอาทิตย์ เขาบอกเราว่าเครียดๆเรื่องที่บ้าน
เราเองก็อยากรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เราจะไปถามมันก็ไม่ใช่เรื่องอยู่ดี เราคบกันแต่ไม่ได้บอกทางบ้านเลย เพราะเราตกลงกันไว้ว่า
ไว้รอให้มั่นใจกว่านี้ก่อนค่อยบอกที่บ้าน เพราะงั้นทางบ้านจึงรู้แค่เราเป็นเพื่อนกัน แล้วเพื่อนจะไปยุ่งอะไรกับเรื่องทางบ้านได้ล่ะ
เราพยายามไม่คิดมาก เราพยายามคิดถึงคำว่ารักที่แฟนเราพร่ำบอกตลอดเวลา เราเชื่อใจแฟนเรา จนกระทั่งวันนึง แฟนเราโทรมาชวนให้ไปกินข้าว
เราเองว่างพอดีนะ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนะที่จะไปทานข้าวกับแฟน เรานัดเจอแฟนเราที่สยาม พอไปถึฃแฟนเราก็ทั้งกอดแขน ทั้งดูร่าเริง ซึ่งมันก็ดีแหละ
เพราะเหมือนว่าแฟนเราคนเก่ากลับมาแล้ว แต่ตอนนั้นเองเรากำลังเดินไปที่ร้านอาหารที่โทรจองไว้ แฟนเราก็พูดเอ้า !!! มานี่ได้ไง
เราถามว่าใครน่ะ รู้จักเหรอ แฟนเราบอกว่าอื้มรุ่นน้องที่รู้จักกันน่ะ แฟนเราเจอรุ่นน้องผู้ชายคนนึง เขาดูหน้าตาบ้านๆ ธรรมดามากๆในสายตาเรานะ แต่งตัวก็เชย ไม่มีอะไรเป็นจุดเด่นเลย ผมเผ้าก็ดูกระเซาะกระเซิง
แฟนเราโบกมือให้น้องคนนั้น ท่าทางดูร่าเริงมากเลยนะ น้องคนนั้นเดินเข้ามาในความคิดเราเขาดูไม่ดีในสายตาเราเลย
เราสบายใจแล้วล่ะ เพราะหน้าตาบ้านนอกแบบนี้ ลุคเซอร์ๆแบบนี้ ยังไงแฟนเราก็ไม่คงไม่คบกับคนแบบนี้แหละ
ยิ่งพอเข้ามาใกล้ๆไม่ไหวนะคนแบบนีั มารยาทดีก็จริง แต่ดูบุคลิกแย่สุดเลย
แฟนเราแนะนำว่า นี่รุ่นน้องเค้าเอง ชื่อ " โทน "
อ้อลืมแนะนำตัวไปเลย เราชื่อหมิว ส่วนแฟนเราหลายๆคนก็คงรู้จักแล้วล่ะมั้ง