ความเดิม :
สาวพิมกับผมรู้จักกันผิวเผินผ่านโซเชียล พิมนัดเจอที่ห้องผมในคืนแรก จบลงกันโดยไม่ได้ร่วมกิจกรรมเข้าจังหวะ ผมกัดฟันชั่งใจเลือกระหว่างอารมณ์หรือเหตุผล และสุดท้ายก็ฝืนตัวเองไปทำงาน ถึงตอนเย็นพวกเรานัดกันไปเก็บเสื้อผ้าที่ห้องพิม เธอขอให้ผมมาเป็นแฟนชั่วคราวโดยที่รู้อยู่แล้วว่าผมไม่ได้โสด พวกเราไปเจอกับกลุ่มเที่ยวนำโดยพี่แมนและเพื่อนของพิม จากนั้นไปแวะรับจี้ที่ผับหนึ่ง ก่อนไปจบที่ผับที่สองย่านซีคอน ท่ามกลางความสับสนนั้น พวกเราเจอแฟนเก่าพิมที่มาตามถึงร้าน จึงทำให้ผมรู้ว่าพิมเอาผมมาเป็นไม้กั้นหมาเฉยๆ และพวกเราจบลงที่เอ็ม แฟนเก่าพิมโดนลากหายตัวไป ทัดและโมแยกย้ายกลับห้อง พวกเราที่เหลือเข้ามาในรถของพี่แมนและมุ่งหน้ากลับบ้าน ผมกลับขึ้นห้องอาบน้ำและถัดมาเป็นคิวของพิม เวลาขณะนี้ เกือบๆ ตี2..........................................
แด่ two-hitchhikers.ruเทศกาลใหญ่ ใจสั่นระรัว 8
ผมกดโทรศัพท์ระหว่างรอพิมอาบน้ำ อ่านข้อความของแฟนที่ผมคุยล่าสุดตอนอยู่ห้องพิมที่บางนา เธอบอกว่าเธอมีเหตุจำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อที่ต่างจังหวัดอีก 1 คืนเพราะญาติเปิดร้านขายของขาดคนช่วยดูแล ร้านขายของชำจะเปิดถึงวันที่ 14 เป็นวันสุดท้าย และแฟนผมจะได้มาหาผมแน่นอนในวันที่ 15 นี้ แผนเดิมของผมที่จะต้องเคลียร์ห้องและให้พิมกลับไปตอนเช้าอย่างฉุกละหุกก็ไม่ต้องเอามาคิดให้วุ่นวายอีกต่อไป แต่ยังเหลือปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือ ผมจะจบเกมส์กับพิมคืนนี้ได้หรือไม่
จังหวะนี้ผมมั่นใจว่าที่เธอทำกับผมนั้น มันไม่ได้มีเรื่องหัวใจ ความชอบ หรืออะไรที่ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ระยะยาวมาเกี่ยวพันทั้งสิ้น ผมตัดความรู้สึกที่เคยอุ่นวาบในใจในขณะที่อยู่กับพิมออก ถึงแม้ระยะเวลาที่อยู่กับเธอมันไม่ได้นานจนก่อเกิดความสัมพันธ์ แต่บางอย่างมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว และผมก็ล้างมันออกไปแล้ว...
..
....
.......
...
ยวบ....
เสียงที่นอนของผมมีการกดทับด้วยน้ำหนักบางส่วน ผมสะดุ้งและหันไปมอง พิมนั่นเอง....
ผมเผลอหลับไปโดยไม่ทันรู้ตัว อาจเป็นเพราะความเพลียที่สะสมมานาน ความล้าจากเหตุการณ์ต่าง ๆ และการออกเที่ยวเกิดขึ้น ผมขี้เกียจจะหาเหตุผลมารองรับมันอีกต่อไป เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันทำให้ความเหนื่อยล้าของผมหายเป็นปลิดทิ้ง พิมคลานเข้ามาหาผมด้วยชุดนอนที่ดูแปลกตา
ในความทรงจำหลายอย่างของผม มันจะมีสิ่งที่เราจำได้เด่นชัดที่สุด และชุดของพิมเป็นอย่างนั้น คำว่า“ชุดนอนไม่ได้นอน” คือชุดที่ผมจะสรรหามาบรรยายให้ผู้อ่านได้เข้าใจง่ายๆ สมัยก่อนที่ชุดเหล่านี้มันยังไม่ได้โด่งดังในสังคมมาก ชุดของพิมตอนนี้คือเสื้อสายเดียวสีดำเนื้อผ้าลื่นๆมองทะลุเห็นเนื้อขาวๆ ด้านใน ข้างตัวมีปมเชือกบาง ๆ ที่ไม่น่าจะรองรับการสวมใส่ในชีวิตประจำวันได้เลย เสื้อของเธอยาวจนถึงบริเวณเอวเท่านั้น ส่วนด้านล่างเป็นกางเกงในเนื้อผ้าแบบเดียวกัน มันบางจนเห็นขนที่เรียบไปกับเนินอย่างสะอาด พร้อมกับเค้าลางๆของกลีบพูที่เด่นชัดเมื่อต้องกับแสงไฟที่สาดจากหน้าห้องน้ำดูสวยงามต้องตา
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“รีบนอนไปไหนคะเฮีย”
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน