ต่อจากตอนที่แล้ว แม่เราพูดว่าโทนเข้าใจมั้ยลูก เราตกใจสิ่แบบนั้น






หืม เดี๋ยวก่อนนะทำไมแม่เราเรียกน้องโทนว่า ลูก ล่ะ แถมท่าทางของน้องโทนก็ไม่ได้ดูเกร็ง หรือ ประหม่า เหมือนตอนคุยกับเราเลยด้วย


มันยังไงกันแน่นะ และแล้วก็ถึงช่วงเวลาของผู้ชาย พี่แมนชวนพ่อกับน้องโทนไปซื้อของ ก็คงจะเป็นของใช้ผู้ชายนั่นแหละ



เรากับแม่เลยต้องแยกกันไปซื้อของ ตอนนี้แหละได้โอกาสแล้ว เราก็ถามพูดอ้อมๆว่าดีเน๊ออออออ อยู่ดีๆก็มีลูกชายเพิ่ม



แม่เราหันมาถามว่านี่หัดเป็นเด็กขี้อิจฉาเมื่อไรเนี่ย โหยยย จบเลยแบบนี้ โดนแม่ตัวเองบ่นเลย เราแก้ตัวว่าเปล่านี่ ก็ไม่เคยเห็นแม่เรียก พนักงานคนไหนว่าลูกเลยนี่นา



แม่เราก็บอกว่า เมื่อกี้พ่อเขาก็พูดแล้วนี่ว่า เจ้าแมนบอกว่าโทนน่ะเป็นน้อง แล้วจะให้แม่เรียกอะไรล่ะหืม อีกอย่างเจ้าโทนก็ดูซื่อๆ ทำงานก็เร็วดีนะ รู้ใจคนแก่ไปหมด



เผลอๆจะรู้ใจพ่อกับแม่ มากกว่าหนูอีกนะหมิว โหย นี่มันโจรขโมยความรักชัดๆ ทำให้แม่เราพูดงี้ได้ไงเนี่ย สงสัยต้องเคลียร์กันซะแล้ว แล้วแม่เราก็ถามมาว่า



หรือหมิวไม่ค่อยชอบโทนเหรอลูก งื่มมม ถามแบบนี้มาได้ไงเนี่ยแม่  เราก็บอกเปล่านี่คะ แค่แปลกใจที่เหมือนจะเข้ากับพ่อกับแม่ได้ดีมากอ่ะ เราเข็นรถตามแม่ไปจนเข้าโซนผลไม้



แม่เราหยิบๆผักแล้วถามเราว่า หมิวหนูรู้มั้ยลูกว่าผักพวกนี้ใช้ทำอะไรกินได้บ้าง เราก็งง ว่าถามอะไรเนี่ย แต่พอหันมองไปที่ผัก



อ๋อย ตาลายเลยคราวนี้ สมองerror ผักพวกนี้ทำอะไรกินได้มั่งเนี่ย เราก็ตอบไม่ได้ไปโดยปริยาย แม่เราหัวเราะแล้วบอกว่า โทนรู้หมดนะ


ว่าผักพวกนี้ทำอะไรกินได้บ้าง  ต้องต้ม หรือ ผัด หรือ นึ่ง ลวก  หรือ เอาไปชุบแป้งทอด เราอุทาน ห๊ะ ! จริงเหรอคะแม่


แม่เราบอกใช้สิ่ พวกใบชา พวกเมล็ดกาแฟ โทนก็รู้หลายอย่าง อันไหนไม่รู้ก็ถาม อันไหนปิดก็ปรับปรุง แล้วหนูรู้มั้ยว่าพอชอบกินกาแฟ แบบไหน กาแฟกี่ช้อน น้ำตาลกี่ก้อน



อ๋อย แย่แล้ว เราตกอยู่ในเขาวงกตเต็มตัวเลยเนี่ย ตอบไม่ถูกแล้ว แม่เราก็หัวเราะเบาๆ แล้วก็ไม่พูดอะไร ซึ่งเราก็รู้คำตอบแหละว่าน้องโทนคงรู้อีกสิ่นะ



เราถามแม่ว่าแล้วน้องโทนมาทำงานบ้านเรานานแล้วเหรอคะแม่ แม่ก็บอกว่าเจ้าแมนพามาหาพ่อแล้วบอกว่าจะรับน้องมาทำงานคนนึง ให้ช่วยงานจิปาถะ ทั่วไป



รู้สึกจะเป็นเดือนก่อนนี่แหละ วันเสาร์เข้าทำงานที่บริษัทครึ่งวันแล้วมาที่บ้าน ส่วนวันอาทิตย์ก็มาที่บ้านบ้าง ไปทำงานกับเจ้าแมนบ้าง


แม่เราก็ถามนะว่าหนูไม่เห็นเหรอลูก ตอนที่โทนมาทำงาน หนูก็อยู่บ้านนะ ฮึ่มมม อีตาซื่อบื้อนั่นไวเหมือนลิงสุดๆเลย ฮึ่มมมม



เราก็บอกหนูไม่เห็นจริงๆนะคะแม่ แม่เรามองหน้าเราแล้วหัวยิ้มๆแล้วบอกว่า จะว่าไปโทนก็เดินเร็ว ทำอะไรเร็วเหมือนกันนะ แถมโดนพ่อกับเจ้าแมนดุไปตั้งหลายครั้งก็ยังยิ้มได้



เราตกใจ ถามแม่ไปว่าดุเรื่องอะไรคะ น้องโทนทำอะไรผิดเหรอ แม่เราก็บอกว่าดุเรื่องงานนั่นแหละ เพราะตัวพ่อเองก็บอกเจ้าแมนไว้แล้ว



ว่าถึงจะบอกว่าเจ้าโทนเป็นน้อง แต่ถ้าทำงานพลาด ทำงานผิดพ่อก็จะดุโดยที่ไม่ไว้หน้านะ แล้วพอถึงเวลาก็ดุจริงๆนั่นแหละ


โหย คิดภาพออกเลย พ่อเราถ้าเป็นเรื่องงานจะจริงจังมาก เพราะเคยใจดี จนบ้านเราเกือบพัง พอฟื้นตัวมาได้พ่อเราก็เข้มงวดมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า



จริงอยู่ว่าถ้าเป็นเวลาปกติ ท่านจะใจดีมาก แต่ถ้าเป็นเวลางานล่ะก็ บรึ๋ยไม่อยากคิด แม่บอกว่า ช่วงอาทิตย์แรก โททนดุตลอด ทั้งที่ออฟฟิศ ทั้งที่บ้าน



แต่พอเข้าอาทิตย์ที่ 3 อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย แววตาเปลี่ยนไป ดูตั้งใจขึ้น ชัดเจนมากขึ้น เราก็ถามแม่นะว่าขนาดนั้นเลยเหรอ คนเราจะเปลี่ยนอะไรได้ไวขนาดนั้น



แม่ลูบหัวเราแล้วบอกว่าได้สิ่ลูก ถ้าเป้าหมายที่ทำนั้น เราไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แต่ทำเพื่อคนอื่น คนเราจะสามารถทำอะไรได้ตั้งมากมายเลยนะ ดูอย่างเจ้าแมนพี่ชายเราสิ่



งืมมม ก็คงเป็นอย่างที่แม่เราบอกแหละ เพราะพี่แมนเปลี่ยนไปมากจริงๆนั่นแหละ ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นผ่านมา


เราเดินซื้อของกับแม่อยู่สักพัก พ่อ พี่แมน กับน้องลิงทะโมน เอ้ยย น้องโทนก็เดินมาแล้ว โห !!! เดี๋ยวนะ นั่นอะไรอ่ะ ทำไมอยู่ดีๆ ทรงผมเปลี่ยนล่ะ



พอมาถึงพี่แมนก็หัวเราะ hahaha แล้วบอกว่า แม่ครับ หล่อมั้ยไอ้โทน โดนทดลอง wax เซ็ทผมไป แม่เราบอกหื้มม หล่อมาก


ตัดผมแบบนี้แหละดีแล้วโทน แม่เข้าใจนะว่ามันเป็นแฟชั่น แต่ตอนนี้โทนก็เข้าออกบริษัทแล้วนะ แม่ว่าตัดสั้นๆหน่อยจะดีกว่านะ



ทรงนี้กำลังดีเลย อีกแล้วแม่แทนตัวเองว่าแม่อีกแล้ว หึ้มมม แล้วน้องโทนก็จับๆเส้นผมตัวเองที่ถูกเซ็ท จนเหมือนพระเอกเกมส์จาก FF7


แล้วค่อยตอบแม่ของเราว่า ครับคุณท่าน พี่แมนก็บอก ป่ะจ่ายเงินกลับบ้าน แล้วน้องโทนก็รับหน้าที่เข็นของมากมาย ไปที่ลานจอดรถ



แล้วตอนนั้นพี่แมนก็พูดขึ้นมาว่า เห้ย ! ไอ้โทนแบ่งพวกใบชาไปกินมั่งดิ่ เก็บไว้นานๆใบก็เสียรสเปล่าๆ น้องโทนก็อึกอักๆนะ  แต่คราวนี้มันแค่แปปเดียว



ไม่เหมือนเดือนก่อน ที่เวลาอึกอักนี่ นานจนนึกว่าเป็นไบ้ เขาพูดออกมาว่า เอ่อ ผมไม่มีเวลาทำหรอกพี่แมน



พี่แมนก็ถาม ว่าเอ้า เห้ย !!! แล้วงี้ตอนเย็นทำไรกินวะ น้องโทนก็บอกส่วนมาก ก็แวะกินใต้หอครับ ข้าวแกงขายถูก วันไหนซ้อมยูโดเหนื่อยๆ ก็ลืมกินครับ



พี่แมนถึงกับกุมขมับแล้วพูดเลยว่า เดี๋ยวอาทิตย์หน้ามาเอาเตาไฟฟ้าบ้านพี่ไปใช้ไป  น้องโทนก็บอกอื้อหือพี่ เตาไฟฟ้าโคตรกินไฟเลย ไม่เอาครับ



พี่แมนก็ถามว่าค่าไฟจากเตาไฟฟ้า มันจะกี่บาทวะ เสียค่าไฟเพราะทำข้าวกิน เอ็งอย่ามากสิ่วะ จัดลำดับความจำเป็นในการใช้สิ่ค่าไฟมันต้องใช้อยู่แล้ว



น้องโทนก็ตอบครับพี่แมน จากนั้นเขาก็ยกของขึ้นรถให้เรานะ น้องโทนแข็งแรงจังของบางอย่างที่เรายกๆว่าหนัก น้องโทนนี่ยกเหมือยยกนุ่นเลยนะ หลังจากเสียงปิดกระโปงหลังรถเงียบลง น้องโทนก็เดินมายกมือไหว้ พ่อ แม่ พี่แมน และ เรา


เขาบอกว่างั้นผมกลับก่อนนะครับ พี่แมนพูดเอ้อกลับดีๆ แม่เราก็บอกกลับดีๆลูก พ่อเราก็บอกอื้มๆ ไป กลับดีๆโทน เรา... เราเงียบอยู่คนเดียว เดี๋ยวก่อนนี่อะไรเนี่ย ไม่ได้จะขับรถกลับไปด้วยกันเหรอ


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

น้องหมิวเหวอไปอีกแล้ว ทำไมไม่รู้เรื่องอะไรเลยแห่ะๆน่าสงสารจัง

โทนได้ใจคนในบ้านเป็นกองหนุนแล้ว

หมิวเหมือนโดนแย่งความรักซะแล้วสิครับ 

 ::Confident::นายโทนเป็นที่รักของทุกคน

เข้ากับสมาชิกในบ้านได้ดีเลยครับ เหลือแต่ลูกสาวที่ยังวางตัวไม่ถูก

โทน ไม่ฟังที่พี่แมนบอกใช้ไหม ปัจจุบันถึงเป็นโรคกระเพาะ

โห้ เจ๊หมิวถึงขั้นกรีดร้องตอนอยู่คนเดียว ภาพที่คิดไว้ตอนอ่านเรื่องฝั่งโทน หายไปหมด

อารมณ์คุณหมิวนี่หยั่งกับสาวน้อยแรกรุ่นอยากให้คนที่แอบปลื้มมาเอาใจเลยนะครับ

เด็กอิจฉาเปิดเผยตัวเองแล้วววว 55
เอ่ออออ จะโหดไปมั๊ย มิน่าลิงทะโมนถึงโดนหนักๆอยู่ตลอด หมั่นไส้นี่เอง
ปล.ขอภาพประกอบตอนบีบคอด้วยครับ จะได้เข้าถึงอารมณ์

เจ้หมิวเหวอเลย
เจอลูกตัวจริงเข้าไป

เจ๊หมิวโคตรน่ารักเลยไม่เหมือนตอนร้านเกะเลย

เหมือน​น้องหมิวจะเหวออยู่คนเดียวไม่รู้เลยว่าโทนอยู่ใกล้ขนาดนี้แถมทุกคนยังรักโทนอีกต่างหาก

เจ๊นี่นิสัยคุณหนูบวกกับลูกสาวคนเล็กเลย

น้องโทนเข้ากับทุกคนได้ดี ยกเว้นพี่หมิวที่จะมีเกร็งๆ ทำให้พี่หมิวรู้สึกเหมือนถูกแย่งความรักเลย

จนน้องโทนจะยึดพ่อ แม่ พี่ชาย ไปหมดแล้ว...เจ๊หมิวยังต้วมเตี้ยมไม่รู้อะไรเลย...หึหึหึ