บทประพันธ์ในเงา ตอนที่ 18 วันเกิด

[lustlow]

บทที่ 18 วันเกิด

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ผมยุ่งกับงานของผมเช่นเดิม ช่วงนี้มีงานแปลก ๆ เข้ามาด้วย อย่างเช่นงานแฟนมีต งานแจกลายเซ็น ลามไปจนถึงคอนเสิร์ต แน่นอน ว่างานเดิม ๆ อย่างการบรีฟบทละครหรือร่วมพัฒนาบทก็ยังมีอยู่เช่นเดิม ผมใช้เวลา แบบ
ไม่มีวันหยุดพักอีกครั้ง ทํางานทุกวัน แต่กระนั้น การที่ได้เซ็กโฟนกับสาว ๆ บ้างเป็นบางครั้ง รวมถึงคุยสัพเพเหระบ้าง ก็พอจะเรียกได้ว่าเป็นเวลาพักที่ดีไม่ใช่ น้อย ซึ่งอันที่จริง ในหมู่ดาราสาวผมค่อนข้างได้รับความนิยมอยู่นะ แน่นอน รวมถึง สาว ๆ ที่ เป็นพนักงานในบริษัทด้วย คนในบริษัทก็เริ่มยอมรับผมบ้างแล้ว ผมใช้ชีวิต แบบยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดสัปดาห์
แน่นอน ว่ามันต้องเกิดเรื่องเข้าซักวัน และวันที่ว่านี่ก็คือ.....
ผมขับรถกลับบ้านเป็นปกติ วันนี้เลิกงานเร็วกว่าปกติเล็กน้อยเพราะสามารถ สรุปงานกันได้เร็ว ด้วยความเข้าใจในงานมากขึ้นของผมทําให้เริ่มเห็นทางที่มัน รวดเร็วที่สุดในการประชุมแต่ละครั้ง ผมขับรถมาจนติดไฟแดง ด้วยความที่ไฟแดง แยกนี้ขึ้นชื่อ
เรื่องความยาวนานในการรอคอย ผมก็ไม่รอที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และ นั่นเองคือจุดเริ่มต้น....
ผมมองข้อความพลางคิดในใจว่า
ซวยแล้ว...ลืมไปเลยว่าวันนี้มันเป็นวันเกิดของเก้า
ซึ่งผมนัดกับเธอไว้ โดยบอกเธอว่า เมื่อผมพร้อมหรือทํางานเสร็จ ผมจะส่ง ข้อความไปหาเธอเพื่อให้เธอมาหาที่บ้าน ซึ่งเธอกับรับปากโดยดี โดยเธอเคลียคิวงาน เลี้ยงแฟนคลับหรือแม้แต่กับครอบครัวไว้รอเลยทีเดียว
แต่ผมดันลืมเนี่ยนะ?
เวลาป่านนี้แล้วหวังว่าจะหาซื้อของขวัญดี ๆ ซักชิ้นได้นะ
ผมรอจนสัญญาณไฟเป็นสีเขียวและเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านไปยัง ศูนย์การค้าใกล้ ๆ นี่ ห้างนี้ผมเคยมางานเปิดตัวหนังสือครั้งสองครั้ง ผมจอดรถอย่างดี และเดินเข้าไป ดูเหมือนพนักงานรวมถึงลูกค้าบางคนจะจําผมได้ พนักงานบางคน ถึงกับเดินมาขอ
ถ่ายรูป ผมยิ้มให้พวกเค้า จริง ๆ ความนิยมของนักเขียนคนนึงไม่น่าจะสูง ขนาดนี้ แต่หลังจากแฟนมีตทําให้พวกเค้ารู้จักผมมากขึ้น ผมเดินหาร้านเครื่องประดับ พักใหญ่ ๆ ถึงจะเจอ
ผมเดินเข้าไปและพบกับคนที่ไม่น่าพบ มันทําให้ผมค่อนข้างประหลาดใจ วี วีโอเลต
"รับอะไรดีคะ? คุณลูกค้า" วีเดินเข้ามาถามผม ผมยิ้มให้กับเธอ เธอเป็นพนักงานขายรึ เปล่า? ได้ข่าวว่าตอนนี้เธอร่วมทีมร้องเพลงอะไรบางอย่าง อันที่จริงผมเป็นแฟนเธอ ตอนเธอประกวดด้วยซ้ำ
"เรียกผมว่า พี่นักเขียนก็ได้นะครับ" ผมฉีกยิ้มกว้าง
"โอเค...พี่นักเขียน" เธอแก้มแดงระเรื่อ "รับอะไรคะ?"
"ผมอยากจะหาของขวัญสําหรับวันเกิดใครซักคน" ผมมองไปที่ตู้โชว์
"โอเคค่ะ...สําหรับคนพิเศษรึเปล่าคะ? แฟน?" เธอทําเสียงสูงเป็นเชิงถาม
"ผมไม่มีแฟน" ผมส่ายหน้ายิ้ม ๆ
"โอ้...โทษทีที่ถามนะ" เธอพยักหน้า
"ไม่เป็นไรครับ" ผมกวาดตามองไปรอบ ๆ
"งั้นลองนี่ค่ะ" เธอเดินอ้อมไปหลังตู้ ๆ หนึ่ง "รุ่นนี้ฮิตมาก สําหรับสาว ๆ เป็นสร้อยคอ
รูปหยดน้ำเจียรมันวาว" เธอใช้นิ้วชี้ผ่านกระจก
"อืม...มันดูเหมือน ๆ กันหมดสําหรับผม...ผมเลือกไม่ถูก" ผมละลานตาไปหมด ผม
มั่นใจแล้วล่ะว่าเธอเป็นพนักงานขายจริง ๆ
"งั้นลองดูนี่" เธอขยับไปอีกตู้หนึ่ง "สองเส้นนี้เป็นรุ่นที่ขายดีที่สุดที่นี่" ผมขยับตามเธอไป
"ขอดูใกล้ ๆ ได้รึเปล่า?" ผมก้มหน้าลงไปจ้อง
"ได้ค่ะ" เธอหัวเราะในคอ และเปิดตู้
เธอดึงสร้อยคอออกมาและวางไว้บนกระจกตู้ ผมหยิบมาดูอย่างละเอียด
"ผมว่าอันนี้ดีทีเดียว" ผมหยิบออกมาเส้นหนึ่ง
"ได้ค่ะ" เธอรับไป "รบกวนไปที่เคาน์เตอร์ชําระเงินค่ะ" เธอผายมือเดินนําไป
   ผมชําระเงินเรียบร้อย เธอห่อของขวัญให้เสร็จสรรพ เธอยื่นของมาให้ผม ผมยิ้มให้ แต่ด้วยความสงสัย...ผมจึงเอ่ยปากถามเธอ
"คุณเป็นพนักงานร้านนี้?" ผมยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง "งานพิเศษเหรอ?"
"เปล่าค่ะ" เธอยิ้มและสบตาผม "วีเป็นหุ้นส่วนที่นี่...นาน ๆ ที่จะมาดูร้านค่ะ"
ผมพยักหน้าและบอกลาเธอจากนั้นก็เดินออกมาจากร้าน

จากนั้นผมตรงไปหาร้านเบเกอรี่เพื่อซื้อเค้กสตรอเบอรี่ของโปรดให้กับเธอจากนั้นก็กลับไปที่รถ ผมส่งข้อความไปเพื่อให้เธอไปพบที่บ้านตามที่เราตกลงกันไว้โดยบอกให้เธอเข้ามาในบ้านได้เลย ผมจัดการวางเค้กไว้ในห้องครัวและเข้าไปซ่อนตัวในตู้ใต้ เค้าเตอร์บาร์ แน่นอนว่า มันเป็นการเซอร์ไพร้โง่ ๆ นั่นแหละ แต่ใครจะรู้ล่ะว่า แบบนี้สาวน่ะชอบและแน่นอนว่า เมื่อเธอเดินเข้าก็ต้องทำตามขั้นตอนโง่ ๆ ที่เด็กยังรู้ปรากฏตัวให้ตกใจและ
"สุขสันต์วันเกิด" ผมตะโกนลั่นพร้อมกับทุลักทุเลออกจากตู้นั่น
"ว้าย...." เธอร้องเบา ๆ และหัวเราะในท่าทางของผม "ขอบคุณค่ะพี่นักเขียน"
"ก่อนอื่น" ผมยืดตัวยืนขึ้น "ขอถามอะไรก่อน?"
"ได้ค่ะ..." เธอตอบและทำท่าสงสัยน้อย ๆ
"คืนนี้เก้าว่างทั้งคืน?" ผมทำเสียงสูงเชิงถาม "คือ...พี่ต้องการทําอาหารมื้อค่ำเลี้ยงและแน่นอนว่า....ในฐานะแฟนบอย ไม่มีอะไรจะน่ายินดีไปกว่าการฉลองวันเกิดกับคนที่ชื่นชอบแล้ว" ผมฉีกยิ้มกว้าง
"วิ้ววววว" เธอทําเสียงสูง "พี่น่ารักจัง ได้ตกลงแต่ไม่ทั้งคืนนะ....และหนูของพาคนมาเพิ่มในปาตี้ส่วนตัวของเราได้รึเปล่า? คือเอาตรง ๆ หนูลืมนัดของเรา ดันไปรับปากเพื่อนไว้อีกกลุ่มอ่ะ"
ผมนิ่วหน้าเล็กน้อยแต่ก็ "อืม...ก็ได้" ผมเสียงผิดหวังเล็กน้อย ซึ่งเอาจริง ๆ แล้วผมก็ลืมเหมือนกัน
เธอเดินหลบฉากไปนอกระเบียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยขณะที่ผมทําอาหารอยู่ในครัวระหว่างนั้นเก้าก็วุ่นกับการจัดสถานที่ ใช่ครับ....เธอจุดเทียนหอม ทํานู่นนี่นั่น ประดับไฟอะไรต่อมิอะไร จนบ้านผมกลายเป็นดิสโก้เทคน้อย ๆ ไปเลยทีเดียวหลังจากนั้นพักนึง...ก็มีเสียงออดดังขึ้นหน้าบ้าน ซึ่งเก้าก็เดินไปรับ ในขณะนั้นอาหารจานสุดท้ายของผมก็เสร็จพอดี
เก้าเดินเข้ามาพร้อมหญิงสาวคนหนึ่ง......ซึ่งผมประหลาดใจเล็กน้อย
"ยินดีต้อนรับครับ" ผมยิ้มให้เธอ
เธอยิ้มตอบ ยิ้มของเธอกว้างจนแทบจะนับฟันในปากทั้งหมดของเธอได้
เธอคือ ฟรัง นั่นเอง
"ดีค่ะ...พี่นักเขียน" เธอตอบเสียงต่ำ
ดูเหมือนเธอสองคนจะนัดกันมามากกว่าจะบังเอิญ ด้วยชุดเดรสสั้นสีฟ้าสำหรับเก้าและเดรสครีมสำหรับฟรัง
ผมมองอย่างตะลึงตาชั่วขณะหนึ่ง
จากนั้นผมทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหลุดยุคมา ผายมือเชิญสองสาวเข้ามายังโต๊ะอาหารที่จัดไว้เรียบร้อยสำหรับสามที่ ขยับเก้าอี้ให้พวกเธอนั่ง ดูเหมือนพวกเธอชอบในการบริการของผมทีเดียว
"สวัสดีครับ ผมจะเป็นบริกรส่วนตัวสำหรับคุณทั้งสองในค่ำคืนนี้ครับ" ผมค้อมตัวลงเล็กน้อย
"เย้...พี่นักเขียนเจ๋งมาก" เธอพูดเสียงเจื้อยแจ้วและหัวเราะออกมา
"ครับ" ผมผงกหัวเล็กน้อย "คุณผู้หญิงทั้งสองโปรดรอสักครู่ ผมจะเสิร์ฟอาหารให้ได้รับประทานกัน" ผมถอยหลังออกมา
"กลับเร็ว ๆ นะคะ พ่อรูปหล่อ" เก้าแซวออกมาและร่วมหัวเราะไปกับฟรังอย่างสดใส
ผมเดินเข้าไปในห้องครัวและกลับออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับจานพาสต้าสีเหลืองนวล จากนั้นก็เสิร์ฟให้กับสาวน้อยทั้งสองตามลำดับ
"กรุณาชิมและบอกรสชาติที่รับด้วยนะครับ" ผมโค้งตัวให้พวกเธอ
สาว ๆ หยิบส้อมของพวกเธอขึ้นและหมุนเส้นพาสต้าเป็นก้อนจากนั้นก็ส่งอาหารเข้าปากไป
"งืมมมม" ฟรังครางในลําคอ "รสชาติดีมากเลย....พี่ทำเองเหรอ?"
"หยั่งกับร้านหรูเลย" เก้าแทรกขึ้นมาขณะที่ผมจะอ้าปากตอบ
"ขอบคุณครับคุณผู้หญิง กระผมทำด้วยตัวเองครับ" ผมค้อมหัวน้อย ๆ
"หนูไม่รู้ว่าพี่ทําอาหารเก่ง" เก้าทำตาโตประหลาดใจ
"ใช่....ไม่น่าเชื่อเลย" ฟรังกลืนอาหารลงคอแล้วตอบออกมา
"หนูว่าหนูทำเก่งนะ...แต่พี่นักเขียนเก่งกว่า" ขณะพูดเก้าก็ม้วนเส้นพาสต้าอีกคํารบ
"ผมก็ว่าอย่างนั้นครับ" ผมยิ้มแล้วมองไปที่เก้า
"เหรอ?" เธอกระชากเสียงค้อนควับ
"ถ้างั้น...กรุณารอสักครู่ ผมจะเสิร์ฟเครื่องดื่มนะครับ" ผมก้มตัวเล็กน้อยแล้วถอยหลังออกจากโต๊ะอาหาร
ผมเดินกลับมาในครัวขณะที่สองสาวสนทนากันอย่างออกรส ผมเปิดแชมเปญและรินมันลงในแก้วก้านทรงสูงสองใบ จากนั้นวางใส่ถาดสีเงินวาวและยกไปยังโต๊ะอาหารอีกครั้ง พวกเธอดื่มด่ํารสชาติของมันอยู่พอสมควร จากนั้นผมอาศัยจังหวะที่พวกเธอไม่สนใจผมนักถอยตัวกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง
พรึ่บ!!!
ไฟในบ้านดับลง พร้องเสียงที่ผมฮัมเพลงขึ้น
"Happy birthday to you......Happy birthday to you......"
ผมเดินช้า ๆ กลับไปที่โต๊ะอาหารพร้อมเค้กและเทียนในมือ ทั้งบ้านประกายอร่ามสีทองนวล
"Happy birthday to สุภัสราพร......Happy birthday to you......" ผมใส่ชื่อจริงเธอลงไปในเพลง
ผมวางเค้กลงบนโต๊ะ และเดินไปกดสวิชเปิดไฟอีกครั้ง
"โอ้...ขอบคุณมากค่ะพี่นักเขียน" เก้าน้ำตาไหลเป็นสายออกจากตาใสแวววาวคู่นั้น
"ตอนนี้ก็....ขอพรสิครับ ที่รักของผม" ผมยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เธอ
เก้าเช็ดน้ำตาและหลับตาลง ยิ้มมุมปากระบายออกมาอย่างน่าดู บนคราบน้ำตาที่แก้มนวลนุ่มนั่น เธอลืมตาขึ้น เป่าเทียนและตัดเค้กออก ฟรังยิ้มกว้างอย่างมีความสุขกับภาพที่ผมทำให้กับเพื่อนของเธอ
"ตอนนี้....หลับตาครับ เก้า" ผมบอกกับเธอ
เก้าหลับตาลง ฟรังหันมามอกผมขณะที่ผมหยิบกล่องของขวัญในน้อยออกมาและวางลงบนตักของเธอ
"ลืมตาได้รึยัง?" เก้าถาม เธอยิ้มกว้าง
"ได้แล้ว" ฟรังตอบแทนผมเสียงใส
เก้าเปิดตาของเธอ เธอเห็นของขวัญบนตักของเธอ เธอหยิบกล่องขึ้นมาและเปิดมันออก ท่าทางตื่นเต้นประหลาดใจ ด้านในเป็นสร้อยคอวาววับสวยงาม เธอหยิบมันขึ้นมาชื่นชม ฟรังก็ชมดูอยู่ข้าง ๆ อย่างตื่นเต้น
"พี่นักเขียน" เก้าเอ่ย "นี่มันสวยมาก....หนูอยากได้มาก แต่มันแพงมาก แพงมากไปสําหรับหนู" น้ําตาเธอคลอหน่วยอีกครั้ง
"ไม่เป็นไร" ผมยิ้มอ่อนโยน "ให้พี่ช่วยใส่นะ"
ผมหยิบสร้อยจากมือของเก้าและเดินอ้อมไปด้านหลัง จากนั้นก็บรรจงสวมมันให้กับเธอ เก้าก้มหน้าหลับตามือข้างหนึ่งจับที่สร้อยคออย่างหวงแหน เธอลุกขึ้นและสวมกอดผม จากนั้นก็บรรจงจูบผมอย่างแผ่วเบา ผมยิ้มมีความสุขอย่างเปี่ยมล้นหลังจากเธอถอนปากออกไป
"ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ" เธอสบตาผม "พี่ทําให้วันนี้มีความหมายมากสําหรับหนู"
"ไม่มีปัญหา" ผมยักไหล่ "พี่เป็นแฟนคลับ เป็นเพื่อน พี่ก็ควรจะทําแบบนี้ให้อยู่แล้ว"
"พี่นักเขียน" เก้าเงยหน้ามองผม "หนูอยากจะขอพี่อย่างนึง หวังว่าพี่จะทําให้หนูได้"
เธอยิ้มน่ารัก
"ว่ามาได้เลยครับ คุณผู้หญิง" ผมค้อมหัวลงเล็กน้อย
"หนูอยากให้เราสามคน....เล่น threesome กัน พี่ หนูกับฟรัง....คืนนี้" เธอจ้องมองผม
"โอเค" ผมเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย "เก้าแน่ใจนะ?" ผมถามย้ำและหันไปมองหน้าฟรังที่ยิ้มแป้นอยู่ด้านข้าง
"ใช่...เราเคยคุยกันว่าจะทำกันสามคน" เก้าเอียงหัวมองตาแป๋ว "ดังนั้น...ทําไมไม่ทำคืนนี้ คืนพิเศษของหนู"
"เอาล่ะ" ผมสูดหายใจเข้าแรง "เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดเก้า พี่จะตามใจซักวัน"
"ฮิฮิ" เก้าหัวเราะในลคอ "งั้น....ฟรังก่อน"
"จ้ะ" ฟรังยิ้มกว้างขานรับ
พวกเธอทั้งคู่ จูงมือผมเข้าไปในห้องของผม เธอพลังผมลงนั่งบนเตียง
"พี่นักเขียน....ดูพวกหนูสนุก ๆ ไปก่อนนะ" เก้าหันมายิ้มให้ผม
เก้าและฟรัง ขยับไปด้านหน้าผม พวกเธอเริ่มจูบกันและกัน เก้าลูบไล้ไปตามสัดส่วนของฟรังอย่างเย้ายวนและปลดชุดงามออกจากตัวของฟรัง เผยให้เห็นชุดชั้นในลูกไม้สีแดงเพลิงกับจีสตริงสีเข้ากันนั้น ฟรังก็ทําเช่นเดียวกัน เธอปลดชุดออกจนเห็นชั้นในและจีสตริงสีดําขลับ พวกเธอยังลูบไล้กันและกัน ขยี้ปทุมถันและครวญครางในลําคอ ผมรู้สึกร้อนผะผ่าวที่ทั่วร่าง ปวดหนึบที่ควยของผม ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงไปหาพวกเธอ
"ฟรัง....พี่จะเย็ดฟรังก่อน" ผมหายใจแรง "และจากนั้นเก้า....พี่จะเก็บส่วนที่ชอบที่สุดไว้สุดท้าย"
เก้าและฟรังพยักหน้า จากนั้นเก้าก็เดินไปนั่งเก้าอี้ที่มุมห้อง ในขณะที่ผมพาฟรังไปที่เตียง ผมปลดเสื้อคลุมและเสื้อตัวในของผมออก ในขณะที่ด้านล่างผมมีฟรังคอยจัดการเอามันออกให้ เมื่อบ็อกเซอร์ของผมถูกรูดออก ควยผมก็เด้งผึงออกมาด้านหน้าของฟรัง เธอไม่รอช้าจัดการดูดุ้นเอ็นของผมทันที ผมครางในคอฮือ ในขณะที่ได้ยินเสียงจ๊วบจั๊บจากด้านล่าง เธอใช้มือสองข้างขยำถุงทองของผม ปากของเธอก็ทำงานไม่หยุด
"ฟรัง...หยุดก่อน..." ผมครางกระเส่า "เดี๋ยวแตกก่อน" ผมแทบทนความยั่วยวนนั้นไม่ไหว
ฟรังหยุดดูดหัวหยักของผม และกระโดดลงไปบนเตียง เธอคลานสี่ขาหันหลังให้ผม ผมเดินเข้าไปและค่อย ๆ รูดจีสตริงสีแดงนั่นออกช้า ๆ เธอหันมายิ้มสดใสให้พอ จากนั้นผมก็เอาหัวสีชมพูบานโร่นั่นจ่อไว้กับปากทางจากนั้นก็กดมันเข้าไปเรื่อย ๆ ฟรังครวญครางอย่างสุขสมตลอดการส่งกระสวยเข้าไปในโพลงถ้ำ ผมสัมผัสได้ถึงความหนึบแน่นในตัวของฟรัง
"อ่า..." ผมครางออกมา "แน่นมาก"
ผมค่อย ๆ ขยับเอวช้า ๆ ในขณะที่มือของผมก็ค่อย ๆ ปลดชั้นในนั่นออกจากนั้นก็คว้าหน้าอกอูมแน่นเต็มมือนั่นไว้ ผมกระฉากเธอสวนแรงกระเด้า ฟรังแค่นเสียงหนัก ๆ ตามแรงกระแทก เก้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มุมห้องก็เริ่มเล่นกับนิ้วของตัวเองช้า ๆ จีสตริงสีดำขลับนั่น มีสีเข้มเป็นดวงตรงกลางเป้าจากน้ำเยิ้มของเก้า
ผมเชิดฟรังขึ้นจากนั้นก็หันหัวของฟรังไปทางเก้าและไถเธอไปหาเก้าขณะที่ควยผมยังเสียบอยู่ ฟรังขยับเข้าไปอย่างรู้งาน เธอถอดกางเกงในของเก้าออกและเริ่มเลียกลีบของเก้า ในขณะที่ผมกระทุ้งเสยเธอจากทางด้านหลัง
ผมเน้นจังหวะให้ลึกและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ผมได้ยินเสียงของเหลวแตกตัวอย่างชัดเจน น้ำเงี่ยนของฟรังทะลักล้นออกมา โพลงหีของฟรังรัดแน่นเป็นจังหวะ เสียงครางของเก้า เสียงน้ําเงี่ยนของฟรัง เสียงคํารามในลำคอของผม สอดประสานกัน ผมกําลังจะทนไม่ไหว
"อ่า" ผมคําราม "แตกแล้ว"
"พี่คะ" ฟรังร้องเสียงสั่น "กดเข้ามาให้มิด" เธอครวญคราง "แตกเข้าไปลึก ๆ" จากนั้นเธอก็ลงไปละเลงลิ้นและใช้นิ้วกับของเก้าอย่างเมามัน ผมเริ่มจังหวะขึ้นอีก
"ไม่...ฟรัง" เก้าร้อง "อย่าทำแบบนั้น" เก้าจิกนิ้วกับที่วางแขนของเก้าอี้แนบแน่น แอ่นสะโพกขึ้นรับลิ้นฟรังอย่างลืมตัว
ผมคํารามเป็นคํารบสุดท้ายก่อนกระแทกส่งท้ายและระเบิดน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นเข้าไปส่วนลึกที่สุดในตัวฟรัง
ฟรังกรี๊ดลั่น เช่นเดียวกับเก้าที่ร้องเหมือนหายใจขาดห้วง
น้ำเงี่ยนระลอกใหญ่ถูกส่งเข้าไปในตัวของฟรัง ในขณะที่น้ำเงี่ยนของเก้าก็พุ่งเต็มหน้าฟรังจนมันวาวไปหมด ผมยังรู้สึกว่าน้ำเงี่ยนของผมยังพุ่งออกไปอีกหลายครั้งผมประคองเธอสองคนขึ้นไปบนเตียง ขณะที่ควยของผมยังคาอยู่กับหีของฟรัง
"อ่า" ฟรังครางเบา ๆ "น้ำเชื้อพี่เยอะจังเลย" เสียงแหบ ๆ นั่นบอกกับผม
"โทษที" ผมยิ้ม "พี่อั้นมานาน"
ผมค่อย ๆ ถอนลำเอ็นที่ยังแข็งกล้าออกจากหีของฟรัง น้ำสีขาวขุ่นทะลักตามออกมาแทบจะทันที
"เก้า ตาเก้าแล้ว" ฟรังผงกหน้าไปมองเพื่อนสาว จากนั้นก็หันมาสบตาผม "พี่นักเขียน...ฉีดใส่เพื่อนหนูด้วย"
"แน่นอน" ผมพยักหน้า
ฟรังค่อย ๆ คลานไปนอนบนหมอนบนเตียงอย่างช้า ๆ โดยยังมีน้ำเงี่ยนไหลออกมาจากหีของเธอเป็นทาง ผมหันมาสบตาเก้า เก้าถ่างขาออก สายตาเชื้อเชิญให้ผมเข้าไป ผมขยับตัวเองไปอยู่ด้านบนของเก้า และค่อย ๆ แทรกควยเข้าไปอย่างเคยมือ
"โอยยยย พี่" เก้าครางกระเส่า "ใหญ่เหมือนเดิมเลย กดเข้ามาเร็ว ๆ ขอแรง ๆ ด้วยนะ" เธอหลับตาพริ้มเงยหน้าขึ้น
ผมกดควยเข้าไปหีของเก้าจนมิดลำและปลดตะขอชั้นในของเธอออก จากนั้นก็กดตัวลงไปดูเค้นนมคู่นั้นอย่างเมามัน
   ผมได้ยินเสียงเจาะแจะจากด้านข้าง ฟรังเริ่มใช้นิ้วกับตัวเองบ้าง น้ำเงี่ยนสีขาวกระฉอกออกจากหีสวย ๆ นั่นเป็นระยะด้วยความเผลอเรอทำให้ผมพลาด เก้าใช้ความแข็งแรงของเธอผลักผมลงมานอน
เธอขยับตัวขึ้นไปคล่อมผม และเริ่มควบผมอย่างบ้าคลั่ง ราวกับจ๊อกกี้ที่หวดม้าแข่ง ผมพยายามสู้กับเธอโดยการคว้าเต้าแน่นของเธอและขยี้พวกมันซะ ฟรังทนไม่ไหวลุกขึ้นมาร่วมแจมกับเราโดยขยับไปด้านหลังเก้าและร่วมมือกับผมขยี้หน้าอกกลมกลึงนั่น
"เต้าแน่นดีจังเลยเก้า" ฟรังร้องออกมาขณะขยําอย่างมันมือ
"อ่า..ขยี้แรง ๆ เลยฟรัง" เก้าครางลั่น
ฟรังยังคงจัดการกับเต้าของเก้า ส่วนผมขยับมือลงมากดสะโพกของเก้าไว้และเริ่มจัดการเด้าสวนจากด้านล่างอย่างหนัก ไม่นานนัก โพลงหีของเก้าก็เริ่มตอดกระตุก ผมก็แทบรับความเสียวไม่ไหวเหมือนกัน
"อ่า" ผมร้องลั่น "ไม่ไหวแล้ว"
"มาเลย" เก้าขานรับขณะที่กดสะโพกตัวเองอย่างหนักหน่วงกับตัวผม "ใส่ไปลึก ๆ"
เราสองคนเด้าสู้กันอีกพักนึงจากนั้นก็ร้องลั่นออกมา
ผมระเบิดน้ำเงี่ยนอีกรอบ กดเข้าไปจนมิดลำในมดลูกของเก้า ฟรังขยับตัวมาด้านหน้าและกดลงไปเลียส่วนที่ผมกับเก้าเชื่อมกันอยู่ ผมเลยถือโอกาสกดนิ้วเข้าไปในโพลงหีเยิ้มของเธอ น้ำเงี่ยนสีขาวยังทะลักออกจากรูนั่นอยู่ ฟรังครางและล้มตัวลงด้านข้าง เก้าก็โน้มตัวลงมานอนทับผม
"พี่นักเขียน" เก้าพูดเสียงเหนื่อยอ่อน "นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่หนูขอได้เลย"
"พี่ดีใจที่เก้าชอบนะ" ผมตอบกับเธอ
"พี่คะ...ขอบคุณสำหรับเวลาที่ยอดเยี่ยมที่ให้หนูกับฟรังนะ หนูต้องรีบกลับแล้วมันดึกแล้ว" เก้าบอกต่อในขณะที่ควยของผมก็เริ่มอ่อนตัวลงจนหลุดออกจากโพลงหีของเธอ
"ครับ" ผมรับคํา "ฟรัง พี่หวังว่าฟรังจะชอบนะ" ผมหันไปพูดกับฟรัง
ฟรังพยักหน้ารับ
เธอสองคนจัดการแต่งตัว เรียบร้อย เก้าคว้ากล่องของขวัญของเธอ ในขณะที่ฟรังก็ถือเค้กออกไป ผมร่ำลากับสองสาว
จากนั้นก็มาดูในห้องนอนที่วันนี้เละกว่าทุกวัน
ทั้งน้ำของเก้าที่เจิ่งนองที่พื้น น้ำของผมที่ฟรังพาหยดเรี่ยดราดเต็มเตียง
ผมตัดสินใจจัดการทำความสะอาดห้องนอนก่อนแล้วค่อยนอนหลับ
ปาตี้วันเกิด....มันดีอย่างนี้นี่เอง

==========โปรดติดตามตอนต่อไป==========

[thongdaeng_skk]

เป็นการฉลองวันเกิดที่สุขสมจริงๆ

[13igboss]

หายไปนาน ติดตามผลงานอยู่ ได้อ่านตอนใหม่ยังชวนเคลิบเคลิ้มตามเหมือนเดิมเลยนะคับ 

[cd13579]

เป่าเทียนก็คนละน้ำ น่าจะเบิ้ลให้เจ้าของวันเกิดอีกหน่อยนะครับ

[633sqd]

เป็นวันเกิดที่ยอดมาก แต่ถ้ามาทั้งแก็งค์จะเด็ดมาก

[Dybala59]

เป็นการฉลองวันเกิดที่โคตรฟินเลยครับอยากให้จัดอีกหลายๆครั้ง

[1819]

ต้อนนี้เป็นการเล่าเนื่องที่ละมุนจริงๆ ค่อยๆสร้างบรรยากาศ  แล้ว ลงเอยของสำคัญทีาหลังอย่างเก้า  แต่ฟรังก็เด็ดนะ 

[swss2511]

ของขวัญสุดพิเศษที่ลืมไม่ลง

[chanky2007]

อ่านไปอ่านมา บอกไม่ได้ว่าใครได้ของขวัญกันแน่
อ่านเพลินเลยครับ ขอบคุณครับ

[gift123]

เป็นวันเกิดที่ยอดมาก ของขวัญนี้คือใครใหเใครกันแน่ 55

[navy868]

 ::HoHo::สุขสันต์วันเกิดเลยนะครับ...เป็นของขวัญที่ดีมาก