แฟนกู ภาค 2 ตอน 7 ยุทธการปราบมาร

แฟนกู ภาค 2 ตอน 7 ยุทธการปราบมาร

ติดตามแฟนกู ภาค 1 ได้ที่ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
...

   ที่โมโนพูดมันจริงทั้งหมดทุกอย่าง...

        ผมเองอ่อนไป  ใจดีเกิน  ไม่ยอมรบราฆ่าฟัน  ปล่อยให้โบนัสหลุดลอยไป....แล้วก็มานั่งเสียใจ

   อีกแค่สองอาทิตย์เท่านั้นก็จะวันเกิดผมอีกแล้ว  ผมจำวันเกิดผมปีที่แล้วได้ดีที่สุด และเชื่อว่าโบนัสเองก็คงจำได้ดี  ของขวัญที่โบนัสให้มา ผมยังใส่อยู่  ความรู้สึกของคืนนั้นยังไม่ลืมเลือน  แต่สำหรับปีนี้แล้ว...ผมไม่ตั้งความหวังอะไรเลย

   “ปกป้อง  เพชรนะ  ขอเบอร์พี่แหววหน่อย”
   “เอาไปทำไมวะ”
   “เออ น่ามีเรื่องคุย   พี่แหววตามตัวยากอ่ะ พี่เค้าเรียนปีสามแล้วน่าจะยุ่ง”
   “เออๆ เดี๋ยวกูส่ง SMS ไป  จำไม่ได้..อยู่ในเครื่อง”

   ผมไปเรียนวันจันทร์ตามปกติหลังจากที่โมโนมาช่วยผมรักษาใจอยู่สองวัน  ทั้งสองวันนั้น..เราทำอะไรมากกว่าพี่น้องมาก  ผมว่าโมโนมีส่วนส่งเสริมให้ผมหลงใหลในกามรสมากขึ้น

   “พี่ป้องครับ...”
   “อ้าว...ไอ้โบ๊ต  ไม่เรียนเหรอวะ  มีไร ไม่ต้องเดินข้ามมาดิ  วันหลังโทรมาได้”
   “ครับ..พี่... ผมถามพี่จริงๆเลยนะ พี่อยากคืนดีกะพี่โบนัสหรือเปล่า”
   “อะไรของมึงเนี่ย  มาถามทำไมวะ”
   “เอาน่าพี่...ตอบผมก่อน..”
   “อยากทุกเวลาว่ะ  แต่โบนัสเค้าขอเวลา  พี่ก็ไม่รู้เวลาที่เค้าขอจะนานมากมายแค่ไหน  พี่คงรอไปแหละ”
   “เฮ้ย...พี่ ผู้หญิงพูดงี้เสมอแหละ  พี่ต้องเดินเข้าไปสิ  อย่าไปรอให้เค้ามาบอกว่าเค้าพร้อม...”

   จริงอย่างที่ผมบอกไอ้โบ๊ตมัน  ผมรอโบนัสเดินมาคุยกะผม  รอให้เธอโทรเข้ามาก็ยังดี  รอทุกวัน รอทุกเวลาที่จะรู้ว่าโบนัสอยากคืนดีกะผมแล้ว   ผมคุยกะไอ้โบ๊ตเสร็จ พี่คนนี้ก็โทรเข้ามาหาอีก...
   
   “หมอป้อง  พี่แหววนะ  มาเจอพี่หน่อยสิ  วันศุกร์นะ ห้องกิจกรรม  ค่ำนิดนึงได้มั๊ยอ่ะ  ทุ่มนึงล่ะกัน”
   “ครับ ได้ครับพี่  ทำไมดึกจัง...”
   “ดึกอะไรของเธอ  ทุ่มเดียวเอง   เหอะ....มาเหอะ...”

   ผมเดาไม่ถูกหรอกครับว่ามันคือเรื่องอะไรกัน  แต่ผมไปตามนัดของพี่แหวว  แต่ผมไปเร็วกว่าปกติ  ใต้ตึกกิจกรรมมีโรงอาหาร  ผมนั่งกินข้าวรอพี่แหวว  แต่สิ่งที่ไม่คาดหมายคือ..โบนัส   โบนัสเดินมาคนเดียว  ผมหลบหน้าทันที  ผมว่าผมยังไม่พร้อมจะเจอโบนัส  ผมไม่ได้เตรียมคำพูดอะไรกะเธอตอนนี้เลย  โบนัสเดินขึ้นไปห้องกิจกรรมแล้ว  ผมไม่รู้ว่าโบนัสมาทำไม..หวังว่าไม่ใช่มาเพราะพี่แหววนะ  ผมรีบกินข้าวจนเสร็จแล้วเดินตามขึ้นไป  แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินเข้าไปในห้องที่พี่แหววนัด  ผมได้ยินเสียงที่ผมคุ้นเคย  ผมรีบแอบเข้าไปอีกห้องข้างๆกันและปีนออกนอกหน้าต่างไปยืนที่ชายคา  ผมเกิดอยากรู้ว่าโบนัสกำลังคุยกะใคร...

   “ไม่เอา...ไอ้พีท  พี่พูดหลายทีแล้วนะ  ทำไมพีทถึงไม่เคยเข้าใจ  อย่านะ..”
   “พี่โบนัส  พี่เลิกคิดถึงพี่ป้องเหอะ  เค้ามีไอ้แปมไปแล้ว  พี่เองก็เห็นกะตาหรือเปล่า  พี่จะอาลัยพี่ป้องไปถึงไหน”
   “มันเรื่องของพี่  แต่แกไม่ต้องเข้ามายุ่งอีก...ไปนะ...ไอ้พีท  ไม่งั้นพี่ร้องจริงๆ..”

   พอผมได้ยินโบนัสพูดแบบนี้ผมถึงกะขนลุก  ไอ้พีทกำลังคุกคามโบนัสนี่หว่า  ผมพยายามหาช่องทางจนเห็นภาพในห้องได้ชัดเจน  ไอ้พีทกำลังพยายามจะกอดโบนัสและหอมแก้มเธอ  โบนัสดิ้นพยายามหลบหลีก  แต่โบนัสเป็นผู้หญิง...ไม่มีทางที่จะหลีกไปจากมันได้  ผมพยายามเปิดหน้าต่างห้องเพื่อเข้าไปช่วยโบนัส  แต่มันล้อคจากข้างใน   ทันใดนั้น..พี่แหววก็เดินเข้ามาในห้อง

   “ไอ้พีท  มึงทำเหี้ยไรเนี่ย...”
   “อ้าว...พี่แหวว...”
   
   โบนัสใช้จังหวะเวลาอันสั้นที่ไอ้พีทเผลอ วิ่งหลบออกไปจากห้อง  ผมคิดว่าหากตามไป  โบนัสก็คงเสียใจและคงไม่ยอมสู้หน้าผม  แต่โบนัสปลอดภัยแล้ว  ตอนนี้ผมเป็นห่วงพี่แหววแทน

   “ไงเนี่ย  พีท..ก็นัดกันกะพี่แล้วเอาไอ้โบนัสมาทำไม  แกจะเอาไงกันแน่”
   “แหม  พี่แหวว  พี่โบนัสเค้าไม่สนใจผมหรอก  พี่ก็เห็น...”
   “ที่เห็นคือเธอกำลังจะปล้ำไอ้โบ  ตกลงเอาไงวะ  อย่ามาทำแบบนี้กะพี่นะเว้ย  เสือกมีหลายคน เห็นพี่ง่ายหรือไง”
   “โห  ไม่หรอกพี่ พี่โบนัสเค้าไม่สนผมหรอก  ตอนนี้ผมก็มีพี่แหววนี่หละ”

   แล้วไอ้พีทก็จับมือถือแขนพี่แหววทันที  ผมตาลุกเป็นไฟ  ไอ้เหี้ยนี่..มากไปแล้ว  มึงแย่งแฟนกู แล้วมึงก็กำลังจะเล่นพี่รหัสกูด้วย  ไอ้พีทเดินไปปิดประตู...กดล้อคห้อง  มันก็เดินหลับมาที่พี่แหววและจูงพี่แหววไปที่โซฟาผ้าเก่าๆ  จากนั้นมันก็รุกล้ำเอามือโอบตัวพี่รหัสผมไว้  ผมนึกไม่ออกจริงๆว่าผมควรทำยังไง  ไอ้พีทเริ่มซุกไปที่ซอกคอของพี่แหวว 

   “น้องพีท  เร็วไปมั๊ยอ่ะ เราคุยกันแค่สองสามอาทิตย์เองนะ  วันนี้พี่กะมาคุยเฉยๆ”
   “พี่แหววครับ  ผมชอบพี่นะ  เรื่องแบบนี้ไม่ต้องพร้อมกันหรอกพี่  เราค่อยๆเริ่ม เดี๋ยวก็พร้อมเอง”
   “เธอเองแหละที่ทำให้พี่ไม่สบายใจ  อยู่ดีๆก็มียัยโบนัสมา  ไหนบอกว่าเลิกกันแล้วไง”
   “เลิกพี่....เลิกแล้ว  พี่โบนัส..เรื่องเศร้าเค้าแยะ  ผมเริ่มเบื่อแล้ว...”
   “แล้วถ้าพี่มีเรื่องเศร้ามั่ง เธอจะเบื่อมั๊ยอ่ะ  เรียนนี่ก็เครียดจะตายแล้ว  โดนแฟนทิ้งนี่...ยิ่งเครียดเลยนะ...”
   “ไม่หรอกพี่  พี่แหววน่ารักจะตาย  ผมจะรักพี่นานๆเลย..”
   “ปากหวานนะ..”

   ผมนึกไม่ออก  พี่แหววจะนัดผมมาที่ห้องนี้เวลานี้ทำไม...  พี่เค้านัดไอ้เหี้ยพีท  หรือว่าต้องการให้ผมช่วยพี่แหววจากมัน  แต่ตอนนี้เหตุการณ์ที่ผมเห็นจากนอกหน้าต่างนั่น...ไม่ใช่เลย  พี่แหววอยากเป็นแฟนกะมันอีกต่างหาก  ผมไม่ค่อยเข้าใจพี่รหัสผม  แต่ผมคิดแล้ว หากพี่แหววแสดงอาการว่าไม่ต้องการไอ้พีทเมื่อไหร่  ผมจะร้องว่าไฟไหม้...
   
   ในห้องคืบหน้าไปมาก  ไอ้พีทถอดเสื้อนิสิตของมัน  เสื้อกาวน์ของพี่แหววถูกปลดกระดุมแล้ว  พี่แหววขัดขืนเป็นระยะ  ยิ่งทำให้ปลุกเร้าอารมณ์ไอ้พีทมัน  มือมันกำลังไปที่นมแสนสวยของพี่แหวว  แต่พี่แหววจับมือมันไว้ก่อนที่จะถึงเป้าหมาย

   “ใจเย็นๆพีท  พี่ว่าหาที่ดีกว่านี้ดีกว่า นี่ตึกกิจกรรมนะ ใครจะเข้ามาก็ไม่รู้”
   “ผมล้อคแล้วพี่  นะพี่แหวว  ขอผมเหอะนะ”

   มันกำลังบดเบียดจมูดเข้าที่ซอกคอของพี่แหววอีกครั้ง  ในห้องไม่ได้เปิดไฟ  ผมมองหน้าพี่แหววไม่ชัดว่านี่มันเป็นความต้องการที่แท้จริงของพี่แหววหรือเปล่า  ตอนนี้มันกดพี่แหววนอนลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว  และกำลังจะถอดเสื้อกาวน์สีขาวของพี่แหววออก   

 

ตอน 6 เป็นอีกตอนนะครับที่มีเม้นต์ 300+ ภายใน 24 ชั่วโมง

ทุกคอมเม้นต์เป็นแบบคุณภาพ
ขอบคุณจากใจเลยครับ นี่เป็นแรงที่ทำให้ผมเขียนต่อ
ผมสัญญากะตัวเองไว้ว่า เกิน 300 เมื่อไหร่จะลงตอนต่อไป
ผมก็ทำตามนั้นครับ

นอกจากไปนอนโรงบาลสนาม ก็อาจจะทิ้งช่วงไป 14 วัน 5555
โชคดี ปลอดโควิตทุกคนนะครับ
 

พี่แหววเอาตัวเข้าแลกเลย

แล้วโบนัสจะมีไรกับพีทไปยัง

วางแผน​อะไรไว้ล่ะเนี่ย

สงสัยงานนี้พีทจะจนมุม

ตกลงนี้โบนัสเคยเสร็จพีทไปสักครั้งยัง

วางงานกันจนสับสนไปหมดแล้ว

เยี่ยมครับ ตอนใหม่มาต่อเนื่องสนุก ลุ้นไดตลอด แต่ แหวว มีหักมุม รวบรัดจัง

ไอ้พีทนี่มันร้ายจริงๆ

ป้องนี่จะซื่อเกินไปไหมเป็นผมนะกระทืบก่อนแล้วค่อยพูดทีหลัง

โหผู้ร่วมขบวนการนี่ทุ่มเทมากๆเลย

มันต้องสั่งสอนไอ้พีทให้สาสมกับสิ่งที่ทำกับโบนัส

น่าจะเป็นแผนพี่แหววที่จะช่วยนายป้องแน่

ไอ้พีมมันวอนจริงๆๆต้องโดนบ้างแบบนี้