"เบาๆค่ะ ปลาจุก พี่ชัย อุ๊ย"ห่างเหินมาหลายวันหอยน้องปลาได้ยาดีแทบปิดสนิท กว่าผมจะเสียบหัวบานเข้าจนมิดหัวเหงื่อแทบตก แต่ผมก็ยังกัดฟันค่อยๆดันดุ้นแข็งเป้กร้อนฉ่าลงไปจนสุดร่องหลืบภายในหอยน้องปลาดูดตลอดทั้งลำจุ๊บจั๊บ
"ปลาจ๋า พี่เสียว บอกหอย อย่าตอดพี่แรง"
"พี่ชัย ทะ..ลึ่ง..อู๊ยย"เธอกำลังหลับตาพริ้มรองรับความเสียว ถึงกับลืมตาโตทุบไหล่ผมเบาๆ พร้อมดึงคอลงมาจูบ ปิดปากฉอเลาะพูดมากของผมซะ เธอหุบขาไขว้กันรัดเอวผมแน่น แล้วกูจะเด้ายังไงหว่า ส่ายเอวควง ขมิบตูดรัวๆให้ชัยน้อยผงกหัวอยู่ในหอย นี่เค้าเรียกการโจมตีจากข้างใน"พี่ ทำ อะ ไร อ๊อย ปลา เสียว"เธอคลายวงขานิดหนึ่ง
ผมได้ทีกระเด้าถี่ๆตั่บบๆๆๆ เพิ่มแรงอีก ป้าบๆๆ"อ๊ะๆๆๆ"เปลี่ยนท่ายกสองขาพาดไหล่ ท่านี้ท่อนเอ็นมันเข้าลึกได้อีก หัวบานชนปากมดลูก ปั้กๆๆ ผมเสียววาบ น้องปลาหลับตาปี๋ สองมือจิกแขนผมแน่น "ซี๊ดด..เสียวมาก พี่คะ ปลา จะ อ๊อย.."เธอเกร็งร่างขนลุกทั้งตัว ติ๊ง น้ำแตกเป็นฝอยเปียกไปทั้งลำลึงค์ หอยเธอดูดแรงจ๊วบๆ ผมก็ใกล้แล้วจัดหนักๆปึ้กๆๆๆ"อ๊อยๆๆ "น้องปลาเพิ่งเสร็จโดนกระเด้ารัวๆเธอแตกซ๊ำมาอีกทีขนลุกชันด้วยความสยิวทั้งร่าง พร้อมกับที่ผมฉีดน้ำกามข้นๆเข้าเต็มโพรงหอย "อู๊ย..ปลาร้อน อ๊า.."ปรึ๊ดๆๆผมกระเด้าช้าๆก้มจูบปากที่เผยอรอ ถ่ายทอดอารมณ์รักปนเสียว ดูดลิ้นแลกน้ำลายหวานหอม จูบแล้วจูบอีก จนดุ้นที่อ่อนไปนิดหน่อยพออึนๆกลับมาแข็งใหม่น้องปลาตาโตทุบไหล่ผมอึกๆ
"พี่ จะไม่ให้ปลาพักเหนื่อยบ้างเหรอ"เธอบ่นแต่ยังอ้าขารับ เค้าเรียกว่าบ่นเอาเชิง
"ปลาเหนื่อยก็นอนไปสิ พี่ชัยทำเอง"นอนเฉยๆมันเหนื่อยตรงไหน ผมพูดถูกใช่ไหมครับ
"อื๊อ คนบ้า อ๊าๆๆ"ตั่บบๆๆซอยเนิบๆฟองฟ้อดเขลอะดุ้น แล้วผมพลิกตัวเธอหันหลังโก่งก้น ดุ้นหลุดจากหอยน้องปลา บั๊วะ ควานเอาเสื้อมาเช็ดทั้งดุ้นและหอย ก่อนจะจ่อเสียบเข้าไปใหม่ สาวออกยาวๆก่อนทิ่มแรงๆ ปั้ก ปั้ก "ปลาจุกค่ะ อื๊อ.. เบาค่ะ พะ..พี่ ชะ..ชัย "ปั้บๆๆๆๆ เธอโดนกระเด้าแรงๆหัวสั่นหัวคลอน จัดท่าหมา ยาวๆไป น้องปลาทนเสียวได้ไม่นานเสร็จไปก่อน ตัวอ่อนหมดแรงทิ้งตัวลงที่นอน ผมลดตัวตามลงไปซอยช้าๆซึมซับการตอดรัดของหอยน้องปลา ก้นนุ่มๆกระเด้งตามแรงกระเด้า ก่อนจะเร่งซอยตั้บๆๆๆ ถี่ๆ แล้วดึงออกก่อนจะเสร็จ มาชักราดลงบนหลังและแก้มก้น กดหัวบานไถตรงร่องก้น อู๊ยเสียวชิบหาย "พี่ชัยอย่าเล่นก้น ปลากลัวฉีก"บอกว่ากลัวแต่มือเอื้อมมาแหกก้นให้ เอ๊ะมันยังไง ผมปาดน้ำกามลงมาที่รูก้นจ่อกดหัวลงไป "อ๊ะ..เจ็บ..โอ๊ย..ปลาเจ็บ"เข้าได้แค่ครึ่งหัว ท่าทางจะถึงเลือด
"พี่ขอโทษ เจ็บมากไหม"
"ถ้าพี่ชัยต้องการ ปลาทนไหว"แค่นี้น้ำตายังเล็ดเลย ผมดึงดุ้นออกรูก้นโบ๋แป๊บเดียวก็หุบคืน เรานอนกอดกันอีกพักใหญ่
กว่าจะแต่งตัวมีแรง เข้าไปบ่ายแล้ว พอออกมาจากเต้นท์ อีเกี้ยเกาะต้นไม้รอร้องกี้ๆ เวลาผมปรี้ มันจะบินจากหัวมาเกาะต้นไม้รอระวังภัยให้ มันรู้ภาษามาก กว่าเมียเป็ดอีก ไม่เคยมาขัดจังหวะสักที
มาทำการทำงานกันต่อ ต้นไม้ที่มีรูแห้งเหี่ยวใบร่วงเกลื่อนสิบกว่าต้น น่ากลัวว่ะ ถ้าไม่ทำอะไร มันคงแดกลามไปจนหมดป่า ทำยังไงดี
"น้องปลา มีวิธีไหมคะ พี่นึกไม่ออกเลย"ทำท่าคิดอยู่นาน นึกว่าเท่รึไง
"ต้นไม้มันตายเยอะไปนะ เคยเห็นแต่ทีละต้น ปลาว่าเราเผามันเลยดีไหม พี่ชัย"ผมกลัวต้องเผาทั้งป่าน่ะสิ
"เดี๋ยวก่อนขอพี่ลองอะไรหน่อย"เอาหินเคาะต้น ก้อกๆๆ เอาหูแนบต้นไม้ได้ยินเสียงมันบินหึ่งๆๆอยู่ภายใน ผมเคาะแรงขึ้นอีก แก้กๆๆ มันทยอยบินออกมาจากรูออกมาเคาะอีก ทีนี้รัวๆ ดังๆมันบินออกกันมาไม่ขาดสาย แล้วทำยังไงต่อ ไล่ฟาดมันทีละตัวรึไงวะ แมลงมันน่าจะชอบน้ำหวาน เอาน้ำเปล่ามาขวด ดื่มไปอึกหนึ่ง หยิบขวดน้ำหวานสีแดงมาใส่ลงไปเขย่า จนมันละลายเข้ากันสาดไปที่พื้น กลิ่นหวานหอมโชยขึ้นมา สักพักพวกมันบินออกมาจากต้นไม้หึ่งๆเสียงดังรอบตัว ลงมารุมที่น้ำหวานสาดทัาวพื้น มันเกาะกันเป็นก้อนน่าขยะแขยง ผมดึงน้องปลาถ่างหอยเอ้ยถอยห่าง ยิงกระสุนเพลิงใส่สองนัด ฟุ่บๆ พรืบๆ ไฟโดนแมลงระเบิดกระจาย ที่ตายก็ตายที่ไม่ตายบินเกลื่อนหนีตายเข้าต้นไม้ไป ได้การละ
"นายท่าน มันตายเยอะเลย" อ้าว สาวๆหมาป่าสองคนกับพวกฟาน่าทั้งห้า ก้มหน้างุดๆ
"มากันเมื่อไหร่ล่ะ"ปรับสีหน้านิดหน่อย เค้าอายนะ
"มาตั้งแต่นายท่านอยู่กับนายหญิงปลาในบ้านเล็ก"มาตั้งนานแล้ว แถมมาแอบฟังเสียงครางด้วยมิน่าแก้มแดง ไม่กล้าสบตากันสักคน
ปึ้ก น้องปลาอายทุบไหล่ผมซะแรง
"ช่วยกันใช้หินเคาะต้นไม้นะ เอารัวๆแรงๆเลย" เป็นการเป็นงานซะหน่อยเดี๋ยวเสียการปกครอง
ก้อกๆๆๆๆ แมลงปีกแข็งสีดำบินว่อน ผมสาดน้ำหวานล่ออีกสองขวด พวกมันไม่เข็ดบินลงมารุมกินน้ำหวาน ผมยิงกระสุนเพลิงรัวๆไปสี่นัด พวกมันกระเด็นไฟลุกท่วมเกือบทุกตัว สาวๆไล่กระทืบจนน่าจะหมด
"ใครมีกระสุนลม ยิงที่โคนต้นให้มันล้มทุกต้นเลย เห้ย เอาทีละต้น เดี๋ยวมันจะล้มลงโดนหัว"พอบอกให้ยิงก็ทำท่าจะยิงเลย ดีนะห้ามทัน พอต้นไม้ล้มทุกต้น เราไล่เคาะ มันมีหลงอยู่ต้นละตัวสองตัว ไล่ตีกันสนุกสนาน หมดไปอีกหนึ่งปัญหา ดั่งที่ผู้รู้ท่านหนึ่งว่าไว้ ทุกปัญหามีทางออก ถ้าหาทาง ออกไม่ได้ พังรั้วแม่งเลยรออะไรไม่ใช่บ้านเรา
ถัดมาอีกสองอาทิตย์ลูกชายของหนูนาคลอด หนูนาชื่อ วรรณนา ลูกชื่อหนูพุก วรรณชัย ลูกชายอีกแล้วว้าวๆ หล่อได้พ่อมันทุกคน ขอโทษนะถ้ามึงหล่อกูก็น้าเดชแล้ว
สองแม่ลูกคือหัวใจของชัยเหมือนกัน ผมพร่ำเพ้อบอกหนูนา เธอว่าลิเกมาก หนูนาขำกลิ้ง เหอะๆหัวเราะไปเดี๋ยวจัดหนักรับขวัญให้สลบซะหรอก
ลูกน้องอีเกี้ย ร้องกี้ๆมาแต่ไกล อีเกี้ยร้องกี้ๆตอบ อยู่บนต้นไม้ ลูกน้องมันลงมาเกาะข้างหน้าผม มีเศษผ้าผูกที่ขา แกะออกดูเป็นตัวหนังสือยึกยือ ส่งให้ฟาน่าคนที่ใกล้ที่สุดมาอ่านให้ฟัง ไม่ใกล้ได้ยังไง มึงกำลังปี้ด้วยท่าหมาอยู่ทั้งๆที่เธอท้องโต แม่งใช้แรงงานยังกะทาส แจ้งกรมแรงงานจับเข้าคุกซะนี่
"นายท่าน ท่านเจ้าเมืองให้ไปช่วยมีคนมาบุก" ฟาน่าอ่านให้ฟัง ผมกระเด้าเธอต่อจนเสร็จ แต่งตัวหยิบจดหมายวิ่งไปที่ถ้ำ ให้คนไปตามเฟร่า จะได้คุยพร้อมๆกัน ปรึกษากับ บรรดาเมียๆเอาไงดี
"ป๋าต้องยุ่งด้วยเหรอ"เมียเป็ด
"เมืองมันตั้งไกลน้า ไม่มาถึงเราหรอก"ชีส
"นั่นสินะ ป๋าอย่าไปนะคะ"อ้อน
"แต่นาว่าเราควรไปดูสักนิด"หนูนา
"ท่านพี่ ไปช่วยเมือง ถ้าเมืองไม่รอดเฟร่าไม่รอด"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน