เรื่องใหม่เอี่ยม ในกระแสที่อะไรๆ สมัยนี้มักมีบริการออนไลน์ ก็เลยเกิดไอเดียแม่บ้านออนไลน์ขึ้นมา ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะได้ไอเดียมาจากหนัง JAV สักเรื่อง จำไม่ได้ เอาเป็นว่าก็เลยเอามาเล่าเป็นสไตล์ของตัวเองแล้วกัน เรื่องนี้พิเศษกว่าเรื่องอื่นๆ ที่ผ่านมาด้วย อ่านไปแล้วจะรู้แม่บ้านออนไลน์ ตอนที่ 1แม่บ้านออนไลน์ เป็นบริการพิเศษที่สามารถเรียกผู้ช่วยมาทำงานบ้านให้เราได้ มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายเพื่อรองรับงานหนักเบาที่ต่างกัน สามารถเรียกได้มากกว่าหนึ่งคนต่อครั้งและสามารถเลือกเวลาที่ใช้บริการได้มากสุด 8 ชั่วโมง การใช้บริการก็คล้ายกับแอปสั่งอาหาร หลังจากที่เราสมัครสมาชิกยืนยันตัวตนและใส่ข้อมูลการชำระเงินไปแล้ว ก็จะสามารถเข้าไปขอใช้บริการได้ทันที แน่นอนว่าเราไม่สามารถเลือกตัวบุคคลที่ต้องการได้ เลือกได้เพียงประเภทของงาน เลือกแม่บ้านหรือพ่อบ้าน เลือกระยะเวลาที่ต้องการ จากนั้นระบบจะจัดสรรผู้ที่เหมาะกับงานของเรามาให้แทน
ผมไม่เคยสนใจอะไรแบบนี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามี กระทั่งถึงวันที่ผมได้โอกาสใช้บริการแม่บ้านออนไลน์เข้ากับตัวเองนี่แหละ
ก่อนหน้านั้น ผมได้ทำการเช่าห้องที่คอนโดแห่งหนึ่ง เพราะใกล้ออฟฟิศใหม่ที่ผมจะได้ฤกษ์เริ่มงานสัปดาห์หน้า เจ้าของห้องให้เช่าราคาไม่แพงทั้งที่สภาพแวดล้อมดี ทำเลดี ครั้นพอไปดูห้องก็พอเดาได้ นั่นคือห้องค่อนข้างสกปรกไปหน่อย ไม่ถึงกับเละเทะเน่าเหม็นแต่สภาพแบบนี้คงขายออกยากแน่ พี่เจ้าของห้องบอกว่าเขาไม่ได้มาอยู่หลายเดือนแล้ว และดันปิดประตูระเบียงไม่สนิท ฝุ่นเลยเข้ามาอบอวลเต็มห้องยังกับโรยแป้ง ก็เลยลดราคาให้ผม อีกอย่าง ผมเห็นว่าถ้าหากทำความสะอาดจนเรี่ยมเร้แล้วก็น่าจะดี ยอมเหนื่อยตอนแรกแต่ได้ราคาถูกก็ย่อมดีกว่าในระยะยาว
และนั่นคือเหตุผลที่ผมต้องหาใครมาช่วยสักคน เพื่อที่งานบ้านจะเสร็จในวันเดียว ผมจะได้ผ่อนคลายนอนสบายชิลๆ กับคอนโดหรู และชาร์จแบ็ตตัวเองก่อนจะเริ่มงานใหม่ในอีกไม่กี่วัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขั้น เมื่อดูในแอปก็พบว่าแม่บ้านของผมมาถึงแล้ว อีกทั้งก่อนหน้าทาง รปภ. ได้โทรขึ้นมาสอบถามว่าผมได้ใช้บริการแม่บ้านหรือไม่ เพื่อยืนยันความถูกต้องและปล่อยให้แม่บ้านเข้ามาโดยผมไม่ต้องลงไปรับเอง ดังนั้นผมจึงมั่นใจว่าใช่แน่ เลยเปิดประตูต้อนรับโดยไม่ได้ส่องที่ตาแมวเสียก่อน แต่เมื่อเปิดมาก็พบกับสาวน้อยผู้หนึ่งยืนทำท่าเกร็งๆ หน้าห้อง เธอยิ้มให้ผมอย่างสุภาพ
“เอ่อ… มาหาใครครับ ผิดห้องรึเปล่าเอ่ย” ผมทัก
“พี่ที่ขอใช้บริการแม่บ้านออนไลน์ใช่ไหมคะ” เธอตอบ
“ใช่ครับ อย่าบอกนะว่าเป็นน้อง…”
“คือ… ใช่ค่ะ หนูเอง”
บ้าน่ะ!! แม่บ้านที่ไหนจะเด็กขนาดนี้ ดูแล้วน้องคนนี้ไม่น่าจะอายุถึงเกณฑ์ที่จะทำงานด้วยซ้ำ ผมพิจารณาดูจากรูปร่าง ความสูง ทรงผม ให้เดาก็ไม่น่าเกิน ม.ต้น เพราะยังเป็นผมทรงนักเรียนอยู่เลย เธอมาในชุดเสื้อยืดคอวีสีน้ำตาลออกส้มๆ หน่อย กางเกงผ้าขายาวสีน้ำเงิน รองเท้าผ้าใบไม่ใส่ถุงเท้า พร้อมทั้งสะพายกระเป๋าข้างมาหนึ่งใบ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ภาพน้องลิลลี่ วาดโดยผู้เขียนเอง“พี่ไม่เชื่อเหรอคะ นี่ไง” เธอพูดพลางโชว์หน้าแอปให้ดูว่าเป็นแม่บ้านที่รับออเดอร์จากผมจริงๆ
“เอ่อ…” ผมเริ่มหัวเสียและคิดด่าในใจ ว่าทำไมแอปถึงส่งเด็กน้อยแบบนี้มาให้ผม ไว้จบงานจะคอมเม้นต์ถล่มให้เละ
“อะ งั้นเข้ามาก่อน” ผมเปิดประตูให้สาวน้อยเข้ามา
พอเธอเข้ามาเรียบร้อย ผมก็เริ่มยิงคำถาม
“ปกติทางแอปเขารับเด็กอายุแบบน้องมาทำงานด้วยเหรอ”
“คือ… เอ่อ.. ไม่ใช่ค่ะ พี่อย่าโกรธหนูนะ จริงๆ แล้ว ที่ต้องมาทำงานให้พี่คือพี่สาวหนูเองค่ะ แต่วันนี้พี่สาวหนูไม่สบาย หนูเลยมาทำงานแทนพี่เพราะไม่อยากขาดรายได้ แต่พี่ไม่ต้องห่วงนะ หนูทำงานบ้านได้ หนูไม่ขี้เกียจแน่นอน พี่อย่ารายงานนะคะ”
เจอเหตุผลนี้เข้าไปผมถึงสงบสติอารมณ์ลงนิดหน่อย
“ทำมากี่ครั้งแล้วล่ะ”
“ครั้งนี้ครั้งแรกค่ะ”
“ไม่กลัวเหรอ เป็นเด็กมาคนเดียว”
“จริงๆ ก็กลัวค่ะ แต่เห็นงานของพี่แล้วไม่น่ายาก”
เธอตอบไม่ตรงคำถามเท่าไหร่ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยเธอก็ทำเพราะช่วยพี่สาว เจตนาดีน่าชื่นชม เพียงแต่ผมเริ่มคิดละว่าสงสัยงานนี้ได้เสียเงินฟรีหรือไม่คุ้มค่าจ้างแน่นอน
“เริ่มได้เลยนะคะ พี่บอกหนูมาเลย” เธอพูดพลางวางกระเป๋าที่โซฟารับแขกก่อนจะหยิบถุงมือยางและมาสก์มาสวมใส่
“ชื่ออะไรน่ะเรา” ผมถาม
“ชื่อลิลลี่ค่ะ”
“พี่ชื่อป๊อกนะ เรียกพี่ป๊อกก็ได้”
“ค่ะพี่ป๊อก แหะๆๆ”
จะว่าไปน้องโลลิ เอ้ย! ลิลลี่ก็น่ารักดีนะ บุคลิกเธอดูไร้เดียงสา ใสซื่อ จริงใจ ท่าทางเหมือนเด็กน้อย เธอสูงแค่หน้าอกผมเอง ตัวเล็ก ค่อนข้างผอม ผิวไม่ขาวไม่ดำ หน้าตาเกลี้ยงเกลาไร้สิวฝ้า ตาโต ท่าทางโดยรวมเหมือนเป็นเด็กต่างจังหวัด มองโลกในแง่ดี นี่ถือว่าโชคดีที่มาเจอผมนะ ถ้าไปเจอพวกหื่นกามเข้านี่ไม่อยากคิด
แล้วผมไม่ใช่พวกหื่นกามใช่ไหม?
ผมถามตัวเองแล้วก็ตอบตัวเองว่าไม่ใช่ น้องลิลลี่เป็นเด็กน่ารัก เธอจะได้ค่าจ้างให้พี่สาวและจะกลับบ้านอย่างปลอดภัยไม่โดนคุกคามทางเพศจากผมแน่นอน
“พี่คะ พี่ป๊อก!” เธอเรียกสะกิดผมจากภวังค์
“ห๊ะ… เอ้อ ว่าไง”
“จะให้เริ่มจากตรงไหนก่อนคะ”
“โอเค ไปทำตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะไปทำตรงนู้น…”
แล้วผมก็เริ่มบัญชาการน้องลิลลี่ โดยให้เธอไปทำอะไรง่ายๆ ไม่อยากใช้แรงงานเด็ก โดยผมมีอุปกรณ์และน้ำยาทำความสะอาดให้ ส่วนผมเองก็แยกไปทำอีกตรงหนึ่ง กล่าวคืออะไรหนักๆ ยากๆ ผมทำเอง อะไรง่ายๆ เบาๆ ก็ให้น้องเค้าทำ ซึ่งถ้าเป็นแม่บ้านปกติ ผมคงจะมอบหมายงานผู้ใหญ่กว่านี้ให้ทำไปแล้ว งานผมจะได้เบาลงด้วย แต่นี่เหมือนผมเป็นคนทำหลักและแม่บ้านที่ผมจ้างมาเป็นแค่ลูกมือช่วยนิดๆ หน่อยๆ แทนซะงั้น ยิ่งคิดยิ่งหัวเสีย แต่จะไปคอมเพลนก็ไม่ได้ มีหวังพี่สาวน้องลิลลี่โดนเล่นงานแน่ๆ หนักเข้าอาจถึงตกงานได้ ผมจะบาปกรรมเอาเปล่าๆ
ผมให้น้องลิลลี่กวาดและถูห้องรับแขกห้องนั่งเล่นไปก่อน ส่วนผมก็แยกตัวไปเคลียร์ห้องนอนกับห้องน้ำ มีออกไปดูน้องบ้างเป็นระยะๆ ก็เห็นว่าเธอตั้งใจทำงานดี
หลังจากผ่านไปราวชั่วโมงครึ่ง ขณะผมเพิ่งล้างห้องน้ำเสร็จ ก็มีเสียงโครมครามดังขึ้นจากห้องรับแขก พร้อมด้วยเสียงร้องของน้องลิลลี่ ผมตกใจรีบวิ่งออกไปดู ก็พบว่าน้องลิลลี่กำลังนอนโอดโอยจมกองน้ำที่หกจากถังถูพื้น สภาพไม่จืดเลย หน้าตาเธอเหมือนจะร้องไห้อีกด้วย
“เกิดอะไรขึ้น”
“คือ… หนู… หนูตกเก้าอี้ค่ะ คือหนู… ปีนไปเช็ดข้างบนนั้น แล้วทีนี้เก้าอี้มันล้ม หนูเลยตกลงมากระแทกกับถังน้ำ…”
“เป็นอะไรมากไหม” ผมถามพลางย่อตัวลงไปดู
“เจ็บแขนค่ะ เจ็บก้นด้วย โอ๊ยยย…”
งานเข้าเต็มๆ คราวนี้นอกจากเธออาจจะไม่สามารถช่วยทำงานได้แล้ว ยังเป็นภาระผมอีก เสียเงินฟรีไปแล้วไอ้ป๊อกเอ๊ย!!
“อะ ลุกขึ้นก่อน สงสัยจะทำงานต่อไม่ได้แล้วมั้งเนี่ย” ผมพยงุร่างเด็กสาวขึ้นมา
“หนูขอโทษค่ะ แต่… แต่ถ้าหนูไหวหนูจะทำต่อค่ะ” เธอแสดงอาการรู้สึกผิดมาก
“เละทั้งตัวเลย แล้วโดนน้ำถูพื้นด้วย สกปรกอีก ไปอาบน้ำก่อนไป สระผมด้วย เดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้าไปซักให้ เย็นๆ คงแห้งทัน”
“ขอบคุณค่ะพี่ แต่หนูไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยน…”
“เดี๋ยวใส่ของพี่ไปก่อนก็ได้ แค่ไม่ถึงวัน เดี๋ยวเย็นๆ พอชุดน้องแห้งก็ใส่กลับได้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะ ถ้ายังไง เดี๋ยวหนูขอช่วยพี่ทำงานบ้านต่อนะคะ งานเบาๆ ก็ได้ หนูเกรงใจพี่”
“เอ้อ ไว้ค่อยว่ากัน ดีนะที่พี่ล้างห้องน้ำเสร็จแล้ว ไปๆ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวหยิบผ้าเช็ดตัวให้”
ผมแสดงอาการไม่สบอารมณ์ออกไป ก็ไม่อยากไปดุด่าเด็กมันหรอก เพราะอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น แต่ความจริงก็คือ นอกจากผมจะเสียเงินฟรีแล้วยังต้องมาดูแลเด็กอีก เสียค่าซักผ้าอีก ข้าวเที่ยงนี่ก็ต้องเลี้ยงด้วย และยังไม่รู้ว่างานบ้านจะเรียบร้อยรึเปล่าอีกต่างหาก
ผมส่งผ้าเช็ดตัวให้น้องลิลลี่เข้าห้องน้ำไป เธอเดินกระเผลกเล็กน้อย แถมยังเอามือจับแขนซ้ายด้วยนั่นก็คงเพราะตกลงมากระแทกถังน้ำ แค่คิดผมก็เจ็บแทนแล้ว ดีนะที่กระดูกไม่หักแต่ก็คงช้ำไม่น้อยแหละ
หลังเธอปิดประตูห้องน้ำ ผมก็ทำความสะอาดห้องนอนต่อ ห้องน้ำก็อยู่ในห้องนอนนั่นแหละ ผมเลยสังเกตได้ว่าไม่มีเสียงน้ำอะไรดังเลยแม้จะผ่านไปนานเกือบสิบนาทีแล้วก็ตาม
“พี่คะ… พี่ป๊อกคะ...” เสียงเด็กสาวเรียกออกมาจากห้องน้ำ
“หืม ว่าไงครับ”
“หนูรบกวนพี่หน่อยได้ไหมคะ”
“จะเอาอะไรหรือครับ”
“พี่เข้ามาหาหนูหน่อย”
ผมเลยเดินไปหาเธอในห้องน้ำ เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าเธออยู่ในสภาพเดิมเลย
“อ้าว มีอะไรเหรอครับ ทำไมยังไม่อาบน้ำ”
“คือหนู… หนูเจ็บแขนซ้ายค่ะ ส่วนทางขวาก็เจ็บที่ข้อศอก ตอนตกลงมามันกระแทกพื้นค่ะ หนูเลยไม่มีแรงที่จะถอดเสื้อผ้าเอง แต่คิดว่าคงอาบน้ำเองได้ หนูเลยรบกวนพี่ เอ่อ… ช่วยถอดเสื้อผ้าหนูหน่อยได้ไหมคะ”
ได้ยินแบบนี้ ผมถึงกับอึ้ง
“หนูขอโทษจริงๆ ค่ะพี่ หนูไม่คิดว่าจะเป็นภาระให้พี่แบบนี้ แต่หนู…” เธอพูดพลางน้ำตาซึม
“โอเคๆๆ ไม่เป็นไรครับน้อง อ่า พี่ไม่ว่าอะไรน้องหรอก โอเคนะ ไม่ต้องร้อง” ผมรีบชิงพูดก่อนที่เธอจะร้องไห้จริงๆ
“หนูขอหันหลังนะคะ หนูอาย”
“ตามใจน้องเลยครับ”
แล้วเธอก็ยืนหันหลังให้ผม ตอนนี้ในห้องน้ำเงียบมาก มีเพียงเสียงหายใจและเสียงหัวใจเต้นของผมที่ดัง ผมค่อยๆ จับชายเสื้อยืดของน้องลิลลี่ดึงขึ้น เธอเอามือจับแขนข้างที่เจ็บให้ยกตามเพื่ออำนวยความสะดวก พอเสื้อหลุดไปแล้วก็เห็นเสื้อชั้นในสีขาวขอบฟ้าลายการ์ตูนตัวเล็กที่มีตะขออยู่ด้านหลัง โตป่านนี้ยังใส่ลายการ์ตูนอย่างกับเด็กๆ แต่ก็น่ารักดี
ผมปลดตะขอที่รัดแน่นให้หลุดออก เสื้อในที่เกาะกุมหน้าอกก็คลายตัวหลวม คิดว่าจากนี้เธอคงถอดเองได้แล้ว
“เรียบร้อยแล้ว พี่ไปนะ”
“เอ่อพี่… ข้างล่างด้วยค่ะ”
“อะ… อะเครๆๆ”
ผมย่อตัวนั่งยองๆ จับขอบกางเกงขายาวของเธอแล้วรูดลง เผยให้เห็นกางเกงชั้นในสีขาวขอบฟ้าลายการ์ตูนแบบเดียวกับด้านบน ผมนึกตลกในใจว่าน้องลิลลี่นี่โลลิสมคำร่ำลือจริงๆ เธอยกขาทีละข้างช่วยให้ผมดึงกางเกงออกได้ง่ายขึ้น ทีนี้ก็เหลือชิ้นสุดท้าย ถึงแม้จะเป็นด้านหลังก็เถอะ แต่ตอนนี้ปฏิเสธไม่ได้ว่าใจผมเต้นแรงขึ้นมาก
ผมสูดหายใจลึกๆ แล้วบรรจงดึงกางเกงตัวน้อยของเธอลงช้าๆ เมื่อมันถูกดึงลงมาต่ำกว่าก้น ก็เผยให้เห็นบั้นท้ายของเด็กสาววัยขบเผาะในระยะประชิด ผมดึงกางเกงลงมาที่ข้อเท้าและเช่นเคยที่น้องลิลลี่ก็ช่วยผมถอดมันออกไปพ้นปลายเท้าได้สำเร็จ
“ขอบคุณค่ะ” เธอพูดพลางหันมาขอบคุณผมโดยที่ไม่หันลำตัว
“เครครับ พี่ไปก่อนนะ อาบดีๆ ล่ะ มีอะไรก็เรียกนะ”
“ค่ะพี่ป๊อก”
ก่อนผมจะออกจากห้องน้ำ ก็สำรวจเรือนร่างน้องลิลลี่จากด้านหลังอีกสักครั้ง หุ่นเธอยังไม่เป็นสาวเต็มตัวเลย ซ้ำยังค่อนไปทางผอม ดูจากก้นที่ไม่ได้บึบบับแล้ว เดาว่าหน้าอกก็ไม่ได้ใหญ่เหมือนกัน แต่กระนั้นก็มีเอวมีส่วนโค้งให้รู้ว่าไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ทว่าในภาพรวมผมก็ยังมองว่าเป็นเด็กสาววัยโลลิอยู่ดี
ผมกลับมาทำงานต่อ แต่ในใจยังค้างคากับสิ่งที่เพิ่งเห็นไป ยิ่งไปกว่านั้นก็พบว่าท่อนชายที่หลับใหลได้ตื่นขึ้นมาแสดงความแข็งแกร่งในร่มผ้าเป็นที่เรียบร้อย ทั้งนี้ไม่แปลกใจเพราะปกติผมเป็นคนที่ชอบช่วยตัวเองทุกวันอยู่แล้ว เพียงแต่ก่อนหน้านี้ผมได้ชาเลนจ์ตัวเองด้วยการไม่สำเร็จความใคร่ โดยมีสถิติตอนนี้ที่หกวัน หากพ้นวันนี้ไปได้ก็จะเป็นเจ็ดวัน และเพราะไม่ได้กระตุ้นน้ำรักมาตั้งหกวันนี่เอง ทำให้เจ้าหนูเลยคึกคักเป็นพิเศษ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผมซึ่งกำลังนั่งพักจากการขัดห้องนอนอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงน้องลิลลี่ร้องเรียกอีกครั้ง ผมนี่ตื่นเต้นเลย เพราะรู้ว่าน้องเพิ่งอาบน้ำเสร็จ อยู่ๆ เรียกผมเข้าไปนี่ ไม่รู้จะเจอน้องในสภาพไหนอะนะ
“พี่เข้าไปนะครับ” ผมเอ่ยปากเป็นมารยาทก่อนเปิดประตูเข้าไป
เมื่อเข้ามาก็พบร่างของเด็กสาวยืนหันหลังให้ผมเหมือนก่อนหน้า มีผ้าขนหนูหรือก็คือผ้าเช็ดตัวที่ผมให้ไปพาดไหล่อยู่ ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ได้ยาวลงมาปิดก้นเธอได้ ผมใช้เวลาเล็กน้อยมองก้นเด็กสาวด้วยความพอใจก่อนจะเอ่ยปาก
“มีอะไรครับน้องลิลลี่”
“คือหนูเช็ดตัวไม่ได้อะค่ะ แขนไม่มีแรง รบกวนพี่ป๊อกเช็ดตัวให้หนูหน่อยได้ไหมคะ”
“อ้อ ได้สิ มาพี่จัดการให้”
ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมอาสาช่วยน้องลิลลี่อย่างเต็มใจ จากแรกสุดที่น้องล้มผมก็อารมณ์เสีย คือแสดงอาการค่อนข้างชัดทีเดียว แต่ตอนนี้กลับอารมณ์ดีและเต็มใจที่จะช่วยน้องโดยไม่ปริปากบ่น สงสัยโดนความไร้เดียงสาสะกดจิตเข้าแล้วแน่ๆ ตอนนี้ผมยืนอยู่ด้านหลังเธอ หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้เธอก่อน ด้วยเพราะเธอสูงเพียงหน้าอกของผมเท่านั้น ผมเลยถือโอกาสตอนที่กำลังคลุมหัวเธออยู่ชะโงกไปดูข้างหน้าเธอสักหน่อย
อู้วว!! เห็นแล้ว ผมเห็นนมเธอแล้ว!! เต้านมน้อยๆ นูนขึ้นมาเป็นเนินสามเหลี่ยมแหลมเท่านั้นเอง หัวนมแข็งเป็นเม็ดจากการเปียกน้ำ ปานนมก็เล็ก จุกนมก็เล็ก เต้านมก็เล็ก เล็กไปหมดจริงๆ ซึ่งก็ดูเหมาะสมกับรูปร่างทรงเด็กของเธอ ตัวเล็กนมเล็กก็น่ารักดีเหมือนกัน แต่จากมุมมองที่จำกัดนี้ผมไม่อาจเห็นส่วนล่างได้ แหม… หุ่นโลลิแบบนี้ นมก็นิดเดียว ชักอยากเห็นข้างล่างแล้วสิ ว่าจะเล็กทั้งตัวรึเปล่า
นี่ผมไม่ได้หื่นกามใช่ไหม ผมเพิ่งบอกตัวเองไปว่าน้องลิลลี่จะได้กลับบ้านโดยไม่ถูกคุกคามใดๆ
ผมเช็ดศีรษะเธอเสร็จ ก็ไล่ลงมาเช็ดที่ไหล่ แผ่นหลัง แต่ไม่กล้าไปเช็ดข้างหน้า ก็เลยลงมาเช็ดที่ก้น สะโพก ไล่ลงมาที่ขาจนถึงข้อเท้า น้องลิลลี่คงสังเกตได้เลยบอกให้ผมเช็ดข้างหน้าได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ ผมเลยขออนุญาตและสอดมืออ้อมไปข้างหน้า โดยเธอกางแขนออกเล็กน้อยเพื่ออำนวยความสะดวกให้
ทีนี้มันก็เหมือนผมยืนกอดน้องแบบหลวมๆ งั้นล่ะ ผมเช็ดหน้าอกให้เธออย่างช้าๆ ฝ่ามือของผมห่างกับเต้านมและจุกนมเล็กๆ นั่นเพียงผ้าขนหนูกั้น ขณะที่ผมกำลังเลื่อนมือขึ้นลงนั้น ก็แอบบีบเบาๆ เพื่อเช็คความนุ่มของหน้าอกวัยแรกสาวของน้องไปด้วย ผมรู้สึกได้ว่าเธอหายใจแรง และเหมือนพยามเก็บเสียงครางไว้ในลำคอ ถัดมาผมเช็ดที่หน้าท้อง น้องลิลลี่บิดตัวเล็กน้อยอาจเพราะรู้สึกจักจี้ ถ้าสนิทกันผมคงแกล้งจี้เธอไปแล้ว ทีนี้ก็มาถึงเนินสาวของเธอ ผมเช็ดของสงวนของเธออย่างช้าๆ เอาเท่าที่รู้สึกได้ผ่านผ้าขนหนู ผมไม่รู้สึกว่าเธอมีขนตรงส่วนนั้นเลย หรืออาจจะมีก็คงน้อยและบางมากๆ แม้จะมีคำพังเพยว่า “สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ” แต่ ณ ตอนนี้ผมอยากใช้ตาเห็นเพิ่มจากมือคลำไปด้วยจริงๆ
น้องลิลลี่ยืนบิดตัวอีกครั้งตอนผมเช็ดเนินสาวให้ ผมเห็นเธอยืนหนีบขาแน่น จึงบอกให้เธออ้าขาออกหน่อย เพื่อที่จะเช็ดง่ามขา ไม่งั้นมันจะเปียกและอับชื้นได้ เธอถึงได้ขยับขาให้ถ่างออกเล็กน้อย ผมย่อตัวนั่งลงและสอดมือพร้อมผ้าขนหนูเข้าไปเช็ดส่วนขาหนีบและง่ามก้นให้เธอ เช็ดแบบนี้มือผมก็ถูไถกับกลีบสาวและร่องเสียวของเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเช่นเดิม ผมแอบคลึงสำรวจความอูมและสภาพภูมิศาสตร์เนินสาวของเธอไปด้วย น้องลิลลี่ยืนบิดยืนส่ายเยอะกว่าเดิม ครั้งนี้คงไม่ใช่เพราะจักจี้แล้วล่ะ
เพื่อไม่ให้ดูจงใจเกินไปนัก ผมเช็ดจนแห้งแล้วก็ลงมาเช็ดที่หน้าขา ลงมาจนหน้าแข้งถือว่าเสร็จ
“เรียบร้อยแล้วคนเก่ง เดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้ามาให้นะ”
“ค่ะ”
ผมเดินออกไปหยิบชุดที่จะมาให้น้อง ซึ่งอันที่จริงมันคือชุดที่ผมจะใส่นอนคืนนี้ ด้วยว่าผมยังไม่ได้ย้ายข้าวของมาเต็มตัว นี่แค่หยิบมาเล็กน้อยเพื่อนอนค้างเฉยๆ มันเลยมีแค่เสื้อยืดคอกว้าง และกางเกงขาสั้นนุ่มนิ่มเท่านั้น คือเป็นเสื้อผ้าที่บางเบาและนุ่มลื่นมาก กะว่าใส่นอนจะได้สบายๆ แล้วผมก็เริ่มคิดว่าน้องจะใส่ได้เหรอ เพราะผมเป็นคนตัวใหญ่ เรียกว่าอ้วนก็ได้ ในขณะที่น้องลิลลี่เป็นคนตัวเล็ก ร่างเล็ก ใส่เสื้อไปนี่คงจะหลวมโคร่ง ส่วนกางเกงดีหน่อยที่มันมีเชือกผูก ไม่งั้นคงใส่ไม่ได้
“พี่ใส่ให้หนูได้ไหมคะ รบกวนนิดนึง”
“ได้ครับ ไม่เป็นไร พี่เข้าใจว่าเจ็บแขนมันยกใส่เองไม่สะดวก”
“ขอบคุณค่ะพี่ พี่นี่ใจดีจัง”
หูย... ชมแบบนี้ชักเคลิ้ม ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ได้เลย หรือผมโดนสะกดจิตไปแล้วจริงๆ
ผมสวมเสื้อที่โคตรใหญ่ให้กับเด็กสาวตัวเล็ก ก่อนจะล้วงผ่านแขนเสื้อไปจับมือเธอออกมาทีละข้าง เสื้อมันใหญ่มากจนชายเสื้อยาวลงมาเลยก้น ส่วนกางเกงผมให้เธอขยับเท้าให้เข้าช่องขาก่อน จากนั้นจึงดึงขึ้นทีเดียวจนถึงเอว แน่นอนว่ามันหลวมชนิดที่ถ้าผมปล่อยมือ กางเกงมันก็จะหล่นลงมากองที่เท้าได้เลย ผมเลยเอื้อมมือไปด้านหน้าเพื่อผูกปมเชือกให้เธอ แต่ก็นั่นแหละ กางเกงมันเอวใหญ่ ต่อให้ดึงเชือกแน่นยังไง มันก็จะรูดเข้ามาได้ในระดับหนึ่ง ซึ่งก็พอที่จะเกาะเอวบางร่างเล็กของเธอได้บ้าง ทว่าไม่ได้แน่นหนาอย่างที่ควรจะเป็น หากเธอวิ่งหรือกระโดดแรงๆ มันอาจจะหลุดลงมาก็ได้
“เรียบร้อยครับ”
ผมพูดจบเธอก็หันมาหาผม น้องโลลิ เอ้ย! น้องลิลลี่นี่ พอใส่ชุดหลวมๆ โคร่งๆ ก็น่ารักไปอีกแบบนะนี่ ทว่าในความน่ารักมันก็มีความน่าลุ้น เพราะเสื้ออันบางนุ่มของผมมันแทบไม่ได้ปิดบังความนูนใดๆ ของเรือนร่างเธอเลย ผมเห็นจุกสองจุกลอยเด่นออกมาจากเสื้อชัดเจนจนแทบจะทิ่มตา ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวเองก็ยังไม่ได้สังเกตอีกด้วย ส่วนกางเกงนั้นที่จริงมันเป็นขาสั้น แต่เพราะน้องลิลลี่ตัวเล็กกว่าผมเยอะ ทำให้กางเกงจึงยาวลงไปถึงหัวเข่า
“ขอบคุณค่ะพี่ หนูเกรงใจพี่จัง”
“ช่างเถอะ แล้วนี่จะช่วยพี่ทำไรได้บ้างล่ะ ขนาดถอดเสื้อผ้าตัวเองยังไม่ได้เลย จะช่วยพี่ทำงานบ้านได้ยังไง”
“เอ่อ… หนู… หนู…”
“อะ ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า ถ้าทำอะไรไม่ได้ ไหนๆ ก็มาแล้ว มาเป็นเพื่อนคุยให้พี่ละกัน หรือช่วยหยิบอะไรนิดๆ หน่อยๆ เอาเท่าที่ทำได้ โอเคมั้ย”
“โอเคค่ะ ขอบคุณพี่ป๊อกมากๆ เลยค่ะ หนูขอโทษอีกครั้งด้วยค่ะ”
“พอแล้วๆ ขอบคุณหลายครั้งละวันนี้ เอาล่ะ เดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้าไปซักที่เครื่องข้างล่างให้ พร้อมซื้อข้าวมากินกัน อยากกินไรล่ะ...”
...และแล้วผมก็ได้เพื่อนคุยมาแทนแม่บ้านอย่างที่ผมควรจะได้ แถมยังเสียเงินค่าซักผ้า ค่าข้าว ไหนจะต้องออกแรงทำงานบ้านเอง นอกจากเสียเงินฟรีค่าบริการแล้ว ยังเสียเงินเพิ่มอีก แต่ผมกลับรู้สึกกรุ้มกริ่มยังไงไม่รู้สินะ ส่วนน้องลิลลี่เองตอนนี้ดูเธอแทบไม่มีอาการเกร็งเหมือนตอนมาใหม่ๆ แล้ว ดูสนิทใจกับผมมากขึ้น พูดมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ตีสนิทลามปาม ยังพูดจากับผมมีคะ/ค่ะ ตลอด เออ! เด็กแบบนี้แหละที่น่ารัก ผู้ใหญ่เอ็นดู แล้วก็...น่าให้ดูเอ็น
ไม่ๆๆๆ ผมไม่ใช่พวกหื่นกาม ผมจะไม่ทำลายความไว้ใจของน้องลิลลี่เด็ดขาด
ติดตามตอนต่อไป เรื่องนี้ไม่ยาวครับ ตอนหน้าก็จบแล้ว
เรื่องนี้พิเศษกว่าเรื่องอื่นก็ตรงที่ผู้เขียนวาดภาพประกอบเองนั่นแหละครับ ถึงจะไม่เหมือนจริงก็เพราะเป็นภาพการ์ตูน แต่ลักษณะลายเส้นจะไม่ออกเป็นอนิเมะหรือญี่ปุ่นจ๋าๆ ทำให้ตัวละครดูหน้าตาเป็นคนไทยหน่อย (หรือเปล่า) ดูใกล้ตัวมากกว่า ส่วนจะสวยไม่สวยอันนี้ผู้เขียนพยามแล้วนะ 5555 ไว้รออ่านตอนต่อไปกันครับ เขียนจบแล้วล่ะไม่ดองแน่นอน ไว้วาดภาพประกอบอีกภาพเสร็จจะลงนะ อย่างนานสุดไม่เกิน 7 วัน กะไว้ไม่เกิน 3 วัน สำหรับตอนนี้ก็ขอคอมเม้นต์กันหน่อยครับ เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนและผู้วาดด้วย
อ้อ... น้องลิลลี่จะเป็นทรงผอมๆ นะครับ แล้วก็ไม่ใช่เด็กน้อยเท่าไหร่ รูปร่างน้องเลยไม่ได้มีเนื้อมีหนังมากนักและไม่ได้หุ่นทรงเด็กมาก ถึงในเรื่องจะบรรยายว่าเหมือนเด็กก็ตาม ...แล้วอยากเห็นน้องถอดมากกว่านี้รึเปล่าล่ะ แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น