“เออนี่มีน เดี๋ยวเค้าต้องมีนัดคุยงานกับเอกอ่ะ คงคุยกันที่ร้านอาหารซักที่นึงอ่ะ มีนไปด้วยกันนะ”
เรื่องงาน?!?! สายงานของไอ้เอกกับเมียผมไม่น่าจะต้องมาคุยกันได้เลยผมคิด
“เรื่องงาน? คุยกะไอ้เอกเนี่ยนะ” ผมถามเมียกลับพร้อมทำหน้าอย่างไม่เข้าใจ
เมียผมพยักหน้ากลับ “อื้อ ใช่ๆ พอดีมีน้องคนนึงที่รู้จักกับเอกเค้าอยากจะเป็นบิวตี้บล็อคเกอร์ เลยมาขอคำปรึกษากับเค้าอ่ะ เค้าให้ค่าตอบแทนด้วยน้า...”
อ้อ...นี่สินะแผนของเจ้าเอกที่มันว่าไว้ ผมคิด...
“แล้วนี่ที่รักโอเคเหรอ ไม่ชอบงานแนวนี้นิ เห็นคราวก่อนก็เคยปฏิเสธทีนึง” ผมถามกลับ เพราะเคยมีเรื่องทำนองนี้ แต่เป็นรุ่นน้องผมที่ไม่ค่อยสนิทมาขอคำแนะนำ แต่เธอบอกปัดไปโดยให้เหตุผลว่าไม่รู้จัก กลัวเกร็งแล้วให้คำแนะนำไม่ค่อยดี
“ก็ช่วยๆเพื่อนอ่ะ เห็นเอกเค้าขอร้อง”
“นี่สนิทกับเจ้าเอกขนาดนั้นเลย ทีสามีตัวเองขอยังไม่ยอมทำเลย” ผมทำท่างอนๆ
“โอ๋ๆๆ ไม่งอนน้าาาา ก็ตอนนั้นเค้ายังไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าไหร่เลยกลัวว่าจะทำออกมาไม่ดีอ่ะ ถ้าคราวหน้ามีนมีงานให้เค้าทำแบบนี้อีกเค้าไม่ปฏิเสธละ” เมียผมง้อผมใหญ่
“ก็นั้นแหละ ดูที่รักเอาอกเอาใจไอ้เอกมากกว่าเค้าอ่ะ” ผมงอนต่อ
“โอ๋...คิดมาก เค้าก็ต้องรักสามีตัวเองที่สุดสิ” เมียผมพูดพร้อมกับเข้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
มิ้นง้อผมอยู่พักใหญ่ ผมก็ใจอ่อนโอเคกับเรื่องนี้ไป โดยที่เมียผมบอกว่าเดี๋ยวเอกมันจะนัดอีกทีว่าร้านไหน มันจะมารับเมียผมที่บ้าน ถ้าผมเลิกงานก็ตามไปที่ร้านเลย
“ไอ้เอกจะมารับ!!! ไม่เอาอ่ะ” ผมปฏิเสธทันที
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ก็จะให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาที่บ้าน แถมนั่งรถไปด้วยกันสองคนอีก” ผมตอบกลับ
“ผู้ชายที่ไหนกันล่ะ ก็เอกไง แล้วอีกอย่างก็นั่งแท๊กซี่ไปด้วยกัน มีนไม่ต้องเป็นห่วงเค้านะ แป๊ปเดียวเอง”
“อีกอย่างไม่รู้ว่ามีนจะเลิกงานช้ารึเปล่า แล้วต้องวกกลับมาบ้านอีก ยิ่งเสียเวลาเข้าไปใหญ่”
เมียผมให้เหตุผลจนผมไม่อาจปฏิเสธได้ จนต้องยอมรับไปตามนั้น
ณ วันที่นัดกัน เมียผมโทรมาบอกสถานที่เรียบร้อย เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ ไอ้เอกมันก็เข้าใจเลือกสถานที่จริงๆ
ผมรีบเคลียร์งานให้เสร็จไวที่สุด เพิ่งที่จะได้กลับเร็วที่สุด โชคดีที่วันนี้ไม่มีนัดกับลูกค้า แต่ก็ไม่วายช่วงเย็นๆดันมีงานเข้ามาหน่อยเลยทำให้เลทนิดหน่อย
มิ้นโทรมาคุยกันผมแล้วว่า ไอ้เอกมันใกล้มารับแล้ว เดี๋ยวสองคนจะไปรอที่ร้านเลย โดยที่น้องบี น้องที่จะคุยงานกับเมียผมจะไปที่ร้านเลย ผมรีบเคลียร์งาน เก็บของ แล้วก็รีบขับรถบึ่งไปที่ร้านให้ไวที่สุด
พอถึงร้าน ผมก็เดินเข้าไปหาโต๊ะของไอ้เอกกับเมียผม อยู่ตรงส่วนด้านนอก ไอ้เอกมันก็เข้าใจเลือกโต๊ะที่ไกลสุดเลยเป็นส่วนตัวเลยแฮะ โดยที่น้องบีนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยแล้ว พอผมถึงน้องบีก็ยืนขึ้นสวัสดีผม น้องบีเป็นสาวเอวบางร่างน้อยตัวเล็กๆ ใส่กางเกงขาสั้นพอประมาณกับเสื้อยืด แต่ไม่แต่งหน้าเลย??? นี่น้องจะมาสายบิวตี้บล็อคเกอร์จริงๆอ่ะ ผมคิด แต่ที่ต้องแปลกใจกว่าน้องบีก็คือ โต๊ะสี่ที่นั่ง นั่งฝั่งละสองคน ที่ข้างๆน้องบียังไม่มีคนนั่ง แล้วทำไมไอ้เอกกับเมียผมไปนั่งฝั่งเดียวกัน ผมยืนงงๆพักนึง จะให้ไปทักเรื่องนี้ก็คงเสียมารยาท เลยจำยอมนั่งข้างน้องบีไป
มิ้นเมียผมใส่เสื้อกล้ามสีขาวตัวที่ผมชอบ เพราะพอเธอใส่แล้วดูเซ็กซี่นิดๆ แต่ติดตรงที่เธอดันมาใส่วันที่ต้องนั่งรถมากับเจ้าเอกน่ะสิ เจ้าเอกมันสั่งอาหารมาเรียบร้อยพร้อมกับเบียร์ด้วย เมียผมขอกินนิดหน่อย ผมก็โอเคไม่ว่าอะไรเพราะผมไม่กินอยู่แล้วต้องขับรถ ยังไงดูไม่ให้มิ้นดื่มเยอะได้อยู่แล้ว
ช่วงแรกๆกินข้าวไปคุยเรื่องงานก็ยังไม่มีอะไรมากเท่าไหร่ คุยแนะนำตัวเรื่องทั่วไปนิดๆหน่อยๆ ก็ผ่านไปราบรื่นดี พอกินข้าวเสร็จก็เริ่มกินแต่เบียร์ ไอ้เอกมันดูดื่มไปเยอะน่าดูไม่รู้หิวมาจากไหน ผมที่คอยดูเมียผมก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงไม่ได้ดื่มเยอะอะไร แต่พอผ่านไปสักพัก พอถึงเรื่องที่ต้องคุยเรื่องอินดีเทลเกี่ยวกับพวกเครื่องสำอาง เมียผมก็เริ่มดูเกร็งๆ นี่แหละมั้งที่เมียผมกลัว เพราะมิ้นก็ยังไม่สนิทกับน้องบีเท่าไหร่ เพิ่งเจอกันครั้งแรก
มิ้นดูเริ่มเกร็งๆ พูดติดๆขัดๆ ขยับตัวไปมา เธอคงประหม่าสุดๆแล้วแหละ แต่เมียผมก็พยายามเต็มที่นะ เพราะน้องบีก็ดูตั้งใจฟังอย่างเข้าใจ ผิดกับไอ้เอกที่แม่งขยับยุกยิกๆไปมาอยู่ด้วย มันดูเมาๆแล้วด้วยเห็นดื่มไปเยอะเลย
แต่พอผ่านไปไม่นานผมก็เริ่มสังเกตว่ามิ้นเธอหน้าแดงๆ ดูเหนื่อยหน่อยๆ ไม่รู้เป็นเพราะต้องพูดเยอะแถมดื่มเบียร์อีก ผมเลยบอกให้ดื่มเบียร์พอแล้ว เธอก็โอเค แล้วจู่ๆเมียผมก็สะดุ้งเฮือกขึ้นมา ทำเอาผมสะดุ้งตกใจไปด้วย ผมยังไม่ทันจะได้ถามเธอก็ลุกขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอมิ้นเดินออกไปผมก็เพิ่งได้เห็นว่าท่อนล่างกระโปรงที่เธอใส่ เป็นกระโปรงตัวจิ๋วสีดำ ตัวที่ผมห้ามไม่ให้เธอใส่แล้ว เพราะตอนซื้อมามันก็สั้นอยู่แล้ว ผ่านมามิ้นเธอก้นใหญ่ขึ้นๆมันก็ยิ่งสั้นขึ้นไปอีก ทำไมมิ้นถึงเลือกตัวนี้มาใส่นะ
พอเธอกลับมาคุยงานกับน้องบีอีกพักใหญ่ๆก็เสร็จ แต่ไอ้เอกมันเมาแอ๋ไปเรียบร้อยแล้ว นี่มันไปตายอดตายอยากมาจากไหนเลยดื่มไปซะเยอะขนาดนี้ ทั้งสี่คนนี่มีมันเมาอย่างหมาอยู่คนเดียว เมียผมกินไปนิดเดียวอาจจะเมานิดๆ น้องบีก็กินไปเยอะแต่ก็ดูไม่เมานะ ส่วนผมไม่ต้องพูดถึงไม่ได้กินเลยสักหยด ตัวปัญหาจริงๆเลยไอ้เอก พอผมกำลังใช้ความคิดว่าเอายังไงดีเนี่ย จู่ๆมิ้นก็โพล่งขึ้นมา
“พาเอกไปพักที่บ้านเราก่อนละกัน เมาขนาดนี้”
“หะ..ห๊ะ???” ผมกำลังงงทำอะไรไม่ถูกว่าทำไมเมียผมถึงเสนอความคิดนี้ “เดี๋ยวๆบ้านเราเนี่ยนะ งั้นเดี๋ยวไปส่งน้องบีก่อนละกัน” ผมทำอะไรไม่ถูกเลยเสนอว่าไปส่งน้องบีก่อนละกัน เผื่อหลังจากนั้นไอ้เอกจะดีขึ้น จะได้เตะมันกลับบ้านได้
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูกลับเองได้ ขอติดรถไปลงแถวๆบ้านพี่ก็ได้แล้วค่อยเรียกรถต่อ” น้องบีทำไอเดียที่ผมคิดพังไป
ผมคะยั้นคะยอยังไงน้องบีก็ยังยืนกรานว่าจะกลับเองจนผมต้องจำใจ ขับรถกลับไปทั้งสี่คน โดยที่ระหว่างกลับบ้านน้องบีดันปวดฉี่อีก มิ้นเลยเสนอให้น้องไปเข้าห้องน้ำที่บ้านเราก่อนแล้วค่อยกลับ เลยกลายเป็นว่าเราสี่คนมุ่งหน้ากลับบ้านผม
พอถึงบ้านไอ้เอกมันก็ยังเมาไม่ดีขึ้น ต้องกลายเป็นผมต้องแบบร่างมันที่ตัวเบ้อเร่อเข้าไปนอนบนโซฟาอีก ผมนั่งแผ่หมดแรงอยู่ข้างๆมันตัวแม่งใหญ่ฉิบหาย แล้วโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมาดูก็ต้องแปลกใจ เป็นเบอร์ไอ้เอกโทรเข้ามา ผมงง? เอ๊า! ไอ้ห่านี่ก็นอนอยู่ข้างๆกูนิ แต่สุดท้ายก็กดรับไป
“ฮัลโหลครับ?”
“สวัสดีครับ นี่ใช่ลูกค้าที่เพิ่งมาใช้บริการที่......ใช่ไหมครับ” ผมงงๆตอบกลับไปว่าใช่
“คุณลูกค้าลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่ร้านครับ” ทางร้านอธิบายได้ความว่าไอ้เวรเอกมันวางมือถือทิ้งไว้บนโต๊ะ ผมก็ขอบคุณที่ร้านโทรมาแจ้ง แล้วก็บอกฝากให้ที่ร้านเก็บไว้ก่อนไว้ให้ไอ้เอกมันเข้าไปเอาเองทีหลัง แต่เมียผมกลับบอกว่า
“มีนขับเข้าไปเอาให้หน่อยสิ” ผมหันขวับกลับไปมองเมียผมงงๆ
“เดี๋ยวก็หายหรอกถ้าฝากไว้ พนักงานเค้ามีตั้งหลายคนไม่รู้จะมีใครเอาไปไหม”
“ที่รักจะให้เค้าเข้าไปเอาตอนนี้เลยเหรอ คนเดียวเหรอ” โดยที่มิ้นเธอหยักหน้าว่าใช่
“ไม่เอาอ่ะ” ผมปฏิเสธ “จะให้ที่รักอยู่บ้านกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้สองคนได้ยังไง”
“ผู้ชายที่ไหนอีกและ นี่ก็เอกไง มีนจะกลัวอะไร อีกอย่างนี่เอกเค้าก็เมาขนาดนี้จะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ยังไง เดี๋ยวก็เป็นไรขึ้นมา มีนก็รีบไปรีบมาแป๊ปเดียวเอง” แต่ผมก็ยังไม่ยอม เลยกลายเป็นผมกับมิ้นเถียงกันไปกันมา ผมก็ขึ้นนิดนึงเพราะยังไม่ได้เคลียร์เรื่องกระโปรงตัวที่ผมไม่ให้ใส่ แต่ยังไงเมียผมก็ยืนกรานให้ผมไปเอามือถือทันที
ผมก็ยอมตกลง เพราะไม่อยากให้เรื่องบานปลายเดี๋ยวยิ่งเถียงจะทะเลาะกันใหญ่เปล่าๆ แต่ดูเชิงแล้วต้องใช้เวลาขับรถไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงได้ ผมออกจากบ้านมาพร้อมน้องบีที่เข้าห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวหนูไปกับพี่ที่ร้านก็ได้ จะได้ไม่ต้องขับรถคนเดียว” น้องบีอาสาไปด้วย น้องมันก็น่ารักนะ อุตสาห์เป็นห่วงผม
ผมขับรถไปที่ร้านเพื่อเอามือถือเจ้าปัญหาของไอ้เอกมัน โดยขากลับผมอาสาขับรถไปส่งที่บ้านน้องบีให้ที่นั่งมาเป็นเพื่อนผม คราวนี้ผมยืนกรานว่าจะไปส่งให้ได้ โดยที่น้องบีก็ยอมแต่โดยดี
หลังจบเรื่องผมก็ขับรถกลับบ้านโดยปลอดภัย ถอนหายใจเฮือกใหญ่ วันนี้วันอะไรวะเนี่ยเหนื่อยสุดๆ มาดูนาฬิกาก็ตกใจ นี่ผ่านมาเกือบสองชั่วโมงแล้วเหรอเนี่ย หัวก็เผลอนึกถึงคำพูดของไอ้เอก
“รอดูวันนั้นละกันครับคุณมีนวันที่ผมจะได้เปลี่ยนเป็นผัวคุณมิ้นอีกคน”
ผมหน้าซีด เหงื่อตก มองเข้าไปในบ้าน นี่เราปล่อยให้เมียอยู่กะไอ้เอกสองต่อสองในบ้านเหรอเนี่ย ผมยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าอย่างน้อยไอ้เอกมันก็เมาหนักขนาดนั้นคงทำอะไรไม่ไหวหรอก เพราะถ้ามันปกติดีมันคงไม่ปล่อยให้เมียผมที่แต่งตัวเซ็กซี่เสื้อกล้ามกับกระโปรงสั้นจิ๋วไว้เฉยๆแน่
ผมรีบลงจากรถ เดินไปหน้าประตูบ้าน แอบฟังเสียงดู ถ้าตามพล็อตหนังโป๊ทั่วไป ผมคงต้องได้ยินเสียงบรรเลงสงครามกันตึงตังๆสนั่นหวั่นไหวเป็นแน่แท้ แต่นี่เงียบฉี่ ดูท่าทางแล้วคงเซฟแน่นอน ไอ้เอกมันคงเมายังไม่ฟื้น ผมสบายใจฮัมเพลงเปิดประตูเข้าบ้าน ก็ต้องตกใจเพราะไปป๊ะกับมิ้นที่ยืนจ้องหน้าผมเขม็งอยู่
“!!นี่มีนไปไหนมาเนี่ย!!” มิ้นตะคอกใส่ผม...
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน