ไซด์ไลน์ที่รัก
ตอนที่ 41 การกลับมาของ พริ้ง 4

...จากตอนที่แล้ว...เมื่อ...คืนแห่งความสุขของเราได้ผ่านพ้นไป และก็เก้าเข้าสู่เช้า ที่ฝันร้าย... ในตอนเช้า มีคนมาเคาะประตูห้อง เคาะประตูห้องนะ นั้นก็หมายความว่า เธอคนนั้นมีกุญแจบ้านผม และจะเป็นคัยไปได้ล่ะ เธอก็คือ พริ้ง อดีตแฟนสาวของผมเอง... อ้อนเปิดประตูออก เธอยืนงง ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคัย... อ้อนไม่เคยเจอพริ้ง ถึงอ้อนจะเคยเห็นพริ้ง ในคลิป แต่ยังไงเธอก็จำไม่ได้ เพราะในคลิป เป็นการตั้งกล้องถ่าย จึงเห็นหน้าพริ้ง ไม่ชัด มีเพียงผม กับชมพู่เท่านั้น ที่รู้ว่าเป็นพริ้ง... เพราะเราคุ้นเคยกันดี...

...พริ้ง มองไปที่อ้อน เป็นคนแรก... อ้อนอยู่ในชุดนอน จะบอกว่า โป๊สุดๆเลยก็ว่าได้ เพราะมีเพียงชุดนอนบางๆ ที่ปกคลุมเรือนร่างของเธอไว้... อ้อน ยืนมองพริ้ง ด้วยความสงสัย... พริ้งเก้าเดินผ่านหน้าของอ้อน เข้ามาในห้องนอนของเรา...

...พริ้ง มองออกไปรอบๆห้อง ห้องที่เธอเคยนอนกับผมทุกคืน... ห้องที่เคยโทรม ตอนเธอหายไป... แต่เวลานี้ ห้องนอนโทรมๆห้องนั้น... กายเป็นห้องนอน ที่สะอาด น่าอยู่ และเต็มไปด้วยของตกแต่งห้อง ชิ้นเล็กๆน้อย ที่ชมพู่ กับอ้อน ได้ช่วยกันทำไว้... มันคือห้องนอน ที่เต็มไปด้วยความสุข ของเราสามคน...


" ชมพู่...../ผมเรียกชมพู่เบาๆ

" ค่ะ พี่ไม้...../ชมพู่ตอบ

" เธอเชื่อใจพี่มั้ย...../ผมถามชมพู่

" ชมพู่เชื่อใจ พี่ไม้ เสมอค่ะ...../ชมพู่ตอบ


...ผมกับชมพู่ ลุกขึ้น... ชมพู่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพริ้ง... ชมพู่เป็นคนที่ ไม่ยอมคัยอยู่แล้ว ส่วนพริ้ง ก็เป็นสาวสวย ที่ขี้วีนสุดๆ... ผมยืนขึ้น ขยับตัวไปบังชมพู่ไว้เล็กน้อย ผมคิดว่า พริ้ง ยังไงก็ต้องวีนแตกใส่ชมพู่แน่ๆ อาจจะเข้ามาตบชมพู่เลยก็ได้... พริ้งทำหน้าแปลกๆ... เราทุกคน เงียบกันไปชั่วขณะ... ผมจึงพูด และถามพริ้งไป...


" พริ้ง...เค้าบอกตัวเอง ไปชัดแล้วไม่ใช่หรอ...../ผมถามพริ้ง

" ไม้...../พริ้ง เรียกชื่อผมเบาๆ


...สักพัก น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา... พริ้งเดินเข้ามากอดผม ทั้งน้ำตา ที่อาบเต็มใบหน้า... ท่ามกลางสายตาของ ชมพู่ และ อ้อน... ชมพู่ ซึ่งเธอเป็นคนที่ใจอ่อนง่าย เธอจึงนิ่งและเงียบไป ชมพู่ถอยหลังไปนั่งบนที่นอน ด้วยอาการที่ช็อกในใจ... ส่วนอ้อน ที่ไม่รู้อะไรเลย เธอเดินเข้าไปนั่งข้างๆชมพู่... ชมพู่ ก้มหน้าลง เอามือกุมขมับ แล้วเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมาอีกคน... อ้อนเกาะแขนชมพู่ แล้วซบที่แขนของชมพู่... ในห้อง เงียบสงบ มีเพียงเสียงสะอื้นของพริ้ง... พริ้งกอดผมแน่น ผมยืนนิ่งไม่กล้ากอดเธอ...

...แต่แล้ว ความคุ้นเคย กับความรัก ที่ผมยังหลงเหลืออยู่ ผมจึงยกแขนขึ้น กอดเธอไปแบบไม่รู้ตัว... และแน่นอนว่า มีสายตาสองคู่ ที่จับจ้องผมอยู่ แต่เธอสองกับเงียบ ไม่ยอมพูดอะไรเลย... ผมกอดพริ้งด้วยแขนขวา แล้วยกมือซ้าย ไปลูบหัวเธอ... พริ้งกอดผมแน่น ใบหน้าเธอ ซบที่อกผม ทั้งน้ำตา... ในใจผมตอนนี้ มันเจ็บ และรู้สึกว่า ผมกำลัง จะเสียอะไรไปสักอย่าง... ในห้องยังเงียบสงบ ผมเริ่มคิด เริ่มตั้งสติได้...


" พริ้ง...เงียบนะ ไม่ร้องแล้ว เป็นอะไร บอกไม้ ได้มั้ย...../ผมถามพริ้ง

" ฮือ...ฮือ...ฮือ...ไม้ พริ้งไม่เหลือคัยแล้ว...../พริ้งบอก (เธอคงไม่ได้โดนไอ้หมอนั่น ทิ้งมาหรอกนะ)

" แล้วเป็นอะไร ทำไมบอกไม่เหลือคัย...../ผมถามต่อ

" (พริ้งมองไปที่ ชมพู่กับอ้อน ที่นั่งซึมอยู่)...ไม้ ออกไปกับพริ้ง หน่อยได้มั้ย พริ้งมีเรื่องอยากคุยด้วย...../พริ้งบอก

" แต่ว่า พริ้ง เอ่อ...../ผมพูดแล้วหยุดไป เพราะผมไม่กล้าออกไปกับเธอ

" นะ...ไม้...พริ้ง มีเรื่องอยากจะคุยด้วยจริงๆ...พริ้งออกไปรอข้างนอกนะคะ...../พริ้งยังย้ำคำเดิม


...พริ้ง หยุดกอดผม มองหน้าผม แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป... และหลังจากนี้ มันก็คือปัญหาของผม... ผมเดินไปนั่งข้างๆชมพู่... ที่คาบน้ำตา ยังเปียกแก้มเธอ...


" ชมพู่ อ้อน เห็นใช่มั้ยว่าพี่กอดพริ้ง... พี่ขอโทษนะ... เธอสองคนยังเชื่อใจพี่อยู่มั้ย...../ผมถาม

" ตอนแรก ชมพู่ก็เชื่อค่ะ...แต่ตอนนี้...ฮือ...ฮือ...ชมพู่ไม่แน่ใจแล้ว...../ชมพู่พูดออกมา แล้วก็ร้องไห้

" แต่พี่ต้องไปเคลียร์กับพริ้ง...เชื่อใจพี่อีกครั้งนะ ชมพู่ อ้อน... แล้วพี่จะกลับมา...../ผมบอก แล้วเก้าเดินออกมาทันที

" พี่ไม้...../ชมพู่เรียกผม ผมหยุด แต่สุดท้าย ผมก็เดินออกจากห้องไป


...ในใจของเธอสองคน คงเจ็บปวดที่สุด ที่ผมเดินตามคนรักเก่าของผมออกไป... ผมรู้สึกผิดที่สุด ที่ผมทำแบบนี้ แต่ผมต้องรู้ให้ได้ว่า พริ้ง เธอเป็นอะไรแน่...


... ชมพู่ ...

...ในใจของชมพู่ ตอนนี้ มันเจ็บจนบอกไม่ถูก พี่ไม้ ผู้ชายคนเดียว ที่ชมพู่รัก เขาเดินจากชมพู่ไป เขาเดินตาม คนรักเก่าของเขาออกไป แบบไม่สนใจยัยดี ผู้หญิงสองคน ที่นั่งอยู่ตรงนี้ ผู้หญิงสองคน ที่รักเขาที่สุด... เขาบอกให้เชื่อใจเขา แต่เขากับเดินตามแฟนเก่าออกไป...อ่อ...เขายังไม่ได้เลิกกันนี่ เขายังคงเป็นคนรักกันอยู่... ชมพู่เห็นสายตาพี่ไม้ ที่มองพี่พริ้ง ในวันนี้ แววตาที่ดู ยังอาลัยอาวอนกันอยู่ สายตาแบบนั้น มันบอกกับใจชมพู่ว่า พี่ไม้ ยังรักพี่พริ้ง ไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลย...

...เขาไปแล้ว ไปจากชมพู่แล้ว... เชื่อใจหรอ จะให้ชมพู่ เชื่อใจเขายังไง แม้แต่จะปลอบชมพู่ ก่อนไป ก็ไม่มี... ตอนนี้ แค่รอว่า ถ้าเขากลับมา เขาจะพูดอะไรกับเรา... ชมพู่คิดว่า หลังจากที่เขากลับมา คงจะต้อง มีฝ่ายใดฝ่ายนึง ที่ต้องเสียใจ... ความหวังสุดท้ายของชมพู่ คือคำว่า...เชื่อใจ...


" พี่ชมพู่ค่ะ...อย่าร้องนะ เด่วพี่ไม้ก็กลับมา...../อ้อนว่า

" เขากลับมาแน่ อ้อน แต่เขากลับมาแล้ว เราสองคน จะอยู่ในฐานะอะไร...../ชมพู่บอก

" พี่ไม่เชื่อใจพี่ไม้หรอ...แต่อ้อน เชื่อนะคะ...../อ้อนบอก

" เขาเดินตาม คนรักเก่าของเขาไป เธอยังเชื่อใจเขาอีกหรอ...../ชมพู่บอก

" อ้อนเชื่อค่ะ...../อ้อนบอก (ทำไมดูยัยอ้อน มันเชื่อใจเขาจัง)

" อืม...ถ้าแกเชื่อ ชั้นก็เชื่อ...เฮยยยย...อ้อน ถ้าพี่ไม้ทิ้งเราจริงๆ แกไปอยู่กับพี่นะ เพราะชั้น ก็ไม่เหลือคัยแล้วเหมือนกัน...../ชมพู่บอกไป

" ค่ะ...ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ... พี่สาวของอ้อน อิอิ...../อ้อนบอก (ยังจะหัวเราะออกอีกนะ)

" พี่ชมพู่...อ้อนรู้นะ ว่าพี่สังเกตแววตาของพี่ไม้ตลอด...ถึงได้เสียใจมากขนาดนี้...../อ้อนบอกมา

" ใช่...แกก็เห็นสายตาเขา เวลามองกันนี่ ดูยังไงก็รู้ว่าพี่ไม้ ยังมีใจให้พี่พริ้งอยู่...../ชมพู่บอก

" ใช่ค่ะ...แล้วพี่ไม้ ไม่ได้รักเราหรอค่ะ...อ้อนคิดว่า พี่ไม้ก็เสียใจเหมือนกัน แต่พี่ไม้ เขาก็อยากรู้ว่า พี่สาวคนนั้นเป็นอะไร...../อ้อนบอก


...อ้อนกำลังจะบอกอะไรชมพู่ อ้อนคิดอะไรอยู่นะ ชมพู่ร้องไห้เสียใจขนาดนี้ แต่ยัยอ้อน ไม่มีน้ำตาเลยสักหยด...


" ยัยอ้อน แกกำลังจะบอกอะไรพี่...../ชมพู่ถาม

" ค่ะพี่ชมพู่ มันแปลกๆอยู่ค่ะ...../อ้อนพูดขึ้นมา

" แปลกๆยังไง ยัยอ้อน...../ชมพู่รีบถามอ้อนต่อทันที ยัยอ้อน มันต้องมองเห็นอะไรสักอย่าง

" แปลก ตั้งแต่พี่คนนั้นเดินเข้ามาแล้ว...เขาเจออ้อนเป็นคนแรก จากชุดที่หนูใส่ เขาต้องรู้ว่าหนูเป็นอะไรกับพี่ไม้อีกคน...../อ้อนพูดขึ้น

" แล้วมันแปลกยังไงล่ะ...../ชมพู่ถามต่อ

" สายตาที่เขามองหนูค่ะ...พี่ชมพู่เคยบอกว่า พี่เขาเป็นคนขี้วีน ใช่มั้ยค่ะ...แล้วถ้าเขาจะมาเอาพี่ไม้คืนไปจริงๆ เขาต้องมองหนูด้วยสายตาแบบที่ไม่พอใจมากๆ...แต่ที่หนูเห็น มันตรงกันข้ามเลยค่ะ เขามองอ้อนด้วยสายตาที่สงสัยนิดหน่อย...แต่สายตาเขาไม่ได้อาฆาตหนูเลย แถมยังแอบยิ้มให้หนูอีก...../อ้อนบอก

" ฮะ...ยิ้มให้แก...../ชมพู่พูดแบบงงๆ

" หลังจากที่เขาเดินเข้ามาแล้ว พี่เขามองไปรอบห้อง แล้วก็แอบยิ้มอีก ไม่ใช่แค่นี้นะคะ สายตาพี่ดูเศร้าๆ แล้วตอนที่พี่ชมพู่ถอยไปนั่งบนที่นอน อ้อนเดินไปนั่งข้างๆพี่ อ้อนเห็นเขามองพี่ ที่นั่งน้ำตาซึมอยู่ เขาก็ยิ้มให้พี่นิดๆ แล้วก็ไม่ใช่รอยยิ้ม ที่ยิ้มแบบเยาะเย้ยนะคะ มันเป็นรอยยิ้มที่จริงใจมากกว่า...อ้อนคิดว่า พี่สาวคนนั้น ไม่ได้กลับมาทวงพี่ไม้คืน...เขาอาจจะมีอะไรสักอย่าง ที่ต้องคุยกับพี่ไม้...../อ้อนบอก

" นี่แกสังเกตเขาขนาดนั้นเลยหรอ ยัยอ้อน...../ชมพู่ถาม (พอชมพู่ได้ฟังพูดแบบนี้ ชมพู่รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ อย่างน้อย ก็ยังมีความหวัง)

" ก็อ้อนเป็นคนขี้สงสัยนี่ค่ะ อิอิ แล้วทีนี่ พี่จะยอมเชื่อใจพี่ไม้หรือยัง...../อ้อนบอก

" ได้...ชั้นจะเชื่อ เชื่อแกนะยัยอ้อน ยัยเด็กขี้สงสัย อิอิ...../ชมพู่บอก

" 55 ไปค่ะพี่ชมพู่...../อ้อนบอก

" ไปไหนยัยอ้อน...../ชมพู่ถาม

" ไปทำอะไรให้พี่ไม้กิน รอเขากลับมาไงค่ะ...../อ้อนบอก แล้ววิ่งเข้าครัวไป


...เฮยยย...ยัยอ้อนเอ้ย...ดูแก มั่นใจจังเลยนะ...แต่ก็ช่างเหอะ ชีวิตชมพู่ ผ่านอะไรมาก็เยอะ... ถ้าเป็นอย่างที่ยัยอ้อนคิด ชมพู่ก็คงจะดีใจที่สุด แต่ถ้ายัยอ้อนคิดผิด เราสองคน ก็แค่เสียใจ แต่อย่างน้อย แกก็ทำให้ชั้นมีความหวังนะ ยัยอ้อน...


... ไม้ ...

...ผมขึ้นรถมาพริ้ง เธอขับรถของเธอไปเลื่อนๆ แต่ไม่พูดกับผมสักคำ... จนมาถึงร้านๆนึง ร้านขนมเค้ก ร้านที่ผมกับเธอ มานั่งกินกันประจำ... เธอพาผมเข้ามานั่งในร้าน ร้านนั้น แล้วสั่งเค้กที่เธอชอบ...


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ต้องรอดูใจพี่ไม้ว่า....จะเจ็บแล้วจำมั้ย

อ่านจบตอนนี้ละ รู้สึกว่าไม้โหลยโท่ยจังเลย 555 อินไปมั้ง

เจ็บแล้วต้องจำสิพี่ไม้ สงสารน้องๆ อีก 2 คนน 

ใจไม่เด็ดขาด หลายใจ ใจอ่อน เซ็ง

คนเราเวลา อะไรใหม่ก็รู้สึกดีไปหมด กระทั่ง ทิ้งทุกอย่าง 

เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม

บอกให้เชื่อใจแต่ทำไมต้องทำเหมือนแอบๆๆ ถ้าไม่มีอะไรก้อคุยครงหน้าเลย 

พริ้งจะมาไม้ไหนละเนี่ย

เขาทิ้งคุณไปเอาผัวใหม่ ยังจะคุยอีกหรือ

ควบสามสบายตัวเหลืองแน่นอน

ดีที่ชมพู่มีน้องอ้อนไว้เป็นกำลังไจ ไม่งั้นน่าจะแอบหนีไปก่อนที่จะรู้เรื่องแน่

ไม่เข็ดเลยนะไม้อย่างนี้น่าจะลำบากกว่าครั้งก่อนแล้ว

ไม้เอ้ยคิดจะทำอะไรอ่ะคิดดีๆนะ

นั้นไงๆไม้ตัดต้องตัดให้ขาดดิ๊ขอบคุณหลายๆๆคร้าบ

พริ้งท้อง ลูกของเรานะคะ

เข้าใจว่าแฟนเก่านะ ความอาลัยทุกอย่างยังมี แต่ถ้าเป็นผม ผมจะอยู่กับคนปัจจุบันที่เขาอยู่และทำเพื่อเรา

ผูกปมเข้าไปอีกทำไมหนอ กำลังจะดีแล้วเชียวนะ