สำหรับเพื่อนๆ ที่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกเว็บอยากอ่านส่วนที่ซ่อนไว้ ในนั้นจะลงช้ากว่าที่เว็บนี้หนึ่งตอนนะครับ
Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 44
หลังจากกลับมาจากสำนักใบ้หวยมาถึงที่คอนโด เกวลีเทำการปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองแล้วเดินมาที่ห้องรับแขกก่อนจะทิ้งร่างเพรียวสูงโปร่งลงบนโซฟา ปล่อยให้ร่างที่ไร้แรงใจกึ่งนั่งกึ่งนอนในสภาพคล้ายกับไม่มีกระดูก เธอโทรไปลางานเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร อยากจะใช้เวลาทบทวนความคิดว่าจะจัดการกับปัญหาชีวิตอย่างไรดี โดยเฉพาะวีรกรรมของผู้เป็นพ่อที่ทำร้ายจิตใจเธอหนักหน่วงติดๆ กันหลายเรื่อง
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือดึงความสนใจให้เธอเหลี่ยวไปมอง ที่หน้าจอแสดงชื่อของคนที่สามารถให้อมยิ้มได้ในช่วงเวลาที่สับสน หญิงสาวรีบขยับนิ้วเรียวเลื่อนไสลด์รับสายด้วยหัวใจที่ผองโต เขาช่างโทรมาได้เวลาเหมาะเจาะเสียเหลือเกิน
“ค่ะ ได้ค่ะ วันนี้ว่างไม่ได้ทำงาน เข้ามาที่คอนโเลยก็ได้ค่ะ” หญิงสาวรับสายด้วยเสียงที่สดใส รีบตอบตกลงทันทีเมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มต้องการที่จะเจอเธอ
หญิงสาวรีบว่าสายแล้วโทรไปบอกข้อมูลกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่หน้าคอนโด แล้วรีบลุกขึ้นไปส่องกระจกตรวจดูสภาพหน้าตาเสื้อผ้าไม่ให้ดูโทรมจนเกินไป แต่ก็ไม่ได้เข้าไปเปลี่ยนชุดให้ดูดีกว่าที่ใส่อยู่เพราะไม่อยากให้ฝ่ายชายรู้ว่าเธอจงใจที่จะสร้างความประทับใจจนเกินงาม สาวสวยเตรียมตัวพร้อมและรอการมาถึงของชายคนนั้นอยู่ไม่นานก็ได้ยินเสียงออดที่หน้าประตู
“สวัสดีค่ะคุณอนัน ลมอะไรพัดคุณมาถึงที่นี่ได้เหรอคะ” เกวลียิ้มเล็กๆ แก้เขินนึกอยากจะตีปากตัวเองแรง ที่ส่งคำทักทายแสนโบราณออกมาแบบไม่ทันคิดให้ดี
อ๊อดยืนนิ่งเกือบลืมหายใจเมื่อมองภาพของคนร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ที่บางจนเห็นเรือนร่างภายในลางๆ สัดส่วนที่งามสะพรั่งกับกางเกงขาสั้นอวดเรียวขาซึ่งซ้อนอยู่ใต้ชายเสื้อ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ คิดในใจว่าทำไมหญิงสาวที่อยู่ธรรมดาๆ ถึงได้ดูหน้าหลงไหลถึงเพียงนี้ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องพูดอะไรออกไปบ้าง
“...คงจะเป็นลมของความคิดถึงนะครับ” ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้นตอบกลับด้วยคำพูดเฉยๆ ไม่ต่างกันเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเขิน ก่อนพูดเรื่องแต่งที่เตรียมมา พร้อมกับยกถุงที่เต็มไปด้วยของกินขึ้นมาเพราะใกล้เวลาอาหารกลางวัน “พอดีวันนี้ผมผมผ่านมาแถวนี้แล้วก็มีเวลาว่างก็เลยแวะมาหา”
“กำลังหิวพอดีเลยค่ะ” เกวลียิ้มกว้างแล้วผายมือเชิญแขกเข้ามาด้านในห้อง ก่อนที่ทั้งคู่ช่วยกันเตรียมมื้ออาหารด้วยกันอย่างสนุกสนาน แล้วเอานั่งทานระหว่างที่เปิดหนังดูไปด้วยเหมือนกับเป็นคู่รักกันเลยทีเดียว
หลังจากเกวลีกับอ๊อดทานอาหารกลางวันด้วยกันเสร็จ ขณะที่กำลังจะเริ่มเก็บกวาดทำความสะอาดเสียงออดที่หน้าประตูห้องก็ดังขึ้น ทั้งคู่มองหน้ากันด้วยความฉงน หญิงสาวเจ้าของห้องมองหน้าอ๊อดเหมือจะบอกว่าขอตัวไปดูที่หน้าห้องหน่อยว่าใครมา อ๊อดก็พยักหน้าให้ หญิงสาวจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปส่องที่ตาแมวด้วยท่าทางสดใส
หญิงสาวสอดส่ายสายตาผ่านรูเล็กๆ ที่มองเห็นได้จากด้านในเท่านั้น ภาพที่เธอเห็นทำให้สีหน้าของเธอที่กำลังร่าเริงเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมาทันที เกวลีผละออกจากประตูวิ่งกลับมาที่ห้องรับแขกที่อ๊อดกำลังกวาดเศษอาหารเข้าไปรวมที่จานเดียวและเรียงจานที่จัดการกับเศษอาหารแล้วมาวางซ้อนกัน
“คุณอนันค่ะ คุณอนัน”
“มีอะไรเหรอครับ ทำไมหน้าตาตื่นแบบนั้น”
“พ่อปลามาค่ะ ตอนนี้อยู่หน้าห้องแล้ว”
อ๊อดตกใจจนเกือบทำจานหลุดมือ แต่ก็จับไว้ทัน ใบหน้าที่กำลังยิ้มแย้มมีความสุขหุบยิ้มแทบไม่ทัน ก่อนคิ้วจะขมวดกันด้วยความเครียด
“แล้วจะทำยังไงดีครับ ให้ผมไปแนะนำตัวกับพ่อคุณดีไหมครับ” อ๊อดทำใจดีสู้เสือ หวังจะให้หญิงสาวเป็นคนออกปากห้ามเพราะจากข้อมูลที่เขารวบรวมมาเธอคงไม่อยากจะแนะนำให้เขารู้จักกับพ่อเธอสักเท่าไหร่ และจะได้แสดงความเป็นสุภาพบุรุษให้เกวลีเห็นทั้งที่กลัวจนขาสั่นและกลั้นปัสสาวะแทบไม่อยู่
“อย่าดีกว่าค่ะ มันคงจะดูไม่ดีถ้าพ่อเห็นปลาอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง”
“แล้วเราจะทำยังไงดีครับ” อ๊อดเป่าปากโล่งใจแต่ก็ยังไม่พ้นวิกฤต
“คุณอนันไปซ่อนในห้องนอนก่อน เดี๋ยวที่เหลือปลาจัดการเอง”
“จะดีเหรอครับ”
“รีบหลบเถอะ เดี๋ยวพ่อจะสงสัย” สาวสวยดันร่างสูงโปร่งให้เดินเข้าไปในห้องนอนอย่างเร่งรีบ
อ๊อดเข้าไปในห้องได้ยืนหันรีหันขวางหาที่ซ่อนตัวอยู่ครู่หนึ่ง แล้วทำท่าจะวิ่งเข้าไปหลบใต้เตียงก็ถูกเกวลีดึงไว้เพราะเตียงเป็นแบบถึบที่ด้านล่างเป็นลิ้นชักเก็บของ หญิงสาวฉุดชายหนุ่มให้เข้าไปหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าที่เขาเกือบจะเข้าได้ไม่หมดตัวเพราะมีเสื้อผ้าของเธออยู่ไม่น้อย แต่หญิงสาวก็ทั้งผลักทั้งดันจนเข้าไปได้
เมื่อจัดการเรื่องที่ซ่อนเรียบร้อยเกวลีก็วิ่งกลับไปที่ประตูหน้าห้องจัดการเก็บรองเท้าของฝ่ายชายเข้าตู้แล้วจัดการผมเผ้าเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจากนั้นจึงค่อยๆ เปิดประตูออกให้ผู้เป็นพ่อ
“พ่อมาทำไม” หญืงสาวถามเสียงห้วน
“มาหาไม่ได้รึไง ทำไมทักพ่อแบบนี้ แล้วที่นี่มันอะไรกัน อยู่บ้านเราสบายกว่าตั้งเยอะ” กำนันประเสริฐว่าไปก็มองกวาดสายตาไปทั่วห้องอย่างไม่ชอบใจ แม้ห้องของเกวลีจะไม่ได้เล็กอะไร แต่ก็ย่อมเล็กกว่าบ้านของเขาแน่อยู่แล้ว
“คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก แล้วที่นี่ก็ไม่ได้คับแคบซะหน่อย”
“ลูกปลา นี่มันจะเหลวไหลไปกันใหญ่แล้วนะ บ้านก็ไม่ยอมกลับ แล้วยังไม่ยอมไปทำงานอีก มีอะไรไม่พอใจก็บอกพ่อสิ...ไม่ใช่หนีมาแบบนี้”
“ถ้าพ่อจะมาพูดเรื่องนั้นก็กลับไปเถอะคะ” หญิงสาวว่าเสียงแข็ง ยังไม่มีทีท่าจะยอมลงให้แต่อย่างใด
“อยู่คนเดียวเหรอ” กำนันประเสริฐเห็ฯแบบนั้นก็กลัวลูกจะเตลิดหนีไปมากกว่านั้ ก็เลยทำใจให้เย็นลงก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง แล้วมองไปทางโต๊ะหน้าทีวีที่มีอาหารจำนวนมากเกินกว่าที่ผู้หญิงคนเดียวจะทานหมดได้ในมื้อเดียว
“ก็แน่สิค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเบาไม่สบตา
กำนันยังคงมองสำรวจจนมองทางห้องนอนแต่เกวลีก็รีบมาขวางไว้แล้วปิดประตู กำนันมองหน้าลูกสาวที่กำลังแสดงพิรุธออกมา
“พอได้แล้ว กลับไปก่อนเถอะค่ะ หนูยังไม่พร้อมที่จะคุยกับพ่อ” เกวลีเห็นท่าไม่ดีรีบออกตัวขอให้ผู้เป็นพ่อกลับไปก่อน แต่ว่าด้วยความตื่นเต้นเลยพูดออกมาเสียงดังไปหน่อย
“แล้วลูกมาโกรธพ่อเรื่องอะไร” กำนันประเสริฐถึงกับตกใจยืนงง
“ก็เรื่องที่พ่อทำไง” เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อทำเป็นไม่รู้เรื่องก็ทำให้ความอดทนก็หมดลงสติขาดขาดผึง พูดออกมาเสียงดังกว่าเดิม
“พ่อไปทำอะไรเหรอ” กำนันประเสริฐยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจว่าลูกสาวโกรธอะไร
“พ่อก็รู้อยู่แก่ใจ”
“ไม่ พ่อไม่ได้ทำอะไรนี่ ถ้าพ่อทำอะไรไม่ดีก็พูดมาสิ”
“...ก็ที่พอทำกับเพื่อนหนู แล้วก็เรื่องที่พ่อขายยาไง” เกวลีเก็บอารมณ์ไม่อยู่หลุดปากบอกข้อหาที่ทำให้เธอผิดหวังในตัวผู้เป็นพ่ออกมาหมด
“ปลารู้เรื่องพวกนั้นได้ยังไง” กำนันประเสริฐหน้าถอดสีทันที
“มันไม่สำคัญ ที่สำคัญคือพ่อทำได้ยังไง” หญิงสาวว่าไปก็น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้า เสียงที่ออกมาก็สั่นเครือ
“คือ...พ่อ...” กำนันหุ่นหมีน้ำท่วมปากพูดไม่ออก
“พ่อออกไปดีกว่า ตอนนี้หนูไม่อยากเห็นหน้าพ่อ” หญิงสาวมองหน้าบิดาด้วยดวงตาแดงกล้ำ
กำนันประเสริฐจนใจเพราะไม่รู้จะแก้ตัวยังไงจึงทำได้แค่ก้มหน้ารับกรรมแล้วเดินออกไปจากห้องเอาไว้ให้เกวลีใจเย็นลงก่อนแล้วคอยกลับมาคุยอีกที
……….……….……….……….……….
เมื่อเสียงต่างๆด้านนอกเงียบไปได้สักครู่ อ๊อดก็แหงมประตูตู้ออกมาดูเหตุการณ์ด้านนอกจนแน่ใจว่ากำนันประเสริฐไม่อยู่แล้ว เขาจึงออกมาจากตู้เพื่อไปดูว่าเกวลีเป็นอะไรรึเปล่า เพราะได้ยินพ่อลูกทะเลาะกันเสียงดัง และภาพที่เขาเห็นเมื่อออกมาก็คือหญิงสาวนั่งกอดเข่าไม่มีเสียงร้องแต่มีเสียงสะอืนเบาๆ เหมือนไม่อยากให้เขาได้ยิน นั้นทำให้เขารู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวใจ จนต้องเอื้อมมือไปสัมผัสที่ไหลนุ่มอย่างระมัดระวัง เพราะไม่รู้ว่าหญิงสาวนั้นอยู่ในอารมณ์แบบไหน
หญิงสาวที่กำลังก้มหน้าร้องไห้พยายามเก็บเสียงให้มากที่สุด เธอไม่อยากร้องไห้ออกมาให้ใครได้ยินในตอนนี้ แต่ก็ห้ามความอัดอั้นที่จุกแน่นอยู่ในอกไว้ไม่ได้ เมื่อเธอรู้สึกถึงไอ้อุ่นจากมือที่แตะมาตรงหัวไหล่
“น่าอายจริงๆ เลย ที่คุณอนันต้องมารู้เรื่องอะไรแบบนี้” เกวลีหันหน้าไปมองอ๊อดพร้อมเอามือเช็ดคราบน้ำตาออกแล้วยิ้มแบบฝืนๆ ให้
“ผมเข้าใจครับ ทุกคนก็มีเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ทั้งนั้นแหละครับ” อ๊อดยิ้มตอบ ที่เขาพูดออกมาแบบนั้นก็รวมถึงเรื่องของตัวเขาเองด้วย ที่ไม่รู้ว่าเกวลีจะมีปฏิกิริยาอย่างไรถ้ารู้ตัวจริงของเขา
“คุณอนันรังเกียจไหมค่ะ ที่ครอบครัวปลาเป็นแบบนี้” หญิงสาวมองชายหนุ่มตาระห้อยไม่รู้ว่าฝ่ายชายจะคิดอย่างไรที่หัวหน้าครอบครัวของเธอเป็นถึงเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองแต่กลับทำผิดกฎหมายร้ายแรงเสียเอง
“คนเราเลือกพ่อแม่ได้ที่ไหนกันละครับ ผมชอบคุณปลาที่ตัวคุณปลา ชอบในสิ่งที่เป็นคุณปลา ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ” อ๊อดยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้มากนอกจากหาถ้อยคำที่จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาปลอบใจเธอ
“เลือกเวลาสารภาพได้แย่มากเลยนะคะ” ฆยิงสาวยิ้มรับขวยเขินที่อ๊อดมาบอกว่าชอบอย่างกระทันหัน รอยยิ้มของอ๊อดช่วยปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำของเกวลีได้อีกครั้ง เขาเป็นมักจะเป็นคนที่อยู่ด้วยเวลาที่เธอมีปัญหา หญิงคิดไม่ออกว่าจะผ่านเรื่องเลวร้ายเหล่านี้ได้ไหมถ้าไม่ได้เจอกับผู้ชายคนนี้
“แหะๆ” อ๊อดหัวเราะเสียงแห้ง อายคำพูดตัวเองจนหูแดง
“ขอบคุณนะคะที่ยังชอบปลา มันทำให้ปลารู้สึกดีขึ้นมากเลย” เกวลียิ้มสวยทั้งที่ดวงตาแดงกร่ำน้ำตาซึม มือเรียวนุ่มลูบใบหน้าชายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่ใบหน้าของทั้งคู่จะค่อยๆ ขยับเข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งคู่ประทับริมฝีปากใส่กันดูดดืมหวามฉ่ำอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวถอนปากออกมาก้มหน้าหลบสายตาขวยเขิน ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ช้อนร่างบางเพรียวแล้วอุ้มขึ้นจนตัวลอยสูงขึ้นจากพื้น อ๊อดอุ่มร่างเบาของเกวลีตรงไปยังเตียงที่ห้องนอน
พอเข้าในห้องได้ทั้งคู่ก็ช่วยกับถอดเสื้อผ้าออกทันที อ๊อดเห็นเกวลีตัวเปล่าร่างเปลือยก็รีบเข้าไปกอดจูบลูบไซร้ทันที หญิงสาวหน้าตาน่ารักหุ่นเพรียวชวนฝันไม่น้อยหน้า จับกางเกงชั้นในของอ๊อดแล้วดึงออกท่อนเนื้อของอ๊อดให้ดีดออกมาแล้วกระถอกมันเบามือ
สองหนุ่มสาวพลัดกันป้อนความเสียวปลุกอารมณ์จนเริ่มจะร้อนรุ่มทนไม่ไหว สาวสวยดันร่างของอ๊อดให้นั่งที่ขอบเตียวแล้วรับลงไปนั่งที่หว่างขาลงปากก้มไปดูดรูดท่อนเนื้ออย่างโหยหา ทำเอาอ๊อดเงยหน้าสูดปากร้องครางเสียวพร้อมกับเอยปากชมไม่ขาดปาก
หญิงสาวดูดท่อนเนื้อเลียไข่ให้สักพัก อ๊อดก็ดึงท่อนเนื้อออกจากปากเพราะกลัวจะรับแรงเสียดทานที่หัวถอกไม่ไหว เขาดึงรางเพรียวขึ้นมานอนบนเตียงดูดเลียไล่ตั้งแต่สองเต้าขาว เขาดูดหัวนมจนเกวลีส่งเสียวครางลั่น เขาเล่นเต้าอยู่สักพักก้อเลื่อนลงมาเลียหน้าท้องลงไปเรื่อยจนถึงเนินเนื้อที่หว่างขา แล้วแยงลิ้นลากลิ้นเลียเข้าไปในร่องสวาทอย่างเร็ว
“ซี้ดดดดด..มันเสียวค่ะไม่ไหวค่ะ..อูยยยย…” เกวลีกดศรีษะของอ๊อดแนบเข้ากับโหนกเหมือจะกดให้ใบหน้าของเขาจมหายเข้าไปในหว่างขา อ๊อดเริ่มหายใจลำบากถึงอย่างนั้นก็ไม่หยุดการกระทำ ชนิดตายเป็นตายของแค่ให้ได้อยู่ใกล้กับคนที่เขารักก็พอ ด้านสาวสวยเองก็ร่างกระตุกหลายครั้งกระแทกร่องสวาทที่ขมิบน้ำหีออกมาใส่ปากใส่ใบหน้าชายหนุ่มเต็มที่
จนอ๊อดทนไม่ไหวเงยหน้าขึ้นหาอาการหายใจแล้วบอกว่า “ขอทำเลยนะครับ ไม่ไหวเสียวจนปวดไปหมดแล้ว”
สาวสวยยิ้มตาปรือยังไม่คลายจากความเสียว ปากสวยเผยลอยยิ้มจางที่มุมปากแล้วว่า “มาเลยค่ะ ปลาก็อยากแล้วเหมือนกันค่ะ”
อ๊อดเอื้อมมือไปที่กางเกงแล้วหยิบถุงยางจากกระเป๋าเงินมา สวมใส่ม่อนเนื้อยาวอวบกำลังดี จากนั้นก็เอาหัวถอกมากดใส่ร่องสวาทแล้วเขี่ยขึ้นลงเตรียมพร้อมที่จะชำแลกเข้าไปในช่องสวาทเปียกแฉะ เอวหนากำยำดันท่อนเนื้อใส่รูสวาททันทีที่พร้อมกันสองฝ่าย
“อร๊าาาา…” สาวสวยครางใสท่อนเนื้ออัดเข้าแน่นเต็มช่องทางไปหมด
ชายหนุ่มยิ้มอย่างสุขใจแต่ตาหยี่เพราะความเสียวที่หัวถอกโดนตอดรัดรุนแรง จากนั้นก้เริ่มกระเด้าเข้าใส่ร่างเพรียวบางเป็นจังหวะ ท่อนเนื้อเข้าไปได้ลึกจนหญิงสาวส่งเสียงระบายความเสียวด้วยความพอใจ แล้วเสียงร้องดังก็ดังขึ้นเรื่อยๆตามความแรง เช่นเดียวกับความพอใจในความรู้สึกที่ได้รับ อ๊อดก็เสียวไปทั่วร่างแต่ก็ไม่ปล่อยให้ท่อนบนของสาวสวยต้องเหงา เขาก้มตัวลงมาดูดเลียเต้าขาวของเธอ มืออีกข้างก็บีบเคล้นอีกเต้าไปด้วย
“ซี้ดดดด..ดีจังเลย...เข้าลึกมาก...เลยค่ะ...อูยยย...ซี้ดดดด” หยิงสาวสูดปากครางสยิวพร้อมกับความรู้สึกที่ได้รับออกมาตรงๆ ดวงตาใสลืมขึ้นมามองชายตรงหน้าเป็นระยะ สลับกับการหลับตาพริ้มยามที่อ๊อดกระแทกถูกจุด
อ๊อดเองได้ยินเสียงของสาวสวยก็มีแรงมีอารมณ์มากขึ้น เร่งกระเด้าเอวส่งท่อนเนื้อเข้าใส่รูสวาทอย่างเมามันส์ ปากก็ร้องครวญครางชื่นชมความยอดเยี่ยมของร่างกายสาวสวย อ๊อดออกแรงหนักจนเหงื่ออาบไปทั่วร่างแม้ในห้องจะเย็นเฉียบไม่ผิดกับหญิงสาวที่นอนรับความเสียวอยู่เบื้องล่าง ที่ร่างกายระบาบความร้อนออกมากับเหงื่อจนเตียงเปียกชุ่ม
ชายหนุ่มเสียวจนเขื่อนใกล้แตกก็เบาแรงลง ยืดอายุความสุขเสียวให้ยาวนานขึ้น แล้วจับขาเรียวขาวของเกวลีพาดบ่าจากนั้นก้ซอยท่อนเนื้อเข้าออกช้าๆ เสียงกระทบเนื้อดังเนิบๆ เป็นจังหวะ ทั้งคู่มองหน้าแล้วยิ้มให้กันก่อนจะทำหน้าเหยเกเมื่อความเสียวเล่นงาน ถึงจะทำช้าลงทว่าความเสียวกลับไม่ได้น้อยลงตาม
“ซี้ดดดดด….เสียวค่ะ ไม่ไหว..อูยยยย...ซี้ดดดด...” ในที่สุดเกวลีหมดความอดทนปล่อยแตกกระจายใส่ท่อนเนื้อ ร่องสวาทของเธอขมิบตอดรัดท่อนเนื้อแทบจะทุกตารางนิ้วอย่างแรง
อ๊อดเห็นหญิงสาวไปถึงจุดสุดยอดอีกครั้งก็เกร็งตัวเร่งกะเด้าควยใส่อย่างร้อนแรงและร้องตอบเสียงสั่น “อูยยยยยย...คุณปลา...ซี้ดดดด...ตอดแรงไปแล้ว...จะแตกแล้ว...ซี้ดดดดด…”
แล้วอ๊อดก็กระเด้าแรงๆ อัดเน้นๆ ใส่อีกหลายทีแล้วรีบดึงท่อนเนื้อออกมารูดเอาถุงยางออก แล้วขยับตัวขึ้นมาคร่อมที่เต้าขาวอวบของหญิงสาว ใช้มือสาวรูดควยอย่างเร็วปากร้องครางไปด้วย เขาเอาหัวถอกมากดบี้กับหัวนมของเธอซึ่งเธอก็ร้องครางอย่างเสียวคล้ายเอาใจช่วย แล้วในที่สุดน้ำกามขาวขุ่นเหนียวก็พุ่งใส่เต้าขาว
อ๊อดรีบสาวชักท่อนเนื้อฉีดน้ำใส่สองเต้าเร็วรัวพยายามรีดน้ำนั้นออกมาให้หมดถุกหบาดหยด จนเลอะเปรอะไปหมดเพราะน้ำที่ออกมาเยอะมากเล่นเอาเกวลีร้อนหน้าอกไปหมด
“คนบ้า เล่นพิเรนอะไรเลอะหมดเลย”
“งั้นเดี๋ยวผมอาบน้ำให้นะ”
“ก็ได้ค่ะ” สาวสวยอมยิ้มแล้วยื่นแขนสองข้างออกมาเหมือนเด็ฏน้อยอยากให้อุ้มซึ่งอ๊อดก็จัดการตามที่ขออุ้มเธอเข้าไปในห้องอาบน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายต่อไป
……….……….……….……….……….
กำนันประเสริฐออกมาจากคอนโดในสภาพที่หงุดหงิดอย่างมาก ลำพังเรื่องภายนอกก็เล่นงานจนเขาอยากจะกินยาแก้ปวดสักกำมือหนึ่งอยู่แล้ว ตอนนี้ยังจะเพิ่มเรื่องในครอบครัวเข้ามาอีก มันทำให้โกรธจนอยากจะระเบิดอารมณ์ออกมา
“ใครวะมันกล้าเอาเรื่องของกูไปปูดให้ลูกกูรู้” กำนันประเสริฐพูดไปก็กัดกรามกรอดๆ
“เมื่อเช้าคุณหนูไปที่บ้านไอ้หมอผีนั้นมาครับ” ไอ้รถถังตอบซื่อๆ ตามที่มีลูกน้องรายงานมา
“ไอ้หมอผีเหี้ยนั้นคงคาบข่าวบอกแน่ๆ แม่งเอ้ยทำไมมันมันตายไปซักทีวะ” จากที่โกรธอยู่แล้วก็กลายเป็นเดือดดดาล ไม่รู้เป็นเวรเป็นกรรมที่ทำร่วมกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน เรื่องหนักใจที่เกิดขึ้นกับเขาช่วงนี้ถึงเกี่ยวกับไอ้อาจารย์อาคมคนนี้อยู่ตลอดเวลา
“นั้นนะสิกำนัน ขนาดไอ้คนที่รับงานเก็บไอ้เสี่ยกวงยังมาขอยกเลิกงานเลย ผมว่าไอ้นี้มันร้ายเกินไปเราจัดการมันไม่ไหวรหอก” ไอ้รถถังเสริมขึ้นมาแบบไม่ได้ดูสีหน้าผู้เป็นที่ตอนนี้แดงกร่ำพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเวลา
“จะเก่งแค่ไหนถ้ามันยังเป็นคนอยู่ มันก็ต้องตายได้” ผู้เป็นนายว่าอย่างใส่อารมณ์
“แล้วกำนันจะทำยังไง”
“กูไม่รู้...แต่เดี๋ยวไม่กูก็เมียกูคงหาทางได้เองแหละ” กำนันประเสริฐส่ายหน้าอย่างหัวเสียก่อนจะเปิดประตูรถแบบกระแทกอย่างแรง
“...งั้นไปไหนต่อดีครับ” ไอ้รถถังเปิดประตูหน้ารถแล้วถามหาจุดหมายปลายทางต่อไปเพราะวันนี้กำนันประเสริฐไม่ได้มีนัดหมายที่ไหน
“แวะไปที่ค่ายก่อนละกัน”
“ครับ”
……….……….……….……….……….
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน