อ่ะเอามาให้อ่านนิดนึง น่าจะราวๆ 3 พันตัวอักษรนะ
เช็ดชื่อ เมมเบอร์ร้านเกะไปในตัว
สาวไซส์เล็ก สเปกใคร
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เดี๋ยวๆ เหมียวมาไงเนี่ย เหมียวบอกผมว่านี่จะให้ยืนคุยตรงนี้จริงอ่ะยุงกัดแล้วนะ ผมก็รีบเปิดประตูให้เข้ามาครับ พอปิดผมก็รีบถามว่าเหมียวมาได้ยังไงเนี่ย เหมียวก็บอกผมว่าลืมแล้วเหรอตอนทำนันทนาการที่ทะเล มีการแลกที่อยู่กันไว้เผื่อติดต่อยามฉุกเฉินไง
ผมก็หือ ? เหรอวะ ?? แล้วมาทำไมเนี่ยบ้านเรากับที่พักเหมียวมันไม่ได้ใกล้ๆกันเลยนะ เหมียวก็มองๆแล้วถามว่าไปทำอะไรมาอีกเนี่ย เหมียวจิ้มๆที่แผลซึ่งผมก็บอกว่าเจ็บนะเหมียว เหมียวบอกขอโทษน๊า แล้วก็ยิ้มๆ ผมก็เฮ้อทำไงได้ล่ะนอกจากเชิญเข้าบ้าน
พอเข้าไปถึงพ่อผมก็ถอดนั่งชันเข่าอ่านหนังสือมวยอยู่เลย พอผมก็สตั๊นไปละครับแบบนี้ใครมาอีก พ่อผมก็ลุกไปเลยเรียก แม่มึง แม่มึงงงงง แม่ผมที่ทำอะไรสักอย่างอยู่หลังบ้านก็เดินมา พอมาถึงก็สตั๊นเหมือนกัน ผมก็บอกว่าเหมียว พ่อกับแม่เรา
เหมียวก็ยกมือไหว้สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ พ่อกับแม่ผมก็รับไหว้จ้ะ จ้ะ เหมียวแนะนำตัวว่าหนูเป็นเพื่อนที่ทำงานของโทนค่ะพอดีแวะเอาเอกสารมาให้โทนค่ะ พ่อผมก็มองหน้าแม่แล้วหันมายิ้มเจื่อนๆแล้วอื้มงั้นตามสบายละหนู แล้วแม่ผมก็เดินกลับไปหลังบ้าน ส่วนพ่อก็เดินกลับมานั่งที่เดิม
เหมียวถามว่าโทนเราขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ย ผมก็หือ อ่อ อื้มๆ เดินระวังหน่อยนะเดี๋ยวลื่น พอเหมียวเดินเข้าไปในห้องน้ำพ่อผมมาล็อคคอเลยครับ ถามเฮ้ยไปหลอกเขามาเหรอ ผมก็บอกพ่อจะบ้าเหรอ ใครไปหลอกมา ก็เห็นว่าผมอยู่บ้านเนี่ย
พ่อผมก็บอก โอ้ ขุนแผนสำแดงเดช ตายละกูเลี้ยงไหวมั้ยวะเนี่ย ผมก็บอกพ่อใจเย็นๆๆ จะเลี้ยงหลานอะไร ผมยังไม่มีแฟน มีเมียเลยนะ แล้วพ่อผมทำไงรู้มั้ย พ่อผมยกมือขึ้นมานับ นับ นับ แล้วตบไหล่แปะๆ พกถุงเอาแล้วกันนะ พ๊อออ อะไรของพ่อเนี่ย
ผมก็ถามอะไรเนี่ยพ่อ พ่อผมก็บอกว่าที่ให้แนะนำให้เลิกเล่นยูโด เพราะอยากให้หาอะไรใหม่ๆ อยากให้ลองอะไรใหม่ๆในชีวิต ไม่ใช่พาผู้หญิงมาบ้านไม่ซ้ำหน้า ผมบอกไม่ใช่แล้วพ่อผมไม่ได้พามาเขาเอง พ่อผมถามว่านี่มึงแอบไปบูชาสีผึ้งจากวัดหลวงพ่อเปิ่น นครปฐมมาป่ะเนี่ย ผมก็บอกเปล่า พ่อผมถามอีกว่า
[ พ่อ ] : หรือขุนแผนที่คอมึงออกฤทธิ์
[ ผม ] : โอยยยยยย อย่าถามแบบนั้น
[ พ่อ ] : หรือพระปิดตาหลวงปู่โต๊ะ
[ ผม ] : ไม่ใช่แล้วพ่อ แขวนอยู่บนห้องนู่น
[ พ่อ ] : แล้วเบี้ยแก้ล่ะ ยังอยู่มั้ย
[ ผม ] : ก็ติดตัวไว้อยู่
พ่อผมก็ถาม ๆ ๆ ๆ แล้วเหมียวก็ออกมาจากห้องน้ำครับ แล้วด้วยความที่ห้องน้ำบ้านผมมันค่อนข้างฝืดเวลาเปิดก็เสียงดัง พอเหมียวเปิดแอ๊ดดดด มาผมกับพ่อก็หยุดทะเลาะกันครับ พ่อผมก็นั่งอ่านหนังสือมวย หนังสือพระของเขาไปต่อ เหมียวออกมา ผมก็ถามว่ากินอะไรยังเนี่ยมาไกลขนาดนี้
เหมียวก็ทำท่าอิดๆออดๆ ผมก็บอกมากินข้าวเลยค่อยคุยกัน ผมถามเหมียวว่ากินพวกผักลวกได้มั้ย เหมียวบอกได้ๆๆ ผมก็เดินเข้าครัวไปเปิดตู้กับข้าวหยิบของมาให้เหมียวครับ บ้านผมแปลกอย่างนึงคือจะหมดเงินกับข้าวสารไปเยอะมาก อาจจะฟังแล้วดูแปลกๆ แต่ที่บ้านจะกินแต่ข้าวหอมมะลิครับ
พ่อบอกว่าทำงานมาเหนื่อยๆก็อยากกินข้าวที่มันอร่อยๆ แพงยังไงก็ซื้อครับ แต่ดูเหมือนว่าบ้านผมจะไม่ต้องกังเวลเรื่องข้าวอ่ะ เพราะว่าข้าวหอมมะลิกองพะเนินอยู่ในห้องเก็บของแห้ง ขอนอกเรื่องนิดนึงเนื่องจากบ้านผมมันก็เป็นบ้านกึ่งปูนกึ่งไม้ แล้วก็ไม่ได้มิดชิดอะไร
มันก็เสี่ยงที่จะชื้นอ่ะแหละครับ พ่อเลยทำห้องเก็บของแห้งครับ ก็พวกของกินอะไรนี่แหละ แล้วตอนนี้คือพื้นที่ครึ่งนึงของห้องคือถูกแทนที่ด้วยข้าวหอมมะลิหลายกระสอบเลย แถมยังมีไม้พาเลทมาวางให้เรียบร้อยเลย ซึ่งไม่รู้แหละว่าจากพ่อพี่แมนหรือพ่อคุณรุกะ แต่ก็ขอขอบคุณเขาไว้เลย อ่ะกลับมาต่อ ๆ ๆ
ผมตักข้าวมาให้เหมียวนะ ซึ่งเธอก็นั่งตรงนั้นแหละ มีผักลวกอยู่ น้ำพริกปลาทู มีต้มยำขาหมูในหม้อ มีไข่ตุ๋นอีก ผมถามเหมียวว่ากินได้มั้ยถ้ากินไม่ได้เราจะไปหาซื้ออะไรเพิ่มมาให้ เหมียวบอกกินได้ๆ ๆ ๆ ซึ่งเธอก็กินได้จริงๆนั่นแหละ ผมก็นั่งลงแล้วถามว่าถึงนี่ได้ไงเนี่ย
เพราะที่อยู่ที่เขียนไปก็แค่บ้านเลขที่นี่ เหมียวบอกว่าก็แค่ถามว่าบ้านโทนอยู่ตรงไหนคะ หนูมาจากที่ทำงานโทน เขาก็บอกทางมานี่แหละ เหมียวยังบอกว่าดีเนาะเป็นคนของประชาชนดีจังถามใคร ใครก็รู้จัก ผมกุมขมับเลย โอ่ยยย อะไรวะเนี่ย
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น