ผมค่อยๆลากร่างกายของตัวเองที่สติเกือบเลือนลางลงบันไดกลับมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม ทิ้งตัวลงบนโซฟาเอามือก่ายหน้าผาก ทำเรื่องมันถึงเลยเถิดไปถึงขนาดนี้ พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดสดๆร้อนๆ ก็ยิ่งคิดมาก ไม่ต้องพูดถึงไอ้เอกมันที่ชอบเมียผมแน่นอน แต่เมียผมน่ะสิ คิดยังไงกับมัน !หรือว่ามิ้นก็ชอบมันเหมือนกัน! ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้ไอ้เอกมัน.... ยิ่งคิดยิ่งน้ำตาซึม ใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ และผมก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า...



เสียงทำอาหารดังมาจากในครัวปลุกผมให้ตื่นจากการหลับไหล นี่ผมหลับไปนานแค่ไหนเนี่ย แล้วไอ้เอกล่ะ? ผมเดินตรงเข้าไปในห้องครัว เจอมิ้นกำลังทำกับข้าวอยู่ ไม่มีวี่แววของไอ้เอก พอเมียหันมาเจอผมก็ยิ้มให้อย่างปกติ

"มีน... ไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" เมียผมตอบเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ผมยืนทำหน้านิ่งแล้วถามเธอกลับไป "แล้ว.... เอกล่ะ?"

"กลับไปแล้วล่ะ.. มีนไปนั่งก่อนไป ฝากจัดโต๊ะให้ด้วยนะ เดี๋ยวจะได้มากินข้าวกัน" เธอตอบด้วยน้ำเสียงปกติ แทบไม่เหมือนคนที่เพิ่งทำศึกสงครามอันดุเดือดกับไอ้เอกมาเมื่อกี้เลย

ผมอยากจะถามถึงเรื่องนี้ แต่พอจะเอ่ยปากถาม มิ้นก็ยังยืนกรานบอกให้ผมไปนั่งรอกินข้าว ผมจึงยอมทำตาม เดินไปจัดโต๊ะกินข้าวพร้อมกับนั่งรอเธอ



เราสองคนกินข้าวกันอย่างนิ่งเงียบ ไม่มีคำใดเอ่ยออกจากปากเราสองคนเลย มันช่างเป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดเหลือเกินจะทำยังไงดีเนี่ย หลังกินข้าวเสร็จ ผมยืนคิดไปล้างจานไปในห้องครัว แต่ก็เป็นฝ่ายมิ้นเองที่เริ่มบทสนทนาหลังจากที่ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นหลังจากล้างจานเสร็จ

"มีน... เค้าขอคุยเรื่องเอกหน่อยสิ" เมียผมถาม ผมเหงื่อตกนิดๆ กลัวเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น กลัวผลมันจะออกมาไม่ดี

"เค้าไม่อยากให้มีนคิดมากนะ... แต่เค้าก็ไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้แล้ว...." แล้วเมียผมก็เริ่มอธิบายให้ผมฟัง



ว่าเธอไม่ได้รักไอ้เอก เธอรักผมคนเดียว แต่ความรักกับเซ็กส์มันคนละเรื่องกัน ซึ่งผมให้ตรงจุดนั้นกับเธอไม่ได้ ไม่เหมือนไอ้เอก เธอไม่ได้จะหยุดมีเซ็กส์กับผม แต่แค่เมื่อถึงจุดๆนึงก็ต้องขอให้ไอ้เอกมันช่วย

"ไม่ได้รักมันเหรอ แล้วทำไมเมื่อกี้ที่รัก....." ผมเถียงกลับ พร้อมอธิบายถึงศึกระหว่างมิ้นกับไอ้เอกที่ถึงพริกถึงขิง เลยเถิดถึงขนาดไอ้เอกมันปล่อยกระสุนใส่เธอ

"โอ๋ๆ...มีน..." เธอเค้ามากอดง้อผม "ก็เค้า...แค่ลืมตัวไปหน่อยอ่ะ... แต่เค้าเพิ่งหยุดยาคุมไปไม่นานนะ เพราะงั้นหายห่วงๆ" เธอแก้ตัว



พอผมได้ยินที่เธอตอบแบบนั้นเลยได้ทีถามกลับ

"อืม... ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ แล้วเรื่องที่เราเคยคุยกันเรื่องหยุดกินยาคุมก่อนหน้านี้ล่ะ จะทำยังไงต่อ?" แล้วผมก็ถามเรื่องที่เราแพลนจะมีน้องกัน พอเจอคำถามนี้ทำเอามิ้นผงะนิ่งไปพักนึง ผมเลยพูดต่อ

"แล้วคราวอื่นจะไม่เกิดเหตุการณ์ลืมตัวแบบนี้อีกเหรอ" เจอถามแบบนี้เมียผมยิ่งสตั้นนิ่งกว่าเดิมไปอีก แต่เธอก็ส่ายหน้าบอกว่าจะไม่ให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีก พร้อมกับยืนยันว่าเราสองคนจะมีลูกด้วยกัน ไอ้เอกเป็นแค่ตัวช่วยเรื่องเซ็กส์เท่านั้น

เมียผมกอด ปลอบ อ้อน ง้อทำตัวน่ารักเอาใจผม แต่ผมก็ยังยืนนิ่งไม่พูดไม่จาอะไรหลังจากที่เมียผมตอบมา ยิ่งทำให้เธอยิ่งง้อผมเข้าไปใหญ่ สุดท้ายผมเลยตอบกลับเธอไปว่า

"แล้วเค้ามีทางอื่นให้เลือกด้วยเหรอ" พอผมยอมรับ มิ้นก็ดูดีใจ สบายใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก รีบเข้ามากอดจูบผมยกใหญ่ พร้อมกับยืนยันว่าเรื่องนี้จะไม่มีผลต่อความรักของเราสองคน



ถ้ามิ้นยืนกรานขนาดนี้ ผมก็สบายใจได้ขึ้นนิดหน่อย เพราะดูเมียผมก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แถมดูเอาอกเอาใจ ห่วงแคร์ผมมากกว่าเดิมซะอีก

"แต่... แล้วมันจะต้องบ่อยแค่ไหนอ่ะ... เรื่องไอ้เอกอ่ะ?" ผมไม่ลืมที่จะถามคำถามนี้กับเธอ

"ก็ไม่บ่อยหรอก ความจริงมันก็แล้วแต่มีนนั้นแหละ" มิ้นตอบผม แล้วก็อธิบายว่าถ้ามันไม่สุดจริงๆเหมือนคราวนี้ เธอก็พอจะทนไหวแหละ พอนึกย้อนไปก็ทำให้ผมเข้าใจ ว่ามันก็เป็นความผิดของผมด้วยที่บกพร่องจริงๆทำให้เมียอารมณ์ค้างขนาดนั้น

เราสองคนปรับความเข้าใจกันแล้วก็ได้บทสรุปออกมาเหมือนกับว่า กี่งๆอยู่กันแบบสามคนนั้นแหละ ถ้ามันถึงจุดที่สุดจริงๆ ไอ้เอกมันก็คงต้องเข้ามาช่วย แต่ผมก็กำชับกับมิ้นไปว่า "อย่ามีความลับ ปิดบังลับหลังต่อกันนะ" ซึ่งเธอก็ยอมรับแล้วก็ตอบกลับมาว่าไม่มีวันเด็ดขาด



เราสองคนก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม ผมทำงาน ส่วนมิ้นก็มีงานเป็นพักๆ ก็มีแอบหวั่นเหมือนกันว่าวันดีคืนดีกลับบ้านมา จะเจอเซอร์ไพรส์เข้าบ้านมาเป็นสาม เจอไอ้เอกอยู่ในบ้าน แต่ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วก็ยังไม่เจอนะ ไม่แน่ผมอาจจะพัฒนาจนไม่ต้องมีไอ้เอกก็ได้นะ ผมคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เวลาปกติสงบสุขก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะวันต่อมาตอนเที่ยงผมกำลังจะลองไปหาอะไรกิน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไอ้เอกมันโทรหาผมพร้อมกับบอกว่าจะขอไปกินข้าวเย็นกับผม



พอเลิกงานผมก็ไปเจอกับไอ้เอกที่ร้านอาหารแห่งนึง พอมันเจอผมก็ยิ้มหน้าระรื่นทันที

"เป็นไงมั้งครับคุณมีน" มันดี๊ด๊าคุยกับผมใหญ่

"มีอะไรก็ว่ามาไอ้เอก กูไม่มีอารมณ์ อยากรีบกลับบ้าน"

"เฮ้...คุณมีน อย่าทำตัวห่างเหินสิครับ ยังไงเราสองคนก็เป็นผัวคุณมิ้นทั้งคู่แล้วนะ สนิทๆกันไว้สิครับ"

มันพูดจากวน-ีน แต่พอเห็นผมนิ่งไม่ขำไปกับมัน มันก็เลยเข้าเรื่อง

"อะๆ โอเคผมเข้าเรื่องเลยก็ได้"

"ผมมาทวงสิทธิ์ของตัวเองครับ อาทิตย์นึงมีเจ็ดวันใช้ไหมครับ ผมเสียสละละกัน ผมขอใช้สิทธิ์ของผัวอีกคนขอเข้าไปเ-็ดคุณมิ้นสามวันครับ" พอไอ้เอกมันจะเข้าเรื่อง ก็พูดกันโต้งๆจนผมอึ้งไปเลย

"มึงบ้าป่ะเนี่ยไอ้เอก ของอย่างนี้มันมาแบ่งตายตัวได้ที่ไหน ก็ต้องแล้วแต่มิ้นสิวะ" ผมตอบกลับมันไป

"เอ๊า...ผมก็อยากแฟร์ๆกับคุณมีนนี่ครับ ไม่ได้อยากทำตัวแบบว่าจะเข้าไปแย่งคุณมิ้นมาไว้คนเดียว"

"ถ้าสมมติว่าคุณมิ้นเค้าอยากจะเ-็ดกับผมทั้งอาทิตย์เลย คุณมีนจะโอเคเหรอ"

พอผมได้ยินก็รีบส่ายหน้า "ไม่มีทางอ่ะ"

ไอ้เอกมันแสยะยิ้ม "ไม่เห็นเหรอว่าคุณมิ้นเค้าขย่ม-วยผมขนาดไหน" ไอ้เอกมันตอกกลับจนผมต้องนิ่งเงียบไปยอมมันไป

"แหม่...อย่าเครียดสิครับคุณมีน" มันปลอบผม

"คุณมีนทำงานเหนื่อยๆ ผมก็อยากแบ่งเบาภาระมั้ง เดี๋ยวเรื่องเ-็ดกัน ปล่อยเป็นหน้าที่ผมเอง" แล้วมันก็พล่ามถึงสรรพคุณมันไม่หยุด ผมก็ไม่ได้ขัดอะไรมัน ฟังๆไปแบบไม่ได้จับใจความอะไรปล่อยให้มันโม้ไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหยุดเอง



จนมาฉุดได้ยินประโยคนึงของไอ้เอกที่ทำให้ผมต้องกลับมาสนใจมัน

"ไม่รู้ว่าลูกจะหน้าเหมือนคุณมีนหรือผมเนอะ" ได้ยินงั้นผมก็ตกใจ "เอ๊ะ! มึงพูดอะไรของมึง?"

"อะไรครับคุณมีน ก็คุณมิ้นเค้าหยุดยาคุมแล้วนิ แบบนี้ในอนาคตคุณมิ้นยังไงก็ต้องท้องแน่นอนอยู่แล้ว"

"ทำไมเหรอครับ หรือคุณมีนอยากให้ลูกหน้าเหมือนผมแน่นอน" มันยิ้มตอบแบบกวนๆ

"ไม่ใช่อ่ะ ไม่มีทาง กูคุยกับมิ้นแล้ว เมียกูบอกว่ายังไงก็จะมีลูกกับกูแน่นอน" ผมเสียงแข็ง

พอไอ้เอกมันเห็นผมแข็งข้อ สีหน้ามันก็เปลี่ยนไป

"คุณมีนแน่ใจอย่างงั้นเหรอ" มันถามกลับ แต่ผมก็ยังมั่นใจกลับไป

"งั้นคุณมีนมาพนันกันไม๊ล่ะครับ" มันท้าผม



"ผมถือว่าผมอ่อนให้ละกัน เพราะผมมั่นใจว่ายังไงผมก็ได้ฉีดน้ำเ-ี่ยนเข้า-ีคุณมิ้นต่อไปแน่ๆ เอาเป็นว่าถ้าเด็กเป็นลูกใครถือว่าชนะละกันครับ" มันบอกเงื่อนไขมา

"แล้วฝ่ายแพ้ที่ล่ะ" ผมถามไอ้เอกกลับ

ไอ้เอกยิ้ม "ก็ต้องเป็นฝ่ายออกไปละกันครับ" เป็นเงื่อนไขที่ผมฟังแล้วเสียวสันหลังชอบกล แต่งานนี้ผมมั่นใจ

"สมมตินะ อันนี้สมมติเองนะ ว่ามึงชนะ แล้วมิ้นเค้าไม่ได้รักมึงล่ะไอ้เอก จะให้กูเป็นฝ่ายออกไปเหรอ?" ผมถามมัน

"อะๆๆ งั้นผมเพิ่มเงื่อนไขของตัวเองเพิ่มก็ได้ ผมจะทำให้มิ้นรักผมด้วยละกัน เพิ่มไปอีกเงื่อนไข โอเคไม๊ครับคุณมีน" มันตอบอย่างมั่นใจ จนผมหมั่นไส้

"โอเค งั้นมึงกะกูเรามาดูกันไอ้เอก" ผมตอบมันกลับไป



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

แววเสียเมียมาแล้วหล่ะมัน ทำไมเชื่อใจเมียได้ขนาดนั้น

เอาจริงๆถ้าเป็นแบบนี้มิ้นก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก แต่ความรักมันบังตามีน ผลมันเลยออกมาแบบนี้

ฟังเงื่อนไขแล้ว
ยังไงมีนก็เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่อง

เงื่อนไขมีนเสียเปรียบเลย

แววเสียเมียมาละ

แววเสียเมียมาละ เงื่อนไขเสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่อง...อีกทั้งฝีมือทางเซ็กก็ด้อยกว่า...

มีนทำท่าจะเสียเมียแล้วงานนี้ติดใจเสียขนาดนั้น

มีน เอ๊ย มีน ไป ยอมมันได้ยังไง

  จบแบบเอกหายไปจากชีวิตคงน่าแปลกใจอ่ะ ขอบคุณ​ครับ​

เรียบร้อยเสียเมียตั้งแต่ยอมทีแรกแล้ว

แววเสียเมียมาแล้วหล่ะมัน ทำไมเชื่อใจเมียได้ขนาดนั้น

สงสัยจะเสียเมียตลอดกาลแน่มิน

เสียเมียแน่นอน

เรียบร้อยแน่นอน

เกมนี้ยิ่งเล่นยิ่งถลำลึก จะว่าได้คืบจะเอาศอกก็ไม่ได้ เจอท่อนยาวเป็นศอกมาหลายเดือน ถ้าเอกไม่ติดผู้หญิงอื่นก็ยากที่จะเอาคืนแล้วครับ แถมถ้าต้องมาเลร้ยงลูกเอกอีกยิ่งช้ำ เฮ้อ อ่านแล้วเจ็บตับครับ