ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย...........
หยีตาเพราะแสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้องนอนห้องเดิมของผม มองกวาดไปรอบห้องก็มาพบเจอกับหนูน้อยคนนีงกำลังยืนจ้องหน้าผมอยู่
“ปะป๋า....” ใช่แล้วหนูน้อยคนนี้กำลังเรียกผมอยู่
“ปะป๋าตื่นสายอีกแล้ว... คุณปู่คุณย่าเค้ามารับนู๋เมย์แล้วน้า....” ลูกสาวกำลังบ่นผมที่ผมยังไม่ตื่น
“ปะ เดี๋ยวพ่อลงไปส่งนะลูกเมย์ แล้วนี่แม่อยู่ไหนล่ะ?” ผมถามถึงมิ้น แล้วค่อยๆพาลูกเดินลงบันได
“ม่ามี๊ อยู่ในครัวค่ะ”
แล้วผมก็ส่งลูกขึ้นรถปู่-ย่าไป ซึ่งปกติท่านจะพาหลานไปเที่ยวทุกวันเสาร์เป็นประจำ
ผมยืนมองฟ้า คิดในใจนี่ก็ผ่านมาสองปีกว่าๆแล้วเหรอจากเหตุการณ์ร้ายนั้น ผมยังคงฝันร้ายถึงมันอยู่บ่อยๆเลย
….
…
..
ผมเอามือตบแก้มตัวเองแปะสองแปะ รวบรวมสติ อย่าไปคิดถึงเรื่องในอดีตมันเลย เข้าบ้านไปหาอะไรกินดีกว่า เช้านี้มิ้นเมียผมจะทำอะไรให้ทานน้อ....
ผมเดินเข้าไปในบ้าน ได้ยินเสียงในครัว พร้อมกับกลิ่นอาหารหอมฉุยลอยออกมาเตะจมูก พอเดินมาถึงในครัว
“อ้าวมีน... ตื่นแล้วเหรอ?” มิ้นยิ้มให้ผม
“รอแป๊ปนึงนะมีน อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” เธอบอกให้ผมรอ พร้อมกับร่างกายของเมียผมที่โยกไปมา และเสียงดัง ตั๊บ...ตั๊บ...ตั๊บ... มาจากร่างอันบึกบึนใหญ่โตอยู่ด้านหลัง ที่กำลังจับเธอกระแทกอย่างรัวๆ
ใช่แล้ว ชายร่างอันใหญ่โตนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือไอ้เอกนั้นเอง...
“เดี๋ยวเถอะเอก... รอให้เค้าทำกับข้าวให้มีนก่อนสิ” มิ้นหันไปหาไอ้เอกมัน พร้อมกับเอามือดันหน้ามันออกไปเบาๆ
“ปล่อยให้มันรอไป” ไอ้เอกตอบกลับมา ไม่ได้สนใจที่เมียผมห้าม มันกดหัวเมียผม เร่งกระแทกจนตัวมิ้นโยกกระเพื่อมไปทั้งตัว เสียงดังแน่นกว่าเดิม ปั๊บ...ปั๊บ...ปั๊บ...ปั๊บ...
“โอ๊ย...อ๊อย....อะ...เอก ทำไมใจร้อนอย่างนี้” เมียผมบ่นแต่ก็คล้อยตามไอ้เอกไปแล้ว เธอหยุดทำอาหารหันมาโอบคอไอ้เอกแล้วเล่นตามเกมไปเรียบร้อย
พอไอ้เอกมันเห็นมิ้นยอมมันเลยยิ่งได้ใจ มันรวบขาข้างนึงของมิ้นยกขึ้นมาแล้วกระเด้งสวนไปรัวๆจนเมียผมทำหน้าเหยเก มันโยกไปพร้อมกับถามเมียผมไปว่าเป็นไงๆ ชอบไม๊ๆ
มิ้นไม่ตอบมัน แค่ดูจากสีหน้าที่แสดงออกมาก็บ่งบอกได้แล้วว่าเธอกำลังเคลิมเคลิ้มขนาดไหน ตอนนี้สองคนนั้นเมินผมเป็นที่เรียบร้อยอีกแล้ว
เกมสวาทของมิ้นกับเอกดำเนินต่อไปกว่าสิบนาที จนเมื่อไอ้เอกมันเริ่มเร่งจังหวะให้ไวขึ้น เหมือนเมียผมก็จะเริ่มรู้ตัว
“เอก!!!... คราวนี้ต้องเอามาปล่อยข้างนอกนะ” มิ้นบอกห้ามไอ้เอกไว้
แต่ไอ้เอกไม่ได้สนใจคำพูดเมียผม มันรวบขาอีกข้างของมิ้นยกขึ้น กลายเป็นว่าตอนนี้มันกำลังอุ้มเมียผมพร้อมกับโยกไปด้วย การกระทำเช่นนี้คงเป็นคำตอบได้แล้วว่ามันปฏิเสธคำขอของเมียผม
“เอก.... เค้าขอร้องน้า....นะ..นะ.. คนต่อไปขอให้มีนเค้าบ้างสิ” มิ้นขอร้องอ้อนมัน
แต่ก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์ เพราะไอ้เอกมันยังคงกระแทกสวนต่อไป แถมบอกอีกว่า “กูไม่ให้!!!” แล้วมันก็เอามือมันบีบก้นของมิ้นพร้อมกับเด้งกระทุ้งเสียงดังตั๊บๆๆรัวๆ จนจากที่มิ้นตอนแรกยังขอร้องไอ้เอกอยู่ดีๆ ตอนนี้เธอหยุดแล้วหันไปกอดคอมันทำหน้าเกร็งด้วยความเสียวไปแล้ว
แล้วในที่สุดเกมสวาทเกมนี้ก็มาถึงตอนจบเพราะไอ้เอกมันเร่งกระแทกเมียผมไม่ยั้งจนมันถึงขีดสุด ส่งเสียงตะโกนร้องออกมาเสียงหลง มันเกร็งตัวพร้อมกับบีบก้นมิ้นอย่างแรงจนรูประตูหลังของเธอเบิกกว้างออกมา กระสุนที่มันปล่อยออกมาจากลำกล้องของมัน ทะลักออกมาจากร่องของมิ้นจนไหลออกมาเป็นสาย ทั้งคู่หายใจหอบด้วยความเหนื่อยล้า แต่ก็ยังอยู่ในท่าเดิม ไอ้เอกยังแช่อาวุธมันไว้ที่เดิมไม่ยอมถอนออกมา
มิ้นมองหน้าไอ้เอกทำหน้างอนๆเพราะไอ้เอกไม่ทำตามที่เธอขอ ไอ้เอกก็ไม่ได้สนใจ มันเอามือบีบแก้มเธอพร้อมกับดูดปาก มิ้นก็ขัดขืนๆตอนแรกๆแต่สุดท้ายก็คล้อยตามยอมจูบไปกับมัน ทั้งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม ส่วนผมที่อยู่ตรงหน้าห้องครัวถูกปล่อยให้เป็นส่วนเกินยืนอยู่นิ่งๆ พร้อมกับใบหน้าของผมที่กำลังยิ้มแย้มอยู่....??
...
..
.
ใช่แล้วครับ...ผมกำลังยืนยิ้มหน้าระรื่นอยู่!!!
เพราะเหตุใดเหรอครับ
ก็เพราะว่ากระสุนที่ไอ้เอกมันฉีดใส่เมียผม
มันไม่มีลูกของไอ้เอกอยู่ในนั้นเลยสักตัว!?!?ผมขอเล่าย้อนไปเหตุการณ์เมื่อตอนที่ไอ้เอกมันปล่อยกระสุนเข้าตัวของมิ้น หลังจากที่ผมกับเธอไปตรวจสุขภาพแล้วพร้อมที่จะมีบุตร ตอนนั้นผมยอมรับความพ่ายแพ้กับไอ้เอกไปเรียบร้อยแล้วแหละครับ โดยคิดไว้ว่าถ้าเธอท้องกับมัน แล้วมันเตะผมออกจากบ้านไปก็คงต้องยอมรับผลไปตามนั้น เครียดจนซึมสภาพดูไม่ได้เลยแหละ ซึ่งมิ้นพอเห็นสภาพผมเป็นแบบนี้ก็เสียใจสุดๆ บอกว่าเธอรับไม่ได้ที่ผมเป็นแบบนี้ เคราะห์ดีของผมครับ โชคยังเข้าข้างจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น เมียผมยังไม่ท้องครับ
หลังจากนั้นมิ้นก็ตั้งใจแน่วแน่เอาไว้เลยครับว่า เธอไม่ต้องการเห็นผมในสภาพแบบนี้ เธอรับมันไม่ได้ เธอรักผมและไม่ต้องการเห็นคนรักมีสภาพแย่แบบนี้ แต่เธอก็ตัดไอ้เอกออกจากเรื่องบนเตียงไม่ได้เช่นกัน สุดท้ายมิ้นเลยตั้งเงื่อนไขให้ไอ้เอกมันซึ่งถือว่าเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ของไอ้เอกมันเลยครับ นั้นก็คือถ้าไอ้เอกยังต้องการที่จะมาจัดบทเพลงสวาทกับเมียผมต่อไปอีก !!!มันต้องไปทำหมัน!!!
แน่นอนครับไอ้เอกมันไม่ยอมเด็ดขาด ชายชาตรี ร่างกายกำยำ บึกบึน อย่างพ่อพันธ์แบบไอ้เอก จะถูกตัดโอกาสในการสืบทายาทมันไม่ยอมเด็ดขาดแน่นอน แต่เมียผมเธอก็ไม่ยอมเหมือนกันครับ ถ้าไอ้เอกมันไม่ยอมทำ เธอก็จะขอยุติสัมพันธ์สวาทกับไอ้เอกมันเช่นกัน ส่วนผมตอนแรกที่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรมไปแล้ว ก็ไม่คิดว่าเมียผมจะทำได้จริงๆ แต่สุดท้ายเธอทำจริงๆครับ มิ้นไม่ยอมให้ไอ้เอกมาหาอีกเลยหลังจากนั้น ยังไงๆก็ไม่ให้มา ไม่ไปเจอถ้าไอ้เอกมันไม่ไปทำหมัน ผมคิดว่าความสัมพันธ์ของไอ้เอกกับเธอคงจะยุติเพียงเท่านี้
แต่เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างนั้น ไอ้เอกมันยอมครับ แสดงว่าไอ้เอกมันก็ติดใจรสสวาทของมิ้นสุดๆแน่ๆ สุดท้ายมันถึงตัดสินใจยอม เลยทำให้การพนันระหว่างไอ้เอกกับผม มาถึงบทสรุปครับ แน่นอนครับไอ้เอกมันไม่มีทางทำได้ตามเงื่อนไขแน่นอนครับ อาจจะมีเปอร์เซ็นต์อยู่บ้าง แต่มันก็น้อยสุดๆจนแทบเป็นไปไม่ได้ แน่นอนครับลูกเมย์ที่น่ารักของผมนั้น เป็นลูกของผมกับมิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ไอ้เอก หลังจากที่มันทำหมันและพักฟื้นเรียบร้อยแล้ว มันก็จะมาบ้านผมเกือบทุกวันเลย คิดว่าคงจะระบายความแค้นเรื่องนี้ด้วยแล้วก็มาลงกับเมียผม พักหลังมันไม่สุภาพกับผมแล้วด้วย เรียกผมไอ้มีน เรียกมัน ขึ้นมึงกูมั่งแหละ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก เอาที่มันสบายใจเลย อ้อ.... แล้วก็เรื่องคนต่อไปที่มิ้นพูดขอไอ้เอกมัน ความจริงมันก็แค่เป็นอรรถรสเฉยๆ เพิ่มความสะใจของสองคนนั้นสำหรับบทเพลงสวาทเท่านั้นเองครับ
สุดท้ายนี้ชีวิตของผมกับมิ้นอาจจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่สำหรับผม ผมว่าเป็นไอ้เอกมากกว่าที่ต้องมาพบเจอกับจุด ”เปลี่ยน” ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของมัน...
終わり
จบบริบูรณ์
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ
ยังไงฝากติดตามเรื่องอื่นๆด้วยนะครับ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน