นิยายเรนี้เป็นงานจ้างครับ ตอนแรกคนจ้างตั้งใจจะวางเป็นเรื่องยาว แต่ก็เปลี่ยนใจ ไม่จ้างต่อ เลยจบที่ตอนเดียว ถ้ามีโอกาสจะเอามาสานต่อนะครับ นิยายเสียวสายเลสเบี้ยน
ในห้อง Suite แห่งหนึ่งในโรงแรมระดับห้าดาว ตอนนี้ได้กลายสภาพเปลี่ยนจากห้องพัก มาเป็นสตูดิโอกองถ่ายงาน ด้วยภาพพื้นหลังเป็นหมู่ตึกระฟ้าในเมืองหลวงของประเทศไทย
น้องเจน ดาราสายรุ่นใหม่กำลังนั่งให้ทีมงานแต่งงาน โดยเธอก็หยิบบทมาอ่านไปด้วย ด้วยความเป็นดารารุ่นใหม่เลยยังมีฐานแฟนคลับที่ไม่มาก แม้จะเคยได้รับบทดัง บทนางเอกมาบ้าง แต่ก็ดังในกลุ่มเล็กๆ สำหรับเจน เธอคาดหวังว่าจะได้โด่งดังยิ่งขึ้น เป็นที่ชื่นชมยิ่งกว่าดารารุ่นพี่
“น้องเจนคะ เดี๋ยวพอแต่งหน้าเสร็จ เราจะลองซ้อมบทจริงๆ ก่อนนะคะ” ทีมงานเข้ามาบรีฟรายละเอียดกับเจนก่อน
“คะๆ ได้คะ” แล้วเธอก็นั่งแต่งหน้าซ้อมบทต่อ แต่สักพักประตูห้องก็เปิดออก เจนมองเห็นผู้กำกับและผู้จัดการของเจน รีบเข้าไปทักทาย เจนหันมามองก่อนจะพบกับสาวสวยระดับดาราได้เลยเดินเข้ามา เธอดูยังวัยรุ่นอายุน่าจะมากกว่าเจนไม่มาก แต่ดูมีบุคลิกที่ดูภูมิฐานสุดๆ
“พี่คะๆ คนนั้นใครหรอ” เจนกระซิบถามทีมงาน
“อ้อ คุณปอร์เช่ เจ้าของบริษัทผลิตภัณฑ์ที่เจนกำลังจะถ่ายทำนี้ไง”
“อ้อ คะ” เจนตอบกลับ เธอมองดูปอร์เช่ด้วยความรู้สึกทึ่ง บางอย่างที่เจนรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีความพิเศษ เจนอดไม่ได้ที่จะศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับปอร์เช่ เธอกดโทรศัพท์ค้นหาข้อมูลของเธอ
ปอร์เช่ ไม่ได้มาจากครอบครัวที่มีฐานะ พ่อของเธอเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก เหลือเพียง แม่ ปอร์เช่ และน้องสาวอีก 1 คน ปอร์เช่เลยต้องพยายามไต่เต้าตัวเองให้ขึ้นมา พยายามสอบชิงทุนต่างๆ จนได้รับทุนแบบเต็มตั้งแต่ระดับปริญญาตรีที่ยุโรป ก่อนจะจบสายธุรกิจจากมหาวิทยาลัยในเครือไอวีลีค เมื่อกลับประเทศไทย เริ่มงานในตำนานจัดการ เพียงปีเดียวก็ทำกำไรเพิ่มมหาศาลจนได้รับมอบตำแหน่งผู้บริหาร เงินเดือนหลักแสน และในปีต่อทาก็ได้ลงทุนกิจการของตัวเองจนมีสินทรัพย์ร่วมพันล้าน
“กะ เก่งจัง” เจนอดทึ่งกับประวัติของปอร์เช่ ไม่ได้ จากความชื่นชมในหน้าตาก็เพิ่มความชื่นชมในส่วนของความสามารถเข้าไปอีก ทำเอาเธอรู้สึกประทับใจและชื่นชมแบบสุดๆ สายตาของเจนจับจ้องปอร์เช่จนไม่ละสายตา
เมื่อเจนแต่งหน้าเสร็จก็เตรียมที่จะซ้อมบท เธอเดินมาดูโลเคชั่น ผลิตภัณฑ์บำรุงผิว ทำให้มีเตรียมฉากเป็นอ่างอาบน้ำที่จะให้เจนกับพระเอก ในบทของคนรัก ทำท่าเหมือนกับกำลังอาบน้ำด้วยกัน แล้วทาผลิตภัณฑ์เพื่อบำรุงผิวให้สวยยิ่งขึ้นๆ แต่เพราะคนที่รับบทพระเอกยังแต่งหน้าไม่เสร็จเลยได้แต่ยืนซ้อมบทพูดกับผู้กำกับและทีมงาน แต่สักพักมีคนเข้ามากระซิบผู้กำกับบางอย่าง เจนเองก็ไม่ทันได้สนใจ
“เอาๆ เดี๋ยวลองซ้อมฉากแบบคนเดียวไปก่อนนะ ยังไม่ถ่ายทำ น้องเจน เตรียมตัวเข้าบทได้”
“คะ” เจนรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เริ่มงาน
“เดี๋ยวก่อนคะ” มีเสียงนึงดังขึ้น ทำเอาทุกคนในห้องหันมองเป็นสายตาเดียวกัน คนพูด คือ ปอร์เช่
“ฉันว่า ซ้อมคนเดียว อาจไม่เห็นภาพรวม เพราะบทเท่าที่อ่านยังดูไม่มีจุดพีคเท่าไหร่ ยังไงขอฉันซ้อมไปด้วย ในบทพระเอกละกัน จะได้ดูภาพ ดูบทด้วย โอเคไหมคะ”
เพราะว่าเป็นข้อเสนอจากนายจ้าง จะมีใครกล้าขัด เจนเองก็ได้แต่ตื่นเต้นมากขึ้น เพราะจากที่เธอรู้มา ปกตินายจ้างแทบจะปล่อยงานไปเลย ไม่ได้มาลงรายละเอียดแบบนี้ สำหรับเจนเธอรู้สึกประทับใจที่ปอร์เช่ใส่ในรายละเอียดมากๆ
แล้วบทก็ถูกซ้อม ผู้กำกับเองก็สั่งตากล้องให้ลองถ่ายเสมือนจริงไปเลย แล้วเป็นที่น่าแปลกใจเมื่อปอร์เช่สามารถท่องบทได้เป็นอย่างดี ในการต่อบทก็ทำได้บื่นไหล จนมาถึงฉากสวีท เจนนั่งอยู่ในอ่าง ส่วนปอร์เช่ยืนอยู่ด้านบน ปอร์เช่ก้มลงมาเอาหน้าผากชนกัน ไออุ่นจากตัวของปอร์เช่ กลิ่นน้ำหอมที่มีราคา ทำเอาเจนรู้สึกประหลาด เธอมั่นใจว่าเธอชอบผู้ชาย แต่ปอร์เช่ดูพิเศษออกไป
ในระหว่างซ้อม มีจังหวะนึงที่เหมือนปอร์เช่จะพลาด การวางมือของเธอบนอ่างไหลลื่นลง จนมือของปอร์เช่มากดโดนบริเวณหว่างขาของเจน แม้จะเป็นมือของผู้หญิงเหมือนกันแต่เจนก็แอบรู้สึกเสียวเล็กๆ เพราะเธอเคยแต่ช่วยตัวเอง ไม่เคยโดนมือของคนอื่น แถมมือของปอร์เช่ก็นุ่ม ไม่เหมือนมือชายอีกด้วย
“อุ้ย ขอโทษทีนะ” ปอร์เช่กระซิบเบาๆ ข้างหู ก่อนจะยกมือออก เจนรู้สึกทั้งโล่งที่ยกออก และเสียดายไปในช่วงเวลาเดียวกัน แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นพระเอกมาซ้อมถ่ายและถ่ายทำจริง แม้ว่าพระเอกจะไม่ใช่ดาราที่มีชื่อเสียงเพราะอยากเน้นให้เจนดูเด่นขึ้น แต่ก็เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าดีพอตัวเลย แต่ในฉากสวีท หน้าผากชนกัน เจนกับรู้สึกไม่เท่ากับที่ปอร์เช่ ซ้อมบทกัน แล้วกองถ่ายก็ถ่ายทำกันไปอีกหลายชั่วโมง จนเกือบ 6 โมง เมื่อถ่ายทำเสร็จ เจนก็ทาล้างเมคอัพ เปลี่ยนชุดใหม่ ตอนนี้เธออยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อน กับกางเกงขายาวสีขาวที่รัดรูปนิดๆ
ในขณะที่เจนกำลังจะขอตัวกลับบ้าน ก็มีคนเข้ามายื่นจดหมายให้เจน เป็นจดหมายสีชมพูที่มีกลิ่นหอม เจนจดจำกลิ่นนี้ได้เพราะเป็น กลิ่นน้ำหอมที่ปอร์เช่ใช้ เจนรับมาแล้วก็นึกขำในยุคที่สามารถส่งข้อความได้ ปอร์เช่กับเลือกติดต่อด้วยวิธีคลาสสิคแบบนี้ เธอเปิดอ่าน
“ขอโทษกับเหตุที่พี่ทำพลาดไปนะ คืนนี้ถ้ามีเวลาพี่ขอเลี้ยงข้าวชดเชยได้ไหม”
และในจดหมายก็ลง Qr code Line ของปอร์เช่ เธอมองดูจริงๆ แล้ววันนี้เธอมีนัดกับดาราชายอีกคนที่กำลังแสดงท่าทีจีบเธออยู่ แต่… ไว้คราวหน้านะ เธอตัดสินใจแอดไลน์ และตอบตกลง
เจนขับรถออกมา ตามสถานที่ที่ปอร์เช่ นัดไว้ เป็นโรงแรมหรูที่หรูยิ่งกว่าโรงแรมที่ใช้ถ่ายงานอีก เธอวนรถไปจอดก็ชวนเขิน เมื่อรถคันอื่นๆ มีแต่รถระดับหรู แม้ว่ารถของเจนจะดูดีแต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับคันอื่นๆ
ในสถานที่แบบนี้ ทำเอาเจนรู้สึกชุดที่ใส่ดูจะไม่เหมาะกับสถานที่อยู่เล็กน้อย เธอเดินมาที่ lobby ก่อนจะพบกับปอร์เช่ กำลังนั่งโซฟาอยู่ตามลำพัง ท่าทางที่กำลังเปิด iPad ทำงานดูน่าหลงใหลในแบบฉบับสาวเท่
“สวัสดีคะ”
“อ่า มาแล้วหรอ ขอบคุณนะที่อุตส่าห์ยอมมา”
“ไม่เป็นไรคะ ต้องขอบคุณคุณปอร์เช่มากกว่า ที่ชวนเจน”
“ก็พี่พลาดทำแบบนั้นไป ถ้าไม่เลี้ยงขอโทษก็คงจะรู้สึกผิด”
“จริงๆ เจนไม่ได้สนใจนะคะ เรื่องแค่นี้ ไม่เป็นไรหรอกคะ”
“เอาเถอะ ถือว่าเป็นการทำความรู้จักกัน”
“คะ เอ่อ คุณปอร์เช่คะ พอดีเจนไม่ได้เตรียมชุดมา กับสถานที่แบบนี้ ดูไม่เหมาะสมจัง”
“เรียกพี่ก็ได้นะ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินจัง”
“อ่า ได้คะ พี่ปอร์เช่”
“ถ้ากังวลเรื่องสถานที่ เดี๋ยวให้เขาจัดไปกินบนห้องพักได้นะ พอดีพี่ได้ voucher มา”
“ได้หรอคะ ขอบคุณค่ะ”
แล้วปอร์เช่ก็หันไปติดต่อเจ้าหน้าที่ เจนนั่งลงตรงข้ามกับปอร์เช่ สักพักพนักงานก็มาติดต่อ ปอร์เช่ชวนเจนขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน ณ ชั้นบนสุด มีห้องพักเพียง 2 ห้อง ปอร์เช่เดินตามพนักงานเข้าไป และเจนก็เดินตาม เมื่อ้ข้าห้องเธอก็ต้องตะลึงกับความใหญ่ของห้อง ที่มีห้องเล็กๆ อยู่ภายในห้องอีกที เธอเดินตามปอร์เช่ไปตรงกลางห้อง มีโต๊ะกลมขนาดใหญ่ที่มีชุดจานชามจัดเรียงไว้เรียบร้อย เธอทำตัวไม่ถูก ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับปอร์เช่ ผ้าม่านถูกเปิดออกบนตึกที่มีความสูง วิวเลยเกิดความสวยงาม แสงไฟจากตึก จากถนน จากรถ ชวนให้เคลิ้มทีเดียว เจนมองวิวภายนอกอย่างสบายใจ
“เจนดื่มแอลกอฮอล์ได้ไหม”
“อ่า เอาจริงๆ ก็ได้นะ แต่ไม่ถนัด”
“งั้นดื่มไวน์กับพี่นะ ว่าแล้วบริกรในห้องก็จัดเสิร์ฟให้ แล้วรายการอาหารก็ค่อยๆ ทยอยเสิร์ฟในรูปแบบ fine dining ที่สำคัญทุกเมนูจะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ประกบด้วยทุกเมนู จนถึงรายการสุดท้าย เป็นขนมหวานผสมเหล้า เจนก็เริ่มมีอาการมึนๆ แต่ต้องรักษาอาการไว้ เพราะปอร์เช่เป็นถึงระดับนายจ้างที่อาจป้อนงานให้เธอได้อีกในอนาคต
“อาหารอร่อยมั้ย” ปอร์เช่ถาม เมื่ออาหารหมดพนักงานในห้องก็กลับออกไป เหลือเพียง 2 สาวในห้องเพียงลำพัง บทสนทนาก็เริ่มเข้าสู่เรื่องส่วนตัวมากขึ้น
“เจนมีแฟนยังหรอ”
“ยังคะ”
“แล้วที่เป็นข่าวกับคนนั้นละ”
“อ้อ กระแสโปรโมทของค่ายนะคะ ไม่มีอะไรเลย”
“แล้วเจนอยากได้แฟนแบบไหนหรอ”
“อืม ก็ทั่วไปนะ เอาใจใส่ ไม่ขี้หึง มีเหตุผล”
“แล้วจำกัดเพศไหม” คำถามนี้ของปอร์เช่ ทำเอาเจนแอบอึ้ง เพราะถ้าคิดอีกแง่คำถามนี้ก็หมายถึงเจนชอบหญิงหรือเปล่า
“อ่า เจนก็เคยคบหญิงนะคะ สมัยเรียนอยู่”
จู่ๆ ปอร์เช่ก็ลุกขึ้น เจนที่นั่งอยู่ก็แอบตกใจเล็กน้อย ปอร์เช่เดินไปตรงหน้าต่าง เจนก็ไม่รู้นึกอะไรเดินตามไป ภาพวิวของกรุงเทพในยามราตรีที่มองจากชั้นบนๆ ดูสวยงามเป็นที่น่าหลงใหล
“พี่ปอร์เช่นคะ คือ…” เจนตั้งใจจะขอกลับบ้านก่อน เพราะแอบเมานิดๆ แต่จู่ๆ ปอร์เช่ก็จูบปากของเจน ท่ามกลางวิวอันสวยงาม
“พะ พี่” เจนตกใจ รีบดันตัวของปอร์เช่ออก แต่เพราะฤทธิ์แอลกฮออล์ ทำให้เจนเซจนล้มลงกับพื้น เธอทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์น่าอึดอัดนี้
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน