ผมจะค่อนข้างสื่อสารกับทีนี่เป็นหลักนะครับ เพราะเป็นบอร์ดเปิดและเป็นบ้านหลังแรกของผมด้วย

คืออยากจะบอกว่า ช่วง 2-3 วันตั้งแต่ที่ผมเขียนเรื่องนี้ผมค่อนข้างจะนอนดึกมาก
ส่วนหนึ่งก็เพราะสนุกที่ได้กลับมาทำในงานอดิเรกที่ชอบ และส่วนหนึ่งก็เพราะคอมเม้นต์แนะนำติชมให้กำลังใจจากทุกช่องทาง
เพราะฉะนั้นทุกคอมเม้นต์จึงมีค่ากับผมมากครับ บ้างก็นำมาปรับใช้ในผลงาน บ้างก็นำมาให้กำลังใจ
และเชื่อว่าสำหรับผู้ผลิตผลงานในด้านอื่นๆก็คงรู้สึกเช่นเดี๋ยวกันยามได้รับคำติชม
บางครั้งแค่คอมเม้นต์เพียงคอมเม้นต์เดียวก็ทำให้ผมเปิดคอมมานั่งปั่นงานได้ครับ 
หวังว่าจากนี้และต่อไปจะได้รับคอมเม้นต์แนะนำติชมดีๆอีกเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณได้ แต่ขอความคิดเห็น หรือความรู้สึกแนบมาด้วยจะดีมากๆครับ

อีกเรื่องก็คือสอบถามสำหรับแนวนิยาย หากจะเป็นเกมออนไลน์18+ จะมีคนสนใจอ่านกันไหมครับ
คือจริงๆมีแต่งไว้เรื่องแรกๆตั้งแต่ตั้งไข่เลยใน dek-d แต่ก็พับไปแล้วมาแจ้งเกิดในนี้แทนครับ 
กลับไปนั่งย้อนอ่านดูก็อยากจะจับมาปัดฝุ่นสักหน่อย
เท่าที่ผมเห็นจะมีของท่าน Neo กับ ท่าน Ass ที่แต่งไว้แล้ว ลองไปหาอ่านดูได้ครับสำหรับแนวนี้

ขออนุญาตเปลี่ยนแปลงชื่อตัวละครนะครับโดยแก้ในตอนเก่าเรียบร้อย

ชื่อเดิม          ชื่อใหม่

คุณทิวา   -     โศภิตา

ลินลนา   -      รินรดา



อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจ


และยังสนับสนุนให้กำลังใจเพิ่มเติมได้ตามช่องทางดังนี้ครับ







เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดครบรอบสิบหกปีของริท ลูกชายบุญธรรมของเธอ
โศภิตาจึงตัดสินใจจะทำมื้อพิเศษให้เขาในช่วงเย็น อีกทั้งยังมีเค้กก้อนใหญ่ที่รินแอบสั่งเอาไว้เซอร์ไพรส์เขาอีก
เนื่องด้วยเหตุนี้เอง โศภิตาจึงจำต้องออกนอกบ้านเพื่อหาซื้อวัตถุดิบเพิ่มเติม

และด้วยเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่หายไปจากที่พัก ไม่มีทางใดเลยที่เธอจะคิดถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในครอบครัว
ดั่งเช่นในเรื่องที่รินรดา ลูกสาวในไส้แท้ๆ ของเธอ จะค่อยๆ กลายเป็นผู้หญิงของริท บุตรบุญธรรมทีละน้อย
หรือแม้แต่เรื่องที่ตัวของโศภิตาเองนั้น ก็จะแปรเปลี่ยนไปในอีกไม่ช้านานเฉกเช่นเดียวกัน

อันที่จริงแล้ว ริทไม่ได้ต้องการจัดงานเลี้ยงหรือฉลองอะไรเป็นพิเศษในวันเกิดของเขา
และแน่นอนว่าโศภิตาเองก็รู้เรื่องนี้ดี เธอรู้ว่าเขาไม่มีเพื่อนสนิทที่โรงเรียนหรือที่ไหน
ริทไม่มีใครเหลืออีกแล้วนอกจากเธอและลูกสาว
ดังนั้น โศภิตาจึงตัดสินใจจะจัดงานวันเกิดเล็กๆ นี้ขึ้นเพื่อเขา

ถึงริทจะเป็นเด็กเงียบๆ และไม่มีอะไรโดดเด่นมากนัก
แต่เขาก็มักจะปฏิบัติต่อเธอและรินดั่งแม่และพี่สาวแท้ๆ แม้จะรู้ว่าพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวพันกันทางสายเลือดเลยก็ตาม
และการที่ริทยังคงแสดงออกเช่นนี้อยู่เรื่อยมา โศภิตาจึงไม่มีทางระแวงสงสัยถึงสิ่งที่เด็กหนุ่มผู้อ่อนกว่าเธอเกือบสองรอบคนนี้คิดหวังจะทำกับเธอเลย

โศภิตารู้ตัวดีว่ารูปลักษณ์ของตนเปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม
จึงไม่แปลกนักที่จะมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเวียนแวะเข้ามาในชีวิตของหญิงสาวอยู่เป็นประจำ
แต่หลังจากสามีของเธอเสียชีวิตลง โศภิตาก็ไม่คิดที่จะมีใครใหม่อีกอีก
เธอต้องการใช้ชีวิตที่เหลือกับลูกๆ ทั้งสองของเธอเพียงเท่านั้น
และด้วยสาเหตุนี้เอง แม่ม่ายสาวจึงตอบปฏิเสธผู้ชายทุกคนอย่างเด็ดขาดอยู่เสมอ
และในไม่ช้า พวกเขาเหล่านั้นก็จะยอมแพ้และเลิกหมายปองในตัวเธอไป

ริทเองก็ไม่คิดว่าเขาจะทำให้แม่บุญธรรมมาชอบพอได้
นั่นเพราะไม่ว่ายังไงก็ตาม ในสายตาของโศภิตา เขาจะเป็นเพียงแค่ลูกชายบุญธรรมสุดที่รักอยู่เสมอ
แต่ด้วยพลังที่เเพิ่งค้นพบ เด็กหนุ่มจะสามารถใช้มันเพื่อเปลี่ยนมุมมองของเธอที่มีต่อเขาได้อย่างง่ายดาย



เมื่อโศภิตาจัดเตรียมอาหารเสร็จก็ตกค่ำพอดี เธอจึงเรียกริทและรินให้มาที่ครัวเพื่อทานอาหารร่วมกัน

ริทลงมาจากห้องทันทีที่ได้ยินเธอเรียก และแม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้ว
แต่เมื่อเห็นถึงความเอาใจใส่ของแม่บุญธรรมจากอาหารโปรดบนโต๊ะ เด็กหนุ่มก็อดที่จะรู้สึกดีไม่ได้

หลังจากนั้นไม่นานนัก รินรดาก็ตามลงมา แล้วใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นเล็กน้อย

รินรดาเฝ้าคิดวนเวียนมาตลอด ทำไมจู่ๆ เธอถึงเกิดอารมณ์เพราะน้องชายขึ้นมาได้
และในที่สุด เธอก็สรุปว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ อาจเพราะร่างกายของเธออยากจะรู้สึกดีโดยบังเอิญ
อีกทั้งริทก็แค่อยู่ใกล้ๆ เธอโดยบังเอิญ ทั้งหมดจึงเป็นเพียงเรื่องที่บังเอิญเกิดขึ้นล้วนๆ เท่านั้น

เมื่อคิดได้ดังนั้น รินรดาก็ตัดสินใจที่จะลบเรื่องนี้ออกจากหัวให้เร็วที่สุด ทั้งนี้ก็เพื่อให้แน่ใจว่าริทหรือใครก็ตามจะไม่มีวันรับรู้ได้อีก

ทว่าความคิดของเธอก็ต้องเป็นหมันเมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหาร เพราะเมื่อรินรดาเห็นน้องชาย ส่วนสงวนของเธอก็เป็นอันเกิดอาการวูบวาบขึ้นมาอีกครั้ง
และแม้จะเพียงเล็กน้อย แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้จิตใจของหญิงสาวกลับมาสับสนวุ่นวายดังเดิม
จะเป็นเพราะริทจริงๆ หรือที่กระตุ้นเธอ? จะยังมีเหตุผลอื่นแอบซ่อนอยู่อีกไหมหนอ? รินรดาพยายามคิดหาคำตอบ

เมื่อเวลาผ่านไปหลังจากทั้งสามนั่งกินมื้อเย็นด้วยกัน รินรดาก็เริ่มรู้สึกคันยุบยิบในร่องสาวมากขึ้นเรื่อยๆ
อีกทั้งทุกครั้งที่เธอมองริท อาการเหล่านั้นก็จะเพิ่มพูนยิ่งขึ้นไปอีก
เพราะแม้แต่ในขณะนี้ หน้าอกของเธอก็เริ่มจะเกิดอาการเดียวกันจนปลายถันค่อยๆ ลุกชูชันขึ้นอย่างช้าๆ

หลังจากเห็นสีหน้าของพี่สาว ริทก็รู้ทันทีว่าเธอเริ่มมีอารมณ์อีกครั้งแม้จะไม่เท่าในครั้งก่อนหน้า
และนั่นอาจจจะเป็นเพราะเธอได้สำเร็จความสุขสมจากเขาไปแล้วหนึ่งครั้งก็เป็นได้

แต่กระนั้น ริทก็ยังดีใจมากที่ร่างกายของรินรดายังคงปรากฏปฏิกิริยาต่อคำสั่งของเขาอยู่
ไม่ว่าแรงกระตุ้นที่เกิดจะลดลงหรือรินรดาจะอดทนได้ดีก็ตาม
แต่ตราบใดที่เขาอยู่ใกล้เธอ สาเหตุต่างๆ ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

อันที่จริงแล้ว ริทออกจะชอบใจที่ผลของคำสั่งมีประสิทธิภาพลดลงด้วยซ้ำ
แม้ความจริงที่รินรดาจะรู้สึกเร่าร้อนอย่างรวดเร็วจะเป็นเรื่องที่ชายทั้งโลกหวัง
ทว่าเด็กหนุ่มก็ยังสนุกที่จะได้เห็นเธอทรมานด้วยความร้อนรุ่มอย่างช้าๆ แต่แน่นอนเสียมากกว่า

แม้รินรดาจะยังตักอาหารใส่ปากอยู่ แต่ในทุกนาทีที่ผ่าน ร่างกายของเธอก็ยิ่งร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ รวมทั้งใบหน้างามที่กำลังเปลี่ยนสีจากชมพูเป็นแดงช้าๆ นั่นอีก

"ริน เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ดูทานไม่ค่อยเยอะเลย แถมหน้าก็แดง" โศภิตาผู้ไม่รู้เรื่องราวใดๆ เอ่ยถามขึ้นหลังสังเกตถึงความผิดปกติจากบุตรสาวได้

"น..หนูสบายดีค่ะ" รินพยายามที่จะตอบกลับด้วยอาการปกติ
คงไม่ดีแน่หากแม่ของเธอรู้ว่าร่างกายของเธอกำลังเกิดอะไรขึ้นภายใน ไหนจะตัวต้นเหตุที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนั่นอีกล่ะ

รินรดาต้องทำให้แน่ใจว่าน้องชายจอมบื่อจะไม่คิดว่าเธอเริ่มสนใจเขา
หากความเกิดแตกขึ้นมา เธอคงยอมกลั้นใจตายเสียดีกว่า
หญิงสาวจึงอดทนต่ออาการร้อนรุ่มและพยายามทำตัวตามปกติอย่างสุดความสามารถ

หลังมื้อค่ำจบลง รินรดาก็รีบลุกออกไปโดยบอกว่าจะต้องทำอะไรบางอย่าง ทิ้งม่ายสาวที่กำลังงุนงงและน้องชายไว้ข้างล่าง

ริทยิ้มน้อยๆ อย่างพอใจ เพราะเด็กหนุ่มแน่ใจว่าพี่สาวจะจากไปโดยคิดถึงแต่ภาพเขาอย่างแน่นอน

"เอาล่ะ! ริท บอกแม่มาซะดีๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของลูก เมื่อกี้รินออกจะทำตัวแปลกๆ " โศภิตาถามเขาด้วยสายตาจริงจัง และมันก็ทำให้เด็กหนุ่มต้องกลั้นหัวเราะ

ด้วยสีหน้าไร้เดียงสา ริทก็ตอบว่า "ไม่รู้สิครับ บางที...พี่รินอาจจะแค่รู้สึกไม่สบายก็ได้มั้งครับ ไว้ถ้าเกิดเป็นอะไรมากเข้า เดี๋ยวพี่รินก็คงมาบอกพวกเราเอง"

"อืมมม... แม่ก็หวังว่าจะเป็นอย่างที่ลูกบอก" ม่ายสาวเม้มปากแน่นด้วยความเป็นห่วง ก่อนเธอจะกลับมายิ้มให้บุตรชาย

"ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ลูกจะไปทำอะไรที่อยากทำก่อนก็ได้นะ ไหนๆ วันนี้ก็เป็นวันเกิดของลูก เดี๋ยวแม่จะเป็นคนเก็บกวาดให้เอง"

"ขอบคุณครับแม่" เด็กหนุ่มรับคำอย่างยินดี



ริทกลับมายังห้องส่วนตัวเพื่อครุ่นคิดถึงสิ่งที่เขาจะทำกับโศภิตา ตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงพลังจิตที่ฟื้นคืนกลับมาเต็มเปี่ยมแล้ว
และด้วยเรือนร่างเปลือยเปล่าของพี่สาวที่ยังวนเวียนอยู่ในหัว เด็กหนุ่มจึงไม่อยากรีรอใดๆ อีกต่อไป
ขณะนี้เขาพร้อมแล้วที่จะต้องเสียความบริสุทธิ์ และถ้ามันจะเป็นกับโศภิตา แม่บุญธรรมสุดเซ็กซี่ของเขา เด็กหนุ่มก็ออกจะดีใจเสียด้วยซ้ำ

โศภิตารับเขามาเลี้ยงด้วยความรักอันเต็มเปี่ยมหลังจากที่เขาเสียทั้งพ่อและแม่ไป ไม่เคยเลยแม้แต่สักครั้งที่เธอจะปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับไม่ใช่ลูกชาย
และเมื่อรวมกับร่างกายอันเร่าร้อนพร้อมด้วยดวงหน้าสวย จึงไม่แปลกที่เด็กหนุ่มจะพบว่าเธอคือตัวเลือกแรกหากเขาอยากจะมอบกายให้ใครสักคน

ริทต้องการที่จะปลดปล่อยตัวเองเข้าเป็นส่วนหนึ่งของร่างอันราวสวรรค์สร้างนั้น และเขาก็จะทำมันแน่ในคืนนี้
แต่ก่อนที่จะเป็นเช่นนั้น ริทต้องแน่ใจว่าแม่บุญธรรมสาวจะต้องการในสิ่งเดียวกัน

เฉกเช่นความรู้สึกที่เกิดกับรินรดา สภาวะของการถูกสะกดจะทำให้ความรู้สึกสุขสมของเขาลดทอนลงอย่างมาก
ริทต้องการให้โศภิตารู้สึกดีเหมือนกันกับเขาในขณะที่ร่างของทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดรัดรึงกัน

ดังนั้น ริทจึงยังคงพยายามครุ่นคิดหาวิธีที่จะได้ผล วิธีที่จะทำให้แม่บุญธรรมรู้สึกเต็มใจกับเขา
จนในที่สุด ริทก็นึกถึงวิธีการบางอย่างออก เขาพยายามคิดทบทวนมันให้แน่ใจ
และเมื่อผ่านไปอีกครู่ใหญ่ โศภิตาก็เรียกให้เขาลงไปข้างล่าง



เมื่อริทลงไป ริทก็เห็นพี่สาวของเขาอยู่ก่อนแล้ว
และเหมือนกันกับก่อนหน้า ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนสั่งเค้กมาเซอร์ไพรส์เขาด้วยตัวเอง
แต่เมื่อเขาเป่าเทียนเสร็จ รินลดาก็แบ่งเค้กในส่วนของตนไปกินอย่างรวดเร็วก่อนจะเอ่ยปากขอตัวขึ้นนอน

รินรดาในตอนนี้เขินอายเกินกว่าจะเจอริท เธอกลัวว่าหากเห็นเขานานไป ร่องรูของเธอจะเกิดวูบวาบขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนนี้เธอไม่แม่แต่จะเปิดโอกาสให้ริทพูดด้วย หญิงสาวพุ่งตัวผ่านน้องชายเพื่อพาตัวเองขึ้นห้องไปในทันที

"พี่รินดูแปลกไปจริงๆ ด้วยนะครับ" ริทพูดขณะนั่งลงบนโซฟาข้างๆ

"หึหึ ดูไปแล้วก็ตลกดีเหมือนกันนะ" โศภิตาผู้เดียงสาขำเบาๆ "แต่แม่ว่าพรุ่งนี้ก็คงหายมั้ง" พูดจบเธอก็ยื่นเค้กให้ริท

"ลูกจะดูอะไรไหม" เธอถามพลางเปิดทีวี

"ไม่ครับ แม่ดูเลย" ริทตอบขณะก้มหน้ากินเค้ก

แม้จะเป็นโอกาสอันดีที่พี่สาวของเขาไม่อยู่แล้ว แต่เด็กหนุ่มก็ยังรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
แต่หากทุกอย่างเป็นไปตามแผน อีกไม่ช้าเขาก็จะได้เขาไปลิ้มรสสัมผัสภายในของแม่บุญธรรมที่นั่งอยู่ข้างกายแล้ว

เด็กหนุ่มรวบรวมสติเพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะราบรื่น ก่อนเขาจะพูดขึ้น

"โศภิตา"

หญิงสาวหันมองบุตรชายตามเสียงขานด้วยรู้สึกประหลาดใจที่เขาใช้ชื่อจริงของเธอ
ทันใดนั้น อาการปวดหัวอย่างรุนแรงก็รุกล้ำเข้าสู่สมองของโศภิตาอย่างไม่ทันตั้งตัว
และก่อนที่เธอจะส่งเสียงใดๆ แววตาของม่ายสาวก็สิ้นประกายความมีชีวิตชีวาไปเสียแล้ว



ทุกท่านสามารถเข้าไปแนะนำติชมเพิ่มเติม หรืออ่านเรื่องอื่นๆได้ที่นี่

พลังมันจะมีหมดไปไหม แบบเช่นพอทีลูกคนแรกแล้วพลังจะหายไรงี้

ถ้าไม่มีหมดคงจะสะกดจิตสร้างฮาเร็มแบบเหมาหนักจัดเต็มแน่นอน

ฝึกประสบการณ์จากสาวใหญ่แล้วค่อยไปหาสาวน้อยเป็นทางที่ดี

ริทได้ทดสอบพลังอีกครั้งจะสำเร็จไหมน่ะ

ถ้าเก่งขึ้นแล้วจะใช้พลังน้อยลงไหมเนี่ย อนาคตฮาเร็มอยู่ไม่ไกลแล้ว

จะได้ใครก่อนกันครับ แม่ หรือว่าลูก ต้องลองลุ้นกัน

สะกดจิตลูกไปแล้ว คราวนี้ถึงตาแม่บ้าง ตามลุ้นต่อ

ใช้ความสามารถพิเศษบ่อยเกินไป จะมีอันตรายหรือผลข้างเคียงมั้ยครับ  รอบนี้เล่นของสูงก่อนเลยเชียวนะ

ค่อยเป็นค่อยไป เนื้อเรื่องชวนตื่นเต้นมากครับ

อืมถ้าสะกดไปแล้ว พลังจะค่อยๆลดลง ต้องคอยสะกดซ้ำๆหรือเปล่านะครับ แสดงว่ามันไม่ใช่การสะกดถาวร

เริ่มจากแม่ก่อนนี่แหละดีสุดเพราะจะได้วางแผนอะไรได้ง่าย แล้วอีกอย่างลูกสาวจะได้มีคนปลอบตอนเสียตัวด้วยเข้าทางพอดี

ลุ้นๆทดลองกับลูกมาแล้วผลออกมาดี คนแม่นี่ริทจะสั่งให้ทำอะไรบ้าง ส่วนในอนาคตอยากรู้ว่าจะมีผู้หญิงที่พอจะขัดขืนการสะกดของริทได้ไหม

ค้าง รอติดตามต่อเลยครับ

แอบกลัวว่าริทสะกดจิตสาวไปเรื่อยๆเพราะว่าความอยากที่ไม่ได้มาจากความรัก แล้ววันไดวันหนึงเกิดมีความรักขึ้นมาแล้วผิดหวังมันคงแทบจะเจ็บน่าดูเลย

จากลูก ที่สะกดไปแล้วเริ่มมีผล
เตรียมมาถึงคิวแม่แล้วสินะ
จะเป็นยังไงต่อไป จะได้จัดเลยไหม รอดูเลย