หายไปนานหน่อยครับช่วงนี้ ภารกิจเยอะ แต่อย่างน้อย สัปดาห์ละ 2 ตอนแน่ๆครับ
สำหรับตอนนี้ซ่อนแค่รูปนะครับ แต่จริงๆอยากจะซ่อนเยอะกว่านี้ ไม่ซ่อนแล้วไม่ค่อยได้คอมเม้นเลย 
ยังไงผมจะพยายามเร่งเนื้อเรื่องให้นะครับ มีคนเรียกร้องรินรดากันมากเลย แต่ยังจำเป็นต้องปูบทแม่ก่อนครับ หวังว่าจะเข้าใจและชอบกัน

สนับสนุนให้กำลังใจเพิ่มเติมและอ่านตอนใหม่ได้ตามช่องทางดังนี้ครับ  **EP 12 มาแล้วเน้อ






อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ





เมื่อโศภิตารู้สึกตัวตื่นขึ้นในรุ่งเช้า ในทันทีที่ขนตางอนเริ่มขยับ สิ่งแรกที่เธอตระหนักคือคำสัญญาซึ่งเคยให้ไว้กับตนว่าจะไม่มีทางหลับนอนกับบุตรชายอีก
แต่ตอนนี้ และด้วยตัวของเธอเอง ม่ายสาวได้ทำลายคำสัญญานั้นจนป่นปี้ไปหมดแล้ว

ความทรงจำถึงสิ่งที่เธอได้พูดและกระทำออกไปเมื่อคืนยังคงท่วมท้นอยู่ในใจ ดวงหน้าเรียวขณะนี้ร้อนผ่าวขึ้นทุกวินาที
ตำแหน่งที่ทั้งคู่ทำมัน ความดุเดือดจากการโดนกระแทกทั้น ทั้งภาพและความรู้สึกนั้นค่อยๆผุดขึ้นในหัวดั่งตาน้ำไหล
โศภิตาจำได้แม้กระทั่งสาเหตุที่ทำให้เขายอมให้เธอเข้ามาในห้อง นึกถึงว่าเธอยอมแม้ขนาดที่จะโกนขนเบื้องล่างตามคำบอกของเขา
ความเขินอายของม่ายสาวก็ถึงกับทะลุปรอทเมื่อเธอต้องนึกถึงมัน

แต่แม้ว่าการกระทำในสองคืนที่ผ่านมาจะทำให้เธอรู้สึกเขินอายมากมายเพียงใด มันก็ทำโศภิตาได้รับรู้ถึงสิ่งอื่นด้วยเช่นกัน อีกทั้งยังเป็นสิ่งที่เธอพยายามจะลบมันออกจากหัวให้เร็วที่สุด

และสิ่งสิ่งนั้นก็คือ การที่ร่างกายของเธอรู้สึกดียามได้รับสัมผัสสยิวจากบุตรชาย ไม่ว่าจะเป็นการกอดจูบลูบคลำหรือโดยเฉพาะการร่วมรัก
สัมผัสที่โศภิตาได้รับตลอดสองคืนที่เลยผ่านเป็นอะไรที่เธอไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้ การได้หลับนอนกับริทกลับกลายเป็นสิ่งอันน่ามหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่โศภิตาเคยพบไปเสียแล้ว

แต่ถึงกระนั้น ด้วยมโนธรรมที่มี สิ่งที่เธอกระทำร่วมกันกับบุตรชายบุญธรรมวัยสิบหกปีก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น
แม้ว่าร่างกายของเธอจะเรียกร้องหาความสุขอันผิดบาปนี้มากแค่ไหน แต่จิตใจของเธอจะไม่มีวันยอมรับมันได้แน่นอน

เมื่อโศภิตาสัมผัสได้ว่าริทตื่นแล้วจากการที่เขาลูบสะโพกของเธอเบาๆ
แม้ว่าเธอจะรู้สึกดีและสยิวกายเพียงใด แต่โศภิตาก็แกะมือของริทออกจากร่างทันที
เธอไม่ต้องการให้เขาเข้าใจว่าเรื่องเมื่อคืนจะยังดำเนินต่อไป

"เป็นอะไรเหรอครับแม่?"

โศภิตาผุดลุกจากเตียงก่อนจะรีบหยิบเสื้อผ้าที่พบได้ทั่วพื้นมาปกปิดร่างเปลือยของตน

"เออออ..แม่ แม่ขอโทษด้วยนะริท แต่อย่างที่แม่บอกลูกไว้เมื่อวาน เราไม่ควรจะทำอะไรแบบนี้ ลูกช่วยลืมทุกอย่างที่เราทำกัน แล้ว...ทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม แม่ขอร้อง"
โศภิตาเม้มปากแน่นขณะสวมเสื้อผ้าด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

"แต่แม่เป็นคนมาขอร้องให้ผมทำเองนะครับ หึ! แล้วแม่ก็มาบอกผมแบบนี้! มันยังไงกันครับเนี่ย?"

โศภิตาเองก็รู้เรื่องนี้ดี แต่เธอก็นึกไม่ออกเช่นกันว่าทำไมตอนนั้นร่างกายของเธอถึงกระหายความเป็นชายของเขามากมายขนาดนั้น ม่ายสาวจึงรีบตัดบท

"แม่รู้ว่าแม่ขอให้ลูกทำแบบนั้น แต่แม่ไม่เคยเป็นนี้มาก่อนเลยลูกก็รู้ แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม แม่ก็จะขอให้ลูกลืมมันไปอยู่ดี หวังว่าลูกจะไม่โกรธแม่นะ"
และโดยไม่รอคำตอบกลับใดๆ โศภิตาก็ย่องออกจากห้องของริทดั่งเช่นเมื่อวานเพื่อกลับไปยังห้องหับของตน
ก่อนเธอจะรีบอาบน้ำล้างคราบไคลจากเกมรักและน้ำกามขุ่นข้นที่ยังคงคั่งค้างในรูหลืบเพื่อลงไปทำมื้อเช้า

ริทนอนเล่นอยู่ในห้องของเขาอย่างสบายใจ เขาแกล้งทำฉุนเฉียวไปก็เท่านั้นเอง เด็กหนุ่มไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่แม่บุญธรรมพูดเลยสักนิด
แม้ว่าเธอจะพยายามต่อต้านกับความต้องการของร่างกายตัวเองเพียงใด แต่ริทก็รู้ดีว่าเธอจะไม่มีวันเอาชนะมันได้ คืนนี้ม่ายสาวจะต้องย้อนกลับมาเคาะประตูห้องของเขาอีกครั้ง

เด็กหนุ่มตระเตรียมแผนการหลายอย่างไว้ให้แม่บุญธรรมสำหรับทุกครั้งที่เธอมาหา
และในทุกวันที่ผ่านไป ร่างกายของเธอจะยิ่งจดจำทุกความสุขที่เขามอบให้
และสุดท้าย เธอก็จะกลายเป็นทาสของเขาตามที่วางแผนเอาไว้

ริทจินตนาการถึงสิ่งต่างๆที่เขาคิดจะทำยามเมื่อเธอยอมเป็นทาส แน่นอนว่าเขาจะยังปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีเช่นเดิมเพราะเธอคือแม่บุญธรรมของเขา
แต่เด็กหนุ่มเองก็ยังมีอะไรสนุกๆที่อยากจะลองทำมันกับเธออีกมาก และมันก็คงจะยิ่งกว่าสุขีถ้ามีพี่สาวมาร่วมด้วย

ยิ่งคิด ริทก็ยิ่งตื่นเต้น แต่ตอนนี้เขาพร้อมแล้วสำหรับกิจวัตรเพื่อชีวิตใหม่ เด็กหนุ่มจึงเริ่มต้นออกวิ่งตามตารางที่ตนเองวางไว้ทันที

หลังกลับถึงบ้านด้วยร่างกายอันชุ่มไปด้วยเหงื่อ ริทก็อาบน้ำแต่งตัวและรีบลงมากินมื้อเช้าร่วมกันกับแม่และพี่สาว
และในขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับอาหารโดยนึกถึงบทรักกับแม่บุญธรรมในคืนที่ผ่านมา รินรดาก็กำลังต่อสู้กับความต้องการอันร้อนรุ่มไปด้วยในเวลาเดียวกัน

รินไม่มีทางเลี่ยงที่จะเข้าใกล้ริทได้เลยเมื่อถึงมื้ออาหาร ร่างกายของเธอยังคงมีอาการรุ่มร้อนในทุกครั้งที่น้องชายอยู่ใกล้
และแม้ว่าเธอจะพยายามอดทนต่อการช่วยตัวเองเพียงใด แต่ในท้ายที่สุด เมื่อกลับถึงห้อง รินรดาก็จะยังคงล้มเหลวอยู่ดี
เพราะหลังจากประตูถูกล็อกลง หญิงสาวก็ไม่พ้นต้องสำเร็จความใคร่ของตนทุกครั้งไป

รินรดาพร่ำคิดมาโดยตลอด นี่เธอกลับกลายเป็นเพียงหญิงลามกที่แค่ริทอยู่ใกล้ก็อยากจะช่วยตัวเองจนตัวสั่นเสียแล้วหรือ
แต่แม้รินรดาจะไม่รู้ว่าทำไมหรืออย่างไร สิ่งเดียวที่เธอแน่ใจ คือความรู้สึกใกล้ชิดกับริทกำลังเพิ่มมากขึ้นในทุกครั้งที่เธอทำมัน

รินเองก็รู้เรื่องที่น้องชายกำลังดึงดูดสายตาของเธอมากขึ้นในทุกวัน แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว ไม่เคยมีความเป็นไปได้ใดที่จะทำให้เธอจะตกหลุมรักริทเลยสักนิด
ดังนั้น เธอจึงพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่คิดถึงน้องชายของเธออีก แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าตนเองนึกถึงแต่เขาในทุกคราที่ครางกระเส่ายามล้วงควักยังหว่างขา



หลังรอบของการออกกำลังกายในช่วงเช้า ริทก็ได้รับหนังสือจากพี่สาวมาและเริ่มต้นอ่านมัน แต่แล้วเขาก็ต้องพบเข้ากับความประหลาดใจ
เมื่อความเร็วในการอ่านหนังสือของตนเองเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนจนไม่อาจเปรียบเทียบได้ อีกทั้งริทยังสามารถจดจำทุกตัวอักษรและเข้าใจเนื้อหาทั้งหมดได้จากการอ่านแค่เพียงรอบเดียว

ตอนนี้เด็กหนุ่มรู้แล้วว่าตนเองได้รับหนึ่งในพลังพิเศษทางสมองที่เขาเคยอ่านจากการหาข้อมูล
ความสามารถอันน่ามหัศจรรย์นี้ถูกเรียกว่า 'หน่วยความจำภาพถ่าย (Eidetic Memory)' ที่จะทำให้เขาจดจำทุกอย่างได้ราวกับถ่ายมันเก็บไว้ในหัว

เด็กหนุ่มเข้าใจในทันทีว่าสมองของเขาก้าวหน้ามากกว่าแค่ความสามารถในการสะกดจิตผู้คน
ก่อนหน้านี้ความคิดของเขาพัฒนาขึ้นจนอาจกลายเป็นหนึ่งในคนที่ฉลาดที่สุดในโลกไปแล้ว
และตอนนี้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม เขาก็จะจดจำได้อย่างแม่นยำเพียงแค่เห็นมันครั้งเดียว

ริทมีความสุขมากกับพลังที่เพิ่งค้นพบในขณะที่เขากำลังอ่านหนังสือต่อ คงอีกไม่นานนักที่เขาจะเรียนรู้บทเรียนทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์
เมื่อถึงเวลาเปิดเทอม ริทก็คงจะเหมือนกับเรียนจบชั้นไปแล้ว และการเข้าเรียนก็คงจะกลายเป็นเรื่องตลกหรือน่าเบื่อหน่ายสำหรับเขาไปเสีย

ไม่นานนักก็ถึงมื้อค่ำอีกครั้ง หลังจากกินอาหารและนั่งดูทีวีเล็กน้อย ริทก็กลับขึ้นห้องของเขาตอนประมาณสี่ทุ่มครึ่ง
เหลือเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก่อนที่แม่บุญธรรมจะได้พบกับความสุขจากเขาอีกครั้ง

เด็กหนุ่มนอนรออย่างใจเย็น และเมื่อถึงเวลา ร่างกายของโศภิตาก็ไม่ยอมผิดนัด

ม่ายสาวเกิดอาการร้อนรุ่มเดิมๆขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่วันนี้ โศภิตาเตรียมใจไว้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะไม่มีทางตัดสินใจไปหาริทอีกเด็ดขาด

แต่ทว่าทั้งหมดนั้นก็เปล่าประโยชน์ เมื่อกำแพงความแน่วแน่ของเธอกลับพังทลายลงภายลงไม่ชิ้นดีในไม่กี่นาทีเท่านั้น

แม้โศภิตาจะพอใจในรสมือของตน แต่เธอก็รู้ว่ามันทำได้แค่บรรเทา ร่างกายของเธอต้องการสิ่งเดียวเท่านั้น และเพียงแค่คิดถึงมัน ร่องหลืบของเธอก็ตอดรัดราวเรียกร้อง

โศภิตาสรุปได้ทันทีว่าเธอต้องทำอะไร ม่ายสาวจึงรีบเก็บกวาดชั้นล่างก่อนจะพุ่งขึ้นไปเคาะห้องของริทโดยเร็ว

วันนี้โศภิตาได้ทำลายสถิติของเมื่อวานไปแล้ว เธอใจแตกเร็วกว่าเดิมหลายนาทีมาก
แต่ริทก็ไม่ได้รีบเลย เขารอให้เสียงเคาะประตูด้วยจังหวะร้อนร้นเริ่มหยุุดลงจึงจะค่อยเดินไปเปิดมันออก

โศภิตายืนรอด้วยอาการที่แทบจะอยู่ไม่สุขแล้ว เธอถูไถปลีน่องอวบของตัวเองไปมาอีกทั้งยังเอามือซุกไว้ยังหว่างขา
ดวงตาทั้งคู่ฉ่ำเยิ้ม ลิ้นแลบเลียริมฝีปากไม่หยุด และเมื่อเห็นสภาพอันเงี่ยนง่านของแม่บุญธรรม ความเป็นชายของเขาก็ลุกตื่นขึ้นมาทันที

"อะไรของแม่อีกครับ?" ริทแกล้งกลอกตาทำหน้าเซ็ง

"ริท ขออีกครั้งนะ" โศภิตาไม่เหนียมอายเหมือนก่อนหน้าอีกและพูดในสิ่งที่เธอต้องการทันที

"แต่แม่บอกผมมาสองครั้งแล้วนะครับว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก"

"แม่รู้น่า แต่แม่ก็ยังอยากจะทำมัน" เธอพูดขณะยังคงบิดตัวไปมา หน้าอกสะท้อนขึ้นลงด้วยหายใจฟืดฟาด

ริทลอบขำในใจเมื่อเห็นท่าทีของโศภิตาในวันนี้ แต่เขาก็จะไม่ยอมให้มันง่ายดายเช่นเคย

"วันนี้แม่ใส่กางเกงในแบบไหนครับ?"

"แบบปกติ" ม่ายสาวงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าริทถามทำไม

ได้ยินดังนั้น ริทจึงยิ้มและพูดขึ้น "โอเคครับ งั้นถ้าเราจะทำกันอีกครั้ง แม่ต้องเปลี่ยนไปใส่ชุดชั้นในที่เซ็กซี่พอที่จะทำให้ผมอยากทำมันกับแม่อีกครั้งครับ ถ้าไม่อย่างนั้น ผมจะไม่ให้แม่เข้าห้อง"

โศภิตารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อวานริทก็อยากให้เธอโกนหนวด มาวันนี้ก็ให้ไปแต่งตัวเซ็กซี่ แต่เธอก็เลิกใส่ใจและรีบกลับไปรื้อค้นในตู้เสื้อผ้าของเธอดู
โศภิตาไม่ได้ใส่อะไรแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่สามีเสียไป แต่ตอนนี้ เพื่อจะได้ร่วมรักกับริท เธอจึงยอมที่จะสวมใส่มันอีกครั้ง
โชคดีที่พอจะมีบางชุดที่เข้าเค้าและเธอพอที่จะใส่มันได้ และเมื่อมองดูตัวเองในกระจก โศภิตาก็ต้องยอมรับว่าเธอดูค่อนข้างเซ็กซี่และหวังว่าริทจะชอบเช่นกัน
 

ชุดที่ม่ายสาวใส่คือบอดี้สูทสีดำสนิท มันช่วยเน้นส่วนโค้งเว้าของเธอให้เด่นชัดยิ่งกับหน้าอกหน้าใจของเธอที่ถูกดันทรงขึ้นจนเป็นลูกๆ
และหลังจากที่หมุนตัวดูจนมั่นใจ โศภิตาก็รีบมุ่งไปยังห้องของริทด้วยความหวังว่าชุดที่เธอสวมจะสนองกับความต้องการของเขาได้

และเมื่อมาถึง ริทก็แทบจะลืมหายใจทันทีที่เห็นม่ายสาว แม่ว่าชุดที่เธอสวมจะไม่ได้ดูเปิดเผยเนื้อหนังมากนัก แต่ส่วนสัดที่ถูกดันขับจากชุด กลับทำให้เธอยิ่งดูเย้ายวนมากกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า

อันที่จริง เขาก็แค่อยากสนุกที่ได้สั่งและแกล้งโศภิตาเฉยๆ แต่การได้เห็นแม่บุญธรรมของเขาสวมชุดนี้ ริทก็ยิ่งหลงใหลเธอมากขึ้นกว่าเก่า
ริทสัญญากับตัวเองทันที เมื่อใดที่เขาเปลี่ยนเธอให้กลายเป็นทาสได้เต็มตัว เขาจะให้เธอใส่ชุดนี้ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน

โศภิตายิ้มอย่างโล่งใจเมื่อเห็นสีหน้าแววตาของริทที่ดูราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว
ความคิดที่ว่าริทเป็นบุตรชายบุญธรรมของเธอหายไปจากหัวอีกครั้ง และตอนนี้ สิ่งเดียวที่เธอต้องการก็คือความสุขที่ชายตรงหน้ากำลังจะมอบให้..

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

มาแล้ว สนุกมากครับ รอถึงรอบพี่สาวพร้อมแม่ครับ

ริทยังทำให้แม่โศภิตายอมเปลี่ยนแปลงตัวเองมากขึ้นจนเป็นนิสัยใหม่ที่จะต้องตามใจทุกครั้งก่อนจะยอมให้เข้าห้อง แต่กับพี่รินยังไม่คืบหน้า

 ::JubuJubu::รออ่านจัดพี่สาว

รอรอบพี่สาวพร้อมแม่

โศภิตาโดนริทจัดหนักแน่

รอตอนพี่สาวไม่ไหวแล้ววว

ชุดนอนไม่ได้นอนแน่ๆ 

 โศภิตา อย่าฝืนความต้องการเลย  เธอไม่ใช่แม่ลูกกันแท้ๆ กับริท      ควรจะคิดว่า ทำยังไงกับ ริทในอนาคต ดีกว่า ว่า  จะให้ริน รู้เรื่องนีไหม  ประเภท รู้กันในบ้าน พอ  ส่วนรืน ก็ต้องเก็บกดไปเรื่อยๆ จน ทนไม่ไหว  ขอแม้โศมีอะไรกับริท 

รอตอนจัดหนักพี่รินเลยครับ..

สนุกมากๆเลยครับ  อ่านเพลินมากๆไม่มีสะดุดเลย

ริททำใมไม่สงสารพี่รินบ้างเลย

ของแบบนี้เคยแล้วอดได้หรา

จัดแม่บุญธรรม คิวต่อไปพี่สาว

อยากให้ถึงรอบคุณพี่เร็วๆ