ทิ้งหายไปนานทั้งสองเรื่อง ตอนนี้อาการออฟฟิต ซินโดมนั้นดีขึ้นแล้วครับ ขอบคุณทุกท่านสำหรับคำแนะนำครับ
twintower
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงบ่ายวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ลิซ่ากับมุกดาเดินทางมาถึง ลิซ่าได้นำเอกสารหลายอย่างมาให้นุ่มนิ่มพิจารณา นอกเหนือจากบัญชีค่าใช้จ่ายที่เห็นแล้วทำให้เธอพอใจอย่างมากยังมีรายการสั่งซื้อเฮโรอีนแบบธรรมดากับแบบพิเศษรวมแล้วกว่า 50 กิโลและยาบ้าอีก 500 เม็ดเข้ามาใหม่ เธอจึงถามไปที่ลิซ่า
“ลิซ่ารายการซื้อล็อตนี้พึ่งเข้ามาหรือไง”
“ใช่คะคุณนิ่ม มีคนสั่งซื้อผ่านทางคุณประพาสมาคะ”
“แล้วคุณประพาสว่ายังบ้าง”
“คุณประพาสโทรไปคุยกับทางคุณอุกฤษแล้วคะ บอกว่ามีของในสต็อกพอที่จะส่งคะ แล้วลูกค้าจะมารับเองที่เชียงรายคะเราไม่ต้องขนไปถึงกรุงเทพ”
“วิฑูรย์ละ ว่ายังไง”
นุ่มนิ่มถามไปยังลูกน้องคนโปรดพร้อมส่งเอกสารให้ดู อีกฝ่ายรับไปอ่านก่อนจะตอบ
“ถ้าทางผลิตบอกไม่มีปัญหา ก็ไม่ติดอะไรครับ เรารอให้ของมาถึงหมู่บ้านก่อนแล้วขนออกพร้อมกับชุดที่จะส่งไปขึ้นที่ภูเก็ตได้เลยครับ คนเรามีพอครับ เพราะชุดที่ไปภูเก็ตเราใช้แค่2-3คนเท่านั้นที่เหลือเป็นคนของทหารพม่าครับคนที่ไปกับของชุดนี้ผมเลือกคนที่อยู่ในกลุ่ม B ไปครับ”
“งั้นดำเนินการตามนี้ ลิซ่าบอกคุณประพาสไปเลยนิ่มตกลง ส่วนแผนการขนให้คุณประพาสคุยกับวิฑูรย์และพวกที่หมู่บ้านด้วย”
“ได้ครับ”
“เห็นอย่างนี้นิ่มอาจต้องซื้อเครื่องบินเพิ่มอีกสักลำแล้ว ลำเดียวไม่พอ เพราะถ้าเกิดนิ่มไม่อยู่ไปต่างประเทศคุณประพาสกับวิฑูรย์ที่และพวกที่อยู่ทางนี้จะได้มีเครื่องบินใช้ ไม่ต้องเดินทางด้วยเครื่องบินสายการบิน มันจะได้ไม่เสียเวลาด้วยแถมบางทีถ้าวางแผนดีๆก็อาจขนของได้อีก”
ทุกคนต่างรับฟังไม่ตอบอะไรเพราะเรื่องนี้มันเป็นสิทธิของเธอ นุ่มนิ่มตรวจดูเอกสารต่อไปโดยที่ลิซ่าคอยอธิบายเมื่อเจ้านายสาวมีคำถามหรือข้อสงสัย พร้อมกับวิฑูรย์คอยเสริมโดยมุกดานั่งฟังอย่างเงียบๆ ทุกอย่างมันเป็นด้วยดีในสายตาของเธอทั้งรายได้ที่เข้ามา ขนาดยังไม่รวมรายได้จากล็อตใหญ่ที่ถูกสั่งมาจากเม็กซิโกและโคลัมเบีย รวมถึงแผนการก่อกวนเจ้าหน้าที่ ที่ทำให้ทางราชการปั่นป่วน มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น จนเวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงเศษจากข้อมูลและรายงานที่ได้มาทำให้นุ่มนิ่มพอใจอย่างมาก
“เอาละพอแค่นี้ก่อน เรื่องการก่อกวนพวกมันนิ่มทำตามที่คุณประพาสแนะนำว่าเราควรหยุดไว้ก่อน รอพวกมันเผลอเราจะเล่นงานมันอีก คราวนี้จะให้หนักกว่าเดิม เรายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องทำ”
นุ่มนิ่มพูดสรุป แต่เธอไม่พูดอีกเรื่องหนึ่งออกมา นั่นคือเรื่องของแคนไปอเมริกาเที่ยวนี้เธอไปพบนักสืบเอกชนอดีตเจ้าหน้าที่ FBI ที่เธอจ้างให้สืบเรื่องของแคนนั้น ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรมากนัก เธอจึงได้แต่อดทนรอเพราะพอจะเข้าใจว่าเป็นเรื่องที่หาข้อมูลได้ยากถึงในใจส่วนลึกเธออยากจะเชื่อว่าแคนมีส่วนในการฆ่าพ่อของเธอ แต่เธอรอให้มีข้อมูลที่แน่ชัดก่อน
“นิ่มว่า เราควรไปผ่อนคลายหาความสุขกันดีกว่า “
เธอบอกกับทุกคนหลังจากที่เห็นร่องอกของเลขาสาวที่จงใจโชว์ให้เธอเห็นมาตลอด ทั้ง 4 คนต่างพากันเดินขึ้นไปบนห้องนอนของนุ่มนิ่ม โดยนุ่มนิ่มนั้นเดินโอบเอวลิซ่า เหมือนกับมุกดาที่เดินเบียดไปกับวิฑูรย์ ซึ่งก่อนที่จะออกจากรับแขกมุกดาดึงหน้าวิฑูรย์เข้ามาจูบต่อหน้าทุกคนโดยไม่มีอาการอายนุ่มนิ่มนั้นมองอย่างพอใจ หลังจากปิดประตูเห้องนอนเรียบร้อย แอร์ในห้องที่เปิดมาตลอดทั้งคืนนั้นทำให้ห้องนอนของเจ้าของบ้านมีความเย็นอย่างมาก แต่ไม่ช่วยบรรเทาความร้อนแรงของไฟราคะของทั้ง 4 คน ต่างฝ่ายต่างรีบถอดเสื้อผ้าที่สวมอยู่จนทุกคนอยู่ในร่างเปลือย ตัวของวิฑูรย์ถูกดันลงไปนอนหงายบนเตียง ใบหน้าของมุกดานั้นก้มลงไปหาควยที่ยังไม่แข็งตัวส่วนลิซ่าก้มไปเอาปากประกบเช่นกัน นุ่มนิ่มในร่างเปลือยยืนดูลูกน้องทั้งสามคนปลุกเร้าอารมณ์กันจนได้ที่
ถึงตอนนี้ ลิซ่ากับมุกดาสลับที่กันหลังจากที่ควยของวิฑูรย์ถูกปลุกให้แข็งตัวเต็มที่ มุกดาขยับไปด้านบนเอาหีไปจ่อที่ปากของฝ่ายชายวิฑูรย์เม้มไปหมอยอันดกดำก่อนจะเอาลิ้นทะลวงเข้าไป ส่วนด้านล่างลิซ่าใช้มือจับควยจ่อที่รูหีของเธอแล้วหย่อนตัวทับลงไปจนสุด ก่อนจะเริ่มโยกตัวไปมาช้าๆ นุ่มนิ่มนั้นอารมณ์เริ่มลุกโชนจากภาพที่เห็นอยู่ด้านหน้า เธอเดินไปที่เตียงแล้วก้มลงไปจูบที่แผ่นหลังของเลขา ก่อนไล่ลงมาถึงก้นพร้อมกัดไปเบาๆ
“อู้ววววซี๊ดดด คุณนิ่มขา”
เสียงครางของลิซ่าดังขึ้นมา แต่ลิ้นของนุ่มไล่ลงมาต่ำจนถึงลุกกระโปกของลูกน้องหนุ่ม เธอเอาลิ้นเลียไปที่ลูกกระโปกทั้งสองลูก มันยิ่งสร้างความเสียวให้กับวิฑูรย์มากขึ้นแต่เจ้าตัวนั้นครางไม่ได้ เพราะลิ้นกำลังสร้างความสุขให้กับผู้หมวดสาวอยู่ จนปากของนุ่มนิ่มไล่ขึ้นมาตามแผ่นหลังของลิซ่าอีกครั้ง แล้วเธอเปลี่ยนมาแทรกตัวด้านหน้า หัวนมที่บานขยายออกของลิซ่า ถูกเจ้านายสาวดูดพร้อมกัดไปเบาๆ ลิซ่านั้นทั้งแอ่นตัวให้จ้านายดูดนมและโยกตัวไปมาไม่หยุด เหมือนกับวิฑูรย์ที่เอามือมาลูบคลำก้นของเจ้านายแล้วเลื่อนมาด้านหน้า พอเจอขนหมอยและรูหีที่แฉะไปหมดนิ้วของวิฑูรย์ล้วงเข้าไปในรูหีของนุ่มนิ่ม ทำเอาเจ้าของสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวเพื่อรองรับนิ้วจากลูกน้องให้ล้วงหีตัวเองสะดวกขึ้น
ความสุขจากบทรักครั้งนี้ของทั้ง 4คนที่ต่างมอบให้อีกฝ่ายนั้นถึงจะเกิดขึ้นเป็นประจำแต่คนทั้ง 4 ต่างไม่มีใครเบื่อกับเกมกามแบบหมู่นี้ ต่างฝ่ายต่างเติมเต็มบทรักให้กับอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะวิฑูรย์ถึงจะรับบทหนัก แต่เป็นบทหนักที่เจ้าตัวนั้นเต็มใจที่จะรับบทหนัก จนทั้ง 4 คนไปถึงจุดหมายใกล้ๆกัน แต่นุ่มนิ่มดูจะยังไม่จุใจเท่าไหร่ เธอดึงตัวลิซ่าให้มาหา เหมือนจะรู้ใจว่าเลขาสาวนั้นถวิลหาตัวเธอมากกว่าของจริงจากวิฑูรย์ พอลิซ่าผละจากตัววิฑูรย์มุกดานั้นรีบเลื่อนตัวลงไปทันพร้อมเอาปากไปทาบโดยไม่สนใจว่าปากของวิฑูรย์ยังเต็มไปด้วยคราบน้ำรักจากตัวเธอ
ส่วนอีกด้านของเตียงนุ่มนิ่มนั้นนอนทาบอยู่บนตัวเลขาสาว ปากทั้งคู่ประกบกันพร้อมกับการจูบที่เร่าร้อน นมที่อวบอิ่มของทั้งคู่สีกันไปมา จมูกของนุ่มนิ่มเริ่มซุกไซร้ไปตามพวงแก้มไล่ลงมาที่ซอกคอของลิซ่า ซึ่งอีกฝ่ายเงยหน้ารองรับ ยิ่งตอนที่นุ่มนิ่มงับไปใบหูของลิซ่า
“อูยย คุณนิ่มซี๊ดด”
“คิดถึงละสิ”
“คะ”
เธอตอบสั้นๆก่อนจะดันหัวเจ้านายให้ลงมาที่ทรวงอกหัวนมสีทับทิม ที่ยังมีคราบน้ำลายของนุ่มนิ่มติดอยู่สดๆร้อนๆ นุ่มนิ่มกัดไปเบาๆที่หัวนม ก่อนจะรวบเอาทั้งสองเต้ามาเบียดประชิดกันแล้วดูดสลับไปมา ทำเอาคู่ขาสาวครางเป็นระยะ จนริมฝีปากของนุ่มนิ่มพรมจูบมาตามหน้าท้อง ไล่มาถึงขนหมอยและโคกหีที่ยังเปรอะน้ำกามจากวิฑูรย์แต่นุ่มนิ่มใช้ลิ้นกวาดเข้าไปโดยไม่สนใจ ลีลาการใช้ลิ้นของเธอถึงลิซ่าจะถูกเลียมานับไม่ถ้วนแต่ทุกครั้งมันได้สร้างความเสียวให้กับเธอตลอดเหมือนกับครั้งนี้ นุ่มนิ่มใช้ลิ้นสร้างความเสียวให้เลขาอยู่ครู่ก่อนใหญ่ก่อนจะมาอยู่ในท่า 69 ที่ต่างฝ่ายต่างใช้ลิ้นกับนิ้วล้วงใส่รูหีอีกฝ่าย ส่วนอีกคู่ มุกดากำลังนอนอ้าขารับการเย็ดจากวิฑูรย์พร้อมเด้งรับเป็นระยะ ถึงนุ่มนิ่มจะสร้างความสุขให้กับเธอตลอดระยะเวลาที่ไปสหรัฐกับเม็กซิโก แม้กระทั่งบนเครื่องบิน แต่เธอถวิลหาของแท้แบบนี้มากกว่า ยิ่งอีกฝ่ายนั้นเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอถึงจุดหมายได้ติดต่อกันหลายครั้ง อย่างที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนที่ได้เย็ดกับเธอทำได้มาก่อน
ครั้งนี้เช่นกันวิฑูรย์ทำให้เธอไปถึงจุดหมายแล้ว วิฑูรย์จับเธอนอนคว่ำ ผู้หมวดสาวนั้นยกก้นขึ้นทันที
“เย็ดตูดนะฑูรย์”
“ได้สิครับ ผมก็จะเย็ดตูดคุณมุกอยู่พอดี”
ควยของวิฑูรย์ดันเข้าไปในรูตูดของมุกดาทันที ทำเอาหญิงสาวครางออกมาด้วยความเสียว พร้อมเด้งรับ พร้อมหันไปคู่ของเจ้านายที่ตอนนี้ นุ่มนิ่มนอนอยู่บนตัวลิซ่า พร้อมเอาโคกหีสีกันไปมา ถึงตอนนี้เสียงครางของทั้ง 4 คนต่างดังไม่หยุดผสมกับเสียงเนื้อของวิฑูรย์กับมุกดาที่กระทบกันเป็นจังหวะ จนทั้ง 4 คนไปถึงจุดหมายในเวลาไล่ๆกัน ก่อนจะเปลี่ยนคู่ มุกดาเปลี่ยนมาลิซ่า ส่วนนุ่มนิ่มไปเจอของจริงจากวิฑูรย์ที่ลูกน้องหนุ่มจัดการเย็ดเจ้านายสาวทั้ง 2 รูเหมือนเมื่อคืน วันนั้นทั้งวันทั้ง 4 คนต่างเสพสุขสสลับคู่กันจนหมดแรงกันทุกคน แต่เป็นการหมดแรงที่มีความสุขอย่างมากโดยเฉพาะนุ่มนิ่มที่สุขสมทั้งเรื่องงานและเรื่องเซ็กส์
อีก 2อาทิตย์ต่อมาเป็นเวลาช่วงบ่าย บริเวณชายแดนไทย-พม่า ใกล้กับจังหวัดกาญจนบุรี ล้ำเข้าไปในแดนพม่าประมาณ 3 กิโลเมตร เสียงวิทยุจากฝ่ายที่บังคับโดรนเรียกมาที่แคน
“พิราบ 1 จากนางนวล”
“จากพิราบ 1”
“ขบวนหลักอยู่ห่างจากคุณประมาณ 500 เมตร อีกประมาณ 15 นาทีจะเข้าถึงจุดที่คุณอยู่ พวกมันมีอยู่ 15 คน คุณคงเห็นภาพแล้ว”
ตาของแคนดูที่หน้าจอแท็ปเล็ต ภาพที่ได้จากโดรนนั้นชัดเจน แคนกับทีม A เข้ามาซุ่มรออยู่บริเวณนี้ได้2วันแล้วตามที่ได้ข้อมูลมาว่าจะมีการขนเฮโรอีนมาทางเส้นทางนี้ และอีกไม่นานพวกที่ขนเฮโรอีนจะเข้ามาที่จุดสังหาร ข้อมูลนี้ได้ผ่านการกรองมาแล้วจึงน่าเชื่อถือได้ ซึ่งของชุดนี้ตอนแรกจะขนผ่านทางเชียงราย แต่ดาบณรงค์นั้นแอบส่งข้อมูลให้ประพาสว่าควรเปลี่ยนเส้นทางขน เพราะพื้นที่บริเวณนั้นกำลังถูกจับตามองอยู่หลังจากเกิดเรื่องการใช้ระเบิดสังหารเจ้าหน้าที่ และมีเจ้าหน้าที่ ปปส.ขึ้นไปตรวจสอบ ดาบณรงค์ตอนนี้ไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไรมากนักหลังจากที่โดนย้ายมาอยู่ฝ่ายธุรการ ดาบแสบคนนี้ฉลาดพอสมควรเพราะพอจะเดาออกว่าการที่แคนขึ้นมานั้น มันต้องมีอะไรมากกว่ามาสืบคดีเรื่องขนยาเสพติดตามที่บอกไว้ มันน่าจะเกี่ยวพันกับตนเอง ไม่อย่างนั้น ตนเองต้องถูกตั้งกรรมการสอบสวนอย่างแน่นอนเพราะแคนนั้นคงไม่ปล่อยผ่านอย่างง่ายๆ
และหลังจากนั้น มีการเคลื่อนไหวของเจ้าหน้าที่ตามแนวชายแดนด้านเหนือพอสมควร ทำให้ดาบณรงค์พอจะรู้ว่า มีการเตรียมการที่จะตอบโต้กับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ทำให้ไม่สะดวกในการขนยาเสพติด เพราะมีการตั้งด่านตรวจอย่างเข้มงวด และตนเองถูกจับตามองจากผู้ใหญ่อยู่ จึงไม่กล้าทำอะไรมากนัก นอกจากแอบส่งข้อมูลให้ทางประพาสในบางครั้ง แต่ดาบแสบเองก็ไม่รู้ว่าตนเองถูกซ้อนแผน เพราะทางธงรบอยากให้มีการขนยาเสพติดไปเส้นทางอื่นเพื่อจะทดสอบสายข่าวที่วางไว้และจะได้รู้ว่าดาบณรงค์นั้นติดต่อกับใครในหมู่บ้านตะวันลับอีกทั้งต้องการที่จะกำจัดการเคลื่อนไหวของดาบณรงค์ เพื่อจะได้อยู่ในสายตา เพราะหลังจากที่แคนได้ไปจัดการสั่งสอนดาบณรงค์แล้ว ยาเสพติดที่ยึดมานั้นหลังจากตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นเฮโรอีนปลอมแต่บนซองพลาสติกมีรอยนิ้วมือและ DNA ของลูกน้องดาบณรงค์ติดอยู่
เรื่องที่เกิดขึ้นกับแคนถูกนำเสนอรายงานไปยัง ผบ.ตร.และรองนายกทันที แต่ไม่คำสั่งอะไรลงมาเป็นพิเศษแต่ธงรบสั่งทีมงานให้จับตาดูดาบณรงค์ตลอดเวลา จนทีมงานธงรบได้รับข้อมูลจากสายที่วางไว้ว่าจะมีการขนยาเสพติดผ่านชายแดนด้านจังหวัดกาญจนบุรี โดยมีการส่งมอบในเส้นทางก่อนถึงตัวเมือง ซึ่งทางฝ่ายประพาสหลังจากได้รับแจ้งจากดาบณรงค์จึงเรียกวิฑูรย์กับอดีตทหารอีก2-3คนมาหารือและตกลงว่าจะขนของพร้อมล็อตที่จะไปที่ภูเก็ตและจะแยกกันระหว่างทาง โดยมีคนในกลุ่ม B เป็นคนควบคุมในการขนและในพวกทีม Cเป็นคนขน โดยใช้อดีตทหารพม่าที่ชำนาญเส้นทางในป่าเป็นคนนำทาง แคนกับทีมงานได้วางแผนอย่างรัดกุมก่อนจะเข้ามาในพื้นที่ โดยอาศัยข้อมูลที่ได้มาทำให้ประเมินเส้นทางที่จะใช้ขนยาเสพติดได้อีกทั้งยังมีโดรนคอยบินลาดตระเวนให้ตลอดเวลา จนเห็นการเคลื่อนไหวของขบวนขนยา ซึ่งก่อนที่จะลงพื้นที่ทางแคนได้กำชับให้ทุกคนระวังตัวเพราะไม่แน่ใจว่าพวกที่ขนยาเสพติดนั้นจะมีใครเสพยาแองเจิลมาด้วยหรือไม่
แคนกับทีมได้สำรวจเส้นทางไว้อย่างละเอียดก่อนจะกำหนดจุดสังหาร แคนยอมรับว่าต้องอาศัยประสบการณ์จากทีมงานที่มีความชำนาญในการรบในป่าทึบ เพราะที่ผ่านมาถึงแคนจะเคยผ่านสงครามในอัฟกานิสถานมาแล้วแต่จะเป็นพื้นที่โล่งไม่เหมือนกับพื้นที่บริเวณนี้ ที่เป็นป่ารกทึบ หน่วยลาดตระเวนล่วงหน้าของพวกขนยา 2 คนพึ่งผ่านจุดที่แคนซุ่มอยู่ก่อนหน้านี้ประมาณ 5 นาที จะเห็นได้ว่ามีการติดต่อกันทางวิทยุตลอดกับขบวนใหญ่ ซึ่งทางทีมของแคนได้ดักฟังคลื่นวิทยุที่พวกนี้ติดต่อกันได้ และเป็นการพูดจาเป็นภาษาพม่าและภาษาไทยตามปกติไม่ได้ใช้รหัสอะไร ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น หลังจากที่พวกลาดตระเวนเดินผ่านไป แคนสั่งให้ทีม วางกำลังเป็นรูปตัว L ไล่ตั้งแต่บนเนินลงมาถึงด้านล่าง ทีมจะได้ซุ่มโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านข้างพร้อมๆกัน โดยไม่ต้องพะวงว่าจะยิงถูกพวกเดียวกัน
“พิราบ 1 จากนางนวล พวกมันกำลังจะเข้าพื้นที่รกทึบที่เราตรวจการณ์ให้ไม่ได้ เป็นหน้าที่ของคุณแล้ว ขอให้โชดดี”
“รับทราบ”
แคนตอบไปสั้นๆ ก่อนจะส่งสัญญาณให้ทีมงานเตรียมพร้อม ปืนFN SCAR ในมือของแคนนั้นปากกระบอกหันไปทางจุดที่เป็นพื้นที่สังหาร ถึงจะรกทึบไปด้วยต้นไม้และวัชพืช แต่เป็นบริเวณที่เป็นแอ่งกระทะ เป้าหมายจะเดินลงมาจากเนินเตี้ยๆ ทำให้สังเกตเห็นได้ง่าย
“อย่าพึ่งยิงจนกว่าผมจะสั่ง”
แคนพูดผ่านวิทยุไปยังทีมงาน แคนเฝ้ารอจนเป้าหมายเริ่มโผล่มา ขบวนที่ขนมี 15 คน แบ่งเป็น 8 คนทำหน้าที่ขนยา และอีก 7 คนทำหน้าที่คุ้มกัน ไม่รวมหน่วยลาดตระเวนล่วงหน้าอีก 2 คน เส้นทางตรงนั้นค่อนข้างจะชันทำให้พวกที่ขนนั้นค่อนข้างจะเดินลำบากต้องช่วยกันประคองหีบห่อที่แบกกันลงมาอย่างทุลักทุเล จนส่วนใหญ่ลงมาถึงพื้นที่ด้านล่างตรงจุดพื้นที่สังหาร แต่มีอีก 2 คนที่ไม่ได้ไต่ตามลงมา 2 คนนั้นคอยระวังให้พวกที่อยู่ด้านล่าง แคนได้วิทยุไปยังทีมงานอีกคน
“พิราบ4จากพิราบ 1 ไอ้ 2ตัวนั้นคุณเห็นชัดหรือเปล่า”
“พิราบ1จากพิราบ 4 มันอยู่ในระยะยิงของผมทั้งคู่ครับ”
“โรเจอร์”
หลังจากที่ตอบรับ แคนสั่งทีมโจมตีทันที ระเบิดที่ถูกฝังไว้ในพื้นที่สังหาร ถูกจุดชนวนด้วยวิทยุทันที ตามด้วยการยิงไปยังพวกขนยาเป้าหมาย 3-4 คน นั้นล้มคว่ำทันที รวมไปถึง 2คน ที่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านบนที่ล้มคว่ำลงพร้อมกับเสียงระเบิด พวกที่เหลือต่างกระจายกันเข้าหาที่กำบัง พร้อมเริ่มยิงตอบโต้ ทำให้แคนนั้นรู้ว่าอีกฝ่ายก็ผ่านการฝึกมาแล้วเช่นกัน แต่ด้วยชัยภูมิที่ดีกว่า ทำให้ฝ่ายแคนนั้นได้เปรียบ มองเห็นฝ่ายตรงข้ามได้ชัดเจน มี 2-3 คนที่วิ่งหลบมาเข้าทางปืนของฝ่ายแคนทำให้ถูกยิงล้มกลิ้งไปทันที การปะทะผ่านไปประมาณ 5 นาที เสียงปืนได้สงบลงทีมของแคนยังไม่ออกจากที่ซุ่ม แคนสั่งให้ทีมตรวจสอบก่อนว่าพวกขนยานั้นตายหมดหรือยัง แต่มีเสียงปืน2-3นัดดังมาจากเส้นทางที่พวกลาดตระเวนเดินไปล่วงหน้า หลังจากนั้นไม่นานมีเสียงวิทยุดังขึ้นในหูฟังของแคน
“พิราบ1 จากพิราบ5 ไอ้สองคนที่ล่วงหน้ามันไปเฝ้ายมบาลแล้ว ทางนี้กำลังค้นตัวมันอยู่”
“พิราบ 5 จากพิราบ 1 คุณกับพิราบ 7 เฝ้าอยู่ตรงนั้นก่อนอย่างพึ่งกลับมา ทางนี้ขอเคลียร์พื้นที่ก่อน”
“รับทราบ”
แคนได้ส่งทีม 2 คน ไปดักรอเพื่อจะเก็บหน่วยลาดตระเวนไว้ก่อนแล้ว ส่วนตรงที่แคนอยู่ไม่นานนักได้มีพวกที่ขนยา 2 คน เดินออกจากหลังต้นไม้ที่หลบอยู่ พร้อมโยนปืนทิ้งและชูมือทั้งสองข้างขึ้นให้เห็น
“พิราบ 1 จากพิราบ 2 เอายังไงดีครับ”
เสียงวิทยุจากร้อยโทสิทธิชัย ถามมาที่แคน
“ยิงทิ้งเลย”
คำตอบสั้นๆจากแคน ตามด้วยเสียงปืนดังขึ้นทันที ร่างของทั้งสองคนนั้นล้มคว่ำลงไปกับพื้น แต่ไม่ห่างออกไปนัก มีเสียงปืนยิงกราดขึ้นมาพร้อมคนอีก 3 คน ต่างล่าถอยกลับไปที่เส้นทางเดิม ทำให้เสียงปืนจากฝ่ายแคนดังขึ้นอีก 3 คนนั้นล้มกลิ้งไปทันที 1ในนั้นโดนกระสุนปืนจากแคนเข้าเต็มอกถึง 3 นัด แคนสั่งให้ปาระเบิดสังหารเคลียร์พื้นที่อีก2-3 ลูก ก่อนจะเข้าไปตรวจพื้นที่ด้วยความระมัดระวัง ขบวนขนยาทั้ง 15 คนนั้นตายสนิท มี 2 คนที่ร่างเละจากพิษของระเบิดที่วางไว้ มีการบันทึกภาพคนที่ตายและเก็บรอยนิ้วมือ พร้อมด้วยยาเสพติดที่ขนมา พวกขนยาหลายคนมีรอยสักรูปพระจันทร์ครึ่งดวงที่ท้องแขน ข่าวที่ได้มานั้นถูกต้องเพราะเป็นเฮโรอีนยี่ห้อพระจันทร์ครึ่งดวง เจ้าหน้าที่ได้นำส่วนหนึ่งมาใส่หลอดพลาสติก2-3หลอดพร้อมเขียนกำกับเพื่อนำไปตรวจสอบ
“ผู้การครับ เฮโรอีนนี่ประมาณ 50 กิโลได้ส่วนยาบ้าดูคร่าวๆประมาณ 500 เม็ดครับ ทางผมเก็บตัวอย่างเรียบร้อยแล้ว และพิมพ์รอยนิ้วของไอ้พวกนี้เสร็จแล้วครับ รวมทั้งไอ้ 2คนที่เป็นหน่วยลาดตระเวนนั่นด้วยและนี่ที่เราค้นได้จากศพของไอ้คนที่ดูจะเป็นหัวหน้า”
ร้อยโทสิทธิชัยได้มารายงานกับแคนหลังจากที่ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วพร้อมยื่นหลอดพลาสติดที่บรรจุยาเม็ดสีฟ้าที่เป็นแคปซูลให้ดู แคนพยักหน้ารับทราบเพราะตนเองสั่งให้ทีมงาน 2 คนนั้นกลับมารวมกลุ่มแล้ว
“โอเคเก็บเอาไอ้ยานี้ไปตรวจสอบด้วย แล้วลากเอายาที่เหลือมารวมกัน”
“ครับ”
ระหว่างนั้นแคนได้รายงานเรื่องผลการปะทะและจำนวนยาให้ทางฝ่ายที่ควบคุมโดรนให้รับทราบ จนยาเสพติดที่ยึดได้ถูกนำมากองรวมกันหลังจากนั้น น้ำมันไฟแช็ค 2 กระป๋องถูกราดลงไปบนเฮโรอีนและยาบ้าที่ถูกนำมากองรวมกัน ก่อนจะถูกระเบิดเพลิงโยนเข้าไปใส่ไฟนั้นลุกโชนทันที แคนยืนมองอย่างสะใจ ก่อนจะบอกทุกคน
“ไปเก็บของแล้วกลับบ้าน”
ทุกคนต่างบ่ายหน้าไปยังจุดที่พัก โดยไม่สนใจกับศพส่วนยาเสพติดนั้นเผาทิ้ง งานชิ้นแรกของทีมพิเศษนั้นประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย การทิ้งศพไว้เพื่อให้พวกมันรู้ตัวว่ากำลังถูกตอบโต้ด้วยวิธีตาต่อนาฟันต่อฟันส่วนยาเสพติดนั้นคำสั่งคือทำลายทิ้งให้หมด ระหว่างทาง พันจ่าโทสมคิดหรือพิราบ 4 ได้กระซิบถามไปยังหมวดสิทธิชัย
“หมวดว่า ผู้การเป็นยังไงบ้าง”
พันจ่าโทสมคิดถามพร้อมบุ้ยปากไปยังแคนที่เดินนำอยู่ข้างหน้า
“ตอนฝึกผมก็เห็นฝีมือแล้วว่าเก่งจริงๆตามคำร่ำลือ แต่วันนี้ผมยอมรับเลยว่าแกนิ่งจริงๆ การสั่งการนั้นไม่มีตื่นไม่มีตะโกนเหมือนกับว่าแกเคยผ่านสถานการณ์แบบนี้มาแล้ว ผู้การสั่งยิงทิ้งเหมือนสั่งข้าวมากิน น้ำเสียงแกนิ่งมาก แต่ผมยังอยากเห็นอีกอย่างนะจ่า”
“อะไรหรือหมวด”
“เสียงลือที่บอกว่าระยะ 800 เมตร ผู้การแกยิงได้เกาะกลุ่มทั้ง 3 นัด ผมหมายถึงคนจริงๆ นะไม่ใช้เป้ากระดาษ”
“ผมเคยเห็นแต่เป้ากระดาษนะหมวด แกยิงไวโคตร นัดต่อนัดเลย ผมยังทำไม่ได้ ขนาดครูฝึกของซีลไทยเป็นเพื่อนผมที่ว่าแน่ๆเจอผู้การเข้าไปนี่ยกธงขาวเลย”
“ผู้การแคนยังมีอะไรที่ซ่อนอยู่อีกเยอะ เราค่อยๆดูว่าต่อไปแกจะเผยอะไรมาบ้าง แต่ผมดีใจนะที่ได้ร่วมงานกับคนมีฝีมืออย่างผู้การ”
หมวดสิทธิชัยพูดทิ้งท้ายด้วยความเชื่อมั่นที่มีต่อแคน และหลังจากนั้นอีก 3 วัน ทหารเรือจับได้เรือประมงที่ลักลอบขนเฮโรอีน 50 กิโลได้กลางทะเล ซึ่งเป็นยี่ห้อพระจันทร์ครึ่งดวง พอได้ข่าวนุ่มนิ่มเดินทางจากเชียงรายมาหาประพาสที่บริษัททันทีเพราะก่อนหน้านี้ทีมที่ขนเฮโรอีนไปที่กาญจนบุรีได้สูญหายไปอย่างลึกลับไม่สามารถติดต่อได้ ทำให้เธอร้อนใจมาก
“คุณประพาสพอจะมีข้อมูลอะไรบ้างคะทั้งเรื่องที่ถูกจับกลางทะเลกับเรื่องที่คนของเราหายไปอย่างลึกลับ15 คน”
เธอถามประพาสที่นั่งอยู่ด้านตรงข้ามของโต๊ะในห้องทำงานของประพาส ประพาสถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้มอย่างมาก
“เอาเรื่องที่ถูกจับก่อนนะครับ เรื่องนี้ถือว่าเราโชดไม่ดี ผมได้ข้อมูลมาว่ามันบังเอิญด้วยเรดาร์ของทหารเรือไปตรวจเจอเรือที่เราใช้ขนครับ เรือประมงพยายามหนีเข้าเขตพม่าแล้วครับ แต่ไม่ทันครับ ส่วนเรื่องคนของเราที่หายสาบสูญ ผมพึ่งได้รับรายงานว่าช่วงนั้นมีคนได้ยินเสียงระเบิดขึ้นในเขตพม่าครับ เป็นวันที่เรามีกำหนดจะส่งของให้คนซื้อก่อนถึงตัวเมือง แต่รายละเอียดยังไม่ทราบครับ คนของผมกำลังหาทางเข้าไปในพื้นที่อยู่ครับ”
“เราสูญเสียเยอะเหมือนกันนะคราวนี้”
“ใช่ครับ”
“เรื่องนี้นิ่มเข้าใจ เพราะเราทำงานบนความเสี่ยงอยู่แล้ว แต่นิ่มกังวลว่าคนที่ถูกจับไปจะบอกเรื่องของเรากับตำรวจ”
“เรื่องนี้ผมก็ไม่กล้ารับประกันครับ เพราะคนที่ถูกจับกลางทะเลมีอยู่ 2คน ที่รู้เรื่องเยอะพอสมควรไม่เหมือนที่ผ่านๆเพราะไม่ใช่พวกผึ้งงานกลุ่ม C ที่เราตัดบัญชีไปแล้ว”
“เท่ากับว่าต่อไปนี้เราต้องระวังตัวให้มากขึ้นกว่าเดิม”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด
“ครับ ผมว่าเรื่องขนของเราควรชะลอไว้ก่อนครับ เราต้องมาวางแผนและหาข้อมูลใหม่จะได้รู้ด้วยว่ามีรอยรั่วตรงไหน”
นุ่มนิ่มนิ่งคิดเพราะตอนนี้เฮโรอีนล็อตที่จะส่งไปยังเม็กซิโกนั้นพร้อมแล้ว แต่เธอควรฟังคำแนะนำของประพาส เธอไม่อยากเสี่ยงเหมือนพ่อเธอที่กล้าเสี่ยงจนทำให้ตัวเองตายมาแล้ว นุ่มนิ่มจึงพยักหน้าเห็นด้วยกับคำแนะนำของประพาส
“ส่วนเรื่องการหายสาบสูญคนของเรา คุณนิ่มใจเย็นๆนะครับ ผมจะพยายามหาข้อมูลมาให้ได้ครับ”
“ได้คะ แต่เราควรเน้นไปที่เรื่องการวางแผนงานใหม่ด้วยคะ เพราะถ้าพวกนั้นตายไปแล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้ แต่คืบหน้ายังไงแจ้งนิ่มทันทีเลยนะคะ”
เธอสั่งงานก่อนจะเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ความวิตกกังวลเริ่มเข้ามาครอบงำจิตใจเธออีกครั้ง เธอคิดไปต่างๆนาๆ มันมีอีกเรื่องที่เธอรู้ว่าประพาสยังไม่กล้าพูดเพราะยังไม่มีข้อมูล มันน่าจะเป็นเรื่องเดียวกับที่เธอคิด ที่พวกที่หายสายสูญนั้นอาจจะโดนฆ่าหมกป่าไปเรียบร้อยแล้วแต่เป็นฝีมือของพวกไหนเท่านั้นและข่าวมันรั่วไหลไปได้อย่างไร พอคิดถึงตรงนี้เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรทันที เธอรอสายไม่นานนัก
“ครับคุณนุ่มนิ่ม”
“คุณบัญชาอยู่ที่ไหนคะ”
“กรุงเทพครับ”
“นิ่มอยากให้คุณบัญชาลองไปดูหน่อยคะว่าช่วงนี้ผู้การพีรพลว่าเข้าทำงานที่ ปปส.ตรงดินแดงหรือเปล่า แต่อย่าตามติดนะคะ เอาแค่ให้รู้ว่ายังทำงานอยู่ที่นั่นไม่ได้หายไปไหน”
“ได้ครับคุณนิ่ม”
อีกฝ่ายรับคำสั่ง นุ่มนิ่มวางสายทันที และพยักหน้าเรียกมุกดาที่นั่งรออยู่บริเวณที่รับแขก มุกดารีบเดินตามเจ้านายสาวทันที พอไปถึงรถนุ่มนิ่มบอกกับบอดี้การ์ดประจำตัว
“นิ่มขับเอง”
มุกดายื่นรีโมทให้เจ้านายและรอเจ้านายขึ้นรถก่อนจึงเปิดประตูมานั่งด้านข้าง นุ่มนิ่มขับรถออกไปทันที
“เครียดหรือคะคุณนิ่ม”
“ใช่ข่าวที่ได้มามันทำให้เครียด และยังไม่มีอะไรเพิ่มเติม”
เธอตัดสินใจเล่าเรื่องที่คุยกับประพาสให้ฟัง เพราะยังไงเธอคิดว่ามุกดาควรรับรู้ด้วยและจะได้ช่วยคิดวางแผนป้องกัน มุกดานั้นฟังเรื่องที่เจ้านายเล่าจนจบแล้วตอบเจ้านายสาวไปว่า
“มุกเห็นด้วยนะคะ เราต้องชะลอเรื่องขนของไปก่อน แล้วที่สำคัญเราต้องหาได้ได้ว่าเรื่องมันรั่วไปตรงไหนเราจะได้อุดตรงนั้นคะ”
ไม่มีเสียงตอบจากเจ้านายมุกดาจึงหันไปมองยังเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของเจ้านายอยู่ เสื้อเกาะอกคอกว้างที่นุ่มนิ่มสวมอยู่ถึงจะมีเสื้อสูททับแต่พอมองจากด้านข้างจะเห็นเนินอกที่อวบอิ่มอย่างชัดเจนทำให้มุกดานั้นเกิดอารมณ์ขึ้นมาทันที จึงเอามือไปวางที่หน้าตักเจ้านายสาวพร้อมชะโงกหน้าไปหอมแก้มเบาๆ
“มุกว่า อย่าเครียดเลยคะ ถ้าเครียดก็หาที่ระบายออกมาบ้าง”
ทำเอานุ่มนิ่มยิ้มออกมาได้ เพราะบอดี้การ์ดรู้ใจเจ้านาย ยิ่งช่วง2-3วันที่ผ่านมาในบ้านที่เชียงรายเธอห่างกับมุกดาพอสมควร เธอปล่อยให้มุกดาเสพสุขกับวิฑูรย์อย่างเต็มที่ ส่วนเธอระเริงรักกับลิซ่าเท่านั้นวันนี้ลิซ่ายังอยู่ที่เชียงรายส่วนวิฑูรย์ไปหมู่บ้านตะวันลับ มือข้างซ้ายของนุ่มนิ่มไปวางตรงเป้ากางเกงของมุกดาทันที อีกฝ่ายนั้นขยับตัวรูดซิบถอดตะขอกางเกงของตัวเองทันที นุ่มนิ่มเอามือล้วงผ่านขอบกางเกงในของผู้หมวดสาวเอานิ้วไปเขี่ยที่ร่องหีของมุกดาทันที ซึ่งเจ้าของนั้นขยับตัวรับนิ้ว ไม่นานนักจากที่แห้งความชุ่มชื้นเกิดขึ้นตรงรูหีของมุกดา นิ้วของนุ่มนิ่มล้วงไปมาที่รูหีของมุกดา ผู้หมวดสาวนั้นส่งเสียงครางออกเป็นระยะ ทั้งคู่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเพราะมั่นใจว่ารถเบ็นช์คันงามนี้ติดฟิลม์สีดำทึบ คนข้างนอกไม่มีทางมองเห็นแม้จะเป็นช่วงกลางวันแสกๆก็ตามที นุ่มนิ่มขับรถไปล้วงหีบอดี้การ์ดไป จนเธอถามไปที่มุกดาด้วยเสียงอันกระเส่าเพราะอีกฝ่ายเอื้อมเอามือมาลูบไล้ที่นมของเธอ
“มุกเข้าโรงแรมข้างหน้ากันก่อนไหม”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน