ในห้องเก็บของเก่าหลังมหาลัย เบล เด็กหนุ่มปี 2 กำลังรื้อค้นหาเอกสารเก่าในลังเอกสารเพื่อที่จะหาวารสารเก่าสำหรับไปเป็นต้นฉบับที่รุ่นพี่เอามาเก็บไว้ หลังจากรื้อค้นเอกสารไป 3 กล่องในที่สุดก็รวบรวมวารสารครบทุกเล่ม
"เห้อ ในที่สุดก็เจอครบทุกเล่มแล้วจะได้เตรียมกล้บบ้านซักที" เบลกล่าวก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นจากลังเอกสาร
ในห้องเก็บของมีของวางระเกะระกะไม่ใช่แค่เพียงเอกสารแต่รวมถึงของเก่าๆ ที่ทางรุ่นพี่ไม่ใช้แล้วมาเก็บไว้เยอะมากจนรกไปหมด ในขณะที่เบลกำลังจะหันหลังกลับไปยังประตูทางออก สายตาเบลก็กระทบกับกล่องสีดำใบหนึ่งซึ่งวางไว้ตรงมุมห้องหลังกล่องเอกสาร ในมุมตรงนั้นหลบอยู่หลังชั้นวางของซึ่งถ้าหากไม่ได้สังเกตุจริงๆ ไม่มีทางที่จะเห็นได้ พริบตาที่เบลเห็นกล่องสีดำฉับพลันก็เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างแผ่ออกมาจากกล่องทำให้เบลไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้ เบลค่อยๆ เดินเข้าไปหากล่องที่วางอยู่บนพื้นและหยิบขึ้นมา กล่องมีขนาดเพียงแค่ฝ่ามือมีสีดำสนิทรอบๆ ไม่มีลวดลายใดๆ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรเบลไม่อาจละสายตาไปจากมันได้เลย เบลค่อยๆ เปิดฝากล่องออก เปรี้ยง!!! ฉับพลันเสียงฟ้าฝ่าดังขึ้นมาจากภายนอก ฝนเริ่มร่วงลงมาจากฟ้า เบลพลันรู้สึกตื่นตัวก่อนจะบ่นกับตัวเอง "ฝนดันมาตกเสียได้แบบนี้จะกลับบ้านยังไงกัน" เบลพึมพัมกับตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องเก็บของพร้อมเอกสารและกล่องสีดำในมือ เบลค่อยๆเดินหลบฝนไปที่โรงอาหารของคณะ ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วปกติจะไม่ค่อยมีคนอยู่ที่โรงอาหารมากนักในเวลานี้ยังไม่รวมตอนฝนตกแบบนี้คนยิ่งหนีกลับบ้านกันหมดมีแค่เขาคนเดียวที่ซวยต้องไปหาวารสารเก่าเพื่อเตรียมข้อมูลย้อนหลังข่าวเก่ามหาลัย เบลหาที่นั่งที่สงบมุมหนึ่งบริเวณโรงอาหารก่อนที่จะหยิบวารสารมาอ่านฆ่าเวลาสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องสีดำสนิทที่หยิบติดมือมา "เอ้าดันหยิบติดมือมาซะได้เห้อแบบนี้คงไม่ต้องเอาไปคืนหรอกเนอะไหนๆก็หยิบติดมือมาแล้วขอดูหน่อยว่ามีอะไรอยู่ข้างใน" เบลพลิกกล่องไปมาก่อนจะค่อยๆ เปิดออก ข้างในกล่องขนาดเล็กมีโทรศัพท์เครื่องหนึ่งอยู่ภายใน เบลมองโทรศัพท์ในกล่องก่อนจะหยิบออกมาลองเปิดเครื่องดู "โทรศัพท์ของใครละเนี่ยแล้วเอามาเก็บไว้ทำไมในห้องเก็บของแบบนี้ต้องเอาไปคืนเจ้าของไหมนะ" เบลคิดพลางค่อยเปิดเครื่องเผื่อจะค้นหาเจ้าของโทรศัพท์ในมือได้ หลังจากรออยู่ 10 วินาที หน้าจอมือถือก็กระพริบช้าๆ พร้อมกับเข้าสู่หน้ายินดีต้อนรับ พร้อมกับปรากฏข้อความขึ้นมาว่า
โทรศัพท์ยืนยันเจ้าของผู้ใช้ เบลเป็นผู้ปลดผนึกโปรดเลือกความสามารถหลัก 1 ชนิด
1 ตะกละ
2 เกลียดคร้าน
3 ราคะ
4 โลภะ
5 ริษยา
6โทสะ
7 อัตตา
เบลค่อยๆเลื่อนอ่านก่อนจะขำออกมาอย่างอดไม่ได้
"555 โทรศัพท์อะไรกันวะ มีเลือกความสามารถด้วย เบลกล่าวขำๆ สงสัยโทรศัพท์เครื่องนี้จะเป็นพวกรุ่นพี่สายเทคโนโลยีสร้างกันเล่นแล้วไม่มีใครสนใจละมั้ง เบลคิดก่อนจะ เงิยหน้ามองไปรอบๆโรงอาหาร ขณะกำลังจะตัดสินใจเล่นโทรศัพท์ในมือเพื่อเลือกตัวเลือกเล่นไปตามโทรศัพท์คลายเบื่อ "เอาอะไรดีนะ เอาอัตตาดีกว่าไหนๆก็อยู่อันดับสุดท้ายแล้วในตัวเลือกและที่เคยอ่านมารู้สึกว่าอัตตาจะเก่งที่สุดแล้วด้วย ในขณะกำลังจะเลือกตัวเลือกนั้น พลันสายตาไปกระทบกันคนที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร เป็นผู้หญิงผมสีบลอนด์ทองใส่ชุดนักศึกษาสีขาวกระโปรงทรงเอยาวเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อยผ่าชายประโปรงขึ้นมาจนเห็นขาอ่อนรำไร เสื้อสีขาวเปียกฝนจนบางเฉียบเห็นสีเสื้อในสีดำลายลูกไม้จางๆ ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่หวานสวย คิ้วสีดำบางเฉียบรับเข้ากับใบหน้าได้อย่างลงตัว ผิวขาวเปร่งประกายออร่าออกมาผมเผ้าเปียกน้ำยุ่งเหยิงแต่ไม่สามารถกลบร่องรอยความสวยที่เปร่งประกายออกมาได้เลย เบลเหม่อมองจนเธอเดินเข้ามาถึงกลางโรงอาหารเบลจำได้ทันทีว่าเธอชื่อว่า จิน เป็นสาวลูกครึ่งจีนดาวคณะปีหนึ่งของคณะนิเทศ ตอนนี้เป็นเวลากว่า 6 โมงครึ่งแล้วในโรงอาหารปราศจากคนเหลือเพียงแค่เบลกับจินอยู่เพียง 2 ต่อ 2 แต่เนื่องจากเบลนั่งหลบอยู่มุมโรงอาหารทำให้จินมองไม่เห็นเบลแต่เบลมองเห็นจินได้อย่างชัดเจน
จินหลังจากเข้ามาในโรงอาหารก็นั่งลงพลางบ่นพึมพำ "เห้อเมื่อไหร่ยัยมิลค์จะมาถึงเนี่ยฝนก็ตกร่มก็ไม่ได้เอามาดีนะรายงานต้นฉบับที่อาจารย์ให้มาไม่เปียกไม่งั้นฉันตายแน่เลยถ้าไม่ติดว่ามีรายงานอยู่กับตัวฉันจะไม่ง้อเธอเลยมิลค์"
ในโรงอาหารบรรยากาศค่อยๆเย็นลงเรื่อยๆพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าแทนที่แสงสว่างโดยแสงนีออนจากหลอดไฟให้ความสว่างบริเวณรอบโรงอาหาร เบลมองเห็นร่างของจินอย่างชัดเจนความปรารถนาที่จะครอบครองที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นในใจอย่างรวดเร็ว เบลไม่ใช่คนหน้าตาขี้เหร่นักแต่ก็ไม่ได้โดดเด่นเช่นกันออกไปทางกลางๆส่วนสูง 178 ซม. ผิวคล้ำกล้ามเนื้อพอประมาณจากการออกกำลังกายวันละ 1 ชม. เบลจ้องมองโทรศัพท์ในมือ หน้าจอกลับขึ้นข้อความว่า ตรวจสอบพบความต้องการด้านราคะ ความสามารถ ราคะ ถูกติดตั้งตามความปรารถนาทันที โทรศัพท์สั่นเบาๆ 1 ครั้ง มีหลอดสถานะพร้อมข้อความกำลังโหลดขึ้นที่หน้าจอโทรศัพท์เพียงพริบตาเดียวหลอดก็เต็มและโทรศัพท์ก็ขึ้นข้อความโหลดเสร็จสิ้นพร้อมใช้งาน เบลเลื่อนเปิดหน้าจอปลดล็อคโทรศัพท์ด้วยความมึนงงก่อนจะเข้าเมนูหลัก ข้อความแจ้งเตือนสีดำก็ขึ้นที่หน้าจอ "ตัวเลือกความสามารถด้านราคะ ติดตั้งสำเร็จ" ฉับพลันร่างกายของเบลแข็งทื่อ เสียงรอบข้างพลันหายไปนิ้วที่กำลังจะกดโทรศัพท์กลับไม่สามารถขยับได้เบลตื่นตระหนกขณะจะส่งเสียงร้องออกมาปากของเบลก็ไม่สามารถส่งเสียงร้องออกมาได้ ทันใดนั้นเสียงหัวเราะแหลมสูงดังออกมาจากข้างใบหู เป็นเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่เพียงได้ฟังร่างกายของเบลก็สั่นสะท้านไปด้วยความลุ่มหลงที่ก่อขึ้นมาอย่างรวดเร็วจนเกินจะต้านไหว เบลพยามหันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียง แต่ไม่ว่าจะพยามยังไงก็ไม่สามารถที่จะขยับตัวได้แม้เพียงปลายนิ้ว "เจ้ามนุษย์ตัวน้อยเจ้าเป็นเจ้าของโทรศัพท์ได้เลือกอำนาจของข้าเป็นพลังหลักของเจ้า ตอนนี้เจ้าได้เป็นผู้สืบทอดอำนาจของข้าสิ่งที่เจ้าถืออยู่ในมือคือสื่อนำที่จะใช้ในการควบคุมพลังของข้า เจ้าสามารถใช้พลังของข้าได้ตามแต่เจ้าต้องการโดยมีเงื่อนไขคือเมื่อถึงเวลาเจ้าจะต้องเป็นร่างทรงของข้าเป็นการแลกเปลี่ยน แต่ข้าจะไม่บังคับเจ้าเจ้าสามารถที่จะบอกปฎิเสธข้าได้แต่ถ้าปฎิเสธแล้วข้าโกรธอะไรจะเกิดขึ้นกับเจ้าข้าไม่รู้ด้วยนะ" คำที่หญิงสาวด้านหลังของเบลกล่าวออกมานั้นทำให้เบลรู้สึกเสียววาบที่สันหลัง ขัดกับน้ำเสียงของเธอที่เบลได้ยินนั้นช่างยั่วยวนอย่างยิ่งจนเบลแทบจะหลอมละลายลงไปกองกับพื้น เบลเปิดปากพยามจะพูดบางอย่าง ผู้หญิงด้านหลังสัมผัสได้ก็ปลดพลังที่กักเสียงไว้ให้เบลพูด เบลพอรู้สึกว่าตัวเองพูดได้ก็ถามออกมาด้วยความตื่นตระหนก เธอเป็นใครทำไมผมถึงขยับไม่ได้ เมื่อได้ยินคำถามจากเบล เจ้าของเสียงข้างหลังก็หัวเราะออกมาแผ่วเบาก่อนจะตอบกลับมา เรามีชื่อว่า มีร่า เป็นเจ้าของพลังที่เจ้าได้เลือกผ่านสิ่งที่อยู่ในมือเจ้า พวกเราเป็นผู้มอบอำนาจและมีเพียงผู้สืบทอดอำนาจที่จะเห็นเราได้ ในตอนนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องสงสัยถึงเรื่องอื่นใดอีก เจ้าเพียงต้องทำสัญญากับข้า แต่ไม่ต้องห่วงข้าจะให้เจ้าลองใช้พลังของข้าก่อนตัดสินใจ ในโทรศัพท์มือถือมีแอพที่ชื่อว่า Soul อยู่ เจ้าสนใจผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเจ้านู่นใช่ไหมละ ลองเข้าไปในแอพแล้วเจ้าจะเข้าใจวิธีการใช้งานเองหลังจากเจ้าทดลองเสร็จข้าจะกลับมารับคำตอบ อย่าทำให้ข้าผิดหวังละ เมื่อกล่าวจบ เสียงของนางก็หายไป พร้อมกับ เสียงฝนตกและสายลมข้างนอกดังขึ้นมา เบลกลับมาขยับตัวได้อีกครั้งในมือรีบสำรวจมือถืออย่างรวดเร็ว ในเครื่องตอนนี้มีแอพอยู่เพียงอย่างเดียว คือแอพ Soul จริงๆ เบลรีบกดเข้าไปในแอพ ปรากฏคู่มือขึ้นมาเป็นหน้าแรก ในคู่มือมีรายละเอียดการใช้แอพขึ้นมาสรุปโดยคราวๆของแอพคือ
วิธีการใช้ "ผู้ใช้เพียงจะต้องยกโทรศัพท์ที่เปิดหน้าแอพขึ้นที่ใบหน้าของอีกฝ่ายจากนั้นจะสามารถเข้าควบคุมอีกฝ่ายได้โดยการฝัง"ตราประทับ"เข้าที่วิญญาณอีกฝ่ายและจะสามารถบงการความต้องการของเป้าหมายที่โดนได้ในทันที โดยในขณะนี้แอพเพียงมีความสามารถเริ่มต้นเพียง
- สวมจิตราคะ คือการทำให้ผู้ที่โดนสวมจิตราคะจะเกิดความต้องการทางเพศที่รุนแรงจนไม่สามารถควบคุมได้และจะเชื่อฟังคำพูดของผู้ใช้โดยไม่สามารถขัดขืนได้ทันที
วิธีใช้ที่แสนง่ายดายแบบนี้ เบลจึงลุกขึ้นยืนและเดินไปหาจินทันที หญิงสาวนั่งอยู่คนเดียวกลางโรงอาหารก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาหา เมื่อหญิงสาวหันมามองเบล เบลก็เดินมาถึงตรงหน้าเธอแล้ว เบลทำหน้าเครียดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า
"เอ่อ พอดีว่าโทรศัพท์ผมไม่รู้เป็นอะไรหนะครับ รบกวนช่วยดูให้หน่อยได้ไหมครับ" พร้อมยื่นมือถือที่เปิดแอพเข้าไปที่หน้าอีกฝ่าย เมื่อจินได้ยินก็เหลือบมองไปทางโทรศัพท์มือถืออย่างไม่ได้ตั้งใจ ฉับพลันเบื้องหน้าของจินก็ปรากฎเป็นวังวนขนาดใหญ่สีดำที่ทำให้จินได้แต่เบิกตากว้าง สายตาพลันเหม่อลอย มือถือในมือของเบลสั่นขึ้นเบาๆ เบลจึงหันกลับมาอ่านข้อความในมือถือ "ประทับตราสำเร็จ" โลกรอบข้างเบลเปลี่ยนเป็นเงียบงันในทันทีเบลรีบกล่าวออกมาเสียงดัง สวมจิตราคะ ฉับพลัน มีแสงสีเขียวพุ่งออกมาจากมือถือก่อนจะตรงไปยังร่างของจินและเข้าไปกลางหน้าผากของเธอ จินพลันรู้สึกตัวดวงตาสีดำจับจ้องไปที่ร่างของเบลปรากฎเพลิงราคะเร่งเร้าร้อนแรง ในห้วงวิญญาณพลันประทับไปด้วยร่างของเบลขึ้นที่ห้วงลึกสุดในจิตใจในตอนนี้ไม่ว่าเบลจะสั่งอะไรจินก็พร้อมที่จะทำตามในทันทีโดยไม่สามารถที่จะขัดขืนได้เลย พลันแก้มของจินก็แดงปรั่งลมหายใจเริ่มหอบกระชั้น หว่างขาของจินมีดวงน้ำที่บริเวณกางเกงในจนเฉอะแฉะ บริเวณหน้าอกภายใต้เสื้อในหัวนมสีชมพูอ่อนดันตัวชูชันแข็งเป็นไต สายตาที่ใช้มองเบลเปลี่ยนเป็นหยาดเยิ้ม เบลเห็นดังนั้นจึงรีบพูดว่า "กลับบ้านพร้อมผมนะครับ" จินรีบพยักหน้าและลุกขึ้นยืนก่อนจะคล้องแขนเบลเอาไว้แน่น เบลเมื่อเห็นดังนั้นหัวใจก็เต้นระรัว รีบเดินออกไปทางด้านหลังโรงอาหารฝ่าสายฝนที่ซาลงจนเบาบางเกือบจะหยุดแล้วรีบเรียกแท๊กซี่กลับไปทางคอนโดของตัวเองทันที บนแท๊กซี่ร่างของจินเบียดเข้ามาชิดจนหน้าอกขนาดใหญ่กินแขนของเบลเข้าไปทั้งแขนใบหน้าอ่อนหวานน่ารักตอนนี้สองแก้มแดงก่ำดั่งมีไฟแผดเผา จินรู้สึกเหมือนร่างกายร้อนรุ่มจนอยากจะแก้ผ้าออกทั้งตัวแต่ใจที่ยังมีสติอยู่เล็กน้อยพยามห้ามปรามอย่างขัดขืนจินจึงทำได้เพียงแลบลิ้นน้อยๆ ออกมาจากปากและเลียไปที่ใบหน้าของเบลเพื่อระบายความร่านร้อนออกจากร่างกายของตนเอง เบลเมื่อถูกจินเลียก็รู้สึกสยิวไปทั้งร่างกาย มือข้างที่ถูกโอบไว้ด้วยเต้านมพลันค่อยๆเอื้อมไปที่ชายกระโปรงทรงเอเพื่อล้วงลึกเข้าไปที่หว่างขาของจิน เบลลูบไล้ฝ่ามือหนาเข้าไปจนถึงบริเวณขาอ่อน จินก็สะดุ้งเฮือกตัวสั่นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไรทั้งยังค่อยๆแหวกขาตัวเองออกกว้างให้มือของเบลไหลเข้าไปได้ง่ายขึ้นอีกด้วย เมื่อจินให้ความร่วมมือนิ้วของเบลก็ขยับเข้าไปได้โดยง่าย กระโปรงทรงเอตอนนี้ถูกฝ่ามือของเบลดันจนร่นขึ้นมาอยู่บริเวณโคนขาอ่อน นิ้วตวัดเข้าไปสัมผัสที่กางเกงในสีดำลายลูกไม้ของจินมือของเบลก็สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่กางเกงใน เบลค่อยๆกดนิ้วลงไปในร่องหีของจินเบาๆ โดนมีเพียงกางเกงในขวางไว้ จินตอนนี้ก็ส่งเสียงหอบออกมาอย่างห้ามไม่ได้พร้อมทั้งร่างกายที่บิดบ่ายไปมาด้วยความเสียวที่เกิดขึ้นในใจ ในตอนนี้จิตใจของจินถูกครอบงำไปด้วยความเงี่ยนโดยสมบูรณ์ มือที่กอดแขนของเบลไว้ก็ยกขึ้นโน้มจับใบหน้าของเบลเข้ามาจูบด้วยความหื่นกระหาย เบลยังไม่ทันจะตอบสนองก็ถูกลิ้นน้อยๆของจินดันเข้ามาในปาก กลิ่นน้ำลายหอมหวานไหลเข้ามาในปากของเบล เบลจึงเอาลิ้นของตัวเองตวัดเกี่ยวลิ้นของจินเอาไว้นิ้วมือก็ค่อยๆเลาะเกี่ยวขอบกางเกงในเบล ให้เลิกออกโชวเนื้อกลีบหีสีชมพูของเบลที่อูมออกมาอย่างชัดเจนน้ำหล่อลื่นที่บริเวณกลีบหีไหลออกมาเป็นทางจนชุมฉ่ำ เบลใช้นิ้วกลางและนิ้วนางเกี่ยวเข้าไปในร่องเนื้อของจินจนนิ้วมันแผลบหีของจินก็ตอดรัดเข้ากับนิ้วของเบลจนเบลแทบขยับนิ้วไม่ได้ รู้สึกได้ถึงความหยุ่นร้อนภายในร่องของจินอย่างชัดเจนมืออีกข้างที่ว่างอยู่ของเบลก็เลื่อนขึ้นไปจับบริเวณหน้าอกของจินขย้ำก้อนเนื้อภายในเสื้อนักศึกษาสีขาวเต็มไม้เต็มมือ จินตอนนี้ร่างสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวที่เกิดขึ้นลิ้นที่พัวพันอยู่ในปากของเบลก็เร่งร้อนขึ้นอีกจนน้ำลายไหลออกมาเป็นสาย ทันใดนั้นรถแท๊กซี่ก็กระตุกเพราะคนขับเหยียบเบรคอย่างแรงทำให้เบลตกใจสะดุ้งมองไปที่คนขับแท๊กซี่ "ขอโทษทีครับคุณลูกค้าพอดีเมื้อกี้ลุงเห็นมีของขวางถนนลุงก็เลยตกใจเหยียบเบรคแรงไปหน่อยนะ" ลุงคนขับอายุประมาณ 50 ต้นๆ รูปร่างออกแนวอ้วนท้วมก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เบลได้ยินเสียงลุงก็เกิดความเงี่ยนขึ้นมาในใจเพราะรู้ว่าลุงต้องเห็นการกระทำที่เกิดขึ้นทั้งหมดแน่นอน เบลพลันเกิดความต้องการทดลองประสิทธิภาพของพลังของแอพทันที ก็ได้บอกให้ลุงจอดข้างทางพร้อมสั่งให้จินไปนั่งที่ข้างคนขับ จินที่ตอนนี้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของเบลก็ลุกไปนั่งข้างคนขับในทันที ภายในรถเกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง คอนโดเบลในความเป็นจริงไม่ไกลจากมหาลัยมากนักแต่การจราจรในช่วงฝนตกในเมืองนั้นไม่ได้เอื้ออำนวยใดๆ ทำให้ระยะทางแค่ 5 กิโลกลับใช้เวลาเดินทางนานมากๆ "ลุง ลุงว่าแฟนผมน่ารักไหม ผมเห็นลุงมองแฟนผมทั้งทางเลยนะ" เบลถามขึ้นมาระหว่างที่รถติดอยู่ ลุงคนขับรถกลืนน้ำลายอึกหนึ่งก่อนจะตอบเสียงสั่น "ลุงขอโทษจริงๆพ่อหนุ่มลุงไม่ได้ตั้งใจมองนะ" เสียงของลุงสั่นเล็กน้อยทำให้เบลหัวเราะออกมาเบาๆ "เอาน่าไม่เป็นไรลุงพูดกันตรงๆเราก็ผู้ชายเหมือนกัน" เบลกล่าวก่อนจะหันไปทางจินแล้วสั่งเบา "ช่วยลุงเขาหน่อยซิจิน"
------------------------------------------------------
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมแต่งขึ้นเองเป็นเรื่องแรกนะครับวางพลอตว่าจะให้จบซัก5 ตอน แต่เพิ่งแต่งได้แค่ตอนเดียว ยังไงก็เม้นติชมกันได้นะครับผมอยากอ่านทุกคอมเม้นเลย สำนวนการเขียนผมพยามที่จะสื่ออารมณ์ตัวละครออกมาแล้วแต่ยังรู้สึกว่ายังไม่ดีพอคอมเม้นบอกได้นะครับผมจะปรับปรุงเอามาเป็นตอนที่ 2 ครับ
ขอบคุณทุกคนมากครับ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน