แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 15 อย่า

[Tana1123]

 

[louis_m]

อย่าอะไรเหรอ

[banaaa]

ชอบ

[wat6199]

 

[polocool]

ขอบคุณครับ

[TGN120738]

 

[pure1191]

 

[thairealman72]

   

[Sphking1]

ก้องจะทำยังใงต่อไปกับเอิน

[Babaline5]

 

[Zephyr PG]

กลับมาอ่านอีกรอบ

[kerdsopa]

ลุยเลยแบบนี้

[Im k]

คดีพลิกเลย ไม่คิดว่าน้องเอินจะเป็นคนอย่างนี้

[TopP]

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 15 อย่า
   
ภาค 1 THE ORIGINAL
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
ภาค 2 วัยแห่งความรัก
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=236192.0
ภาค 3 เพื่อนคุย
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
ภาค 4 โกอินเตอร์
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
...

   คืนนั้นเอินนอนที่คอนโดผม โดยที่ผมไม่ได้ทำอะไรเอินเลยแม้แต่น้อย  ผมสงสารเธออย่างมาก  เช้าผมไปส่งเอินถึงหน้าบ้าน  บ้านเธอไม่ได้ร่ำรวยเป็นแค่ทาวน์เฮ้าส์เล็กๆ  ผมส่งแค่หน้าบ้านแล้วก็นั่งแท็กซี่มารับเงินที่โรงแรมเฮียง้วนอีกครั้ง  ครั้งนี้เฮียง้วนให้เป็นเงินสด 1 แสนบาท  ยังไม่ทันที่ผมจะกลับถึงบ้าน...

   "ก้อง  เอินเองนะ  ก้องจะว่าไรมั๊ย...ถ้าเอินขอนอนที่คอนโดก้องอีกคืน"
   "ได้สิ  เกิดไรขึ้นเหรอ"
   "ไอ้เชกำลังจะมาหาเอิน  เอินออกจากบ้านแล้วนะ เดี๋ยวเอินจะไปรอที่อนุสาวรีย์นะ..."
   เป็นอันว่าเอินมาค้างที่คอนโดผมเป็นคืนที่สอง  คืนนี้เราก็ไม่ได้มีอะไรกันเหมือนเดิม  เอินยังเจ็บข้างในอยู่  ผมให้เอินกินยาแล้วนอน  ส่วนผมเองก็ง่วงมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ฝนตกพรำทั้งคืน  ผมหลับอย่างสนิท
   
   ผมตื่นมาอีกทีตอนราวๆหกโมงเช้า  ผมได้ยินเสียงเปิดประตูคอนโดของผมในตอนเช้า  ผมเข้าใจว่าเก๋หรือแบมคงจะมา  เลยลุกออกไปดู  แต่รองเท้าของเอินหายไป  เอินออกจากคอนโดไปแล้ว  เธอคงเกรงใจผม  เลยจากไปโดยไม่ร่ำลากัน  ผมกลับเข้าห้องแล้วพบกับความผิดปกติทันที  ลิ้นชักที่หัวนอนของผมถูกเปิดออก  เงินสดที่เฮียง้วนให้มาเป็นค่าตัวผมหายไปทั้งปึก  คอมผมก็หายไป  เงินกระเป๋าสตางค์ของผมหายไปเหลือแต่พวกบัตรต่างๆ  ผมตกใจมาก อะไรกันนี่....เอินเป็นนางอสรพิษ... ผมคงโดนเอินวางยาเมื่อคืนนี้แน่นอน

   ผมแต่งตัวและออกตามเอินไปที่บ้านของเธอทันที  ที่บ้านเอินไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น  ไม่มีวี่แววว่ามีคนอยู่  ผมนั่งสังเกตการณ์ที่ร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆกัน
   "น้องมารอใครบ้านนี้เหรอ..."
   "เพื่อนผู้หญิงครับลุง ผมสีแดงๆหน่อยอ่ะครับ  เมื่อวานผมก็มาทีนึงแล้ว แต่พอดีเค้าลืมของที่บ้านผม"

   ลุงเจ้าของร้านตามสั่งชวนผมคุยเมื่อเห็นผมนั่งรอนานกว่าชั่วโมงแล้ว
   "เอาตามตรงนะ  บ้านนี้ลุงไม่เคยเห็นผู้ใหญ่เลย มีแต่พวกวัยรุ่นเข้ามากัน  เค้าไม่มากันช่วงนี้หรอก..มากันเย็นๆค่ำ  แล้วมาสุมหัวเสียงดังกันทั้งคืน  ลุงเองก็สงสัยว่าเสพยากันหรือเปล่า  ลุงเคยแจ้งตำรวจไปแล้ว  แต่ตำรวจมาดูกลางวันแบบนี้แหละ มานั่งแบบน้องนี่หละ  ไม่ได้อะไรไป... น้องคนหัวแดงๆน่ะ ลุงเห็นเดินกะเด็กท่าทางขี้ยานะ  เห็นแทบทุกวันเลย  เมื่อวานก็มา  อ้าวนั่นไง..ยังพูดไม่ทันจบ คนนั้นหรือเปล่า หัวแดงๆมาแล้ว"
   
   ผมหันไปตามที่ลุงบอก  เอินจริงด้วย เธอยังอยู่ในชุดที่ออกมาจากบ้านผมอยู่เลย  ที่ตัวเธอมีเป้ของเธอและถุงผ้าซึ่งผมจำได้เพราะมันเป็นถุงโรงเรียนของผม   แต่เธอไม่ได้มาคนเดียว...ผู้ชายท่าทางขี้ยานั่นมาด้วย  ผมกำลังอยู่ในอาการโกรธมากๆ คิดอยู่ว่าจะจัดการกะเธอยังไงดี 
   "ลุงผมขอเดินไปดูแป๊บนะ  น้องคนนั้นน่าจะถูกหลอกมา"

   ผมเดินที่ไปที่รกร้างข้างบ้านเธอ  ปีนขึ้นไปบนตู้เย็นเก่าๆที่คนมาทิ้งไว้  ข้างล่างบ้านนี้ไม่ติดแอร์ ทำให้ผมเห็นข้างในและได้ยินชัดเจนทุกอย่าง  ผมรีบเอามือถือมาถ่ายไว้

   "ง่ายเลย...พี่เช ... มันกินยาที่พี่ให้มา มันก็หลับ  เอินก็ตื่นมาค้นๆ  แล้วก็ได้ของมาเนี่ยแหละ  อื่นๆก็ไม่เห็นมีไรนะ แต่สำคัญคือเงินสดเนี่ยน่าจะแสนนึงเลย  คงเป็นค่าตัวที่มาเล่นกะเอินวานนี้"
   "คนดี...เก่งจัง  เดี๋ยวพี่เอาไปทำทุนนี้  วันนี้เอายามั๊ย  พี่ให้ 10 เม็ดก่อน  หมดแล้วมาเอานะ  แต่สำหรับเม็ดนี้ฟรี  แต่มีของแลกนะจ้ะ"
   
   ไอ้เชดึงคอมของผมออกมา แล้วทำหน้าตาพอใจ  มันเป็นของผมแน่นอน ผมจำสติ๊กเกอร์ลิเวอร์พูลที่ผมติดไว้ได้ดี  จากนั้น ผมก็ดูไอ้สองคนนี่แสดงหนังสดต่อหน้าต่อตา  ไม่ต้องใช้เวลานาน  มันเป็นการระบายความใคร่ของไอ้เชเท่านั้น  เมื่อมันเสร็จสม  มันก็ขนของและเงินของผมไปทั้งหมด  ได้ยินมันบอกเอินว่าจะเอาของพวกนี้ไปเปลี่ยนเป็นเงิน  เดี๋ยวมาหาตอนบ่าย  และออกบ้านไปทิ้งให้เอินนอนระทวยอยู่บนโซฟา

   ผมโมโหมากที่โดนเอินหลอก เลยตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต...

[Kolo Olo]

แบบนี้​ต้อง​จับ​กระทืบ​