ความเดิมตอนที่แล้ว ชีวิตของสามสาวนักศึกษาสวยเซ็กซ์ระดับดาว เอิญ/มิ้น/พลอย ในขณะที่พลอยแอบเป็นกิ๊กกับพี่นัทแฟนเอิญคุณหนูสุดเพอร์เฟ็กซ์ มิ้นสาวนมโตสุดแบ๊วที่ผิดหวังกับรักเก่าก็มีสัมพันธ์สวาทกับเอก เพื่อนเก่าสมัยประถมที่ชักนำเธอสู่การเป็นเน็ตไอดอลไปพร้อมกัน ซึ่งสุดท้ายเอิญที่เด่นดังที่สุดมาตลอดทั้งพร้อมด้วยทรัพยากรร่ำรวยก้าวมาเป็นนางเอกเหนือใคร และช่วงใกล้หมดเทอมแรกนี่เอง โอม นักศึกษาหนุ่มปีหนึ่งมาดติสต์เนิร์ดก็ถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยกิจกรรมมหาลัย ซึ่งเขากำลังสนใจสาวรุ่นพี่เกินกว่าเพียงแค่งาน
สมาชิกเว็บอ่านเนื้อหาทั้งหมด แต่ต้องเม้นต์ออกความเห็น ส่วนคนนอกสามารถหาอ่านฉบับอีบุ๊คสมบูรณ์ที่แถมฟรีตอนพิเศษได้ตามลิงก์ด้านล่าง ตอน 24 อยู่ในเล่ม 2
ทีท่าระหว่างสองสาวและหนึ่งหนุ่มล้วนแต่อยู่ในสายตาของโอม ที่ตามประสานักเขียนเป็นคนช่างสังเกต เขาตัดสินใจย่องเดินมาคุยกับมิ้น กะว่าจะลองสานสัมพันธ์ดู
แววตาที่จ้องมองกันระหว่างสองสาวและเอกนั้น มันดูผิดแปลกจากปกติ อีกทั้งภาษากาย เช่นการจับมือก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าต้องมีอะไรกันระหว่างคนกลุ่มนี้อย่างแน่นอน
ใจโอมกวัดไปนึกถึงข่าวลือที่เขาเคยได้ยินมาแต่ก็ไม่ค่อยอยากฟันธงสักเท่าไร บางครั้งข่าวลือก็เกิดขึ้นเพื่อจงใจทำให้อีกฝ่ายมีภาพลักษณ์ในแง่ลบ
เมื่อเอกเดินไปกับเอิญและทิ้งให้มิ้นอยู่เพียงลำพัง โอมจึงตัดสินใจย่องเดินเข้าไปชวนคุย เพราะเห็นแววตาของสาวรุ่นพี่ดูสะท้อนความเหงาหงอยเล็กน้อย
“พี่เคยแสดงละครเวทีมาก่อนไหมครับ”
"เอ๊ะ" มิ้นสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเจอคำถามนั้นก่อนเงยหน้ามาเจอโอม “น้องโอมนี่เอง...ไม่เคยหรอก นี่ครั้งแรกเลย แต่พี่เคยเล่นหนังบ้างนิดหน่อย น่าจะพอช่วยได้"
เธอตอบแล้วยิ้มสดใสให้เขา ทำหน้าเป็นมิตรกับรุ่นน้อง
"แต่ว่ามันก็ยังอยู่ยากอยู่นะครับ... ในบรรดาการแสดง ผมว่าละครเวทีเนี่ยยากที่สุดแล้วล่ะ"
เขาพูดขณะนั่งลงข้างตัวมิ้น
"อือ ก็จริงนะ พี่ก็กังวลมากเลย ฮ่าๆ เพราะแบบนี้เลยคิดว่ายอมลดบทตัวเองดีกว่า" มิ้นพูดติดตลกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ "โอมก็ตัดบทพี่ไป ให้พี่พลอยกับพี่เอิญออกเยอะๆละกัน"
มิ้นคิดถึงเพื่อนทั้งสองคนที่ชอบแสดงออกมากกว่าอยู่แล้วโดยธรรมชาติ ในขณะที่เธอขอเป็นผู้ตาม แม้กระทั่งเข้ามาทำงานในวงการบันเทิงได้พักหนึ่งแล้ว เอาเข้าจริง สำหรับมิ้นแล้วการทำงานพวกนี้ก็เพื่อหาเงินตามความจำเป็นเท่านั้น
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้พี่ เดี๋ยวผมหาวิธีให้บทพวกพี่ทั้งสามคนได้ออกเยอะๆนั่นแหละ ไม่ต้องไปลดหรือเพิ่มคนใดคนหนึ่ง” เขาตอบกลับคำขอของอีกฝ่าย “พี่แค่เชื่อใจในตัวผมก็พอ ผมทำได้หมด”
มิ้นยิ้มเมื่อเห็นโอมดูตั้งอกตั้งใจ "ขอบใจนะโอม เรานี่ตั้งใจทำงานดีจังเลย สมแล้วที่เป็นนักเขียนเก่ง" มิ้นชมอย่างจริงใจ
"แล้วนี่เรียนปีหนึ่งเป็นไงบ้าง ปรับตัวได้ดีไหม มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ"
มิ้นพูดตามประสารุ่นพี่ที่คิดว่าน้องปีหนึ่งจากมัธยมก็อาจต้องการคำปรึกษาอะไรบ้าง
“ขอบคุณครับแต่ตอนนี้ผมยังสบายดี ยังไม่มีปัญหาหรอก เอาจริงๆ ผมว่ามหาลัยมันชิลล์สบายกว่าตอนมัธยมอีก”
"อืม โอเค งั้นถ้ามีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ" มิ้นบอกปิดท้าย ต่างคนต่างยิ้มให้กัน
ในตอนนี้เองพลอยก็เดินมาสมทบอีกคนนั่งเคียงข้างมิ้น "ว่าไงคุยอะไรกันจ๊ะทั้งคู่ น้องโอมอย่าลืมนะ บทพี่พลอยขอเด่นๆ อย่าให้แพ้พี่เอิญ ฮ่าๆ " พลอยพูดเล่นตามประสาเธอ
แล้วจากนั้นทั้งสามคนก็นั่งคุยกันเรื่องสัพเพเหระทั่วไป ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นทำให้นับจากนี้ไป โอมเริ่มเข้ามาสนิทสนมเป็นนกลุ่มเดียวกับสามสาวมากขึ้น แม้จะเป็นรุ่นน้องก็ตาม
ความสัมพันธ์ของกลุ่มทำละครเวทีผ่านไป 20 วันอย่างราบรื่น
วันนี้โอมกำลังเดินไปยังอาคารโรงละครเพื่อจะไปทำงานละครเวทีต่อ… สถานการณ์ตอนนี้ดูจะราบรื่นไปได้ด้วยดีซึ่งเขาก็รู้สึกสบายใจเพราะไม่ชอบความขัดแย้ง ไม่อยากเห็นคนมาทะเลาะกัน
แต่ตอนนี้ความคิดในหัวของเขาเกี่ยวกับสามสาวก็มีท่าทีจะเปลี่ยนไป… เขาจ้องมองไปที่หุ่นของพวกเธอบ่อยขึ้นและหลายๆครั้งก็มักจะเป็นหน้าอกไม่ก็ก้น พูดกันตามตรงเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นแต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะมอง หุ่นของพวกเธอมันดูยั่วยวนสุดๆ จนบางครั้งเขาก็เก็บไปช่วยตัวเอง… โดยเฉพาะมิ้น เธอเป็นคนเงียบสุภาพแต่กลับมีหุ่นที่ยั่วยวนกลายเป็นอาหารตาของผู้ชายๆหลายคนรวมถึงเขา
ให้ตายสิ ถ้าพี่มิ้นกับคนอื่นๆ รู้เข้าคงจะรังเกียจเขาเป็นแน่
โอมครุ่นคิดถึงมิ้นพร้อมรู้สึกผิดกับความลามกตัวเอง แต่ในขณะเดียวก็ไม่สามารถห้ามใจได้ตามประสาคนหนุ่ม รู้ตัวอีกทีเขาก็เปิดดูภาพถ่ายแบบเซ็กซี่ของมิ้นที่โชว์โฉมอยู่ในอินเตอร์เน็ต
ขณะจ้องมองภาพอยู่ตรงหน้าอาคารซ้อมละครเวที ก็มีรถหรูราคาแพงหลักสิบล้านมาจอดเทียบ โอมมองด้วยความสนใจกับความหรูหรา ก่อนต้องแปลกใจเมื่อพบว่าคนที่เดินลงมาจากที่นั่งข้างคนขับคือมิ้น เธอยกมือไหว้ขอบคุณคนขับที่เขามองเห็นว่าเป็นชายวัยแก่อายุประมาณ 45-50 ปี เชื้อสายจีน มาดอาเสี่ย ดูภูมิฐาน ร่ำรวย
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
(หมอสิงห์ อาจารย์หมอใจดีผู้บริหารเครือโรงบาลใหญ่และหนูมิ้น ดาราสาวผู้กำลังโดนกล่าวขวัญว่าเป็นสาวแบ๊วนมโต) “ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ลุงหมอ”
“ไม่เป็นไร ลุงหมอเต็มใจอยู่แล้ว ยังไงหนูมิ้นก็ต้องไปเยี่ยมคุณตาคุณยายที่โรงบาลบ่อยๆ” ชายคนนั้นว่า “ดังนั้นหนูนั่งรถมากับหมอเรื่อยๆ นะ”
“แต่มิ้นเกรงใจลุงหมอสิคะ” มิ้นออกตัว วันนี้ที่นั่งมาด้วยกันก็เพราะหมอสิงห์เสนอตัวมาส่ง ถ้าเธอปฎิเสธจะเป็นการเสียมารยาท
“ไม่ต้องเกรงใจ ถ้าหนูไม่ยอมให้ส่งสิ หมอจะน้อยใจกว่า”
“อ่ะ อือ ค่ะ ยังไงฝากดูแลคุณตาคุณยายด้วยนะคะ”
“ไม่ต้องห่วง หนูมิ้นน่ารักกตัญญูแบบนี้ หมอก็ต้องช่วยเต็มที่ หมอจัดทั้งหมอและพยาบาลให้ช่วยดูแลเคสบ้านหนูเป็นพิเศษเลย” หมอสิงห์บอก
“เอ่อ แบบนั้นมันไม่รบกวนคนไข้อื่นเหรอคะ เห็นช่วงนี้คนป่วยเป็นโควิดก็เยอะ”
“โอ๊ย หนูอย่าไปสนเลย สำหรับลุงหมอ หนูมิ้นสำคัญกว่าสิ” หมอสิงห์พูดง่ายๆ
โอมแอบยืนฟังการสนทนานั่นจนกระทั่งรถหรูของชายแก่ขับจากไป เขาจึงเลือกเดินเข้าไปหามิ้น แล้วเอ่ยทักเธอ
“สวัสดีครับพี่” โอมส่งรอยยิ้มให้อีกฝ่าย “เมื่อกี้ใครมาส่งเหรอ”
เขารู้สึกสงสัยเกี่ยวกับชายวัยแก่คนนั้นเล็กน้อย เท่าที่แอบฟังบทสนทนาน่าจะเป็นคนรู้จัก เพราะมิ้นก็พูดฝากดูแลคุณตาคุณยายด้วย ฉะนั้นเขาก็พอจะอนุมานไปได้ในทิศทางนั้น
“อ๋อ คนนั้นคือ...” มิ้นคิดเล็กน้อย “เป็นคุณหมอที่ดูแลคุณตาคุณยายของพี่น่ะ”
สิ่งที่มิ้นละไว้ไม่ได้บอกคือคุณหมอสิงห์นั้น นอกจากดูใจดีแล้วบางทีก็ดูเหมือนตั้งใจหยอด เหมือนจงใจจีบเด็กสาววัยลูกวัยหลานอย่างเธอชอบกล แต่เรื่องนี้คิดว่าไม่บอกกับโอมน่าจะดีกว่า
“งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะ” มิ้นตัดบทแล้วจากนั้นก็ชวนโอมเข้าไปทำงานซ้อมละครด้วยกัน
สิบห้านาทีถัดมาโอมกำลังพูดกับมิ้นเรื่องเกี่ยวกับบทด้วยทีท่าร่าเริงออกรสออกชาติ พลอยมองสังเกตทั้งสองจากระยะไกล ด้วยทีท่าครุ่นคิด
จากนั้นในจังหวะที่มิ้นเดินไปซ้อมบทกับเอก พลอยก็ย่องเข้ามาหารุ่นน้องก่อนพูดว่า “นี่ น้องโอม เราชอบพี่มิ้นใช่ปะ” จู่โจมด้วยคำถามเข้าเป้าด้วยน้ำเสียงหยอกเย้าตามประสาคนชอบปั่นสร้างความป่วน
เขาหันหน้าไปมองอีกฝ่ายที่ถามคำถามก่อนจะพบว่าเป็นพลอย ออกอาการตะกุกตะกักเล็กน้อย
“อะ...อะไรกันพี่ ผมไม่ได้ชอบพี่เขาสักหน่อย ผมเป็นแค่คนเฟรนลี่เฉยๆ"
จริงๆเขาโกหกนั่นแหละ ลึกๆโอมกำลังสับสนอยู่ว่าความรู้สึกที่เขามีต่อมิ้นนั้นเป็นความชอบหรือแค่ความห่วงใย แต่จะให้ยอมรับได้ยังไง
“ฮ่าๆ ตามใจ พี่ก็แค่อยากช่วยเชียร์ไง” พลอยบอก “เอาเป็นว่าโชคดีแล้วกันนะ”
สุดท้ายช่วงค่ำวันนั้นมิ้นกำลังนั่งคุยกับเอกด้วยทีท่ากระหนุงกระหนิง แล้วก็เป็นอีกครั้งเช่นกันที่เอิญเดินเข้ามาแทรกแล้วดึงตัวเอกไป
พอเห็นสีหน้าเซ็งๆ ของพี่มิ้นแล้วเขารู้สึกว่าต้องเข้าไปคุยอะไรสักอย่างปลอบใจเธอ
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่าพี่ หน้าตาดูไม่พอใจอะไรบางอย่างนะ... บอกผมก็ได้นะเผื่อผมพอจะมีวิธีช่วย"
“ขอบใจนะโอม มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก”
“เอาจริง นะพี่ พูดมาเหอะ ผมรู้นะว่าพี่ไม่สบายใจ”
มิ้นไม่รู้ว่าจะอธิบายกับโอมอย่างไรดี มันเป็นปัญหาระหว่างเธอกับเอกโดยมีเอิญเข้ามาแทรก
(ช่วงนี้มีตัวละครชายเพิ่มเข้ามา บอกเลยว่าแม้เอกจะเป็นพระเอกแต่ไม่จบแค่พ่อคนนี้แน่นอน เหมือนชีวิตจริงที่ย่อมมีคนอื่นเข้ามาเฉิดฉายผ่านเข้ามาในชีวิตแต่ละคนค่ะ เชียร์ใครก็ส่งเสียงกันได้ สมาชิกเม้นต์เพื่ออ่านช่วงจบตอน คนนอกเว็บอ่านฉบับเต็มได้ตามลิงก์อีบุ๊คด้านบน) เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน