นอนละ จากตอนที่แล้วแฟนเก่าเราเอาดอกไม้มาให้แล้วบอกขอคืนดี หายโกรธนะ
ตอนนั้นคือทำตัวไม่ถูกเลยนะ มันแบบมึน งงไปหมดอยู่ดีมาจับมือแล้วบอกกลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ แล้วมาถามว่ายังไม่หายโกรธเหรอ ฮัลโหล หายโกรธอะไร คงไม่ลืมใช้ไหมว่าไอ้ใครกันที่ทำตัวโคตรทุเรศ เราจะได้ไม่ลืมหรอกที่บอกว่าอยากให้หายโกรธก็มาหาที่บ้านซิ่ ทุเรศป่ะล่ะ
คือถามว่าแฟนเก่าเราหล่อไหม คือ .ก็หล่อไม่งั้นคงเข้าหาเราไม่ได้หรอก ตอนนี้เขาก็ยังดูดีแต่งตัวเนี๊ยบเหมือนเดิม ก็ถ้ามองแค่ตรงหน้าเราว่าคนๆนี้ ผู้หญิงหลายคนเวลาเดินผ่านต้องมองเหลียวหลังจริงๆ แต่แบบสิ่งที่เขาทำอ่ะเราพูดได้เต็มปากเลยว่า ทุเรศคือเราผิดนะเรารู้ตัวที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เพราะยังไงเราก็ต้องเรียน คือรู้ไงว่าโอเค เราเป็นแฟนกันนะ แต่เราไม่ได้เป็นประเภทที่ว่าอุ๊ยแฟนหล่อ อยากอยู่กับแฟน
คือมันก็ดีที่มีคนมาเอาใจ เวลาจะไปไหนมาไหนก็ไปได้ทุกที แต่เราไม่ชอบคนที่นิสัยเยอะอ่ะ คือไม่ใช่ว่าหมดช่วงโปรโมชั่นแล้วจะใส่ใจกันน้อยลงนะ เราคิดว่านอกจากเวลาเรียน หรือไปไหนมากับเพื่อน เราก็จะให้ความสำคัญกับเขาตลอด จนบางครั้งให้เวลาเขามากกว่าที่บ้านในบ้างครั้งด้วยซ้ำ แล้วแบบเขาจะชอบพาเราไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนมั่ง ไปกับเพื่อนกลุ่มของเขามั่ง คือเราก็ไปนะเราไปได้ แต่เราไม่ใช่สิ่งของที่จะเอามาโชว์น่ะ คือเหมือนพาเราไปโชว์มากกว่า และเราไม่ชอบแบบนั้น มีหลายครั้งแหละที่เป็นแบบนี้
คือเราก็แคร์เขานะ เขาทำให้เราเปิดใจได้ยอมคบกับเขา และยอมให้เขาได้ตัวเรา คือไม่รู้นะว่าในความคิดของผู้ชายน่ะคิดยังไง แต่การที่ผู้หญิงแบบเราจะคบใครซักคนไม่ใช่ว่าแค่ความชอบอ่ะ เราคิดไปถึงนู่น ยันเรื่องที่ว่าวันนึงเขาขอเรามีอะไรด้วย เราจะรับได้ไหมกับเขาที่เป็นแบบนี้ นิสัยแบบนี้ คือมันคิดมากมายที่ไม่สามารถอธิบายได้อ่ะ เพราะงั้นผู้ชายทั้งหลายที่แฟนยอมเปิดใจให้ ก็อย่าลืมล่ะว่าผู้หญิงเขามีพื้นที่ส่วนตัว มีกำแพงที่สูงมาก
เพราะงั้นถ้าเขายอมให้เข้าไปในพื้นที่ของเขา ก็อย่าทำตัวแย่ๆล่ะ กลับมาต่อที่แฟนเก่า โอเคยอมรับแหละเนอะว่าเราชอบปาร์ตี้กับเพื่อน ชอบสังสรรค์ แต่เราก็มีสิ่งที่ชอบและไม่ชอบในการสังสรรค์ไง เราไม่ชอบแบบไปตามบ้านนู่นนี่นั่น คือเรารู้ว่ามันเป็นส่วนตัว แต่มันไม่ปลอดภัยไง แต่ก็นะด้วยประเทศเราในยุคปัจจุบัน ตรงไหนมันก็ไม่ปลอดภัย ถ้าภัยมันจะมา
แต่ว่าแฟนเราเป็นคนแบบชอบพาไปเที่ยวสังสรรค์ตามบ้านเพื่อนไง คือเราไปได้นะถ้ามันสำคัญ แต่เราก็มีเพื่อนของเราป่ะ ถ้าพอมีแฟนแล้วจะให้ทิ้งเพื่อนไม่อ่ะมันไม่ใช่ เพราะงั้นมันก็อาจจะเป็นสาเหตุตั้งต้นก็ได้ เหมือนเขาไม่ใช่คนเดิม เหมือนที่ตอนเข้ามาหาเรา เหมือนเขาพยายามจะดึงเราให้เข้าไปในวิถีชีวิตของเขาซึ่งมันไม่ใช่ป่ะ
เราทั้งคู่ต้องปรับตัวแล้วอยู่ตรงกลางดิ่ เหมือนเขาคาดหวังว่าเราต้องเป็นอย่างที่เขาอยากให้เป็นคือเราเป็นได้ เราเป็นคนรักได้ เป็นเพื่อนคุยได้ แต่การจะมาพรากอิสระแล้วให้เรากะเตงไปไหนมาไหนตลอดแบบนั้นมันไม่ใช่อ่ะ ไม่รู้นะอาจจะเพราะบ้านเราเลี้ยงแบบให้อิสระและให้คิดเองมันเลยทำให้เราไม่ชอบแบบนี้อ่ะเหมือนมาบังคับให้ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้โดยที่เอาคำว่า แฟน มาเป็นตัวกำหนด แล้วจะให้ง้อด้วยการไปหาที่บ้าน เพื่อ ?? คือเห็นเราเป็นไรที่ระบายความอยากป่ะโคตรไร้สาระ
ก็เลยตัดสินใจไม่ไปแล้วก็หายยาวๆกันไปเลย เขาส่งข้อความมานะว่าถ้าไม่มาหาก็จบกันนะ เราก็ตอบไปอย่างนิ่มนวลว่า แล้วแต่ นี่ไงนิ่มนวลจริงๆเราผิดตรงไหนล่ะ แล้วเราก็ได้ข่าวว่าเขาก็หาผู้หญิงคนใหม่มาควงได้แล้ว มันก็มีความผูกพันแหละนะ แต่พอเอาเหตุและผลมาชั่งน้ำหนักกัน เราก็ไม่ค่อยสนใจอะไร และยิ่งตอนนั้นได้อยู่กับทั้งเพื่อน และมีเตยเข้ามามันทำให้เราแบบไม่รู้ซิ่ เรารู้สึกว่าการเลิกกับเขามันทำให้เราได้อิสระกลับมา เพราะเตยนั้นเหมือนเขาเองก็มีกิจการที่บ้านต้องเรียนรู้ เขาก็บอกเราว่าจริงๆก็กลัวว่าจะคบกันได้ไม่นาน เพราะตัวเตยเองอาจจะไม่ได้ไปไหนมาได้ด้วยกันได้บ่อยๆ
เอาจริงๆเราชอบแบบนี้นะคือเขากล้าจะบอกเราน่ะว่าอะไรคืออะไร แล้วเหตุผลที่ไปไหนด้วยกันบ่อยๆไม่ได้ เพราะต้องฝึกงานกับที่บ้าน ซึ่งเรามองว่าเตยเก่งนะคือเหมือนเตยรู้ตัวว่าต้องทำอะไรในอนาคต มันก็เลยเหมือนเราสองคนมาพื้นที่ให้กัน พร้อมแล้วค่อยมาเจอกันก็ได้
เพราะยังไงเราก็เรียนที่เดียวกัน แค่เจอหน้ากันก็พอแล้วไม่จำเป็นต้องไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแหละ แล้วอีกอย่างสมัยนั้นการที่คบเพศเดียวกันมันยังไม่เป็นที่ยอมรับ แถมพวกปากหมาก็พากันพูดไปต่างๆนาๆ เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอบ้างนู่นนี่นั่น อยากตบปากเลยเลยนะคนพวกนี้
ก็นั่นแหละเพราะมีเตยเข้ามา และสิ่งที่เตยเข้าใจและเราเข้าใจเตย มันเลยทำให้เรามีความสุขจริงๆ มีทั้งคนที่เป็นแฟน เป็นเพื่อน และยังมีพื้นที่อิสระให้อีก เราเลยลืมแฟนเก่าได้ไม่ยากเลย แล้ววันนี้จะมาอะไรเอาดอกไม้มาแล้วบอกว่าหายโกรธนะ อะไร เพ้อเจ้ออะไร เราไม่ได้โกรธเราแค่คิดว่าทำไมเราต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อง้อผู้ชายที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่ตัวของเราเองล่ะจริงมะ
เราก็ดึงมือออกเลยแล้วถามว่าทำอะไรเนี่ย โคตรไร้สาระเลยจบก็จบซิ่ เราไม่ไว้หน้าเลยนะตอนนั้น แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร แฟนเก่าเราเขาเหมือนยังไงดี คงคิดว่าเราจะกลับไปหาเขาง่ายๆเพราะถ้ามองในความเป็นจริงเขาเป็นคนหล่อ เราก็สวย ฐานะก็พอๆกัน ยังไงมันก็น่าจะคู่กันใช่ไหมล่ะ แต่ลืมไปป่ะว่าบ้านเตยเองก็ฐานะไม่ใช่เบาๆ แถมเราก็ยังรู้สึกว่าการคบเตยนั้นไม่ได้ทำให้เราสูญเสียอิสระเลย แล้วทำไมเราต้องกลับไปเจออะไรแบบนั้นล่ะ
เราเห็นแว๊ปๆนะ มีแวปนึงเหมือนเขากัดฟันจนกรามขยับเลยล่ะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจหรือกลัวอะไรหรอก ถ้าลองทำอะไรเราซิ่เราเชื่อว่าเขาคงไม่ได้กลับบ้านแบบสภาพดีๆแน่ๆล่ะ เราก็ยืนมองหน้าเขาเลย เขาก็ทำเป็นยิ้มแล้วบอกว่าเดี๋ยวหาอะไรมาให้หมิวดื่มดีกว่าจะได้คุยกันดีๆ แล้วเขาก็เดินไปเลยนะ
พี่แมนก็เดินมาถามว่าโทนมีอะไรวะ เอ้าไอ้หมิวนั่นแฟนเก่าแกไม่ใช่เหรอวะนึกว่าตายไปแล้วนะนั่น เราหันมองหน้าพี่แมนเลย คือไม่ได้โกรธอะไรนะที่พูดแบบนั้นเพราะบอกตามตรงความรู้สึกดีๆตอนนี้ก็แทบจะไม่มีให้เลย แต่คือแบบไม่ต้องย้ำก็ได้ว่าแฟนเก่า เดี๋ยวเจ้าลิงจะไม่พอใจ แต่ว่าทำไมเราต้องกลัวว่าเจ้าลิงจะไม่พอใจกันนะ
เรายืนคุยกับพี่แมนไม่ถึง 20 วินาทีอ่ะพอหันกลับมาคือไปอีกแล้วลิงหายไปอีกแล้ว คือเขากลับไปที่โซน VIP แถมไปยืนข้างๆรุกะด้วย แล้วแบบโห ! เห็นเต็มตาเลย รุกะนางแอบมองไอ้เจ้าลิงป่าตาเยิ้มเลย แล้วพี่แมนก็บอกว่าอืมม เขยญี่ปุ่น เราหันควั่บเลยหันไปถามอะไรพี่แมน
พี่แมนก็บอกเอ้า ! ก็ดูดิ่นั่นรุกะมองเยิ้มเชียว จุ๊ๆๆๆ แบบนี้ไม่เรียกว่าตกถังข้าวสารแล้วไอ้โทนเอ๊ย อันนี้ออกแนวโกดังข้าวสารแล้วล่ะ เราก็เผลอตีแขนพี่แมนไปทีแล้วบอกพี่แมนบ้าไปพูดอะไรแบบนั้นล่ะ พี่แมนก็บอกเอ้าแกเองก็ควรจะยินดีนะเนี่ย ถ้ามันจะได้เป็นเขยญี่ปุ่นจริงๆ
ไม่รู้ซิ่นะว่าเราเป็นอะไร มันก็เป็นอย่างที่พี่แมนบอกนั่นแหละว่าเราควรจะยินดี แต่เราจะทำได้จริงๆน่ะเหรอ แล้วตอนนั้นแฟนเก่าเราก็เดินมา ถือแก้วไวน์มาด้วยมาถึงก็ยื่นมาให้เรา แล้วบอกว่าหมิวชอบไวน์ตัวนี้ใช่ป่ะ เรามองแล้วก็ไม่รู้อ่ะมองด้วยสีเรามองไม่ออกหรอก
เราไม่ใช่พวกขั้นเทพที่แบบชิมไวน์แล้วหลับตาพริ้มพร้อมกับบอกชื่อและปีที่หมักได้ไม่อ่ะเราไม่ใช่ เราก็เลยบอกไปว่าวันนี้เราน่ะดื่มไม่ได้หรอก เรามากับพ่อแม่น่ะ แฟนเก่าก็เหรอเราไปไหว้ท่านหน่อยดีกว่า แต่พี่แมนว่าอย่าเลยพ่อกับแม่คุยธุระอยู่น่ะ แล้วแฟนเก่าเราก็หันไปมองที่พี่แมน
บอกตามตรงว่าเราไม่เคยพาแฟนมาที่บ้านเลย คงจะเหมือนที่พี่แมนเคยบอกไว้ว่าบ้านคือที่ของครอบครัว นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาเจอพี่เรา เขาก็งงเอ่ออ พี่แมนเหรอครับเคยเห็นแต่รูปสวัสดีครับ พี่แมนก็บอกแล้วก็บอกสวัสดีครับ อย่าไปรบกวนพ่อกับแม่ของผมดีกว่านะ ท่านคงมีธุระต้องทำน่ะ
แล้วแฟนเก่าเราเขาก็บอกว่าผมชื่อ... เป็น ตอนนั้นเขายังพูดไม่ทันจบพี่แมนก็บอกว่าที่ตรงนี้เป็นการจัดงานของบริษัท ( ชื่อบริษัทเรา ) ไม่ทราบว่าการที่คุณเข้ามาในพื้นนี้ใครเป็นคนอนุญาตครับ พี่แมนพูดแบบนี้เลยนะตอนนั้นคือไม่ไว้หน้าเลย แฟนเก่าเราก็บอกว่า อืม มันเป็นงานเลี้ยงให้กับบริษัทไม่ใช่เหรอครับ
พี่เราก็ยิ้มนะ แต่น่ากลัวแล้วล่ะตอนนี้ พี่เราบอกว่าใช่ครับงานเลี้ยงบริษัทแต่จำกัดแค่ทางเรานะครับ แล้วตอนนั้นแฟนเก่าเราก็ขยับเสื้อสูทแล้วหยิบ ยื่นนามบัตรให้พี่เรานะ พี่เราก็รับมาด้วยความยินดีแหละไม่พูดอะไร แฟนเก่าเราบอกว่าแบบนี้พอจะช่วยให้ผมอยู่ในงานนี้ได้มั้ยครับ
พี่เรามองที่นามบัตร แล้วกวักมือ ควั่บ ควั่บ แล้วตอนนั้นหัวหน้าทีมก็เดินมาเลย พี่แมนยื่นนามบัตรให้เขารับไปแล้วไม่พูดอะไรนะ เดินหายไปเลย เราก็งงว่าเอานามบัตรไปไหน พี่ชายเราก็ยืนและยิ้ม เขาบอกว่าอืมเท่าที่สังเกตแล้ว บริษัทนั้นไม่ใช่ในเครือของเรานะครับ
เพราะงั้นผมคงต้องขอเชิญออกจากงานก่อนนะครับ แล้วนี่แหละคือนิสัยของแฟนเก่าเราที่เราคิดว่าไม่โอเค เขาคิดว่าตัวเขานั้นโดดเด่น ไม่เป็นรองใคร ยอมใครไม่เป็น นี่แหละที่เราไม่โอเค ตอนเราเป็นแฟนเขาเหมือนเขาเอาเราไปประดับบารมีให้รู้ว่าแฟนหน้าตาดีแค่นั้น แฟนเราเดินมายืนจ้องหน้าพี่เราเลยนะ
แล้วบอกว่าพูดแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะครับ ผมอยากมาหาหมิวใครก็มาห้ามผมไม่ได้ พี่แมนก็ยิ้มแล้วบอกว่า ถ้ามาหาในฐานะเพื่อน อืม ผมไม่ว่านะแต่ถ้าจะมาเพื่อทวงสถานะเก่าๆคงไม่ได้หรอกนะ รบกวนทำอะไรก็เกรงใจแฟนน้องสาวผมด้วย แฟนเก่าก็ห๊ะอะไรนะ แฟนเหรอ พี่แมนก็บอกผมพูดไปแล้วนี่ว่าจะทำอะไรก็เกรงใจแฟนน้องสาวผมหน่อย
แฟนเก่าเราทำเหมือนไม่เชื่อนะ เขาบอกว่านอกจากเขาแล้วใครเหรอที่คู่ควรกับเรา คือทำไมฟังแล้วไม่รู้สึกปลื้มเลย แล้วพี่แมนทำไงรู้มะ พี่แมนชี้ไปที่ไอ้ลิงหัวหงอกอ่ะ แล้วบอกว่าเกรงใจหน่อยนะครับแฟนน้องสาวผมยืนอยู่ตรงนั้น แฟนเก่าเราร้องห๊ะคืออย่าว่าแต่เขาเลยเราเองก็ห๊า !!!!!!!
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน