มาถึงตอนที่ 21 แล้วนะครับ เนื่องจากครั้งก่อนผมเขียนเอาไว้เยอะ จึงทำให้ลงตอนต่อได้เร็วขึ้น แต่ครั้งนี้ไม่มีรูปอะไรนะ ไม่ได้วาด เพราะถ้ารอวาดคงอีกนานอะครับ รวมถึงเหมือนจะเห็นว่าไม่ค่อยมีคนสนใจภาพเท่าไหร่ เน้นอ่านเนื้อเรื่องกัน เลยคิดว่าลงแต่เรื่องก็ได้ ส่วนภาพวาดเอาไว้ลงตอนเป็น E-book ทีเดียวสวยๆ ดีกว่า ^__^
นายแบบวัยใส 21
หลังผมเสร็จธุระในห้องน้ำก็เดินพลางเช็ดตัวออกมา พลันเห็นพี่ฟ้ากำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พี่นิ่มกำลังยืนเป่าผมและหวีผมให้อยู่ ทั้งสองเห็นผมก็หันมาดูชั่วครู่แต่ไม่ได้สนใจอะไร ผมเองก็ยืนมองกิจกรรมของสองสาว ในใจคิดว่าน่ารักดี โดยเฉพาะพี่ฟ้าที่นั่งนิ่งๆ เหมือนตุ๊กตาให้พี่นิ่มไดผมให้แบบนี้
ระหว่างรอผมก็ไปนอนเล่นบนเตียง หยิบมือถือมาดู พบว่ามีไลน์ข้อความเข้าจากผิงมาเมื่อสี่สิบกว่านาทีก่อน ผมอ่านดูก็เป็นประมาณคิดถึงจังเลย แล้วก็น้อยใจนิดๆ ที่ผมไม่สนใจเธอเท่าไหร่ ปิดท้ายด้วยเรื่องนัดหมายให้ผมมาเจอเธอหลังมื้อค่ำ โดยเธอจะรออยู่บนห้องและตกลงสถานที่กันอีกที ผมอ่านแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะผิงทำตัวเหมือนเป็นแฟนผม ดีนะที่เธอยังไม่งอแงมาก นั่นเพราะเธอก็รู้ว่าเธอยังไม่ได้เป็นแฟนจริงๆ ตอนนี้ผมเลยเหมือนกลับตัวไม่ได้ไปไม่ถึง แล้วก็ไม่อยากไปถึงด้วยเพียงแต่มันกลับไม่ได้ ผมเลยตอบเธอไปว่าเดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วจะทักไป
“น้องเมฆจ๊ะ มาไดผมสิ น้องฟ้าเสร็จแล้ว” เสียงพี่นิ่มเรียก
“อ๋อไม่เป็นไรครับ ผมผมไม่ยาวมาก เดี๋ยวมันก็แห้ง”
“ถึงจะไม่ยาวก็มาไดเถอะ จะได้หล่อๆ ไง มัวนอนโชว์ไข่อยู่ได้”
พี่นิ่มเริ่มพูดจาทะลึ่งตึงตังกับผมมากขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะเริ่มเป็นกันเองหรือมีเจตนาอะไรแอบแฝงกันแน่
“ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ แหะๆ”
“ไปเถอะแก พี่นิ่มเค้าจะทำให้แกก็อย่าปฏิเสธพี่เค้าเลย” พี่ฟ้าช่วยสนับสนุนพี่นิ่มอีกแรง
เห็นแก่พี่ฟ้าหรอกนะผมเลยโอเค ผมลุกจากการนอนโชว์ไข่เพื่อเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง คราวนี้เป็นผมแล้วที่เป็นตุ๊กตา แต่คิดว่าคงใช้เวลาไม่นานด้วยว่าผมผมไม่ได้ยาวเหมือนของพี่ฟ้า
“เดี๋ยวหนูไปดูน้องแคทหน่อยนะคะ” พี่ฟ้าบอกพี่นิ่ม
“ได้จ้ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะไปเคาะห้องนะ” พี่นิ่มตอบ
“อ้าวๆๆ พี่ฟ้า รอด้วยสิ” ผมท้วง
“แกก็นั่งไปเถอะ เดี๋ยวไปดูน้องแคทให้”
“เอ้า…”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แต่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ จากคนข้างหลัง พี่ฟ้าทิ้งกันแล้ว คราวนี้ผมเลยอยู่กับนิ่มตามลำพังอีกครั้ง ผมเดาได้เลยว่าพี่นิ่มจะต้องหาเรื่องทะลึ่งๆ มาเล่นกับผมอีกแน่นอน ใจนึงก็กลัวนะ เหมือนเด็กที่กำลังจะถูกผู้ใหญ่หลอกทำอะไรมิดีมิร้าย แต่อีกใจก็ตื่นเต้น เพราะเรื่องที่พี่นิ่มจะทำมิดีมิร้ายมันก็น่าสนุกสำหรับผมเหมือนกัน ทว่าแม้จะอยากรู้อยากเห็นหรือว่าชอบสักแค่ไหน ผมก็แสดงออกอย่างตรงๆ เลยไม่ได้ เพราะอย่างไรพี่นิ่มก็เป็นคนฝั่งน้องแคท เกิดพี่นิ่มเผาผมขึ้นมาคราวนี้จบเห่แน่
“เป็นไงบ้างจ๊ะ ได้อาบน้ำกับพี่สาวน่ะ” พี่นิ่มเปิดฉากสนทนาขึ้นมาทันที
“ก็รู้สึกแปลกๆ ดีครับ ไม่เคยทำมาก่อน” ผมตอบนิ่งๆ
“แล้วอาบกันยังไงเหรอ ต่างคนต่างอาบ หรืออาบให้กันและกันล่ะ” พี่นิ่มถามต่อพลางไดผมให้ผมต่อ
“เอ่อ… ก็ ผมช่วยพี่ฟ้าอาบครับ”
“หืมมม… ยังไงนะ”
“ก็คือพี่ฟ้าสระผมเอง ส่วนผมฟอกสบู่ให้พี่ฟ้าครับ”
“โอ้!! จริงเหรอ ฮิฮิฮิ กล้ามากนะเรา”
“ก็น่าจะกล้าที่สุดที่เคยกล้ามาแล้วครับ แหะๆ”
“ฟอกทั้งตัวเลยรึเปล่า”
“ทั้งตัวครับ”
“อึ๋ยยย… ทั้งตัวด้วย แบบนี้แปลว่าได้จับได้ลูบเค้าทั้งตัวเลยสิ” พี่นิ่มทำเสียงเหมือนขนลุก
“ครับ” ผมตอบสั้น
“ครั้งแรกรึเปล่าเนี่ย ที่ได้จับตัวพี่สาวแบบนี้”
“ใช่ครับ”
“รวมถึงจับนมจับจิ๋มด้วยนะ” พี่นิ่มเน้น
“อ่า ใช่ครับ”
“งั้นพี่ขอเดานะ พี่เชื่อว่าน้องเมฆคงเกิดอารมณ์อย่างมาก ถูกไหม แต่ก็ไม่ได้ช่วยตัวเอง”
“ใช่ครับ พี่นิ่มรู้ได้ไงครับ”
“ก็ไม่แปลกหรอกจ๊ะ เด็กผู้ชายอะนะ แค่เห็นเด็กผู้หญิงแก้ผ้าก็เกิดอารมณ์อยู่แล้ว นี่ถึงขนาดได้จับได้ลูบไล้ มีหรือจะไม่เกิด และเพราะเป็นช่วงเวลาเร่งรีบ เธอเลยไม่ได้ช่วยตัวเองทั้งที่ใจอยากมาก พี่เห็นนะ ตอนออกมาจากห้องน้ำ จู๋เธอยังตึงๆ อยู่เลย”
สมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกินเด็กจริงๆ รู้ดีรู้ไปหมด แถมยังสังเกตเก่งอีกด้วย โดยเฉพาะที่จุดสำคัญแบบนี้ ผมยิ้มแบบอายๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร ถือเป็นการยอมรับไปในตัว
“แล้วไม่ให้พี่สาวอาบให้เหรอจ๊ะ ทำไมเป็นคนทำฝ่ายเดียว” พี่นิ่มยังถามต่อ
“ก็… พี่ฟ้าให้เลือกอย่างเดียวครับ ผมเลยเลือกเป็นคนอาบให้ดีกว่า”
“ฉลาดนะเรา นี่ถ้าได้เรียนรู้เทคนิคจีบสาว ได้มีประสบการณ์อะไรสักหน่อย บวกกับรูปร่างหน้าตาน้องเมฆก็จัดว่าดีอยู่แล้ว โตไปนี่พี่ว่าสาวๆ ไม่ขาดมือแน่เลย”
พี่นิ่มพูดชมผมซึ่งหน้าแบบนี้ ผมรู้สึกเขินมากจริงๆ
“น่าดูเอ็น เอ้ย! น่าเอ็นดูแบบนี้ พี่อยากส่งเสริมจังเลย”
พี่นิ่มพูดพลางขยับเข้ามาใกล้จนลำตัวของเธอชิดกับแผ่นหลังผม ชิดขนาดที่ว่ารู้สึกถึงกลุ่มปอยเส้นขนในส่วนนั้นของเธอกำลังถูไถไปมากับผิวหนังผมเลยทีเดียว ผมมองหน้าพี่นิ่มสะท้อนผ่านกระจก เห็นเธอยืนยิ้มขยับเอวไปมาช้าๆ หน้าเธอนิ่งมากไร้ซึ่งความเขินอายใดๆ ในการกระทำนี้ แต่ผมสิไม่รู้ว่าจะรู้สึกและทำหน้ายังไงดี
“เสร็จแล้วจ้ะ” พี่นิ่มพูดพลางวางหวีและไดเป่าผมลงบนโต๊ะ
แต่แทนที่เธอจะปล่อยให้ผมลุกขึ้น เธอกลับยืนมองหน้าผมผ่านกระจกเงาตรงหน้า พร้อมกับวางมือไว้บนบ่าทั้งสอง ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกพี่นิ่มลวนลามในอีกไม่ช้านี้ แล้วก็จริงดังว่า มือพี่นิ่มเคลื่อนลงจากไหล่มาลูบสัมผัสที่หน้าอก มือของพี่นิ่มเกาะกุมที่หน้าอกผมทั้งแผง มันแบนราบจนไม่อาจขยุ้มเข้ามือได้ ทว่าก็สร้างความรู้สึกสยิวเล็กๆ ให้เกิดขึ้น ไออุ่นจากฝ่ามือของเธอแผ่เข้าสู่ร่างกายผมช้าๆ สวนทางกับอากาศในห้องที่เย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ พี่นิ่มเปลี่ยนจากฝ่ามือกุมหน้าอกเป็นใช้ปลายนิ้ว เธอใช้นิ้วชี้นิ้วกลางเขี่ยวนที่หัวนมของผมไปมาช้าๆ มันแข็งเป็นตุ่มไตจากสภาพอากาศและความรู้สึกที่ถูกปลุกกระตุ้น ยิ่งแข็งยิ่งเขี่ยมันส์ สร้างความเสียวให้ผมไม่น้อย ผมนั่งตัวเกร็งแข็งหน้าตึงโดยไม่กระดิกตัว ตอนนี้ผมเหมือนเป็นตุ๊กตาของเธอแล้วจริงๆ เธอจะเล่นอะไรกับผมก็ได้
พี่นิ่มไม่หยุดแค่นั้น เธอยังก้มลงต่ำลงมาในระดับเดียวกับหน้าผม เธอกระซิบใส่หูผมเบาๆ ในระยะเผาขนว่า
“ชอบมั้ยจ๊ะ”
ด้วยความใกล้และแรงลมจากปากของเธอทำให้ผมขนลุก ผมจึงยังไม่ได้ตอบอะไรไป แต่แล้วพี่นิ่มก็เคลื่อนไหวมืออีกครั้ง การที่เธอก้มตัวลงมามันทำให้มือของเธอขยับลงต่ำได้อีก คราวนี้เธอเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ช่วงล่างของผม มือขวาของเธอลูบไล้อยู่ที่ต้นขา ในขณะที่มือซ้ายยังคงเขี่ยหัวนมผมอยู่ ครู่หนึ่งพี่นิ่มก็ขยับจากลูบต้นขาขึ้นมาลูบใต้สะดือ หลังมือของเธอเฉี่ยวปลายท่อนจู๋ที่กำลังผงาดอยู่บ่อยครั้ง แม้จะไม่ได้จับตรงๆ แต่ก็กระตุ้นอารมณ์ผมมากจริงๆ
“อุ๊ย อะไรโดนหลังมือพี่น่ะ” พี่นิ่มแกล้งถามเบาๆ ใส่หูผมเหมือนเดิม
ผมรู้ว่าเธอถามแบบไม่เอาคำตอบ เพราะเธอไม่ได้รอให้ผมตอบแม้แต่น้อย เธอยังคงส่งมือไปลูบไล้รอบๆ พวงจู๋ของผมอย่างสนุกสนาน พี่นิ่มลูบเข้าไปที่ต้นขาด้านใน ปลายนิ้วของเธอสัมผัสผิวหนังของผมอย่างแผ่วเบา เธอไม่ได้ใช้แรงกดเท่าไหร่เลย แต่แบบนี้กลับทำให้ผมรู้สึกสยิวมากกว่าใช้ทั้งฝ่ามือเสียอีก
ไม่คาดคิดเพียงชั่ววินาที พี่นิ่มแอบฉกลิ้นเข้ามาสัมผัสใบหูผมอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมต้องเอียงคอหลบเพราะทนความเสียวไม่ไหวจริงๆ
พี่นิ่มหัวเราะคิกคักเบาๆ ก่อนจะกลับมายืนตามปกติ
“เราไปหาน้องแคทกันเถอะจ้ะ เดี๋ยวเค้าจะสงสัย เอ้ย! เดี๋ยวเค้าจะรอนาน”
แกล้งกันชัดๆ มาปลุกอารมณ์ให้ของขึ้นแบบนี้แล้วเลิกทำซะดื้อๆ แต่เข้าใจในเหตุผลนะ ก็ถ้าขืนทำต่อไปนานกว่านี้ ผมว่าผมทนไม่ไหวแน่ เวลาก็ไม่มีแล้วด้วย ผมจึงรับคำเธอแล้วลุกขึ้นยืน
“อย่าลืมสิ่งที่พี่ทำเมื่อกี้นะจ๊ะ” พี่นิ่มหันมาบอกพร้อมส่งยิ้ม
“อะ..อะไรนะครับ” ผมถามกลับเพราะไม่ทันตั้งตัว
ทว่าพี่นิ่มก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วเดินนำออกจากห้องไปเฉยเลย ผมเดินตามออกมาจากห้องก็เห็นพี่นิ่มยืนอยู่หน้าห้องน้องแคทเรียบร้อยแล้ว ผมจึงยืนรอที่หน้าห้องตัวเอง อึดใจต่อมาสาวๆ ทั้งหมดก็เดินออกมาจากห้องจนครบ ทุกคนเดินตัวเปล่าเล่าเปลือยออกมาดูงดงามมาก มีเพียงแค่น้องแคทที่ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ คาดว่าไม่ใช่เพราะอายแต่เพราะเธออาจยังไม่หายดีจากอาการป่วยนั่นเอง เลยต้องทำให้ร่างกายอบอุ่นไว้ก่อน จะว่าไปแล้ว เวลาเห็นสาวๆ ยืนเปลือยกายเป็นหมู่คณะนี่มันให้ความรู้สึกดีเหมือนกันนะ อันที่จริงต้องบอกว่ามันดีมากๆ เลยต่างหาก
“น้องแคทเป็นไงบ้างครับ ดีขึ้นมั้ย” ผมเดินเข้าไปถาม
“ก็ดีขึ้นค่ะ” เธอตอบเบาๆ ตอบเสร็จก็หลบสายตาไป
แบบนี้แสดงว่ายังโกรธผมอยู่แน่เลย แม้จะขอโทษไปแล้ว ตกลงสัญญากันไปแล้ว แต่คงไม่ง่ายที่จะลืมความรู้สึกแย่ๆ ปกติน้องแคทจะเป็นคนร่าเริงสนุกสนาน ช่างพูดช่างจา ตอนนี้เธอกลายเป็นคนเงียบไปเลย คนอื่นๆ อาจคิดว่าเพราะเธอไม่สบาย ส่วนหนึ่งก็ใช่แต่อีกส่วนนั้น ผมไม่รู้ว่าเธอเล่าให้ใครฟังหรือไม่ ดังนั้นผมควรจะทำตัวให้เป็นปกติไว้ก่อนจะดีกว่า
เราทั้งหมดเดินตามกันลงไปข้างล่าง พี่นิ่มเดินนำหน้า พี่แพทกับน้องแคทเดินตรงกลาง ส่วนผมเดินรั้งท้ายเพราะรู้สึกผิดเรื่องน้องแคทจึงไม่อยากทำตัวเสนอหน้า ขอเดินอยู่หลังเงียบๆ ห่างๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาพี่ฟ้าไปได้
“นี่ๆ ไปทำอะไรมาเหรอ” พี่ฟ้าแอบคุยกับผมเบาๆ
“ทำอะไรอะ? ก็นั่งไดผมไง” ผมตอบเบาๆ เช่นกัน
“ไดผมยังไงให้จู๋แข็งล่ะ ยืนชี้อยู่หน้าห้องเลย เห็นนะ หึหึ”
“... !?!?...” ผมตกใจ
“ใช่ม้า อิอิ” พี่ฟ้าหัวเราะ
“สังเกตจังนะ”
“เอ้า ทีแกยังชอบสังเกตจิ๋มชาวบ้านเลย รวมถึงของชั้นด้วย ชั้นมองบ้างเป็นไรไป”
“ก็ไม่เป็นหรอก ช่างเถอะ” ผมไม่มีอารมณ์ต่อปากต่อคำ ถ้าปกติผมคงเล่นกลับแล้ว
“อิอิอิ แปลกจัง วันนี้แกไม่เถียงชั้นด้วย” พี่ฟ้าหัวเราะในชัยชนะของตัวเอง
เมื่อพวกเราลงมานั่งกันที่โต๊ะอย่างพร้อมหน้า เป็นโต๊ะกลมขนาดใหญ่เพียงพอที่จะนั่งได้ 8 คนสบายๆ พวกเรามี 7 คนจึงนั่งกันหลวมๆ ผมนั่งตรงกลางระหว่างพี่ฟ้าและพี่นิ่ม น้องแคทอยู่เกือบตรงกันข้ามกับผม เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเราจึงเริ่มสั่งอาหารกัน การรับประทานอาหารค่ำของพวกเราเป็นไปด้วยดี คุณลุงคุณป้าชวนผมคุยค่อนข้างบ่อย คงเพราะกลัวผมเงียบและได้ไถ่ถามความรู้สึกไปด้วย น้องแคทยังคงพูดน้อยยิ้มน้อยกว่าปกติอย่างสังเกตได้ แต่ทุกคนเข้าใจว่าเพราะป่วยจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
มาถึงตอนนี้แล้ว ผมรู้สึกแทบจะเป็นปกติไปแล้วกับการแก้ผ้าและการเห็นผู้อื่นแก้ผ้า กระทั่งสาวๆ ที่นั่งกินข้าวร่วมโต๊ะอาหารต่อหน้าแท้ๆ ผมยังไม่รู้สึกอะไร ไม่ได้หมายความว่าผมตายด้านไปแล้ว แต่หมายถึงถ้าเราไม่ได้จดจ้องหรือมองอย่างคิดอะไร เพียงมองผ่านๆ มันก็ไม่ได้รู้สึกเกิดอารมณ์อะไรเท่าไหร่ แต่ถ้ามองแล้วคิดอะไรขึ้นมาสักหน่อยเนี่ย ไอ้จู๋ผมก็พร้อมกระดิกหัวทันที และถ้าได้ใกล้ชิด ได้จับต้องด้วย อันนี้เบรคไม่อยู่จริงๆ
“จริงสิ นี่ก็ผ่านมาเกือบวันนึงแล้ว น้องเมฆน้องฟ้ายังอายอยู่ไหมจ๊ะ” คุณป้าถาม
“เอ่อก็… ก็น้อยลงมากแล้วครับ” ผมตอบก่อน
“ก็เหมือนกันค่ะ” พี่ฟ้าตอบตาม
“แหม ดีๆๆ เนี่ยพวกเราเริ่มเรียนรู้การเป็นเนเจอร์ริสต์แล้วใช่มั้ย มันสบายดีออก” คุณป้าพูดพร้อมยิ้มเบาๆ
“ครับ แหะๆๆ” ผมหัวเราะเจื่อน
“แล้วชอบมั้ยล่ะ” คุณป้าถาม
“เอ้อ…” ผมหันไปมองหน้ากับพี่ฟ้า
“ไม่ต้องปรึกษากันหรอก แหม ป้าถามแค่นี้เอง เอาตรงๆ เลย ป้าแค่อยากรู้”
“อ่า… ก็ชอบครับ” ผมตอบอายๆ
คุณลุงคุณป้าและทุกคนหัวเราะพร้อมกัน มีแค่น้องแคทที่ยิ้มอ่อนบางๆ ส่วนพี่ฟ้าก็ทำหน้าไม่ต่างจากผมเท่าไหร่
“ลูกผู้ชายมันต้องแบบนี้ ยอมรับแมนๆ ไปเลย” คุณลุงพูดบ้าง นานๆ คุณลุงจะพูดกับผมสักที
ผมยิ้มเจื่อนอีกครั้ง หันไปมองพี่ฟ้า เธอทำหน้าเขินๆ แล้วก็เนียนไปไม่ยอมตอบคำถามด้วยนะ ผมเลยคิดว่าไว้คงต้องถามเองนอกรอบเสียแล้ว อันที่จริงมีเรื่องจะถามเยอะเลยด้วยซ้ำ
เสร็จจากมื้อค่ำ ทุกคนก็แยกย้ายกันไป ใจจริงผมอยากเข้าไปคุยกับน้องแคทมาก แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงจะทำหน้ายังไง และที่วิตกที่สุดคือเธอได้เล่าให้ใครฟังหรือเปล่าเรื่องที่ผมปลุกปล้ำเธอ มันเป็นอะไรที่เลวร้ายมากจริงๆ ถ้าพ่อแม่น้องแคทรวมถึงพี่แพทพี่นิ่มรู้เข้าผมคงมองหน้าทุกคนไม่ติดแน่
พี่แพทพาน้องแคทเข้าห้องไปนอน คุณลุงคุณป้าบอกว่าอยากนั่งเล่นข้างล่างก่อน ส่วนผมและพี่ฟ้าพี่นิ่มก็กลับเข้าห้องตัวเอง มาถึงพี่นิ่มก็เปิดทีวีนอนดูอย่างสบายใจ พี่ฟ้าก็นอนเล่นมือถือของเธอไป ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยอารมณ์สับสน เห็นมีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านจากผิงโชว์อยู่หน้าจอมือถือ แต่ผมก็ไม่ได้กดเข้าไปเพื่ออ่านมันในทันที หากผมอ่านเธอก็จะหาว่าผมอ่านแต่ไม่ตอบได้ สู้ไม่อ่านซะดีกว่า
หลังนอนคิดใคร่ครวญถึงเรื่องยุ่งๆ ทุกอย่างในวันนี้ ผมจึงตัดสินใจว่าผมจะบอกผิงว่าผมมีแฟนแล้ว จะได้เลิกยุ่งกับผมไปเลย เพราะยิ่งลากยาวยิ่งวุ่นวาย เราเพิ่งรู้จักกันแค่ไม่ถึงวัน ไม่ได้สนิทสนมผูกพันอะไรมาก แม้จะเคยถึงเนื้อถึงตัว เคยจับเคยอะไรกันนิดหน่อย แต่ก็แค่ครั้งเดียว อีกทั้งผิงก็เป็นคนเริ่มก่อนด้วย แน่นอนว่าเธอต้องโวยวายงอแงแน่ๆ แต่ถ้าผมแข็งใจไว้และพูดกับเธอดีๆ เราก็อาจจะเป็นเพื่อนกันเฉยๆ ได้ ผมไม่อยากเอาผิงมารบกวนจิตใจแล้ว เพราะแค่ตอนนี้ก็ไม่สบายใจเรื่องน้องแคทมากพออยู่แล้ว
ผมหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง เข้าไปอ่านข้อความของผิง
“เรารอเธอที่ริมสระนะ มาหาด้วยล่ะ คิดถึงจังเลย”
เธอส่งสติ๊กเกอร์รูปหัวใจมาปิดท้ายอีกสองตัว แหม่ ดูเธอจริงใจและเอาจริงกับผมมากทีเดียว ก็รู้สึกเกรงใจเธอเหมือนกันนะ หากผมต้องปฏิเสธสานความสัมพันธ์กับเธอ แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา
ผมอ่านจบและกำลังจะพิมพ์ตอบไป พลันพบว่ามีข้อความไลน์เข้าจากน้องแคท ผมนี่โคตรดีใจเลย จึงช่างหัวผิงไปก่อน ยังไงผมต้องใส่ใจกับตัวจริงของผมมากกว่าอยู่แล้ว
“พี่เมฆมาหาที่ห้องหน่อยค่ะ” น้องแคทบอกในไลน์ ผมจึงหันไปแจ้งให้พี่นิ่มรับรู้
“เอ่อ… เดี๋ยวผมไปหาน้องแคทหน่อยนะครับ เดี๋ยวมา ฝากบอกพี่ฟ้าด้วย”
พี่นิ่มมองหน้าผมยิ้มอ่อนๆ พยักหน้าเบาๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะกลับไปนอนดูทีวีตามเดิม ส่วนพี่ฟ้าไม่อยู่เพราะเพิ่งจะเข้าห้องน้ำไปเมื่อกี้
ผมเคาะประตูห้องน้องแคทด้วยใจระทึก รู้สึกตื่นเต้นดีใจ คิดว่าน้องแคทคงหายโกรธผมแล้ว อึดใจต่อมาประตูห้องก็ถูกเปิด พบร่างสูงขาวอมชมพูพร้อมด้วยหน้าอกไซส์ใหญ่ภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวออกมาต้อนรับ ผมเอ่ยปากบอกว่ามาหาน้องแคทก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน เพื่อเจอว่าบนเตียงนั้นว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของน้องแคท
“เอ๋… น้องแคทไม่ได้อยู่ในห้องเหรอครับ” ผมหันไปถามพี่แพท
“จ้ะ น้องแคทลงไปหาแม่ข้างล่างน่ะ” พี่แพทตอบยิ้มๆพลางปิดประตูแล้วเดินเข้ามาด้านใน
“พอดีมีไลน์น้องแคทเข้ามา บอกให้ผมมาหาที่ห้อง ผมก็เลย…”
“พี่รู้จ้ะ พี่ส่งเองแหละ” พี่แพทตอบนิ่งๆ ด้วยรอยยิ้ม
“อะ… เอ่อ… ผมไม่เข้าใจครับ” ผมเริ่มงงแล้ว
“พี่มีเรื่องจะคุยกับน้องเมฆหน่อยน่ะ เลยแยกเธอออกมาจากคนอื่น อยากคุยส่วนตัว” พี่แพทกล่าวพร้อมนั่งลงที่ขอบเตียงด้านข้าง ยกขาขึ้นมาไขว่ห้างสวยๆ
เอาแล้ว!! เหมือนเข้าห้องเย็นเลย อยู่ดีๆ ก็โดนเรียกตัวมาคุยเดี่ยว ปกติผมก็ไม่ได้อะไรกับพี่แพทอยู่แล้ว เธอไม่น่ามีประเด็นอะไรจะคุยกับผมได้ และถ้าเป็นเรื่องทั่วไปก็คุยตรงไหนก็ได้ ไม่เห็นต้องแยกเดี่ยวมาแบบนี้เลย
“พี่… พี่แพท มีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ” ผมพยามทำเสียงให้ปกติ
“พี่รู้แล้วล่ะว่าเธอไปทำอะไรมา” พี่แพทตอบเสียงเรียบ
“พี่แพทรู้!?!?...” ผมตกใจ
“มานั่งตรงนี้ก่อนมา ยืนคุยมันเมื่อย” พี่แพทกวักมือเรียกให้ผมไปนั่งข้างๆ เธอ แต่ผมไม่กล้า
“ไม่ต้องกลัวหรอกจ้ะ แหม ดูทำท่าทางเข้า”
ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆ พี่แพท แต่เว้นระยะนิดนึง
“แคทเล่าให้พี่ฟังละ ว่าน้องเมฆทำอะไรไว้”
“อะ.. ผม… ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ คือผม… ผมแค่…” ผมระล่ำระลักตอบไม่เป็นประโยค
“ใจเย็นก่อนน้องเมฆ พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ใจเย็นๆ” พี่แพทยกมือขึ้นปรามผม
“ถ้าพี่อยากว่า คงไม่เรียกมานั่งคุยแบบนี้หรอกว่าไหม”
“...” ผมเงียบ
“คือ… จะเริ่มยังไงดี คืองี้ พี่เข้าใจน้องเมฆนะ เด็กผู้ชายวัยอยากรู้อยากเห็น ยิ่งได้รู้ได้เห็น ก็ยิ่งอยากทำมากขึ้นๆ ด้วยความคึกคะนอง ด้วยความต้องการ และหลายๆ อย่าง ทำให้น้องเมฆควบคุมตัวเองไม่ได้” พี่แพทพูดราวกับรู้จริง
“...ครับ…”
“อันนี้พี่เข้าใจ และพี่ต้องขอชื่นชมน้องเมฆว่า ในท้ายที่สุดน้องเมฆก็ยังมีสติและรู้ว่าไม่ควรไปต่อ แม้ว่าก่อนหน้านั้นจะทำในสิ่งที่น้องเมฆเองก็รู้ว่าไม่ควรทำก็ตาม”
“...ครับ...”
“พี่จะบอกแบบนี้คือ แคทน่ะ ดูเป็นคนมีเหตุผลก็จริง แต่อย่าลืมว่าน้องยังเด็ก ถึงแคทไม่โวยวายใส่เมฆในตอนนั้น แต่รู้ไหมว่าแคทโกรธมาก น้องเลยแทบไม่คุยด้วยเลยเห็นไหม ดีนะที่คนอื่นเค้าไม่รู้เรื่องนี้ เค้าคิดว่าแคทป่วยเฉยๆ”
พอพี่แพทบอกว่าแคทโกรธมาก ผมยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่
“แต่พี่ก็ช่วยพูดให้แล้ว คือพวกเราถูกเลี้ยงมาอย่างมีเหตุผล แม้จะไม่แคร์เรื่องแก้ผ้าเท่าไหร่ แต่ไม่ได้หมายความว่ารับได้กับการถูกลวนลาม ยิ่งถูกเนื้อถูกตัวโดยเฉพาะบางพื้นที่ด้วยแล้ว แคทไม่ชอบมากเลยนะจ๊ะ อย่าคิดว่าเห็นตอนแก้ผ้าได้ คุยกันสนิทสนมแล้ว จะทำอะไรก็ได้ ถ้าผู้หญิงเขายังไม่พร้อม เขาก็ไม่ให้จับหรอกนะจ๊ะ” พี่แพทเทศน์ผมเป็นการใหญ่
“ผมขอโทษจริงๆ ครับ จากนี้ไปผมจะไม่ทำอีกแล้ว”
“ไม่ใช่แต่กับน้องแคทนะ แต่หมายถึงกับผู้หญิงทุกคนเลย เธอต้องเรียนรู้ที่จะให้เกียรติเค้า อะไรที่เค้าอนุญาตถึงจะทำได้ อะไรที่ไม่ก็อย่าทำ อันนี้เบื้องต้นนะ เพราะต่อไปมันมีซับซ้อนกว่านี้”
ผมกำลังคิดว่าแล้วที่ผมใช้แผนการชั่วร้ายหลอกจับเนื้อตัวพี่ฟ้าเนี่ย มันเข้าข่ายที่พี่แพทบอกหรือเปล่า เพราะนั่นพี่ฟ้าอนุญาตแล้วนี่
“ซ้บซ้อนกว่านั้นคืออะไรเหรอครับ”
“หึหึหึ… ก็อย่างเช่น ปากบอกว่าไม่อยากให้จับ แต่ในใจกลับอยากให้จับไงล่ะจ๊ะ แต่อันนี้มันแอ็ดวานซ์หน่อยนะ ต้องอาศัยประสบการณ์แล้วก็เซนส์ของเธอเอง ผู้หญิงน่ะ บางทีก็แกล้งเล่นตัวไปงั้นแหละ กลัวผู้ชายมองว่าไม่มีค่า แต่พี่บอกเลยนะ สำหรับน้องแคทตอนนี้ น้องบอกแบบไหนก็คือแบบนั้น”
“ครับ”
“ก็… เฉพาะช่วงนี้อะนะ พอน้องโตเป็นสาวแล้ว ก็อยู่ที่เซนส์เธอแล้วล่ะ อิอิอิ”
พี่แพทตบไหล่ผมเบาๆ เป็นการหยอกเย้า ทำให้ผมยิ้มออก
“แล้วทำยังไงน้องแคทถึงจะหายโกรธผมล่ะครับ”
“ไม่ต้องทำยังไงหรอก ก็ทำตัวปกติ เข้ามาคุยกับน้องบ้าง อย่าทำให้น้องรำคาญ แล้วก็ให้เวลาเค้าหน่อย เดี๋ยวพี่ช่วยพูดอีกแรง แต่ทั้งนี้ก็แล้วแต่น้องแคทนะ พี่ช่วยได้แค่นี้”
“ขอบคุณครับพี่แพท” ผมยกมือไหว้เธอ
“จริงสิ พี่มีเรื่องถามหน่อย”
“อะไรครับ”
“กับพี่นิ่มน่ะ มีอะไรไม่ปกติบ้างไหม”
ผมแทบช็อค เจอคำถามจี้ใจดำแบบนี้ ผมจะโกหกยังไงให้เนียน หรือจะตอบตามจริงไปเลยดีนะ
“ก็...เอ่อ… พี่นิ่มก็… ก็สอนผมเรื่องพื้นฐานสำหรับการอยู่ที่นี่ แล้วก็ชอบพูดคุยทะลึ่งๆ หรือแกล้งเล่นทะลึ่งๆ กับผมบ้างบางครั้งครับ” ผมเลือกตอบตามจริงไป เพราะคงโกหกไม่พ้นแน่ พูดความจริงไม่หมดมันปลอดภัยกว่า
“แล้วมีลวนลามน้องเมฆบ้างไหมจ๊ะ แบบถึงเนื้อถึงตัวน่ะ” พี่แพทถามอย่างกับรู้
“ก็… มีบ้างครับ แต่ไม่มากมายอะไร”
“อ้อ ก็ดีจ้ะ พี่นิ่มเค้างี้แหละ เค้าชอบเอ็น...ดูเด็ก” พี่แพทพูดเว้นคำเหมือนแฝงความนัย
“ครับ”
“แต่ไม่ต้องกลัวนะ พี่นิ่มไม่มีอะไรหรอก พี่เค้าใจดีเป็นมิตร แค่เป็นมิตรกับเด็กเยอะหน่อยเท่านั้นแหละ เอาล่ะ สบายใจขึ้นหรือยัง”
“ตอนแรกผมกลัวพี่แพทจะว่าผม แต่พอได้คุยแล้วก็สบายใจขึ้นครับ”
“อื้มม อย่าลืมที่พี่บอกเสียล่ะ พี่อะนะ รู้จักน้องเมฆจากคำบอกเล่าของน้องแคทตั้งแต่แรกๆ จนกระทั่งเจอตัวจริง พวกเธอก็รู้จักคุยกันมานานพอสมควรละ พ่อแม่พี่ก็โอเคนะ ไม่งั้นคงไม่ชวนมาเที่ยวแบบนี้หรอก พี่ไม่อยากให้เรามีปัญหากัน พี่อยากเห็นพวกเธอเติบโตไปด้วยกัน ตอนนี้พวกเธอทั้งคู่อายุยังน้อย อาจพูดถึงความรักได้ไม่เต็มปาก แต่เมื่อโตกว่านี้ เธอจะเข้าใจมันเอง พี่ก็เลยอยากเห็นพวกเธอคบกันไปนานๆ”
“ขอบคุณพี่แพทมากครับ ขอบคุณที่สนับสนุนผมครับ”
พี่แพทไม่ตอบ แต่ยิ้มกึ่งหัวเราะเบาๆ
“ผมถามอะไรพี่แพทหน่อยได้ไหมครับ พี่แพท… มีแฟนหรือยังครับ”
##ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยโป๊เท่าไหร่นะครับ (แต่จริงๆ ตัวละครมันก็โป๊ตลอดเวลาอยู่แล้ว) คุยกันเยอะนิดหน่อย แต่ก็แสดงทัศนคติและนิสัยของตัวละครออกมาได้บ้าง อย่างพี่แพทที่บทน้อยกว่าชาวบ้านมาตลอด ตอนนี้ได้แสดงออก ได้มีบทพูดมากขึ้นละ ส่วนนายเมฆของเราก็โดนสั่งสอนไปนะฮะ อย่างไรเสียก็ช่วยกันคอมเม้นต์เป็นกำลังใจแก่ผู้เขียนด้วยนะครับ ตอนนี้ไม่มีของแจกเน้อ ...แต่แอบใบ้ให้ ตอนต่อไป จะมีรูปน้องผิงนะ หุหุ##