เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 24 : อดัมส์ (ไม่ได้) คู่กับ อีฟ Pt3

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : มาตามสัญญา คือผมมีเรื่องจะมาชี้แจงก่อนว่า ตอนแรกตั้งใจว่าจะอัพทีเดียวแล้วลง แต่เพราะมันยาวเกินไป ผมเลยต้องตัดทอนบางส่วนก่อน โดยใน Part3 นี้ ยังไม่มีฉากเลิฟซีนระหว่างลุงพลและน้องอีฟนะครับ แต่เดี๋ยวก่อน!!! อย่าพึ่งเซ็ง คือผมกำลังจะบอกว่า

วันนี้ วันอาทิตย์ที่ 5 ธันวาคม ผมจะลงที่เดียวสองตอนรวด คือในส่วนของ Part 3 ในช่วงเที่ยง และ Part4 ในช่วงประมาณเที่ยงคืน

เหตุผลที่มันยาวก็เหมือนที่เคยบอก เพราะตัวละครมันเยอะ เส้นเรื่องมันเยอะ นี่ขนาดว่าผมพยายามจะเล่าให้รวบรัดที่สุดแล้ว มันก็ยังยาว

สำหรับตอนนี้ น้องทรายกลับมามีบทแล้วนะครับ ผมไม่รู้ว่าจะมีใครคิดถึงเธอบ้างหรือเปล่า แต่เหนือสิ่งอื่นใดเลย

นี่คือตอนที่ผมอยากให้ทุกคนเห็นว่า น้องอีฟ เป็นนางเอกที่แตกต่างจากนางเอกคนอื่น ๆ ในเรื่องอย่างชัดเจน และผมมั่นใจว่า น้องอีฟคนนี้ น่าจะทำให้รีดเดอร์หนุ่ม ๆ ของผมตกหลุมรักเธอได้ไม่ยาก ด้วยคาแร็คเตอร์สาวเรียบร้อย อ่อนหวาน เป็นแม่ศรีเรือน

ดังนั้น ฉากเลิฟซีนของเธอ เลยต้องแตกต่างจากนางเอกคนอื่น ๆ หน่อยนะครับ ให้สมกับความหวานของเธอ แล้วเจอกันใน Part4 ช่วงเที่ยงคืนของวันที่ 5 ธันวาคมนี้ครับ ให้โอกาสสุดท้าย ไปเตรียมทิชชู่มาซะเร็ว ๆ 5555+

#####################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=253323.0

"โชคยังดีที่มือถือกันน้ำได้ ไม่งั้นซวยแย่!!!" อรัญญาหยิบเอาสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายใบน้อย ระหว่างที่กำลังติดรถกระบะกลับไปที่บ้านของลุงพล

พอเช็คมือถือเรียบร้อย สาวน้อยจากปราจีนก็หยิบเอาสมาร์ทโฟนที่พ่อกับแม่ซื้อให้กลับใส่ในกระเป๋าก่อนรูดซิป ระหว่างที่กำลังนั่งอยู่ อรัญญาก็เกิดจามขึ้นมาจากความหนาวเย็น

"ฮัดชิ้วว!!!!!" น้องอีฟรีบเอามือปิดปากขณะกำลังจาม และไม่ใช่เพียงครั้งเดียว ยังมีอีกสองครั้งสามมาติด ๆ "ฮัดชิ้ว!!!! ฮัดชิ้ววว!!!!"

"อ่ะ นี่จะกระดาษทิชชู่..." ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษของลุงพล เลยทำให้แกยื่นกล่องกระดาษทิชชู่ให้นักศึกษาพยาบาลตัวน้อยที่นั่งอยู่เบาะหลัง "เดี๋ยวกลับไปรีบอาบน้ำ กินข้าวแล้วกินยานะจ๊ะน้องอีฟ"



"ขอบคุณค่ะ..." อรัญญาหยิบกระดาษจากกล่องมาประมาณสามแผ่นเพื่อมาเช็ดน้ำมูกที่ไหลออกมา ลุงพลที่แอบมองอากัปกิริยาของเด็กสาวก็อดอมยิ้มไม่ได้

"ลุงยิ้มอะไร?" สาวน้อยเอ่ยปากถามขณะกำลังเช็ดน้ำมูก

"น้องอีฟที่ดูน่ารักเหมือนเด็ก ๆ เลยนะจ๊ะ" ลุงพลตอบ

"นี่ลุง!!! หนูไม่เด็กแล้วนะ หนู 19 แล้วนะ!!!" พอได้ยินแบบนี้ ทำเอานางงามมิตรภาพถึงกับของขึ้น
"ลุงยังไม่ได้ว่าอะไรเลย!!" หนุ่มใหญ่ยิ้ม "ลุงแค่หมายถึงว่าน้องอีฟดูน่ารักเป็นธรรมชาติดี น่ะจ๊ะ"

"แค่จามน้ำมูกเนี่ยนะน่ารัก?" อรัญญาไม่เข้าใจกับคำพูดของลุงพล

"ตรงเบาะหลังจะมีถุงพลาสติกอยู่ น้องอีฟหยิบเอาสักใบ เอาไว้ใส่กระดาษทิชชู่นะจ๊ะ" สุภาพบุรุษวัยดึกเอ่ยปาก "ลุงว่าน้องอีฟน่ารักจริง ๆ เด็กผู้หญิงสมัยนี้ พอโตเป็นสาวก็เริ่มแต่งหน้าทาปาก ทำสีผม แต่น้องอีฟกลับไม่เหมือนคนอื่น น้องอีฟดูเป็นสาวเรียบร้อยน่ารักสมวัยดีน่ะจ๊ะ"

"นี่จะมาไม้ไหนอีกคะเนี่ย?" สาวน้อยจากปราจีนแอบอมยิ้มนิด ๆ เมื่อได้ยินคำชมจากลุงพล แต่ด้วยเพราะความเป็นผู้หญิง และคำสอนของแม่กับยายที่สอนว่าเธอต้องวางตัวให้สมกับเป็นกุลสตรี เลยทำให้น้องอีฟรีบทำหน้านิ่งใส่ "คิดว่าหนูเป็นเด็กแล้วจะไม่ทันความคิดลุงยังงั้นเหรอ?"

"น้องอีฟก็คิดมากเกินไป..." ลุงพลค่อย ๆ ชะลอรถเมื่อเห็นสัญญาไฟแดงตรงสี่แยกข้างหน้า "เอ้อ!!! ลุงขอถามหน่อยเถอะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมน้องอีฟถึงคิดสั้นแบบนั้นละจ๊ะ?"

"มันเรื่องของหนู ไม่เกี่ยวกับลุงสักหน่อย..." อรัญญาหันหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อนึกถึงภาพของยัยหมวยที่เชิดใส่ และภาพการสนทนาของกรวิทย์และพลอยพรรณ ที่ยิ่งตอกย้ำว่าเธอไม่ได้มีตัวตนในสายตาของกรวิทย์ เภสัชหนุ่มที่เธอแอบชอบอยู่เลยแม้แต่น้อย

"เรื่องที่บ้านหรือเรื่องส่วนตัวอะไร ก็ระบายกับลุงได้นะ" อดีตภารโรงเอ่ยปากด้วยความหวังดี "อย่าเก็บไว้ทุกข์คนเดียว เล่ามาให้ลุงฟังเถอะ เผื่อลุงจะช่วยอะไรได้"

"ลุงช่วยหนูไม่ได้หรอก..." สาวอีฟตอบ แล้วทันใดนั้นก็เหมือนเด็กสาวคิดอะไรได้ "หนูถามลุงจริง ๆ นะ เมื่อวันก่อน ลุงได้พาหมวยไปข้างนอกใช่ไหม? พาเพื่อนหนูไปทำอะไร? ห๊ะ!!"

"เอ่อ..." พอได้ยินแบบนี้ ทำเอาลุงพลถึงกับอึ้งตอบอะไรไม่ถูก เพราะตาเฒ่าหื่นคิดว่าถ้าตอบความจริง ดีไม่ดีแม่กวางน้อยอย่างอรัญญาจะเปลี่ยนใจ

"ตอบมาตามตรงนะคะลุง..." อรัญญากอดอกปิดบังไม่ให้ตาเฒ่าเห็นสีชุดชั้นในของตัวเองได้ และเพื่อสร้างความอบอุ่นให้กับร่างกายไปในตัว "วันนั้นตอนที่หมวยกลับมาที่ห้อง หมวยนอนหลับละเมอถึงลุงด้วย ถามจริง ๆ ลุงทำอย่างว่ากับเพื่อนหนูใช่ไหม?"

"เอ่อ...จ๊ะ" ลุงพลตอบไปตามความจริง "คือเรื่องนี้ลุงอธิบายได้นะ แบบว่า...."

"หมวยละเมอชื่อลุง แล้วก็ละเมอว่าเจ็บก้น..." นางงามมิตรภาพร่นคิ้วใส่อดีตภารโรงจอมหื่นหนักกว่าเดิม "ลุงรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำให้เพื่อนของหนูคนนี้ใจแตกอยู่น่ะ"

"เอ่อ...คือ" ลุงพลพอเหลือบเห็นสัญญาณไฟเขียว ก็เหยียบคันเร่ง ออกรถไปก่อน แล้วพอทุกอย่างเข้าที่ ก็เอ่ยปากอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้น "เรื่องมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้วนินะ ลุงก็ไม่มีเหตุผลจะแก้ตัวอะไร อีฟเชื่อเรื่องกรรมหรือเปล่าจ๊ะ?"



"กรรม?" อรัญญาทำหน้าฉงน "ลุงหมายถึงอะไรคะ? กรรม? หรือว่าลุงกำลังจะพูดว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะกรรมงั้นเหรอ? ตลกละ!!! งั้นลุงกำลังจะบอกว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะหนูและเพื่อน ๆ พี่ ๆ หนูไปทำเวรทำกรรมกับลุงเมื่อชาติก่อนใช่ไหมคะ?"

"คือ...มันก็ไม่เชิงน่ะจ๊ะ..." คนขายน้ำเต้าหู้ตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก "แต่น้องอีฟจ๊ะ น้องอีฟไม่คิดเหรอว่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่เหตุบังเอิญเท่านั้น ที่พวกเราทั้งหมดได้พบกันเนี่ย ลุงเชื่อว่ามันเป็นเพราะสวรรค์ได้กำหนดเอาไว้แล้ว"

"นี่หนูคิดถูกหรือเปล่าเนี่ย? ที่ยอมติดรถมากับลุง เพื่อมาฟังเรื่องกรรมเก่า อดีตชาติอะไรเนี่ย!!!" นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลบ่นอุบ "อูยยยย!!! หนาว!!! ลุงพล!!! เบาแอร์หน่อยได้ไหมคะ!!! หนูหนาว!!!"

"ลุงเองก็ชักหนาวเหมือนกันแหะ!!!" ตาเฒ่าหื่นพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนเอื้อมมือหรี่แอร์ให้เย็นน้อยลง "โอเค ค่อยยังชัวร์ยังจ๊ะ?"

"ค่ะ" อรัญญาตอบ ในขณะที่กำลังก้มตัวกอดตัวเองเพื่อสร้างความอบอุ่นให้ร่างกาย

"เดี๋ยวกลับบ้านไป ลุงทำกับข้าวอร่อย ๆ ให้น้องอีฟกินนะจ๊ะ" ถึงจะเจ้าชู้ยังไง แต่คนอย่างลุงพลก็เป็นสุภาพบรุษที่เอาอกเอาใจผู้หญิงทุกคนในชีวิต

"ลุงทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ?" นางงามมิตรภาพร่นคิ้วด้วยความแปลกใจ "นึกว่า...."

"นึกว่าอะไรจ๊ะ?" อดีตภารโรงเหลือบมองเด็กสาวผ่านกระจกหน้ารถด้วยรอยยิ้ม

"ช่างเถอะ..." อรัญญาโบกมือ เหมือนนึกขึ้นได้ว่าเรื่องบางอย่าง ก็อย่าไปพูดเลยจะดีกว่า

แล้วบรรยากาศความเงียบก็เข้ามาปกคลุม โดยที่นางงามมิตรภาพไม่ได้พูดอะไร ส่วนลุงพลก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถพาเด็กสาวกลับไปอาบน้ำ ซักผ้า แล้วกินข้าวเย็น ส่วนเรื่องราวต่อจากนั้น เดี๋ยวค่อยมาว่ากันอีกที

.......................

หลังจากลุงพลขับรถกลับมาถึงบ้านในช่วงเกือบหนึ่งทุ่ม ก็ได้เปิดประตูพาเด็กสาวเข้ามาภายในบ้านที่เป็นห้องแถวที่ตัวเองซื้อเพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัยกับยุภาเมียเก่าที่เสียชีวิตไปพร้อมกับลูก ๆ อรัญญา เดินกอดอกเข้ามาภายในบ้าน ก็สังเกตเห็นภาพถ่ายครอบครัวลุงพล โดยเฉพาะยุภา ที่นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลให้ความสนใจเป็นพิเศษ

"รอแป๊ปนะจ๊ะเดี๋ยวลุงไปเอาผ้าขนหนู เสื้อผ้าของลูกลุงที่ซักเก็บไว้มาให้น้องอีฟใส่นะจ๊ะ ไซส์ผู้ชายไม่น่าจะมีปัญหา" ลุงพลเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อหยิบเสื้อผ้ามาให้น้องอีฟใส่เปลี่ยน "ส่วนเสื้อผ้าน้องอีฟ ถอดใส่ตระกร้าเลย เดี๋ยวลุงเอาไปซักที่ตู้ซักผ้าหยอดเหรียญที่ร้านสะดวกซื้อ ว่าแต่น้องอีฟจะเอาอะไรเพิ่มไหมจ๊ะ?"

อรัญญาได้ยินทุกอย่างที่ลุงพลพูด แต่เธอให้ความสนใจภาพของยุภาในวัยสาว สมัยที่เธอยังเป็นนักร้องร้านอาหาร เด็กสาวรู้สึกว่ายุภาเป็นผู้หญิงที่สวย แต่ว่า มันมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกผูกพันธ์กับยุภาที่เสียชีวิตไปแล้วอย่างน่าประหลาด



"น้องอีฟ? น้องอีฟจ๊ะ?" ลุงพลเดินออกมาพร้อมกับกองผ้าขนหนูและเสื้อผ้าที่เตรียมมาให้น้องอีฟได้เปลี่ยนหลังอาบน้ำ "มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?"

"เอ่อ...ป้าคนนี้เป็นเมียเก่าลุงพลเหรอคะ?" อรัญญาถาม "สวยจัง!!! เป็นนักร้องเหรอคะ?"

"จ๊ะ..." ลุงพลยิ้ม "นั่นป้ายุภาน่ะ แกเสียไปเมื่อห้าปีก่อน..."

"เอ่อ...เสียใจด้วยนะคะ" ด้วยความที่เนื้อแท้ของอรัญญาเป็นคนที่มีจิตใจดี เลยทำให้สาวน้อยเอ่ยปากแสดงความเสียใจต่อลุงพล ที่มีท่าทีนิ่งเงียบไป "ลุงไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?"

"ไม่เป็นไรจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม "เอ้านี้!!! เสื้อผ้า แล้วก็ผ้าขนหนู ให้น้องอีฟใส่ระหว่างที่ลุงเอาเสื้อผ้าไปซักให้"

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ" นางงามมิตรภาพรับกองผ้าขนหนูและเสื้อผ้าจากลุงพล

"แล้วก็...ถอดเสื้อผ้าซิจ๊ะน้องอีฟ" มนุษย์ลุงยิ้ม "เดี๋ยวลุงเอาไปซักให้"

"บ้า!!! ลุงจะให้หนูถอดตรงนี้เหรอ!!!" น้องอีฟร้องเสียงหลง ก่อนรีบเอามือปิดหน้าอก "ลามก!!!"

"เอ้ยยย!!! ลุงไม่ได้หมายความแบบนั้นจ๊ะ" สุภาพบุรุษชุมพลผายมือ "ไปถอดในห้องน้ำ แล้วเอาเสื้อนักศึกษามาให้ลุง เสื้อชั้นในด้วย ไม่ต้องอายหรอกจ๊ะ เราเห็นกันถึงไหน ๆ แล้วก็รู้อยู่"

"ลุงพล!!!" อรัญญาหน้าแดงก่ำ มองค้อนลุงพลด้วยความเขิน "หนูเป็นผู้หญิงนะ!!! พูดจาอะไรก็ให้เกียรติหนูหน่อยซิ!!!"

"ขอโทษจ๊ะ...." ลุงพลยิ้ม "เอาเป็นว่ารีบอาบน้ำรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวลุงกลับมาทำกับข้าวให้กิน"

"ค่ะ...." สาวน้อยจากปราจีนตอบ ก่อนเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ "เอ่อ...เดี๋ยวถ้าหนูอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เดี๋ยวหนูมาช่วยลุงทำกับข้าวนะคะ หนูทำกับข้าวเป็น พอดี หนูไม่ชอบกินแรงใคร"

"จ๊ะ" อดีตภารโรงเฒ่าตอบ ในใจก็นึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้มาก "แล้วจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม? เผื่อลุงจะได้แวะซื้อของที่เซเว่น"

"ไม่รู้ซิ..." อรัญญาส่ายหน้า "แล้วแต่ลุงละกัน หนูขอตัวก่อนละ"

"จ๊ะ เดี๋ยวลุงเอาตะกร้ามาวางไว้หน้าห้องน้ำนะ หนูอีฟเอาเสื้อผ้าที่จะให้ลุงเอาไปซักมาใส่ได้เลย" เจ้าของบ้านตอบ

ว่าแล้วอรัญญาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ในใจของเด็กสาวก็คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรลงไปเนี่ย? รู้ตัวบ้างไหม พอถอดชุดนักศึกษาและชุดชั้นในจนหมด เด็กสาวก็หยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอว ก่อนเปิดประตู ก็เห็นตะกร้าที่ลุงพลเอามาวางไว้

สาวอีฟเหลือบไปเห็นลุงพละกำลังเตรียมตัวหุงข้าว เด็กสาวก็ยิ้มที่มุมปาก ก่อนปิดประตูเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย

.......................

ตัดมาที่ลุงพล เสียงก๊อกน้ำดังพร้อมพร้อมกับเสียงซาวข้าว ลุงพลหยิบหมอขึ้นมาแล้วใช้ผ้าเช็ดให้แห้ง ก่อนน้ำไปใส่ในหม้อหุงข้าวแล้วกดสวิตซ์ แล้วจึงเดินไปหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ที่แขวนอยู่บนเพดาน พร้อมกับเดินไปหยิบเหรียญสิบ ผงซักฟอก และน้ำยาปรับผ้านุ่มที่วางอยู่บนชั้น ก่อนเดินไปหยิบตะกร้าที่น้องอีฟเอาเสื้อผ้าที่จะให้เอาไปซัก

"เดี๋ยวลุงเอาเสื้อผ้าไปซักให้นะจ๊ะน้องอีฟ" ลุงพลได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำ ก็เข้าใจว่าน้องอีฟกำลังอาบน้ำอยู่ "ถ้าอาบเสร็จแล้ว น้องอีฟก็เปิดทีวีดูรอลุงก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวลุงกลับมาทำกับข้าวให้"

"ค่ะ!!! ลุงรีบไปเถอะ" เสียงของเด็กสาวดังออกมาจากในห้องน้ำ

ลุงพลสตาร์ทรถเครื่อง โดยที่มืออีกข้างถือตะกร้าเอาไว้ เพื่อมุ่งหน้าไปยังหน้าร้านสะดวกซื้อ เพื่อน้ำเสื้อผ้าของเด็กสาวไปซักให้

ระหว่างที่ขับรถออกไป ลุงพลก็เหลือบไปเห็นนังทราย กำลังกดวางโทรศัพท์ก่อนหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พอเห็นลุงพล สก๊อยสาวก็โบกมือทักทายด้วยรอยยิ้ม

"ลุงพล!!! ลุงพลคะ!!! อ่าว?" ตอนแรกน้องทรายคิดว่าลุงพลเห็นเธอ ก็น่าจะจอดรถแวะเพื่อพูดคุยทักทายกับเธอ แต่ลุงพลกลับพยักหน้าแล้วขับรถเลี้ยวออกไปซะงั้น "อะไรวะ? แล้วลุงถือตะกร้าไปด้วยทำไม?"

"นังทราย!!!! ไปเซเว่นก็อย่าลืมซื้อน้ำยาล้างจานให้แม่ด้วย!!!!" ป้าแต๋วในชุดนอนเดินออกมาจากบ้าน จนทำให้นังทรายต้องรีบเอามือไขว้หลังเพื่อซ่อนซองบุหรี่

"จ๊ะแม่!!!" ฉัตรพรตอบ "แม่เข้าไปรอในบ้านเถอะ เดี๋ยวหนูจะไปแล้ว"

"เออ ๆ อย่าเถรไถลแล้วกัน" ตวงพรผู้เป็นแม่พยักหน้า ก่อนใช้มือเลื่อนประตูเหล็กปิดบ้าน

ส่วนฉัตรพร ก็รีบควบมอเตอร์ไซค์ไปที่ร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อของที่แม่ของเธอสั่งทันที โดยไม่ทันได้คิดว่า ลุงพลเองก็แวะไปที่นั่นเหมือนกัน

.......................

หลังจากที่มาถึงร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอย ลุงพลก็เดินถือตะกร้าไปที่มุมตู้ซักผ้าหยอดเหรียญ เพื่อนำเสื้อผ้าของน้องอีฟไปซัก โดยไม่ทันสังเกตว่า นังทราย แอบย่องเข้ามาหาจากด้านหลังโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

"ต๊ะเอ๋!! ทำอะไรอยู่วัยรุ่น!!!" นังทรายแกล้งเอามือจิ้มเอวของตาเฒ่าที่กำลังเทน้ำยาปรับผ้านุ่ม

"เห้ยย!!!! วัยร่งวัยรุ่นอะไร!!!" ลุงพลถึงกับสะดุ้ง จนทำขวดน้ำยาปรับผ้านุ่มหกลงพื้น "นังทราย!!! นี่เอ็งเล่นบ้าอะไรของเอ็งวะ!!!!"

"ก็ตะกี้ลุงเมินหนูก่อนทำไมละ?" สก๊อยสาวเดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่ ยืนเถียงคำไม่ตกฝากกับผู้ใหญ่ "ว่าแต่ลุงมาซักผ้าเหรอ?"

นังทรายเหมือนกำลังพยายามชะเง้อมองผ้าในเครื่องซักผ้า แต่ยังไม่ทันได้เห็นชัด ๆ ว่าเป็นชุดนักศึกษาหญิง ลุงพลก็หยิบปิดฝาเครื่องซักผ้าทันที

"ข้ามาซักผ้า แล้วเอ็งมาทำอะไร?" ลุงพลเอ่ยปากถามสาวอาชีวะตัวแสบ

"มาซื้อของให้แม่" ฉัตรพรตอบ "แล้วลุงอ่ะ? จะแวะเข้าไปซื้อของในเซเว่นด้วยกันป่ะ?"

"เออ..." ลุงพลตอบ ก่อนก้มลงหยิบขวดน้ำยาปรับผ้านุ่มที่เหลือเพียงครึ่งขวด "เนี่ย!!! ความผิดเอ็งเลยนังทราย!!! เดี๋ยวข้าจะฟ้องแม่เอ็ง"

"กลัวเหรอ?" สาวอาชีวะเชิดหน้าใส่ลุงพล ก่อนหรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์ "ถ้าลุงกล้าทำแบบนั้น หนูก็จะฟ้องแม่เหมือนกันว่า ลุงพลปล้ำหนู แล้วถ้าเรื่องมันเป็นข่าวดังละก็นะ ลุงพลก็จะ..."

"นังทราย!!! มึง!!!!" ตาเฒ่าหื่นถึงกับหน้าเสีย พลางเลือบมองซ้ายขวา เพราะกลัวว่าจะมีใครมาได้ยิน "เดี๋ยวนี้มึงชักเอาใหญ่แล้วนะ!!!"

"ทำไมอ่ะ?" นังทรายแสยะยิ้ม "นี่แค่เป็นการลงโทษเบาะ ๆ เท่านั้นนะลุง โทษฐานที่เมินหนู ว่าแต่วันเสาร์หน้าลุงว่างไหมอ่ะ?"

"หึ้ยยย!!! ว่าแต่เอ็งมีอะไรกับข้า?" ลุงพลที่ปกติจะเป็นฝ่ายรุกไล่เด็กสาว แต่พอมาเจอเด็กแก่แดดแก่ลมอย่างนังทราย ก็มีเสียทรงอยู่บ้างเหมือนกัน



"ก็ทำแบบที่ทำวันนั้นไงลุง!!!" ฉัตรพรมองค้อน "นะลุง!!! หนูสอบเสร็จแล้ว ไม่รู้จะทำอะไร"

"เห้อ...." สอบเสร็จไม่มีอะไรทำ ก็เลยหาเรื่องมาจ้ำจี้กับคนแก่ เจริญละ ว่าแล้วอดีตทหารผ่านศึกสงครามเวียดนามและอดีตภารโรง ที่ปัจจุบันผันตัวมาเป็นคนขายน้ำเต้าหู้ถึงกับถอนหายใจ "เออ!! กูว่าง อยู่บ้านทั้งวัน มึงอยากมาก็มา"

"อย่าทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นซิลุง" สก๊อยสาวมองค้อน "นี่ไม่ใช่ว่าได้หนูแล้วเบื่อใช่ไหม? ถ้ายังงั้นหนูจะฟ้องแม่!!!"

"นังทราย!!! มึงนะมึง!!!" ลุงพลถลึงตาใส่สก๊อยสาว "ชักเอาใหญ่แล้วนะเอ็ง!!! ให้รู้จักเด็กและผู้ใหญ่บ้างนะเอ็งน่ะ!!!"

"แหม!!! แหม!!! แหม!!!" ฉัตรพรหัวเราะคิกคักชอบใจ "แหย่นิดแหย่หน่อยไม่ได้เลยนะ ตาลุงขี้ยั้ว หนูไม่คุยด้วยแระ ไปซื้อของให้แม่ดีกว่า อิอิ"

ว่าแล้วนังทรายก็เดินสะบัดตูดเข้าไปในเซเว่นอย่างอารมณ์ดี โดยลุงพลที่ยืนอยู่ก็มองสะโพกของสาวอาชีวะด้วยความสนใจ แก่แดดแก่ลม ไม่รู้จักเด็กและผู้ใหญ่แบบนี้ เดี๋ยวก่อนเถอะ จะต้องอบรมสั่งสอนนังทรายให้รู้ว่าใครเป็นใคร

.......................

ตัดกลับมาที่น้องอีฟ ที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เด็กสาวเดินดูภาพถ่ายครอบครัวลุงพลด้วยความสนใจ โดยเฉพาะภาพลุงพลในวัยหนุ่มในชุดลายพรางทหารถือปืน M16

"สมัยหนุ่ม ๆ หล่อเหมือนกันนะลุงเนี่ย?" อรัญญายิ้มที่มุมปาก "ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเจ้าชู้ขนาดนี้!!"

แล้วนางงามมิตรภาพก็เหลือบไปมองภาพของยุภาในวัยสาว คนร่างเล็กจากปราจีนบุรีมีความรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเคยรู้จักกับยุภามาก่อน แต่เธอนึกไม่ออกว่าไปรู้จักตอนไหน



"อืออ..." สาวอีฟเอามือกุมขมับ เมื่อคิดถึงเรื่องของยุภา "ไมเกรนขึ้นหัวป่ะเนี่ย? ว่าแต่เมื่อไรลุงพลจะกลับมาเนี่ย?"

เวลาผ่านไปเกือบสิบห้านาที อรัญญาคิดว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เธอเองก็ทำกับข้าวได้ ก็เลยคิดว่าจะมามัวนั่งรอให้ลุงพลกลับมาทำให้ทำไม ว่าแล้วแม่ศรีเรือนประจำวิทยาลัยพยาบาลก็เดินเข้าไปในห้องครัว เปิดตู้เย็นเพื่อดูว่ามีอะไรที่เธอพอจะนำมาทำกับข้าวได้บ้าง

"มีผักคะน้า หมู เต้าหู้ วุ้นเส้น ไข่ไก่ มีคนอร์ด้วย เยี่ยม!!!" อรัญญาหยิบผักและเนื้อสัตว์ในตู้เย็นห้องครัวของลุงพลออกมา "มา!!! เดี๋ยวนุ้งอีฟจะโชว์ทักษะการทำอาหารให้ดู!!"

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[lupin13]

น้องอีพจะร่ายมนต์เสน่ห์ปลายจวักใส่ลุงเหรอ 

[pddy2545]

ยังไม่ทันรีียูเนี่ยนกับน้องอีฟ ก็มีนัดต่อกับทรายแล้ว คิวทองจริงๆ

[Chut]

น้องอีฟแม่ศรีเรือน

[Nong5670]

น้องอีฟจำทำอะไรให้ลุงกินน่า

[xtazy]

หรือจะกลายเป็นเบอร์หนึ่งในบ้านลุงนะ ดูแลได้ทุกอย่างเลย

[chon101]

ความสุขเล็กน้อยนะลุง

[jackwan01]

คุ้นอะไรกับเมียเก่านะเนี่ย

[bangsan]

น้องอีฟโชว์ฝีมือเดียวลุงพลก็หลงหรอกแต่ไม่รู้ใครจะหลงใครกันแน่

[plkboy]

จะทัาได้กินไหม

[jaja]

นางงามจะโชว์ฝีมือทำกับข้าวให้ลุงพลกิน

[LMnade]

น้องอีฟครบเครื่องขนาดนี้ลุงพลจะไปไหนรอด

[golfkmutt]

โยนีอีฟ โดนแน่

[Topp458]

สงสัยจะใจอ่อน ยอมลุงพลแน่คืนนี้

[Juupajups]

แม่ศรีเรือนแบบนี้เพื่อลุงหลงหัวปักหัวปำชัวร์