ฟีลดี

อ่านแล้วนึกถึงตอนสมัยเรียน

ลุ้นคำตอบ

ปีนเกลียวน่ะเนี่ย เดี๋ยวพี่เขาก็ไม่ยอมปล่อยหรอก

ข้ามรุ่นเหรอ

พี่เนยจะเป็นยังไง อยากติดตามต่อแล้ว

ถ้าชอบก็ขอไปเลย

เป็นคนเอาพี่เอาน้อง

น่าอิจฉาแหะ

เรื่องนักศีกษาสวยงามดสมอ

อยากมีพี่รหัสสวยๆสักคน

 
แจ่มจริง ๆ ทำไมตอนเรียนมหาลัย เราไม่เป็นแบบนี้มั่งนะ

สายนี้เสียวดีตังเลยนะ

โหดๆ รุนแรง ซาดิส ทรมานมาหลายเรื่อง ลองแนวหวานแหวว แบบเลี่ยนจนน้ำตาลขึ้นดูบ้าง ไม่รู้จะถูกใจคนชอบสาวรักหวานแหววไหม



สวัสดีครับคุณผู้อ่าน เรื่องราวที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้ จะเป็นเรื่องราวที่ชวนหมั่นไส้ ที่ผมอยากจะอวดคุณผู้อ่านให้ได้อิจฉาตาร้อนกัน หากอยากด่าผม คนเล่าเรื่อง ก็ขอความกรุณาด่าพออย่าสาบแช่งเลยครับ โดยที่เรื่องนี้จะเป็นบันทึกประสบการณ์ความรักและความเสียวของผมกับ... สาวคนหนึ่งที่ตอนนี้ผมเรียกเธอได้เต็มปากว่าเมีย

ก่อนขะพาไปเข้าเรื่องราวเหตุการณ์ชวนสยิว ผมขอแนะนำตัวละคร หรือแนะนำตัวก่อน โดยเริ่มจาก ผม มีชื่อว่าเดล เป็นนักศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง และฐานะทางบ้านถ้าจัดว่ารวยก็คงได้ เพราะพ่อของผมเป็นประธานบริษัทนำเข้ารถหรู ดังนั้นผมจึงได้อานิสงส์มีรถหรูไว้ใช้ขับ จะว่าหน้าตาผมดีก็คงไม่ถึงขั้นเดือนคณะอะไร แต่ก็นะด้วยความที่ฐานะทางบ้านดี มีรถหรูขับ มันก็ไม่แปลกที่จะมีสาวเข้ามาแสดงท่าทีอ่อย แต่รู้ไหมครับ ผมที่เคยมีแฟนหลายคนในช่วงมัธยม พอเข้ามหาวิทยาลัยผมกลับยังไม่เคยมีแฟนเลย นั้นเพราะผมดันไปหลงรักคนที่ทำให้ผมประหม่าไม่กล้าจีบออกนอกหน้า ราวกับผมไม่ใช่ผมเลย

พี่เนย เป็นรุ่นพี่ของผม 1 ปี เธอเป็นสาวแบบเรียบร้อย ตัวเล็กกว่าผม มีผิวขาวแบบสุดๆ ราวกับกินผงซักฟอกเข้าไป พี่เนยเป็นสาวเหนือ บุคลิกของพี่เนยจึงออกแนวสาวเรียบร้อย พูดจาเนิบๆ ดูต่างไปจากผมมาก ลองคิดดูสิ หนุ่มกวนตีนกับสาวเรียบร้อย ต่างกันมากจนไม่น่าจะรู้จักสนิทสนมกันได้ แต่บางสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตาก็นำพาให้ผมได้มีโอกาสใกล้ชิดกับพี่เนย นั้นเพราะว่า พี่เนย เป็นพี่รหัสผมนั้นเอง

ผมยังจดจำช่วงเวลาแรกๆ ที่ผมได้เจอกับพี่เนยได้ดี วันนั้นเป็นวันเฉลยสายรหัส ตามหลักแล้วก่อนจะเฉลยก็จะมีกิจกรรมให้ผมได้ทำความรู้จักแบบลับๆ ก่อน แต่นะผมที่ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มาก่อน จึงไม่ได้สนใจที่จะตามล่าหาพี่รหัส แต่ถึงแบบนั้น เพื่อนของผมหลายคนก็สนใจเอามากๆ แล้วพอมันได้เข้าไปหาข้อมูลรุ่นพี่ ผมที่ตามไปด้วยอย่างไม่มีอะไรจะทำ จึงได้เจอกับพี่เนยเป็นครั้งแรก เพียงแรกพบสบตาก็เหมือนกับโลกหยุดนิ่ง ผมไม่เคยเลยที่จะเกิดอาการแบบนี้กับใครมาก่อน แต่พี่เนย สาวเรียบร้อย สาวหวาน ที่รอยยิ้มของเธอทำให้หัวใจผมเต้นอย่างผิดปกติ

ตอนนั้นจะว่าไปพี่เนยรู้แล้วว่าผม คือ น้องรหัสของพี่เขา แต่บอกเลยว่าเธอปิดซ่อนความลับไว้อย่างแนบเนียน มิดชิด เพราะตอนที่เฉลยว่าใครเป็นพี่รหัส ผมตกใจเอามาก รอยยิ้มของพี่เนยที่รู้สึกชนะผม รอยยิ้มนั้นติดตราตรึงใจผมเรื่อยมา

แล้วด้วยความเป็นน้องรหัส ทำให้ผมสามารถเข้าหา เข้าใกล้ชิดกับพี่เนยได้บ่อย แต่ถึงยังไงผมก็ได้แค่แซวหยอก ไม่กล้าลงมือจีบพี่เนยจริงจังเสียที จะมีก็แต่เพื่อนสนิทผม 2 คนเท่านั้นที่รู้ว่าผมชอบพี่เนย แล้วยิ่งผมได้เห็นรุ่นพี่อีกรุ่น แสดงท่าทีจีบพี่เนยอย่างออกนอกหน้า แถมพี่เนยยังดูมีใจให้มันอีก ผมได้แต่เก็บความรู้สึกหึงหวงไว้ภายใน แต่ไม่รู้ทำไมจู่ๆ รุ่นพี่คนนั้นก็หายไป ไม่มาให้พี่เนยเห็นหน้าอีก แล้วเวลาก็ผ่านจนผมขึ้นปี 2 พี่เนยอยู่ปี 3 จากที่ผมเป็นน้องปี 1 ก็ได้กลายเป็นรุ่นพี่ มีน้องรหัสตามมา เป็นน้องผู้หญิง ชื่อ หวาน ที่เป็นสาวห้าวๆ แก่นๆ ดูน่ารักไปอีกแบบ

"เดล นายชอบหวานแบบแฟนหรือเปล่า" ประโยคคำถามจากพี่เนย ทำเอาผมที่กำลังกินข้าวอยู่แทบสำลัก
"ทำไมละพี่" ผมตอบ
"ก็มีคนมาบอก ว่าพวกรุ่นพี่ผู้ชาย พอได้น้องรหัสเป็นผู้หญิงน่ารักๆ จะแสดงท่าทีจีบออกนอกหน้าไง" พี่เนยถามออกมา
"ไม่นะ หวานก็น่ารักดี แต่ผมไม่ได้ชอบหวานแบบแฟนแน่นอน" ผมตอบ ในใจก็คิดเพิ่มคำตอบที่ไม่กล้าพูด (คนที่ผมชอบนะ คือ พี่เนยยังไงละ)
"อืม ก็ดีนะ ถ้าจะชอบน้องเขา พี่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก เป็นพี่รหัสน้องรหัส ถ้าคบกันมันก็ดีไปอีกแบบนะ จะได้ดูแลกันนานๆ" พี่เนยบอก ทำเอาผมคิดเห็นด้วย เพียงแค่คนที่ผมอยากคบหาไม่ใช่น้องรหัสแต่เป็นพี่รหัส
"หรอ งั้นผมคบกับพี่ได้หรอไงละ" ผมพูดออกไป ด้วยท่าทีเล่นทีจริง พี่เนยหันมามองใบหน้าของเธอดูตกใจกับคำพูดของผมพอควร แถมยังดูเขินด้วย แก้มของพี่เนยมีความแดงเขินอาย โอ๊ย ไม่อยากบอกเลยว่าน่ารักสุดๆ
"บ้า" พี่เนยตอบกลับมาได้เพียงแค่นี้ ก็เหมือนจะพูดอะไรไม่ออก เดินออกไปแทบจะทันที บางทีผมก็คิดไปเอง พี่เนยคงมีใจให้ผมได้บ้างแหละนะ



"พี่เดลๆ เลี้ยงข้าวหนูหน่อย" เสียงหวานๆ ของสาวน้อยวัยสดใสดังมาจากด้านหลัง ผมหันกลับไป ตอนนี้เป็นเพิ่งจะเป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว ผมเลยได้เจอกับนักศึกษาปี 1 ในชุดนักศึกษาตัวใหญ่ จะว่าไปช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านจากมัธยมมาเป็นมหาวิทยาลัยในช่วงเทอมแรก สาวๆ หลายคนดูยังเด็กที่ทำตัวโตกว่าวัย ชวนให้มองน่าสดใสเสียจริงนะ ผมหันไปมองสาวน้อยตัวเล็กๆ แต่หน้าอกใหญ่ๆ ผมสั้นๆ ลุคดูห้าวๆ เธอวิ่งมาด้วยสีหน้าสดใส
"ว่าไง เพิ่งเลิกเรียนหรอยัยหวาน" ผมตอบกลับน้องรหัสของผม
"ใช่ๆ หิวมาก ไปกินขนมกัน เลี้ยงน้องหน่อย" หวานบอกผม พร้อมกับยื่นมือมาจูงมือของผมไป ด้วยความไม่คิดอะไรมาก ผมจึงไปกับน้อง ในร้านกาแฟที่อยู่ข้างมหาวิทยาลัย รอยยิ้มอันสดใส กับเสียงหัวเราะ ก็ทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยอีกแบบเหมือนกัน
"พี่เดล กับพี่หวาน สนิทกันจัง" หวานถามผม
"ก็ปกตินะ" ผมตอบไป
"สนิทแบบพี่รหัสแค่นั้นหรอ" หวานถามย้ำอีกที
"ทำไมละ"
"พี่เดล หนูขอถามพี่ตรงๆ นะ" หวานถาม
"ว่ามา" ผมตอบกลับ
"พี่เดล ชอบพี่เนยแบบ คนรักใช่ไหม" หวานถาม ผมได้แต่จ้องหน้าน้องรหัสสุดห้าวคนนี้ ก่อนจะพยักหน้ายอมรับ เธอส่งรอยยิ้มสดใสออกมา
"อิอิ กะแล้ว หนูความรู้สึกไวนะ" หวานบอก
"จ้าๆ" ผมตอบรับ แล้วผมก็มองออกไปนอกร้าน แล้วก็ตกใจเล็กน้อย เพราะพี่เนยมองเข้ามา เมื่อเธอมองเห็นแล้วว่าผมเห็นเธอ พี่เนยก็รีบเบือนหน้าหนี ก่อนจะเดินออกไป ผมได้เห็นความรู้สึกแบบนั้นแล้วก็ชวนปวดใจ

หลังจากวันนั้นด้วยการเรียนที่ไม่ตรงกัน เวลาเจอกันก็แค่ทักทายผ่านๆ ไม่เหมือนแต่ก่อน ท่าทีที่เปลี่ยนไปของพี่เนยทำให้ผมรู้สึกปวดใจอยู่ไม่น้อย หวานเองที่พอรู้เหตุการณ์ ก็พยายามเข้ามาเป็นกาวใจให้ แต่ถึงยังไงเธอก็ยังไม่ได้สนิทกับพี่เนย จะให้เข้าไปคุยโดยตรงก็ยากกว่า เลยกลายเป็นความสัมพันธ์แบบคาราคาซังกันอยู่ จนในที่สุดก็มาถึงคราวที่พี่เนยจะหนีผมยากก็มาถึง เมื่อคณะของเราได้ออกไปจัดกิจกรรมรับน้องกันนอกสถานที่ ผมที่อยากไปแบบสบายๆ เลยขับรถส่วนตัวไปเอง แล้วพอถึงค่าย ด้วยกิจกรรมหลายอย่างก็ทำให้เราได้กลับมาคุยกัน เพราะกิจกรรมหลายส่วนต้องทำเป็นทีมสายรหัส รอยยิ้มของพี่เนยทำให้โลกผมสดใส

"พี่เนย จะกลับกับรถคณะเลยไหม" ผมถามในระหว่างกิจกรรมบางอย่าง
"อืม ก็คงงั้น" พี่เนยตอบ
"กลับกับผมไหม" ผมชวน พี่เนยหันมามองสักพัก ไม่รู้เธอคิดอะไรอยู่ แต่ก็ตอบกลับมา
"ไม่ชวนหวานกลับด้วยหรอ" พี่เนยบอก ทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่าเธอคิดว่าผมกับหวานกำลังคบหากันแน่ๆ ท่าทีของเธอเลยเปลี่ยนไปจากเดิม
"หวาน คงกลับกับแฟนเธอนะ" ผมบอก เพราะหวานเพิ่งจะมาบอกผมไม่นานนี้เอง ว่าเพื่อนของผมคนหนึ่งได้ไปสารภาพรักกับหวานแล้ว และก็ได้คบหาเป็นแฟนกัน ผมชี้ให้เห็นว่าหวานกำลังสวีทกับแฟนของเธอ พี่หวานก็ยิ้มออกมา
"อืม กลับก็ได้" พี่หวานบอก ก่อนที่ในค่ายจะทำกิจกรรมต่อ ภาพของพี่หวานในชุดเสื้อกล้าม ที่เล่นน้ำทะเล ช่างสวยประทับใจผมเหลือเกิน



แล้วก็มาถึงช่วงเวลาจบกิจกรรม หลายคนก็กลับกับรถขอบคณะ แต่หลายคนที่นำรถส่วนตัวมาก็กลับกันก่อน รวมถึงผมด้วยที่ได้พาพี่เนยขึ้นรถมาด้วย เธอสวมเสื้อยืดแบบเดียวกันกับผม เพราะเป็นเสื้อของกิจกรรมรับร้อง เพียงแค่มันยาวจนคลุมเข่า ยิ่งเธอใส่กางเกงขาสั่น มันเลยเหมือนจะกลายเป็นชุดเดรสไปเลย จะว่าไปการได้พาสาวสวยขึ้นรถสปอร์ตหรู มันก็เป็นที่จับตามองอยู่เหมือนกันนะ ในตอนนั้นเองผมก็ได้เจอกับหวาน เธอส่งยิ้มให้กำลังใจ เพราะรู้ว่าผมกับพี่เนยกำลังจะได้อยู่ลำพัง

เมื่อรถขับในถนนเส้นทางมุ่งเข้ากรุงเทพ เส้นทางที่รถว่างๆ ทำให้ผมสามารถที่จะขับรถด้วยความเร็วได้ แต่น่าแปลกที่รถสปอร์ตสุดหรู กับรักษากฏจราจรเป็นอย่างดี เพราะขับเพียง 80 Km เท่านั้น ผมอยากจะยืดเวลาที่ได้อยู่ลำพังกับพี่เนยออกไปให้นานที่สุด

"น้องรหัสพวกเรามีแฟนไปแล้ว ไวดีนะ" พี่เนยชวนคุย
"ก็ไม่แปลกหรอก น้องเขาน่ารัก ที่แปลก คือ คนน่ารักหลายคนทำไมไม่มีแฟนบ้างซะที" ผมตอบ
"บางทีเพราะไม่มีคนจีบ หรือไม่อยากมีใคร หรือรอใครสักคนมั้ง" พี่เนยบอก ผมมองใบหน้าด้านข้างของพี่เนย เธอมองออกไปด้านนอกรถ มองวิวสองข้างทาง
"แล้วพี่เนยละ ทำไมไม่มีแฟน" ผมถามออกไป
"อืม ไม่มีใครจีบมั้ง" พี่เนยบอก
"พี่เนย..." บรรยากาศที่ดูจะเป็นใจ ทำให้ผมตัดสินใจครั้งสำคัญของชีวิต
"อะไรหรอ" พี่เนยหันมาถาม
"เป็นแฟนกับผมมั้ย" ผมพูดออก เกิดเป็นความเงียบในรถ ช่วงเวลานั้นยาวนานจนผมอยากจะขับรถออกไปให้เร็วสุด

k