บทที่ 8

เรื่องของคนอกหัก

หลังจากจัดการเรื่องมิ้นเสร็จ ทบก็รับสายของวินที่โทรเข้ามาทั้งที่ไม่น่าจะโทรมาในวันหยุดแบบนี้ พอคุยจบก็รีบหุนหันออกไปแล้วบอกทุกคนเอาไว้แค่ว่าเดี๋ยวจะมา

นิดเริ่มยกอาหารออกมาเตรียมตั้งไว้ตรงม้าหินหน้าบ้านหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวจนเอี่ยมอ่อง มิ้นรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาหลังจากหลับลงไปได้ชั่วโมงเดียว เธอเดินลงจากบันไดชั้นบน เห็นลุงชาติกำลังนั่งดูทีวีในผ้าขาวม้า แกกำลังดูมวยที่ออกอากาศสดในช่วงเย็นจนไม่ได้สนใจเลยว่ามิ้นกำลังเดินผ่านไป

"พี่นิด" มิ้นเรียก

"อ่าวลงมาทำไม ไม่นอนพักไปละ จะกินไหวหรอ โดนของพ่อพี่ไปขนาดนั้น" นิดรีบเข้ามาประคองมิ้นไปนั่ง

"ไหวแหละพี่ หนูขอน้ำกินหน่อย" มิ้นพูดเสียงอ่อน นิดรีบหันไปหาน้ำแล้วรินใส่แก้วส่งให้เธอ พอได้ดื่มก็ยกพรวดๆ เข้าปากแป๊บเดียวหมดแก้ว

"เบาๆ ก็ได้เดี๋ยวสำลักพอดี" นิดปราม แล้วเทส่งให้เธออีกแก้ว คราวนี้มิ้นกินช้าลง

"ทบไปไหนละพี่"

"ไม่รู้ บอกแค่ว่าเดี๋ยวมา" นิดตอบ

"หนูว่าจะกลับไปนอนบ้าน กะจะให้ทบพาไปส่ง ขื่นออกไปทั้งแบบนี้ คนได้สงสัยกันหมด คงพูดไปต่างๆนาๆว่าหนูไปทำอะไรมาเดินออกจากบ้านพี่ขาถ่างๆ ของพ่อพี่นี่ใช่เล่นเลย แต่ก็สะใจดี" มิ้นพูดทีเล่นทีจริง

"ชอบละสิท่าทาง"

"เออ พี่ หนูรู้สึกว่าพ่อดูแปลกๆ เรื่องที่แกพูดถึงพ่อหนู"

"อ่อ....เออ" นิดเปลี่ยนสีหน้าจริงจังขึ้นนั่งลงข้างๆ มิ้นแล้วหยิบมือมิ้นมากุมไว้

"พ่อพี่กำลังจะเป็นอัลไซเมอร์นะ อาการยังไม่หนักเท่าไร แต่ก็เริ่มออกอาการแล้ว อย่างเรื่องพ่อมิ้น เอาตามตรงแกคงคิดว่ายังอยู่ในช่วงวัยรุ่นละมั้งตอนนี้ มิ้นน่าจะจำแกช่วงที่เรายังเด็กได้ ช่วงก่อนที่มิ้นจะเสียคุณพ่อไป" นิดพูด

"มิน่าล่ะ แกถึงได้พูดจาแปลกๆ พูดเหมือนพ่อหนูยังมีชีวิตอยู่เลย"

"อีเพ็ญ อีเพ็ญ หาน้ำให้กูกินหน่อยสิ" เสียงเรียกดังลั่นบ้าน ทำเอาสองสาวสะดุ้งเฮือกมองหน้ากัน

"มิ้นเดี๋ยวพี่มานะ" นิดหยิบแก้วอีกใบกับน้ำในเหยือกเทแล้ววิ่งเข้าบ้านหายไป สักพักใหญ่ก็วิ่งกลับมานั่งลงที่เดิม

"เพ็ญที่ว่าคือ....พี่เพ็ญที่เคยมาอยู่ที่บ้านพี่นิดหรอ" มิ้นถามย้ำ

"อือ...บางทีแกก็ยังคิดว่าแกอยู่ช่วงเวลานั่นแหละ บางวันก็จะออกไปหาคุณเรืองพ่อมิ้นก็มีนะ นี่แหละพี่ถึงต้องมาอยู่ดูพ่อบ่อยๆ"

"อย่างงี้นี่เอง"

"เรื่องของพี่กับพ่อ มิ้นอย่าเอาไปบอกใครนะ พี่เองก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นหรอกแต่มันสุดวิสัยจริงๆ"

"ยังไงหรอพี่"

"มิ้นก็รู้ว่าพ่อพี่ ตอนหนุ่มๆ เป็นคนยังไง แกมีอะไรกับพี่เพ็ญไปทั่วบ้าน ตรงไหนก็ทำ ไม่มีอาย พวกเราต่างหากที่ต้องอายแกแล้ววิ่งหนีไป วันที่อาการกำเริบขึ้น แกก็คิดว่าพี่คือพี่เพ็ญน่ะสิ"

"หือ..."

"แล้วจากนั้นพี่ก็ควบคุมสถานะการณ์ไม่ได้ มันก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยอย่างน้อยก็ถือว่าได้ช่วยให้แกมีความสุข ส่วนตัวพี่เองก็สนุกไปด้วย พี่คงไม่ผิดใช่ไหมที่ทำแบบนี้คงไม่เป็นไรใช่ไหม" นิดถามกลับ

"แล้วอาการจะแย่ลงกว่านี้อีกไหม"

"ก็คงแย่ลงอีกนั่นแหละ ตามอายุของแก พี่เลยว่าจะพาพ่อไปอยู่ที่ค่ายจะได้ไม่ต้องไปๆ มาๆ ตอนนี้ผัวพี่เองก็เข้าใจแล้ว อีกหน่อยมิ้นก็คงไม่ได้เจอพี่กับพ่อแล้วนะ"

"หะ ฟังดูใจหายจังเลย"

"เอาไว้มิ้นคิดถึงพี่ คิดถึงพ่อพี่ก็ไปเยี่ยมที่ค่ายได้นะ แต่ก็ต้องไปตอนที่พ่อพี่ยังแตะปีบไหวนะมิ้นถ้าไปตอนที่นอนเป็นผักแล้วอันนี้พี่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้ มิ้นคงได้แค่เยี่ยมจริงๆ" นิดแกล้งยั่ว

"ยังจะพูดเรื่องแบบนั้นเวลานี้อีกนะพี่"

"พี่ล้อเล่น"

"เรามาตั้งเตากันเลยดีไหม เดี๋ยวทบก็คงมาแล้ว" นิดถาม

"เอาสิพี่ ย่างเอาไว้ให้ทบด้วยจะได้มาถึงไม่ต้องแย่งกันกิน"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปตามพ่อออกมาก่อนนะ" นิดพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไป เธอเดินออกมาพร้อมชาติ เขายังส่งยิ้มหวานให้มิ้นเหมือนเดิม

--------------------------------------------------------------

สองพ่อลูกกำลังง่วนอยู่กับการจุดไฟตั้งเตา เสียงมอเตอร์ไซด์ก็แล่นอ้อมเข้ามาจอดตรงหลังบ้าน ทบกำลังเดินเข้ามาจากประตูหลังบ้าน วันนี้คงตั้งใจจะนอนค้างกระมั้งถึงเอารถมาจอดในบ้าน แต่ทบไม่ได้มาคนเดียวข้างๆ มีชายรูปร่างไล่เลี่ยกันเดินเข้ามาอีกคน เขาเดินมาด้วยนัยต์ตาดูเศร้าค่อนข้างอึมครึม ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาดูหล่อคมกว่าทบเสียอีก มิ้นดูเขาแวปแรกเธอนึกถึงชัชขึ้นมาเลย ต่างไปแค่ตาคนนี้ดูหล่อกว่าชัชอีกหน่อยเพราะมีหน่วยกล้ามแน่นกว่าโดยเฉพาะ กล้ามช่วงแขนและขา

"อ่าวมิ้นลงมาได้ไงนึกว่าจะนอนไปแล้ว" ทบทักทันทีที่เห็นมิ้น เธอสวมเสื้อยืดของนิด เพราะเสื้อของเธอเปียกน้ำไปแล้ว ตอนนี้เธออยู่ในเสื้อสีเขียวอ่อน เข้าทรงแต่ก็ค่อนข้างหลวมพอที่จะไม่รัดหน้าอกจนแน่นเกินไป มิ้นไม่ได้สวมชั้นในอยู่ทั้งข้างบนข้างล่าง ตั้งแต่ตอนอาบน้ำขึ้นนอนไปหลังจากเสร็จกิจกันไปรอบแรก กางเกงขาสั้นของเธอสั้นเพียงแค่คืบเดียวยังคงเป็นตัวเดิมกับตัวที่เธอสวมมาบ้านนี้ตอนแรก เขามองมิ้นครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองทางชาติกับนิดที่กำลังก่อไฟอยู่ ต่างจากมิ้นที่จ้องเขาตาเป็นมัน (หล่อแบบนี้ไม่ปล่อยให้รอดไปหรอก)

"มิ้น พ่อชาติ พี่นิด นี่ไอ้วิน ไอ้วินคนนี่พ่อชาติ โน้นพี่นิด นี่มิ้น มะ เมี......" ทบแนะนำยังไม่ทันจบ มิ้นก็มองตาเขียวใส่ แล้วหันไปมองวินยกมือไหว้คนอายุมากกว่าอย่างชาติ ทบกลืนน้ำลายดังอึกเพราะไม่รู้ว่ามิ้นจะมาไม้ไหน เขานั่งลงที่ข้างๆ มิ้น

"วินมานั่งนี่สิ" มิ้นพูดเสียงหวาน เธอจัดที่นั่งอีกข้างให้วินนั่ง ตอนแรกที่เขาจะนั่งข้างทบ ก็เป็นอันต้องย้ายเพราะเธอยื่นกระติกที่วางข้างตัวเองส่งไปนั่งแทนที่ ทบมองท่าทางมิ้นก็ยิ้มมุมปาก

"หายเจ็บแล้วหรือไงหะ ซ่าเชียวนะ" ทบเอ็ดใส่

"ก็ดีขึ้นแล้วละ ชิ" มิ้นหันไปจัดการรินน้ำโค้กใส่แก้วส่งให้วิน

"ไม่ได้มิ้น มันต้องกินนี่ เหล้า เอาแก้วมันมา คนพึ่งอกหักมาจะกินโค้กเปล่าๆ ได้ไง" ทบรีบออกตัว ทำเอาสองสาวหันมองหน้ากัน

"หือ อกหักหรอ หล่อแบบนี้เนียนะอกหัก" นิดทวนคำ

"ใช่พี่ ไปฝึกงานแล้วไปหลงรักพยาบาลรุ่นพี่ ผมบอกแล้วว่าเค้าแค่เล่นๆ แต่มันดันจริงจัง ผัวเขากลับมาเป็นไง หมาจ๋อย คืนนี้มึงก็นอนบ้านนี้กับกู แดกให้เมา เอาให้อ้วก ฮ่าๆ" ทบหัวเราะร่า วินมองทบปกติคงด่าเปิงไปแล้วแต่วันนี้ไม่มีอารมณ์จะพูดอะไรเลย พอเทเหล้าใส่แก้วเสร็จเอานิ้วคนๆ ก็กระดกอึกๆ เข้าปาก

"น่าสงสารจังเลย" มิ้นพูดยิ้มๆ สีหน้าเหมือนดีใจมากกว่าสงสารซะอีก

ชาติยกเตาขึ้นมาตั้งกลางวง โดยมีนิดเอาหม้อมาวางแล้วจัดการลงน้ำซุปพร้อม ก่อนจะนั่งลงล้อมวง ต่างคนต่างจัดการอุปกรณ์อาวุธครบมือไปกระทั่งน้ำจิ้มรสเด็ดที่นิดตั้งใจทำ

"แค่อกหัก เขาไม่เลือกเรามันก็แค่นั้น เดี๋ยวมันก็หาย อายุแค่นี้เองจะไปเครียดอะไร เรายังต้องเจออะไรอีกมาก อย่าจมทุกข์กับเรื่องแค่นี้เลยน่า" ชาติงัดคำคมขึ้นมาปลอบใจ วินยิ้มตอบกระดกเหล้าพรวดๆ แล้วหยิบกับข้าวใส่ปาก พอเห็นวินเริ่มกินทุกคนก็เริ่มเบาใจ

"พี่นิดนี่ทำอะไรก็อร่อย ทุกอย่างเลยนะ" ทบรีบออกปากชม

"ฮ่าๆ พูดเกินไปทบ พี่ก็ทำไปเรื่อยไปจำคนนั้นคนนี้มาทำทั้งนั้นแหละ" นิดออกตัวเขินๆ เพราะความชอบส่วนตัวของเธอคือการลงมือทำอาหารนี่แหละ และยิ่งชอบถ้าคนกินชมว่าอร่อย

"ทำขายได้เลยนะครับ อร่อยมาก ไก่ทอดนี่ก็หมักดี" วินชม มิ้นรู้สึกว่าเธอไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับเค้าเลย ทอดไก่น้ำมันก็กระเด็นจนเรื่องราวบานปลาย จะทำอะไรให้ทบกินก็ไม่เป็นสับปะรดสักอย่าง มิ้นเงยหน้ามองฟ้ารู้สึกอึดอัดชอบกล พอเห็นฟ้าดูแดงๆ ก็เลยยกมาเป็นเรื่องพูด

"ดูเหมือนฝนจะตกนะฟ้าแดงๆ" มิ้นว่า ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองตามกัน

"จริงด้วย พี่ว่าท่าทางเราต้องย้ายเข้าไปกินในบ้านแล้วละ" นิดเสริม

"ดีเลย พ่อจะดูประกวดร้องเพลงต่อ" ชาติพูดแล้วก็ล่วงหน้าเดินเข้าบ้านไปก่อนใคร ปล่อยให้หนุ่มๆ สาวๆ จัดการโยกย้ายข้าวของเข้ามาตั้งโต๊ะในบ้าน

พอถึงจังหวะลุกมิ้นแกล้งเดินกะเผลกซัดเซไปซบวิน ได้วินประคองเอาไว้ เธอยิ้มโปรยเสน่ห์ใส่เขาไป วินกระชับไหล่มิ้นแล้วประคองเข้ามาในบ้าน อุ้มมือเขาอบอุ่นเหลือเกิน

"มิ้นเป็นไรหรือเปล่า ทำไมวินมึงต้องประคองมา" ทบออกอาการหวง

"เขาดูเซๆ" วินรีบออกตัว

"แค่นั่งนานไปหน่อย เหน็บกินหน่ะ" มิ้นตอบยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วนั่งลงที่เก้าอี้โต๊ะอาหารในบ้าน

"ไม่บอกทบละเดี๋ยวทบประคองให้" ทบพูดอ้อนๆ

"ก็ทบถือหม้อเข้าบ้านมาก่อนแล้วนิ ไม่เห็นจะสนใจอะไรมิ้นเลย"

"สองคนนี้นิ ชอบหาเรื่องกันเองอยู่เรื่อยเลยเหมือนเด็กๆ ดูสิ" นิดบ่นๆ มองหน้าวินที่เหมือนจะยังงงกับสถานการณ์ เขาเองก็ไม่เคยรู้ว่าทบมีแฟน แต่ถ้าจะมีมิ้นก็ดูจะเหมาะสมดี อีกทั้งหน้าอกยังใหญ่เบ้อเริ่ม ทำเอาเขาต้องคอยระวังสายตาตัวเองอยู่ตลอด

"ก็มิ้นนะสิ พอมีไอ้วินมานั่งด้วยก็ทำเป็นไม่สนใจผมแล้ว เจอคนหล่อไม่ได้เลย"

"ไม่จริงซะหน่อย"

"ไม่สนใจอะไรกัน ตอนบ่ายพี่ยังเห็นอาบน้ำ......." นิดกำลังจะโพล่งออกมาทบก็รีบกำแขนนิดเอาไว้แน่น

"เออพี่ พ่อมัวแต่ดูร้องเพลงได้กินอะไรบ้างยังเนอะ ย่างๆ แล้วเอาไปให้แกไหม เผื่อแก" ทบรีบเปลี่ยนเรื่องพลางหยิบถ้วยของชาติมาคีบหมู คีบเนื้อใส่ยกใหญ่

"โอ๊ย พ่อก็กินข้าวเย็นไปแล้วไงไม่หิวมากหรอก ไม่ต้องเยอะแบบนั้น"

"ไปๆ ผมไปดูแลด้วย เพื่อนบ้านกันนี่เนอะ ต้องช่วยกันดูแล" ทบพูดลุกลน แล้วพากันลุกออกไปพร้อมกับนิด

พอในวงเหลือกันแค่สองคนวินก็รู้สึกประหม่าหนักขึ้น มิ้นหันมองหน้าเขา เธอมองจ้องแบบอยากได้จนวินเองก็รู้ตัว เขาเลือกที่จะหันหนีแต่ก็กลัวจะเสียมารยาท

"มีอะไรไม่สบายใจเล่าให้ฟังได้นะ เพื่อนทบก็เหมือนเพื่อนเรานั่นแหละ เผื่อช่วยได้ พูดออกมายังดีกว่าเก็บไว้นะ" มิ้นเลียบๆ เคียงๆ ยิ้มให้วินอย่างเป็นมิตรอีกรอบ เขามองเธอแล้วก้มหน้าลง

"ขอบคุณครับ มิ้นเป็นอะไรกับทบหรือเปล่าทำไมทบดูหวงๆ มิ้นแปลกๆ ผมจะได้วางตัวถูก"

"ก็เพื่อนกันแหละ ทบมันก็บ้าๆ บอๆ แบบนี้แหละ" มิ้นตอบหน้าตาเฉย วินหยิบเหล้าในแก้วยกพรวดๆ เข้าปาก ยิ่งรู้สึกประหม่าก็กินเข้าไปอีกไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมอมตัวเอง

"หมดแล้ว เติมให้นะ" มิ้นได้โอกาสรีบชงเหล้าให้กินอีกแก้วคราวนี้ เธอใส่เหล้าลงไปเยอะกว่าเดิม

"มิ้นไม่ลองคบกับทบดูละ มันเองก็อยากมีสาวรู้ใจสักคนผมว่า มิ้นกับทบก็ดูเข้ากันได้ดีออก"

"จริงหรอ แต่ทบเหมือนไม่ค่อยมีเวลาเลย"

"อ๋อครับ ช่วงนี้ฝึกงานใกล้จบ แล้วอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ไปเที่ยวกับผมด้วย*" วินตอบอ้อมแอ้ม มิ้นรู้สึกว่าวินดูเป็นผู้ชายขี้อายและสุภาพ

"ไปกับวินนี่เอง มิน่าไม่เจอทบเลย" มิ้นพูดยิ้มๆ ยิ่งเธอมองผู้ชายที่ท่าทางอบอุ่น อย่างวิน เก่งหรือชัช สิ่งที่แต่ละคนมีเหมือนกันก็คือพวกเขาทำให้เธออยากอยู่ใกล้ๆ บางสิ่งที่เธอกำลังตามหามันอาจอยู่ในใครสักคน เธอไม่แน่ใจเลยว่าสิ่งที่หาอยู่คืออะไร และมันอยู่ที่ใคร วินยกแก้วขึ้นจะดื่มอีกอึกมิ้นเอามือขวางไว้

"วินกินอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่สนุกสิ มิ้นกินด้วยแล้วกัน" เธอพูดแล้วหยิบแล้วน้ำอัดลมที่ผสมแอลกอฮอล์ลงไปนิดหน่อย ยกขึ้นชนกับแก้ววิน

"ความรักมันคืออะไรเนอะ ผู้หญิงคนนั้น เราเจอกันแค่แปปเดียวผมกับเธอก็....ไปไกลเกินกว่าจะถอนตัว"

"เค้าอายุมากกว่าหรอ" มิ้นถามกลับ

"อืม แก่กว่า เกือบสิบปี เค้าเกือบสามสิบแล้วมั้ง ผมพึ่งจะยี่สิบเอง**"

"ชอบคนแก่กว่า ก็แปลว่าชอบคนอบอุ่นเหมือนกันเลย มิ้นว่าผู้หญิงคนนั้นพลาดอย่างแรงเลย วินดูเป็นคนอบอุ่นจริงๆ นะ" มิ้นยิ้มหวานใส่เขา วินเขินอมยิ้มตอบเผยรอยลักยิ้มเล็กๆ ตรงแก้ม เขายิ่งดูอ่อนโยนน่ารักจนเธอหัวใจเต้นแรง

"คุยอะไรกัน" ทบเดินกลับมาที่โต๊ะ ไม่สบอารมณ์อย่างแรงที่เห็นวินกับมิ้นดูเข้ากันได้ดีเกินเหตุ นั่งยิ้มมองตากันหวานฉ่ำ

"ไหนว่าพึ่งอกหักมาไงไอ้ห่า นี่มาหว่านเสน่ห์ใส่มิ้นหรือไง"

"เชี้ยไรไอ้ทบ กูนั่งคุยกันเฉยๆ ถามมิ้นได้ เมาแล้วก็ไปนอน" วินว่า

"เมา? กูพึ่งกินไปแก้วเดียว มาเลยมึง เหล้ามึงลดแล้วต้องเติม แดกไป เมาแล้วมึงอ่ะไปนอน" ทบพูดฉุนๆ วินไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมทบถึงดูอารมณ์ขึ้นแปลกๆ หรือเพราะทบเองก็แอบหวงมิ้นอยู่หรือเปล่านะ

"อุ๊ย....เดี๋ยวมานะ" มิ้นร้องอุทานแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้สองหนุ่มนั่งมองหน้ากันงงๆ

ในบ้านชาติกับนิดไม่อยู่แล้ว มิ้นไม่ได้สนใจตอนนี้เธอเร่งฝีเท้าเดินไปที่ห้องน้ำ ไอ้น้ำสารพัดที่คิดว่าเอาออกหมดแล้วตั้งแต่บ่าย มันไหลย้อนออกมาจนเป้าเธอเปียกชุ่มไปหมด หรือเป็นเพราะว่าเธอกำลังมีอารมณ์กับวินกัน แต่แย่แล้วกางเกงเธอเป็นดวงน้ำที่มองเห็นได้จากข้างหลัง ถ้าใครมาเห็นเอาตอนนี้โดยเฉพาะวิน...คงจะยุ่งกันใหญ่ แถมยังน่าอายอีกต่างหาก......

"มิ้นเป็นอะไรไหม" เสียงวินดังขึ้นจากข้างหลัง เธอหันกลับมา สิ่งที่เธอไม่อยากให้เห็น เขากำลังมองมัน ดวงน้ำที่อยู่บนกางเกง ตรงหว่างขาเธอ

"วิน....." มิ้นหน้าซีดเผือด

--------------------------------------------------------------------

*การไปเที่ยวของทบ ติดตามได้ใน รอยทรงจำ ตอน ฝันที่ไม่อยากตื่น EP.7+

 **อ่านย้อนหลังเรื่องราวได้ที่ ReadAwite ครับ เป็นเรื่องวินกับฟ้า

น้ำเดินขนาดนี้ ได้เข้าวินแน่ เอ หรือวินจะเป็นคนเข้าซะเอง
ขอบคุณครับ

เรื่องของมินต์ที่มาcoverใหม่ มินต์ กลายเป็นคนดู ชั่วร้ายไปเลย อะ  จากฉบับเดิม เป็นคนมีอารมณ์ง่าย แต่เพราะอารมณ?พาไปจึงยับยั้งไม่ค่อยได้ แต่ในเวอร์ชั่นนี้  มินต? เป็นคนโรคจืต ที่อยากจะเอาคนที่เข้ามาใกล้ไปหมด โดยไม่รู้สึกแคร์ เก่ง หรือ ทบ เลย   ทำแบบประเจิดประเจอด้วย   
สนุกดีครับ เน้นดราม่า ด้วย    พอจิ๊ดๆ 

มิ้นน้ำเดินรอเลยเมื่อเห็นหนุ่มหล่อ

ให้วินใส้น้ำ​เพิ่มเข้าไปก็ได้​นะ​มิ้น จะได้​เติมเต็ม​ให้ล้นปรี่เข้าไป​อีก