ของเช็คเรตติ้งนะครับสงสัยมาก กำลังใจไม่มีเขียนเลยช่วงนี้
บทที่ 8.2
เรื่องลับของสองสาว
วินยืนอยู่ตรงประตูห้องน้ำโดยที่มิ้นยืนอยู่ด้านหน้าหันหลังให้เขา ถึงจะไม่ตั้งใจดูแต่เขามองเห็นดวงน้ำที่อยู่ตรงเป้ากางเกงเธอมันเปื้อนเป็นดวง
“มิ้นเป็นอะไรหรือเปล่า” วินถาม
“ไม่ ไม่เป็นไร มิ้นจะเข้าห้องน้ำ วินไปใช้ข้างนอกก่อนสิ” เธอพูดแล้วรีบดึงประตูมาปิด
“เร็วๆ หน่อยนะครับ ผมปวดฉี่มากเลย” วินตอบ
“ไปใช้ข้างนอกก่อน” มิ้นย้ำ
“เสียงดังอะไรกัน” นิดที่เดินลงมาจากชั้นบนพอดี เห็นวินกำลังยืนตัวงอๆ
“มีอะไรกันพี่นิด” ทบที่ทนนั่งเหงารออยู่คนเดียวไม่ไหวเลยลุกขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“อ่าว ไมมึงไม่เข้าห้องน้ำไปละ” ทบถาม
“มิ้นเข้าอยู่”
“โอ๊ย ผู้ชายไปเข้าที่ไหนก็ได้ ทบพาวินออกไปสิ แล้วนี่เตาไม่มีใครดูเดี๋ยวก็ไหม้หมดหรอก” นิดพูดบ่นๆ แล้วรีบเดินกลับไปที่โต๊ะ ทบคล้องคอวินเดินออกไปหลังบ้าน เดินไปใกล้ต้นไม้แล้วจัดการยืนฉี่อยู่ข้างกัน
พอเห็นว่าปลอดคนมิ้นก็ถือโอกาส รีบออกมาเธอวิ่งกลับไปที่โต๊ะ มองเห็นนิดกำลังจัดการหมูที่ถูกย่างวางอยู่ข้างบน
“พี่นิด พี่นิด” เธอเรียกอย่างรีบเร่ง
“อะไร อะไรมิ้น” นิดหันมองหญิงสาวที่กำลังเอาหมอนหนุนตรงเตียงไม้ขึ้นมาปิดเป้ากางเกงเอาไว้
“กางเกงหนูเปียกน้ำ พี่มีกางเกงให้หนูเปลี่ยนไหม” มิ้นพูดอายๆ
“อุ๊ย เลอะขนาดนี้เชียว” นิดมองสภาพกางเกง ตอนนี้มันแผ่ออกเป็นดวงน้ำวงใหญ่ กว้างจนเปื้อนไปด้านหลัง
“น้ำอะไร ฉี่หรอ” นิดถาม พลางเดินไปหากางเกงตรงราวเสื้อผ้า พอหยิบกางเกงบอลของพ่อออกมาได้ตัวหนึ่ง มิ้นรีบคว้ามันไปแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ
“น้ำ พ่อพี่กับทบนั่นแหละ อุ๊ยเลอะหมดแล้ว”
“อะไรกันพี่” ทบกับวินเดินเลาะข้างบ้านกลับมาที่โต๊ะ มองเห็นนิดพึ่งเดินมาที่โต๊ะทั้งที่ควรจะนั่งอยู่ ขณะที่มิ้นตอนนี้เปลี่ยนไปใส่กางเกงบอลตัวโคร่งสีเขียวเข้ากับเสื้อดูแปลกตา
“ไปนั่งทับน้ำมาหรอครับ” วินถามขึ้น
“อือ” มิ้นรีบตอบ ให้เขาเข้าใจแบบนั้นซะยังดีกว่า
“พี่ว่า ฝนจะตกจริงๆ แล้วเรารีบกินให้หมดดีกว่า พี่จะได้เก็บล้าง” นิดเร่ง
“พ่อพี่ไปไหนแล้วละ” มิ้นถาม
“หลับไปแล้ว เดี๋ยวก็คงตื่นแหละ แกหลงเวลาอยู่ ไม่เชื่อมิ้นก็รอดูสิ อีกพักหนึ่งก็ลงมา”
“มีงี้ด้วย”
“ก็บางวันก็ตื่นตอนเที่ยงคืน แล้วโวยวายใหญ่ คิดว่าตัวเองตื่นมาตอนเช้าบ้าง อาบน้ำแต่งตัวทั้งที่ หลับไปได้ชั่วโมงเดียวเอง”
“หือ พูดเป็นเล่น พ่อเป็นแบบนั้นเลยหรอ ผมคิดว่าแค่ความทรงจำถดถอยเถอะ แบบนั้นผมยังไม่เคยเจอเลยนะ” ทบเสริม
“เรื่องจริง” นิดคีบเอาหมูใส่ชามน้องๆ ทั้งสามคน
มื้อนี้เหมือนสองหนุ่มต้องรับหน้าที่กินเยอะเป็นพิเศษจนพุงกาง วินถูกทบมอบเหล้า ขณะที่ทบเองก็มอมตัวเองดื่มซะจนเหล้าหายไปทั้งกลม ทั้งคู่ไม่ใช่พวกคอแข็งอะไรนักพอเหล้าหมดกลมก็เมากันจนทรงตัวแทบไม่อยู่
“พี่นิดผมไม่ไหวแล้ว ขอนอนตรงนี้นะ” ทบพูดอ้อแอ้แล้วคลานไปบนเตียงไม้ที่ชาติใช้นอนกลางวันประจำ พอไปถึงก็จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองโยนลงพื้นเหลือแค่กางเกงใน
“เชี้ยทบถอดเสื้อผ้าทำไม” วินถาม
“กูร้อน”
“เออ” วินตอบใบหน้าแดงก่ำ เขาเองก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ ทบ สองสาวมองดูสารรูปหนุ่มๆ มิ้นได้แต่อมยิ้มมีแผนอยู่ในหัว
“พี่นิด หลับกันไปแล้วเอาไงต่อดี” มิ้นพูดยิ้มๆ
“อยากทำอะไร ยิ้มแบบนี้”
“ก็ทำอย่างที่พี่คิดนั่นแหละดูนั่นสิ” มิ้นชี้ไปที่เป้ากางเกงในทบ ท่อนใหญ่ของทบแข็งตัวชี้จนโผล่พ้นออกมาจากของกางเกงใน ขณะที่วินเองก็เหมือนจะไม่น้อยหน้ากัน มันดันตัวแข็งอยู่ในเป้ากางเกงเป็นลำ
“นึกว่าหมดแรงไปแล้วนะ ยังจะสนุกได้อีกหรอ” นิดถามยิ้มๆ เธอคิดว่าเธอเป็นคนเดียวซะอีกที่คิดแบบนี้
“อิอิ ใครใช้ให้ทบมีเพื่อนหล่อขนาดนี้กันละ” มิ้นพูด มือเร่งช่วยเก็บของบนโต๊ะ ไม่ทันจะเอาจานชามไปถึงครัว ฝนก็เทลงมาแรงๆ จนแทบไม่ได้ยินเสียงคุยกัน มิ้นวางจานชามเสร็จมองไปบนเตียงวินกำลังลุกขึ้นคลานอยู่บนพื้นไปทางห้องน้ำ เธอรีบวิ่งไปประคองเขา พอไปถึงห้องน้ำ ยันตัวไปกับตุ่มแล้วสำรอกออกมาเต็มคราบ
“อี๋” มิ้นอุทาน แต่ก็ไม่วายจะใช้มือยืนลูบหลังให้วิน
“อะไรหน่ะมิ้น” นิดเดินเข้ามาดูสภาพวิน
“อ้วกพี่”
“อ็วก.....อ๊อก......” นิดรีบวิ่งเข้ามาลูบหลังให้วินแทบไม่ทัน เขายิ่งอ้วกออกมามากขึ้น เธอใช้มือลูบจากหลังขึ้นมาที่ลำคอ เหมือนลมที่พัดเอาของทุกอย่างพุ่งออกมาตามระลอกพัดของมือเธอ
“ฮ่าๆ ท่าทางจะไม่ค่อยได้กิน ทบก็รู้นะว่าเพื่อนอกหักยังจะมอมเพื่อนอีก” นิดเข้ามาช่วยจัดการล้างพื้น มิ้นตักน้ำในตุ่มแล้วส่งให้เขาล้างหน้าบ้วนปาก วินแทบล้มทั้งยืนเขาเย็นวูบไปทั้งตัว ร่างใหญ่เซถลามาหามิ้น ทั้งสองสาวเข้ามาประคองกอดชายร่างสูงเอาไว้
“กินเยอะทำไมเนีย ลำบากเลยเห็นไหม” มิ้นทุบอกวินเบาๆ วินกุมมือมิ้นเอาไว้ ยกมือเรียวบางขึ้นจุ๊บที่ปาก
“ผมเจ็บนะ ทำเหมือนผมไม่มีหัวใจแบบนี้ รู้ไหมตอนที่ผมเห็นคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่น ผมรู้สึกยังไง” วินพูดขึ้นน้ำเสียงดูจริงจัง ช่วงครู่หนึ่ง มิ้นรู้สึกเหมือนเก่งกำลังพูดกับเธอ
“ฟ้าตอบผมสิ” วินพูดย้ำ
“เธอเมาแล้ว” มิ้นตั้งสติได้ก็พาตัววินเดินออกมาโดยมีนิดช่วยอีกแรง
พอเขานั่งลงบนเตียงข้างๆ ทบ เหมือนจะหันไปมองสภาพเพื่อนรักที่อนาถพอกัน ตาเบลอๆ ลอยๆ ในอกรู้สึกเจ็บแปล๊บความเจ็บปวดมันแล่นพล่านไปหมด ยิ่งเมาก็ยิ่งเจ็บ เจ็บซะยิ่งกว่าตอนไม่เมา
“ขอเหล้าผมอีกได้ไหม” วินพูดเสียงอ้อแอ้
“เมาแล้วก็นอนไปสิ” มิ้นพูด วินคว้ามือเธอไปอีกแล้ว แล้วจุ๊บที่หลังมือ มิ้นรู้สึกเขินที่เขาทำแบบนี้
“เอานี่” นิดส่งน้ำเปล่าให้วิน วินจัดการดื่มไปสองสามอึกแล้วส่งคืน
“พี่นิด ให้เขากินอีกหรอ”
“นั่นน้ำเปล่า”
“เจ็บมากไหม” มิ้นถามวิน อีกฝ่ายพยักหน้า น้ำตาไหลออกจนนองแก้ม ทั้งสองสาวรู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่เรื่องโกหก
“เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเถอะจะได้นอนสบาย” นิดเปลี่ยนเรื่อง ทั้งคู่เลิกล้มความคิดที่จะเล่นสนุกกับสองหนุ่มแล้ว มิ้นจับชายเสื้อของวินถลกออกจากปลายแขน วินช่วยถอดโดยที่แทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาสะลืมสะลือ ภาพตรงหน้าเป็นฟ้าพยาบาลสาวที่สร้างความเจ็บปวดให้เขาอย่างแสนทุกข์ทรมาน
“ฟ้าทำแบบนี้กับผมทำไม” วินถามแล้วผลักร่างมิ้นถอยไปหลังจากที่เธอได้เสื้อไปแล้ว
“นี่วินตั้งสติหน่อยสิ” มิ้นใช้มือตีหน้าวินเบาๆ เขาได้สติกลับมานิดหน่อยภาพกลับมาเป็นหญิงสาวสวยที่เป็นเพื่อนของทบ
“ขอโทษครับ” วินตอบเสียงอ้อแอ้
“คนที่มันทิ้งเราไปง่ายๆ บางทีมันอาจหมายความว่าเราไม่เคยมีความหมายอะไรในชีวิตของเค้า เธอต้องตัดใจ แล้วลืมไปซะ วันหนึ่งเธอจะแทบไม่รู้สึกอะไรกับมัน ความเจ็บปวดยิ่งนานมันจะหายไปเอง ถ้ายังคิดถึง ยังรู้สึกถึงมันแบบนี้ เธอก็จะเจ็บอยู่แบบนี้นั่นแหละ” มิ้นนึกถึงแผลและคำพูดที่เธอใช้ปลอบใจตัวเองจากเรื่องชัช
“ผมทำไม่ได้”
“ก็เพราะมันไม่ง่ายไง แต่ก็ต้องทำ” มิ้นตะเบ่งเสียงใส่วิน นิดหันมองอย่างงงๆ รู้สึกว่าคนปลอยใจจะดูอินมากกว่าคนถูกปลอบอีก
“มิ้น” นิดยื่นเสื้อยื่นกับกางเกงส่งให้มิ้น วินล้มตัวลงนอนเขาแทบไม่อยากลืมตา สติพร่าเลือนเหลือเกิน
“เสื้อผ้านายเหม็นอ้วก ใส่นี่ซะ” มิ้นหันกลับมาหาวินเขาเหมือนจะหลับไปซะแล้ว เธอมองนิดแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“หลับไปแล้วสินะ” นิดยิ้มแหย่ๆ
“คนอกหักมันสภาพน่าสมเพชแบบนี้แหละพี่” มิ้นพูดแล้วก็จัดการปลดกระดุมกางเกงยีนส์วินออก เธอจัดการรูดกางเกงโดยที่วินขยับร่างตาม
“ถอดเลยหรอ” นิดถามเธอแทบไม่อยากเชื่อสายตาว่ามิ้นจะใจกล้า
“ก็ถอดสิ นอนทั้งแบบนี้ก็เหม็นอ้วกตาย” มิ้นตอบหน้าซื่อตาใส
หลังจากกางเกงขายาวลอยหลุดไปก็เหลือเพียงกางเกงในสีน้ำเงินที่กำลังปิดเจ้าดุ้นใหญ่ที่กำลังนอนสงบเท่านั้น ผู้ชายหน้าตาดีกำลังนอนสงบพร้อมเป้ากางเกงที่กำลังตุงจนนูนเด่น
“ใหญ่หรือเปล่านะ หน้าตาหล่อแบบนี้ ถ้าเล็กขึ้นมาคงเสียดายแย่” มิ้นพูดยิ้มๆ ถึงจะบอกว่าเลิกล้มแต่พอเห็นของโปรดวางตรงหน้าก็อดใจไม่ได้กันทั้งคู่
“เปิดดูสิ” นิดยุส่ง คนพูดเองก็ตื่นเต้นเหมือนกำลังจะเปิดของขวัญ
มิ้นใช้มือรูดขอบกางเกงในลงช้าๆ มองเห็นลำโคนหนาของดุ้นใหญ่ ค่อยๆ เผยออกมาจนกระทั่งเต็มลำ มันอวบใหญ่แต่ไม่ได้แข็งตัวเต็มที่
“ลองปลุกดูดีไหมพี่ ยังไงเขาก็คงไม่ตื่น เห็นแบบนี้หนูชักมีอารมณ์แล้วสิ” มิ้นถามความเห็นเหมือนอยากหาเพื่อนร่วมอุดมการ
“เอาสิพี่ก็อยากเห็น” นิดพยักพเยิดเห็นด้วย ทั้งสองสาวพร้อมใจกันนั่งล้อมใกล้ๆ วิน นิดดันทบขยับออกไปจนอยู่ริมเตียง ของที่เคยกินแล้วก็นะยังไม่น่าสนใจเท่าของใหม่ที่พึ่งแกะออกมาจากกล่องตอนนี้
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน