สางแค้นตอนนี้ไม่มีบทเสียวนะครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ส่วนแคนนั้นการตอบรับคำเชิญของนุ่มนิ่มทุกอย่างมันเป็นแผนที่วางไว้ ตั้งแต่การเดินทางมาเชียงรายซึ่งจริงๆแคนไม่จำเป็นต้องเดินทางมาแต่ด้วยความสงสัยตั้งแต่ที่จู่ๆมาเจอกันที่สนามยิงปืนมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน พร้อมกับการเชื้อเชิญไปทานอาหารที่บ้านมันดูแปลกเกินไป พอมีการจับยาบ้าที่เชียงรายแคนจึงทำทีขึ้นไปตรวจดู เพื่อจะดูท่าทีของอีกฝ่ายหนึ่ง เพราะจากตอนแรกที่แคนสงสัยในลูกสาวคนโตของกำนันน้อมที่ชื่อปาริสาหรือน้อย แต่มันอาจจะเป็นความร่วมมือของสองพี่น้องก็ได้ แคนจึงเริ่มแผนการนี้
และเป็นไปอย่างที่คาดว่าลูกสาวคนเล็กของกำนันน้อมเชิญแคนไปทานอาหารเย็นแคนจึงตกลง เพราะเดาว่าอีกฝ่ายอาจให้คนคอยดูว่าแคนมาที่เชียงรายหรือไม่และเป็นไปอย่างที่คิด แคนจึงไม่แปลกใจที่เจอมุกดาที่หน้าร้านอาหาร จากการที่ไปพบแคนดูออกว่าลูกสาวคนเล็กของกำนันน้อมเป็นคนที่ฉลาดที่แสดงออกจากวิธีคิดและการพูดจาในหลายๆเรื่อง และเก็บอารมณ์ค่อนข้างดีแม้จะถูกแคนตอบปฏิเสธความหวังดีที่จะชดใช้แทนพ่อด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว ไม่เหมือนกับเลขาที่ดูออกว่าหวาดกลัวอย่างมาก แต่การพบปะเพียงระยะเวลาสั้นๆ มันไม่ช่วยอะไรได้มากนักนอกจากการประเมินท่าทีของลูกสาวของอดีตศัตรูที่ตกอยู่ในข่ายต้องสงสัยเท่านั้น เพราะข้อมูลจากคนร้ายที่จับตัวประกันบนตู้รถไฟและยอมมอบตัวนั้น ทางตำรวจได้ข้อมูลมาว่า มีคำสั่งให้ทำทีจับตัวประกันบนรถไฟและมาตรงที่จุดนัดหมายก่อนจะขอมอบตัวภายหลัง มันเป็นข้อมูลที่สารภาพตอนแรกเท่านั้นแต่หลังจากที่ทางตำรวจให้ดูภาพอาวุธที่ยึดได้จากศพพวกพันจ่าโทสมโภชน์ ว่ามีจรวด M-72 อยู่ด้วย พร้อมกับข้อมูลการติดต่อในโทรศัพท์ของพวกคนร้ายกับจ่าสมโภชน์
พอเห็นภาพถ่าย ทำให้ 1ใน 3รีบสารภาพทันที เพราะรู้ว่าพวกตัวเองถูกตัดบัญชีจำหน่ายไปแล้ว เป็นคำให้การที่เป็นประโยชน์มากตั้งแต่การขนยาเสพติดที่ฝั่งพม่าตามข่าวลวงที่ปล่อยออกไปเพื่อจะได้ทำลายกองกำลังไม่ทราบฝ่ายที่ ลอบทำลายขบวนขนยาเสพติดที่ผ่านมา แต่ขบวนตัวล่อที่ทำทีเป็นขนยาเสพติดนั้นไม่ถูกซุ่มโจมตี จึงดำเนินการตามแผน 2 คือปล่อยข่าวว่าจะขนเฮโรอีนไปกรุงเทพทางรถไฟ พอตำรวจจะเข้าจับกุมให้แกล้งบอกกว่ามีระเบิดเพื่อจะขู่ระเบิดรถไฟและจับตัวประกันและบังคับให้รถไฟไปจอดตามจุดที่นัดหมายไว้ ก่อนจะถ่วงเวลาจนถึงช่วงเย็นและยอมมอบตัว เพื่อจะไปสมทบกับพวกที่ถูกขังอยู่ในคุกก่อนหน้านี้ เพื่อเตรียมก่อการจลาจล โดยมีจ่าสมโภชน์คอยสั่งการอยู่ด้านนอก และทั้งหมดเป็นแผนของนายใหญ่หรือประพาสเป็นคนสั่งการ
แต่พอรู้ว่าพวกตนนั้นถูกหลอกให้มาตายจึงยอมสารภาพความจริง พร้อมข้อมูลเพิ่มเติมที่ตรงกับที่แคนเคยรีดได้มาจากอดีตทหารลาว แต่ทุกอย่างมันเป็นเพียงคำพูดเท่านั้นไม่มีอะไรหลักฐานที่หนาแน่นพอจะเล่นงานประพาสได้และข้อมูลทที่แคนรีดมาก็ไม่สามารถที่จะนำเอามาเป็นหลักฐานได้ ทางตำรวจจึงได้แต่จับตาดูอย่างใกล้ชิดเท่านั้น ถึงตอนนี้แคนได้แต่คิดเรื่องพวกนี้ เพราะหนักใจในเรื่องการหาหลักฐานที่มามัดตัวประพาสและมั่นใจว่าประพาสคือคนที่อยู่เบื้องหน้าเท่านั้น
หลังจากนั้น 5 วันในห้องประชุมที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ที่แคนกับธงรบเข้าประชุมด้วย ซึ่งทั้งคู่กำลังนั่งฟังการบรรยายจากนายตำรวจคนหนึ่ง
“ในภาพนี้คือ นางสาวประภัสสรหรือนุ่มนิ่ม ที่เป็นลูกสาวคนเล็กของนายบุญส่ง หรือกำนันน้อม ภาพนี้ทาง DEA ของสหรัฐได้ส่งมาให้ จากภาพนี้จะเห็นว่าประภัสสรกำลังคุยกับหัวหน้าแก็งส์ค้ายาของเม็กซิกัน ทางสายลับของ DEA เป็นคนถ่าย และยืนยันข้อมูลแน่ชัดแล้วว่า ประภัสสรกับมาดอนน่าคือคนๆเดียวกัน ตามข้อมูลของ DEAที่ส่งให้กับทางเรา เธอเป็นคนที่นำเฮโรอีนสูตรพิเศษนี้ไปขายยังเม็กซิโกและโคลัมเบีย”
ธงรบกับแคนสบตากัน แคนนั้นรู้เรื่องมาก่อนหน้านี้เพราะโจเซฟส่งข้อมูลของนุ่มนิ่มมาให้แคนด้วย มันทำเอาแคนคิดไม่ถึงเหมือนกันที่ผู้หญิงคนนี้จะเป็นถึงหัวหน้าขบวนการค้ายารายใหญ่ เธอสืบทอดเจตนารมณ์ของพ่อได้อย่างดีแถมรอบคอบและฉลาดกว่ามาก ข้อมูลที่ทางสหรัฐได้มามันแสดงให้เห็นว่านุ่มนิ่มเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังในการค้ายาที่ผ่านๆมา ทำให้ทางไทยพอที่จะเชื่อมต่อข้อมูลที่มีอยู่ทำให้เชื่อได้ว่าเธอเป็นหัวหน้าขบวนการค้ายานี้อย่างแน่นอน แต่จากข้อมูลที่ได้มามันไม่มีหลักฐานที่แน่นหนาจะเอาผิดเธอได้ ทุกอย่างมันแทบจะโยงไม่ถึงเธอแม้กระทั่งเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวที่เธอใช้นั้นจดทะเบียนกับบริษัทในสหรัฐก่อนจะขายให้กับอีกบริษัทแล้วใช้วิธีเช่าแทน แคนยอมรับว่าประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำมากจากที่ได้พูดคุยเธอนั้นไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมีเบื้องหลังที่น่ากลัว และจิตใจที่เหี้ยมโหดอย่างมาก แสดงว่าเป็นเชื้อร้ายที่กำนันน้อมทิ้งไว้ แต่มันต้องมีสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้มันคืออะไร
“มึงคิดว่าเพราะอะไรวะ”
ธงรบถามไปที่เพื่อนหลังจากที่อ่านข้อมูลของ DEA สหรัฐส่งมาให้เพื่อน
“ไม่รู้ว่าวะ ยากที่จะเดา ตอนที่กูเจอเขาก็ดูปกติธรรมดา แต่ดูเป็นคนที่ฉลาดมาก มิน่าถึงทำทีมาพบกูคงอยากประเมินกูเหมือนกัน ถึงคอยส่งคนตามคอยดูกู เหมือนกับมึง ผู้หญิงคนนี้ร้ายมากๆ มันเวรกรรมจริงๆที่กูต้องเกี่ยวพันกับครอบครัวนี้อีก”
มันเป็นการสนทนาของแคนกับธงในห้องทำงานของแคนที่ ป.ป.ส.ก่อนหน้านี้หลังจากที่แคนได้รับข้อมูลจากโจเซฟ
“มึงเคยได้ยินเรื่องผู้หญิงคนนี้มาก่อนหรือเปล่าวะ”
แคนถามไปที่เพื่อน
“เคยได้ยินกำนันพูดถึงบ้างวะ แต่เท่าที่ฟังๆมากำนันดูจะรักลูกคนนี้มาก”
“ถ้าอย่างนั้นมึงต้องระวังตัวกว่าเดิมแล้วละ เพราะยังไงเขาก็ต้องรู้เรื่องของมึงอยู่แล้ว”
ธงพยักหน้าก่อนจะถามเพื่อนต่อ
“แล้ววันนั้นที่มึงไปถึงบ้านเป็นยังไงบ้างวะ”
“ดูปกติดีไม่มีพิรุธอะไร แต่ตอนที่กูมองไปที่รูปไอ้น้อมเขาแอบสังเกตกูว่ามีปฏิกิริยาอะไรบ้าง”
“ความจริงลูกสาวกำนันก็สวยนี่หว่า มึงก็จัดการซะเลยจะได้เอาไว้สืบข่าวด้วย แถมมึงก็ไม่มีแฟนด้วยสบายเลยนะมึง”
ธงแหย่ไปที่เพื่อน
“ไอ้เวรกูไม่ใช่ เจมส์ บอนด์จะได้ฟันดะ”
แคนตอบเพื่อนด้วยเสียงหัวเราะก่อนจะพูดต่อ
“แต่หนักใจเรื่องการหาหลักฐานนี่ละวะ เพราะที่กูได้มาก็เอามาใช้ในศาลไม่ได้ ทุกอย่างมันเป็นคำพูดเท่านั้นและกูก็รีดโดยใช้วิธีทรมานพวกมัน ส่วนคำพูดไอ้พวกที่ถูกจับล่าสุดมันก็ดูเลื่อนลอยเอาเป็นหลักฐานไม่ได้ ดูแล้วไอ้ประพาสมันคงวางแผนมาอย่างดี มันซับซ้อนกว่าที่เราคิด ยิ่งตอนนี้ทีมพิเศษทำงานลำบากแล้วด้วย”
สิ่งที่แคนพูดออกมาเพราะตอนนี้ทางการพม่าได้ส่งหน่วยลาดตระเวนถี่ขึ้นและมีการสอบถามมายังไทย ว่ารู้เรื่องความเคลื่อนไหวว่ามีกองกำลังติดอาวุธตามแนวชายแดนที่คอยซุ่มโจมตีพวกขนยาเสพติดบ้างหรือไม่ ทำให้แคนต้องยุติการลอบเข้าไปฏิบัติงานในดินแดนของพม่าเป็นการชั่วคราว
“สงสัยงานนี้ต้องพึ่งทางมึงแล้วละ”
แคนบอกกับเพื่อน ซึ่งธงรู้ว่าเพื่อนหมายถึงอะไร
“ใจเย็นๆ กูต้องใช้เวลาหน่อย ต้องจับให้มั่นคั้นให้ตาย ไอ้คนนี้ต้องได้หลักฐานแบบจะๆ”
ธงตอบไปที่เพื่อน ธงนั้นถึงจะไม่รู้รายละเอียดของแคนในตอนที่ตนเองแฝงตัวนั้นว่าแคนได้ทำอะไรลงบ้าง แต่เดาได้ว่าแคนต้องเกี่ยวพันกับการฆ่าจิตรกับกำนันน้อมอย่างแน่นอน
“มิน่าวันนั้นที่พวกมันทำทีเป็นชิงตัวประกัน ถึงใช้สถานที่ตรงนั้นเพราะมันใกล้กับออฟฟิตเก่าของพี่ชาย พวกมันคงดูและสั่งการจากชั้นบนได้สบายๆ เสียงวิทยุที่กูกับไอ้น้ำได้ยินมันต้องเป็นเสียงของไอ้ประพาสแน่นอน ตรงกับที่ไอ้จันทลาบอก พวกมันมีคนสั่งการอยู่แถวๆนั้น”
แคนบอกกับเพื่อนที่พยักหน้าเห็นด้วย ถึงตอนนี้ในห้องประชุมภาพที่ฉายขึ้นในจอเป็นภาพของนุ่มนิ่มกับมุกดาที่กำลังขึ้นเครื่องบินส่วนตัวในสนามบินที่สหรัฐ พร้อมกับการบรรยายข้อมูลการเข้าออกสหรัฐของเธอในช่วง2-3ปีที่ผ่านมา และภาพของมุกดากับลิซ่า ซึ่งตอนนี้ทั้ง 2 คนถูกตั้งข้อสงสัยว่ารู้เห็นด้วยโดยเฉพาะมุกดาที่ตามเจ้านายตลอด จนการประชุมจบ ทางตำรวจได้เพิ่มกำลังในการติดตามความเคลื่อนไหวของนุ่มนิ่ม นอกเหนือจากประพาส ตอนนี้มีการวางกำลังคอยสอดส่องทั้งในบ้านที่เชียงรายและกรุงเทพ ข้อมูลต่างๆของเธอทางตำรวจได้นำมาตรวจสอบทั้งหมดอย่างละเอียด
ฝายนุ่มนิ่มหลังจากวันที่แคนมาที่บ้าน พวกเธอได้วางแผนกันอย่างเคร่งเครียดจนเธอมาพบกับประพาสที่กรุงเทพ และได้รับรายงานว่าการขนยาเสพติดโดยความช่วยเหลือของดาบณรงค์นั้นเป็นไปด้วยดี ถึงจะเสียเวลาที่ต้องขนจำนวนน้อยแต่ไม่ถูกจับ แต่เธอได้ปรึกษากับประพาสถึงแผนที่เธอเคยคิดมาหลายวันแล้ว
“คุณประพาสเล่นหมากรุกเป็นหรือเปล่าคะ”
จู่ๆเธอได้ถามขึ้นมาระหว่างการคุยเรื่องแผนงาน
“ก็เป็นครับแต่ไม่เก่ง ผมแค่รู้วิธีเดินหมากเท่านั้น ไม่ใช่เซียนอะไร”
“ถ้าอย่างนั้นคุณประพาสคิดว่ายังบ้างคะ ถ้าต่อไปเราต้องยอมเสียพวกโคน พวกม้า แทนพวกเบี้ยบ้าง เพราะที่ผ่านๆมาเรายอมเสียเบี้ยมาตลอด”
“คุณนิ่มหมายถึง?”
“นิ่มว่าต่อไปเราต้องยอมเสียพวกนี้บ้างเพื่องานของเรา ทางตำรวจจะได้หันไปเล่นงานพวกนั้นแทนและเราจะได้ทำงานสะดวกขึ้นคะ อีกอย่างพวกนี้รู้เรื่องของเราเยอะเกินไปนิ่มกลัวว่าถ้าสักวันหนึ่งเกิดหักหลังเราขึ้นมาเราจะลำบากคะ โดยเฉพาะตัวดาบณรงค์ นิ่มกลัวมากคะเมื่อก่อนเขาอาจจะกลัวอิทธิพลของพ่อด้วยเลยทำงานให้แต่ตอนนี้เขาทำให้เราเพราะเงินเท่านั้น การกระทำของเขาที่เคยทำมามันทำให้เราสุ่มเสี่ยงคะ ล่าสุดที่มีเรื่องกับผู้การแคนแต่ถูกลงโทษไม่หนักทั้งๆที่ความผิดมันร้ายแรง ถึงจะบอกว่าผู้ใหญ่ขอกันไว้ก็ทีเถอะแต่นิ่มคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ตัวดาบณรงค์เองก็อาจถูกเพ่งเล็งอยู่ เพราะตัวดาบเองก็ทำผิดอะไรหลายเรื่อง ดีไม่ดีที่ปล่อยกลับมาให้ทำหน้าที่เดิมอาจจะเป็นหลุมพรางที่ทางตำรวจวางไว้ ถ้าดาบถูกจับอีกมันอาจจะสะเทือนมาถึงเราได้นะคะ นิ่มคิดมาหลายวันแล้วคะ”
เรื่องหมากรุกเป็นอีกเรื่องที่ทางกำนันได้ถ่ายทอดมาให้ลูกสาวคนเล็ก ตัวกำนันน้อมเองนั้นจัดเป็นเซียนหมากรุกคนหนึ่ง ซึ่งนุ่มนิ่มนั้นเห็นพ่อเล่นหมากรุกมาตั้งแต่เด็กๆทำให้เธอสนใจ กำนันน้อมจึงสอนเธอ ด้วยความฉลาดที่มีอยู่แล้วทำให้นุ่มนิ่มเรียนรู้ได้อย่างเร็วและทำให้เธอชื่นชอบในหมากรุกอย่างมากจนมีฝีมือในการเล่นอยู่พอสมควร พอโตเป็นสาวขณะเที่เรียนชั้นมัธยม เธอได้เข้าเป็นสมาชิกชมรมหมากกระดานที่โรงเรียนซึ่งเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่เล่นหมากรุกได้เก่งจนอาจารย์นั้นยอมรับและเธอเริ่มศึกษาวิธีการเล่นหมากรุกฝรั่งอีกด้วย จนไปเรียนที่อังกฤษ นุ่มนิ่มหาเวลาไปเล่นหมากรุกอยู่เสมอจนได้เข้าร่วมการแข่งขันและได้รางวัลชนะเลิศมาบ่อยครั้ง เธอได้เคยไปลองเล่นกับนักหมากรุกระดับแชมป์โลกที่มีผู้เข้าแข่งหลายคนแข่งกับแชมป์โลกคนเดียวซึ่งนุ่มนิ่มนั้นเสมอกับแชมป์โลกในการแข่งครั้งนั้น จึงไม่แปลกใจที่เธอนั้นสามารถวางแผนงานได้หลายชั้น เหมือนกับการเล่นหมากรุก
ความเห็นของเธอครั้งนี้ทำให้ประพาสต้องใช้ความคิดอย่างหนัก เพราะตอนนี้ต้องพึ่งพาดาบณรงค์อย่างมากแต่ความคิดของนุ่มนิ่มเองมันก็ใช่ว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะวันใดที่ดาบณรงค์เปลี่ยนใจหันมาหักหลังพวกตนเอง มันจะกลายเป็นเรื่องที่เลวร้ายอย่างแน่นอน ประพาสถอนหายใจเบาๆก่อนจะตอบนุ่มนิ่ม
“เรื่องนี้ต้องใคร่ครวญให้ดีครับคุณนิ่ม ก็จริงอยู่ในเรื่องที่คุณนิ่มคิด แต่ผมขอเวลาคิดเรื่องนี้ให้ถี่ถ้วนก่อนครับ เพราะไม่อย่างนั้นเราจะแย่ ตอนนี้เราต้องพึ่งพาดาบพอสมควร รอให้ทางผมปรับแผนการก่อนแล้วเราค่อยมาพูดเรื่องนี้อีกที”
“ได้คะ นิ่มเองก็จะได้คิดให้รอบคอบกว่านี้คะ แล้วมีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่าคะ”
“มีครับ ผมเองตอนนี้รู้สึกแปลกๆว่ามีคนติดตามความเคลื่อนไหว”
“ยังไงหรือคะ”
“มันมาจากประสบการณ์ของผมนะครับ ช่วงที่ผ่านมาผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ แต่พอตรวจสอบแล้วไม่พบอะไร มันอาจจะเกิดจากที่ผมระแวงไปเองหรือผมเจอทีมติดตามที่มีฝีมือก็ไม่ทราบครับ”
“เพราะอะไรที่ทำให้คุณประพาสรู้สึกแบบนี้คะ”
“ผมยังไม่มั่นใจครับ แต่ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรื่องที่ผ่านมาๆ ผมอาจจะพลั้งเผลอตรงไหนที่ทำให้ข่าวรั่วไปได้ หรือมาจากคนของเราที่โดนจับและแอบสารภาพกับทางตำรวจครับ มันอาจพาดพิงมาถึงผมได้”
“แล้วคุณประพาสคิดจะทำอะไรคะ”
“ผมอยากลองตรวจสอบนะครับว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า หรือเป็นเรื่องจริงจะได้หาวิธีป้องกัน ผมไม่อยากให้มันเพียงแค่คำสารภาพอย่างเดียวแล้วทางตำรวจเอาข้อมูลตรงนั้นมาสืบต่อ ถึงเราจะทำอะไรอย่างรอบคอบแล้วก็ตามที จะได้หาวิธีป้องกันแต่เนิ่นๆครับเราต้องไม่ประมาทไม่อย่างนั้นมันอาจจะทำให้เราทำงานยากขึ้น”
จริงๆประพาสอยากจะพูดว่ามันอาจทำให้ขบวนการพินาศได้ แต่คิดแล้วมันไม่ควร เพราะสถานการณ์ที่ผ่านมามันก็ไม่ดีเท่าไหร่นัก ยิ่งถ้าประพาสถูกติดตามจริงๆมันจะยิ่งอันตราย ซึ่งนุ่มนิ่มเองก็ไม่ได้มองข้ามในเรื่องนี้
“คุณประพาสจะทำยังไงคะ”
“ผมมีวิธีครับ แต่ต้องใช้คนเยอะหน่อยและต้องเสี่ยงใช้พื้นที่แถวโกดังริมแม่น้ำครับ”
โกดังริมแม่น้ำที่ประพาสพูดถึงนี้แคยใช้เป็นจุดที่พักยาเสพติดก่อนจะลักลอบขนไปต่างประเทศมาหลายครั้งแล้ว แต่ตอนนี้ปล่อยให้รกร้าง
“แล้วแต่คุณประพาสคะ แต่ระวังตัวด้วยนะคะ”
“ครับ”
ประพาสรับคำ หลังจากนั้น 2อาทิตย์ประพาสเริ่มดำเนินตามแผนการที่วางไว้ เพื่อจะรู้ว่าตนเองนั้นถูกลอบติดตามหรือไม่ มีการปล่อยข่าวออกไปหลายเรื่องเพื่อคอยตรวจสอบ และประพาสทำเป็นเดินทางไปมาในพื้นที่กรุงและรอบปริมณฑลหลายครั้ง เพื่อตรวจสอบว่าถูกติดตามหรือไม่ จนมีการปล่อยข่าวว่าประพาสจะไปดูโกดังริมน้ำแห่งนั้น ข่าวนี้ได้มีการรายงานไปถึงธงรบกับแคน จึงมีการวางแผนขึ้นมาทันทีเพื่อจะตรวจสอบว่าประพาสจะทำอะไร เพราะช่วงที่ผ่านมาประพาสนั้นเคลื่อนไหวถี่เกินไป ผิดกับนุ่มนิ่มที่เก็บตัวอยู่ที่บ้านในจังหวัดเชียงราย
จนถึงช่วงบ่ายวันนั้นรถเก๋ง 2 คันที่พาประพาสกับพรรคพวกมาปรากฏตัวมาตามเวลาหน้าโกดังแห่งนั้น ประพาสทำทีเป็นเดินไปมารอบๆพร้อมดูเอกสารในมือและชี้มือไปตามจุดต่างๆ โดยห่างออกไปประมาณ 1กิโลเศษมีคอนโดริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง บนชั้นที่ 14 ที่เป็นชั้นบนสุดในห้องพักขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง แคนกับธงรบและบรรดาทีมงานต่างอยู่ในห้องนั้นพร้อมกล้องถ่ายรูปหลายตัวที่ใช้เลนส์ซูมระยะไกลพร้อมกล้องถ่ายวีดีโอ ต่างจับภาพไปยังประพาสและพรรคพวก แคนกับธงมองภาพที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ จนประพาสที่ใช้เวลาอยู่บริเวณนั้นประมาณ 20 นาทีได้ขึ้นรถออกไป นายตำรวจที่ยืนอยู่ข้างๆแคนได้ถามแคน
“ให้ตามไหม กูจะให้คนตาม”
“ไม่ต้องไอ้อ้วน กูว่ามันวางหลุมพรางไว้ สั่งให้คนของมึงไม่ต้องตาม แต่ให้พวกที่ดักอยู่ตามถนนคอยรายงานว่ามันผ่านเส้นทางตรงไหน มีคนของไอ้ธงตามไปห่างๆ ถึงจะหลุดสายตาก็ไม่เป็นไร เรามีคนตามพวกมันบนฟ้าแล้ว”
“ไอ้เวร จะเปลี่ยนแผนก็บอกกันก่อนสิ แล้วก็สั่งกูจัง เนื้อก็ไม่ได้นั่ง ต้องมาเป็นเบ๊พวกมึงอีก ที่ซุ่มกูก็ต้องวิ่งหาให้”
อีกฝ่ายหนึ่งบ่นอุบ ก่อนจะสั่งการลงไปทางโทรศัพท์
“เออๆๆๆ แล้วกูจะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวที่บ้านกู”
“ต้มยำพิเศษ 2 ชามนะมึงไม่งั้นกูไม่ยอม ไอ้ธงมึงเป็นพยานด้วย”
นายตำรวจคนนั้นบอกแคนหลังจากสั่งการเสร็จ ทำเอาธงยิ้มออกมา เพราะนายตำรวจคนนี้เป็นเพื่อนร่วมรุ่นและตอนนี้เป็นรองผู้กำกับฝ่ายสืบสวนของสถานีตำรวจท้องที่นี้ งานนี้ธงใช้ตำรวจสายสืบของท้องที่ร่วมด้วย ขณะที่ธงมองไปที่จอคอมพิวเตอร์และสั่งกล้องให้จับไปยังอาคารร้างหลังหนึ่งที่อยู่ห่างจากโกดังไปประมาณ 200 เมตร
“ช่วยซูมไปตรงหน้าต่างอาคารหลังนั้นด้วย”
“ครับผู้การ”
ทุกคนต่างมองภาพที่ปรากฏขึ้น ตรงหน้าต่างของอาคารร้างชั้น 2มีผู้ชายอยู่ 2-3คน และมีกล้องถ่ายรูปพร้อมเลนส์ซูมแอบซุ่มอยู่
“มึงเดาทางพวกมันเก่งวะแคน มันกะซุ่มเก็บภาพพวกเราแน่ มันคงคิดว่าพอพวกมันกลับพวกเราต้องส่งคนเข้ามาดูว่ามันมาทำอะไรตรงนั้น มันจะเก็บภาพพวกเราได้”
“กูกะอยู่เหมือนกัน เพราะที่มึงสงสัยว่าทำไมช่วงนี้มันถึงเคลื่อนไหวบ่อย เพราะมันอาจจะรู้ตัวว่าอาจถูกสะกดรอยตาม มันเลยต้องพิสูจน์ ไม่งั้นมันไม่ปล่อยข่าวเกี่ยวกับตัวมันออกมาถี่ๆ ถ้าเราตามไปดูก็เรียบร้อยมันรู้ตัวแน่ แล้วเรื่องคนของมึงละ”
“ไม่ต้องห่วงมันจับไม่ได้ กูใช้ 3-4 คน ดูไม่ออกว่าเป็นตำรวจ”
ธงรบพูดขึ้นขณะสายตาเลื่อนไปยังจอคอมพิวเตอร์อีกจอหนึ่ง งานนี้ธงกับแคนคาดการณ์ถูกว่าประพาสนั้นวางเหยื่อล่ออย่างแน่นอน เพราะอาจจะรู้ตัวว่าถูกสะกดรอยตาม จึงวางแผนนี้ขึ้นมา ซึ่งแคนนั้นต้องการมาซุ่มดูห่างๆเลยขอความร่วมมือจากเพื่อนให้ช่วยหาที่ซุ่มดูให้ จึงได้ห้องในคอนโดแห่งนี้ และตอนนี้แผนการขั้นต่อไปได้ดำเนินการต่อทันที
ประพาสกับลูกน้องคอยดูอยู่ตลอดว่ามีรถตามมาหรือเปล่า รวมถึงการฟังรายงานจากทีมที่ดักซุ่มอยู่ในอาคารร้างพร้อมกับ ทีมที่ขับมอเตอร์ไซด์ ตามห่างๆอีก 2คัน
“บนท้องฟ้ามีอะไรแปลกๆหรือเปล่าวะพงษ์”
ประพาสวิทยุถามไปยัง พงษ์หรือพงษ์ศักดิ์ ที่ขับมอเตอร์ไซด์ตามมาห่างๆ
“ไม่มีครับนาย ไม่เห็นอะไรเลย”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน