เอาวะล่ออาหารญี่ปุ่น

ลำบากแน่ๆ

ขอบคุณครับ

ได้โกอินเคอร์แล้ว

เสร็จแน่นายโทน

ลีลาเยอะนะเราทำเป็นอิดออดแหม่พอถึงเวลาละก็ขออีกดอกได้ไม่ครับแกอีนังโทนปลาไหลขั้นเทพว่ะ

นายโทนจะโกอินเตอร์อย่างนั้นหรออออ

แห้งแน่ๆ

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

พึ่งเสร็จงานครับ

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง


สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ

★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ







★★★★★★★★★★★



ขออนุญาตแนะนำสาวๆ สักหน่อยครับ




★★★★★★★★★★★


คุณรุกะ










★★★★★★★★★★★



ความเดิมตอนที่แล้ว



หลังจากฝึกซ้อมเสร็จผมก็ออกมาซื้อของกินตามที่เจ๊หมิวให้ตารางไว้

แต่ว่ามาเจอคุณรุกะเฉยเลย หลังจากที่เดินซื้อของเสร็จ

เราสองคนก็เดินเล่นกันครับ จนมาถึงสวนสาธารณะ

ผมก็เลยบอกไปว่าจำได้แล้วล่ะ ว่าคุณคือคุณเลขาตอนนั้น

คุณรุกะเธอโผแล้วจูบเลยล่ะครับ เป็นการจูบแบบ Deep Deep เลยล่ะ

แล้วเธอก็ยังพูดอีกว่า... อืมม อยากทำมั้ยคะ

ผมนี่เพ้อเลยทำ ทำอะไรก๊าบบบบบบบบบบบบบบ



★★★★★★★★★★★




ดะ เดี๋ยวครับทำอะไรครับ อยู่ดีๆบอกอยากทำอะไรครับเนี่ย คุณรุกะเดินมากอดคอผมแล้วก็เอาหน้าผากมาชนแนบๆ ปลายจมูกก็ชนกันแล้วก็พูดว่าซารุซังนี่บ้าจังเลยพูดขนาดนี้แล้วต้องให้ผู้หญิงเป็นคนพูดอีกเหรอเนี่ย แล้วจากที่หน้าผากของเราชิดกัน จมูกของเราติดกัน



เธอก็พลิกหน้านิดนึงแล้วจูบอีกที โหย ตายห่า ตายห่า แต้มบุญกูหมดยังวะเนี่ยป่านนี้ไม่ใช่ว่าติดลบเหรอ สงสัยต้องไปทำบุญเติมแล้วเนี่ย สาวญี่ปุ่นจูบก่อนเป็นรอบที่สอง แต่ว่าคราวนี้เราไม่ได้นัวลิ้นหรือแลกน้ำลายกันนะเธอจูบเบาๆ บดปากเบาๆไม่ได้ขยุกหรือสอดลิ้นเข้ามานะ




ผมก็กอดเอวเธอไว้ล่ะตอนนั้น แต่ก่อนจะถอนปากเธอขยุกปากนิดนึงแล้วก็เม้มริมฝีปากผมแล้วงับดึงเบาๆแล้วปล่อย เธอถามว่าต้องให้บอกอีกเหรอซารุซัง เธอพูดแล้วก็บีบจมูกผมเบาๆนะตอนนั้น ผมคิดในใจเอาละไอ้โทนโกอินเตอร์แน่ๆ แต่ว่าร่างกายเจ้ากรรมมันทรยศครับ



กำลังตุ๊บๆต่อมๆเลย ท้องมันก็ร้องดังโครกกกก  คุณรุกะเธอมองแล้วตาเบิกโพรงเหมือนแบบโหนี่ท้องร้องหรือกรนเนี่ยประมาณนั้น คุณรุกะมองแล้วก็ยิ้มครับ ตายห่าล๊าวว ยิ้มแบบนี้พอละทวยเลยเว้ยย เธอบอกว่างั้นคืนนี้ไปดินเนอร์กันก่อนมั้ยคะคาคาชิซัง



ฮ๊ะ !!! คาคาชิเหรอ ผมก็บอกว่าเรียกชื่อนี้อีกแล้วนะครับคุณรุกะ เธอก็ยิ้มแล้วบอกว่าถ้าไม่กินเดี๋ยวคืนนี้ไม่มีแรงนะคะ หือ !!! บะ บ้าน่าทำอะไร ถ้าเป็นภาษาญี่ปุ่นก็คงอุทาน

" บ๊าค่ะน่ะ "


อะไรของรุกะเนี่ยย เธอเอามือไขว้หลัง แอ่นตัวยื่นหน้ามาแล้วถามผมว่า ว่าแต่ซารุซังทานมือเย็นหรือยัง ผมหันไปมองถุงพลาสติกที่ปล่อยหลุดมือไปมื้อกี้ เดินไปหยิบแล้วบอกว่านี่ครับ



รุกะเธอเดินมาแล้วแบบโมโหอะไรไม่รู้ เธอดึงถุงพลาสติกไปเลย ผมก็งงว่าทำอะไรแต่ก็ไม่ได้โกรธนะที่ดึงไปแบบนั้น เธอเปิดดูแปปเดียวแล้วบอกว่าไม่อิ่ม ผมนี่ฮึ๊เลยครับ ผมถามอะไรครับที่ว่าไม่อิ่ม เธอบอกว่าแค่นี้ซารุซังไม่อิ่มหรอก ผมก็บอกว่าแค่นี้พอแล้วหล่ะ เธอก็บอกว้าไม่พอ แล้ว แล้วก็บอกผมว่างั้นเริ่มจากการไปทานมื้อเย็นกันก่อน



ผมก็เอ่อ... ตามใจครับ เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ ผมเอาเงินมาเท่าไรวะ จะพอเลี้ยงเธอเปล่า แต่ว่าไม่ทันละ เธอจูงมือผมเดินเล๊าะ ๆ ๆ ไปเลย คือด้วยความที่ตรงนี้คือกลางๆเมืองเลย มันเต็มไปด้วยบริษัทหลายบริษัท มันจึงไม่แปลกที่ห้างร้าน หรือ ร้านอาหารดีๆ จะมีมากมายแม้แต่ริมถนน พอมองๆแล้วรุกะแต่งตัวดูสดใส ต่างจากปกติมากเลยนะ คือผมคุ้นชินกับขุดทำงานของเธอไง




หรือไม่ก็เป็นชุดกิโมโนลายหงส์ที่เป็นทางการจัดๆเลย แต่ว่าตอนนี้ต่างออกไปครับ เสื้อยืดแขนยาวตัวใหญ่ๆ ที่คอเสื้อก็ชวนวับๆแวมๆ ตลอดเวลาขยับ แล้วกางเกงยีนขาสั้น ที่ทำให้ผมได้เห็นเรียวขาสวยๆของเธออีก หู๊ยยยย  ขาวแท้แม้กลางคืน ขนาดว่ายังไม่ต้องโป๊ยังชวนฮึกเหิมขนาดนี้คิดดูสิ่ครับ หรือเอาจริงๆนะ ขนาดเคยเห็นตอนโป๊ตอนเปลือยมาแล้ว การแต่งตัวลุคนี้ก็ไม่ได้ทำให้ความน่ามอง ลดลงเลย



คือด้วยที่ความสมัยก่อนของขายเยอะ เราเดินมาเจอแผงขายหมวก รุกะก็บอกอยากได้ เป็น NY จีนแดงนี่แหละ ผมก็หืมคนระดับนี้เขาใส่ของก๊อบเหรอ เธอบอกซารุซังหยิบให้หน่อย อ่ะผมก็หยิบมาส่งให้เธอ ผมถามพ่อค้านะว่าเท่าไร



อ่ะหืม 120 แพงจังวะ นี่ถ้าเป็นปกติผมต่อไปแล้ว 100 นึงน่าาาา ประมาณนั้น แต่ว่า... มากับหญิงไง ลึกๆก็ไม่อยากเสียหน้าครับ 120 ก็ 120 ผมจ่ายไปแล้วก็พารุกะเดินมาครับ แล้วเธอก็ยื่นหมวกมาให้ผมอีก บอกว่าใส่ให้ด้วยค่ะ




ผมก็หืม... อะไรหว่านี่คือมิติใหม่ของการให้ของเหรอ ผมก็รับมานะ หูยใจเต้นว่ะ ผมสะบัด ๆ ๆ  แล้วก็ใส่ให้เธอครับขยับนิดๆหน่อยๆ โอเคเรียบร้อย เธอจับขยับนิดหน่อยแล้วบอกหิวจังเนอะซารุซัง ผมก็ครับๆ ไปกัน ใจผมก็หวั่นๆแหละว่าเธออยากกินอะไรแต่ว่า..... ชิบหายละ ผมลืมตัวไปว่าตอนนี้ใส่เสื้อยืด กางเกงสามส่วน หนีบรองเท้า adda เหี้ยละ สภาพผมตอนนี้คือเหมือนคนตั้งใจมาซื้อข้าวแกงแล้วหลับบ้าน




คือนึกสภาพผมออกมั้ยครับ โอยยย ผมกุมหัวเลยตอนนั้น คุณรุกะก็เกาะแขนแล้วถามว่าซารุซังไม่สบายเหรอ ปวดหัวเหรอ ผมบอกเปล่าคร๊าบบ เธอก็มองๆแล้วบอกสงสัยจะไม่สบาย หน้าแดงๆ ผมก็หันไปหาเธอ แล้วบอกว่าใครลองมาเป็นผมตอนนี้ก็หน้าแดงหมดแหละครับ




เอ้าจริงๆนะเฮ้ยลองมาเป็นผมสิ่ อย่าว่าแต่หน้าแดงเลย ผมว่าบางท่านอาจจะเกร็งเลยก็ได้ เธอยิ้มแล้วบอกว่า เหรอค๊าาาาาา  แล้วก็เกาะแขนผมแล้วบอกไปกันหิวแล้ว โอ้ย นี่เธอไม่ได้ฟังผมเลยเหรอเนี่ย เขินเว้ยยย เราเดินมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึงครับ เธอแบมือยื่นมาที่ผมแล้วบอกว่า ขอดูตารางเมนูหน่อยค่ะ ผมก็อืมม อะไรเหรอ อ้ออ ตารางอาหาร ผมก็ล้วงกระเป๋าหลังแล้วหยิบมาเลย




เธอรับไปนะแต่ก็จับมือผมพลิกแล้วตีที่หลังมือดังเผี๊ยะ ผมก็เอ้าอะไรนั่น เธอบอกว่า ซารุซังทำอะไรไม่เรียบร้อยเลย ดูสิ่ยับหมดแล้ว ใช่ครับกระดาษมันค่อนข้างยับนิดนึงแหละ ดุจังวุ๊ยยย ผมก็คร๊าบ คราวหน้าจะระวังมากกว่านี้ครับ





เธอก็ยิ้ม แล้วมองตารางโภชนาการ แล้วก็เดินไปที่เมนูหน้าร้าน คือมันจะเป็นเหมือนแท่นไม้วางเมนู  คุณรุกะมองกระดาษที่รับไปแล้วก็พลิก ๆ ๆ   มองที่เมนูนั่น พนักงานผู้ชายที่มายืนรอรับออเดอร์มองรุกะแบบไม่วางตาเลย คือผมอยากจะบอกเขานะว่า เออผมก็เคยเป็นเจอกันครั้งแรกที่เชียงใหม่ผมก็ตะลึง เธอพลิกไปพลิกมาแล้วพอปิดปุ๊ป ก็บอก โอเคค่ะร้านนี้แหละไปกันแล้ว เธอก็จูงมือผมเลย ขยับมาไม่ก้าว



เธอก็ชู 2 นิ้ว แบบลิโพ แล้วคุณคิดตามผมดิ่ มือน้อยๆ บางๆของเธอชูมาแล้วปลายเสื้อแขนยาวเกาะอยู่นิดๆหน่อยๆ คิดภาพตามออกมะ คือเพราะตอนนั้นอากาศเย็นนิดๆด้วยแหละมั้ง  หูย น่ารักสัดอ่ะ เธอหันมาบอกไปค่ะ



ตอนนั้นพนักงานก็เดินนำไปนะ พอเดินเข้าไปก็มีเสียง อิรัชไช มาเสะ ยินดีต้อนรับ บอกก่อนนะครับ ร้านนี้ไม่ใช่ร้านยาโยอิ แต่สำเนียงพนักงานที่นี่ นี่ดีจังแฮะ พอมาถึงเราก็นั่งลง ตรงข้ามกันครับ




พอผมจะหยิบเมนูเธอก็บอกว่า จะสั่งให้เอง ผมนี่ฮึ๊เลย ผมบอกว่าไม่เป็นไรหรอกครับคุณรุกะ เธอดักคอผมเลยว่า วันนี้ห้ามสั่งคัตสึโทจิ นะคะ  ผมนี่ฮึ๊เลย !!! เฮ้ยรู้ได้ไง เธอบอกว่าคิดเมนูไว้แล้วว่าจะให้กินอะไร โอ้งามใส้แล้วโทนเอ๊ย ผมก็เอ่อ เอ่ออออออ เธอก็บอกว่า




อยากให้ซารุซังกิน เมนูที่สั่งให้จังค่ะ ผมก็เอ่อ เอ่ออออ ไม่ตามใจกันหน่อยเหรอซารุซังไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปีนะ











ผมก็อื้อหือเถียงไม่ออกเลยมีสาวสวยแบบนี้มาพูดแบบนี้ใครจะไปเถียงออกผมก็นิ่งเลยตอนนั้น เธอยิ้มๆแล้วก็ยกมือเรียกพนักงานมาครับ  พอมาถึงเธอก็ชี้ ชี้ ชี้




ผมก็เดี๋ยว ๆ ๆ คือคิดในใจว่าเดี๋ยวๆๆ นี่จะสั่งกลับบ้านหรือเปล่า คือหน้ากระดาษนี่จดรายการอื้อเลย เธอก็ยิ้มๆนิดนึง พอพนักงานไปเธอก็พับเมนูวางไว้ข้างๆแทน แล้วก็ถาม  เธอบอกว่าอืมม เดี๋ยวก่อนนะใครเป็นคนจัดตารางโภชนาการพวกนี้ให้ซารุซังเหรอ ผมก็บอกว่าได้มาจากพี่หมิวครับ




เธอจ้องหน้าผมแล้วบอกว่าสงสัยต้องคุยกับหมิวจริงๆจังๆแล้วนะเนี่ย ผมก็ตกใจว่าเฮ้ยคุยอะไร ผมบอกว่าคุณรุกะครับใจเย็นๆครับอย่าให้เป็นเรื่องเลยครับ เธอก็ทำหน้างงๆว่าอะไรเหรอคะทำไมหน้าดูตกใจแบบนั้น แล้วเธอก็ถามว่าหรือคิดว่าชั้นจะต่อว่าอะไรหมิวเหรอ ผมก็เงียบเลยตอนนั้น



เธอปิดปากหัวเราะเบาๆ แล้วบอกว่าชั้นไม่ได้จะต่อว่าอะไรหมิวหรอกค่ะ แต่ว่าโภชนาการของแต่ละคนเราไม่เหมือนกัน ยิ่งซารุซังที่ใช้พลังจากกล้ามเนื้อช่วงล่างด้วยต้องบำรุงเยอะนิดหน่อย ผมก็เอ่อ... ครับ แค่ไม่ได้ว่าอะไรพี่หมิวก็ดีแล้วครับ เธอยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า ชั้นไม่ต่อว่าเพื่อนของชั้นหรอกซารุซัง




นั่นไง คุณรุกะพูดมาขนาดนี้แสดงว่าสองคนนี้รู้จักกันมานานแล้วแน่ๆ อาจจะตั้งแต่เมื่อ 3 ปีก่อนแล้วก็ได้มั้ง เธอเท้าคางที่โต๊ะแล้วมองครับแล้วเท้าคางมองมาครับ โอยยยย โดนสายตาแบบนี้มองแล้วไปไม่เป็นเลย








ผมก็โหยใจเต้นหนักเลย แล้วคนมองต้องเรียกว่า สวยแบบไม่ธรรมดาด้วยนี่แหละครับ ผมก็จิบน้ำแก้เขินไปล่ะตอนนี้ มองซ้าย มองขวา เธอก็ขยับมาจับหน้าแล้วบอกว่า อย่ามองรอบๆสิ่ซารุซัง ไม่ได้เจอกัน 3 ปี ไม่คิดจะทักอะไรเลยเหรอ แล้วผมแม่งก็ทักไปว่าไงรู้มะ



สวัสดีครับ



รุกะเธอมองแบบฮึ๊ !!! คือสายตาเธอตอบมาเลยว่า ฮ๊ะ อะไรนะ แล้วเธอก็หัวเราะไม่หยุดเลย เธอปิดปากหัวเราะตาหยีเลย ผมก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกหนักเลยคราวนี้ เธอบอกว่าสงสัยต้องคุยกันบ่อยๆแล้วนะคะซารุซังจะได้หายประหม่า ผมก็ดูดน้ำดังจ๊วบบบบบ แล้วพูดว่า ใครมาเป็นผมตอนนี้ก็ประหม่าหมดแหละครับ



เธอก็ทำหน้าประมาณ อุ้ยแหม่ ขนาดนั้นเลย แล้วเธอก็ยิ้มๆครับ ผมพยายามทำตัวปกติเหมือนที่เชียงรายครับ ผมไม่รู้จะชวนอะไรคุยดี แต่อย่างแรกที่พี่หมิวเคยบอกว่าถ้าจะชวนสาวๆคุยต้องคุยเรื่องที่พวกเธอสนใจ ผมก็เคยถามว่าแล้วมันเรื่องอะไรล่ะเจ๊ พอถามไปแบบนั้นก็โดนพี่หมิวดึงหูแทบขาดแล้วก็บอกว่า



นี่ไปเดินช็อปปิ้งกับเจ๊มากี่รอบแล้วทำไมไม่จำ ผมก็บอกโอยยยยย ไปกี่ทีก็เดินวนๆอยู่กับร้านเสื้อผ้า กับ ร้านเครื่องสำอาง พี่หมิวก็หยิกหนักกว่าเดิมแล้วบอกไอ้ลิงบ้าเอ๊ยยย ผู้หญิงชอบเรื่องสวยๆงามๆ ก็หัดชวนคุยเรื่องพวกนี้เซ๊ !!! โอยย คิดแล้วเจ็บหูไม่รู้เป็นอะรายยย ผมมองที่คุณรุกะอีกครั้ง เธอแต่งตัวน่ารักจังวะ



ถามเรื่องอะไรดี.... อ้อใช้ทรงผม เธอตัดผมแน่ๆ ผมก็บอกไปนะว่า... ทำไมไม่ไว้ผมยาวอีกล่ะครับ พอพูดเท่านั้นแหละรุกะเธอตาลุกวาวเลยครับ แล้วก็ทำหน้ามุ่ยๆๆ แล้วบอกว่าก็ผมยาวแล้วสงสัยไม่มีคนมองเห็นมั้งคะ ก็เลยตัดสั้นซะเลย ผมก็เอ๊า !!!เลยครับ คุณรุกะก็บอกว่าผมสั้นสงสัยไม่เวิร์คเหรอเนี่ย แต่คุณรุกะก็จิ้มๆที่โต๊ะแล้วก็พูดขึ้นว่าจำได้ด้วยจริงๆเหรอคะเนี่ย






ผมก็บอกว่าถ้าผมพูดความจริงแล้วอย่าโกรธผมนะ เธอก็พยักหน้าอื้มๆ ผมก็บอกไปว่าผมจำหน้าคุณรุกะไม่ได้หรอกครับ แต่ผมจำได้ว่าเจ้าของบริษัทที่เป็นชาวญี่ปุ่นคนนั้นมีเลขาที่คอยประสานงานแล้วก็เป็นล่ามให้ ผมรู้แค่ว่าเธออยู่ที่นั่นแต่ผมก็ไม่ได้มองหน้าเธอชัดๆเลย คุณรุกะก็เท้าคางและมองหน้าผมอีกที แล้วถามว่าทำไมถึงมาช่วยล่ะคะ ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน









ผมก็บอกไปว่าก็... มันต้องช่วยนี่ครับ เธอก็ถามกลับมานะว่าช่วยทั้งๆที่ไม่รู้ว่าชั้นเป็นใครน่ะเหรอซารุซัง ผมก็บอกรู้สิ่ครับ รู้ว่า... เป็นเลขา แล้วตอนนั้นคุณรุกะก็ยิ้มมม แล้วเดินมานั่งข้างๆผม เธอซบไหล่เบาๆแล้วพูดว่า...... ขอบคุณค่ะ อื้อหือ !!! มะ ไม่ไหวแล้วคำพูดง่ายๆ ทำไมมันทำให้เสียทรงแบบนี้น๊ออออ




แล้วแปปนึงอาหารก็ยกมาครับ คุณรุกะเธอก็กลับไปนั่งตรงฝั่งของเธอ อืม... 2 อย่างโอเคพอไหวนะ ใช่ครับ มื้อเย็นที่คุณรุกะสั่งให้นั้นวางอยู่ตรงหน้าผมสองอย่าง ส่วนตรงหน้าของเธอนั้นเป็นเหมือนอืมม ชุดหม้อไฟครับ มีข้าวแล้วก็หม้อไฟนิดๆหน่อยๆ แต่ว่าผักเอย หมูเอยครบเลยนะ ผมคิดในใจว่าสบายล่ะแค่นี้ แต่ว่า.... ผมรู้สึกว่าเมื่อกี้ที่คุณรุกะสั่งไปมันมากกว่านี้นี่หว่า



แล้วไม่นานครับ โอ้โห ขอหยาบหน่อยนะ เจ๊ดเข้ หม้อไฟก็มาตรงหน้าผมเหมือนกัน ผมว่าแล้วทำไมคุณรุกะถึงเลือกมานั่งโต๊ะที่นั่งได้ 4 คนแบบนี้ทั้งๆที่มา 2 คน หม้อไฟ+ข้าว แล้วก็อะไรต่อมิอะไรก็มาเลย โอ้ววว ผมจะกินหมดเหรอแบบนี้ แล้วคุณรุกะก็เอ่ยคำ " อิตาดา กิมาซซซซ "




ผมนี่ร้อง อิไต กูตายแน่ๆ !!!  ผมก็ถามว่าคุณรุกะครับนี่ผมต้องกินหมดเลยเหรอครับ ผมมองตรงหน้าแล้วโอยยยยย อะไรเนี่ย คุณรุกะก็บอกค่ะซารุซังออกกำลังกายหนักมา 3- 4 วันแล้วนะคะ แล้วก็ที่หมิวบอกมาคือซารุซังกินแต่มื้อเย็นปกติๆ แล้วแบบนี้จะฟื้นฟูกล้ามเนื้อ และซ่อมแซมส่วนที่เสียหายไปยังไงคะ



ใช้ร่างกายมากๆ เราก็ต้องตอบแทนร่างนะซารุซัง โอ้โห แม่สาวญี่ปุ่นเล่นผมแล้วล่ะแบบนี้ เธอคีบในส่วนของเธอเข้าปากเคี้ยวงับ ๆ ๆ แล้วก็อื้ม ใช้ได้เลยนะซารุซัง โอ้โห่... สีหน้าตอนกินนี่น่ารักสุดๆ คนละบุคลิกกะบตอนทำงานเลย



ผมนี่นั่งทำใจเลย กินขนาดนี้จะอ้วกมั้ยวะ เอ้ากินก็กิน แต่แค่ผมคิดช้าแปปเดียวคุณรุกะก็ถามว่าหรือจะให้ป้อนคะซารุซัง ผมบอกไม่ต้อง ๆ ๆ ๆ  โอ้โห่ผมหยิบตะเกียบกับชามข้าวขึ้นมา ผมกำลังจะคีบเลย แต่คุณรุกะก็ยกมือขึ้นมาแล้วพูดว่า


" ขยายวงจรเวทย์ !!! "



ไม่ใช่ละ เธอไม่ได้พูดอะไร เธอวางตะเกียบไว้แลเวยกมือขึ้นมาเหมือนให้ผมหยุดก่อน ส่วนมือซ้ายยกถือชามข้ามเล็กๆอยู่ สาวญี่ปุ่นเคี้ยวข้าวแก้มตุ้ยๆ ๆ ๆ ผมก็หยุดนะ จนเธอเคี้ยวๆ แล้วกลืนหมด



ก็จ้องผมแล้วถามว่าซารุซังลืมอะไรรึเปล่า แล้วนี่เป็นไม่กี่ครั้งฝนชีวิตเลยมั้งที่ผมรู้ตัวแทบจะทันทีที่เธอถามว่าผมลืมอะไร ผมวางชามข้าว พนมมือ


" อิตาดา กิมัซ "



เธอยิ้ม ๆ ๆ  แล้วก็หยิบตะเกียบเริ่มกินต่อ ผมก็เริ่มกินครับ ชุดหม้อไฟนาเบะ คือครบจริงๆนะ เนื้อหมูแผ่นๆเดือดปุด ๆ ๆ ผักก็เรียงเต็มหม้อเลย แต่ที่แน่ๆกลิ่นหอมมากๆ แล้วผมก็จัดการเลย โห !!! คือผมไม่มีสกิบการวิเคราะห์รสชาติแบบรายการดังๆนะ



ที่จะแจกแจงได้ว่าอันนี้มาจากไหน ส่วนผสมอะไร แต่ผมบอกได้ชัดๆเลยว่ามันอร่อย น้ำซุปนี่คือดีอ่ะ เป็นซุปปลาคัสสึโอะ แล้วยังได้รสหวานๆจากหมู จากผักอีก หอมว่ะ หมูก็นุ่มจริงๆ อยากได้สูตรแท้ๆ อยากทำให้สามคนเนั้นกินมั่ง



เพราะทำโอเด้งบ่อยๆก็กลัวจะเบื่อ แล ตอนนั้นคุณรุกะก็ถามว่าใช้ได้ไหมคะ ผมพยักหน้าเลยครับตอนนั้นข้าวเต็มปากพูดไม่ได้ เธอยิ้มๆ แล้วก็กินต่อ พอกินแปปนึงคุณรุกะก็ชวนคุยอีก เธอบอกว่าเคี้ยวช้าๆสิ่ซารุซัง



ผมก็เผลอพูด จ้ะ ออกไป เธอปิดปากแล้วบอกว่าเมื่อกี้พูดคำหวานๆกับชั้นเหรอซารุซัง ผมก็ฮึ๊ !!!  แล้วบอกว่า เดี๋ยวเถอะครับคุณเลขา แซวผมเหรอ เธอยิ้มแบบทะเล้นๆ แล้วกินต่อเลย นาเบะของผมกับชามข้าวหมดแล้ว อืมม ยังพอได้นะ



คุณรุกะเองก็กินหมดแล้วครับ พอหมดเธอก็ " โกจิโซ ซัง " ซึ่งมันคือการขอบคุณอาหารและวัตถุดิบต่างๆ ซึ่งในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะกินไรต่อดี คุณรุกะเธอก็หยิบจานเลื่อนมาให้แล้วบอกทานนี่นะคะ



เนื้อปลาเหรอ ???  เอ้าให้กินก็กิน หูยยยย ปลาซาบะย่างซีอิ๊วโคตรเด็ดเลย หอมมากกกก การกินกุ้งแล้วคนคอยแกะเปลือกให้มันมีความสุขฉันใด การมีคนมาช่วยดึงก้างปลาซาบะออกไป มันก็คือความสุขฉันนั้นครับ




ปลาซาบะที่นี่เสิร์ฟมาแบบทั้งตัวนะ เอาแค่หัวออกครับ ก็เลยลำบากนิดนึงที่ต้องระวังก้าฝ ไม่เหมือนชาบูชิที่จะมาเป็นชิ้นๆ ที่สามารถเลือกได้ว่าจะเอาส่วนช่วงตัวที่ไม่มีก้าง หรือ อยากจะแกะก้างเล่นๆ



แต่เนี่ยยย เนี่ยยย คุณรุกะเธอนั่งคีบก้างปลาออกให้อ่ะเฮ้ยยย ดูๆๆๆ นางเอกของคุณ  neimuchan ตายล๊าวว เธอบอกอีกว่า เดี๋ยวก้างทิ่มคอ อ่ะฮึ้ยยย คุณเอ๊ยยย ทำไมมันดีอย่างนี้ ผมก็บอกไม่เป็นอะไร แต่เธอก็ทำหน้าบุ่ยย ผมก็เลยต้องยอมแต่โดยดี




ทำไมปลาซาบะมันอร่อยขึ้น 200% เลยหว่า อ่ะหึ อ่ะหึ แปปเดียวก็หมดครับ อืมม เริ่มตึงๆแฮะ แล้วที่คุณรุกะเลื่อนมาให้อีก คือหมูหมักซอสกระทะร้อนครับ โอ้ยยย จะหมดมั้ยเนี่ย ผมก็กินเคี้ยวช้าๆ คุณรุกะก็ชวนคุยบ้าง แต่การที่คุณรุกะชวนคุยก็ดีนะ



มันเหมือนทำให้ผมได้มีเวลาพักบ้าง แต่อร่อยจริงๆนะยอมรับเลย อันนี้สุดท้ายแล้วววว แต่ว่า.... เฮ้ย ๆ ๆ ยกมือทำไม อ๋อเช็คบิลล์สิ่นะ แต่ว่า... อีกที คุณรุกะชี้ไปที่สลัดผักจานบะเริ่มเลย อ้อ !!! สั่งมากินเอง แม่สาว Healthy



ผมก็กวาดหมูหมักซอสกับซอสจนชุ่มแล้วตักเข้าปาก อื้มม อุมาอิ  หรือ อุมั่ยย แปลว่าอร่อย แล้วสลัดผักก็มาตั้งตรงหน้าครับ อื้ม ผักเขาดูสดมากๆเลยนะ มีปลาแซลมอนด้วย อ๋อ สลัดแซลมอน ผมกำลังจะหยิบน้ำมาดูด คุณรุกะเองก็จิ้มผักเข้าปาก



เธอบอกอื้มม ใช้ได้เลยซารุซังทานหน่อยมั้ย ผมก็เอ่อ.. ยังไงดีล่ะ แล้วเธอก็ตัดบทว่าโอเค แล้ว.... เด็กเสิร์ฟมันยก... อีกจานมาทำไม ยกมาปุ๊ป วางปั๊ป ... ผมนี่ฮึ๊เลยครับ ผมมองไปที่แม่สาวญี่ปุ่น ที่กำลังกินอย่างอร่อย....



เธอก็ยิ้ม...  เฮ้อออ สุดท้ายผมก็ต้องกิน ผักกาดแก้วนี่สดจริงๆครับเคี้ยวดีง แกร๊บบบบ น้ำสลัดก็สุดยอดเลยเนี่ย ผมกำลังกินผักอยู่นะ แต่คุณรุกะก็เอาตะเกียบของเธอเอื้อมมาคีบปลาแซลมอนแล้วยกขึ้นมาบอก ซารุซังกินเนื้อปลาด้วยสิ่ ผมก็เอ่อ.... ยังไงดี เธอก็พูด อาาาาาา ผมก็ต้องอ้าปากล่ะครับ



ฮู๊ยย ป้อนด้วยครับ เธอป้อนด้วยอ่ะคุณ neimuchan ... แต่แซลมอนร้านนี้อร่อยดีนะ เรากินไปคุยจนหมดนั่นแหละครับ ผมถามก่อนเลยว่าจะมีอะไรให้กินอีกมั้ยครับเนี่ย เธอก็ถามผมว่านี่ระแวงอะไรคะซารุซังไม่มีแล้วววววว แล้วผมก็เรียกพนักงานมาเก็บเงินครับ




ระหว่างนั้นเธอก็ถามว่าไปเดินเล่นกันสักแปปนะคะย่อยอาหารนิดหน่อย ผมก็ครับตามใจเลยครับ หลังจากที่โดนค่าอาหารไปพันกว่าบาทเกือบสองพัน.... แต่ไม่รู้สิ่ไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลยนะ อาจจะเป็นเพราะหลายปัจจัย หนึ่งเงินนี้เป็นเงินเบี้ยเลี้ยงหรือเงินกินเปล่า สองเพราะมื้อนี้มันเต็มไปด้วยความน่ารักจริงๆ แล้วที่สำคัญพอเดินออกมาไม่ยักกะรู้สึกว่าแน่นท้องแฮะ ไม่เหมือนตอนที่กินชาบู



ไอ้เคสนั้นกินจนแน่น จนเดินไม่ไหวต้องแวะห้องน้ำล้วงคอออกมาซักนิด แต่นี่ไม่เลยมันตึงๆเฉยๆแต่ไม่ถึงกับอึดอัดนะ ผมก็สงสัยว่าอะไรหว่ากินไปตั้งเยอะแล้วไม่ยักกะจุก คุณรุกะเธอถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำหน้าเหมือนมึนๆงงๆ เหมือนตอนนู้นเลย อ้าววววว ผมถามว่าแซวกันเหรอครับ



เธอบอกว่าเปล่าน๊า แล้วตกลงเป็นอะไรคะซารุซัง ผมก็บอกว่ากินไปตั้งเยอะไม่ยักกะจุกครับ เธอก็บอกว่าอ๋อค่ะ ก็เพราะจัดสัดส่วนเอาไว้แล้วนี่คะ ผมก็หืม... ยังไงเหรอครับ เธอบอกว่าผมน่ะออกกำลังกายหนักมาตั้งหลายวันแล้ว เพราะงั้นก็ต้องกินเยอะๆไงคะ เธอบอกว่าถ้าให้ซารุซังกินตามตารางนั้น




รับรองว่าซารุซังไม่ยอมกินแน่ๆ ก็เลยหาอะไรที่เป็นวัตถุดิบเดียวกัน แต่แค่เปลี่ยนกรรมวิธีการปรุงแค่นั้นเอง เฮ้ยผมฟังแล้วอึ้งเลยนะนี่คุณรุกะเธอเก่งขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เธอบอกว่าแหล่งโปรตีนจากเนื้อสัตว์ก็ควรกินที่หลากหลายบ้าง จริงๆแล้วไม่ต้องกินเยอะเท่าวันนี้ก็ได้ค่ะ แต่ประเมินจากการฝึกกล้ามเนื้อแล้วสารอาหารที่ได้รับ



การจะชดเชยก็คงต้องประมาณนี้แหละเธอยิ้มๆๆ แบบโอยใจจะละลายเลยเว้ยยยยย ผมก็ถามว่าไปไหนต่อกันดีครับ เธอก็บอกว่าไปไหนก็ตามใจค่ะ แล้วก็ทำท่ามองๆแล้วถามว่าแถวนี้มีที่ลับๆมั้ยล่ะคะ ผมนี่หืมเลย เธอก็ยิ้มแล้วบอกว่าล้อเล่นค่ะ ไปเดินย่อยอาหารกันดีกว่ามีเรื่องอยากคุยเยอะแยะเลย




เราสองคนเดิมมาที่สวนสาธารณะที่เดิมครับ เดินมาซักพักเธอก็ชวนนั่ง อืมตอนนี้ไม่ค่อยมีคนเลยนะ แล้วตอนนั้นคุณรุกะก็ขยับตัวมาจุ๊ปๆอีกทีครับ ผมก็หืมมมม เธอก็บอกว่าอย่าเผลอสิ่คะ แล้วเธอก็...มองหน้าแล้วถามว่าคืนนี้ไปห้องซารุซังได้มั้ย ฮู๊ยยยย คุณเอ๊ยยยยยยย ถามมาแบบนี้คำตอบแทบจะมีตัวเลือกเดียวเลยครับ



แต่เดี๋ยวก่อนท่านทั้งหลายลืมอะไรไปมั้ย ผมขยับเอวมา4 วันติดๆเลยนะ บอกตามตรงผมกลัวว่าถ้าไปแล้วมันจะทำได้ไม่สุดแล้วเธอไม่ประทับใจอ่ะ โอ้ย แล้วตอนนี้กลัวจะเป็นปัญหาด้วยครับ ผมก็บอกว่าเอ่อ..... จะดีเหรอครับ ผมว่าคุณรุกะทำงานมาเหนื่อยมากเลยนะครับ แล้วผมเองก็.... แต่คุณรุกะก็ถามนะว่าพรุ่งนี้ซารุซังต้องทำงานมั้ย




ผมบอกไม่ครับก็มีแค่ฝึกซ้อมช่วงเย็น แล้วรู้มั้ยคุณรุกะเธอพูดว่าอะไร เธอบอกผมว่างั้น.... ซารุซังก็นอนตอนเช้าสิ่คะ ผมคิดในใจ ยะ ยะ แย่แล้ว แห้งแน่ๆ

55เส็ดแน่ๆ

รุกะให้รางวัลอะไรหนอ

 

จะได้สาวญี่ปุ่นแล้วบักโทน

งานนี้ได้จัดเต็มข้อแน่ ๆ เลย นานมาแล้วเจอกันสักทัต้องเริ่มเอาเลย ขอบคุณครับ

สุดยอด

อย่าให้เสียศักดิ์ศรีชายไทย