“อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า”
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
เสียงร้องครวญครางแหลมสูง และเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังก้องไปทั่วห้องคอนโดหรูใจกลางเมือง จากคู่หญิงชาย ที่กำลังประกอบกามกิจกันอยู่อย่างเร่าร้อนที่หน้าต่างริมระเบียง บนโต๊ะกินข้าวใหญ่มีเค้กวันเกิดก้อนโต ที่แทบจะไม่แหว่งเลยตั้งอยู่ ข้าง ๆ กันนั้น มีกล่องของขวัญสี่กล่อง ที่ยังไม่ได้เปิด ทั้งกล่องสีชมพูสวยหวาน ประณีตบรรจงเหมือนมือคู่งามที่ห่อมันขึ้นมา ห่อใหญ่สีฟ้าน่ารัก และห่อหรูหราสองห่อ จากพ่อแม่ ที่ไม่เคยได้มางานวันเกิดเธอเลยตั้งแต่ที่เด็กสาวจำความได้ ของขวัญชิ้นที่ห้านั้นแกะตัวเองไปแล้ว ทิ้งบรรจุภัณฑ์เสื้อกางเกงไว้เกลื่อนพื้น และกำลังประดังประเดความสุขให้แก่เด็กสาวเจ้าของวันเกิดอยู่ เสื้อนักศึกษาตัวขาวถูกพาดทิ้งไว้บนพนักเก้าอี้ ขณะที่ยกทรงสีครีมอ่อนตกอยู่ที่พื้นไม่ไกลจากร่างสีน้ำผึ้งนัก ปล่อยให้ทรวงอกอวบทั้งสองข้างไหวกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกจากเอวของชายหนุ่ม กระโปรงยาวถูกรั้งขึ้นไปกองอยู่รอบเอว ขณะที่กางเกงในถูกเกี่ยวลงมาห้อยอยู่ตรงปลายเท้าข้างที่ถูกจับยกสูงพาดบนบ่าของคนรัก
“อื๊อ อื๊อ อย่างงั้นแหละ เร็วอีกค่ะ เร็วอีก อร๊างงงงงงง”
เบลทรุดลงไปกองกับพื้น หายใจหอบถี่ ขณะที่บอยดึงถุงยางออกจากอวัยวะเพศและโยนลงถังขยะไป
“น้องเบลชอบของขวัญของพี่หรือเปล่า” บอยถาม พลางช้อนหน้าเบลขึ้นมาถูกับแท่งหรรษาของเขาเบา ๆ
“ยังกะไม่ใช่วันเกิดแล้วพี่ไม่ทำให้งั้นแหละ” เบลบ่น “เจอกันพี่ก็ทำงี้ทุกที”
บอยยักไหล่ “แล้วน้องเบลไม่ชอบเหรอ”
“ถ้าไม่ชอบเบลไม่ให้ทำหรอก” เบลว่า พลางถอดกระโปรงและกางเกงในออก ทำให้ทั้งร่างของเธอเหลือเพียงสายนาฬิกาสีแดงเส้นเดียวที่ปกปิดอยู่
“งั้นอีกรอบแล้วกัน” บอยว่า และเอามือจับแก่นกายเขย่าเบา ๆ เหมือนจะให้มันตื่นอีกครั้ง
“ใส่ถุงยางก่อนนะ” เบลว่าก่อนเดินนำบอยไปที่เตียงนอนใหญ่และล้มตัวลงนอนอ้าขา บอยดึงถุงอยากอีกชิ้นออกมาจากกล่อง ใช้ฟันฉีกซองแล้วจึงม้วนลงรอบอาวุธประจำกายและนำไปจ่อที่โพรงสวาทของเบลก่อนเสียบเข้าไป เบลยกขาขึ้นเกี่ยวรอบเอวของแฟนหนุ่มอย่างรู้งาน บอยกระแทกเอวใส่เบลสองสามที ก่อนจะพลิกร่างเด็กสาวให้ขึ้นมาอยู่ข้างบนบ้าง เบลร้องอุ๊ยเบา ๆ ด้วยความเสียวก่อนเริ่มขย่มตออย่างเมามัน สองมือของบอยยกขึ้นบีบกุมที่เต้านมทั้งสองราวกับจะกันไม่ให้มันกระเด้งขึ้นลงตามแรงขย่มของร่างสีน้ำผึ้งที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทุกครั้งที่เบลกดร่างลงมา บอยก็ดันเอวขึ้นไปจนอวัยวะของเขาทิ่มเข้าไปสุดทาง เบลซี๊ดปากด้วยความเสียวก่อนจะถึงจุดสุดยอดและซบตัวลงบนตัวบอย
“เบลรักพี่บอยค่ะ”
“อืม” บอยครางเบา ๆ “น้องเบลสุดยอดดด”
บอยดันตัวเบลออกช้า ๆ และดึงถุงยางออก เนื่องจากเตียงอยู่ไกลจากถังขยะพอสมควร เขาจึงตัดสินใจวางถุงยางใช้แล้วไว้บนตัวเบลทั้งอย่างนั้น
“ทำไมเพื่อนเบลไม่มีใครอยากมางานวันเกิดเบลเลยอ่า” เบลบ่นพึมพำด้วยความน้อยใจ “บางครั้งเบลก็รู้สึกเหมือนเบลมีแต่พี่นะ รู้ไหม”
“แล้วทำไมเพื่อนเขาถึงไม่มาล่ะ” บอยถาม พลางกอดร่างเปลือยของเบลไว้หลวม ๆ
“ก็ตอนแรกบอกจะมากันแหละ” เบลพูดงอน ๆ “พอถึงวัน พี่เก่งมาบอกอะไรเจ๊ไม่รู้ เจ๊ก็เลยไม่มา พอเจ๊ไม่มา แตงโมก็เลยไม่มาด้วย บอกว่ากลัวพี่อะไรนี่แหละ ไร้สาระ”
“เจ๊นี่คือคนที่สวย ๆ ใช่ไหม”
เบลยันตัวขึ้นมาจ้องหน้าบอยด้วยสายตาดุดัน “ว่าไงนะ”
“หมายถึงคนที่สวยรองจากเบลอ่ะ ขาวหน่อย ตัวสูงกว่าแตงโมอ่ะ” บอยโกหก เขารู้ดีว่าเบลแฟนสาวของเขาเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ๆ คนหนึ่ง ที่เพื่อนของเขาทุกคนที่เขาเอารูปไปอวดล้วนแล้วแต่อิจฉา บางครั้งบอยเองก็ไม่แน่ใจว่าตนเองโชคดีอะไรขนาดนี้ ที่บังเอิญได้แฟนสวยขนาดนี้จากเกมส์ออนไลน์ง่อย ๆ แต่ทันทีที่เบลพาเขาไปรู้จักกับกลุ่มเพื่อนของเธอ เขาก็เสียดายจนแทบระเบิด ที่ต้องมาหยุดอยู่ที่เบล - สาวน้อยคนนั้น คนที่เบลเรียกว่าเจ๊ เธอช่างเป็นคนที่สวยสมบูรณ์แบบจนเขาไม่รู้ว่าจะสรรหาคำใดมาอธิบาย เมื่อยืนอยู่ข้างกันในร้านอาหารวันนั้น เบลที่เขาเคยคิดว่าสวยที่สุดก็ดูเป็นเป็ดง่อยข้างพญาหงส์ไปในทันที ถึงแม้เธอจะใช้เวลาส่วนใหญ่ทำหน้าบึ้งตึงไม่พูดกับใครนอกจากเบลกับแตงโม แต่ก็ไม่มีอะไรที่ปิดบังความงามขนาดนั้นไม่ให้ส่องประกายออกมาได้
“อืม” เบลว่า “นั่นแหละเจ๊ จริง ๆ เขาชื่อข้าวหอม”
“ทำไมเบลเรียกว่าเจ๊ล่ะ” บอยถามด้วยความสงสัย
“จริง ๆ เจ๊เขาแก่กว่าเบลปีนึง ซ้ำชั้นอ่ะ” เบลบอก “ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ใครถามก็ไม่ตอบ เจ๊เรียนเก่งขนาดนั้น”
“แล้วพี่เก่งเป็นใคร แฟนเจ๊เหรอ”
เบลเริ่มทำหน้าไม่พอใจ ที่ดูพี่บอยจะสนใจข้าวหอมมากกว่าเธอที่เปลือยกายอยู่ต่อหน้าซะอีก
“พี่กำลังคิด เผื่อจัดงานกันอีก ถ้าเชิญพี่เก่งมาด้วยเจ๊อาจจะมาก็ได้ เบลจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดที่เพื่อนทิ้งไง” บอยแก้ตัว
“เจ๊บอกพี่เก่งไม่ใช่แฟน” เบลบอก “แต่แอบไปทำอะไรกันสองคนบ่อย ๆ รู้สึกเหมือนเคยอยู่บ้านเดียวกันมั้ง เหมือนพี่เก่งจะเป็นพี่บุญธรรมของเจ๊หรืออะไรสักอย่าง อยู่ปีสามแล้วตอนนี้”
ตอนนี้สติของบอยเตลิดไปไกลแล้ว ชายหญิงที่ไม่ใช่แฟน แต่แอบไปทำอะไรกันสองต่อสองบ่อย ๆ แถมเคยอยู่บ้านเดียวกัน คิดดีไม่ได้เลยจริงๆ บอยอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ แต่ความคิดเกี่ยวกับสาวงามคนนั้นก็ปลุกให้แท่งหรรษาของเขาลุกตั้งขึ้นมาอีกครั้ง เขาแอบตั้งขาขึ้นนิดนึงเพื่อบังไม่ให้เบลเห็น
“แต่เบลไม่คิดว่าจะชวนพี่เก่งมาได้นะ เขาไม่เคยมาเที่ยวหรืออะไรกับเราเลย”
“เสียดายนะ” บอกบ่นพึมพำ “แต่ก็ดี”
“ดียังไงอ่า” เบลถาม
บอยเอื้อมมือไปดึงตัวเบลขึ้นมาคร่อมตัวเข้าอีกครั้ง “เพราะถ้าพวกนั้นมา พวกเราก็คงไม่ได้....”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน