« เมื่อ: มกราคม 06, 2022, 10:51:24 pm »
คุยก่อนเริ่มเรื่อง
อยากจะบอกว่าร้างเขียนไปนานมาก แต่แนวทางการเขียนของผมยังงงเหมือนเดิมนะครับ แค่รู้สึกผิดเป็นปลิงดูดผลงานเพื่อนๆเยอะครับจึงเจียดเวลามาเล่าบ้างนิดหน่อยครับ เรื่องนี้ขอสามตอนจบ ตอนหนึ่งเหมือนไม่มีอะไรแต่ซ่อนเฉลยบางอย่างไว้ หากอยากรู้ก็เปิดอ่านเลยก็เมนต์มาครับ แต่บอกไว้ก่อนไม่ได้ซ่อนฉากสยิวแน่ๆ พออ่านตอนสองก็จะพอเดาได้ว่าซ่อนอะไรในตอนหนึ่งเอาไว้ ส่วนตอนสองมีฉากสยิวแบบแข็งๆ (ไม่ค่อยพริ้วนะครับ ไม่ใช่ Hardcore เหอๆๆ) ตอนสุดท้ายขอความคิดเห็นในมุมมองผู้อ่าน เผื่อจะเอาทำตอนพิเศษครับ
หากไม่เหนือบ่ากว่าแรงฝากคอมเมนต์ให้กำลังใจหน่อยนะครับ มันคือความสุขเล็กๆของผู้เขียนทุกท่านเสมอที่ได้อ่านคอมเมนต์ตอบกลับจากผู้อ่าน หากไม่ชอบปล่อยผ่านนะคร๊าบบ อย่าด่าหนูเลย ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
สามวันสองคืนที่กระบี่
“ตัวๆ เค้าขอไปเที่ยวกระบี่กับพี่จ๋านะ” อุ้มส่งไลน์มาคุยกับผมขณะผมกำลังนั่งรีวิวงานวิจัยอยู่ เพื่อขอผมไปเที่ยวกระบี่กับรุ่นพี่สาววัยใหญ่วัยสี่สิบที่เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลบริษัทที่เธอไปรับขึ้นเวรพยาบาลประจำห้องพยาบาล แล้วอุ้มก็ส่งภาพโบร์ชัวทริปมาให้ดู
“พี่จ๋าได้คูปองทริปทัวร์กระบี่ฟรี ว่าจะพาพ่อแม่ไปเที่ยวทะเลอันดามัน แต่พ่อกับแม่ของพี่จ๋าไม่ไป แกเสียดายเลยชวนเขาให้ไปเที่ยวแทนท่านทั้งสอง อิอิ”
“อืมไปเมื่อไหร่ล่ะ”
“กลางเดือนหน้า”
“ช่วงนั้นเราไม่ว่างนะ เรามีปั่นงานวิจัยส่งตีพิมพ์อยู่เลย”
“อือ ไม่เป็นไร ขาครบแล้ว 555”
“อ้าวเหรอ ใครไปบ้างล่ะ”
“น้องบี พี่พร เขา แล้วก็พี่จ๋า”
“อ้อ ได้จ้า” ผมคิดว่าคงไปเที่ยวตามประสาสาวๆ กระมังจึงไม่อยากพาเราไปให้อึดอัด หากมองอีกมุมมันเป็นโอกาสทองที่ผมจะโสดไม่มีเมียคอยมาคุมเหมือนเคยๆ
“งั้นเขาตอบตกลงพี่จ๋าเลยดีกว่าเผื่อมีตั๋วเครื่องบินถูกๆ”
“อือๆๆ”
นี่เป็นบทเริ่มต้นของบางสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ช้านี้
...
เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ แต่งานวิจัยของผมเสร็จเร็วยิ่งกว่า ทำยังไงได้คนมันเก่งนิครับ แต่เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ หากเปิดเผยผมอาจจะโดนบังคับซื้อตั๋วเครื่องบินพร้อมทริปแบบด่วนๆ พร้อมกับเธอแน่ๆ
วันเดินทางเธอเพิ่งลงเวรดึกจากโรงพยาบาล รีบอาบน้ำแต่งตัวให้ทันเที่ยวบินเที่ยงครึ่ง
“ป่ะ เดี๋ยวเราไปส่ง ” ผมหิ้วประเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่เธอเตรียมเที่ยวให้หนำใจสำหรับสองคืน แต่กระเป๋าขนาดนี้ผมคงไปเที่ยวสักสัปดาห์แน่ๆ แบกแทบไหล่หลุดแน่ะ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไม่ทัน” จริงของเธอครับ ตอนนี้เกือบ 10 น. ล่ะ
“เดี๋ยวแว๊นไปส่งรถไฟใต้ดิน”
ผมวางกระเป๋าไว้ที่พักเท้าของสกู๊ตเตอร์ตัวเก่ง สวมหมวกกันน็อก ส่วนเธอกระโดดคร่อมหลัง
“ไปเลยลูกเพ่”
“คร๊าบบบบบ คุณลูกค้า”
ผมส่งเธอที่ปากทางแตะบัตรเข้า
“เราอยากไปด้วยจังเลยอ่ะ” ผมเล่นละครแสร้งทำเป็นรั้งมือเธอไว้แสดงแววตาเศร้าสร้อยราวขาดเธอไม่ได้ ปกปิดอารมณ์กระดี้กระด้าแอบยิ้มกริ่มให้กับอิสระภาพที่หอมหวาน
“สามวันเองนะ เดี๋ยวอุ้มกลับนะคนดี” อุ้มดึงมือมาแนบแก้มแล้วแกะมือมาวางลงตรงหน้า
“จ้าาาา” ผมรับปากแต่ว่าจะแถมคำว่า ‘ทั้งสัปดาห์ก็ได้นะที่รัก’ แต่ทำได้แค่คิดในใจเบาๆ เดี๋ยวเธอได้ยิน
หลังจากเธอคล้อยหลังลงไป สิ่งแรกที่คิดออกคือ ยกหูโทรศัพท์หาไอ้ศักดิ์อย่างไว หัวโจ๊กของแก๊งหลีสาวตั้งแต่ป.ตรี
“ไอ้ศักดิ์ คืนนี้กูไปด้วย”
“จารย์ ออกจากคุกแล้วเหรอ”
“เออ กูมีวีซ่าเที่ยวยาวๆสองคืนเว้ย”
“เชี่ย ไม่ใช่ว่าติดกำไลอีเอ็มมา ให้เมียเมิงอาละวาดพวกกูอีกนะเว้ย”
“เออ รอบนี้ปลอดภัย”
“ได้ๆ เดี๋ยวกูไปรับหน้าบ้าน มึงอาบน้ำแต่งตัวรอเลยสองทุ่มเจอกัน”
“ได้เลยเพื่อนฝูง”
หาโอกาสสบายใจแบบนี้ยากครับ งานก็เสร็จ เมียไม่อยู่ ได้ไปเที่ยวกะเพื่อน มันช่างเป็นวันแสนพิเศษอะไรเช่นนี้ นั่งจิบกาแฟ เล่นทวิสเตอร์ ดูติ๊กต๊อกสาวเต้นน่ารักๆ เข้าเฟสบุ๊คเพื่อนจะแท็กภาพวาบหวิวมาก็ไม่ต้องระแวงจะโดนลูกมะพร้าวหล่นใส่หลัง แต่เอ๊ะ ในฟีดเฟสบุคมีพี่จ๋าโพสต์ เมื่อสองชั่วโมงก่อน
“ทริปกระบี่กับเราสี่คน” พร้อมภาพเซลฟี่ที่มีตัวละครประกอบภาพเป็น อุ้ม พี่จ๋า หนุ่มใหญ่และหนุ่มน้อยอีกสองคน “เห้ย ใครหว่า” ทำให้ผมฉุกคิดได้ว่า หลังทบทวนสักพัก นี่ลุงสมพรหัวหน้ารปภ. นี่นา เคยนั่งคุยกับแกตอนรอรับเมียจากลงเวรโรงงาน นี่ผมเพิ่งรู้จริงนะว่าแกชื่อเล่นว่าพร ส่วนไอ้หนุ่มละอ่อนที่มันเอาแก้มมาเบียดกับแก้มเมียผมไม่ถึงนิ้วนั่นคงเป็นไอ้น้องบี ที่ผมเคยเห็นขับรถตู้มารับตอนเช้าที่หน้าปากซอย เอาแล้วซิงานนี้ ชักจะยังไง ๆ แล้วซิ จากเดิมที่เข้าใจว่าทริปสาวๆ กลายเป็นทริปเที่ยวสองคู่ชู้ชื่นแล้วมั้งเนี้ยะ
…
“เชี่ยศักดิ์ เมิงติดตั้งระบบวงจรปิดอัจฉริยะให้โรงแรม Zen Da Ra ใช่ไหม” มันเป็นชื่อโรงแรมที่อุ้มพักคืนนี้
“สวัสดีครับคุณ เอ็กซ์ เดี๋ยวผมโทรฯกลับนะครับ”
“ตอบกูมาเร็วๆ ไอ้ห่านี่”
“ได้ครับคุณเอ็กซ์ ผมยังไม่สะดวกนะครับ รอสักครู่นะครับ” แล้วมันก็วางโทรศัพท์ใส่ผมซะอย่างนั้น ไอ้ศักดิ์มันเป็นผู้รับเหมาติดตั้งระบบวงจรปิดอัจฉริยะที่ให้ผมช่วยพัฒนาระบบมันเอาเศษเงินค่าวิจัยให้ผมไม่เท่าไหร่ มันแซ่บค่าติดตั้งยาวเลย บริษัทมันดังไปทั่วประเทศ ผมรอจนเกือบห้าโมงเย็นมันก็โทรฯกลับมา
“เป็นเหี้ยอะไรอีกครับคุณเอ็กซ์”
“เมิงติดตั้งระบบให้โรงแรม Zen Da Ra รึเปล่า”
“ก็ไม่นะ กูยื่นใบเสนอราคาไป แต่โดนสตาร์ทอัพ ตัดราคา ทำไมเหรอวะ”
“ไม่มีอะไร”
“ไอ้นี่ มึงมีแผนเชี่ยอะไรของมึงรึเปล่า”
“เปล่า กูแค่อยากรีโมตไปกล้องที่นั่นหน่อย”
“ไหนเมิงบอกว่าเองผิดกฏหมาย เมิงรู้ว่าผิดก็ยังจะทำอีก”
“เออ แต่กูจำเป็น”
"จำเป็นอะไรของเมิง"
"ไม่บอกเว้ย เรื่องส่วนตัว"
"อ้าว งั้นไม่ต้องเอาไอพีที่นั่นล่ะกันนะ"
"ไอ้นี่ มีแล้วเสือกไม่บอก ได้มายังไงวะ"
“555 ถ้ากูจะบอกว่า เพราะผจก.ที่นั่นสนิทกับกู มันจึงจ้างให้กูลองเจาะระบบดู เย็นนี้กูชวนเมิงพอดี”
“โอเค แต่ขอไอพีตอนนี้เลย”
“โห ไฟแรงจริง เดี๋ยวกูหาให้แป๊บ แล้วจะส่งไลน์ให้นะ อย่าลืมนัดเย็นนี้นะเว้ย อาบน้ำ ขัดจรวดให้วาวเลยนะ เดี๋ยวเพ่ไปรับ”
“บ่… กูติดงาน บ่มีอารมณ์ล่ะ”
“อ้าว ไอ้นี่ เออๆๆ แล้วแต่เมิง”
‘เห้อ อ่อนจริง’ ระบบความปลอดภัยระดับอ่อนแอที่ได้ผู้ใช้อ่อนประสบการณ์ ทำเสียยี่ห้อ Firewall ชื่อดังหมดตั้งรหัสผ่านอ่อนด้อยซะไม่มี แต่ก็ดีสำหรับผมเหมือนกัน ที่ผมแฝงตัวรีโมตเข้าไปในระบบภายในสามารถเข้าถึงกล้องทุกตัวในโรงแรม Zen Da Ra โรงแรมหรูเกรดสี่ดาวครึ่ง การเจาะเข้าไปได้ภายในครึ่งชม. มันดูจะเร็วไปสำหรับคนทั่วไป ผมคงโกหกไอ้ศักดิ์เพื่อนรักไปก่อนว่ายังเข้าไม่ได้ ขอความชอบธรรมในการสอดแนมพฤติกรรมหมกเม็ดของคุณเมียที่รักซะก่อน
ภาพที่ได้มันดูห่วยๆหน่อยหนึ่งนะ กล้องอะไรเนี้ยะมีสัญญาณกวนตลอดเลยอย่างกับสายไม่ได้หุ้มกันสัญญาณ แต่แค่นี้เรื่องเล็กผมกรองทิ้งได้สบาย พร้อมฝังสคริปไว้แจ้งเตือนตอนหน้าอุ้มเข้ามาในกล้องด้วย หึๆๆ
“ตรืดๆๆ” สัญญาณแจ้งเตือนผ่านมือถือ เมื่อมีกล้องหน้า receptionตรวจจับเจอหน้าของอุ้มเดินมาพร้อมกับน้องบี คุยกันกระหนุ่งกระหนิงอย่างกับแฟนกันน่าหมั่นไส้จริงๆ น้องบีหิ้วถุง 7-11 ถุงใหญ่สองใบ ข้างหนึ่งขนมกรุบกรอบแน่ๆ อีกข้างแค่เห็นก็เดาออกว่าเป็นเบียร์ มาถึงกระบี่คงไม่ใช่ปาร์ตี้น้ำอัดลมสองแพ็คแน่นอน ใครจะไปบ้าฉลองน้ำอัดลมกัน ทั้งสองเดินตามหลังพี่จ๋าที่กำลัง ขอกุญแจที่ฝากไว้ ผมซูมที่ซองเลขห้อง พอเดาได้ว่าอยู่ชั้นเกือบบนสุด น่าจะเป็นห้องชุดแน่ๆ ใจผมร้อนรนดุจไฟเผา คืนนี้เที่ยวบินตรงไปกระบี่ก็ไม่มีแล้วคงต้องรอพรุ่งนี้อย่างเดียว เหมือนสวรรค์ส่งหนุ่มน้อยผมทองถือโดรนยี่ห้อดังอ๊อปชันเต็มตัวราคาเกือบเป็นแสน ที่สำคัญคือลืมเปิดเครื่องทิ้งไว้อีกต่างหาก ข่าวดีของผมคือเคยเจาะระบบมันได้มาแล้วและครั้งนี้ก็ไม่ยากเกินแรงที่จะขอยืมใช้แบบไม่บอกสักสองสามวันนะ
ผมมัวละสายตาไปหาช่องทางการเข้าถึงเจ้าโดรนไฮเทคตัวนั้น อุ้มก็หายจากจออีกแล้ว น่าจะเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว ส่วนผมได้แต่รอลุ้นว่าครอบครัวฝรั่งเจ้าของโดรนตัวนี้จะพักห้องไหนกันแน่ อ้าวอะไรเนี้ยะ แบตฯโดรนหมดพอดี
ครั้นจะโทรฯหาเมียตรงๆก็กลัวโดนเมียด่า ไลน์ไปเธอก็ยังไม่เห็นทีท่าว่าเธออ่านสักที จะแฮ็กเครื่องเมีย อันนี้คิดสั้นชัดๆ เมื่อสองปีก่อนโดนมาทีละ จบแบบศพไม่สวยแลกมาด้วยสัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้ว
คืนก่อนแทบไม่ได้นอน มาเผลอหลับเอาตอนตีห้าครึ่ง เผลอหลับแล้วมาตื่นอีกทีตอนสามโมงเศษ อีกชั่วโมงครึ่ง เที่ยวบินที่จองไว้ตั้งแต่เมื่อคืนก็จะออก เอาแล้วซิครับ ผมต้องวิ่งผ่านน้ำแต่งตัว วิ่งแบบเป้โน๊ตบุคตัวเดียวไปขึ้นรถไฟฟ้า ผมอยากจะไปขับแทนคนขับรถไฟฟ้าเหลือเกินจะดิ่งตรงไปดอนเมืองแบบไม่จอดป้ายเสียเหลือเกิน ในใจก็แช่งเที่ยวบินดีเลย์หน่อยเถอะ แต่ผลสุดท้ายคือ
“ขอโทษจริงๆค่ะ เกตปิดแล้วนะค่ะ”
“ขอเถอะครับ ผมมีงานด่วนจริงๆ”
“ไม่ได้จริงๆค่ะ เห็นใจเราด้วยนะค่ะ มันเป็นระเบียบจริงๆค่ะ”
“ขอเที่ยวบินถัดไปได้ไหมครับ”
“ลองติดต่อห้องจองตั๋วนะค่ะ”
…
“วันนี้เต็มหมดแล้วค่ะคุณลูกค้า สนใจเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ไหมค่ะ”
“โอ้ว ไม่ล่ะครับ ขอบคุณครับ”
แค่คืนแรกก็นอนไม่หลับ วันนี้น่าจะอึดอัดอีกวันล่ะ ผมกลับบ้านแบบเพลียๆ จากการนอนน้อย ทันทีที่ถึงบ้านรีบเข้าดูกล้องย้อนหลัง เห็นอุ้มออกไปตั้งแต่สองโมงเช้า
ชีวิตนี้ผมไม่เคยเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดในโลก แต่ผมศรัทธาในเทพฮอรัส ท่านทรงเมตตาผมเสมอ ครั้งนี้ได้ส่งดวงตามาให้ผมผ่านเจ้าโดรนไฮเทคนี้ก็คงไม่ผิด เจ้าหนุ่มหัวทองมันเดินตามหลังอุ้มไปไม่ห่าง ผมรีโมตไปสั่งเปิดเครื่องผ่านคลาวด์ จึงรู้ว่าตอนนี้มันอยู่ที่ทะเลแหวก ผมไม่กล้าสั่งบิน แต่ส่ายกล้องหมุนดูรอบข้างก่อน จนเจ้าของมันนั่งข้างๆ หันเหลียวมามองดูความผิดปกติของโดรนตัวน้อย เพราะเสียงมอเตอร์ควบคุมกล้องมันดังขึ้น เกือบความแตกไปซะแล้วครับ ผมหยุดแล้วตั้งตรงเป็นปกติ แต่ก็เพียงพอจะเห็นสาวในบิกินี่สีแดง ‘เมียผมนี่หว่า’ กระโดดขี่หลังไอ้น้องบีโชว์ก้ามปู อย่างกะชู้รักข้าวใหม่ปลามันเพิ่งแต่งงานกันเมื่อคืนหรืออย่างไร แหมมันช่างเป็นภาพที่แสนบาดตาบาดใจซะนี่กระไร อยากจะเอาโดรนบินไปบั่นหน้ามันให้แหกซะเหลือเกิน ผมเก็บภาพผ่านโดรนนี้เป็นหลักฐานทั้งหมดเป็นสิบภาพจนกระทั่งโดรนหมดแบตฯ อยากรู้นักว่าเธอจะอธิบายว่ายังไง ตอนกลับมาซะจริงๆ
ผมตาบอดตั้งแต่สี่โมงเย็นจนเจอแก๊งของเธอเดินกลับเข้าโรงแรมตอนทุ่มหนึ่ง พวกเธอคงไปดื่มเบียร์ฉลองชนประดับหมวกไวกิ้งให้ผมด้วยเบียร์คนละกระป๋องสองกระป๋องให้ห้องชุดสุดหรู ปกติชนชั้นกลางอย่างเราคงไม่คิดไปจองพักเล่นๆแน่นอน แต่แล้วผมก็เห็นเจ้าฝรั่งวัยสิบเก้าเจ้าของโดรน มันเดินเข้าเฟรมเข้าพักห้องข้างๆกับเธอนี่เอง น่าจะเป็นเรตที่ครอบครัวของเจ้าหนุ่มหัวทองนั้นจ่ายได้สบายๆ ผมรีบพยายามเชื่อมต่อโดรนอีกครั้งตอนเกือบทุ่มครึ่ง เจ้าหนุ่มนี่เอาโดรนมาบินเล่นในชั้น 11 แบบไม่เกรงใจใคร แต่ก็ดีผมอาศัยกล้องของมันมองผ่านระเบียงไปยังห้องของอุ้ม เห็นลุงพรออกมาสูบบุหรี่ชมวิว สวมเสื้อยืดสีขาวแขนกุดกับกางเกงบ๊อกเซอร์ที่บังมังกรตัวเขื่อง ขนาดลำมันน่าจะใกล้เคียงกับกล้วยหอมทองที่มันหง่อมๆ แต่ไอ้น้องคนขับรถมันมาซบไหล่ลุงพรอย่างกับคู่ผัวตัวเมียยังไงยังงั้น ‘อ้าว … เห้ยยยย สองคนนี้ไม่กลัวฟ้าผ่าตายห่าคาชั้น 11 เหรอ’ หรือไอ้สองคนนี้มันแสดงละครหลอกให้ผมตายใจ พวกมันรู้ได้อย่างไงว่าผมแอบดูมันอยู่ผ่านโดรนยักษ์ตัวนี้ แต่มันจะเนียนเกินไปล่ะ เพราะไอ้น้องบีไม่ได้แสดงอาการรังเกียจพวงสวรรค์ของลุงพร มันไม่ได้ลูบเปล่าๆ มันถอดเล่นแถมด้วยแบบนี้มันเปลืองตัวไปมั้ง ส่วนลุงพรก็ทำหน้าเคลิบเคลิ้มกับการกระทำของมัน ยืนปุ่ยบุหรี่อย่างสบายอารมณ์ แค่ผมไม่เห็นเมียอยู่ในโถงนั่นผมก็อุ่นใจแล้ว เอาเป็นว่าปิดการติดต่อโดรนแล้วก็โฟกัสไปที่ช่องว่างเพื่อโจมตีเจ้าระบบความปลอดภัยอ่อนๆ จะได้ปิดจ๊อบให้ไอ้ศักดิ์เสียที
สี่ทุ่มครึ่ง เวลาพักผ่อนของใครหลายๆคน แต่ไอ้ศักดิ์มันไม่เคยเกรงใจอยู่แล้ว มันขับรถมาจอดหน้าบ้านผม กดกริ่งรัวๆไม่เกรงใจเพื่อนบ้านผมเลย
“เชี่ยศักดิ์ มึงจะรีบทวงงานกูอะไรนักหนาวะ” ผมตะโกนด่ามันตั้งแต่หน้าประตูบ้าน
“กูไม่ได้เร่งงาน แต่มึงบอกว่าเมียไม่อยู่ใช่ไหม” มันกระซิบอย่างมีลับๆล่อๆตรงหน้ารั้ว
“ให้กูเข้าไปก่อน กูมีอะไรให้มึงดู”
“มีอะไรวะ ต้องลับๆล่อๆด้วย”
“เออๆ เดี๋ยวดูข้างใน”
ในห้องรับแขก มันเปิดภาพไลฟ์จาก pornhub ที่เพิ่งอัพโหลดเมื่อ 20 นาทีก่อน
“Party with friendly neighbors ” ในหมวดหมู่รักร่วมเพศ
“ไอ้เหี้ย กูจะอ๊วก” ไอ้ศักดิ์มันเสือกเอารูปไอ้หนุ่มหัวทองถล่มถังทองของชายไทยผิวสีแทน ผมปัดมือถือมันออกห่างๆ เสียดายข้าวเย็น
“มึงสังเกตุเงาที่สะท้อนกระจกก่อน คุ้นๆไหม”
“หืมมมม” ผมลืมดูรายละเอียดจริงๆ ผมพิจารณาอีกที ไอ้หนุ่มหัวทองที่ถล่มถังทองของชายไทยผิวสีแทน มันเป็นคนเดียวกันกับเจ้าของโดรนไฮเทคนั่น ส่วนเจ้าหนุ่มไทยก้ามปูที่ตั้งรับคือน้องบีนี่นา
....
ผมพอรู้เรื่องราวทริปสามวันสองคืนที่กระบี่มาคร่าวๆ แต่ไม่ได้ลงรายละเอียดอะไร มันเป็นแค่เรื่องผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ จนกระทั้งสามเดือนต่อมา เมื่อทุกอย่างคลี่คลายจะกลับสู่สภาวะปกติ จนแทบลืมทุกอย่างแล้ว
“เห้ย… ส่วนลด 90% โรงแรม Zen Da Ra สิบใบ ใช้กับห้องทุกระดับ” ผมเจอมันตอนจัดกระเป๋าเดินทางไปนำเสนอผลงานพอดี แต่เอะ ทำไมอุ้มไม่เคยบอกมาก่อนเลย หวานละงานนี้ …
ตอนที่เกี่ยวข้อง
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มกราคม 08, 2022, 03:31:55 pm โดย asdf4321 »
บันทึกการเข้า
แม้ว่าใครจะประเมินตัวเราให้ต่ำต้อย แต่คุณค่าของเราไม่ได้ด้อยตามไปด้วย