แฟนกู ภาค 4 ตอน 14 พลาด

แฟนกู ภาค 4 ตอน 14 พลาด

แฟนกู ภาค 1  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=244070.0
......................................................................................

“อะไรอ่ะปั้น...”
“ถ้าเราใส่แหวนให้แล้ว  โมโนเป็นแฟนปั้นนะ  แปลว่าไม่เป็นแฟนไอ้โบ๊ตแล้ว”
“ไอ้โบ๊ตมันคงไม่รักเราแล้วหละ  สองเดือนกว่าแล้ว  มันไม่คิดมาหาเราเลย...”
“แล้วแกจะรักเราเหมือนรักโบ๊ตหรือเปล่า”
“รักสิ  ตกลงเอาไง  จะเป็นหรือไม่เป็น  อย่านาน  ไม่ง้อนะเว้ย...”

ผมดึงโมโนมากอดแน่นๆ  ผมเองแหละที่เป็นฝ่ายน้ำตาซึม  ผมรอเวลานี้มานานมาก 6 ปีแล้วสินะ  วันนี้โมโนยอมรับผมเป็นแฟนแล้ว  ผมเอาแหวนมาสวมให้โมโนที่มือขวา 

“เรารักโมโนมากนะ”
...................................................................................

คืนนั้นผมบอกรักโมโนไปอีก 2 ที  ผมเหลือเวลากับโมโนอีกเพียงแค่ 15 ชั่วโมงเท่านั้น ก่อนที่ต้องแยกกันไปทำงาน  เรานอนกอดกันแน่น  ผมคิดถึงโมโนมาโดยตลอด  คิดถึงคืนสุดท้ายที่ศาลายา  และคืนนี้ผมได้บรรยากาศนั้นกลับมาแล้ว  ผมให้ความรักแก่โมโนหมดทั้งหัวใจ

แต่ตั้งแต่เย็นวันนั้นเป็นต้นมา  โมโนกลายเป็นคนละคน  โทรมาหา  สนใจถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ  แทบจะเรียกได้ว่าทุกเวลา  ดูชีวิตของโมโนเริ่มมีความสุขอีกครั้ง   ทุกวันศุกร์ไม่ผมหรือโมโนก็ต้องไปมาหาสู่กันระหว่างสองอำเภอ  จนเวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ

“ศุกร์นี้ไม่ไปนะปั้น...”
“อ้าว ทำไมอ่ะ   เฮ้ย...ให้ไปหามั๊ยล่ะ”
“ไม่ต้องอ่ะ  แม่จะไปทำบุญวันเสาร์  แล้วพอดีต้องอยู่เวรด้วย  ไว้เจอกันอาทิตย์หน้านะ  คิดถึงเรามั่งหรือเปล่า”
“โห โมเม  คิดดิวะ  ง้าน...ปั้นไปหาแล้วกันนะ  ไปอยู่เป็นเพื่อน ได้เปิดตัวให้พ่อแม่รู้ด้วยว่านี่เป็นว่าที่ลูกเขยไง”
“ไม่เอา  ไม่ต้องมาหรอก  น่า...”

ผมก็ไม่ได้ไปหาโมโนตามที่เธอขอร้อง   แต่ผมวางแผนในใจแล้วว่าผมจะไปเซอร์ไพรส์เธอที่ชาติตระกาลในวันศุกร์นี้  แต่นั่นก็เป็นแค่เพียงความคิดเท่านั้นแหละครับ  ก็เพราะว่า....

“ปั้น.....พี่เอง...พี่แอม   ปั้นอยู่ไหน  พี่รอที่ท่ารถนะ....มารับหน่อยสิ”
“เฮ้ย...พี่แอม  มาได้ไงเนี่ย  ไมพี่ไม่บอกผมก่อนอ่ะ”
“บอกแล้วมันจะเซอร์ไพรซ์มั้ยล่ะ  ออกมารับพี่เร็ว”
“พี่รอผมแป๊บ  ติดเคสพี่  เดี๋ยวไป สักครึ่งชั่วโมง....”

พี่แอมมาหาผมครับ...  พี่แอมก็แบบนี้แหละครับ  ผมเคยเจอเมื่อตอนเรียนปี 6 มาครั้งนึงแล้ว  พี่แอมบุกไปที่หอผมเลย  นี่ก็บุกมาที่ รพ. นครไทยอีก  ดีนะ  ถ้าโมโนมาเยี่ยมผมด้วยล่ะ....คงจะเป็นศึกใหญ่แน่นอน  ผมรีบจัดการเข้าเฝือกเด็กหนุ่มที่ตกต้นไม้แขนหักไปเรียบร้อย  ผมก็ขับรถมารับที่ท่ารถซึ่งไม่ไกลจาก รพ เท่าไรนักเพราะผมกลัวพี่แอมจะมีของแยะ  และก็เป็นตามคาดจริงๆ  พี่แอมมาถึงก็ศุกร์เกือบหกโมงแล้ว  ผมพาพี่แอมไปกินข้าวในอำเภอเลยก่อนกลับที่พักใน รพ.

“พี่มาทำไมครับเนี่ย มีธุระอะไรที่นี่เหรอครับ”
“แหม...มาไม่ได้หรือไง  พี่อยากเห็น รพ นครไทยมั่ง  เห็นพี่เอมบอกว่า รพ ใหญ่...”
“อ๋อครับ  ใหญ่จริงๆครับ งานก็แยะตามขนาดด้วยครับ...”
“คืนนี้พี่นอนบ้านปั้นได้มั๊ย”
“เอ่อ พี่   มันจะดีเหรอครับ....”
“โธ่  ปั้นเอ๊ย  พี่กะเธอก็นอนกันมาครั้งนึงแล้ว  ไม่ต้องกลัวหรอก  ถ้าเธอจะปล้ำพี่  พี่ยอมเลยนะ 55555”
“เอ่อ ครับพี่  ได้ครับ.. แต่ห้องผมมันเล็กนะครับ  กลัวพี่จะไม่สะดวก”
“เฮ้ย ไม่เกี่ยงหรอก”

ผมพาพี่แอมกลับมาที่บ้านพักหลังจากกินข้าวเสร็จ

“โห  บ้านเล็กจริง    นอนไงกันเนี่ย...เตียงนิดเดียว”
“เอ่อ...พี่ ที่นี่มันเล็กหน่อยอ่ะครับ  พอดีผมเป็นหมอชายโสด  เลยได้บ้านห้องนอนเดียว 5555”
“เฮ้ย นอนได้ นอนห้องเดียวกันก็ได้  เราก็เคยนอนห้องเดียวกันมาแล้ว...”
“ครับ  ก็ได้ครับพี่....งั้นเดี๋ยวผมนอนพื้นเองครับ  พี่อาบน้ำก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมลงดูข่าวก่อน”

พี่แอมไปอาบน้ำตามที่ผมบอก  ผมก็แปะมือเข้าไปอาบน้ำต่อจากพี่แอม  ผู้หญิงนี่แต่ละคนจะมีกลิ่นเฉพาะตัวของเค้าเลยนะ   ผมไม่ค่อยคุ้นกะกลิ่นพี่แอมมากนัก  แม้จะเคยนอนห้องเดียวกันมาแล้ว  ผมอาบน้ำอย่างรวดเร็วก่อนเข้ามาในห้อง  พี่แอมนั่งเช็ดผมอยู่   พี่แอมช่างคุยครับ  พูดได้สารพัดเรื่อง  พี่แอมถามผมถึงโมโน 

“ก็   เอ่อ เป็นแฟนกันครับ”
“อ้าว พี่จำได้ว่าคราวแล้วยังไม่เป็นแฟนกันเลย  เป็นแฟนน้องอีกคนอ่ะ ชื่อไรนะ โบ๊ตอ่ะ”
“อ๋อ  ไอ้โบ๊ตไปใช้ทุนที่อำเภอส่องดาว  ไกลเลยครับ  แล้วก็ไม่ติดต่อมาที่โมโน  ผมเลยขอโมโนเป็นแฟน..”
“แล้วเค้าก็ยอมเธอด้วย”
“ผมชอบโมโนมาตั้งนานแล้วพี่  แต่มันเป็นเพื่อนของแฟนผม  ผมก็ชอบแบบเพื่อน  แต่นี่ไอ้สองคนมันเลิกกัน  ผมก็ขอเป็นแฟนครับ”
“แล้วถ้าพี่อยากเป็นแฟนปั้นด้วยล่ะ...”

ผมทำหน้าวิตกสุดขีด  พี่แอมยิ้มจนหัวเราะ  เธอล้อเล่นผม  ผมไม่อยากให้อะไรเกิดขึ้นตอนนี้เลย  ผมเพิ่งเป็นแฟนกะโมโน และก็รักเธอด้วย  พี่แอมยังชวนผมคุยเรื่องอื่นๆ  พี่แอมเล่าว่า  เธอเคยมีแฟนแล้วเป็นรุ่นพี่คนนึงตอนเรียนปี 6  แต่โดนรุ่นน้อง ปี 4 มาแย่งแฟนไปจากเธอซึ่งๆหน้า  มิหนำซ้ำ ไอ้แฟนพี่แอมดันมีใจด้วย  พี่แอมโกรธมาก  และตั้งใจว่าจากนี้ พี่แอมชอบคนไหน จะเดินเข้าไปลุยเลย  ไม่ต้องกลัวว่าจะไปแย่งใคร  นั่นเป็นสิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับผม

“แต่พี่ไม่แย่งเธอหรอก โมโนมันก็น่ารักดี  ทีแรกพี่คิดว่าโมโนเป็นแฟนของหมอป้องด้วยซ้ำ”
“ไม่ใช่ครับ  พี่ป้องเค้าเป็นพี่จังหวัดครับ...”

พี่แอมชวนคุยอีกสักพัก  พี่แอมก็จะนอนแล้ว  ผมลุกออกจากเตียงและห่มผ้าให้พี่แอม
“อึดอัดหน่อยนะครับพี่  ห้องมันเล็ก  ถ้าพี่ไม่สะดวก เดี๋ยวผมไปนอนข้างล่างได้นะครับ”
“เออ นอนนี่หละ...”
......................................................................

แล้วผมก็นอนหลับไป ด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการทำงานหนักมาทั้งวัน  ผมหลับสนิทมากๆ  ผมไม่รู้เลยถ้าพี่แอมจะทำอะไรผม  ผมคงเสร็จพี่เค้าแน่ๆ  แต่แล้วผมตื่นเช้าขึ้นมาด้วยเสียงคนกดกริ่งบ้านผม

ติ๊งต่อง....

“ใครมาอ่ะปั้น”
“ไม่รู้สิครับพี่  ปกติเค้าคน รพ. จะไม่มากดกริ่งบ้านผมหรอก  เค้าจะโทรมา  พี่อยู่นี่หละ  เดี๋ยวผมลงไปดู”

ผมเดินลงมาข้างล่าง  ประตูไม้ยังปิดสนิท  ผมเปิดออกไป

“ปั้น......โมโนมาหาแล้ว”
 

 

ตอนนี้ยาวหน่อยนะครับ
ซ่อนไว้ยาวเลยทีเดียว

ใกล้จบบริบูรณ์แล้วนะครับ  เหลืออีกไม่กี่ตอน
ลองลุ้นกันไปนะครับว่ามันจะจบยังไง

ซินเจียยู่อี่ซินนี้ฮวดไช้ แด่ผู้อ่านทุกท่านนะครับ

ผมว่างานนี้มีระเบิดลงแน่ๆ

อ้าว งานเข้าดิกมอปั้นแบบนี้จอเซอร์ไพส์

งานเข้าเลยปั้น...โมโนมา

โบ๊ต ก็หายไปเลย
โมโน จะเอาไงละทีนี้ ถึงจะไม่เห็นตอนบนเตียงแต่ก็อยู่ในห้องเดียวกันนะ

โอยยยดวงชตาคนเราเนอะอะไรก็เกิดขึ้นได้สู้ๆต่อไปตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่เป็นกำลังใจให้ทุกคน

ชิบหาย งานเข้า

ฉิบหานแล้วไอ้ปั้น มึงเนี้ยเน้อกำลังจะไปได้สวยเลย ชะตาขาดซะแล้ว

เจอจังจะได้รับความเดือดร้อน

งานงอกแล้ว

แล้วจะทำอย่างไรล่ะทีนี้อ่ะ  

ท่าทางพี่แอมจะทำปั้นงานเข้าซะแล้ว

ชิวิตก็แบบนี้ละ บางทีมันก็เลือกไม่ได้ แต่ตอนนี้เรียนหมอกันทั้งนั้นก็น่าจะเข้าใจเรื่องแบบนี้  แต่โมโนคงไม่ไหวจะเคลียว่ะ

งานงอกล่ะ