บทที่ 14.3

เรื่องของปลาดุกกินดาว ตอนที่ 1

"ไอ้เลิฟ นี่คือข้อมูลน้องปีหนึ่งที่มาลงชื่อสมัครดาวเดือนปีนี้ของแผนกเรา" หนุ่มวางตั้งกระดาษใส่ตรงหน้าเลิฟ อีกฝ่ายหยิบมันมาคลี่ดู แล้วเงยหน้ามองคนเอามาวาง

"ทำไมมึงไม่ดูเองละ แล้วคัดเอาที่มึงคิดว่าดีมาให้กูดู นี่กูต้องเลือกเองหมดเลยหรอว่า จะเอาใครลงไปแข่งกับคณะ"

"กูแค่รวมข้อมูลให้ก็เหนื่อยจะแย่แล้ว นี่กูมีนัดไปช่วยไอ้ต้นถ่ายงานด้วย นัดน้องนางแบบเอาไว้แล้วไม่อยากเบี้ยว กูไปก่อนนะ เรื่องคัดนั่นหน้าที่มึงอย่ามาโยนให้กูอีก โชคดีเพื่อน" เขาพูดแล้วรีบวิ่งปราดออกจากห้อง

"เดี๋ยวไอ้หนุ่ม ไอ้เชี้ยหนุ่ม.....ตามไอ้หมิงมาช่วยกูหน่อยก็ได้ เวร" เลิฟตะโกนไล่หลัง แต่เหมือนอีกฝ่ายเดินไปไม่ได้ยิน ไม่รู้ว่าจะตามเพื่อนสนิทอีกคนมาช่วยงานหรือเปล่า ทั้งที่เลยเวลาเลิกเรียนไปแล้วยังต้องมานั่งทำบัญชีการเงินกิจกรรม แถมยังต้องวางแผนเตรียมทำกิจกรรมรับน้องกับงบประมาณที่ต้องเรียกเก็บตอนไปออกค่าย แล้วยังมีเรื่องใหม่ล่าสุดอย่างเรื่องการประกวดนี่อีก

"เฮอ....มันจะยากอะไรวะไอ้หนุ่มเอ้ย มึงก็แค่หยิบๆ มันออกมา น้องมันก็อยากลงประกวดกันทั้งนั้น ใครลงก็เหมือนกันแหละ" เขาหยิบแผ่นกระดาษของฝั่งผู้ชายที่เหมือนจะมีคนลงสมัครอยู่ หยิบเอาคนที่ดูน่าจะมีแววออกมาได้หกคนก็แยกไว้หนึ่งกอง

"ไอ้น้องเอ้ย อยากเป็นดาว ก็ดูเบ้าหน้าหน่อยเน้อ ส่งกันมาเยอะแบบนี้ถ้าเลือกแบบไม่หล่อ ไม่สวยเข้าไปนี่กูคงโดนด่าเละแน่ๆ" พูดจบก็หันไปคว้าเอากองรายชื่อของฝังผู้หญิงมาดู คราวนี้ยิ่งเปิดยิ่งตาลุกวาวก็ไอ้แต่ละคนที่อยู่ข้างในแผ่นกระดาษมีรูปแปะพร้อมโพสท่าเอาไว้ด้วย ที่จริงมันก็มีตั้งแต่ของผู้ชายแล้วแต่ไม่นึกเอ๊ะใจจนมาถึงฝั่งผู้หญิง "ไอ้หนุ่มมันทำการบ้านมาดีจริงๆ เล่นจับน้องมาถ่ายรูปเตรียมเอาไว้ให้เลย"

กวาดตาอ่านไปบนกระดาษมองไปบนหัว ตรงชื่อเล่น "แทมแทม" รอยยิ้มก็ผลิขึ้นบนหน้าเหมือนกับว่าคนในกระดาษกำลังยิ้มให้ ยิ่งเปิดแผ่นต่อๆ ไปก็ยิ้มจนหุบไม่ลง จะใครก็ชอบไปซะหมด ทั้งสวยทั้งน่ารัก กินเวลาผ่านไปอีกกว่ายี่สิบนาทีก็ยังคงนั่งรักพี่เสียดายน้อง จะดึงแผ่นนี้ออกก็กลัวเสียใจ ไอ้ที่กลัวเสียใจก็คือตัวเองไม่ใช่น้องนุ่งสักนิด

แต่จนแล้วจนรอดก็หยิบออกมาได้หกแผ่นพอดีสำหรับ เป็นการตัดสินใจที่ยาวนานที่สุด อารมณ์คล้ายๆ เลือกคู่เลยกระมั้ง แต่อย่างหนึ่งที่แว๊ปขึ้นมาในหัว ถ้าได้น้องหกคนนี่เป็นเมียมันจะเป็นไปได้ไหมนะ แต่ละคนก็แสนจะน่าเย็ดน่าเอาอะไรขนาดนี้ รอยยิ้มชั่วร้ายผลิขึ้นบนหน้า แล้วก็หัวเราะตัวเองที่คิดอะไรสัพเพเหระออกไปนอกเรื่องเกินราวจนงานที่ทำจะไม่เสร็จ ก็ถึงเวลาใกล้ปิดตึกคณะซะแล้ว

เขาเก็บของใส่เป้แล้วเดินเข้าลิฟต์ลงตึก มองดวงไฟบนตึกค่อยๆ ถูกปิด ท่าทางว่าลุงรปภ.คงกำลังไล่เช็คห้องอยู่แน่ๆ ลงมาถึงชั้นล่างเดินผ่านหน้าคณะที่เปิดไฟเอาไว้อยู่ดวงเดียว พอเดินอ้อมไปที่ลานจอรถจะไขกุญแจขึ้นรถตัวเอง ปรายตาก็มองไปที่ม้าหิน มันเป็นมุมมืดๆ ที่อยู่ข้างสะพาน เห็นนักศึกษาสาวคนหนึ่งกำลังนั่งกุมหน้ากุมตาอยู่ตรงนั้นคนเดียว พอมองดูให้ชัชก็รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหน เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ

"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ" เขาเอ่ยทัก หญิงสาว ปัดหน้าปาดตาแล้วยกมือไหว้สเต๊ก เธอไม่คิดว่าจะมีใครมาเห็นตอนที่เธออยู่ในสภาพนี้ พยายามทำตัวให้เหมือนปกติที่สุดแต่ก็ปกติดวงตาแดงก่ำเอาไว้ไม่ได้

"ร้องไห้หรอ มีอะไรหรือเปล่า ดึกแล้วไม่กลับบ้านแถมยังร้องไห้แบบนี้ หน้าตาเราดูคุ้นๆ อยู่ภาคเดียวกับพี่ใช่ไหมเนีย" เขาถามใช้น้ำเสียงอย่างอ่อนโยนเป็นกันเอง แล้วนั่งลงใกล้ๆ ยิ่งมองดูเธอก็ยิ่งเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก

"หนูพึ่งถูกแฟนบอกเลิกก็เลยยังไม่อยากกลับห้อง" เธอตอบอ้อมแอ้ม หลบหน้าหลบตาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

"เรื่องนี้เองหรอ จะว่าแย่ก็แย่ จะว่าดีก็ดีเนอะ"

"จะดียังไงคะ หนูถูกแฟนนอกใจไปมีคนอื่นเลยนะ พี่เลิฟทำไมพูดแบบนี้ละ"

"อ่าว มันก็แย่ตรงนั้นแหละ แต่ที่ดีก็คือ อย่างน้อยพี่ก็รู้ว่าน้องโสด...แบบพี่ไง" เขาแอบยิ้มมุมปาก พอเล่นมุกเสี่ยวๆ ให้เธอได้อมยิ้มน้อยๆ บ้าง

"รู้จักชื่อพี่จริงด้วย แปลว่าเราอยู่ภาคเดียวกัน"

"ใช่ค่ะ พี่จำหนูไม่ได้สินะ วันนี้หนูก็พึ่งจะเต้นแนะนำตัวไป"

"โอ๋...พี่แย่จริงๆ วันนี้พี่ยุ่งมากเลยแทบไม่มีเวลาดูน้องเลย แต่เดี๋ยวนะ หน้าตาแบบนี้ สมัครดาวด้วยแน่ๆ ใช่ไหมเอ่ย"

"อือ......"

"อ่า...จำได้แล้ว แทมมี่" เขาร้องอ้อในที่สุด

"ไม่ใช่แทมมี่ ค่ะ ชื่อ แทมแทม พี่เลิฟไม่ตั้งใจฟังเลยนี่นา หนูน้อยใจนะ"

"ขอโทษพี่ขอโทษ แต่จากนี้ไปพี่คงจำได้แล้วละ น้องแทม ใช่ไหมครับ" เลิฟยิ้ม แทมยิ้มตอบในที่สุดเขาก็ทำให้คนเสียใจกลับมายิ้มออกได้เต็มปากในที่สุด

"อยู่หอในหรอ ดึกป่านนี้ยังไม่ยอมกลับห้อง ข้าวปลากินยังหะเรา"

"ไม่ค่ะ แทมอยู่หอนอก เรื่องนั้น.....ที่จริง หนูรอมันมารับ พอโทรไปมันบอกไม่ว่าง แต่ความจริงมันไปกับคนอื่น พอหนูโทรไปจับได้ว่ามันไปกับคนอื่นมันก็บอกเลิกหนูเลย ฮือๆ" เธอพูดแล้วก็เสียงเครือขึ้นมาทันที ไม่ทันจะว่าจบก็น้ำตาร่วงออกมาอีกรอบ

"โอ๊ย....ขอโทษ.....อย่าร้องๆ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงข้าว แล้วไปส่งที่หอ"

"หือ......" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง ทั้งรู้สึกเสียใจ แต่ดีใจกับเรื่องที่พี่ประธานสุดหล่อจะเลี้ยงข้าว มันคงเป็นข่าวดังไปทั่วภาคแน่ๆ ความประหม่าเล่นงานเธอจนหน้าแดง

"แทมอยากกินอะไร รถพี่อยู่นั่น ขึ้นรถเถอะเดี๋ยวพี่พาไปกิน"

"แล้วแต่พี่เถอะค่ะ"

"ถือว่าตกลงนะตอบแบบนี้ งั้นไปกัน หน้าตาสวยๆ น่ารักอย่างน้องจะมานั่งร้องไห้เสียใจ พี่ว่าน่าเสียดาย ยิ้มไว้สิ เราออกจะน่ารักรู้ไหม" เขาตั้งใจพูดชมเธอแบบออกหน้า และมันได้ผลหญิงสาวยิ้มร่าไม่หุบ เพราะเธอเองก็ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่ประธานที่สาวๆ ปีหนึ่งทั้งภาควิชาต่างหมายปอง

เมื่อได้ออกจากมุมมืดรูปโฉมของแทมก็เผยออกให้เห็นเต็มตา เธอมีรูปร่างเล็กแลดูกะทัดรัด หุ่นสเต๊กคอดดูดีหน้าอกอวบใหญ่กว่าตัวเล็กน้อย เวลาเดินเอวที่คอดกิ่วทำให้สะโพกดูผายใหญ่ พอได้ดูใกล้ๆ ก็เหมือนจะเร้าอารมณ์หื่นจากหนุ่มๆ ได้ในพริบตาเดียว เขาเองก็แทบละสายตาจากบั้นท้ายนั่นไม่ได้เลย

"พี่ได้ยินว่ามีร้านสเต๊กเปิดใหม่ เรากินได้ไหมนะ"

"ค่ะ" เธอตอบอย่างสงวนท่าที ท่าทางมั่นอกมั่นใจตอนทำกิจกรรมหายไปราวกับเป็นคนละคนเวลาที่อยู่กับผู้ชายสองต่อสอง ตอนนี้เธอกลายเป็นสาวน้อยแสนเรียบร้อยไปซะแล้ว

รถแล่นออกจากมหาลัยไปไม่นานก็มาถึงร้านสเต๊กที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แต่พอมาถึงแทนที่จะสั่งสเต๊กเป็นอย่างแรกเธอกลับเรียกไวน์แดงมาก่อน แล้วค่อยตามด้วยริบอายและสลัด พออาหารวางตรงหน้าเธอก็กินเอากินเอาจนเหมือนลืมไปเลยว่า มีผู้ชายอยู่ร่วมโต๊ะด้วย

"พี่เลิฟไม่กินหรอคะ"

"กินครับกิน" เลิฟตอบอ้ำอึ้ง ยิ้มแห้งๆ ก็แค่ราคาของที่เธอสั่งมาตอนนี้ก็คงปาเข้าไป สองพันเข้าให้แล้ว ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงไม่มีปัญญาจ่ายแน่ แต่สำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องเดือดร้อนอะไร แค่แปลกใจที่เห็นท่าทางของสาวตรงหน้าเท่านั้น

"กินเก่งจังเลยนะเรา" เลิฟยิ้มอ่อน

"วันนี้ พวกพี่สั่งหนูเต้นกันยับๆ เลยนี่คะ หิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย แต่ก็สนุก พรุ่งนี้เอาอีกนะคะ หนูกับพวกเพื่อนชอบกันมาก"

"อ่า ที่ภาคเราก็รับน้องกับแบบนี้แหละ เน้นสนุกสนานไว้ก่อน น้องชอบก็ดีแล้ว แต่ถ้าไม่ชอบอะไรตรงไหนก็บอกได้เลยนะพี่จะเอาไปไล่บี้ไอ้พวกปีสองมัน"

"ไม่มีค่ะ" เธอตอบท่าทางเอร็ดอร่อย

หลังจากทานเสร็จเธอก็ยังไม่อยากกลับห้อง ขอไปเดินเรียบชายทะเลชมบรรยากาศ แต่แค่มองดูก็รู้ว่าคงอยากไประบายความเศร้าในใจออกไปเพียงเท่านั้น เลิฟเลยพาเธอไปนั่งรับลม ถ้ามีเขาดูแลอยู่ใกล้ๆ คงไม่อันตรายอะไรแม้แถวนี้จะมีวัยรุ่นเยอะแยะ แต่อย่างน้อยมีผู้ชายมาด้วยก็คงทำให้วางใจได้บ้าง

ไวน์ขวดเดิมคราวนี้ถูกจับกระดกกรอกเข้าปาก ไม่แค่แทมที่ดื่มอยู่คนเดียวแต่มันถูกส่งมาให้เลิฟจิบด้วยอีกคน เธอกินไปจนหน้าเริ่มแดงเรื่อ ดื่มไปมากจริงๆ ก่อนจะสะอึกเบาๆ เหมือนสะดุ้งด้วยน้ำเสียงแปลกแปร่งจนน่าขัน

"อิก"

"อุ๊ย นี่สะอึกหรอเรา"

"พี่อย่าล้อหนู อิก"

"อะไรเนีย คนอะไรสะอึก ดังอิกๆ"

"อิก"

"อย่าล้อหนูพี่เลิฟ"

"ฮ่าๆ"

"อิก"

"เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำให้ รอแปป"

"ไม่เอาหนูไปด้วย" พูดแล้วก็เดินมาควงแขนไม่ยอมปล่อย พอได้อยู่ใกล้ๆ กัน ผู้ชายร่างสูงราว 175 อยู่แนบชิดกับหญิงสาวราว 150 กลางๆ ให้ความรู้สึกเหมือนเดินคู่กับน้องสาวซะมากกว่า หลังจากได้น้ำมาหนึ่งขวดก็ส่งให้เธอไปกระดกดื่ม แล้วนั่งถอนใจมองทะเลมืดดำ มีปลายขอบฟ้าสีแดงๆ ท่าทางว่าคืนนี้ฝนคงเตรียมตั้งเค้าตกลงมาระลอกใหญ่

ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไร เขามองทอดความคิดทิ้งไป ทั้งอดีตที่เคยเจ็บปวดจากสาวๆ ที่แอบไปคบหนุ่มอีกคณะ คิดว่าเขาโง่งมจนไม่มีทางรับรู้ พอจับได้เข้าเต็มๆ ก็รีบชิงบอกเลิกไปเสียก่อนเพื่อหนีความผิด สารรูปตอนนั้นก็คงไม่ต่างอะไรไปจาก หญิงสาวที่นั่งข้างๆ ตอนนี้แม้แต่น้อย เพียงแค่ตอนนั้นไม่มีใครปลอบใจเขาสักคน แต่จากนั้นมาเขาก็ไม่เคยคิดปล่อยหัวใจไปกับใครที่ไหนอีก ผู้หญิงที่เข้ามาก็ล้วนแต่ได้ตัวไปเพียงเท่านั้น

"พี่เลิฟ แฟนหนูหน่ะ ไม่ใช่ผู้ชายหรอกนะ มันเป็นทอม เห็นแบบนี้หนูก็เคยจูบกับมัน แลกลิ้นกับมันด้วยนะ" เธอพูดออกมาเรื่อยๆ ทั้งที่เรื่องที่พูดไม่ใช่เรื่องปกติที่ควรจะพูดกัน เธอเมาแล้ว

"หือ.... มาแล้วใช่ไหมเนีย" ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบหัวหญิงสาวเบาๆ

"ไม่ได้เมาซะหน่อย อย่างหนูแค่เรียกว่าไม่เหมือนเดิมเท่านั้น" พูดแล้วหยักคิ้วหลิ่วตาส่งให้

"หนูว่าจากนี้ หนูคงหันไปลองคบกับผู้ชายแทนคงจะดีกว่า เบื่อพวกทอมแล้วละ" เธอพูดเรื่อยๆ แล้วหันมาจ้องตาเลิฟ ไม่กะพริบ

เมื่อถูกจ้องมองแบบไม่ลดละ มันเหมือนเกมวัดใจที่ห้ามหลับตา เสียงหัวใจเต้นแรงดังขึ้น สายตาแอบชำเลืองมองเห็นเนินหน้าอกผ่านคอเสื้อที่เว้าลง ขาอ่อนที่ถูกเปิดเมื่อกระโปรงล่นขึ้นมาทีละน้อยชวนให้ใจหวั่นไหว จนดุ้นในกางเกงตอบสนองขึ้นมาอย่างช้าๆ เป็นรูปลำโดยสมบูรณ์

"พี่เลิฟไปส่งหนูที่หอด้วยนะ อยากกลับแล้วค่ะ" เธอพูดขึ้นหลังจากขยับเข้าใกล้ จนเขาต้องเถิบตัวออก ยังไม่กล้าบุ่มบ่ามโถมจูบเธอทั้งที่ห้ามใจตัวเองแทบไม่ไหว

ทันทีที่ขึ้นรถได้ก็สลัดความคิดลามกในหัว แต่ไล่เท่าไรก็ไม่ไป รถวิ่งออกจากหาด ตรงไปที่ หอพักของแทมตามทางที่เธอว่าไว้ เธอไม่ได้เมาอย่างที่บอกแต่ก็ไม่เหมือนเดิม พอเปิดเพลงในรถได้ก็ร้องเพลงอกหักออกมาดังๆ โดยเฉพาะเพลงของปานนี่ออกจะดังเป็นพิเศษ

"อยากได้ใช่ไหมได้เลย ถ้าคนคุ้นเคยต้องการ เมื่อกล้าตลบหลังกันจะกลัวชั้นแค้นทำไม ถึงมันเจ็บกว่าโดนเชือดคอ แต่กล้าขอก็กล้าให้ไป รู้หน้าไม่รู้ใจ ขนาดคนที่เป็นเพื่อนตาย อีกคนคือคนซึ้งใจ ยังเลว"

ยิ่งร้องระบายอารมณ์ เลิฟก็ยิ่งปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบนหน้าผากไม่ได้หยุด คนอะไรจะเฮริ์ทได้ขนาดนี้ แต่ก็นั่นแหละตอนที่เขาอกหักวันแรกยังนั่งแหกปากร้องคาราโอเกะเมาหัวราน้ำอยู่ห้องไอ้หมิงยันสว่างอยู่เลย

"ทำไมวันนี้อกหักแท้ๆ แต่ทำไมอยู่คนเดียวละ ไม่ไปหาเพื่อนหรอ" เลิฟแกล้งถาม

"หนูคิดว่าจะได้ไปกินข้าวกับมัน เพื่อนๆ ก็เลยพากันกลับบ้านไปก่อน เพื่อนหนูส่วนใหญ่มันนั่งรถไปกลับ ตอนนี้หนูเลยไม่รู้จะไปไหนไปหาใครเลย แต่ว่า......"

"ว่า..... อะไรครับ"

"ตอนนี้พี่อยู่เป็นเพื่อนหนูนินา ใช่ไหม" เธอยิ้มร่าสบสายตาหวานเยิ้ม เลิฟหันไปยิ้มตอบเจื่อนๆ พยักหน้าเบาๆ

"พี่เลิฟ แทมสวยไหมคะ" จู่ก็ยิงประโยคคำถามแปลกๆ ออกมาแบบไม่สนอารมณ์ตัวเอง เล่นเอาเลิฟหันควับมองตามแทบไม่ทัน แถมยังถามเอาจังหวะติดไฟแดงให้มีเวลาหันหน้าสบตาซะด้วย

"หุ่นหนูดีไหมคะ พี่เลิฟ" เธอพูดแล้วก็บิดตัวอวดทรวดทรง แสงไฟจากข้างนอกพอทำให้เห็นสายเสื้อในผ่านเสื้อตัวบาง ยิ่งเธอขยับตัวกระโปรงสั้นก็ล่นๆ ขึ้นไปจนเลื่อนลงเกือบถึงก้น เล่นเอาชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากได้แต่อดทนข่มใจเอาไว้

แต่ยิ่งกีดกัดตัวเองไม่ให้ถลำลึงเพียงไร ภาพขาอ่อนเธอก็ว่ายวนเวียนอยู่ในหัว ทั้งยังมีบั้นท้ายสีขาว ผิว เอว และใบหน้าสวยนวลเนียน ทุกอย่างพร้อมที่ทำให้ตบะแตก

ว่าแล้วเธอก็เอนตัวเขยิบเข้ามาใกล้ แล้วเป่าลมใส่หูเลิฟเบาๆ

"พู่" เป่าเสร็จก็ยิ้มร่า ลมเย็นๆ กับกลิ่นองุ่นลอยโชว์หวิวมาถึงท้ายทอย เวลานั้นเองที่เลิฟรู้สึกได้ทันทีว่า ดุ้นเขาแข็งปังจนแทบจะระเบิด มันคงผลิตน้ำเงี่ยนซึมออกมาเต็มกางเกงไปหมดแล้ว

ในที่สุดช่วงเวลาแห่งความทรมานก็มาถึงจุดสิ้นสุด รถเทียบเข้าซองจอดที่หอพักของแทม เจ้าตัวหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมาคล้องที่แขน หันมายิ้มกว้าง

"ขอบคุณค่ะพี่เลิฟ ที่อุส่ามาส่ง" พูดจบก็ปิดประตูเดินโซเซตั้งหลักไม่ได้ เดือดร้อนเลิฟต้องวิ่งอ้อมไปประคองเอาไว้แทบไม่ทัน

พอได้จังหวะที่ตัวเองตั้งหลักได้ก็หันหน้ามาเชยชิด แล้วหอมแก้มเลิฟเข้าฟอดใหญ่ เสียงหัวใจชายหนุ่มเต้นรัว ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆ สองสายตามองสบกันหวานซึ้ง

"รางวัลที่มาส่งหนู" คำพูดที่ฉายแววไร้เดียงสา เล่นเอาหน้าร้อนผ่าว ถึงจะไม่อยาก แต่ขาก็ยังก้าวตามไปไม่หยุด ต่อให้คิดไม่ดีมาตลอด แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะทำจริงๆ ไอ้คำพูดที่เคยบอกว่า อยากล่าดาว ก็แค่ฝันไปลมๆ แล้งๆ อย่างนั้น

"จะเดินไหวไหมเนีย พี่จะกลับแล้วนะ" เลิฟพูดพลางจับเธอยืนให้มั่น เธอจับมือคว้าเอาไว้แล้วส่ายหน้าเบาๆ บุ้ยปากล่างยื่นออกมาเหมือนเด็กน้อยมองหน้าเมื่อทำความผิด

"ไปส่งหน่อยนะคะ พี่เลิฟ" เธอพูดเสียงอ้อน กุมมือเขาแน่น

เพียงแค่นั้นก็ทำเอาผู้ชายอกสามศอกปากหนักไปไม่เป็น ได้แต่ประคองเธอขึ้นห้อง เข้าลิฟต์เอาตามที่เธอพอใจ พากันขึ้นมาส่งจนถึงประตูห้อง มือไม้ช้อนร่างบางที่เหมือนอยากจะทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นตลอด ประคองแนบไว้กับตัว มือโอบไว้ใกล้หน้าอกอวบ ใบหน้าเธออิงซบตรงแผงอกเขา กลิ่นน้ำหอมเธอโชยติดปลายจมูก ยั่วอารมณ์ให้โหมลุกขึ้นเหมือนน้ำมันราดบนไฟ

เขากำลังมีอารมณ์อย่างที่สุด จนแทบอยากจะระเบิดออกมา ยิ่งเดินก็ยิ่งอ่อนเปลี้ยดูไร้เรี่ยวแรง จากมือที่คล้องจับไว้ตรงอกเลื่อนหล่นลงไปจับอยู่ตรงสะโพก หัวใจเขาเต้นเร็วแรงจนใบหน้าร้อนผ่าวๆ แทมกลับมาตั้งหลักยืนได้ เดินไปอีกหน่อยก็พากันมาถึงหน้าห้อง

"พี่คงต้องกลับบ้านแล้วนะ ราตรีสวัสดิ์ครับ" เลิฟพูดเมื่อเห็นแทม ทาบบัตรประตูเปิดเข้าห้อง

ท่าทางคืนนี้นายเลิฟ​น่าจะยาวไม่ได้กลับบ้านแน่เลย

อิจฉาพี่เลิฟแล้วละครับ

thank you

อิจฉาพี่เลิฟจัง

 

เข้าไปส่งน้องแทมในห้องเลยครับเลิฟ

ตามมาอ่าน

บุญเก่ามาใช้ไปแค่ไหนแล้ว อิจฉาจริง ๆ

ลุ้นมันดีครับ แต่รู้สึกตอนหลังจะซอฟๆว่าช่วงแรก

ตาม series มาทุกตอนเลยครับ   

พี่เลิฟ ต้องส่งแทมให้ถึงสวรรค์เลยนะ

ไปต่อกันที่หอ เนื้อเรื่องยาวดี

จัดน้องแทมไปนึงยก อิจฉาจริง