แฟนกู ภาค 4 ตอน 17 ตัดสินใจ

[ekalos]

ทุกปัญหามีทางออก

[tee1402]

วุ่นวายสุดๆ

[Aekaek1353]

ทันมั้ย

[DCW]

 

[phet.79]

ว่าแล้ว เป็นเรื่องจนได้

[kibong]

รักคนนี้เสียดายคนนั้นพันพัว แต่เนื้อหาดีเลิศ

[myoyo]

ปั้น นิอดทนมาหลายปี มาได้ที่เดียวคุ้มเลย สามคนเลยแฮะ

[sniper2945]

อ้าว  เปิดฉากมางี้  เปิดทางให้ปั้นเป่า

[worawat]

ปวดตับ แต่ก็จะตามอ่านต่อไป

[yunma]

 

[st3323liap]

น้องบีทจะรอดหรือเปล่า ขอให้ปลอดภัยน่ะ

[montoya2109]

อ้าว จะรอดไหม

[SSPor]

เคลียร์พี่แอมมหาภัยไปแล้วเหลือแค่โบ๊ตกับโมโนจะเอายังไงกัน 

[pluto]

กลับไปกลับมา

[[email protected]]

 

แฟนกู ภาค 4 ตอน 17 ตัดสินใจ

แฟนกู ภาค 1  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=244070.0
.............................................................................................

   ผม (ปั้น) ช้อคไป  ไม่เชื่อว่าจะได้ยินเรื่องนี้จากปากของโมโน  วันนี้ผมเพิ่งได้ยินจากยัยบีทเองว่าสองคนนี้รักกันมาก  ทำไมโมโนคิดอย่างนี้
   
   "โมโนรอโบ๊ตมาเกือบ 4 เดือนแล้ว  โบ๊ตไม่มาหาเลย  โบ๊ตคงไม่รักโมโนแล้ว...ฮือออ"

   เธอร้องไห้หนักหน่วง  น้ำตานองเต็มหน้า  ผมบอกแล้ว...สิ่งที่ผมไม่ชอบมากที่สุดคือโมโนร้องไห้  เพราะมันจะเศร้ามากๆ  ผมกอดโมโนแน่น  ผมไม่อยากให้เพื่อนคนนี้ร้องไห้  แต่ดูเหมือนมันจะห้ามได้ยากมากในเวลานี้
   "แก  รอก่อน...ไอ้โบ๊ตมันคงจะมาหาเร็วๆนี้แหละ  แกให้เวลามันหน่อย  โมเมก็รักไอ้โบ๊ต  ปั้นรู้  อย่าประชดแฟนด้วยการเลิกกัน  มันจะเสียใจไม่รู้จบนะโมโน"
   
   ผมจูงมือโมโนออกเดินช้าๆมานั่งที่ม้าหิน  ก่อนที่จะคุยอีกเล็กน้อย  ผมดูเวลา...จะสามทุ่มแล้ว
"โมเม  ปั้นกลับดีกว่าว่ะ  ดึกแล้ว"
"อืมม์ ขับรถดีๆ  แล้วมาหาเราบ่อยๆนะ..."

ผมเดินพาโมโนไปส่งที่บ้าน โมโนเช็ดหน้าตาเรียบร้อย  ก็เดินเข้าบ้านไป 
"พี่ปั้น  เอามือถือมา"
ยัยบีทกดเบอร์โทรของเธอไว้ให้ผม
"โทรคุยกันนะพี่ปั้น  บีทขอบคุณพี่มากนะ"

   ...........................................................................

   ผมกลับไปถึงนครไทย 4 ทุ่มครึ่ง  พี่แอมยังคงนั่งรอผมอยู่  ผมต้องใช้เวลาอธิบายเรื่องทั้งหมดให้พี่แอมฟังว่าผมไปหาเพื่อนจริงๆ  แต่ว่าผมต้องรีบกลับมาวันนี้เพราะโดน ผอ โทรตามให้ผมต้องอยู่เวรคืนนี้  แล้วน้องบีทก็ขอโดยสารรถมาด้วย 

   "โอ๊ย...พี่ไปตบน้องแล้วอ่ะ  หน้าตาเธอกวนตีนพี่มาก"
   "พี่ครับ พี่แอม..ขอร้องเลยนะพี่  พี่อย่าทำแบบนี้อีก  ผู้หญิงข้างๆผมเป็นคนดีครับพี่   พี่ฟังผมมั่ง..อย่าใช้อารมณ์  นี่ผมยังต้องไปแก้ตัวกะไอ้เพื่อนผมอีก..ที่พี่ไปตบน้องมัน"
   "พี่ขอโทษ  แล้วน้องกลับไปยังไง"
   "ยังครับ  ผมไปฝากบีทให้อยู่กะโมโนที่ชาติตระการ  พรุ่งนี้ผมคงรับไปส่งสนามบินช่วงบ่ายๆครับ"

   พี่แอมพยักหน้า  ก่อนจะแถลงการณ์ว่า  จากกรณีของโมโน...ทำให้พี่แอมเองก็ไม่แน่ใจผม   คิดว่าผมเจ้าชู้  พี่แอมโทรมาที่ รพ  และถามว่าผมอยู่มั๊ย  ทาง รพ.ตอบไปว่า ผมจะมาเข้าเวรตอนคืนนี้  พี่แอมเลยตามมาเพื่อดูว่าจริงมั๊ย  ทันทีที่เจอผมกับผู้หญิง...เธอปักใจเชื่อว่าบีทคือผู้หญิงประเภทนั้น 

   พี่แอมแก้ตัวโดยการให้ผมกอดนอน  แต่ผมบอกตามตรงครับ วันนี้ผมเหนื่อยมาก  และแทบจะหมดอารมณ์  ยิ่งผมได้ยินสิ่งที่โมโนพูดและเหตุการณ์ต่างๆในวันนี้มันมากมายก่อยกอง  ไหนจะเหนื่อยมากจากขับรถไกลๆ  ผมแทบจะหมดอารมณ์กะพี่แอม  แต่พี่แอมไม่ยอมลดละ  ยังใช้ปากให้ผมจนเสร็จสิ้น แล้วผมก็หลับเป็นตายจนถึงเช้า  โชคดีที่คืนนี้ไม่มีเรื่องร้ายแรงจากฉุกเฉิน
   .............................................................................

"คร้าบ....  ผมปั้นครับ  หา ... มีอะไรนะ   ฮ๊า  จริงดิ  เออ ได้ๆครับ  ให้รอแป๊บ   เดี๋ยวผมลงไป"
"ใครโทรมาอ่ะ ปั้น..."
"โทรมาจากประชาสัมพันธ์ครับพี่....มีคนมาหาพี่แอม"

ผมให้พี่แอมแต่งตัวให้เรียบร้อย  ส่วนผมก็เดินไปที่ประชาสัมพันธ์ก่อน   ที่ประชาสัมพันธ์ไม่เห็นมีคนที่ผมรู้จักเลย  นอกจากมีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกะผมยืนอยู่   พยาบาลบอกผมว่าชายคนนี้แหละที่มาหาพี่แอม

"สวัสดีครับ  ผมชื่อ ชลนารถ ครับ  เรียกผมว่า ชล  ก็ได้ครับ  ผมขออนุญาตแนะนำตัวนะครับ  ผมเป็นทันตแพทย์ รุ่นพี่ของหมอแอมน่ะครับ  ตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่หล่มสัก เพชรบูรณ์ครับ  พอดีผมได้ข่าวว่าแอมเค้ามาใช้ทุนที่พิษณุโลก ที่วังทอง   ผมก็เลยไปหา  แต่ว่าพี่หมอที่นั่นบอกว่าแอมมาหาหมอปั้นที่นครไทย  ผมเลยตามมาครับ"

ผมอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนยื่นมือไปจับทักทายกับผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นรุ่นพี่ของหมอแอม

"ใช่ครับ แอมมาหาผม เมื่อวานนี้ครับ  ตอนนี้อยู่ที่บ้านพักผมเอง  ไม่ทราบมีอะไรเหรอครับ"
"อ๋อ ไม่มีอะไรพิเศษครับ  พอดีผมไม่ได้เจอแอมนานแล้ว  อยากเจอครับ  รบกวนคุณหมอนิดนึงได้มั๊ยครับ  พาผมไปเจอแอมหน่อยนะครับ"

ทำไงได้หละครับ  ผมก็ต้องพาเดินไป  ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่องราวต่างๆ  แต่ผมกำลังคิดว่า เขาคนนี้คือแฟนพี่แอมที่เป็นรุ่นพี่หรือเปล่า
"เฮ้ย...พี่ชล  มาได้ไงอ่ะ"

นั่นคือพูดแรกที่พี่แอมทักทาย  พี่แอมหน้าตาสดใสชื่นบานผิดหูผิดตาทันที  พร้อมกับลุกจากชามข้าวต้มที่กำลังกินอยู่เดินมา "จับมือ" ทักทายพี่ชล  รวมทั้งกอดกันแน่น  ผมงงไปกันใหญ่

"เฮ้ย  แย่ว่ะ  ไม่เห็นบอกกันเลยว่ามาใช้ทุนที่วังทอง  แต่ที่นี่ไม่ใช่วังทองนี่หว่า"
"โอ๊ย..พี่  ลืมแนะนำ  นี่น้องปั้น  หมอรุ่นน้องรุ่นนึง  พอดีไม่เคยมานครไทย  เลยแวะมาดู รพ ใหญ่ๆสักหน่อย   ปั้น...นี่พี่ชล  รุ่นพี่ทันตะที่พี่เคยเล่าฟัง"

ผมยกมือไหว้อีกครั้ง ผมช้อคในคำพูดพี่แอมมากๆ   คนที่พี่แอมเล่า....ก็คือแฟนเก่ารุ่นพี่ของพี่แอมอ่ะดิ  แล้วไหนว่าโกรธแค้นกันเพราะรุ่นน้องมาแย่งแฟนไป   แต่ที่ผมเห็นต่อหน้าคือพี่แอมไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอนหรือขุ่นเคืองกับพี่ชลเลยด้วยซ้ำ   ตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว  เช้านี้กำลังจะเกิดอะไรขึ้นกะผมอีกเนี่ย

ผมเชิญพี่แอมและพี่ชลนั่งที่เก้าอี้รับแขก  ก่อนผมจะขอตัวขึ้นไปบนห้อง โดยอ้างว่าจะแต่งตัวไปฉุกเฉิน  แต่จริงๆคือเปิดโอกาสให้พี่สองคนคุยกัน  ผมยังทำตัวไม่ถูกเลย  มันคืออะไรกัน  ผมต้องการคำตอบจากพี่แอม

"ปั้น  พี่...เอ่อ..."

พี่แอมเปิดประตูห้องผมเข้ามา
"คนนี้คือแฟนเก่าพี่แอม  ใช่มั๊ยพี่..."
"ใช่ปั้น   ไว้พี่จะโทรมาเล่าให้ฟัง  วันนี้พี่คงต้องกลับก่อนหละ  พี่ยังรักปั้นอยู่เสมอนะ"

แล้วพี่แอมก็กอดผม   ผมงง...อะไรกันวะเนี่ย   เมื่อวานพี่แกเพิ่งอาละวาดกะผม หึงผม  แต่ผมก็กอดตอบพี่แอม
"พี่แอม..   ให้พี่สบายใจแล้วกันครับ  ผมยังไงก็ได้  พี่บอกผมก็แล้วกันครับ"

พี่แอมพยักหน้า  แล้วเดินไปเก็บของก่อนที่ผมจะถือกระเป๋าลงไป  รถ BMW สีดำถอยเข้ามาจอดหน้าบ้านผม  พี่ชลมารับกระเป๋าไปจากผมและใส่รถ 
"หมอปั้น  พี่ขอบคุณมากนะครับ  ไว้พี่กะพี่แอมมาเยี่ยมนะครับ  พี่ขอไปก่อนแล้วกันครับ"

พี่แอมเดินเข้ามาหาผม เอามือจับไหล่  แล้วพยักหน้าให้ผมทีนึง  ก่อนยกมือบ๊ายบายผม  และขึ้นรถไปกะพี่หมอชล  ทิ้งให้ผมอึ้งและงงทั้งหมด   ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับผมมากมายหลายอย่างเหลือเกิน  ผมมีโมโนเป็นแฟน  และเพียงแค่เดือนเดียว โมโนก็ลดความสัมพันธ์ของเราลง   ผมได้มีอะไรกับพี่แอม  และจู่ๆพี่แอมก็ไปกะแฟนเก่า....  สงสัยผมคงจะดวงตก....

...................................................................................

   "น้องบีท  พี่ปั้นเอง  เสาร์นี้อยู่ไหน"
   "เสาร์นี้เหรอ  เอ่อ ไม่ได้ไปไหนนะพี่  เข้าออฟฟิซเช้า แล้วก็จะกลับหละ"
   "พี่จะไปประชุมวันจันทร์อังคารอ่ะ  แต่ว่าจะไปกรุงเทพวันศุกร์นี้  วันเสาร์เจอกันมั๊ย"
   "เฮ้ย...จิงเป่า  มาเลยๆ  โคตรเบื่อเลยตอนนี้  พี่มาแล้วโทรนะ"

   จู่ๆผมก็คิดถึงน้องบีทขึ้นมา  และมันเป็นจังหวะดีที่ผมได้รับมอบหมายจาก ผอ. ไปเป็นตัวแทน รพ. ประชุมที่กระทรวงแทน  แม้ว่าจะแค่สองอาทิตย์ผ่านไปหลังจากที่น้องบีทกลับไป  ผมก็คิดถึงเสียงเจื้อยแจ้วของน้องบีท

   "โห...พี่  พักที่นี่เลยเหรอ  5 ดาวอ่ะ"
   "มานอนด้วยมั๊ยล่ะ  มีสองเตียง"
   "ไรกัน ชวนมานอนด้วยเฉยเลย
   "มีสองเตียง  ไม่ต้องกลัวหรอกน่า  พี่ปั้นกลัวไอ้โบ๊ตมันฆ่าพี่มากกว่า"
   
   ผมเดินออกจากโรงแรมพร้อมกับน้องบีท  ดีที่โรงแรมอยู่กลางสยามสแควร์  ผมเลยพาน้องบีทไปเลี้ยงข้าว  ผมยังรู้สึกผิดกะบีทในเหตุการณ์วันนั้นที่โดนพี่แอมทำร้าย  และผมก็เล่าให้บีทฟังว่าผมโดนพี่แอมเทในวันรุ่งขึ้น 

   "55555 สมน้ำหน้า   พี่ปั้นเอ๊ย.....  พี่นี่มันอ่อนต่อโลกว่ะ   อย่างพี่แอมเนี่ย  คือบีทว่าแกคงรอพี่ชลอะไรเค้านี่หละ  แล้วก็ทำเป็นจีบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย  ใจพี่แกอ่ะ..อยู่ที่พี่ชล  เค้าไม่สนใจรักใครจริงจังหรอก  ก็ประชดชีวิตไปเรื่อยแหละ เพราะพี่แกเองคงไม่ค่อยแน่ใจพี่ชล  กะจีบพี่ปั้นไว้เล่นๆ  พอพี่ชลกลับมาจริงๆ...ก็เลยทิ้งพี่ปั้นไปไง 555555  บีทว่านะ...พี่แกคงยังชอบพี่ชล  พี่ชลก็หนีไปซุกซนหาคนโน้นคนนี้ ท้ายสุดก็เพิ่งรู้ตัวแหละว่าชอบพี่แอมจริงๆ  บีทว่างั้นนะ"
   "โหย....ทำไมรู้มากนักเนี่ย  แฟนเยอะล่ะสิ..."
   "ช่าย คนมาจีบเยอะ แฟนก็เยอะ ล่าสุดก็เพิ่งเทไปคนนึงเนี่ยหละ  ก่อนหนีไปหาพี่โบ๊ตไง..."
   "อ้าว ตอนนี้ก็ว่างอ่ะดิ 55555"
   "ไม่ว่างแล้ว  เหมือนกำลังมีคนจีบอยู่นะ"

   ผมสบายใจจัง  อยู่กะบีท  น้องของไอ้โบ๊ตมันสดใสจริงๆ   พูดเก่ง  ขี้เล่น  เป็นเด็กๆ  แม้ว่าจะเป็นน้องผมแค่ปีเดียว  แต่ด้วยลักษณะของบีท  ทำให้เหมือนเธออายุน้อยกว่าผมหลายปี   ผมมานั่งนึกดู  พี่แอมคงไม่มาหาผมอีกต่อไป  ส่วนโมโนก็เทผมอย่างเป็นทางการ   ส่วนยัยบีท...ก็น่ารัก  ผมจะเริ่มกะน้องไอ้โบ๊ตดีมั๊ย

   "เอาไง  พี่ไปส่งบ้านนะ...แล้วไงจะมานอนเล่นหรือเปล่า"
   "เอาสิพี่  แต่เดี๋ยวบีทตามไปนะ  เปลี่ยนบรรยากาศ  ไปเก็บของก่อน   บีทใจง่ายมากใช่มั๊ยเนี่ย  ผู้ชายชวนไปหมด 555555  แต่ถ้าใครรังแกบีท  จะให้พี่โบ๊ตมาจัดการ"

   ยัยบีทขับรถฮอนด้าของเธอมาที่โรงแรม  พอมาถึงยัยบีทก็เปลี่ยนเลื้อผ้า ลงไปสระว่ายน้ำ โดยไม่สนใจผมเลย  ผมเดินตามลงไปนั่งดู น้องสาวไอ้โบ๊ตว่ายน้ำ  ยิ่งดูก็ยิ่งน่ารัก  ผมชอบเวลาเธอมาอ้อนผม  ซึ่งแบบนี้...โมโนไม่เคยมาออดอ้อนผมเลย 
   "บีทอยู่ได้สามคืนนะ   เอามั๊ย... จะได้ลงมากินข้าวเช้าด้วยกัน"
   "ไม่ได้หรอกพี่  มากสุดก็พรุ่งนี้อีกคืน  อยู่สามคืนคงเสร็จพี่ปั้นน่ะ 55555"

   บีทขึ้นมาอาบน้ำที่ห้อง  แล้วก็นั่งเจื้อแจ้วพูดได้สารพัดเรื่อง  จนผมหลับไปก่อนแล้ว  เธอค่อยลุกไปปิดไฟและนอนหลับไปอีกเตียง   

   .....................................................................

   ผมตื่นเช้ากว่าคนนอนดึก  ผมมองบีทที่ยังซุกตัวในผ้าห่ม  เหลือแต่เพียงใบหน้าที่น่ารัก  ผมยาว ใบหน้ารูปไข่  เข้ากันได้หมด  ผมเริ่มชอบบีทจริงๆแล้วสิ  แต่เธอคิดไงกะผมก็ไม่รู้  ผมก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ

   "บีทไม่หลับนะ..."
   "พี่รู้  ก็ทำทั้งที่ไม่หลับเนี่ยหละ"
   "ขี้โกงนะเนี่ย..."
   "บีท... พี่เริ่มชอบบีทว่ะ  ทำไงดี...."
   "พี่ปั้น..พี่เพิ่งเลิกกะบรรดาแฟนๆของพี่นะ   พี่จะเริ่มกะบีทเลยเหรอ   บีทไม่มั่นใจหรอกพี่..."
   "อืมม์ พี่รู้  เราคุยๆกันไปก่อนก็ได้  มาตื่นเหอะ  ไปกินข้าวกัน..."

ยัยบีทแต่งตัวตามสบายเหมาะสมกับวันอาทิตย์เสื้อยืดคอกลม กางเกงยีนส์  ผมว่าผมคงชอบบีทขึ้นมาแล้ว  เธอแต่งตัวแค่นี้ ผมก็ว่าน่ารักมากๆ  ผมยาวของเธอเข้ากันได้กะชุดที่ใส่  เราลงไปกินข้าวเช้าที่ใช้เวลาเนิ่นนาน  จนเกือบสิบโมง  ยัยบีทยังมีเรื่องคุยมากมายมหาศาลไม่รู้จบ  เธอเป็นเหมือนคนที่ไม่มีความทุกข์ใดๆเลย  แม้ว่าเพิ่งจะเลิกกะแฟนไปยังไม่ถึงเดือน   

   "พี่ปั้น  จะซื้ออะไร  กลับมาเร็วๆนะ  บีทจะว่ายน้ำ ได้มั๊ย นะ นะ นะ"
   "เฮ้ย  ผู้ชายไม่ช้อบปิ้งยืดเยื้อหรอก  พี่อยากได้อุปกรณ์คอม เดี๋ยวไปดูที่ MBK ก็ได้"

   วันนี้เราสองคนน่าจะเริ่มต้นกันดี  ผมขอจูงมือน้องสาวไอ้โบ๊ต  เธอยอม  ไม่ถือเนื้อถือตัว  ผมทำยังกะเจ้าบีทเป็นแฟนผมแล้ว  ส่วนยัยบีทก็เล่นบทแฟนผมได้เฉียบขาด  การเดินบางทีก็เอาหัวเข้ามาแนบแขนผมบ้าง  จนบ่ายสอง  เราก็กลับโรงแรม  ยัยบีทแต่งตัวลงไปว่ายน้ำทันที  แต่ผมไม่ลงว่ายน้ำ  ไปนั่งเฝ้าเธอว่ายน้ำเลย  ผมนั่งมองยัยบีทในชุดว่ายน้ำ  ไอ้โบ๊ต...มึงมีน้องออกจะน่ารักแล้วเสือกเก็บเงียบไว้ได้ไงวะ...

   "บีท  พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา"
   
   สาวน้อยโบกมือไปมาในสระ  เธอว่ายน้ำเก่ง  ไม่มีอะไรที่ผมต้องเป็นห่วง  ผมไปจัดการธุระส่วนตัวที่ใช้เวลาไม่นานนัก  พอกลับออกมา ผมก็มองหาว่าเจ้าบีทว่ายไปน้ำไปไหนแล้ว  แต่ผมไม่เห็น  เธอคงไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน  ผมเดินไปที่เก้าอี้ผ้าใบริมสระเพื่อที่จะนั่งรอ  ไม่ทันได้นั่งนาน  ผมมองลงไป...เห็นอะไรอยู่ที่ก้นสระ  เฮ้ย....นั่นมันคนจมน้ำ    ผมโดดน้ำตูมลงไปทันที ทำให้คนแถวนั้นแตกตื่นทั้งหมด   ผมดำลงน้ำไปดึงตัวคนที่จมน้ำขึ้นมา  เจ้าหน้าที่ของโรงแรมสองสามคนรีบโยนห่วงยางมาช่วยผม   แล้วรีบดึงผมเข้าขอบสระ  คนที่จมน้ำหมดสติไปแล้ว  ผมวางเธอนอนลงและเห็นหน้าชัดเจน

   "เฮ้ย....บีท   ไม่นะ"

   ผมทำ CPR ทันที รีบปั๊มหัวใจและผายปอดน้องไอ้โบ๊ตอย่างเร่งด่วน  แย่แล้ว...เธอจมไปนานแค่ไหนเนี่ย   มันใช้เวลานานมาก   แต่บีทก็ไม่ตอบสนองใดๆ...อีกต่อไป