มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 29: ต่อต้าน

[KaohomLM]

   เชือกที่พันธนาการถูกปลดออกไปแล้ว ทิ้งให้ข้าวหอม เบล และแตงโมไหลลงไปกองกับพื้น โดยมีการ์ดของเสี่ยต้นสิบคน กับปิศาจอีกห้าตัว รวมถึงตัวเสี่ยต้นเอง และบอยเฝ้าดูด้วยสายตาหื่นกระหาย ข้าวหอมกัดฟัน กำหมัดแน่น ต่อสู้กับความอยาก ความกระหาย ความร้อนรุ่มและความโหวงเหวงภายในตัวเธอ ข้าง ๆ เธอ แตงโมเริ่มทึ้งเสื้อผ้าของตนเองออกแล้ว ขณะที่เบลเกาะเอวของบอยและจับแก่นกายของชายหนุ่มรูดไปมา เสื้อผ้าตนเองหลุดลุ่ยรุ่งริ่ง ข้าวหอมเอื้อมมือมากุมที่เกราะคอของตน แต่ชุดเกราะไม่หลุดออก ใช่สิ เกราะที่พี่นทีเสริมพลังให้เธอ มันจะหายไปก็ต่อเมื่อเธออยากให้มันไป แต่ตอนนี้ทุกสัมผัสที่มันถูไถไปกับเนื้อหนังของเธอทำให้เธอสะดุ้งด้วยความกระสันต์เสียว ผิวหนังของเธอทั้งร่างรุ่มร้อนราวกับถูกไฟสุม เหงื่อไหลจนท่วม ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเหยเกพยายามข่มความต้องการมหาศาลที่ผุดพุ่งขึ้นในใจ
   "โอย เสียวจังเลย ใครก็ได้ช่วยโมด้วย" แตงโมร้องครวญคราง มือข้างหนึ่งบีบคลึงอยู่ที่หน้าอกอวบอิ่มขณะที่อีกข้างบี้ติ่งเสียวรัวถี่ แต่เห็นได้ชัดว่าความเสียวที่ครอบงำจิตใจของแตงโมในขณะนี้เกินกว่าที่การช่วยตัวเองจะบรรเทาได้ "ฮือ มันร้อนไปทั้งตัวเลย"
   "เอ้า ได้ยินแล้วนี่" เสี่ยต้นหันไปบอกลูกน้อง "ช่วยน้องตัวเล็กเขาหน่อย"
   ความอยากเริ่มเข้าครอบงำจิตใจข้าวหอมแล้วเช่นกัน เธอมองด้วยสายตาชุ่มฉ่ำ เมื่อปิศาจตนหนึ่งแปลงหน้าเป็นชายหนุ่มรูปงามมาจูบปากแตงโม และเอาหางของมันยัดเข้าไปในร่องสวาท แตงโมร้องลั่นด้วยความเสียว แต่การ์ดสองคนรีบเข้ามาดูดเลียที่เต้านมทั้งสองของเธอทันที
   "โอ๊ยยยย มันเข้ามาลึกจังเลย อร๊าาาา ลิ้น ลิ้นพวกพี่อุ่นดีจัง โอ๊ย เสียว อ๊าาาา สุดยอดเลย แรงอีกค่ะ แรงอีก"
   ตอนนี้ในสมองของแตงโม ไม่มีเรื่องอะไรนอกจากความเสียวแล้ว ใบหน้าตรงหน้าเธอก็หล่อเหลา สิ่งที่เสียบเข้าออกร่องรักก็ใหญ่โต ร้องรุ่ม แถมยังขยับไปมาคว้านรอบทุกทิศทางอย่างที่ท่อนเอ็นของพี่เก่งไม่เคยทำได้ ทำเอาสมองของเธอขาวโพลนไปด้วยความรัญจวนที่ไม่มีที่สิ้นสุด มือ ลิ้น และกรงเล็บลูบไล้ถูไถไปทั่วร่างที่ร้อนจี๋และไวต่อความรู้สึกจากสารที่ถูกฉีดเข้ามาในตัวเธอ แตงโมกระตุกอย่างหยุดไม่อยู่ไปทั้งตัว ขนลุกซู่ น้ำรักหลั่งนอง ยิ่งเต้านมอวบใหญ่ถูกดูดแรงเท่าไหร่ อารมณ์เสียวซ่านยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น จนในที่สุด ทุกความคิด ทุกสำนึก ทุกสติ ทุกเหตุผลก็หลุดลอยจากหัวของสาวน้อยตัวเล็กไป เหลือไว้แต่เพียงความต้องการทางเพศที่ไม่รู้จบของสัตว์สาวที่กำลังผสมพันธุ์ตัวหนึ่ง 
   ตัวเบลเองตอนนี้ก็เพิ่งขึ้นคร่อมให้กับบอยและขย่มราวกับจะให้แก่นกายเขาหักลงคาร่องรักให้ได้ แต่ก็ยังไม่พอจะผ่อนปรนความเสียวลงไปได้ ปากเธอยังร้องโหยหา "จับนมหน่อย พี่บอยจับนมหนูหน่อย จับหน่อย อ๊ายยยยยยยยย"
   "ซี๊ดดด สุดยอด" บอยคราง "เป็นไงหล่ะ บอกให้กูใส่ถุงตลอด โดนสดบ้างร้องเป็นกะหรี่เลย อีสัส"
   แม้แต่ในวังวนแห่งความเสียวซ่าน คำพูดนั้นก็ยังบาดลึกเข้าไปในหัวใจของเบลยิ่งกว่ามีดที่กรีดลงไป น้ำใส ๆ ไหลออกมาที่รอบตา นี่คือผู้ชายที่เธอยอมมอบตัวมอบกายให้จริงน่ะเหรอ ทำไมเขาไม่ให้เกียรติเธอเลย ทั้งอยากได้เพื่อนรักของเธอ ทั้งทำแบบนี้กับเธอต่อหน้าธารกำนัล เธอเหลียวไปมองข้าวหอมเพื่อนรัก แก้มเนียนใสของเจ๊สาวนั้นแดงก่ำแต่ใบหน้ายังคงกร้าวอยู่ แม้จะมีฤทธิ์ของเลือดปิศาจไหลเวียนในหัว แต่ข้าวหอมก็ยังต่อสู้กับความเสียวได้ เบลกัดฟัน ทนกับความเสียวจากของสงวนที่พุ่งวาบไปทั่วตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าร่างจะรู้สึกอย่างไร จิตใจเธอต้องสู้มันให้ได้ ต้องไม่ปล่อยใจไปกับมัน ต้องเอาอย่างเจ๊ เอวของเธอชะลอลงไปวูบหนึ่ง บอยทำหน้าไม่พอใจนิดนึง และเริ่มเด้งเอวสวนขึ้นมาใส่เธอบ้าง
   "อ๊ายยยยย" เบลร้องด้วยความเสียว เอวเริ่มขยับต่ออีกรอบด้วยความกระสันรัญจวนที่เจ้าของร่างไม่เต็มใจ
   "หึหึ" บอยหัวเราะ "ซี๊ดดด ขย่ม ขย่มอีก นั่นแหละ"
   "อ๊ายยยยยยยยยยยย" เบลกรีดร้องสุดเสียง เมื่อน้ำกามร้อนของบอยฉีดพุ่งเข้ามาในตัวเธอ บอยพยายามยกตัวเธอออก แต่ร่างของเธอก็คว้าเขาไว้ตามสัญชาตญาณแห่งความเสียว มือแข็งแรงของการ์ดหลายคนคว้าตัวเธอแล้วดึงออกจากบอย เธอดิ้น คว้าเปะปะไปทั่วร่างของพวกการ์ดที่เอาอวัยวะเพศมาถูไปทั่วหน้าของเธอ กลิ่นของมันปลุกเร้าอารมณ์ของเธอจนน้ำลายของเธอไหลออกมาหยดลงไปเต็มคาง แต่ขณะเดียวกัน มือที่ไขว่คว้าของเธอก็ไปโดนอะไรแข็ง ๆ เข้า......
   "ไม่อยากมีความสุขแบบเพื่อนเขาบ้างเหรอ" เสี่ยต้นกระซิบที่ข้างหูข้าวหอม แค่ลมหายใจที่ลอยมาเข้าหูก็ทำให้เด็กสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว
   "ไม่ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนี้" เธอกัดฟันตอบ
   "แล้วแบบไหน" เสี่ยต้นกระซิบถามต่อ ข้าวหอมดิ้น ปลายถันของเธอเหมือนจะถูอยู่กับชั้นในทุกครั้งที่เธอขยับ มันช่างเสียวจนใจจะขาด มือพยายามกุมไปที่หน้าอกแต่เสื้อเกราะก็กันไว้ นี่ถ้าเธอเอามันออกไปได้ เธอจะได้จับสัมผัสมันได้เต็มที่ และให้คนอื่นช่วยลูบไล้ถูไถมันได้ แต่แค่เธอคิดชุดเกราะก็จะหายไปนี่....... ไม่ ไม่ ไม่เธอไม่ได้อยากให้มันหายไป
   "แบบนั้นหรือเปล่า" เสี่ยต้นชี้ให้ข้าวหอมดูเบล ที่บัดนี้ถูกการ์ดหกคนลากออกมาจากตัวพี่บอยและรุมปลุกปล้ำจากทุกทางอยู่ สีหน้าของเบลช่างเปี่ยมด้วยความสุขสันต์ ข้าวหอมน้ำลายไหล ร่องรักของเธอช่างว่างเปล่านัก นี่ถ้ามีดุ้นใหญ่ ๆ อย่างนั้นมาเติมให้เต็มก็คงดี แต่ตอนนี้แม้แต่นิ้วของเธอเองยังแหย่เข้าไปทลายความว่างเปล่าที่แทงลึกเข้าไปในจิตใจเธอยังไม่ได้เลย ชุดเกราะของพี่นทีนี่เกะกะจริง ๆ ไม่ ไม่ มันปกป้องเธออยู่ตามหน้าที่ของมัน
   "หรือแบบนั้น" น้ำกามของการ์ดแตกใส่หน้าแตงโมเต็ม ๆ เธอคว้านลิ้นเลียทุกหยาดหยดที่ลิ้นเอื้อมไปถึงได้ด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม พร้อมกันนั้น ปิศาจก็พ่นของเหลวสีดำใส่เข้าไปในมดลูกของแตงโม เธอกรีดร้องออกมาด้วยความสุขสันต์ ของเหลวทั้งสองไหลเยิ้มเปรอะเปื้อนไปทั่วตัว
   "แอร๊ยยยยยยยยยยยย" แตงโมร้อง "สุดยอด สุดยอดค่า อีก อีก ทำอีก เยอะ ๆ แรง ๆ สุดยอด"
   ตาของสาวแตงโมเหลือกโพลง ไม่มีเค้ารอยแห่งความเป็นผู้เป็นคนเหลืออยู่ เธอเหนี่ยวบ่าของปิศาจราคะ แล้วขย่มตัวเองลงบนหางของมันอย่างรัว ๆ สีหน้าท่วมท้นไปด้วยความสุขสมทุกครั้งที่หางของมันพุ่งเข้าไปลึกสุดในตัวเธอ และร้องด้วยความเสียวกึ่งเสียดายทุกครั้งที่มันครูดออกมาจากตัว มือสองข้างก็คว้าแท่งหรรษาของการ์ดทั้งสองรูดอย่างรัว ๆ ของเหลวสีขาวไหลท่วมหยดหยาดจากใบหน้าลงไปตามอกอวบและเอวคอดกิ่ว ขณะที่ของเหลวสีดำก็ล้นทะลักออกมาจากรูสวาทไม่ขาดสาย
   แล้วทำไมบนตัวเธอเองยังมีแต่เหงื่อ ไม่เห็นมีอย่างที่แตงโมมีเลย เธอก็อยากได้มันไม่ใช่เหรอ
   ไม่ เธอไม่อยาก ความอยากที่เธอรู้สึกอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ของเธอ และเมื่อไม่ใช่ของเธอ เธอก็สามารถแยกตัวจากมันได้ ข้าวหอมดันตัวขึ้นนั่งตัวตรงและวางมือทั้งสองบนหน้าตัก สูดหายใจลึก ๆ กำหนดการไหลเวียนของกระแสเวทมนตร์ในตัว เพียงครู่เดียวเธอก็สัมผัสได้ถึงเวทมนตร์ส่วนของตัวเธอเอง และเวทมนตร์แปลกปลอมที่กำลังพยายามเข้าแทรกแซงจิตใจและร่างกายของเธออยู่ เมื่อสัมผัสได้แล้ว ก็ใช้เวลาไม่นานที่จะแยกกระแสเวทมนตร์สองชนิดออกจากกัน และใช้พลังของเธอเองกักพลังปิศาจเอาไว้
   เสี่ยต้นร้องตะโกนด้วยความโกรธเมื่อเห็นข้าวหอมเลิกบิด เลิกชัก เลิกหอบหายใจด้วยความเสียว แต่กลับสงบลงได้
   "ไอ้บอย มึงมานี่ซิ" เสี่ยต้นตะโกนเรียก บอยที่กำลังช่วยรุมเบลอยู่ ลุกขึ้นด้วยความเสียดาย แล้วเดินมา
   "มึงว่าถ้าลองจิ้มมันอีกเข็ม...." แต่เสี่ยต้นยังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงดังขึ้น
   ปัง!!!
    เบลแอบล้วงเอาปืนของการ์ดที่กำลังรุมเธออยู่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่บัดนี้ปืนกระบอกนั้นชี้มาทางเสี่ยต้น บอยที่ยืนอยู่ระหว่างเบลและเสี่ยต้นล้มพับลงไป มีรูใหญ่ขนาดสองนิ้วที่บนหัว
"ถอยออกมาจากเจ๊นะ" เบลพูดเสียงสั่นเทา ตัวก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ของเหลวหลากชนิดยังคงไหลเยิ้มออกจากร่องเสียว แต่สีหน้าของเธอนั้นมุ่งมั่น เธอเหนี่ยวไก
ปัง!!!
เสี่ยต้นจับลูกปืนไว้ด้วยมือเปล่า เบลตาเหลือก
ทันใดนั้น พวกการ์ดพยายามมาคว้าตัวเบล แต่เธอหันไปรัวปืนใส่การ์ดอีกสองคนจนพวกมันล้มลงไปจมกองเลือด แต่ปิศาจตนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจับตัวเธอไว้ได้ในกรงเล็บก้ามปูของมัน
   "ใจกล้า รักเพื่อน ช่างเป็นคนดีจริง ๆ นะ น้องเบล" เสี่ยต้นพยายามพูดดี แต่เสียงของมันแทบจะกดความโกรธเอาไว้ไม่อยู่แล้ว "เป็นคนดีมากนักมึงอย่าอยู่เลย!!"
   "ไม่!!!" ข้าวหอมร้อง บังคับตัวออกมาจากสมาธิ แต่ไม่ทันเสียแล้ว ขวานของเสี่ยต้นฟาดสุดแรงลงไปที่ร่างเปลือยของเบลจนขาดสองท่อน เลือดสาดกระเซ็นไปทุกทิศทุกทาง
   ดาบปรากฏขึ้นในมือข้าวหอมเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่โทสะที่ระเบิดขึ้นในใจของเธอนั้นรุนแรงกว่าที่ความเสียวใด ๆ จะกลบได้ เปลวเพลิงสีทองพวยพุ่งไปรอบตัว เผาร่างทั้งปิศาจและการ์ดเป็นผุยผงไป ข้าวหอมเดินตรงดิ่งเข้าหาเสี่ยต้นด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความอาฆาตแค้น
   "มึง ไอ้ต้น" ข้าวหอมตะโกน พลางชี้ดาบใส่หน้าเสี่ยต้น แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกถึงความเสียวโหวงในท้องน้อย เมื่อสมาธิเธอแตก พลังที่ควบคุมไม่ให้เลือดปิศาจเข้าครอบงำเธอก็สลายไปด้วย ความเสียวกระสันต์เริ่มไหลเวียนกลับมาในร่างเธออีกครั้ง เข่าของเธอเริ่มอ่อนลง เธอหนีบขาเข้าด้วยกันและกัดฟันแน่น
   "ยังมีอารมณ์อยู่สินะ" เสี่ยต้นรำพึงเมื่อเห็นท่าทางของเธอ "ดูอีนั่นสิ มันยังไม่รู้เลยมั้งว่าเพื่อนมันตาย"
   แตงโมยังคงนอนบีบนมและติ้วหีตัวเองอยู่ ข้าวหอมเบือนหน้าหนี รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาอีกครั้ง
   "จะฝืนไปทำไม หือ" เสี่ยต้นถาม ข้าวหอมเห็นแล้วว่ามันพยายามประวิงเวลา ยิ่งปล่อยให้เธอเสียวขึ้นเท่าไหร่ มันยิ่งได้เปรียบเท่านั้น ข้าวหอมพยายามกักแยกพลังปิศาจอีกครั้ง แต่เธอไม่มีสมาธิพอจะทำได้สำเร็จ เสี่ยต้นเหมือนจะเห็นความวอกแว่กของเธอ จึงได้ก้าวเข้ามาและฟาดขวานใส่ทันที ข้าวหอมยกดาบขึ้นกัน แต่มือสั่นเทาของเธอก็ไม่มีแรกพอจะต้านทานได้ ดาบกระเด็นหวือลอยหายไปและข้าวหอมก็ล้มลงบิดตัวไปมาด้วยความเสียวอีกครั้งจากการเคลื่อนไหวที่ทำให้เนื้อตัวเธอบดเบียดกับเสื้อผ้ามากเกินไป เสี่ยต้นยกขวานขึ้นอีกครั้ง และฟาดลงมา ข้าวหอมยกมือขึ้นกันหน้า
   เปรี้ยง!
   พลังงานของชุดเกราะ: 63%
   เปรี้ยง!
   พลังงานของชุดเกราะ: 52%
   เปรี้ยง!
   พลังงานของชุดเกราะ: 42%
   เปรี้ยง!
   พลังงานของชุดเกราะ: 30%
   เปรี้ยง!
   พลังงานของชุดเกราะ: 22%
   เปรี้ยง!
   พลังงานของชุดเกราะ: 8%
   "รู้ไหม กูคิดผิดสุดแล้ว ที่จะเอามึงไปสังเวยเนี่ย" เสี่ยต้นคำราม "ถ้าฆ่ามึงไปตั้งแต่มีโอกาสก็ไม่มีปัญหาแล้ว ตายซะเถอะ สาวงามผู้เป็นเอกแห่งยุคสมัย"
   มันเงื้อขวานขึ้นสุดแขน ข้าวหอมหลับตา รู้ดีว่าชุดเกราะไม่มีพลังงานเหลือพอจะป้องกันตัวเธอแล้ว

   โครม!!!
   ร่างในชุดเกราะขาวขลิบทอง ที่เต็มไปด้วยรอยแตกร้าวพุ่งเข้ามาใส่เสี่ยต้นเต็มแรงจนมันหน้าทิ่มไป
   "มึงเป็นใครเนี่ย" เสี่ยต้นร้อง เมื่อเห็นดาบเล่นเรียวโค้งของพี่นทีจ่อมาที่หัวใจของมัน
   "เป็นแฟนเจ๊" พี่นทีตอบสั้น ๆ แล้วแทงดาบลงไป
   "หึหึหึหึหึ" เสี่ยต้นหัวเราะ ทั้งที่เลือดกบปากและมีดาบแทงทะลุอก "ไม่ทันแล้ว พญาปิศาจจะกลับมา ผนึกเริ่มคลายแล้ว ไม่มีใครหยุดมันได้ 5555"
   เสี่ยต้นส่งเสียงค่อกแค่กอีกสองสามครั้งก่อนจะแน่นิ่งไป นทีหันมาร่ายคาถาคลายพลังปิศาจที่สะกดแตงโมกับข้าวหอม
   ทันทีที่อารมณ์รัญจวนหายไปข้าวหอมก็ทะยานไปที่ร่างของเบลและกอดร่างซีกซ้ายของเพื่อนแน่นโดยไม่สนใจเลือดที่เปรอะเต็มตัวเธอ แตงโมหันมองรอบตัวอย่างงงๆพักหนึ่ง จนเห็นร่างของเบลจึงได้ร้องไห้โหยหวนแล้วโถมตัวเข้ามา
   "เบล เบล เจ๊ ทำไมเบลเป็นอย่างนี้หล่ะ เบล"
   "ไม่มีใครช่วยเบลได้แล้วหล่ะ" นทีพูดเศร้า ๆ "ไปเถอะ พี่ส่งข่าวไปที่สภาผู้พิทักษ์แล้ว เดี๋ยวเขาจะส่งทีมมาดูแลเรื่องเบลเอง ตอนนี้เราไปกันเถอะ"

   นานทีเดียวกว่านทีจะกล่อมให้แตงโมกับข้าวหอมผละจากศพของเบลได้ ทั้งคู่พาแตงโมไปส่งที่หอก่อน ก่อนจะไปรายงานที่สภาผู้พิทักษ์ โดยข้าวหอมแวะอาบน้ำล้างตัวที่ห้องน้ำของสภาขณะที่นทีเข้าไปคุยกับพวกผู้อาวุโสตามที่นทีบอก เธอยังช็อกจนคิดจะทำอะไรเองไม่ถูก
   "ผนึกนั้นซ่อมแซมไม่ได้จริง ๆ น่ะหรือครับ" มงคลกำลังถามพี่นทีอยู่ตอนที่ข้าวหอมตามเข้าไปในห้องประชุมสภา
   "เอาเป็นว่าผมไม่รู้ว่าจะซ่อมแซมมันยังไงแล้วกัน" นทีพูด "และเกรงว่าจะหาคนที่รู้มากกว่าผมภายในสี่สิบชั่วโมง คงจะไม่ง่าย"
   "ถ้าเช่นนั้นเราจะทำไงดีล่ะ" ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งถาม "เราใช้เวลาตลอดปีที่ผ่านมา พยายามสกัดไม่ให้พวกปิศาจทลายผนึกให้สำเร็จ"
   "ตอนนั้นพวกคุณไม่มีผม" นทีพูด "อีกสองวัน ไปเจอกันที่ผนึก ผมชักมันมืออยากฆ่าพญาปิศาจแล้ว"
   พวกผู้อาวุโสมองหน้ากัน
   "ถ้าพวกท่านไม่เชื่อในฝีมือผม" นทีพูดต่อ "ก็ไม่ต้องไป ผมจะไปจัดการกับมันเอง" นทีลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินมารับตัวข้าวหอม
   "อ้อ" เขาหันไปบอกพวกผู้อาวุโส "ในช่วงสี่สิบชั่วโมงนี้ พวกปิศาจที่เหลืออยู่จะได้รับพลังจากเจ้านายมันที่กำลังฟื้นตื่น มันจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ ออกล่าเหยื่อไปเตรียมไว้ป้อนนายของมัน จัดกำลังคุ้มกันให้แน่นหนาด้วย" เขาคว้าข้อมือข้าวหอมและเทเลพอร์ตพาเธอไปที่ห้องของเธอ
   "เจ๊ พี่เสียใจด้วยเรื่องเบลนะ" นทีพูดเมื่อเข้ามาถึงในห้อง "พี่พยายามที่สุดแล้ว แต่ก็ไปถึงได้เร็วเท่านั้นจริง ๆ"
   "ความผิดหนูต่างหาก" ข้าวหอมสะอื้น ซบหน้าบนไหล่พี่นทีแล้วปล่อยโฮ "หนูนึกว่าพี่ตายไปแล้วด้วยซ้ำ ถ้าหนูเชื่อพี่สักหน่อย..."
   "พอ พอ ไม่ต้องโทษใครแล้ว" นทีบอก กอดตัวข้าวหอมไว้มั่นและลูบหัวเธอ จนเมื่อเสียงสะอื้นของเธอเงียบหายไป เขาจึงปล่อยตัวเธอและเดินไปตามมุมห้องและเริ่มวาดตัวอักขระต่าง ๆ
   "ทำอะไรคะ"
   "ทำให้ห้องนี้ปลอดภัย" นทีบอก "อย่างที่พี่บอกกับสภาไป ในสองวันนี้ ปิศาจจะตื่นตัวกว่าปกติ มันอาจจะมาหาเจ๊ก็ได้ เพราะอย่างที่รู้ เจ๊ก็เป็นสิ่งที่ยั่วตายั่วใจพวกปิศาจมาก"
   เขาเดินวนรอบห้องของเธอสามสี่รอบจนพอใจ "เอาหล่ะ เจ๊ ฝันดีนะครับ พี่ไปแล้ว เจอกัน..."
    

ปล.ซ่อนในเรื่องบรรทัดสุดท้ายบรรทัดเดียวนะครับ
ปปล. ตอนต่อไป มาวันจันทร์นะครับ (ตอนพิเศษ ้องมาวันพิเศษ หุหุ) แต่หลังจากนั้นอาจจะช้าลงหน่อยนึง
ปปปล. ต้องขออภัยแฟนคลับเสี่ยต้นด้วยนะครับ ที่ต้องจบชีวิตเสี่ยต้นลงเสียตั้งแต่ตอนนี้ แต่ขอให้อดทนนะครับ(สปอยเลอร์ ระบายดำเพื่ออ่าน ถ้าไม่อยากอ่านสปอยเลอร์ก็ข้ามไปได้เลยนะครับ) -  เสี่ยต้นจะได้เปิดซิงข้าวหอม ในตอนที่ 52  -

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[peddo]

แนวปวดตับเริ่มมาเรื่อยๆ น้องเบลใจสู้ แต่น่าเสียดายที่ต้องจบชีวิต ส่วนน้องโมเจอฤทธิ์หางปีศาจเข้าไป ลีลาพี่เก่าอาจไม่เพียงพอซะแล้ว
พออ่านถึงตอน เสี่ยต้นเปิดซิงข้าวหอม อ๊างงงง สับสนไปหมด ทำไมอีกนานจัง
ขอบคุณครับ

[Taizen]

เริ่มปวดตับล่ะ

[jaja]

น่าสงสารเบลที่ช่วยเพื่อนจนตัวตาย แต่ถ้าคืนชืพได้คงดี

[dawdom]

เมื่อข้าวหอมจะโดนลุงนทีเนี่ย

[biggiggog]

ตอนนี้ก็ต้องรอดูว่า
พญาปีศาจจะออกมาเป็นแบบไหน
ขอบคุณครับ

[cd13579]

เดี๋ยวนะ เรื่องนี้ตอนมนเยอะถึงขนาดนั้นเลยเรอะ

[เดช12341]

นึกว่าข้าวหอมจะทนไม่ไหวแบบเพื่อนแล้ว

[Manoptana]

สมุนและพวกปีศาจมีมากเหลือเกิน ฝ่ายนทีและข้าวหอมไม่มีใครมาเพิ่มกลับน้อยลง อีกแค่สี่สิบชม.จะทำอย่างไร นทีเพิ่มความสามรถให้คนอื่นได้บ้างไหม

[Nobita Nobituta]

โดนรุมจนได้ จะรอดไหมอะท่าทางกำลังสนุก

[KaohomLM]

แนวปวดตับเริ่มมาเรื่อยๆ น้องเบลใจสู้ แต่น่าเสียดายที่ต้องจบชีวิต ส่วนน้องโมเจอฤทธิ์หางปีศาจเข้าไป ลีลาพี่เก่าอาจไม่เพียงพอซะแล้ว
พออ่านถึงตอน เสี่ยต้นเปิดซิงข้าวหอม อ๊างงงง สับสนไปหมด ทำไมอีกนานจัง
ขอบคุณครับ

เสี่ยต้นตายแล้ว จะให้มาเปิดซิงก็นานหน่อยนะครับ แต่คนยังอยู่นี่สิ....

[KaohomLM]

เดี๋ยวนะ เรื่องนี้ตอนมนเยอะถึงขนาดนั้นเลยเรอะ

วางพล็อตซีซั่น 1 ไว้ประมาณ 55-60 ตอนครับ ตอนนี้เขียนได้แล้วถึง (และตัน ๆ อยู่ที่) 53 แต่ตอนหลัง ๆ ยังอาจมีต้องปรับแก้อีกพอสมควร ซีซั่น 2 กับ 3 มีแผนแบบคร่าว ๆ (คร่าวมาก ๆ) แต่ไว้รอดูเรตติ้งก่อน ว่าสมควรจะเขียนต่อไปไหมนะครับ

[akennya]

เสี่ยต้นเกือบทำสำเร็จแล้ว

[××Mon××]

เสี่ยต้นตายแล้ว ตายไปก็เป็นวิญญาณเป็นปีศาจได้ซิ หรือว่าวิญญาณจะแตกสลายไปด้วย ข้าวหอมคงทำใจยากที่เพื่อนตายไปทั้งคน

[dwarf]

ขอบคุณ​ครับ.. ผนึกซ่อมแซมไม่ได้.. จ้าวปิศาจถ้าสามารถออกมาได้​ จะสามารถปลุกฟื้นคืนชีพเหล่าปิศาจที่ตายได้หรือเปล่า