บทที่ 14.12
เรื่องเมาส์ของสามสาว
ที่ห้องแต่งตัวติ๊กสวมชุดว่ายน้ำมัดรวบผมรัดเอาไว้ด้านหลังเป็นหางม้าต่ำ ขณะที่พิงค์กำลังเติมหน้าแต่งปากให้มีสีสัน มิ้นกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดว่ายน้ำอยู่ในห้อง ส่วนเลิฟคงกำลังเปลี่ยนชุดอยู่ที่ไหนสักแห่งข้างนอกนั่น
“เมื่อคืนแปลกๆ นะว่าไหม” ติ๊กพูดขึ้นหันมองไปที่พิงค์
“อะไรหรอ”
“ก็สายตาที่ ยัยแต๋มมองพี่เลิฟนะสิ” ติ๊กเข้าประเด็น
“เรื่องนั้นใครบอกแค่ยัยแต๋ม ยังมียัยแทมด้วย มองตาหวานยังกับมองแฟนแนะ” พิงค์เสริม
“คุยอะไรกัน คุยด้วยคนสิ” มิ้นรีบออกมาจากห้องแล้วเข้าวงอีกคน ตอนนี้สามสาวกำลังทำผมแต่งหน้าอยู่หน้ากระจก
“เมื่อคืนแกไม่มานิ มิ้น ที่ห้องถ่ายรูปพี่เลิฟเมื่อคืน บรรยากาศมันแปลกๆ” ติ๊กพูดเรื่อยๆ
“แปลกไงละ” มิ้นถามต่อ
“ก็...เหมือน ยัยแต๋ม กับพี่เลิฟมีความลับกัน”
“ยัยแทมด้วย” พิงค์ว่า
“อิอิ” มิ้นหัวเราะร่า เพราะความลับเด็ดที่เธอไปเห้นมาแต่จ้างให้ก็ไม่เล่าให้ยัยสองคนนี้ฟังหรอก มันเผ็ดแบบพริกสิบเม็ดเลยเชียว
“อะไรแก” ติ๊กถามกลับ สองสาวหันมองมิ้นเป้นสายตาเดียวจู่ๆก็หัวเราะชอบใจ
“นี่พวกแก ซื่อบื้อหรือไง แยกผู้ชายไม่ออกหรอ ใครเสือ ใครหมา” มิ้นถามกลับ
“หมายถึงอะไร” พิงค์ถามกลับ
“แต่ถึงจะหมาก็มีหมาหลายแบบนะ แบบซื่อสัตย์รักเดียว หรือแบบไปเรื่อยๆ ไม่รับผิดชอบ ทำทุกอย่างโดยไม่สนวิธีแต่พอได้สมใจก็หางจุกตูด ส่วนเสือก็มีแค่อย่างเดียวก็คือล่า เสือจะเล่นกับเหยื่อก่อนล่า” มิ้นอธิบายต่อ
“พูดอะไรของแกเนีย” พิงค์เกาหัวเกร็กๆ จู่ๆก็พูดเรื่องผู้ชายขึ้นมาหน้าตาเฉยทำเอาเธองงตามไม่ทัน
“งั้นแปลว่า พี่เลิฟเป็น” ติ๊กหันไปถามสายตาเป็นประกาย
“เสือไง เสือผู้หญิง แค่ได้กลิ่นก็รู้ละ ตอนนี้คงกำลังหาทางจะจัดการพวกแกสองคนอยู่แน่ๆ อิอิ” มิ้นพูดแล้วก็เติมลิปรอบปากสีแดงสดใส
“จริงหรอ พี่เค้าดูไม่สนใจเราเลยนะ” พิงค์พูดเสียงตื่นเต้นไม่รู้ตัว เธอไม่รู้เลยว่ากำลังแสดงท่าทางดีใจจนเนื้อเต้น ใครจะไม่อยากได้ละหล่อรวยเบอร์นั้น
“ใช่ เค้าสนใจพวกเราตอนไหนกัน” ติ๊กแกล้งคล้อยตาม เธอเองก็ตื่นเต้นพอกัน
“โดนเค้ามองตาหวานใส่กี่รอบกันนะตอนถ่ายรูป....” ริมฝีปากอวบอิ่มกำลังห่อเล็กลงให้สีเคลือบไปบนผิวจนชุ่มฉ่ำก่อนจะเม้นปากให้เข้าที่เข้าทาง ความสวยก็เฉิดฉายขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา
“ก็หลายรอบนะ” พิงค์ตอบซื่อพลางนึกๆ ติ๊กเห็นด้วย
“แล้ว..พวกแกคิดว่า อยากเป็นเหยื่อให้เสือล่า...หรือว่าอยากจะล่าเสือซะเองละ” มิ้นหันมาถามทั้งสองคน
“หือ....” สองสาวมองหน้ามิ้นเป็นสายตาเดียวกัน
“นี่แก มีความคิดอะไรหรอ” ติ๊กรีบถาม
“ฮ่าๆ ....ชั้นก็พูดอะไรไปเรื่อยๆ ที่จริงไม่มีอะไรแยกได้หรอก.....พวกแกจะมาสนใจอะไร...ไอ้ที่ว่าไประหว่างเสือกับหมา แบบรวยๆ มีเงินก็เรียกเสือ พอจนๆ มา ก็หมาดีๆ นี่แหละ ผู้ชายมันก็เท่านี้” คนเจนจบเรื่องผู้ชายสรุปแบบหวงก้างหน่อยๆ
“แหมะ พูดเหมือนผ่านผู้ชายมาเยอะเลยนะ” ติ๊กค่อนขอด
“ความสามารถพิเศษชั้นคือการอ่านใจพวกผู้ชาย อิอิ” มิ้นทำท่าทางเหมือนกำลังจะปล่อยพลังจิตเหมือนในหนังทำเอาสองสาวขยับออก แล้วก็หัวเราะร่วนกันทั้งคู่
“แต่ถ้าได้เป็นแฟนกับพี่เลิฟก็ดีสิ จะคบด้วยฐานนะอะไรก็ได้ บ้านแกเบอร์นั้น ถ้าแกเลือกชั้นเป็นแฟนตัวจริงคงสบายไปเลยละ” พิงค์วาดฝันในอากาศ สาเหตุที่เธอเข้ามาเรียนที่คณะนี้ก็เพราะเหตุนี้แหละ พวกคนรวยๆ ชอบส่งลูกมาเรียนเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองทั้งนั้น เพราะการเรียนกฎหมายทำให้ทำอะไรได้มากกว่าคนอื่น บางทีเลิฟอาจโตไปเป็นผู้พิพากษาก็ได้ใครจะรู้
“แกละติ๊ก อยากได้พี่เลิฟไหม” มิ้นถามสาวน้อยที่กำลังยืนมองหน้าตัวเองในกระจก
“ถ้าชั้นจะได้เป็นเจ้าหญิงกับเค้าละก็ เอาสิ” ตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้
“ชั้นว่า...เสือตัวนี้พวกเราต้องมาช่วยกันล่าแล้วละ” มิ้นพูดยิ้มๆ
--------------------------------------------------------------------------
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน