ต่อจากตอนที่แล้ว โทนเดินชนเพื่อนในห้องเรียนเรา แต่ไม่มีใครกล้าเอาเรื่องเลย
เพื่อนคนนั้นที่โดนโทนพูดใส่ว่า ‘ อะไร ‘ คือเดินเงียบแล้วมานั่งคร่อมเก้าอี้อยู่ตรงข้ามกับเราเลย เพื่อนเราที่มาพร้อมกันก็ถามว่าเฮ้ยหัวไหล่มึงอ่ะหักยัง คนที่ก้าวมานั่งคร่อมเก้าอี้ก็บอกว่ายังๆ เพื่อนสาวของเราก็บอกว่าเวอร์ละ แค่ชนนิดเดียวไหล่จะหักได้ไง คนๆนั้นจับไหล่แล้วบอกจะรู้เหรอ นึกว่าแม่งจับหักหัวไหล่ซะแล้ว
เพื่อนผู้หญิงก็ถามว่ารู้จักน้องโทนเหรอพวกแก พวกนั้นถามว่าเอ้าก็คราวก่อนที่มันมาเปิดลำโพงในห้องเราไม่ใช่เหรอ เราก็นึกๆอ่อใช่ก่อนไปปาย ตอนที่ 22 โทนมาที่ห้องเรียนเรานี่นาแล้วพวกนี้คงจำได้ เพราะว่ามาทั้งอีเจมส์ ทั้งโทน แล้วไหนจะอาจารย์ที่เขาว่าเข้ม เฮี้ยบสุดๆ แต่เขากลับพูดคุยกับโทนแบบเมตตามาก
ซีนนั้นใครจะไปลืมลง เพื่อนเราก็บอกใช่ไงก็น้องคนนั้นอ่ะ เพื่อนเราก็ถามว่าทำไม เพื่อนเราก็บอกว่าวันนั้นมันก็เห็น เพื่อนสาวเราก็ถามห๊ะ แกอยู่แถวนั้นเหรอ เพื่อนเราบอกอือกำลังจะไปกินเลย แล้วอยู่ดีๆไอ้นั่นก็จับหัวโขกโต๊ะโหดชิบหาย เพื่อนผู้ชายก็บอกต่อว่าแล้วแม่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนั่นแหละน่ากลัวสัด
เพื่อนผู้ชายอีกคนก็บอกเห้ยวันก่อน มึงจำได้ป่ะที่แม่งวิ่งดักแล้วเตะตัดขากลุ่มไอ้นัทอ่ะ ที่หลังมหา’ลัยเราอ่ะ เราก็คิด ๆ ๆ แล้วถามว่าวันที่ลงรูปกันอ่ะเหรอ ก็วันงานเลี้ยงอ่ะแหละ คนนั่งคร่อมเก้าอี้ก็บอกเออโหดชิบหาย คราวนี้เหมือนไทยมุงอ่ะทุกคน พวกกลุ่มเรียน กลุ่มเที่ยวก็ขยับเข้ามากันเลย
แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นอ่ะ ชั้นเห็นแค่รูปที่ลงเฉยๆ เราก็ตกใจว่าพวกนั้นเห็นเหตุการณ์ด้วยเหรอ เราก็เงียบนะรอจังหวะแทรกเลยกลัวว่าจะพูดถึงโทนแบบแรงๆ เพื่อนผู้ชายบอกว่าแม่งวิ่งซิกแซกตามซอกรถ แล้วมาดักเตะคว่ำเลย เขาพูดต่อว่าคือเหมือนแม่งตั้งใจเอาให้คว่ำอ่ะโหดชิบหาย แล้ว 3 คนเอาแม่งไม่อยู่ หนึ่งลุมสามเลยมั้งวันนั้น
แล้วทุกคนก็หันหน้ามามองเราเลย เราก็ถามอะไรพวกแก เพื่อนผู้หญิงก็ถามเราว่าหมิววันนั้นเกิดไรขึ้นบอกชั้นมาแก เราก็บอกว่าไม่มีไรหรอก แต่เพื่อนกลุ่มที่เรียนอ่ะ จับแขนเราก็บอกว่าบอกหน่อยแก ชั้นไม่มีสมาธิเลยเนี่ย น้องโทนอะไรนั่นก็ดูปกติไม่ได้มีพิษภัยไรเลย เพื่อนผู้ชายก็พูดแทรกว่าไม่มีกะผีอ่ะดิ่ แม่งโหดบรรลัย
เพื่อนผู้หญิงก็เขย่าๆแขน เราก็คิดว่าพูดยังไงให้ดูเบาๆดีนะ .... เราก็เออๆ ก็.. แฟนเก่าเรามาป่วนงานเลี้ยงของบริษัทแล้วก็พาพวกนัทมาด้วย แต่ก็อย่างที่เห็นแหละโทนก็จัดการพวกนั้นก็ปกติแหละ เพื่อนเราที่เกาะแขนก็บอกไม่ปกติอ่ะแก น้องเขาลงมือเองเหรอ เราก็หันไปมองเพื่อนผู้ชายอ่ะ เพราะอย่างรู้ว่าเขาเห็นถึงแค่ตอนไหน
เพื่อนผู้ชายก็บอกแม่งยังกับ จา พนม เตะตัดขา กระโดดต่อย เราก็เงียบนะฟังๆๆ ไม่พูดอะไร เราก็กลัวว่าเขาจะเห็นตอนที่โทนรัดคอจนสลับไหมนะ ถ้าเห็นนี่เป็นเรื่องแน่ๆเลย เพื่อนสาวเราก็ถามว่าแล้วไงต่ออ่ะแก เพื่อนผู้ชายก็บอกว่าเห็นแค่ตอนนี้ที่มันต่อยพวกไอ้นัทจนร่วงอ่ะ แล้วก็อีกคนหน้าเหวอๆ เราก็คิดว่าอ๋อคงแฟนเก่าเรา
เพื่อนสาวเราถามว่าแล้วต่อจากนั้นอ่ะ เพื่อนเราก็บอกว่าไม่รู้ เพราะพวกคนใส่สูทเดินมาบอกว่ารบกวนออกจากสถานที่ด้วย ก็เลยรีบออกมากัน อ๋อเราคิดคงเป็นตอนที่พี่แมนสั่งให้คนล้อมเข้ามาล่ะมั้ง เราก็บอกไปว่าก็คงมีแค่นั้นแหละ เพื่อนสาวคนสวยของเราก็ขยับมานั่งเบียดแล้วถามว่า
แก น้องโทนนี่ยังไง แกบอกชั้นมาเลย เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ เราก็บอกไปว่าก็น้องเขาเล่นยูโดมาตั้งแต่เด็กแล้วไหนจะหัดพวกคาราตง คาราเต้อีก เพื่อนผู้ชายก็ตบโต๊ะดังผั๊วะแล้วบอกนั่นไงบอกแล้วแม่งโหด ไม่อยากจะไปมีเรื่องกับแม่งหรอก ลำพังตัวมันก็พอแล้ว ไหนจะแบ็คแม่งอีก เราก็ถามอะไรแกแบ็คอะไร เพื่อนเราก็บอกว่า
โห ทำงานกับพี่ชายแกอ่ะหมิวก็เท่ากับมีแบ็คแล้ว แล้วไหนจะคุณ – ชื่อพ่ออีเจมส์ - อีกล่ะ เราก็ถามว่าคุณอาเกี่ยวไรเนี่ย เพื่อนเราก็บอกน่ะ แกไม่รู้อะไรแล้ว คนระดับนั้นอ่ะเขาไม่ให้เด็กมหา’ลัย มาเดินข้างๆช่วยทำงานหรอก ถ้าไม่ไว้ใจอ่ะ เพื่อนผู้ชายอีกคนก็บอกว่า คนระดับนั้นไม่ใช่แค่มีตังส์แบบเราหรอก มันมีอำนาจมืดด้วย
เราก็ถามว่าอะไรกันพวกแก อำนงอำนาจอะไร เราก็บอกพอเลยๆ แล้วคือพอเรามองอีกที เพื่อนสองกลุ่มราวๆ 10-20 คน คือยืนรวมกันเป็นกลุ่มเลย ทั้งกลุ่มเรียน และกลุ่มเที่ยว เราก็เอ๋ามารวมตัวอะไรกันเนี่ยพวกแก หิมะตกแล้วมั้ง เพื่อนผู้ชายก็ถามว่า เอ้อแล้วคืนนี้กินข้าวไหนดี ปาร์ตี้ป่ะ
กลุ่มเพื่อนสาวแซ่บของเราก็บอกว่าได้หมดตามปกตินั่นแหละ พอหันมาถามเรา เราก็บอกว่าไว้วันหลังนะวันนี้ต้องกลับบ้านไปกินข้าวกับแม่อ่ะ เพื่อนผู้หญิงก็บอกดีเลยแกกลับไปแล้วฝากบอกน้องโทนด้วยนะว่าชั้นคิดถึง หูย เราคิดในใจอ่ะว่าไอ้ลิงบ้านี่มีดีไรกันนะ เพื่อนเราคือแซ่บ นางสวย นางแซ่บ แล้วแต่ละคนที่ลางควงคือหล่อๆ พูดงานๆคือเทสของพวกนางสูงมาก
แล้วไหงมาคิดถึงไอ้ลิงบ้าได้ล่ะ เราก็บอกแหมๆ พวกแกนี่เบาๆหน่อยเถอะ จนพอเข้าเรียน เราก็ต้องกลับมาเรียนแหละ แต่วิชาที่เพื่อนบอกมันก็สำคัญจริงๆนะ ดีแล้วล่ะที่เราตัดสินใจเข้าเรียน พอเรียนเสร็จรับงานเสร็จ อันไหนส่งได้เราก็ส่งเลยไม่อยากเอากลับมาทำที่บ้าน เตยก็โทรมาหาถามอยู่ไหน ทำไรอยู่ง่า คิดถึง เราก็บอกว่าเพิ่งเรียนเสร็จ
ว่างไหม มาเดินเที่ยวกัน เตยก็บอกเย้ ๆ ๆ ไปๆ ๆ แต่ว่าไปได้แปปเดียวง่าต้องรีบกลับมาช่วยงานป๊า เราก็บอกว่ามาเถอะได้เจอกันกี่นาทีก็ได้ เตยก็เย้แฟนเค้าใจดีจังเลย เราขับรถมาสยามแปปเดียวเตยก็ตามมา เราเดินไปซื้อของด้วยกัน พูดคุยกันหลายๆอย่าง คืออยู่กับเตยแล้วสบายใจมากๆนะ
เตยดูร่าเริงคุยสนุกมาก บางเรื่องเราก็ปรึกษาเตย บางเรื่องเตยก็ปรึกษาเรา เตยเรียนเก่งนะ เห็นโก๊ะๆกังๆแบบนี้ก็เถอะ แต่เกรดคือ 3.0+ แทบทุกเทอม เราสองคนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าโรงหนังแล้วก็มองหน้ากัน.. แต่ก็ทำหน้าแหะๆแล้วบอกว่า หมิวไว้เสาร์อาทิตย์ค่อยมาดูหนังกันก็ได้เนอะ
คือเตยพูดมาแบบนี้เราไม่ได้น้อยใจ ไม่ได้รู้สึกว่าเฟลเลยนะ คือเราเข้าใจดีเลยว่าเตยต้องทำงานช่วยที่บ้าน เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเตย ไว้ว่างจริงๆค่อยมาดูก็ได้เราเข้าใจเตยนะ เตยก็ยิ้มฮี่ ๆ ๆ ๆ บอกว่ารักหมิวที่สุดเลย คือเราเข้าใจนะทุกคนว่าการทำงานช่วยที่บ้าน มันต้องจริงจังขนาดไหน
เราเองก็เห็นพี่แมนทำมาตลอด ตั้งแต่ตอนที่บ้านเกือบล้ม พูดได้เลยว่า เวลา 1 วัน พี่แมนทุ่มให้การฟื้นฟูบริษัท จะมีแค่เวลานอนเท่านั้นที่มีแมนจะให้ตัวเองได้ ขนาดกินข้าวถ้ามีสายโทรเข้ามายังต้องรับสาย แล้ววางจานข้าวเลย เราเข้าใจดีว่าเตยต้องช่วยบ้านจริงๆ
อีกอย่างบ้านเตยเป็นบ้านคนจีน อย่างที่ทุกคนรู้ๆแหละว่าบ้านคนจีนจะไม่ค่อยให้ความสำคัญกับลูกสาว แทบจะไม่ให้หยิบให้จับอะไรเกี่ยวกับกิจการงานบ้านเลย แต่บ้านเตยต่างออกไปป๊าและม๊าของเตยรักลูกทุกคนเท่าเทียมกัน พี่ชายเตยก็ดูแลธุรกิจที่ชลบุรี พี่ชายอีกคนก็ช่วยจัดการรายรับรายจ่ายในบ้าน เรียกว่าดูแลการเงินทั้งหมด
ส่วนเตยป๊าก็ให้มาฝึกงานและดูแลหอพักเพื่อที่อนาคตป๊าจะยกหอพักให้เตยดูแลเองได้ เราก็เคยถามเตยนะ ถามแบบจริงๆจังๆเลยว่า การที่ต้องมาทำงานแบบนี้ทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ เตยน้อยใจไหม เตยบอกไม่เลย เค้าภูมิใจที่ได้ทำงานในบ้านอ่ะ เพราะว่าบ้านอื่นเขาไม่ยอมให้ลูกผู้หญิงทำงานแบบนี้เลย
เตยดีใจที่ป๊ากับม๊าให้ความเท่าเทียมกับลูกทุกคน ถึงจะมีนิดนึงที่เหมือนว่าเอนไปทางพี่ชาย แต่เตยก็บอกว่าไม่ได้แคร์อะไร เพราะพี่ชายสองคนก็มาคุยกับเตยเสมอๆ เรื่องการทำงาน และพูดคุยทำให้เตยไม่รู้สึกน้อยใจและให้เข้าใจ เตยเลยไม่รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าหรือไม่ได้รับการสนใจเลย
ตอนนั้นเตยก็ถามงืมม แล้วโทนไปนอนบ้านหมิวเป็นไงบ้างง่ะ เราก็ตอบไปว่ากวนประสาทสุดๆอ่ะ เห้อออ พอตอนเงียบก็เงี๊ยบบบบ มึนก็มึนแบบไม่รู้เรื่อง แต่พอบทจะกวนประสาทก็สุดๆอ่ะเตย นี่เตยไปรู้จักคนกวนประสาทแบบนี้ได้ไง เตยดูดชาไข่มุกแล้วก็หัวเราะไป
เตยบอกว่าโทนก็แบบนี้แหละ เขาคิดอะไรหลายๆอย่างจนบางทีก็ไม่ได้สนใจอะไรรอบข้างเลย เราก็บอกหน้ามึนมากกว่า เตย เตยก็บอกว่าเค้าบอกหมิวแล้วว่าจริงๆอ่ะโทนปากร้ายมากกกกกก เราบอกใช่ปากแจ๋วมากอ่ะ แล้วเข้ากับพี่แมนได้อย่างกับพี่น้องคลานตามกันมา
เตยก็หัวเราะ 5 5 5 แล้วบอกว่าดีจังที่บ้านหมิวเมตตาโทน เราก็เงียบแล้วถามว่าขนาดนั้นเลยเหรอ เตยบอกอื้อ ถ้าโทนไม่โชคดีเจอครอบครัวหมิว ป่านนี้ก็คงวิ่งทำงานพิเศษ หลายๆร้าน นั่งขายเงิน m ไปวันๆแล้วไหนจะไปเรียนอีก เราก็ถามว่าแย่ขนาดนั้นเชียว เตยบอกว่าก็คงงั้นแหละหมิว
เค้าไม่เคยลำบากแบบนั้นเค้าก็คงไม่เข้าใจโทนมากหรอก แต่การที่ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยแล้วได้เงินค่าจ้างนิดๆหน่อยๆ มันก็แย่ใช่ไหมล่ะหมิว เราก็ฟังแล้วอื้มๆ เตยบอกว่าแต่ทำงานกับพี่แมนที่เดียวก็จะได้โฟกัสมากับการทำงานพี่แมนได้ไง เพราะยังไงคนเราอ่ะถ้าให้แยกสมองโฟกัสก็คงแย่อ่ะแล้วเหนื่อยสะสมมันจะแย่ด้วย
เราก็อื้มๆ คงงั้นแหละก็ไม่ได้คิดอะไรนะตอนนั้น แต่พอเดินผ่านร้านขนมฝรั่งที่ม้วนๆ โดดเด่นเรื่องเพรทเซล เตยก็หยุดมองแล้วบอกว่าซื้อไปฝากโทนจิ่หมิว โทนชอบกินอันนี้ เราก็มองแล้วก็คิดทำไมเตยรู้ล่ะ เราก็ถามว่ารู้ได้ไงเตย เตยก็บอกว่าแหม น้องชายเค้าทั้งคนนี่นา เตยเล่าให้ฟังว่าแต่นานๆก็จะได้กินทีนะ
เราก็ถามว่าทำไมล่ะ เตยบอกว่าก็ดูราคาซิ่ สำหรับหมิวหรือเค้ามันก็ราคาปกติใช่ไหมล่ะ แต่กับโทนก็แพงนะ นานๆทีโทนจะกินอ่ะแหละ เราก็มองอืมม 80 บาทบวกๆ สำหรับโทนคงได้ข้าวไปหนึ่งมื้อเลยนะ แล้วก็มองที่เตย เตยก็รู้จักโทนเยอะมากจริงๆนะ มันทำให้แว๊ปนึงเราก็คิดว่าเตยกับโทนเป็นพี่น้องกันจริงๆเหรอ
แล้วการที่เตยบอกว่าโทนนานๆซื้อที ก็แสดงว่าช่วงเวลานั้นๆเตยก็เคยเดินเที่ยวกับโทนน่ะซิ่ แต่ว่าตอนที่เราคิดๆๆ เตยก็พูดแทรกมาว่าแต่ไม่ต้องซื้อหรอก ซื้อไปก็คงไม่รับอ่ะ ขี้เกรงใจเกินไป เราก็พูดเลยใช่หยิ่งมาก เตยก็บอกไม่ได้หยิ่งหรอกหมิว แต่ว่าโทนไม่ชอบรับของจากคนรวยน่ะ
เราบอกอืมได้ยินจากพี่แมนมาเหมือนกันเรื่องนี้ เราก็ถามว่าเตยพอรู้เรื่องไหมอ่ะ เตยก็ส่ายหัวบอกเค้าก็ไม่รู้ง่ะ รู้แค่โทนไม่เคยไว้ใจคนรวยๆอีกเลย แต่พี่แมนเก่งอ่ะทำให้โทนเชื่อฟังได้ง่ายๆ แล้วดูโทนก็สนิทกับพี่แมนมากๆด้วย เราก็บอกสนิทจนจะเป็นพี่น้องกันอยู่แล้วเถอะ พ่อกับแม่ ก็ร๊ากกกก เกิ๊นนน
เตยถามจริงง่ะ เราก็บอกช่าย เกิดมาเรายังไม่เคยเห็นพ่อแม่เอ็นดูใครขนาดนี้เลย ก็คิดดูขนาดพ่อยังสั่งให้มานอนบ้านแล้วค่ารักษาจะรับผิดชอบทั้งหมดอ่ะ เตยก็งืมม เรื่องค่ารักษาเค้าก็พอเข้าใจนะว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำ แต่สั่งให้นอนบ้านเลยเหรอ... เราก็บอกอื้มก็พอสั่งนี่นาทำไงได้ล่ะ ตอนนี้บ้านไอ้ลิงก็ไม่มีคนอยู่ด้วย
เตยก็บอกเง้อ เรียกลิงอีกแล้ว เราก็บอกว่าก็ลิงอ่ะซิ่เตยคนบ้าอะไรไวจังกับลิง นี่ถ้าบอกหายตัวได้ก็เชื่อแล้ว เตยก็หัวเราะ 5 5 แล้วบอกไม่หรอกหมิว โทนหายตัวไม่ได้หรอก ไม่ใช่การ์ตูนนะ เราบอกว่าก็ถ้าไม่เห็นกับตาก็คงคิดว่าการ์ตูนแหละ คนบ้าอะไร แค่ละสายตาคือหายไปได้เลย
เตยก็หัวเราะเบาๆ แล้วก็ชี้ ๆ ๆ หมิวๆ ๆ ไปดูนู่นกัน คือสมัยก่อนบู๊ทขายของเยอะมากเลยนะ มีตัวเลือกเยอะแยะมากมาย จนพอเดินจนหนำใจเตยก็บอกว่าฮืออ ต้องกลับแล้วง่ะ เราก็บอกโอเคเดี๋ยวไปส่งนะ เตยบอกไม่ต้องๆ เค้ากลับเองได้ เราก็บอกแค่ไปส่งเอง เตยก็เย้แฟนเค้าใจดีจัง
เราก็ขับรถไปส่งเตยที่พระราม 3 นะเข้าไปไหว้ป๊าของเตยด้วย แปปเดียวก็กลับบ้านแล้วล่ะ เพราะตอนนั้นเองก็ใกล้จะ 5 โมงแล้ว เรากลัวว่ารถจะติดน่ะสิ่ แล้วก็เป็นแบบนั้นแหละ มาถึงบ้านก็เกือบ 6 โมงแน่ะอีก 20 นาทีกว่าเองมั้ง พอเข้ามาถึง ก็รีบฝากให้สามีพี่แจ๋วเอารถไปจอด แล้วจัดการตามปกติ
เราเดินเข้าบ้านมาก็เห็นแม่นั่งอยู่ เราก็สวัสดีค่ะแม่ กลับมาแล๊ววว แล้วเราก็เข้าไปกอดแม่ แม่ก็เอ๋วันนี้กลับเร็วนะเนี่ย เราก็เง้ออ หนูกลับเวลานี้แหละ แม่ก็มองแบบเหล่ๆ แล้วบอกว่าอืมๆ เราก็ร้อนตัวแล้วถามมองแบบนี้หมายความว่าไงง่าแม่ แม่เราก็ลูบหัวแล้วบอก น่ารักจริงจรี๊งลูกสาวแม่
ไม่ค่อยเห็นอาการแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย โหย พอแม่พูดแบบนี้เราก็นึกถึงเรื่องที่แม่พูดเลย แต่แม่ก็พูดดักเอาไว้ว่า แม่จะไม่แกล้งเราเหมือนเจ้าแมนหรอกนะ แม่รู้ว่าลูกสาวแม่ปากแข็งพูดไปก็เหมือนบีบนั่นแหละ เราก็เหวอเลยแล้วบอกเง้อ แม่ทำไมพูดงี้ง่ะ
แม่เราก็ยี๊มม คือยิ้มเลยนะ แล้วบอกไปเปลี่ยนชุดได้แล้วลูกสาว เดี๋ยวพ่อกับพี่แมนใกล้จะกลับมาแล้ว เราก็ถามอ้าว พ่อกับพี่แมนยังไม่กลับมาเหรอคะไหนว่าจะกลับมาเที่ยงๆไง แม่ก็บอกอื้มวันนี้คุยงานกับเคย์กระทันน่ะ เราก็ค่ะ ๆ ๆ แต่พอจะลุกไปก็ชะงักนิดนึง แล้วไอ้ลิงบ้านั่นล่ะ เราก็มองมาที่แม่แต่ก็ไม่กล้าถาม แม่ก็บอกมาเหมือนรู้ว่าเราคิดอะไรนะ แม่บอกว่าเจ้าโทนยังไม่กลับ แต่ก็น่าจะใกล้แล้วล่ะ เราก็บอกว่าไม่ใช่ซักหน่อยไม่ได้จะถามว่าโทนกลับมายังซักหน่อย ไม่เลย แม่เดาผิดแล้วววววววววววววววววว
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน