ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

(เรื่องเสียวมินิซีรีย์) วุ่นรักหนุ่มน้อยดาวซัลโว : ตอนที่ 3 - ถ่านไฟเก่า Pt5

เริ่มโดย nato87, สิงหาคม 01, 2022, 06:12:26 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ทุกคนคิดว่า นิยายเสียวสักเรื่อง ความสมเหตุสมผลของเรื่องราว ควรมีหรือไปด้วยกันได้หรือไม่

ควรมี เพื่อให้เรื่องราวมันมีแก่นสาร มีเนื้อหาสาระ ที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวละครมีเลือดเนื้อ มีชีวิตจิตใจ และเพิ่้มอรรถรสมากขึ้น เวลาได้อ่านฉากเสียว
78 (86.7%)
ไม่ควรมี เพราะมันผิดคอนเซปต์ อยากให้มีแค่ฉากเสียวเพียว ๆ ไปเลยอะไรแบบนี้มากกว่า ไม่อยากให้มันสมเหตุสมผลนัก เพราะมันจะเสียอรรถรสในการอ่าน
12 (13.3%)
อื่น ๆ (สามารถแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมได้ในคอมเมนต์ครับ)
0 (0%)

จำนวนสมาชิกโหวดทั้งหมด: 90

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างเร็ว สำหรับวุ่นรักหนุ่มน้อยดาวซัลโว ใน Part 5 นะครับ ก็ยังยาวเหมือนเคย ด้วยรายละเอียดของเรื่องฟุตบอล ตามเคย ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันจะไปด้อยค่าฉากเลิฟซีนของเรื่องหรือเปล่า ทุกคนคิดว่าความสมเหตุสมผลกับนิยายเสียว มันควรไปด้วยกันหรือไม่ ก็สามารถแสดงความคิดเห็นได้นะครับ

ด้วยความยาว ผมเลยต้องตัดทอนในส่วนที่เขียนเสร็จแล้วลงมาก่อน สำหรับ Part 6 ผมกำลังเขียนอยู่ และจะนำมาลงในช่วงดึกของวันนี้ตามลำดับ ทิชชู่ต้องมีแล้วครับ 5555+

และมีหลายคนที่บ่นถึงน้องน้ำตาล จิณณพัต นางเอกประจำภาค ว่าหายไปไหน เธอไม่ได้หายไปไหนครับ เธอมีบทบาทแน่นอน แต่ช่วงนี้ เป็นช่วงของแขกรับเชิญอย่างมีมี่ วลันธร ซึ่งในอนาคตข้างหน้า จะเกิดเหตุการณ์พลิกผันขึ้น จนทำให้เจ้าแจ็คต้องตัดใจจากพี่มี่นั่นเอง ส่วนจะเป็นเรื่องอะไร ผมเชื่อว่าทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ น่าจะพอเดาทางออกได้




ก็...ไปเตรียมทิชชู่ซะ ผมให้โอกาสคุณแล้วนะ คุณได้ใช้มันแน่ หมายถึงเช็คหน้าจอคอม เช็ดหน้าจอสมาร์ทโฟนน่ะครับ 55555+


################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=260889.0

หลังจากที่อาจารย์แดง ปล่อยให้นักฟุตบอลของโรงเรียนไปพักกินข้าวเที่ยว และพักผ่อนทำธุระส่วนตัวตามอัธยาศัยก่อนถึงเวลานัดหมายในช่วงบ่ายสองโมง โดยกลุ่มของไอ้แจ็ค ไอ้โม่ และไอ้ยศ หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็แวะกลับมาที่โรงเรียน เพื่อหามุมสงบ ๆ นอนพักผ่อนเอาแรง

"คร๊อกกกกก!!!! ฟี๊!!!!!!" จักรภัทร ปีกขวาตัวหลักของทีม หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ก็แวะมาหามุมใต้อาคารเรียนสงบ ๆ แล้วนอนพักเอาแรง ในขณะที่เพื่อน ๆ คนอื่นจับกลุ่มคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกม เรื่องเที่ยว หรือแม้กระทั่งเรื่องแฟน ตามประสาเด็กหนุ่มวัยกลัดมัน

"ไอ้โม่!!! ไอ้โม่!!" ยศพล กองหน้าตัวความหวังของทีมสะกิดมนัส ที่กำลังเล่นสมาร์ทโฟนอยู่ "ดูไอ้แจ็คดิ๊ แม่งหลับเป็นตายเลยสัส!!"

"เออ กูเห็นแล้ว" มนัสที่กำลังง่วนอยู่กับการแชทไลน์กับสาวรุ่นน้องอยู่ตอบ "มึงจะไปยุ่งอะไรกับมันนักหนาวะไอ้โม่!!"

"ก็มึงดูมันกรนดิ๊!!" ยศพลตอบ "เชี่ย!!! กรนดังชิบหาย!! หาเรื่องแกล้งมันดีกว่า!!"



แล้วยศพล ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น ไปดึกดอกหญ้าไม้กวาดของแม่บ้านที่ถูกเก็บในห้องเก็บของใต้บันใดทางขึ้นอาคาร ก่อนเดินเข้ามาใกล้ ๆ กับจักรภัทร พร้อมกับเอาดอกหญ้าที่พึ่งเด็ดออกมาแหย่จมูกของปีกขวาจอมเลื่อยของทีมเล่น

"ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ" กลุ่มเพื่อนนักเตะบางกอกคาทอลิก พอได้เห็นแบบนี้ต่างส่งเสียงหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ แล้วทันใดนั้นเอง

"ฮัดเช้ยยย!!!" ไอ้แจ็คสะดุ้งตื่นพร้อมกับจามออกมา ในขณะที่ไอ้ยศก็รีบลุกขึ้นหัวเราะลั่น โดยที่ในมือยังถือดอกหญ้าไม้กวาดคามือ "มึงเล่นเหี้ยไรวะไอ้ยศ!!"

"ก็มึงนอนกรนอ่ะไอ้แจ็ค!!" ยศพลตอบ "กรนเสียงดังด้วยสัส!!! รบกวนเพื่อน ๆ รู้ตัวป่ะวะ!!!"

"ทำยังกะเวลามึงนอน มึงไม่เคยกรน!!" จักรภัทรตอบ "นี่กี่โมงแล้ววะ!!??"

"จะบ่ายสองแล้วมึง" กองหน้าตัวหลักของทีมตอบ "ลุกไปล้างหน้าได้แล้วมึงอ่ะ เดี๋ยวต้องซ้อมต่อช่วงบ่ายอีก ให้เร็วเลยมึง!!"

"เออ กูรู้แล้ว!!" จักรภัทรตอบด้วยท่าทางเซ็ง ๆ ก่อนลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อธุระส่วนตัวและล้างหน้าล้างตา ในใจก็คิดแค่ว่าเมื่อไรจะซ้อมเสร็จสักที อยากจะให้ถึงตอนเย็นเร็ว ๆ เพราะจะได้เจอกับพี่มี่คนสวย เรียกได้ว่าตอนนี้ ไอ้แจ็คลืมความตั้งใจที่อยากจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพของตัวเองไปจนหมดสิ้นแล้ว

หลังจากทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จแล้ว ไอ้แจ็คและเพื่อน ๆ ก็เดินมุ่งหน้าไปที่โรงยิมของโรงเรียน เพื่อพบกับอาจารย์แดง เฮ้ดโค้ชของทีม ที่มานั่งจิบกาแฟรออยู่ก่อนแล้ว เพื่อประชุมทีมและนัดแนะการซ้อมในช่วงบ่ายที่เหลือต่อไป

.........................

"เอาละพวกมึงมากันครบแล้วใช่ไหม?" แสงสุวรรณ อดีตนักฟุตบอลทีมชาติไทยลุกขึ้นจากโต๊ะพลาสติกสีน้ำเงิน ก่อนเดินไปตรงหน้ากระดานไวท์บอร์ดสีขาว พร้อมกับเขียนแผนผังการเล่นของทีมฟุตบอลโรงเรียนวัดเทพสุวรรณ คู่ปรับตัวฉกาจของโรงเรียนบางกอกคาทอลิกในฟุตบอลถ้วยเยาวชนรุ่นอายุไม่เกิน 15 ปี ในนัดต่อไป

"นี่คือฟอร์เมชั่นการเล่นของโรงเรียนวัดเทพสุวรรณ" เสียงปากกาสีเมจิกดักยิก ๆ จากน้ำมือที่กดลงกระดานไวท์บอร์ดของอาจารย์แดง "แผนการเล่นจะเป็น 4-3-3 ในขณะที่เปิดเกมรุก และจะเปลี่ยนเป็น 4-1-2-3 หรือ 4-2-3-1 ในสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป"

กลุ่มนักฟุตบอลรุ่นอายุไม่เกิน 15 ปี ของโรงเรียนบางกอกคาทอลิกทุกคนล้วนตั้งอกตั้งใจฟังการติวเข้มแท็คติกจากอาจารย์แดง เฮ้ดโค้ชของทีม ที่กำลังอธิบายถึงวิธีการเล่นของทีมคู่แข่งในนัดต่อไป ที่จะมีการแข่งขันในอาทิตย์หน้า

"แล้วก็ กูรู้จักกับโค้ชของโรงเรียนวัดเทพสุวรรณดี มันชื่อไอ้เล็ก ธนศักดิ์ ผลบูรณ์ มันเคยเป็นนักฟุตบอลทีมชาติรุ่นเดียวกู ไอ้นี่แม่งสมัยหนุ่ม ๆ เล่นเป็นกองกลางตัวทำเกม มันอาจเคลื่อนที่ไม่มากจังหวะ แต่การยืนตำแหน่งของมัน ลูกหยอด ลูกจ่ายแทงทะลุช่องทั้งสั้นทั้งยาวคืออันตรายมาก สมัยกูหนุ่ม ๆ เล่นทีมชาติ กูยิงประตูได้เยอะเพราะลูกจ่ายของมันเนี่ยแหละ"

แล้วอาจารย์แดงก็เขียนเบอร์ผู้เล่นของโรงเรียนวัดเทพสุวรรณ ที่คาดว่าน่าจะลงแข่งในอาทิตย์หน้าบนกระดานไวท์บอร์ดด้วยความตั้งใจ

"อย่างที่กูได้เคยบอกพวกมึงเมื่อวันก่อน วัดเทพสุวรรณไม่เหมือนชลบุรีวิทยาลัยที่เล่นฟุตบอลหน้าเดียว วัดเทพสุวรรณมีจุดเด่นที่กองกลางตัวจ่ายบอลอย่างไอ้เบอร์ 7 ที่ชื่อ วิรัช ประเสริฐกุล" อาจารย์แดงใช้ปากกาเมจิกวงเบอร์ 7 เพื่อเน้นความสำคัญ ไอ้เด็กคนนี้แม่งเก่งจริง จังหวะเฟิร์สทัชโคตรดี วิชั่นดี จ่ายบอลและวางบอลได้แม่นยำ เพราะมันเป็นศิษย์เอกของไอ้เล็ก แล้วก็ยังมีแบ็คซ้ายเบอร์ 3 อีกคนที่ชื่อ รัตนพงษ์ เพริศแพร้ว เด็กคนนี้แม่งก็เก่ง เป็นแบ็คซ้ายที่เต็มเกมรุกได้ดุดัน ไอ้เด็กคนนี้ชอบโอเวอร์แลปขึ้นมาเพื่อเคาะบอลกับไอ้เด็กเบอร์ 7 ที่เด็ดของไอ้แบ็คซ้ายเบอร์ 3 คนนี้ คือลูกครอส แล้วก็ลูกเซ็ตพีซทั้งหลาย ในบางจังหวะ มันสามารถหุบเข้ามาเล่นมิดฟิลด์ตัวกลางได้ พวกมึงต้องระวังไอ้สองคนนี้ให้ดี"

.............................

(First Touch : ในทางฟุตบอล หมายถึงการจับบอลจังหวะแรก ถ้าเป็นนักฟุตบอลระดับโลกที่เก่ง ๆ จะสามารถรับบอลจังหวะเดียวจากเพื่อนที่จ่ายบอลให้แล้วเล่นต่อได้เลย ไม่ต้องมาแต่งบอลอะไรอีก ที่นึกออกก็มีตำนานอย่าง ซีเนอดีน ซีดาน ที่การสัมผัสบอลแรกของเขาโคตรเนี๊ยบ

Vision : ในทางฟุตบอล คือการมองเห็นตำแหน่งของเพื่อนทั่วสนาม รู้ว่าเพื่อนจะวิ่งไปทางไหนยังไง แล้วก็สามารถจ่ายบอลแบบกะน้ำหนักให้ตรงกับจังหวะการวิ่งเข้าทำของเพื่อนแบบเป๊ะ ๆ นั่นเองครับ ที่เด่น ๆ ก็มีพวก อิเนียสต้า, ชาบี้, เควิน เดอบรอยน์ อะไรประมาณนี้

Overlap : ในที่นี้หมายถึงการวิ่งเติมเกมรุกของฟูลแบ็คทั้งสองข้างที่ยืนอยู่ข้างเซ็นเตอร์ เพื่อเพิ่มจำนวนผู้เล่นในเกมรุก แต่ก็มีจุดอ่อนเรื่องตำแหน่งที่ว่างด้านข้างเซ็นเตอร์ ซึ่งอาจทำให้ทีมคู่แข่งใช้ช่องว่างตรงนั้นเพื่อฉวยโอกาสทำประตูได้ อย่างบาร์เซโลน่ายุคก่อนก็มี ดานี่ อัลเวส กับ จอร์ดี้ อัลบา คอยเติมเกมรุกแบบขึ้นสุดลงสุด ประมาณนั้นครับ

Cross Ball : หมายถึงลูกครอสจากผู้เล่นในตำแหน่งปีกหรือฟูลแบ็คจากด้านข้างครับ ลองนึกภาพนักเตะอย่างพวก เทรนท์ อเล็กซานเดอร์ อาร์โนลด์, โจชัว กิมมิค อะไรพวกนี้ ท่านน่าจะนึกออก

Set Piece : หมายถึงพวกลูกตั้งเตะทั้งหลายครับ ฟรีคิกนอกเขตโทษ, หรือลูกเตะมุม นักเตะที่เก่ง ๆ เรื่องนี้ ก็มีพวก เดวิด เบ็คแฮม (เก่าไปไหมหว่า?) คริสเตียโน่ โรนัลโด้, เทรนท์ อเล็กซานเดอร์ อาร์โนลด์ ประมาณนี้น่ะครับ)


.............................

สีหน้าของอาจารย์แดงเต็มไปด้วยความคาดหวังและความกดดัน เพราะรู้ว่าผู้ใหญ่ของโรงเรียนบางกอกคาทอลิกต่างคาดหวังว่าโรงเรียนของพวกเขาจะสามารถทำผลงานในรายการฟุตบอลถ้วยเยาวชนในครั้งนี้ได้ดี และที่สำคัญก็คือ พวกเขาต้องการล้างแค้นโรงเรียนวัดเทพสุวรรณหลังจากที่พวกรุ่นพี่เคยไปพ่ายแพ้ในฟุตบอลสี่เส้าอย่างยับเยินเมื่อปีที่แล้ว

"แล้วก็ต้องระวัง ปีกขวาและปีกซ้าย เบอร์ 11 แล้วก็เบอร์ 18 ให้ดี" เฮ้ดโค้ชโรงเรียนบางกอกคาทอลิกใช้ปากกาเมจิกวงเบอร์ผู้เล่นในตำแหน่งปีกของทีม เบอร์ 11 ปีกขวา อนุศักดิ์ ใจกล้า มีความเร็ว ลากเลื้อยไปกับบอลดี ส่วนปีกซ้าย เบอร์ 18 ทัศนัย วงศ์มาลา ก็มีความเร็ว สามารถเลี้ยงตัดเข้ากลางเพื่อทำชิ่งและเคาะบอลกับเบอร์ 7 เพื่อหาช่องเข้าไปยิงหรือจ่ายบอลให้กองหน้าทำประตูได้"

"แม่งโคตรแข็งเลยว่ะ วัดเทพสุวรรณ" มนัสหันมากระซิบกับจักรภัทรที่นั่งคุกเข่าฟังแท็คติกจากอาจารย์แดง "เชี่ย วัดเทพสุวรรณหรือแมนซิวะเนี่ย?"

"แมนซ่งแมนซิไรวะ มึงกลัวเหรอไอ้โม่?" ไอ้แจ็คถาม "มันจะสักเท่าไรกันวะ โรงเรียนวัดเทพสุวรรณอ่ะ"

"ถึงจะมีตัวรุก มีตัวจี๊ด ๆ เยอะ แต่วัดเทพสุวรรณ ก็ไม่ใช่ทีมที่จะเปิดเกมรุกใส่คู่แข่ง เพราะทีมนี้ยังมีจุดอ่อน เรื่องเกมรับที่ไม่ค่อยแน่นเท่าไร ต้องบอกว่าชลบุรีวิทยาลัยที่เราพึ่งเจอมารอบที่แล้ว ยังมีเกมรับที่เหนียวแน่นกว่าวัดเทพสุวรรณ เพราะหลายจังหวะ ที่ทีมคู่แข่งสามารถตัดบอลจากวัดเทพสุวรรณได้ ก็สามารถฉวยโอกาสนี้โต้กลับเร็วและทำประตูได้เช่นกัน เพราะในจังหวะที่เปิดเกมบุก ไอ้เล็กมันชอบสั่งให้ฟูลแบ็คทั้งสองข้างเติมเกมขึ้นมา จนทำให้แนวรับเหลือกองหลังแค่สองคน"

เสียงยิก ๆ ดังขึ้นจากการกดปากจากเมจิกบนกระดานไวท์บอร์ด อาจารย์แดงเขียนแผนผังการวิ่งของทีมวัดเทพสุวรรณให้ลูกทีมได้ดูเพื่อศึกษาและเตรียมความพร้อมในนัดต่อไป

"แต่ไอ้เล็ก มันก็ฉลาด มันรู้ว่าทีมมันมีจุดเด่นจุดด้อยยังไง ทีนี้ จุดเด่นของวัดเทพสุวรรณ คือการบีบพื้นที่ เพรสซิ่งไล่แย่งลูกบอลจากคู่แข่งกลับมาให้เร็วที่สุด เพื่อเปลี่ยนจากเกมตั้งรับเป็นเกมรุก ซึ่งพวกมึงต้องระวังให้ดี เด็ก ๆ ของไอ้เล็ก มันเล่นฟุตบอลน้อยจังหวะ แต่มีประสิทธิภาพ ถ้าพวกมึงประมาท พวกมึงอาจเสียประตูจากเกมโต้กลับเร็ว และอาจถึงขั้นแพ้ได้"



แล้วอาจารย์แดงก็เก็บปากกาเมจิคใส่ปลอก ก่อนหันมามองหน้านักฟุตบอลโรงเรียนทุกคน ที่เปรียบเสมือนลูก ๆ ของแกด้วยความคาดหวังกับภารกิจอันหนักอึ้งในครั้งนี้

"เพราะฉะนั้น ในช่วงบ่ายนี้ กูจะให้พวกมึงซ้อมทีมอีกครั้ง โดยแบ่งเป็นสองทีม ทีมแรกคือทีมฝ่ายบุก และทีมที่สองคือทีมฝ่ายตั้งรับ เหมือนเคย เราจะแบ่งการซ้อมเป็น 4 ควอเตอร์ ควอเตอร์ละ 30 นาที ถ้าพร้อมแล้วก็เตรียมตัว ไปเจอกันที่สนาม"

"โอ้ยยย!!! ซ้อมทีมอีกแล้วเหรอวะ!!" พอได้ยินแบบนี้ ไอ้แจ็คถึงกับส่ายหน้าด้วยความเบื่อ "กะเอาตายหรือไงวะจารย์เรา"

"กูก็เบื่อแหละ แต่ทำไงได้ เราเป็นนักฟุตบอลโรงเรียนนี่หว่า" ไอ้โม่ตอบ "เลิกบ่นแล้วไปกันเถอะว่ะ ทำงานของเราให้จบ ๆ ไป"

แล้วนักฟุตบอลรุ่นเยาว์ทั้งหมดของโรงเรียนบางกอกคาทอลิก ก็ลุกขึ้นเดินลงจากโรงยิมของโรงเรียน เพื่อมุ่งหน้าไปยังสนามฟุตบอล เพื่อทำการซ้อมในช่วงบ่ายต่อไป

.........................

ตัดมาที่สนามฟุตบอลโรงเรียนบางกอกคาทอลิก หลังจากที่ได้มีการแบ่งทีมเพื่อฝึกซ้อม อาจารย์แดง ก็เดินตามลงมาเพื่อติดตามผลงานของเหล่าบรรดาลูกศิษย์ของแกทุกคนด้วยความตั้งใจ หนุ่มใหญ่วัยกลางคนยืนกลางแดดในช่วงบ่ายสองโมงครึ่ง โดยไม่คิดจะเดินไปหลบแดดใต้ร่มไม้หรือหลังคาทางเดินเลยแม้แต่น้อย เพื่อแสดงให้ลูกศิษย์ของแกทุกคนได้เห็นว่าแกเองก็ทุ่มเทกับการแข่งขันในนัดต่อไปเช่นกัน

"ตากูละคราวนี้!!!" จักรภัทรได้บอลจากทางริมเส้นกราบขวา จึงลากเลื่อยตามสเตปเพื่อกินแดนผู้เล่นฝ่ายตั้งรับ ก่อนที่จะพบกับกลุ่มผู้เล่นฝ่ายตั้งรับที่วิ่งเข้ามาบีบพื้นที่พร้อมกันถึงสองคน แต่ไอ้แจ็คกลับเลือกที่จะพาบอลขึ้นหน้าต่อไปอีก จนทำให้ตัวเองโดนบีบพื้นที่และไม่สามารถลากเลื่อยขึ้นหน้าหรือตัดเข้ากลางได้ เพราะมีผู้เล่นฝ่ายตั้งรับมาปิดเส้นทางเอาไว้หมดแล้ว

"ไอ้แจ็ค!! อย่าฝืน!! คายบอลกลับมาก่อน!!" เสียงของไอ้แซม ยุทธนา กองกลางตัวหลักของทีมตะโกนบอกเพื่อน "ไอ้แจ็ค!!! คายบอลกลับมา!!"

"เชี่ยเอ้ยย!!" จักรภัทรสบถออกมา ก่อนคายบอลกลับไปให้ยุทธนา เพื่อตั้งเกมใหม่ และจังหวะนี้เอง ที่ทำให้ผู้เล่นฝ่ายตั้งรับเปิดช่องว่าง จึงทำให้ไอ้ยุทธนา แทงบอลทะลุช่องยาวขึ้นไปให้ยศพล ที่วิ่งหาช่องให้เพื่อนจ่ายบอลขึ้นมา แต่ว่าลูกแทงทะลุช่องลูกนี้ก็ถูกเคลียร์ออกข้างประตูไปเสียก่อน

"ไอ้แจ็ค!!! มึงต้องคิดเร็วทำเร็วกว่านี้!!! ถ้าขึ้นหน้าไม่ได้อย่าฝืน!! ส่งกลับให้เพื่อนเซ็ตเกมใหม่ได้!!" อาจารย์แดงไม่ได้แค่ตะโกนบอกแค่ไอ้แจ็คเท่านั้น แต่ยังตะโกนบอกลูกทีมทั้งสองฝ่าย "ทีมตั้งรับ พวกมึงต้องมีสมาธิมากกว่านี้ ถ้าเพื่อนหลุดตำแหน่งระหว่างที่วิ่งเข้าไปเพรสซิ่ง พวกมึงต้องรีบวิ่งเข้าไปปิดช่องให้ไวกว่านี้ พวกมึงเห็นใช่ไหมตะกี้ พวกมึงหลุดตำแหน่งทั้งยวง จนไอ้แซมเกือบจ่ายบอลแทงทะลุงช่องขึ้นไปได้น่ะ ยังใช่ไม่ได้ เอาใหม่!!"

การซ้อมในช่วงบ่ายเป็นไปอย่างเข้มข้นและกดดันกว่าที่เคย ท่ามกลางความร้อนของไอแดด กลุ่มนักฟุตบอลโรงเรียนบางกอกคาทอลิกแต่ละคนอยู่ในสภาพเนื้อตัวดำคล้ำจากแสงแดด และเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อไคล

"แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก" พอเล่นไปได้แค่ควอเตอร์เดียว ไอ้แจ็คก็ดูเหมือนว่าจะมีอาการอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด จนทำให้เด็กหนุ่มจอมห้าวคนนี้ เริ่มออกอาการตื้อ ๆ และตอบสนองช้าลงอย่างเห็นได้ชัด จนอาจารย์แดงที่ยืนกำกับอยู่ข้างสนามถึงกับส่ายหน้า ก่อนเหลือบมองนาฬิกาเพื่อเป่ายุติการซ้อมในควอเตอร์แรก

"ปรี๊ดดดด!!!" อาจารย์แดงเป่านกหวีดหมดเวลาในช่วงการซ้อมควอเตอร์แรก ก่อนที่จะกวักมือเรียกไอแจ็ค ที่เดินคอตกกลับมาพักที่ข้างสนามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง "ไอ้แจ็ค มึงมานี่ซิ"

"มีอะไรครับจารย์?" ไอ้แจ็คเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ ด้วยความเหนื่อยล้า



"กูว่าวันนี้มึงไม่ไหวแล้ววะ พอได้ละ เดี๋ยวกูจะให้รุ่นน้องลงเล่นแทนมึง มึงไปพักก่อนไป" พอพูดจบแล้ว แสงสุวรรณ ก็กวักมือเรียกเด็กนักฟุตบอลรุ่นน้องให้เตรียมตัววอร์มและลงเล่นแทนไอ้แจ็คที่เหนื่อยล้าขั้นสุด "ไอ้แบงค์ มึงวอร์มร่างกายซะ เดี๋ยวกูจะให้มึงเล่นแทนพี่มึง!!"

"ผมยังเล่นไหวนะจารย์!!" ด้วยความดื้อด้านของไอ้แจ็ค มันเลยโวยวายด้วยความไม่พอใจ "พักสักแป๊ป เดี๋ยวผมก็กลับมาวิ่งได้แล้ว"

"มึงไม่ต้องปากดีเลยไอ้แจ็ค!!" แล้วอาจารย์แดงก็หันไปตำหนิศิษย์เอกของตัวเองด้วยท่าทางไม่พอใจ "วันนี้มึงดูไม่พร้อมเลยไอ้แจ็ค เมื่อคืนมึงไปทำอะไรมากันแน่วะ? หรือว่ามึงป่วย!!?? ห๊ะ!!?? ทำไมวันนี้มึงถึงดูเนือย ๆ เฉื่อย ๆ ได้ขนาดนี้!! ไปนั่งสงบสติอารมณ์ข้างสนามเป็นเพื่อนน้อง ๆ ของมึงเลยไปไอ้แจ็ค ไป!!""

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ


laphatsanai1992







xtazy

ขาล้าแถมใจไม่อยุ่กับเกม ถ้าเย็นนี้พี่มี่ไม่ให้จัดหนักแจ็คคงพลาดหลายเด้ง






ttasster

ไอ้แจ๊ค หมดแรงข้าวต้มแล้วหรอ อย่าหักโหม เดี๋ยวไม่มีแรง ราตรีนี้อีกยาวไกล