บทนำ ไครจะไปรู้ละว่า..? ผู้ชายเลวระยำอย่างผม ผู้ที่มักมากในรสกามราคะ ผู้ที่เอาผู้หญิงมาไม่เลือกหน้า ไม่ว่าจะหน้าไหนๆหรือเมียของไคร จะได้พบเจอกับสาวสวยวัยแรกรุ่นที่ทำให้ผมหลงไหลในครั้งแรกที่พบได้...ใช่! สาวสวยหุ่นดี วัยสาวที่อายุน่าจะซัก20กลางๆ สาวน้อยผู้ที่ทำให้ใจคนแก่เต้นตุ๊บๆ เลือดลมในกายร้อนระอุ อารมณ์ไคร่ในรสกามพลุ่งพล่าน!

สาวสวยวัยแรกรุ่นที่ทรวดทรงใหญ่โต หน้าอกหน้าใจที่่แค่มองแว๊บแรกก็รู้เลยว่าของแท้แม่ให้มา แม่พันธุ์สาวสวยเกรดชั้นดี สาววัยรุ่นที่สะกดให้ชายแก่คนนี้ออกจะผสมพันธุ์กับเธอยิ่งนัก...ใช่!
แม่สาวสวยคนนี้..! คนที่ผมพบเจอครั้งแรกที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เพียงแว๊บแรกที่เจอ..? มันก็ทำให้ใจชายแก่ตันหากลับต้องในมนต์ความสวยความสาวเสียแล้ว ทรวดทรง องเอว คุณเธอมันชวนให้น่าผสมพันธุ์ยิ่งนัก ต้นตำหรับของแม่พันธุ์ที่สมบูรณ์แบบ!
ตั่งแต่วินาทีนั้นผ่านมาจนถึงตอนนี้ ครบปี คงไม่มีไครเชื่อหรอกว่า?....ชายแก่อายุ50+ ชายผู้ที่ลืมว่าตัวเองแก่และหึกเหิมเหมือนย้อนเป็นหนุ่ม เพราะหลงไหล่ในความสวยของสาววัยรุ่นอย่างผม ในวันนี้จะได้มาอยู่ในครอบครัวของสาวสวย...ในฐานะพ่อเลี้ยง!
แน่นอนว่า...ชายแก่ตันหากลับคนนี้มันไม่ได้เข้ามาเพราะอยากจะเป็นพ่อ แต่ที่มันเข้ามาในฐานะนี้ ก็เพียงเพราะว่าซักวันหนึ่งมันจะได้โอกาสล่อสาวสวยลูกเลี้ยงนั้นเอง..ใช่! ไอ้แก่เลวระยำคนที่ทุกท่านกำลังด่ามันในใจตอนนี้คือผมเอง....สมสัก!!!!
บทที่1 เช้าที่เหมือนทุกวัน.. ในเช้าที่แสนสดใสแสงสว่างส่องประกายพาให้สดชื่น บีบี หรือ รัตน์จิรา สาวสวยวัย25 ได้ลุกตื่นจากเตียงในยามเช้า บีบี'เป็นผู้หญิงตัวเล็กหุ่นเพียวสวยโค้งเว้าได้รูป สูงแค่160เท่านั้น แต่ทรวดทรงที่ได้มาจากแม่กลับใหญ่เกินตัวหรือใหญ่กว่าผู้เป็นแม่ด้วยซ้ำ มันใหญ่จนดันเสื้อทุกตัวที่ใสนูนออกมาเป็นทรง ก้อนเนื้อนุ่มนิ่มไซส์36-38คัพDที่ชายใดก็ยังไม่เคยแม้จะแตะต้อง!

บีบี'มีนิสัยที่ดี...น่ารัก มีจิตใจบริสุทธิ์ใสซื่อ กตัญญูรู้คุณ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัว เป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของแม่..ปานี!
ในสมัยที่ยังเรียนหนุ่มๆหลายคนที่เข้ามาจีบเธอ ทุกคนต่างก็คิดว่าสาวสวยคงจะจีบง่าย แต่กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นแม้ว่าภายนอกบีบีอาจจะอัธยาศัยเข้าคนง่าย แต่เรื่องในรักๆไคร่ๆสาวสวยกลับไม่สนใจเลย ก็อาจจะด้วยเธอคิดว่ายังเรียนไม่จบ และเหลือแม่เพียงคนเดียวที่ทำงานหาเงินส่งเธอเรียน สาวสวยจึงตั้งใจจดจ่ออยู่แค่กับการเรียนให้จบ เพื่อจะได้ตอบแทนความรักของผู้เป็นแม่...ไม่มากก็น้อย พอให้แม่ได้ภูมิใจ!
แน่นอนว่า...เดิมทีนั้นครอบครัวของบีบีเคยมีกันสามคน..พ่อแม่ลูก! แต่ทว่าเมื่อช่วงที่สาวสวยนั้นกำลังเรียนชั้นมอปลาย พ่อผู้เป็นเสาร์หลักของครอบครัวก็ได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับด้วยโรคร้าย มะเร็งคร่าชีวิตพ่อผู้เป็นที่รักจากบีบีและแม่ปานี หลังตรวจพบเพียงแค่ไม่ถึงปี หลังจากนั้นเป็นต้นมา บีบี จึงมีแต่แม่ปานีที่ทำงานส่งเรียน!
แต่ในเช้าวันนี้ เช้าวันที่ผ่านมาร่วมหนึ่งปี หลังจากที่บีบีเรียนจบ ป.ตรี ทุกอย่างมันได้เปลียนไป แต่ก็ยังคงเป็นเช้าที่เหมือนเดิมเกือบทุกวัน!
"สวัสดีค่ะ....แม่ มากอดหน่อย!" เสียงเอ่ยจากบีบีที่เดินลงมาจากห้องและเดินเข้าไปหาแม่ในครัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมขยับเข้าสวมกอดแม่สุดที่รักจากด้านหลัง!
"อืออ!...ดีจ๊ะ ตื่นแต่เช้าเชียว" แม่ปานี'เอ่ยพูดพร้อมเอียงหน้าหันมามองลูกสาวที่อยู่ด้านหลัง!
"อืมมม ก็กลิ่นกับข้าวฝีมือแม่มันหอมขึ้นไปปลุกหนูนี่น่า เข้านี้แม่ทำอะไรกินคะ" บีบี'เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนแม่สุดที่รัก พร้อมยืนหน้าชะโงกไปมองเมนูอาหารที่กำลังเดือดในหม้อ!
"แกง...!เขียวหวานจ๊ะ" แม่ปานีเอ่ยบอกลูกสาว ขณะที่บีบีนั้นยื่นหน้าไปสูดดมกลิ่นหอมของอาหารด้วยใบหน้ายิ้มอย่างสดใส!
"หืมมมม หอมเครื่องเทศ ได้กลิ่นแล้วหิวเลยค่ะแม่" บีบีเอ่ยพูด ก่อนจะยิ้มให้แม่สุดที่รัก!
"งั้น..! ไปเตรียมจานรอที่โต๊ะเลย เดี๋ยวแม่ยกกับข้าวตามไป" แม่ปานีบอกกับลูกสาว ก่อนที่บีบีจะรีบหันไปหยิบจานและซ้อนเดินไปไปวางที่โต๊ะกินข้าว!
"อืมม...แม่เค้าทำกับข้าวเสร็จแล้วหรอ!" เสียงเอ่ยถามจากชายวัยกลางคนอายุ50+ที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา หลังจากที่สาวสวยเดินเอาจานมาวางที่โต๊ะกินข้าว!
"ค่ะ พ่อ" บีบีตอบ ขณะจัดวางจานข้าวตามตำแหน่งที่นั่งกินประจำทุกวัน!
แน่นอนว่า?...ชายวัยกลางคนที่เอ่ยถามบีบีนั้นคือสามีใหม่ของแม่ปานี ชายแก่อายุ55ปี มีชื่อว่า..สมสัก!

สมสักนั้นเดิมที่เป็นเพียงคนรู้จักของแม่ปานีและได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวบีบีเมื่อต้นปีก่อน และที่สาวสวยเรียกสมสักว่าพ่อนั้น มันก็เพราะว่าเธอไม่ถือสาถึงแม้ว่าสมสักจะไม่ใช่พ่อแท้ๆ และด้วยความที่เมื่อต้นปีก่อน ช่วงที่สาวสวยกำลังจะจบ ป.ตรี ซึ่งเป็นช่วงที่แม่ปราณีมีเงินไม่พอที่จะจ่ายค่าเทอมของเธอ ในเวลานั้นชายแก่ที่ชื่อสมสักก็ได้เข้ามาทำดีกับแม่ของบีบี และได้ออกเงินจ่ายค่าเทอมให้โดยไม่ขอคืนเลยสักบาท!
เมื่อเวลาผ่านไปสมสักก็เข้ามาทำดีกับแม่และบีบีอยู่ตลอด และทางบีบีที่รู้ว่าสมสักชอบแม่และแม่ก็เริ่มชอบสมสัก สาวสวยก็ไม่ได้ห้ามหรือกีดกันแต่อย่างใด เธอเปิดโอกาสให้แม่สุดที่รักได้ทำตามใจเต็มที่ และภายในเวลาสามเดือนหลังจากที่บีบีได้รู้จักกับสมสัก แม่สุดที่รักของเธอก็ได้จดทะเบียนสมรสใหม่เป็นสามีภรรยากับสมสัก และเธอก็ได้กลายเป็นลูกเลี้ยงของสมสักตั้งแต่วันนั้น!
แน่นอนว่า..จริงๆแล้วสมสักกับแม่ปานีนั้นรู้จักกันมาร่วมปีกว่าแล้ว ก่อนบีบีจะรู้จักในวันที่สมสักนั้นจ่ายค่าเทอมให้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับบีบี ที่แม่ปานีสุดที่รักจะมีรักใหม่กับสมสัก และเธอเองก็ไม่รังเกลียดที่เขาเป็นสามีใหม่ของแม่ กลับกันบีบีกลับให้เกียรติและอัธยาศัยที่ดีต่อสมสักโดยยอมเรียกสมสักว่า...พ่อ!
"อืมม...แม่เค้าทำกับข้าวเสร็จแล้วหรอ!"
"ค่ะ พ่อ"
"ไม่ต้องตักให้พ่อเยอะนะลูก นิดหน่อยก็พอ" สมสักเอ่ยบอกบีบี ขณะที่สาวสวยนั้นเริ่มตักแบ่งข้าวใส่จาน ซึ่งก็พอดีกับที่แม่ปานียกสำรับกับข้าวออกมาจากในครัว!
"เอา! มาแล้วจ้า กับข้าวมาแล้ว" แม่ปานีเอ่ยพูด พร้อมวางสำรับกับข้าวลงบนโต๊ะกินข้าว ซึ่งเมนูอาหารนั้นมีแกงเขียวหวาน ไข่เจียวและหมูยอทอด!
10นาทีกว่าๆ!...หลังจากสามสมาชิกในครอบครัวนั่งร่วมโต๊ะกินขาว ซึ่งเป็นเวลา7:00โมง เวลาที่ใกล้แก่การออกไปทำงานของแม่ปานีเหมือนอย่างที่ออกไปทุกวัน ด้วยระยะทางของสถานที่ทำงานที่อยู่ห่างออกไปเกือบ40กิโล แม่ปานีจึงต้องออกแต่เช้าเพื่อไปถึงที่นั้นก่อน8:00โมงเช้าหรือ8นิดๆ+/-10นาที!
แน่นอนว่า...บีบีและแม่นั้นเคยคุยกันถึงเรื่องงานที่แม่ปานีทำ ซึ่งมันอยู่ไกลจากบ้านมากพอควร บีบีนั้นเคยถามแล้วว่าทำไมแม่ปานีถึงไม่หางานใหม่ที่มันใกล้บ้าน ด้านแม่ก็ตอบว่างานที่ทำนั้นมันเงินดีแล้ว และทุกอย่างในงานมันก็หมั่นคงดี งานไม่หนักมาก หรือครั้นจะไปเช่าบ้านอยู่ที่มันใกล้ที่ทำงาน รายจ่ายมันก็จะเพิ่มขึ้น ดังนั้นตลอดระยะเวลาร่วม10กว่าปี แม่ปานีจึงเดินทางไปทำงานในตอน7:00โมงเช้าเกือบ40กิโล และกลับถึงบ้านตอน18:00โมงเย็นเศษๆ
"อือ...ได้เวลาที่ต้องไปทำงานแล้ว" แม่ปานีเอ่ยพูดหลังจากตักข้าวซ้อนสุดท้ายใส่ปากและกำลังยกแก้วน้ำมาดื่ม ซึ่งนั้นก็ทำให้ทางบีบีและสมสักหันมายิ้มให้พร้อมเอ่ยกล่าว!
"อือ ขับรถดีๆนะคุณ / ขับรถระวังๆนะแม่" สมสักและบีบเอ่ยบอกกับแม่ปานี ซึ่งแม่ปานีก็หันมายิ้มให้ทั้งสอง!
"จ๊ะ แม่ไปก่อนนะ เย็นเจอกันจ๊ะ" แม่ปานี่กล่าวพร้อมสะพายกระเป๋าออกไปขึ้นรถที่หน้าบ้าน!
ครั้นพอแม่ปานีขับรถออกไปจากบ้าน ทางบีบีและสมสักก็นั่งกินข้าวพร้อมดูทีวีไปด้วยอีกพักใหญ่ เหมือนๆทุกวันที่ผ่านมา จนกระทั้งถึงช่วง7:35 บีบีก็เก็บกวาดจานข้าวและถ้วยสำรับบนโต๊ะกินข้าวไปล้างในครัว โดยมีสมสักช่วยเช็ดและถูในส่วนของโต๊ะกินข้าว!
เมื่อถึงช่วง8:00 บีบีก็ตามสมสักออกไปเปิดร้านขายเสื้อผ้า...ใช่! ตั้งแต่บีบีๆเรียนจบก็ยังไม่ได้งานที่ไหน แม้ว่าจะยื่นใบสมัคงานไปหลายต่อหลายที่แล้วก็ตาม แต่ทุกก็ยังไม่ตอบรับอนุมัติสมัครงานเลยสักที่ ดังนั้นบีบีจึงได้มาเป็นช่วยขายเสื้อผ้าช่วยสมสัก!
ซึ่งทางสมสักเองก็ได้คุยกับแม่ปานีไว้ว่า..? ถ้าบีบียังไม่ได้งานทำก็ให้มาช่วยตนขายเสื้อผ้าก่อน เผื่อว่าเรียนรู้งานขายแบบนี้แล้วชอบ แล้วถ้าซักวันสมสักเป็นอะไรไป ร้านที่ตั้งขายมาตั้งแต่ช่วงตนยังหนุ่มจะได้ให้บีบีเป็นเจ้าของต่อ ดังนั้นแม่ปานีจึงได้เสนอข้อปรึกษานี้กับบีบีให้เธอตัดสินใจเอง!
แน่นอนว่า..บีบีนั้นก็ตกลง เธอยินดีที่จะไปเรียนรู้งานและเป็นผู้ช่วยสมสักขายเสื้อผ้าตามที่แม่ปานีเสนอ ดังนั้นในเช้าวันนี้ เวลา8:00..ที่บีบีนั่งรถตามสมสักออกไปเปิดร้าน มันก็เป็นอีกวันในช่วงวันที่5ของหนึ่งอาทิตย์ และอีกสองวันที่จะถึงนี้ บีบีก็จะฝึกงานกับสมสักคราอาทิตย์แล้ว!
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน