เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักเรียน

ติดตาม และสนับสนุนผลงานของไรต์ได้ทางช่องทางด้านล่างนี้ครับ

“วีรกรรมของแหนมตุ้มจิ๋ว”












สวีดัดสวัสดีทุกท่านอีกครั้งนะครับ วันนี้ไรต์มีเรื่องชวนหัวจะปวดมาเล่าอีกครั้ง  เรียกได้ว่า เพราะอีหัวล่างแท้ๆ พาเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางสุดๆ  รอบนี้เรื่องจะเป็นยังไงนั้น ลองติดตามอ่านกันได้เลยคร้าบบบบ



วันหนึ่งในขณะที่ผมกำลังนั่งทำฟันอยู่นั้น ผมก็ชวนผู้ช่วยคุยสัพเพเหระทั่วไปเหมือนเคย  ผู้ช่วยที่เข้าเคสช่วยผมในวันนั้น ชื่อ พี่ฝน ครับ  แกมาบ่นเรื่องลูกสาวของแกให้ผมฟัง  ลูกสาวแกชื่อ น้องแตงกวา  ครับ



ผมกับพี่ฝนนี่ทำงานด้วยกันมา 5-6 ปีละ  ส่วนน้องแตงกว่า ผมก็เห็นเธอมาตั้งแต่ตอนน้องเรียนป.6  จนตอนนี้เรียนม.ปลายโตเป็นสาวแล้ว ตอนเด็กๆน้องก็ดูเรียบร้อยน่ารักดี   แต่พอก้าวเข้าสู่วัยรุ่นนี่สิ ก็นะ มีความเปลี่ยนแปลงมากมาย ไม่ว่าจะทางด้านสรีระร่างกาย และความรู้สึกนึกคิดต่างๆ



กลับมาที่พี่ฝนครับ พี่แกเล่าให้ผมฟังว่า น้องแตงกวาไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไร   น้องแกนี่ย้อมสีผมซะทองอร่าม กลับบ้านดึกๆดื่นๆเป็นประจำ แล้วพอกลับมาทีไรก็ได้แต่กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คละคลุ้งตลบอบอวลไปหมด   พี่ฝนแกกลัวน้องจะเรียนไม่จบครับ เพราะค่าเทอมของน้องก็ไม่ใช่น้อยๆ เพราะเรียนโรงเรียนเอกชนด้วย  อีกทั้งยังกังวลเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของน้องด้วย  (อันนี้ไรต์ไม่แน่ใจนะว่า โรงเรียนที่น้องเขาเรียนอนุญาตให้ย้อมสีผมมั้ย)



ภาพจำของผมที่มีต่อน้องแตงกวาอ่ะ จำได้เลยตอนครั้งแรกที่เจอ น้องแกก็เป็นเด็กที่สดใส น่ารัก  ไม่คิดว่า พอโตขึ้นจะค่อนข้างเกเรแบบที่แม่เธอบอก



ผมเองก็ทำได้แค่รับฟัง แล้วปลอบไปพอเป็นพิธี เพราะปัญหาแบบนี้ผมเองก็ไม่รู้จะช่วยเสนอหนทางแก้ไขยังไงเหมือนกันครับ



พอตกช่วงเย็น ประมาณ 6 โมงเย็น ผมก็ได้พักหายใจหายคอ เว้นว่างบ้างเพราะไม่มีคนไข้  น้องแตงกวาในชุดนักเรียนก็โผล่มาที่คลินิกครับ 



“น้าหมอสวัสดีค่ะ” 



เธอกล่าวพร้อมยกมือไหว้ผม  น้องแตงกวาสีผิวออกไปทางน้ำผึ้งๆ อยู่ในชุดนักเรียนโรงเรียนเอกชน ผมย้อมสีทองตามแบบที่แม่ของเธอว่าไว้จริงๆ 



แต่ที่ดึงดูดสายตาของผมมากว่าสีผมของน้องแตงกวา ก็คือ เต้านมของเธอครับ  ทำไมมันดูอวบใหญ่บะลักกั้กขนาดนั้นล่ะ ตอนเด็กๆมันยังไม่ดูใหญ่ขนาดนี้เลยนี่  หูยยย มันนูนตั้งเต้าจนผมยังแอบสงสารกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอจริงๆ   



“สวัสดีจ้ะแตงกวา มาหาแม่เหรอ”

“ค่ะ”

“พี่ฝนนนนนนนนนนนนนน ลูกมาหา”



ผมตะโกนเรียกพี่ฝนที่จัดของอยู่หลังคลินิกให้ออกมาพบลูกสาวของเธอ  พี่ฝนพอได้ยินผมเรียก ก็เดินออกมาด้วยท่าทางที่ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก



“ว่าไงลูก มาหาแม่มีไรเปล่า”

“แม่ หนูขอตังค์สองร้อยดิ  หนูอยากกินสตาร์บัค”

“แพงไปนะแตงกวาแม่ว่า”

“นะแม่ หนูอยากกิน”

“แม่ไม่มีหรอก เดี๋ยวจ่ายค่าข้าวก็หมดแล้ว”

“เอางี้ๆ เดี๋ยวน้าเลี้ยงเอง”   ผมเสนอตัวออกไปแบบนั้น   น้องแตงกวารีบวิ่งเข้ามาแล้วหอมแก้มผมฟอดหนึ่ง

“รักน้าหมอที่สุด ขอบคุณค่าาาา”

“ลูกคนนี้นี่ ไปรบกวนคุณหมอทำไม ดูซิโตเป็นสาวแล้วนะเรา  หมอออออออ ไม่ต้องก็ได้นะคะ”  พี่ฝนเองก็ดูจะเกรงอกเกรงใจผมพอสมควรครับ

“ไม่เป็นไรครับ นานๆที มาๆ แตงกวาจะกินอะไร เดี๋ยวน้าสั่งแกร็ปมาส่ง”



ผมพูดพลางหยิบมือถือขึ้นมากดเลือกเมนู  น้องแตงกวาก็ขยับมานั่งข้างๆผม แล้วยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อดูเมนู



“อ่ะ เราลองเลือกดู”   



ผมยื่นมือถือให้แตงกวาเลื่อนดูเมนู   อูยยยย กลิ่นเหงื่ออ่อนๆของแตงกวา ทำเอาเจ้าแหนมของผมเริ่มมีปฏิกิริยาละครับ เชี่ยเอ้ยยยย ผมได้แต่ข่มใจบอกตัวเองว่า คุกคุกคุก นะมึง



น้องแตงกวาก็เลือกเมนูในมือถือผมอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่ผมน่ะเหรออาศัยความตัวสูงกว่าลอบมองผ่านสาบเสื้อเข้าไปมองเนินเต้าขาวๆของน้องแตงกวา แหม่ ไม่ได้เจอกันนานนมโตขึ้นเยอะจริงๆนะเนี่ย



ผมแอบมองจ้องเต้านมของลูกสาวของเพื่อนร่วมงานเพลิน เพลินจนแหนมแม่งค่อยๆตุงขึ้นมาในกางเกงละครับ ดีนะเสื้อกาวน์ยาวช่วยปิดบังอำพรางไว้ได้พอสมควร



“หนูเอาอันนี้ค่ะ น้าหมอจะเอาอันไหนคะ น้าหมอจะเอาอันไหนคะ น้าหมอ...”



ผมเพิ่งมารู้สึกตัวตอนน้องมันเรียกรอบที่สามเนี่ยแหละ นางไม่ได้แค่เรียกนะ แต่นางหันมามองสบตากับผมพอดี  ชิบหายละ   น้องแตงกวาจะไปฟ้องแม่ของน้องมั้ยเนี่ย ว่า โดนกูแอบดูนม



“เอ้อ ของน้าเอาชานมเย็นละกัน” ผมรีบชี้บอกไปที่เมนูที่ผมเห็นอยู่บนสุดของหน้าจอมือถือ

“น้าหมอชอบนมเหรอคะ”

“อื้อ น้าชอบกินตั้งแต่เด็กแล้ว..."

"แล้วชอบนมหนูมั้ยคะ"

"เอ่อ คือ..."

"จะลองจับก็ได้นะ ถือว่าตอบแทนที่น้าหมอเลี้ยงสตาร์บั้ค"

"อ่ะ อื้ม คือ เราเลือกได้แล้วใช่มั้ย มาๆ เดี๋ยวน้าจัดการต่อ  พี่ฝนจะเอาอะไรมั้ยครับ”  ผมรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างไว แม้ว่าใจจริงอยากจะลองจับดูอยู่เหมือนกัน และหันไปตะโกนถามพี่ฝน ซึ่งพี่แกก็ปฏิเสธด้วยความเกรงใจ 



สรุปวันนั้น ผมก็เลี้ยงชาเขียวสตาร์บั้คสมใจน้องแตงกวา และหลังจากนั้นผ่านมาสี่ห้าวัน ก็ดูพี่ฝนไม่ได้มาด่าอะไรผม  น้องแตงกว่าคงไม่ได้บอกเรื่องสายตาหื่นกามของผมล่ะมั้งนะ



หลังจากผ่านมาห้าวัน พอเลิกงานผมได้แวะไปที่ผับเปิดใหม่ของเพื่อนผมแถวเลียบด่วน   เพื่อนผมมันชื่อ ไอ้เม้ง   ไอ้เม้งมันก็จัดแจงโซน vip ให้ผมได้นั่งพูดคุยกับมันอย่างสะดวกสบายเลย



ผมคุยกับมันอยู่แปบนึง ก็ขอตัวไปเข้าห้องสักหน่อย  ผมไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์เท่าไรครับ เพราะเดี๋ยวต้องขับรถกลับ ผมดื่มพวกม็อคเทลน้ำผลไม้มากกว่า  พอฉี่เสร็จ ตอนที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ  ผมเดินผ่านโต๊ะของหญิงสาวสองคนครับ



คนแรกเป็นสาวผมสั้นปะบ่าสีดำมันขลับ ตัวเล็กกะทัดรัด ใส่เสื้อสายเดี่ยวเส้นเล็กมากสีดำ โชว์สะดือ และเนินอกขาวๆ กับกางเกงยีนส์ขายาวรัดรูป



คนที่สองนี่หน้าคุ้นมาก ไม่รู้เคยเห็นที่ไหน เธอมีผมยาวย้อมสีทองมัดรวบเป็นหางม้า อยู่ในชุดเกาะอกสีดำที่ห่อหุ้มเนินเต้านมที่แสนอวบอัดเอาไว้   ความยาวของชุดก็แสนสั้นเรียกได้ว่ายาวคลุมได้ประมาณ 1/3 ของต้นขาของเธอเวลายืนเท่านั้นเองครับ



น้องคนที่สองหันมาสบตากับผมพอดี  แล้วเธอก็ยืนขึ้นตะโกนโบกไม้โบกมือมาทางผม  ตอนแรกก็สงสัยว่า เรียกกูหรือปล่านะ หรือเรียกคนอื่น ผมก็มีหันไปมองรอบข้างบ้าง เพราะไม่แน่ใจว่าเธอทักทายผมหรือเปล่า



รู้สึกตัวอีกทีคือ น้องผมทองเดินมาอยู่ตรงหน้าของผมละครับ และจากมุมนี้ทำให้ผมสามารถมองเห็นเต้านมของเธอได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งเลย เอ จะว่าไปเต้าคู่นี้มันดูคุ้นๆตาอยู่นาาาา



“น้าหมออออออ น้าหมอมากับใครคะ” 



เดี๋ยวนะ เรียกกูแบบนี้  น้องแตงกวา!!!!!



“มาคนเดียวจ้ะ แล้วแตง...”



“งั้นเลี้ยงเหล้าหนูกับเพื่อนหน่อยนะ”   พูดจบน้องแตงกวาก็รีบคล้องแขนของผม และเบียดเต้านมอวบอัดของเธอกับแขนของผม โอยยยย เจอแบบนี้ทีไร เหมือนสมองมันชัดดาวน์นะ แบบไม่มีสติหลงเหลือเลย ที่เหลือก็มีแค่ความหื่นกามเนี่ยแหละ



ผมถูกน้องแตงกวาลากไปที่โต๊ะของเธอ  เธอให้ผมเข้าไปนั่งระหว่างเธอกับเพื่อนของเธออีกคน



“น้าหมอ นี่แก้มบุ๋มเพื่อนหนูค่ะ   อีแก้มนี่น้าหมอแมน เป็นหมอฟันทำงานที่เดียวกับแม่กู”

“สวัสดีค่ะน้าหมอ”

“สวัสดีครับน้องแก้มบุ๋ม”



ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร น้องแตงกวาก็สั่งเครื่องดื่มกับแกล้มมาพร้อมอย่างไวเลย





“น้าหมอไม่ดื่มหน่อยเหรอคะ”   น้องแตงกวายกแก้วขึ้นถามผม

“ไม่ล่ะ เดี๋ยวน้าขับรถกลับ เจอด่านขึ้นมาจะยุ่ง”

“แล้วน้ามาเที่ยวที่แบบนี้ทำไมคนเดียวอ่ะ ดื่มก็ไม่ดื่ม”

“น้านัดเพื่อนเอาไว้น่ะ..เดี๋ยว....”



ผมไม่ทันพูดจบ ก็เหลือบไปเห็นจังหวะที่น้องแก้มบุ๋มก้มตัวลงหยิบของ ทำให้ผมเห็นเนินและร่องนมขาวของเธอได้ชัดเจนเลยครับ ถึงเต้านมของน้องแก้มบุ๋มจะเล็กกว่าของน้องแตงกว่าก็เถอะ



“เดี๋ยวน้าค่อยไปก็ได้ นั่งเป็นเพื่อนพวกเราก่อน”



ขอนั่งส่องนมเด็กมัธยมไปพลางๆก่อนละกันนะ ไอ้เม้งคงรอได้  เอ๊ะ เดี๋ยวนะ น้องสองคนนี้เป็นเด็กมัธยมนี่หว่า เข้ามาได้ไงวะ!!!



“เอ่อ แตงกวา”

“คะ”

“อายุเราถึงแล้วเหรอ”

“ไม่ถึงค่ะ พวกหนูแอบเข้ามา ตอนการ์ดเผลอ”



โอ้ยยยยยยยยยยย ไอ้เม้งเอ้ย ระบบร้านมึงต้องปรับปรุงอีกเยอะเลยนะเนี่ย สงสัยผมต้องบอกมันเรื่องความหละหลวมสักหน่อยละ  เดี๋ยวถ้ามีตำรวจอะไรเข้ามาตรวจจะซวยเอา



“เห้ย ถ้ามีคนจับได้ เดี๋ยวเรากับเพื่อนจะซวยนะแตงกวา”

“น่า อย่าซีเรียสเลยน้าหมอ ไม่มีใครมาตรวจหรอก มาๆๆๆชนแก้วกันดีกว่า”



น้องแตงกวา กับน้องแก้มบุ๋มชนแก้วกันกระจาย  โอยยย ถ้าพี่ฝนรู้นะว่า กูมาเลี้ยงเหล้าลูกเขาแบบนี้ สงสัยเขาคงด่ากูยับแน่



ระหว่างที่ผมนั่งดูสองสาวชนแก้วกันอยู่นั้น ผมก็เห็นสายตาผู้ชายคนหนึ่งน่าจะอายุประมาณ 20 ต้นๆ ส่งสายตามาทางน้องแตงกวา  น้องแตงกวาเองก็เหมือนจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องมองเช่นกัน  เธอหันหน้ามาทางน้องแก้มบุ๋ม แล้วขยิบตาส่งสัญญาณบางอย่างให้หนึ่งที



“น้าหมอ  หนูขอตัวไปเต้นก่อนนะค้าา  ฝากดูแลอีแก้มด้วย”  น้องแตงกวาพูดจบก็เดินพุ่งไปตรงที่ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ ปล่อยให้ผมนั่งอยู่กับน้องแก้มบุ๋มสองต่อสอง



“เราสองคนมากันบ่อยมั้ยเนี่ย”

“แตงกวามันพาหนูมาเกือบทุกคืนเลยค่ะ ยิ่งร้านนี้เพิ่งเปิดใหม่ มันเลยลองมา  น้าแมนไม่อยากไปเต้นบ้างเหรอคะ ดูไอ้แตงดิ”



ผมหันไปมองตามที่น้องแก้มบุ๋มบอก  ตอนนี้น้องแตงกวากำลังเต้นอยู่กับผู้ชายคนเมื่อกี้ สองคนกำลังคุยอะไรกันไม่รู้  ผมนี่ไม่รู้ควรทำตัวยังไงเลยจริงๆนะ ผมควรจะรีบพาเธอไปส่งบ้าน หรือปล่อยไปทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นดีเนี่ย



“น้าไม่ไหวหรอกแก้มบุ๋ม น้าแก่แล้ว ให้เด็กๆเขาเต้นเถอะ”

“น้าก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น มาๆ เดี๋ยวหนูพาเต้น”



น้องแก้มบุ๋มฉุดมือดึงผมออกมาจากโต๊ะ ไอ้เรามันก็ใจง่าย เด็กสาวลากไปไหนก็ไปตาม ไม่ออกอาการขัดขืนเลย ใจจริงไม่ได้อยากยอมเด็กมันเลยนะจริงจริ๊ง



ผมกับน้องแก้มบุ๋ม ไปยืนห่างจากคู่น้องแตงกวานิดนึง ผมเองก็เก้ๆกังๆ เคยแต่เต้นแอโรบิคออกกำลังกาย แต่เต้นแบบนี้มันเต้นยังไงวะ



“ฮ่าฮ่าฮ่า น้าเต้นไม่เป็นจริงๆด้วย นี่ๆ เต้นตามหนู”



แก้มบุ๋มบอกกับผม แล้วทำท่าทางให้ผมทำตาม  ผมเองก็ลองทำตามเธอดูนะ แต่ก็รู้สึกเขินตัวเองยังไงไม่รู้  เอาจริงๆนะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไส้เดือนที่กำลังดีดดิ้นสะดุ้งไฟอ่ะ



ตอนแรกผมกับน้องแก้มบุ๋มยังเต้นแบบหันหน้าเข้าหากัน แต่ไปๆมาๆ จู่ๆตอนนี้เธอหันหลังเต้นให้กับผม และค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆซะอย่างนั้น



ผมเห็นแก้มบุ๋มกับแตงกวาส่งสัญญาณ หรือคุยอะไรกันบางอย่าง  พยายามอ่านปากของแตงกวา แต่ก็จับใจความได้แค่ว่า แข่งอะไรสักอย่างแหละ  ไม่รู้เหมือนกันว่า สองสาวกำลังจะแข่งอะไร



น้องแก้มบุ๋มขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แม้ว่าจะยังยืนห่างกันประมาณหนึ่งฝ่ามือ แต่ผมก็สามารถมองเห็นความใส ความเนียนของผิวพรรณของเธอได้อย่างชัดเจน



แต่พอผมมองไปยังคู่ของน้องแตงกวา  กลับพบว่า น้องแตงกวากับหนุ่มคนนั้นแทบจะสิงกันอยู่แล้ว  ผู้ชายคนนั้นยืนชิดอยู่ที่ด้านหลังของแตงกวา  ใบหน้าของเขาแทบจะวางเกยอยู่บนบ่าของเธอ



ไม่รู้ว่าผมแอบคิดไปเองหรือเปล่า เพราะพอเห็นแบบนั้นน้องแก้มบุ๋มก็ยิ่งขยับเขยิบเข้ามาประชิดผมมากขึ้น จนตอนนี้นี่เรียกได้ว่ามีช่องว่างระหว่างผมกับน้องแก้มบุ๋มไม่ถึงหนึ่งเซ็นติเมตร



น้องแก้มบุ๋มหันหน้ามายิ้มอย่างยั่วยวนให้กับผม แก้มของเธอเริ่มแดงระเรื่อเล็กน้อย สงสัยคงจะเริ่มเมาแล้วมั้ยเนี่ย  และความใกล้ชิดระดับนี้ยิ่งทำให้ผมสามารถมองเนินร่องนมของน้องแก้มบุ๋มได้อย่างง่ายดาย เพราะน้องแก้มบุ๋มสูงเพียงประมาณ 160 เซ็นแค่นั้นเอง



“เรายอมแพ้คู่นั้นไม่ได้นะน้าแมน”   น้องแก้มบุ๋มกระซิบบอกข้างหูผม เมื่อผมยื่นใบหน้าไปข้างๆใบหน้าของเธอ ลมแผ่วๆของเธอทำเอาผมเองก็ขนลุกชูชัน 



ผมก็ไม่รู้นะว่า น้องแตงกวา กับน้องแก้มบุ๋มกำลังแข่งอะไรกัน แต่มาถึงจุดๆนี้ ผมเองก็ไม่มีอะไรจะเสียล่ะมั้งนะ



ยิ่งเต้นไปเรื่อยๆ น้องแก้มบุ๋มก็ขยับเข้ามาจนชิดกับตัวผม  ผมสัมผัสได้ถึงบั้นท้ายของเธอที่ขยับถูเบียดเสียดกับหน้าขาของผม   และนั่นก็ทำให้เจ้าแหนมตุ้มจิ๋วของผมค่อยๆชักธงแข็งเป็นลำตุงขึ้น



“อุ๊ยยยยย “    น้องแก้มบุ๋มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงแหนมของผมที่กำลังแข็งเป็นลำ  เธอเอียงหน้าหันมามองผมด้วยแววตาหยาดเยิ้ม ตอนแรกคิดว่าเธอน่าจะขยับตัวถอยห่างผมออกไป แต่กลับผิดคาด เพราะเธอยิ่งออกแรงถูบั้นท้ายของเธอ และเรือนร่างของเธอเบียดเสียดสีกับตัวของผมมากขึ้น



ผมพยายามไม่โฟกัสที่น้องแก้มบุ๋ม เลยหันไปมองที่คู่ของน้องแตงกวา ซึ่งตอนนี้น้องแตงกวาก็กำลังเต้นเบียดเสียดกับไอ้หนุ่มนั่นไม่ต่างจากคู่ของผมเลย เผลอๆจะยิ่งกว่าคู่ของผมเสียอีก  มือของไอ้หนุ่มนั่นวางอยู่ที่เอวของเธอ     น้องแตงกวาเองก็คอยจับจ้องมองมาทางผมและน้องแก้มบุ๋มอยู่ตลอดเวลา



น้องแก้มบุ๋มจับมือของผมมาจับเอวของเธอไว้ทั้งสองข้าง โอยยย ผิวของเด็กวัยรุ่นนี่มันเนียนใสนุ่มเต่งตึงมือดีจริงๆ  ยิ่งผมสัมผัสผิวกายของเธอ แหนมของผมก็ยิ่งมีปฏิกิริยาหนักขึ้น และน้องแก้มบุ๋มก็ยิ่งบดเบียดกับแหนมของผมมากขึ้น โอยยยย กูอยากถกกระโปรงอีนี่แล้วเสียบมันตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด



น้องแก้มบุ๋มชูมือขึ้นเหนือหัว ในขณะที่ร่างบอบบางก็เต้นเบียดเสียดไปกับตัวของผม ผมเลยถือโอกาสยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าของเธอ



“น้าแมนชอบแบบนี้มั้ยคะ”

“แบบไหนเหรอแก้มบุ๋ม”   



น้องแก้มบุ๋มไม่ตอบ แต่เธอหันมาจ้องตาผมแล้วขบริมฝีปากของตัวเองเบาๆ โอยยยย แหนมกูแทบจะระเบิดอยู่แล้ว  น้องแก้มบุ๋มหันกลับไปมองคู่ของน้องแตงกวา  ก่อนที่เธอจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำ



น้องแก้มบุ๋มจับมือของผมที่จับอยู่ที่เอวของเธอ ให้มาจับที่เต้านมของเธอแทน  แม้มันจะยังมีชุดขวางกั้นอยู่ แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มของเต้านมวัยเบ่งบานสะพรั่ง



ผมออกแรงคลึงสองเต้าขนาดพอดีมือของน้องแก้มบุ๋มเบาๆ พร้อมกับแอ่นกระดกบั้นเอวเข้าใส่บั้นท้ายของเธอ



“อูยยยยยย อื้มมมมม” ผมเริ่มได้ยินเสียงครางในลำคอของน้องแก้มบุ๋มเบาๆ และรู้สึกได้เลยว่า เธอเริ่มบดบั้นท้ายของเธอเป็นจังหวะจะโคนกับจังหวะการแอ่นของผม เหมือนว่าเรากำลังมีอะไรกันเลย แค่ยังไม่ได้สอดใส่



ผมหันกลับไปมองคู่ของน้องแตงกวา  ไอ้หนุ่มนั่นพอเห็นผมกำลังใช้มือคลึงเต้านมของน้องแก้มบุ๋มอยู่ มันเลยเอื้อมมือไปบีบเต้านมของน้องแตงกวามั่ง   



ผิดคาดที่น้องแตงกวารีบเอามือจับมือของไอ้หนุ่มนั่นออก แล้วหันไปโวยใส่ไอ้หนุ่มนั่นเสียยกใหญ่  ผมมองเห็นเป้ากางเกงของไอ้หนุ่มนั่นแข็งตุงป็นลำไม่ต่างจากผมเลยครับ เมื่อกี้น้องแตงกวาก็คงถูไถกับมันอยู่อ่ะแหละ



น้องแตงกวาเดินมาหาผมกับน้องแก้มบุ๋มด้วยใบหน้าบูดบึ้งหัวเสีย น้องแก้มบุ๋มพอเห็นแตงกวาเดินมาแบบนั้น เธอก็ขยับตัวออกจากผม ผมเองก็ต้องปล่อยมือจากเต้านุ่มๆของเธอด้วยความเสียดาย



“เออ มึงชนะ”   แตงกวาพูดบอกกับแก้มบุ๋ม

“คราวหน้าเลี้ยงเหล้ากูด้วยนะ ฮิฮิ”



แก้มบุ๋มตอบอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ผมจะเห็นน้องแตงกวาก้มลงมองที่หว่างขาของผมที่กำลังตุงเป็นลำอยู่แว้บนึง แล้วจึงลากพาน้องแก้มบุ๋มกับผมกลับไปนั่งที่โต๊ะ



“ตกลงว่าเราสองคนแข่งอะไรกันเมื่อกี้” ผมที่ยังสงสัยไม่หายเอ่ยปากถาม หลังจากที่เราสามคนกลับมานั่งบนโต๊ะ



“น้าหมอไม่ต้องรู้หรอกค่ะ”   น้องแตงกวาตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก่อนที่จะกระดกแก้วย้อมใจ

“คนเมื่อกี้ไม่โอเคเหรอวะ ทำไมมึงถึงดูโมโหล่ะ”

“ไอ้ห่า ก็มันจับนมกูซะแรงเลย เจ็บนะเว้ย  และกูก็ยังไม่ได้อนุญาตแม่งด้วย”   



น้องแตงกวาโวยวายออกมา  โดยไม่ได้รู้เลยว่า ตอนนี้ใต้โต๊ะนั้น น้องแก้มบุ๋มกำลังใช้มือซุกซนมาวางอยู่ที่หน้าขาของผม และค่อยๆลูบขึ้นมาคลึงแหนมตุ้มจิ๋วของผมเบาๆ เหมือนเธอจะไม่ยอมให้แหนมของผมได้ลดธงอ่อนตัว



น้องแตงกวายังคงบ่นเรื่องไอ้หนุ่มนั่นไม่ขาดปาก โดยไม่ได้สังเกตเลยว่า ผมกับน้องแก้มบุ๋มเริ่มหันมามองหน้ากัน และมือของน้องแก้มบุ๋มก็เริ่มอยู่ไม่สุขขยุกขยุยใส่เป้าของผมละครับ



“ขอโทษนะครับ”



ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงทุ้มหนักของผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาทัก น้องแก้มบุ๋มรีบชักมือกลับ ส่วนน้องแตงกวาก็เงยหน้าขึ้นมองพร้อมๆกับผม



ชิบหายแล้วววว การ์ดของร้านไอ้เม้งนี่หว่า



“ขอโทษนะครับน้อง พี่ขอตรวจบัตรประชาชนหน่อยครับ” ผู้ชายหุ่นล่ำบึ้กสูงใหญ่สามคนยืนอยู่หน้าโต๊ะผม คนที่ยืนตรงกลางพูดด้วยเสียงสุภาพ แต่ก็ดังและฟังชัดเจน



“ของพี่ไม่ต้องครับ”  การ์ดยกมือปฏิเสธเมื่อผมส่งบัตรของผมให้ 



“ขอดูของน้องทั้งสองคนครับ”



การ์ดคนนั้นพูดย้ำอีกครั้ง ทั้งแตงกวาและแก้มบุ๋มก็มองหน้ากันเลิกลัก แล้วมองมาทางผมหวังให้ผมหาทางช่วยเหลือ ซึ่งผมเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆ ต่อให้ผมเป็นเพื่อนกับเจ้าของร้านก็เถอะ  แต่ก็ดีเหมือนกันนะ พวกเธอสองคนจะได้กลับบ้านซะที ผมจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดกับพี่ฝนมากไปกว่านี้



“พวกหนูไม่มีค่ะพี่”   น้องแตงกวาส่งเสียงบอกเสียงอ่อย  ที่จริงนางคงมีแหละ แต่ไม่อยากให้รู้ว่าอายุยังไม่ถึงมากกว่า

“ต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าไม่แสดงบัตร เราไม่อนุญาตให้เข้ามาในร้านนะครับน้อง พี่คงต้องขอเชิญเราสองคนออกจากร้าน”



ทั้งแตงกวา และแก้มบุ๋มหันมามองผมเหมือนจะขอความช่วยเหลือ แต่ผมนี่กลับยินดีดีใจที่เธอจะต้องกลับบ้านจริงๆ



“ทำตามที่พี่เขาบอกเถอะ กฎก็ต้องเป็นกฎ เดี๋ยวโต๊ะนี้พี่จ่ายเอง”



ผมพูดบอกกับสองสาว ก่อนที่จะจัดแจงจ่ายเงิน และพาสองสาวเดินตามการ์ดออกไปนอกร้าน  ผมรีบจัดแจงไลน์บอกไอ้เม้งว่า มีธุระเร่งด่วน ขอตัวกลับก่อน เดี๋ยวแวะมาใหม่ ไอ้เม้งก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ มันก็บอกแค่ ถ้ามาให้ไลน์บอกมันละกัน เดี๋ยวมันเปิดโซน vip ให้



ผมอาสาพาสองสาวที่อยู่ในอารมณ์เซ็งสุดขีดไปส่งบ้านของพวกเธอ ซึ่งทั้งสองคนบ่นอุบไปตลอดทาง






 







สารบัญ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

เรื่องสั้นฟันแล้ว(ไม่ค่อย)จบ    (ไม่ได้อยู่ในจักรวาล Vector)

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ซีรี่ย์คนขี้อวด

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

รู้ว่าเสี่ยง(คุก)แต่คงต้องขอลอง สินะ.....

นั้นแน่ ทำเด็กใจแตกกกกกกก พากผู้เฒ่า พากผู้เยาว์ครบบบ สุดจัดดดดด

เอาล่ะน้าหมอ จะพาเด็กๆไปส่งบ้านจริงๆใช่ไหมครับ รึว่าจะพาไปแวะไหนน้อ 

ปล. เล่นคาชุดนักเรียนเลยแฮะ อิจฉาจนต้องมาเม้นอีกรอบบบบ

แล้วตกลงน้าหมอจะได้ฟันหลานสาวทั้งสองไหมครับ

คุก...คุก...คุก...เสียวแทนหมอแมนจริงๆ

เด็ก ๆ พาเสี่ยงขนาดนี้ มันจะต้องลองสักหน่อยนะ

คารวะท่านแมนอายุยืนแน่ๆครับงานนี้

ขอบคุณผลงานดีๆๆเช่นเคยครับ

รู้ว่าเสี่ยง ต้องขอลอง

คุกคุกคุกคุกมาไกลเลยคำนี้ แต่อย่างว่าละ มันก็ต้องลองกันหน่อยละหว่า โชคดีอาจจะเข้าข้างเรา

เด็กๆเดี๋ยวนี้โตไวจริงๆ ว่าแต่ไปส่งบ้านใครก่อน แต่คิดว่าสองสาวคงขออะไรพิเศษกับน้าหมอแน่ๆเลย ไหนๆแล้วก็เบิ้ลไปเลยละกัน

เด็กสมัยนี้สุดยอดเลยครับ ประสบการณ์เยอะแต่เล็กแต่น้อย

รู้ว่าเสี่ยงแต่มันน่าลองเสี่ยงดูนะครับ

พาไปส่งบ้าน หรือเปล่าครับ ดูทรงแล้ว ไม่น่าใช่ แต่งานนี้เสี่ยงน่าดูเลยนะเนี่ย

เพลงมาเลยอ่ะ รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลองงงง จังหวะนี่ต้องไปต่อแล้วว