“มาแล้วๆๆ ขอโทษที่มาช้านะ เย็นนี้ไปกินอะไรกันดีครับน้องกิ่ง” ชายหนุ่มนักศึกษาหน้าตาหล่อเข้มสูงโปร่งวิ่งยิ้มหอบๆ มาหาสาวผิวขาวราวหยวกกล้วย รวบผมหางม้ายาวถึงกลางหลังที่เพียงเห็นหน้าตาก็รู้แล้วว่าครอบครัวเธอต้องเป็นคนเชื้อจีนอย่างแน่นอน
“ไม่กิน” สาวหมวยคิ้วโก่งขยับร่างอวบอัดเต็มตึงลุกจากม้าหินแล้วเดินลิ่วไม่หันกลับมามองแฟนหนุ่ม
“โถ่ น้องกิ่ง พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้รอนะครับ พี่ก็แค่...แค่ติดคุยกับอาจารย์หลังเลิกเรียนอยู่เอง” เขาเอ่ยแก้ตัว รีบเร่งฝีเท้าตามแฟนสาวอย่างไม่ลดละ
“ก็เรื่องของพี่สิ”
“ไม่เอานะกิ่ง ไม่งอนพี่สิครับ ดีกันนะๆๆๆ”
“ไม่ดงไม่ดีด้วยหรอก อยากไปไหนก็ไปเลย บ้าป่ะ ให้ผู้หญิงเขารอตั้งเกือบชั่วโมงน่ะ จะไปไหนก็ไปเถอะ กิ่งจะกลับห้อง”
“งั้นให้พี่ไปส่งก็ได้ นะครับ ขอพี่ไถ่โทษนะ”
“ไม่!!!”
“...ถ้าให้พี่ไปส่งถึงห้อง พี่จะเล่าเรื่องผีให้ฟังหนึ่งเรื่อง ดีมั้ย”
“...”
มันเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับชายหนุ่มที่จะง้อสาวหมวย เขารู้ดีว่ากิ่งเป็นสาวมั่นแสนร้ายที่ไม่ว่าจะขอโทษหรือจะง้อยังไงก็ไม่มีทางหาย แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้กิ่งยอมได้ ซึ่งเขาก็ใช้วิธีนี้มาตั้งแต่จีบเธอ นั่นคือเรื่องผี
กิ่งชื่นชอบในการฟังเรื่องผีมากๆ ไม่ว่าจะเป็นรายการทีวีอะไรหรือรายการวิทยุจะดึกดื่นแค่ไหนเธอก็ยอมอดหลับอดนอนเพื่อฟังได้ เขาจึงดั้นด้นไปหาฟังเรื่องราวพวกนี้แล้วใช้มันเพื่อชวนคุย ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำให้กิ่งชอบมากๆ เธอไม่ต้องอดหลับอดนอนฟังเรื่องเหล่านี้แต่สามารถรอฟังจากเขาได้เสมอ กระทั่งความผูกพันธ์นี้ก็ได้ทำให้ทั้งสองมาเป็นแฟนกันอย่างปัจจุบัน
แกร็ก!
ประตูห้องถูกบิดเปิดพร้อมกับชายหญิงทั้งสองเดินเข้ามา กิ่งหันมามองหน้าแฟนหนุ่มอย่างเย็นชาพร้อมกับทวงถาม
“ไหนว่าจะเล่าก็เล่ามาสิพี่แบงค์ ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็ออกไป”
“ใจร้อนจังนะ อยากฟังก็ใจเย็นๆ สิคะน้องกิ่ง” แบงค์เอ่ยยิ้มๆ
“ว๊าย!!” สาวหมวยอุทานเบาๆ เมื่อถูกหนุ่มผิวเข้มสวมกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ให้พี่หอมก่อนแล้วพี่จะเล่า”
“...อือ...”
แบงค์ก้มลงสูดกลิ่นกายอันแสนหอมกรุ่นจากแก้มนิ่มๆ ของสาวหมวยดังฟอดให้สมใจอยากพร้อมกับพาร่างขาวเนียนอวบอิ่มไปนั่งลงบนเตียง
“ให้หอมแล้วนะ ถ้ายังยึกยักอีก...”
“เคยได้ยินเรื่องทางสามแพร่งรึเปล่า” เขาเกริ่นขึ้นอย่างกะทันหันจนกิ่งต้องหยุดพูด นั่งเงียบส่ายหน้าดิกๆ ราวกับเด็กน้อยในพริบตา
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ...
...เกมเป็นเด็ก ม.ปลายตัวเล็กๆ ที่มีพ่อรับอาชีพข้าราชการ ส่วนแม่เป็นแม่บ้านคอยดูแลเขา และเพราะพ่อเป็นข้าราชการ เขาจึงมักจะต้องย้ายโรงเรียนตามพ่อไปเสมอ แต่เหมือนครั้งนี้บ้านหลังใหม่ที่เขาย้ายไปอยู่จะเป็นบ้านที่อยู่ตรงทางสามแพร่งพอดี
ตั้งแต่นั้นเกมและครอบครัวก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยปกติสุขนักเพราะมักจะเกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ กันชนข้างถนนก็มีรอยยุบประจำ บางครั้งก็ถึงขั้นเสียชีวิตก็มี ซึ่งเกมก็จะไม่ยอมโผล่ไปดูสักครั้งเลยว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเขาเองก็กลัวผีอยู่เหมือนกัน
ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุเท่านั้นที่ทำให้เกมกลัว ในบางคืนเขาก็จะได้ยินเสียงอุบัติเหตุแว่วมาพร้อมกับเสียงหมาหอนบ้าง และคืนที่หมาจะชอบออกมาหอนก็มักจะเป็นคืนเดือนมืด ซึ่งถ้าถึงเวลานั้นเมื่อไหร่ เกมก็จะนอนห่มผ้าคลุมโปงไปตลอดทั้งคืน ไม่ยอมโผล่หน้าออกมาเลยเพราะกลัวว่าจะเห็นอะไรจากนอกหน้าต่างบานเลื่อนข้างเตียง...”
แบงค์หยุดเล่าชั่วครู่ เขากลืนน้ำลายพลางจ้องตากับแฟนสาวที่มองกลับมาด้วยความตื่นเต้นก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือขึ้นจากเอวเธอช้าๆ
“เล่าต่อสิพี่แบงค์”
“ขอกำลังใจเล่าก่อนสิ” ไม่พูดเปล่า มือของเขายังวางแหมะลงบนเนินอกตูมเต่งกลมเต็มเต้าในชุดนักศึกษาของแฟนสาวแล้วค่อยๆ บีบนวดมันช้าๆ
“อือออออ ได้กำลังใจแล้วก็เล่าต่อสิ”
“โอเคๆ จากนั้นนะ...
...จะว่าวาสนาก็ได้ที่ทำให้การย้ายมาในครั้งนี้ เกมถึงได้เจอกับพลอย เพื่อนร่วมห้องที่ตรงสเป็คเกมมากๆ พลอยทั้งน่ารักทั้งเรียบร้อยพูดจามีแต่ความสุภาพคะขาแม้แต่กับเพื่อน ไม่มีหลุดคำหยาบออกมาเลยสักครั้ง และเพราะพลอยนี่แหละทำให้เกมอยากอยู่ที่น่านานๆ
เขารู้ว่าอีกหน่อยพ่อก็คงจะต้องย้ายออกจากที่นี่ไปรับตำแหน่งที่อื่นต่อ เขาก็เลยไปลองไประบายกับเชน เพื่อนสนิทในเรื่องนี้เหมือนแค่อยากบ่นให้ใครสักคนฟังเท่านั้น แต่เชนกลับมีคำแนะนำให้เขาอย่างคาดไม่ถึง
เชนรู้ดีว่าบ้านเกมเป็นบ้านที่อยู่บริเวณทางสามแพร่งจึงแนะนำให้เขาลองเอาของเซ่นไปขอกับผีที่ทางสามแพร่งให้สมหวังและเชนยังยืนยันอีกว่าได้ผลแน่นอนเพราะแม่ของเขาก็เคยขอมาแล้ว เพียงแต่เรื่องที่ขอถ้าเป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ควรเสี่ยงเพราะการขออะไรจากผีตายโหงแม้จะมีโอกาสสำเร็จสูงแต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะตามมาบ้าง...”
“อืมมมมม” กิ่งครางเบาๆ อย่างสุดทนกับมือของแฟนหนุ่มที่ซุกซนปลดกระดุมชุดนักศึกษากับบราออกจนเต้าขาวละเอียดกลมตึงเป็นลูกสวยราวกับผลเมล่อนดีดผึงออกมาให้เขาลูบคลำ
“...อยากฟังต่อมั้ย”
“อืออออ ล-แล้วเกมได้ขอรึเปล่าพี่แบงค์”
“ถอดกระโปรงออกก่อนแล้วพี่จะเล่าต่อ”
“อือออ” กิ่งพยักหน้ารับด้วยความยินยอม เธอขยับยกสะโพกขึ้นปลดตะขอกระโปรงทรงเอดึงรูดมันออกให้เหลือแต่กางเกงในสีชมพูที่เริ่มมีเมือกสาวซึมเยิ้มตรงเป้าแล้ว
“ต้องน่ารักแบบนี้สิน้องกิ่งของพี่ งั้นมาฟังกันต่อ...
...เกมกลัวผียิ่งกว่าอะไรดีก็เลยไม่ยอมไปทำตามที่เพื่อนบอก เขาเลือกที่จะเสี่ยงดวงลองจีบพลอยดูสักตั้งและหวังว่าพ่อจะยังไม่ย้ายไปไหน และเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง เขาคุยกับพลอยมานานเป็นเทอมจนกระทั่งเข้าเทอมสอง พลอยก็ยอมตกลงเป็นแฟนด้วย มันทำให้เกมดีใจมากๆ ที่ได้คบพลอยสมใจ
แต่เรื่องที่กลัวก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อในมื้ออาหารเย็นมื้อหนึ่ง พ่อของเกมก็บอกกับทุกคนว่าได้โอกาสย้ายกลับไปรับตำแหน่งใหญ่อยู่ในเมืองและคิดว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ย้ายเพราะแต่เดิมพ่อกับแม่ก็อยู่ในเมืองกันมาก่อนแค่พ่อของเกมต้องการจะเลื่อนตำแหน่งเร็วๆ เท่านั้นจึงตั้งใจมาทำงานต่างจังหวัดเพื่อเก็บเวลาราชการและประสบการณ์ให้ครบ ซึ่งก็มาครบในช่วงหมดเทอมสองของเกมพอดี
เกมจะค้านก็ไม่ได้เพราะรู้ดีว่าการได้กลับไปอยู่ใกล้ปู่ย่าตายายในเมืองเป็นความฝันสูงสุดของพ่อ แต่เกมก็ไม่อยากเสียพลอยไป เขาเลยคิดจะลองดูสักครั้งกับคำแนะนำของเชน...”
แบงค์หยุดเล่าอีกครั้ง ในตอนนี้กิ่งแทบไม่มีสติจะฟังอีกแล้ว เธอถูกเขาจู่โจมทั้งบนทั้งล่างพร้อมๆ กัน มือหนึ่งบดขยี้นิ้วจู่โจมจุดอ่อนไหวกลางหว่างขาซะจนสาวหมวยต้องร้องครางตาปรือ ร่างขาวอวบอิ่มขยับส่ายไปมาเพื่อหนีความทรมานที่เขาเสนอให้อย่างต่อเนื่องก่อนจะถูกล้วงเข้าไปจับกุมเนินอูมเข้าเต็มมือ
ขณะเดียวกันอีกมือของเขาก็จับรวบเนินอกกลมบ๊อกของเธอเอาไว้มั่นพร้อมกับใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งคีบขยี่จุกเนื้อชูชันสีชมพูสวยไปด้วย
“อ-อืออออ พี่แบงค์ ฮื่ออออ”
“แฉะจนลื่นไปหมดแล้วนะ งั้นเรามาทำให้มันลื่นกว่านี้ดีกว่าเนอะ” ชายหนุ่มเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะจับลากสาวหมวยร่างอวบให้นอนหงายบนเตียงนุ่มก่อนจะจัดการกระชากชุดนักศึกษาของตัวเองออกให้เหลือแต่ตัวเปล่าด้วยความเร่งร้อน
กิ่งมองใบหน้าคมเข้มแล้วค่อยๆ เลื่อนสายตาลงไปตามร่างแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามสีแทนของเขาถึงเจ้าอนาคอนด้าตัวร้ายที่กำลังชูคอเตรียมฉกอยู่ตรงหว่างขา
“พี่แบงค์ ถุงยางล่ะ”
“ไว้ตอนจะเสียบแล้วพี่ค่อยใส่ก็ได้ ตอนนี้พี่อยากให้กิ่งเล่นกับมันก่อนมากกว่า” เขาเอ่ยยิ้มๆ พร้อมกับจับมือนุ่มนิ่มของสาวหมวยให้มาสัมผัสลูบคลำหัวอนาคอนด้าบานใหญ่ที่ในตอนนี้มันกำลังปล่อยน้ำลายยืดเป็นเมือกใสๆ คาวๆ ชุ่มไปหมด
กิ่งเม้มปากเสียวสะท้านถึงทรวง เธอหอบหายใจแรงขึ้นพร้อมกับพวงแก้มอันแดงก่ำไม่ต่างจากผลตำลึงสุกปลั่ง มือนั้นก็ค่อยๆ จับลูบให้เมือกเหนียวๆ ใสๆ จากปลายแท่งชโลมจนชุ่มคาวเต็มฝ่ามือ
แบงค์เองก็ไม่ได้นิ่งเฉยให้สาวหมวยตั้งตัวติด เขากดนิ้วจี้สั่นติ่งใตจนเธอต้องขนลุกขนชันและสอดนิ้วจ่อมจมเข้าไปในร่องแฉะของเธอจนต้องเกร็งตัวอ้าขาออกแดะสะโพกงอนงามเข้าหา
“อือออ พี่แบงค์ กิ่งไม่ไหวแล้วนะ”
“ได้เลยครับคุณหนู” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม จับมือเธอดึงออกจากลำยาวใหญ่ชุ่มคาวไปกดตรึงเอาไว้กับเตียงก่อนที่จะใช้อีกมือจับลำสดๆ ไร้สิ่งห่อหุ้มจรดจ่อกับทางเข้าเยิ้มเหนอะสีแดงอมชมพูน่ารัก
สวบบบบ
“อุ!...พ-พี่แบงค์ สวมถุงแล้วเหรอ” กิ่งท้วงด้วยเสียงแหบพร่าเบาหวิว เธอพยายามผงกหัวก้มมองส่วนนั้นที่เชื่อมต่อกันอยู่ด้วยความกังวล แต่ก็ถูกแฟนหนุ่มจับไหล่เธอให้นอนลงตามเดิม
“กิ่งบอกไม่ไหวแล้วพี่เลยรีบเสียบไง ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวพี่ชักออกมาก่อนแน่”
“ฮื่อออออ อย่าปล่อยข้างในนะ อืออออ กิ่งไม่ได้คุม”
“ได้สิครับ” เขายิ้มอย่างสุภาพก่อนจะก้มประกบจูบและขยับกายแกร่งให้บดขยี้หลอมรวมกับร่างสาวหมวย
ผิวสีกาแฟของชายหนุ่มเบียดบดกับเนื้อกายขาวละมุนดุจวิปครีมของสาวหมวย แผ่นอกแข็งดุจหินผาของเขาก็คอยกดทับทรวงอกกลมสวยให้ต้องบี้แนบติดกันราวกับจะเบียดแทรกให้สีกายของเขาผสมกับกิ่งให้ได้
ในไม่ช้าทั้งสองก็ส่งเสียงครวญครางรำพึงรำพันข้างหูกันด้วยความสุข ลมหายใจต่างพ่นผสานกันอย่างร้อนแรงราวกับมังกรกำลังพ่นไฟ ก่อนที่จะร่วมตะกายถึงสวรรค์ไปพร้อมๆ กัน
“อ-อา!!!”
“อี๊ยยยย”
พลั๊ก!! พลั๊ก!! พลั๊ก!!
แบงค์ไม่ลังเลที่จะโอบกอดสะโพกผายงอนของสาวหมวยแล้วกดกายประกบแนบชิดให้ท่อนลำจมลึกสุดโคนเพื่อรีดเค้นเนื้อสีเหนียวข้นลงไปผสมในจานสีของกิ่งจนล้นทลักเปื้อนเปรอะเตียง เขาไม่แคร์สักนิดหากกิ่งจะตั้งท้องในเมื่อเขาต้องการจะลิ้มลองเรื่อนร่างอวบอัดนี้โดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น ซึ่งความเสียวนั้นก็ทำให้กิ่งลืมเลือนทุกอย่าง กอดรัดแฟนหนุ่มเอาไว้แล้วลิ้มรสความเสียวระหว่างที่ร่างกายทำการผสมสีกันอยู่
“อา...ขอโทษนะ พี่ไม่อยากเอาออกมาปล่อยเรี่ยราดให้มันเลอะเทอะ กิ่งกินยาคุมเอานะครับ”
“พี่แบงค์!!! อีกแล้วนะ! กิ่งท้องขึ้นมาจะเรื่องใหญ่นะ...อื้อ!!” สาวหมวยหุบปากลงทันทีเมื่อถูกชายหนุ่มผิวเข้มประกบจูบอย่างดูดดื่มกับริมฝีปากอันอวบอิ่ม
“จุ๊บ!!! พี่ถึงให้กินยาคุมไง...สุดท้ายก็ไม่ได้ออกไปกินอะไรข้างนอกกันเลย แต่ก็ดีนะจะได้กินข้าวฝีมือกิ่ง”
“...ตาบ้า...” สาวหมวยอมยิ้มขวยเขินก่อนจะดันร่างเขาออกแล้วลุกไปหยิบยาคุมฉุกเฉินที่ซื้อติดเอาไว้มาแกะซอง “อย่าให้กิ่งกินบ่อยสิ ตอนไปซื้อยาเภสัชก็เตือนแล้วนะว่าเดือนนึงต้องกินไม่เกิน 2 เม็ด นี่เม็ดที่สามแล้วนะ ยังไม่ถึงครึ่งเดือนเลย”
“ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่ทำอีกแล้ว ครั้งนี้กินอีกครั้งเดียว ถือว่าเพื่ออนาคตเราสองคน”
“คราวก่อนก็พูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“แต่คราวนี้พี่พูดจริง”
“...เอาเถอะ คราวหน้าอย่าปล่อยในกิ่งอีกก็แล้วกัน ไปอาบน้ำกันนะ เดี๋ยวกิ่งทำอะไรให้กิน”
“ขอบัวลอยนะ พี่อยากกินบัวลอยฝีมือกิ่ง”
“บ้า! คืนนี้กว่าจะได้กิน กิ่งต้องเสียเวลาปั้นแป้งอีก กินพวกแกงไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำให้”
แบงค์ยิ้ม นี่คือสิ่งหนึ่งที่เขาประทับใจในตัวสาวหมวยแสนดุคนนี้ นั่นเพราะเธอทำอาหารเก่งมากๆ ไม่ว่าจะเป็นของคาวหรือของหวาน
...ผู้หญิงคนนี้แหละเหมาะกับการได้มาเป็นแม่บ้านของเขา...
ในวันรุ่งขึ้นกิ่งตื่นขึ้นมาในห้องที่ว่างเปล่า เธอรู้สึกปวดท้องเอามากๆ จนต้องหยุดเรียน ความรู้สึกทรมานเหมือนอะไรบางอย่างมันคอยบีบมดลูกอยู่ตลอดเวลาทำให้เธอต้องนอนกุมท้องร้องไห้เงียบๆ อยู่ในห้องตลอดเช้า จะทักไปหาแฟนหนุ่มก็ไม่กล้าเพราะรู้ว่าเขากำลังเรียนอยู่ เธอนอนทนทรมานอยู่อย่างนั้นตลอดช่วงเช้ากระทั่งเริ่มค่อยยังชั่วในตอนบ่ายจึงนึกถึงหน้าแฟนที่บอกว่าอยากกินบัวลอยฝีมือเธอจึงเริ่มลงมือทำและหวังจะเอาไปทำโมเมนต์หวานๆ กินบัวลอยที่ห้องเขาบ้าง
แม้จะยังปวดท้องจากผลของยาคุมฉุกเฉินแต่เธอก็ยังทำขนมไปด้วยรอยยิ้มและคิดถึงช่วงเวลาดีๆ ในระหว่างที่เขามอบความอบอุ่นให้ระหว่างการเล่าเรื่องที่เธอชอบ เขาช่างเป็นชายในฝันของเธอจริงๆ
...เพียงแต่ความคิดนั้นก็ต้องสะบั้นลงเมื่อกิ่งได้มาถึงห้องของชายคนรักในตอนเย็นจริงๆ
“อือออ อืออ อืออ แบงค์ อูยยยยย ข้างในเราเลยนะ ข้างในลึกๆ เลย เราอยากได้น้ำของแบงค์!!”
เสียงครางจากภายในห้องของแฟนเธอทำให้สาวหมวยหน้าถอดสี มือที่คิดจะเคาะเรียกกลับนิ่งค้างกลางอากาศ ภายในหัวพลันขาวโพลนไม่คิดเลยว่าความรักของเธอจะจบลงเร็วขนาดนี้
“อัก!!! แตกแล้ว!!! กิ๊ฟ อูยยยยย สุดยอดดดด”
“อ๊า!!!! อุ่นถึงมดลูกเราเลยแบงค์ อูยยยยย”
บทสนทนาของทั้งสองกับเสียงที่เธอเคยได้ยินทำให้กิ่งหน้าชาไปอีกเมื่อได้รู้ว่าใครคือผู้หญิงในห้อง
กิ๊ฟคือชื่อของคนที่พี่แบงค์เคยแนะนำกับเธอว่าคือเพื่อนในชมรมลีดของมหาลัย และแน่นอนว่าชมรมนี้คัดแต่คนหน้าตาดีเข้าซึ่งกิ๊ฟก็เป็นหนึ่งในนั้น
เธอคือดาวคณะแพทย์ ส่วนพี่แบงค์คือเดือนคณะวิศวะ ซึ่งกิ่งไม่เคยคิดระแวงสองคนนี้เลยว่าจะคบกันในเมื่อพี่กิ๊ฟก็รู้ว่าพี่แบงค์มีแฟนแล้วและก็เคยเจอหน้ากันมาหลายครั้งด้วย
แต่ใครจะรู้ล่ะว่าด้วยเหตุผลอะไร ชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ถึงได้มาลงเอยร้องครางอย่างน่าธุเรศภายในห้องแบบนั้น ในตอนนี้กิ่งรู้เพียงว่าตัวเองแค้นมาแค่ไหนและเป็นครั้งแรกเลยที่เธอเสียใจจนต้องเสียน้ำตาอย่างไม่อาจกลั้นได้
สาวหมวยหันหลังกลับ เดินถือถุงบัวลอยที่ตั้งใจทำในมือลงจากตึกหอพักของชายชั่วที่ทำร้ายหัวใจเธอจนย่อยยับและเดินล่องลอยกลับห้องอย่างคนไร้จุดหมาย
เพียงแต่ในระหว่างทางกลับหอที่เธอเดินไปเดินกลับมานับร้อยครั้ง ในวันนี้เธอกลับรู้สึกต่างออกไปเมื่อจะเลี้ยวกลับหอในจุดที่เป็นทางสามแพร่ง
เธอนึกถึงเรื่องราวที่ชายชั่วคนนั้นเพิ่งจะเล่าให้ฟังและมันจุดชนวนความแค้นให้ต้องนั่งลงแกะถุงบัวลอยที่เธอตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือวางลงบริเวณราวกั้นที่มีร่องรอยบุบบี้จากอุบัติเหตุ
“ถ้าผีมีจริง ขอให้บัวลอยถุงนี้เป็นของเซ่นแล้วช่วยไปจัดการมันให้หนูด้วยเถอะค่ะ” กิ่งเอ่ยลอยๆ
ท้องฟ้ายังคงสว่างจ้า ทั้งเมฆทั้งลมยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือส่งสัญญาณผิดปกติให้สาวหมวยรับรู้ เธอนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นสักพักก็ต้องยอมตัดใจคิดว่าตัวเองคงจะบ้าไปแล้วที่คิดว่าเรื่องเล่าจากปากคนหลอกลวงนั่นจะเป็นจริงได้
กิ่งเดินกลับเข้ามาในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนอนซบหมอนปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาอย่างสุดกลั้น ผลของยาคุมฉุกเฉินทำให้เธอรู้สึกปวดหัวปวดตัวไปหมด และด้วยความรู้สึกนี้ก็ทำให้เธอยิ่งเกลียดที่ตัวเองยอมให้ชายชั่วนั่นมาย่ำยีจนเธอต้องทรมานแบบนี้
แต่ยังไม่ทันจะได้พักผ่อนความรู้สึกเย็นวาบจากสันหลังขึ้นมาถึงก้านสมองพร้อมกับเสียงอันหวีดหวิวที่ลอยมาตามลำทำให้เธอต้องขนลุกชูชันขึ้นมาอย่างไม่อาจจะห้ามได้
“มึงจะได้ตามที่ขอ...”
กิ่งถึงกับสะดุ้งพรวดขึ้นมาจากเตียงด้วยความตกใจ เธอหันมองไปรอบตัวด้วยความหวาดกลัวแต่ก็ไม่พบกับเจ้าของเสียงนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว
...บางทีมันอาจเป็นเพราะอาการป่วยของเธอก็ได้ถึงได้ยินอะไรแปลกๆ แบบนี้
ท้องฟ้าเริ่มโรยเขม่าดำแห่งยามราตรีลงมาปกคลุมบรรยากาศโดยรอบช้าๆ ในขณะเดียวกันกิ่งก็งัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเคาะประตูที่ดังพร้อมๆ กับเสียงโทรศัพท์มือถือข้างกาย
“ฮัลโหล” เธอกดรับสายด้วยสมองที่ตื้อตึงก่อนจะพบว่าปลายสายคือใคร
“กิ่ง เปิดประตูให้พี่หน่อยสิครับ พี่มาเคาะนานแล้ว หลับอยู่ใช่รึเปล่า”
“...” หญิงสาวเงียบไปชั่วครู่ สมองค่อยๆ ประมานผลถึงสิ่งที่ได้ไปพบเจอมาในวันนี้และไม่คิดที่จะหลงกลับไปสู่ความน่ารังเกียจของหนุ่มรุ่นพี่ผู้เข้มขรึมคารมดีอีก
“มีอะไร”
“ก็พี่ว่าจะมากินข้าวฝีมือกิ่งไง นี่ซื้อของมาเต็มเลยนะ เปิดประตูให้พี่เข้าไปได้มั้ย”
“มึงยังจะกล้ามาอีกเหรอ! วันนี้กูไปหามึงที่ห้องแล้วรู้มั้ยว่ากูเจอกับอะไร...ไอ้ผู้ชายสำส่อน ไปเลยนะ ออกไปจากชีวิตกู!!!”
“กิ่ง!! เดี๋ยวก่อนกิ่ง”
ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างลนลานเมื่อถูกสาวหมวยวางหูใส่หลังตะคอกเสร็จ เขาทั้งเคาะทั้งร้องเรียกหวังจะให้เธอใจอ่อน แต่ในครั้งนี้ไม่ว่าจะถูกหลอกล่อด้วยเรื่องผีหรือเรื่องหลอนสยองขวัญดีแค่ไหนกิ่งก็ไม่มีทางเปิดประตูออกไปแน่
กิ่งล้มตัวลงนอนเอาหมอนกดปิดหูไว้พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาเป็นสายด้วยความเสียใจระคนปวดหน่วงที่ท้อง เธอทั้งเสียใจ ทั้งเกลียดและรำคาญกับทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้อย่างมากและได้แต่ภาวนาให้มันจบๆ ไปสักที
และเหมือนคำภาวนานั้นจะสมปรารถนาเร็วกว่าที่คิด เมื่อจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ค่อยๆ เงียบลงไปพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวายบางอย่างจากภายนอก ซึ่งมันเป็นเสียงที่ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวเป็นอย่างมากและมันทำให้กิ่งอดสงสัยไม่ได้ว่าคนภายนอกนั้นกำลังเจอกับอะไรอยู่
“มึงอย่าเข้ามานะ!! อย่าเข้ามา!! เฮ่ย!!!”
เสียงมันมีแค่นั้นจริงๆ ก่อนทุกอย่างจะเงียบหายไปราวกับไม่เคยมีใครอยู่หน้าประตูมาก่อน แต่กิ่งก็ยังไม่กล้าที่จะออกไปดูด้วยเพราะกลัวว่าจะเป็นแผนของไอ้พี่แบงค์ กระทั่งไม่นานจากนั้นก็มีเสียงรถฉุกเฉินเปิดไซเร็นเข้ามาพร้อมกับเสียงเอะอะวุ่นวายหน้าห้องทำให้เธอตัดสินใจเปิดประตูออกไปดูให้หายสงสัย
...และในกลางดึกอันเงียบสงัดก็ไม่เงียบอีกต่อไป
คุยกันหน่อย : เป็นเรื่องสั้นในชุด ของเขมรอีกตอนที่ผมเขียนขึ้นมาในกิจกรรม readAWrite ก็เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกันว่าตามทางสามแพร่งจะมีสัมภเวสีคอยผ่านไปมา และก็เคยได้ยินมาอีกเหมือนกันในเรื่องการเลี้ยงผี ผมก็เลยเอาสองเรื่องนี้มาโยงกันดู ก็ไม่รู้นะว่าจะเสียวหำหดกันรึเปล่า
ปล.ชื่อเรื่องนี้อาจจะไปสะกิดใจใครที่ชอบอ่านเรื่องผีเข้านะครับเพราะผมเอาไปล้อกับเรื่องสั้นเรื่องนึงของครูเหม เวชกร เรื่อง เนื้อมันหวานกลมกล่อม เป็นอีกหนึ่งเรื่องเลยที่น่าอ่านมากๆ ให้บรรยากาศผีไทยได้ดีสุดๆเลยล่ะหากสนใจเรื่องอื่นๆจิ้มที่รูปเลยจ้าแสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน