The Reunion : มิตรภาพ สายสัมพันธ์ ความปรารถนา ตอนที่ 4หลังออกจากร้านอาหารไทยสุดหรู โจก็ขับรถตรงไปยังคอนโดของหวานทันที วันนี้เขาลงจากรถโดยไม่รอขอจากอีกฝ่ายซึ่งก็ไม่มีการทักท้วงอะไร แถมเธอยังยอมให้เขาจับมือตั้งแต่ลานจอดรถจนกระทั้งมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องพัก แล้วทันทีที่ทั้งคู่ก้าวเข้ามาภายในห้องส่วนตัว บรรรยากาศรอบตัวก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป
ทุกครั้งที่กลับถึงห้องพักสิ่งแรกที่หวานทำจนเคยชินคือเดินตรงไปวางกระเป๋าสะพายใบโปรดไว้บนโต๊ะ แต่วันนี้ต่างจากทุกวันที่ผ่านมาเมื่อมีอ้อมแขนหนึ่งสอดผ่านช่วงเอวมาโอบรัดเธอไว้หลวมๆ จากด้านหลัง
“ขอกอดหวานทีนะ” โจกระซิบข้างหูคนที่อยู่ในอ้อมกอด
“ก็กอดไปแล้วนี่ ไม่ต้องขอก็ได้มั้ง” หวานหันมาบ่นใส่คนที่ถือวิสาสะกอดเธอก่อนจะได้รับอนุญาต แถมพูดประชดไปขนาดนั้นแล้วเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธออีก
“ได้ คราวหลังจะได้ไม่ต้องขอนะ” โจสบช่องก็ตีความเข้าข้างตัวเองทันที ก่อนจะเลื่อนแขนจากช่วงเอวขึ้นมาที่กลางหลังแล้วกระชับวงแขนแน่นจนหน้าอกของทั้งคู่แนบชิดเกือบจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ครู่ใหญ่ชายหนุ่มจึงคลายอ้อมกอดลง
“นุ่มจัง” โจยิ้มทะเล้นให้กับคนที่พยายามถอยห่างออกไป แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความนุ่มเมื่อสักครู่ได้อยู่เลย
หวานเบี่ยงตัวจนหลุดจากอ้อมกอดของโจแล้วใช้ฝ่ามือฟาดไปที่ต้นแขนของเขาเป็นการแก้เขิน ก่อนจะรีบพาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ขืนชักช้าไม่รู้เธอจะถูกล่วงเกินอะไรอีก
โจยืนลูบต้นแขนตัวเองเพื่อบรรเทาอาการเจ็บจากการถูกกระหน่ำตีไป 3 ทีติด จากนั้นจึงเดินตามเพื่อนสาวที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปยังมุมหนึ่งของห้องซึ่งถูกจัดให้เป็นพื้นที่ครัวแบบเปิด หวานหยิบน้ำอัดลมออกจากตู้เย็นมา 2 กระป๋องพร้อมยื่นใส่มือเพื่อนชายที่เดินตามมา ก่อนจะคว้าถุงขนมขบเคี้ยวห่อใหญ่เดินนำไปทิ้งตัวบนโซฟายาวหน้าโทรทัศน์
หวานกำลังสาละวนอยู่กับรีโมทเพื่อเปิดซีรี่ย์สัญชาติอเมริกันที่กำลังเป็นกระแสนิยมทั่วโลกตอนนี้ โดยในอีกไม่กี่นาทีจะเป็นการรีรันครั้งแรกหลังจากฉายรอบแรกไปเมื่อช่วงหัวค่ำของฝั่งอเมริกาซึ่งตรงกับเวลาไทยช่วงสายวันนี้ ทำให้เธอต้องเลี่ยงการเข้าสื่อโซเชี่ยลเพื่อหลบให้พ้นจากสปอยที่เต็มฟีดทั้งวัน
แม้โจจะไม่ได้ติดตามดูซีรี่ย์เรื่องนี้แต่ด้วยกระแสความนิยมก็ช่วยให้เขาพอทราบเนื้อเรื่องอยู่บ้าง ประกอบกับการที่หวานหยิบเอาหลายเหตุการณ์มาเล่าให้ฟังอย่างสนุกบนโต๊ะอาหารเมื่อช่วงเย็น ทำให้โจมั่นใจว่าเขาจะสามารถรับชมตอนล่าสุดได้เข้าใจประหนึ่งติดตามมาทุกตอนทีเดียว
โจเปิดกระป๋องน้ำอัดลมวางไว้ตรงหน้าเจ้าของห้องโดยไม่ต้องถามว่ากระป๋องไหนเป็นของเธอ เพราะเครื่องดื่มทั้ง 2 รสชาติที่เขาถืออยู่ รวมถึงห่อมันฝรั่งทอดกรอบรสดั้งเดิมที่ถูกวางไว้บนโต๊ะกลาง ล้วนเป็นเชื้อเพลิงหลักที่เขาและเธอเคยใช้เติมพลังงานระหว่างการติวเพื่อแข่งขันหรือทำรายงานกลุ่มร่วมกันในอดีต
โจนั่งลงข้างเพื่อนสาวคนสนิทแล้วหยิบกระป๋องเครื่องดื่มรสชาติโปรดขึ้นมาเปิด พลางอดคิดไม่ได้ว่าหวานช่างเตรียมพร้อมสำหรับการมาของเขาจริงๆ ทำให้โจเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่ตั้งใจ แต่ทั้งหมดอยู่ในการสังเกตจากเจ้าของห้องอยู่แล้ว
“แล้วไม่ต้องมาแซวเรื่องน้ำล่ะ กินๆ เข้าไปเลย” หวานพูดดักคอระหว่างที่นายโจกำลังยกกระป๋องน้ำขึ้นกระดก เล่นเอาคนได้ยินถึงกับสำลักเบาๆ ที่ถูกอ่านใจออก นี่ซินะที่เขาเรียกว่าแค่มองตาก็รู้ใจ
โจเฝ้ามองหวานที่กำลังเพ่งความสนใจทั้งหมดไปกับจอภาพตรงหน้า ชายหนุ่มย้อนคิดไปถึงช่วงเวลาที่เขาและเธอเคยใช้ร่วมกันอยู่หลายครั้งในโรงภาพยนตร์ ซึ่งเขาก็มักจะแอบมองเธอแบบนี้เวลาหันไปหยิบป๊อปคอร์นที่หุ้นกันซื้อ ต่างกันก็ตรงที่สมัยนั้นรายล้อมไปด้วยเพื่อนๆ และผู้ชมคนอื่น แต่คราวนี้มีเพียงแค่เขาและเธอลำพังในห้องส่วนตัว
ทันทีที่ซีรี่ย์ตอนล่าสุดจบลงโดยทิ้งเรื่องราวชวนให้ติดตาม แฟนคลับสาวก็แสดงอาการอยากดูต่อทันที ก่อนจะเริ่มแสดงความคิดเห็นต่อการกระทำของตัวละครภายในเรื่องเช่นเดียวกับในอดีตทุกครั้งที่ทั้งคู่เดินออกจากโรงหนัง หลากหลายตัวละครถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นประเด็น รู้ตัวอีกทีหวานก็ถูกจ้องด้วยสายตาที่ชวนให้วาบหวามเสียแล้ว
“มองอะไรนัก หน้ามีอะไรติดอยู่หรือไง” หวานส่งเสียงเข้มกลบเกลื่อนอาการหวั่นไหวต่อสายตาของคนตรงหน้า
“หน้าเปื้อนความสวย เช็ดยังไงก็ไม่ยอมออก” โจเอื้อมมือไปประคองใบหน้าเพื่อนสาวคนสวยพลางใช้นิ้วโป้งเช็ดบริเวณพวงแก้มที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
“ไม่ต้องมาทำเป็นแกล้งแต๊ะอั๋งเลย” หวานรีบลุกออกจากโซฟา เมื่อรู้สึกตัวว่าเคลิ้มไปกับสายตาและท่าทางของเขานานเกินไปแล้ว แต่เพียงไม่กี่ก้าวเธอก็ถูกรั้งต้นแขนเอาไว้
“ไม่ได้แกล้ง แต่ตั้งใจจะทำยิ่งกว่าแต๊ะอั๋งอีก” ชายหนุ่มรวบร่างบางมาแนบอกพร้อมสวมกอดจากด้านหลังอีกครั้ง ก่อนหน้านี้เขาจำต้องปล่อยเธอไปเพราะรู้ว่าเธอมีนัดกับซีรี่ย์เรื่องโปรดอยู่ก่อนแล้ว แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอเป็นครั้งที่สองอีกแน่
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน