วันธรรมดาของชีวิต 2: กัน-เคลมประกัน

magna67t

Full Member
216
1927
love is all around

วันธรรมดาของชีวิต 2: กัน-เคลมประกัน

« เมื่อ: พฤศจิกายน 16, 2022, 09:22:17 pm »

วันธรรมดาของชีวิต 2: กัน-เคลมประกัน

   ซีรียสั้นๆ เล่าวันธรรมดาของคนธรรมดาที่ไม่เคยหวังอะไร แต่กลับได้อะไรมาเหมือนถูกหวย
   ..........................................................................................
แวะไปเยี่ยมเยียนเรื่องเก่าๆซีรีย์ยาวได้นะครับ

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 ตอน 1
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 ตอน 1
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
   ..........................................................................................

   หางานทำ แม่ง...ยากชิบหาย... ให้ตายเหอะ....

   ยิ่งไม่จบมหาลัยหรูๆ ไม่มีหวัง ต้องไปต่อคิวคนท้ายๆโน่นเลย
   แล้วคนอย่างผมจะเกาะพ่อแม่กินต่อไปก็ไม่ไหวแล้ว เพราะเรียนจบแล้วก็ต้องหาอะไรทำ

   “งานที่ต้องทำก็ขี่มอไซด์ไปที่เกิดเหตุ จดลงใบนี้ ถ่ายรูป แล้วก็ขอบัตรประชาชนหรือใบขับขี่ เอาหละ รายละเอียดที่เหลือให้พี่ฝ่ายปฏิบัติการไปสอนแล้วกัน ทดลองงาน 3 เดือน ถ้าดีก็ค่อยว่ากัน”

   ผมตอบรับทันทีโดยที่ยังไม่ได้ฟังเรื่องรายได้ ผมว่างงานมากกว่า 2 เดือนแล้ว...อะไรก็ทำไปก่อนแล้วกัน ผมรับเสื้อของบริษัทประกัน ส่วนรถมอไซด์...ผมต้องเอาเงินเก็บไปดาวน์ออกมา ผมทำงานคู่กะพี่เลี้ยงมา 1 เดือน คอยดูเวลาพี่เค้าเคลียร์เรื่องอุบัติเหตุ ครบเวลาเดือนนึง...ผมก็ออกบินเดี่ยว....

วันธรรมดาของผมวันนี้หนักกว่าวันอื่นๆ ผมรับงานต่อเนื่องตั้งแต่ 9 โมง เพราะฝนตกแต่เช้า อุบัติเหตุหลายแห่ง เหนื่อยโคตร ผมวิ่งวนไปวนมาไม่หยุดแถวสาธร ปทุมวัน หัวลำโพง ตอนนี้เกือบ 4 โมงแล้ว ผมอยู่เยาวราชเคลียร์อุบัติเหตุ เสี่ยขับเบนซ์เฉี่ยวอาซิ้ม ยาวมาก ปวดหัวมาก เพราะอาซิ้มไม่ข้ามทางม้าลาย ข้ามตัดหน้าอีก..แล้วเรียกร้องค่าเสียหาย ส่วนเสี่ยรถเบนซ์ก็ไม่ยอมชดใช้อื่นนอกจากให้ประกันจ่าย ผมประสบการณ์น้อยเลยต้องถามพี่ๆว่าแก้ไขยังไง และยังไม่ทันพักกินน้ำ...

   “กันตพล มีเคสเคลมประกัน คอนโดสาธร เดี๋ยวปักหมุด ไปเลยมีเวลา 30 นาที”
   คำสั่งสั้นๆ แต่ทำให้ผมต้องรีบไป ผมฝ่าการจราจรผ่านพระรามสี่ซึ่งวันทำงานรถติดมากมาย ผมถึงคอนโดสาธรตามที่ปักหมุดใน 20 นาที

   “คุณวรรษชลใช่มั๊ยครับ ผมประกันครับ ไม่ทราบรถอยู่ไหนครับ... ทะเบียน 6655”
   “อ๋อมาแล้วเหรอคะ รถจอดหน้านิติค่ะ มาจอดได้ ตรงนั้นมีที่จอดผู้มาติดต่อ เข้ามาเลย เดี๋ยวลงไปค่ะ”

   ผมเจอรถเบนซ์อีกแล้ว ที่กันชนท้ายรถข้างซ้ายมีรอยครูดสักฝ่ามือ ผมว่าน่าจะถากกำแพงหรืออะไรสักอย่าง ผมถ่ายรูปรถไปเรื่อยๆ ระหว่างรอเจ้าของลงมา
   “น้องประกันหรือเปล่าคะ...”
   ผมหันควับมาแล้วถึงกับชะงัก เธอเป็นสาวสวยทีเดียว อายุไม่น่าเกิน 25 ใส่กระโปรงสั้นสีขาว เสื้อคอกว้างสีดำ ผมยกมือไหว้
   “สวัสดีครับพี่ พี่ชื่อวรรษชลใช่มั๊ยครับ”
   “อ๋อ ใช่คะ ทำไมดูยังเด็กจัง ทำเคสแรกหรือเปล่า คุณอะไรเนี่ย เอ่อ...กันตพล”
   เธอยื่นหน้าเข้ามาดูบัตรใกล้ๆ จนผมได้กลิ่นของเธอ แล้วเธอก็ดึงบัตรประจำตัวที่ติดที่อกของผมไป ก่อนมองหน้าผมแล้วยิ้มให้
   “ครับ... ผมเพิ่งจบและเริ่มทำงานได้เดือนนึงครับ เอ่อ พี่จะเคลมอะไรครับ”
   “อ๋อ ตรงนี้ค่ะ”

   เธอก้มลงชี้รอยถลอกที่กันชน แต่ผมไม่ได้ดูตรงที่เธอชี้ เสื้อคอกว้างของเธอเปิดกว้างเมื่อเธอก้มลง มันทำให้ผมเห็นบราสีขาวของเธออย่างชัดเจน
   “ใครมาชนเหรอครับ...”
   “ไม่มีค่ะ อันนี้พี่ถอยโดยกระถางต้นไม้เอง”
   “งั้นต้องเคลมแบบไม่มีคู่กรณีนะครับ”
   “แปลว่าอะไร ถ้าเคลมแบบนี้..”
   “แปลว่า เงินค่าประกันรถพี่ในปีหน้าอาจเพิ่มน่ะครับ”
   “งั้น..เอ่อ...น้องทำแบบมีคู่กรณีได้มั๊ย... จะได้ไม่ต้องเสียค่าประกันเพิ่ม”
   “มันต้องมีทะเบียนรถ รูปถ่ายหรือมีหลักฐานคนที่ชนพี่น่ะครับ...”
   เธอทำหน้าขัดใจ
   “ว้า... งั้น เอาเลยค่ะ พี่ไม่ชอบรถมีรอย...”

   ผมพยักหน้า แล้วทำตามขั้นตอน พี่เค้ายืนกอดอกมองดูผมเดินไปเดินมาถ่ายรูปรอยชนในมุมต่างๆ
   “พี่ครับ ช่วยเปิดประโปรงหน่อยครับ”
   เธอหน้าแดง เอามือปิดปากออกแนวเขินอาย แล้วมองหน้าผม ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมพูดอะไรผิดไป
   “เอ่อ...ไม่ใช่ครับพี่... ผมหมายถึง เอ่อ... กระโปรงรถครับ กระโปรงหน้าอ่ะครับ ผมอยากได้เลขตัวถังครับ”
   “โห...น้อง พี่ไม่เคยเปิดเลยค่ะ พี่ไม่รู้หรอกว่ามันเปิดยังไง”

   เธอให้กุญแจผม แล้วก็พาผมที่แถวที่นั่งคนขับ และเธอก็ก้มไปก้มมาเพื่อหาไอ้ที่เปิดกระโปรง เสื้อดำของเธอกับเสื้อในสีขาวมันตัดกันชัดเจน นี่ทำให้ผมเห็นเสื้อชั้นในของเธออีกหลายครั้ง ผมพยายามมองให้ลึกกว่านั้น..
   “พี่..เดี๋ยวขอผมลองหาดูนิดนะ”
เธอถอยออกมา ผมก้มลงไปหา อ๋อ ตรงนี้เอง... ผมดึงเปิดฝากระโปรงแล้วหันมาเพื่อจะบอกเธอว่าอยู่ตรงไหน แต่ที่ไม่คาดหมายคือเธอยืนใกล้ผมมากๆ จนผมหันมาเห็นกางเกงในที่อยู่ใต้กระโปรงขาวของเธอ ผมรีบเปลี่ยนทิศทางการมองทันที
   “พี่ อยู่ตรงนี้นะพี่...”
   เกินคาดอีกครั้ง เธอก้มลงมาตามที่ผมชี้ แต่แทบชนตรงไหล่ แทบจะชนตัวผม กลิ่นเส้นผมของเธอเข้าจมูกผมเต็มๆ มันเป็นชั่วแวบเดียวเท่านั้น เธอก็ลุกขึ้นยืน
   “ขอบคุณค่ะ คุณอะไรนะ ชื่อยากจัง”
   “กันครับ เรียกผมกันก็ได้ครับ”

   ผมขูดเลขตัวถังเรียบร้อย ผมทำตามขั้นตอนทุกอย่างจนเสร็จสิ้น เหลืออย่างเดียว...
   “พี่วรรษชลครับ ผมรบกวนขอใบขับขี่กับสมุดจดทะเบียนอ่ะครับ...”
   “อ้าว ต้องใช้ด้วยเหรอ พี่ไม่ได้เอาลงมาหรอก...”
   “ต้องใช้ครับ ผมรบกวนพี่เอามาให้ผมได้มั๊ยครับ...”
   “โหหหห พี่ขี้เกียจลงมาอีกอ่ะ พี่อยู่ตั้งชั้น 20 รอลิฟท์ขึ้นลงก็เบื่อแล้ว เอ่อ...แล้วตรงนี้เสร็จหรือยังล่ะ ถ้าเสร็จแล้ว เอางี้ดีกว่า น้องขึ้นไปกะพี่ ไปพักกินน้ำก่อนก็ได้ แล้วเดี๋ยวพี่เอาบัตรเอาให้ดู แล้วน้องให้ใบเคลมพี่ แล้วก็กลับไปได้เลย พี่ได้ไม่ต้องลงมาอีก ดีมั๊ย”

   ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร ก็มีเจ้าหน้าที่ของคอนโดเดินเข้ามาหาพี่วรรษชล
   “พี่ชลค่ะ หนูขอโทษนะคะพี่...รบกวนพี่เลื่อนรถไปอาคารจอดดีกว่านะคะ เดี๋ยวจะมีสิบล้อเอาหินมาลงตรงสวนค่ะพี่ รถใหญ่น่าจะเข้าลำบากค่ะ เดี๋ยวมันโดนรถของพี่..”
   “พี่เคลมประกันอยู่ค่า จะเสร็จแล้ว อีกแป๊บเดียวนะ”
   “เอ่อ รถสิบล้อมาถึงทางเข้าแล้วค่ะ จอดรอที่ยาม มอไซด์น้องประกันจอดที่นี่ได้ค่ะ รบกวนนะคะพี่ชล”
   เจ้าหน้าที่พูดพร้อมชี้ที่จอดให้ ผมเลื่อนมอไซด์ไปจอดเรียบร้อย เดินกลับมาที่พี่วรรษชล
   “เอ้า...กัน ขับเป็นมั๊ย เลื่อนไปที่จอดให้พี่หน่อย...”
   พี่ชลยื่นกุญแจรถเบนซ์คันงามให้ผม นี่ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นในวันธรรมดา บริษัทเคยบอกว่าอย่าไปยุ่งกะรถลูกค้าไม่ว่ากรณีใดๆ
   “ผมว่าพี่ขับดีกว่านะครับ ผมไม่ทราบครับจอดตรงไหน”
   “เฮ้ย พี่ใส่กระโปรงสั้นมา นั่งขับเธอก็เห็นหมดสิ ไม่เป็นไร...พี่นั่งไปด้วยไง แต่เธอขับ”

   อะไรดลใจให้ผมรับกุญแจรถมาไม่รู้ ผมขึ้นที่นั่งคนขับของรถเบนซ์สปอร์ต ซึ่งชีวิตนี้ผมคงไม่ได้มีโอกาสเป็นเจ้าของและได้ขับแน่นอน พี่ชลขึ้นนั่งข้างๆ ผมเลื่อนรถออกมา และขับขึ้นไป ผมเกร็งมากๆ เพราะผมไม่คุ้นเคย ผมขับแต่รถกระบะมาก่อน รถหรูขนาดนี้..มันนิ่มจนผมไม่รู้สึกว่ามันกำลังเคลื่อนที่อยู่ ผมขับอย่างเกร็งและนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
   “ที่นี่ A23 เอ้า..ถอยจอดเลย..”
   ผมพยักหน้า และถอยหลังอย่างช้าๆ จังหวะที่ผมหันหลัง ผมเห็นเสื้อในของพี่ชลเต็มๆ ชนิดเห็นนมทั้งลูก และแว้บเดียวนั้น เหตุการณ์ที่ไม่ธรรมดาก็เกิดขึ้น

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

บันทึกการเข้า

magna67t

Full Member
216
1927
love is all around

Re: วันธรรมดาของชีวิต 2: กัน-เคลมประกัน

« ตอบกลับ #1 เมื่อ: พฤศจิกายน 16, 2022, 09:25:23 pm »

สวัสดีครับทุกท่าน

ขอบคุณสำหรับการตอบรับอย่างอบอุ่นและอุ่นหนาฝาคั่ง
และทุกคอมเม้นต์ที่ส่งมาให้ครับ

ซีรีส์อันนี้เล่าเรื่องราวแปลกๆที่ฟังมาจากวงเหล้า
จะพยายามไปยาวๆนะครับ

กว่าจะจบ APEC คงเขียนได้หลายตอน
แต่สัญญาว่าอย่างน้อยอาทิตย์ละเรื่อง

ขอเชิญสำราญครับ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 16, 2022, 09:25:53 pm โดย magna67t »

บันทึกการเข้า

swbkk

Gold Member
1181
386

Re: วันธรรมดาของชีวิต 2: กัน-เคลมประกัน

« ตอบกลับ #2 เมื่อ: พฤศจิกายน 16, 2022, 09:31:56 pm »

มาให้กำลังใจคนแรกครับ ชอบแนวสนุกๆเบาๆแบบนี้เหมือนกัน คลายจากพวกหนักๆเหนื่อยๆ อ่านแล้วเพลินๆฝันตามกันฟินๆดี เขียนได้น่าอ่านครับ เล่าไปเรื่อยๆลุ้นไปทีละนิด

ขอบคุณที่เอาความบันเทิงมามอบให้ผู้อ่าน......ยามหน้ามืดจากหวย...แ_ก.....